Μα και 3-4 φορές φώναζα γεια μπροστά σας, εκεί που μίλαγες με τον scrabler.
Στο τέλος λέω οκ, πέρα από τα άλλα προβλήματα, μάλλον έχουν θέμα και με τα αυτιά.
Πέρα από την πλάκα, είχα πάρει ήδη το ποδήλατο στα χέρια και δεν μπορούσα να έρθω πιο κοντά εκεί που καθόσασταν, οπότε αρκέστηκα στο να χαιρετώ από μπροστά. Sorry
Να προσθέσω και εγώ δύο μεγάλα μπράβο στην Royal Oak για όσα είχε ετοιμάσει και στον RockaRolla που κανόνισε τα διαδικαστικά για να γίνει η τράπεζα.
Μπορώ να πώ με βεβαιότητα πως το σημερινό εγχείρημα, Φίλοι Ποδηλάτες, ήταν απόλυτα επιτυχές.
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω εσένα Royal Oak όλο τον χρόνο και κόπο που αφιέρωσες στον γαστρονομικό περίπλου που προετοίμασες για όλους εμάς που συμμετείχαμε ενεργά ή μη.
Χάρηκα που γνώρισα νέα πρόσωπα από τους Φίλους και νομίζω πως η επιτυχής υλοποίηση αυτής της αιμοδοσίας ήταν ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της φετινής χρονιάς, που πλέον πλησιάζει να ολοκληρώσει τον κύκλο της. Εύχομαι να υπάρξουν νέες παρεμφερείς δραστηριότητες τη νέα χρονιά που έχουν σαν επίκεντρο τον ανθρώπινο παράγοντα.
Κλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για μια ακόμη όμορφη μέρα μαζί με τα αγαπημένα μας δίτροχα.
Εγώ πάντως ρε παιδιά χάρηκα για την όλη φάση και πιστεύω πως πλέον θα γίνει κάτι περιοδικό και μόνιμο μιας και δημιουργήθηκε επιτέλους και η πρώτη ποδηλατική τράπεζα αίματος που περισσότερα γι’ αυτό θα σας πει ο τραπεζίτης μας, να-με-λέτε-πλέον-κύριο Rockarolla. Αλλά πιο πολύ χάρηκα όσους κατέβηκαν απλά για το σαπορτ, δηλαδή για να πουν δυό κουβέντες και να μεγαλώσουν την παρέα και να φτιάξουν το κλίμα πιο ζεστό.
Φυσικά το πρωί δεν ήμασταν πάνω από τρία άτομα στο Θησείο στην αυστηρά προκαθορισμένη ώρα. Αλλά ως γνήσιοι ελληνάρες μαζευτήκαμε στο παραπέντε καμιά δεκαριά. Αποφασίσαμε να πηγαίνουμε αργά, όχι για να μην ιδρώσουμε, αλλά γιατί κουβαλάγαμε το πατέρα μας και τη μάνα μας μαζί σε φαγητά. Στο τέλος γυρίσαμε πάααρα πολύ αργά γιατί είχαμε… φουσκώσει!
Ο καιρός ήταν χορηγία του tKant ο οποίος είχε μιλήσει με τον Θεό τον ίδιο και του ‘χε ζητήσει να ‘χαμε μια ευγενική Κυριακή με λίγο ήλιο. Ο Θεός, για κάποιο άγνωστο λόγο, τον ακούει τον tKant. Ο Rockarolla, που ‘χε αναλάβει την διοργάνωση, είχε ειδοποιήσει το επίσημο κράτος, που μας τίμησε μια μικρή παρέλαση 200 τσολιάδων και τη φιλαρμονική του Δήμου την ώρα που περνούσαμε. Συγκινηθήκαμε όλοι πάρα πολύ ενώ σε κάποιους ένα γαλανόλευκο δάκρυ κύλησε στο ζεστό και κόκκινο από το κρύο μάγουλό τους.
Φτάσαμε στο Γεννηματάς κι εκεί και βρήκαμε κι άλλους κι άλλοι άρχισαν να πηγαινοέρχονται και πλάκα πλάκα μαζευτήκαμε καμιά 30αριά και βάλε άτομα. Αφήσαμε τα ποδήλατα στην ομάδα υποστήριξης με την ελπίδα να μη φάνε τα πάντα και ξεκινήσαμε κάμποσοι ν’ αδειάσουμε λίγο το «τεπόζιτο» του οργανισμού μας.
Φυσικά οι ευγενικές κυρίες μας είδαν πολύ χαμογελαστούς, καταλαβαν πως είμαστε ρεμάλια γι’ αυτό μας παρέπεμψαν σε εξετάσεις πρώτα. Μερικοί δεν διάβασαν καλά το βράδυ και κόπηκαν, άλλοι κόπηκαν στο ξύρισμα αλλά ευτυχώς κάμποσοι πέρασαν. Εγώ είχα κάνει σκονάκι τις απαντήσεις, είπα λίγα ψέματα σε όλα αλλά το ‘κανα με τρόπο, έτσι πέρασα –σχεδόν- πρώτος! -ακούς μαμά?
Την ώρα που έκανα το καθήκον μου απέναντι είχαν ξαπλάρει δυο καθάρματα, όπως μπορείτε να δείτε. Ο ένας κοιμόταν κανονικά όμως γιατί είχε φουσκώσει από τα σπανακοτυροπιτάκια ενώ ο άλλος μου πέταγε χαρτάκια από απέναντι, κοροιδεύοντας τις σκερτσόζες κυρίες της αιμοδοσίας.
Κάθισα απόλυτα συγκεντρωμένος και ήσυχος ενώ δεν αντιδρούσα καθόλου όταν προσπαθούσαν να με γαργαλήσουν στις πατούσες. Η ευγενική αιμολήπτρια κατάλαβε πως με κοροιδεύανε οι απέναντι και με έδωκε διπλά αλμυρα σνακ και διπλό χυμό ενώ τους έβαλε και ΤΙΜΩΡΙΑ. Τους ανάγκασε όλους να μείνουν 15 λεπτά με το χέρι σηκωμένο για να πιαστούν και να μην μπορούν να φάνε!
Μετά το τέλος και αφού γυρίσαμε στον παρακείμενο χώρο του πικ νικ, η ομάδα σαπόρτ είχε ήδη στρώσει το τραπέζι. Δυστυχώς ξεχάσαμε να φέρουμε το κόκκινο κρασί κι έτσι τη βγάλαμε μόνο με χυμό και νεράκι, φτωχικά όπως βλέπετε, αλλά δεν μας ένοιαζε γιατί έχουμε μεγάλη καρδιά!
Κατά τις 4 περίπου όσοι ξεμείναμε αποφασίσαμε να πάμε Ζωγράφου για καφέ. Στο δρόμο όμως είδαμε ένα παρκάκι όπου πρόσκοποι έκαναν παζάρι. Αποφασίσαμε να τους ενισχύσουμε κι έτσι μείναμε εκεί μέχρι που έπεσε η νύχτα και το «δαγκώσαμε» αγοράζοντας όμως δεκάδες… τσάντες σε τιμή ευκαιρίας. Ευτυχώς που ήταν ποδηλατικές γιατί αν ήταν γυναικείες και μας έβλεπε ο arxelaos θα μας έλεγε σίγουρα… ντινγκιντάνγκες κι άντε μετά να βγάλουμε τη ρετσινιά!
Μόνο ένα τυπικό τσεκάρισμα μου έρχεται στο μυαλό....(είναι πρωί ακόμα )
Πραγματικά, με χαμόγελα ξεκίνησα, με χαμόγελα γύρισα, με χαμόγελα διαβάζω τα σχόλια σήμερα το πρωί:
- καλός καιρός? ΤΣΕΚ
- καλή παρέα? ΤΣΕΚ
- μέχρι παρέλαση από τσολιάδες πέρασε μπροστά μας... ΤΣΕΚ
- κόσμος αρκετός για 1η εθελοντική αιμοδοσία? ΤΣΕΚ
- κεφάτοι μας περίμεναν άλλοι τόσοι στο Νοσοκομείο? ΤΣΕΚ.
- Γνωριμία - κουβεντούλα - αστεϊσμοί κλπ εκτός μονάδας? ΤΣΕΚ
- ακόμα καλύτερα, θεϊκά σχόλια μέσα στην μονάδα? ΤΣΕΚ
- οργάνωση, χώρος, άνεση για όλους (μέσα και έξω από τη μοναδα)? ΤΣΕΚ
- 10 φιάλες πολύτιμο κατακόκκινο, αγνό, ποδηλατικό, φρεσκότατο ΑΙΜΑ, για όποιον έχει ανάγκη? ΤΣΕΚ (ΚΑΡΑΤΣΕΚ)
- Δημιουργία Τράπεζας Αιματος? ΤΣΕΚ (αυτό θέλει ανάλυση, σε επόμενο σχόλιο / θρεντ)
- Τσιμπούσι "και του πουλιού το γάλα"... "να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει".... "φτάνει να κεράσουμε και τις αγωνίστριες αιμολήπτριες(*)"..... "έχει περισσέψει αρκετό για άλλες 3-4 αιμοδοσίες"....χαχαχα. ΤΣΕΚ (ΚΑΡΑΤΣΕΚ)
- Φωτος.... (οι καλές δεν έχουν αναρτηθεί ακόμα... άσε που περιμένω και σχόλια ΤΚΑΝΤ...). ΤΣΕΚ
Πραγματικά, δεν ξέρω αν περίμενα κάτι παραπάνω να πάει τόσο καλά.
Για εμένα το εγχείρημα ήταν 100% επιτυχές.
Και σε αυτό συνέβαλαν ΟΛΟΙ.
Όλοι όσοι ήρθαν, όλοι όσοι κουβάλησαν τσαντάρες με φαγητά, όλοι όσοι περίμεναν υπομονετικά από έξω, όλοι όσοι μάζεψαν το θάρρος τους και αντιμετώπισαν βελόνες και σακουλάκια (μπρρρρ.... αυτό το πράγμα δεν συνηθίζεται....), όλοι όσοι κράτησαν το θρεντ ψηλά, όλοι όσοι ενημέρωσαν (και θα ξαναενημερώσουν) την ποδηλατική κοινότητα της Αθήνας.... κλπ κλπ
Νομίζω είναι κάτι που μπορεί να οργανωθεί - να συνεχιστεί έτσι απλά και να αποδόσει τα μέγιστα.
ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ (2η) ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ (...stay tuned...)
.
.
.
.
.
.
.
.
(*) νομίζω αξίζουν πολλά ΜΠΡΑΒΟ στις δύο αιμολήπτριες. Κυριακάτικα, πολύς κόσμος, εμφανιστήκαμε και εμείς από το πουθενά...πραγματικά ΤΡΕΧΑΝΕ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ... μιλάμε για δύο άτομα να εξυπηρετούν 6 καρέκλες (σταθμούς αιμοδοσίας) ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ... και να μετρούν αιμοσφαιρίνες σε άλλους δύο (stand by μόλις ελευθερωθεί καρέκλα να κάτσουν...). Πραγματικό τρελοκομείο για αυτές... που όμως τελικά "μεταφραζόταν" σε χαλαρή ατμόσφαιρα και ελαφρά ευχάριστα σχόλια προς όλους εμάς.... Για εμένα ήταν ηρωίδες.
...ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολους σας παιδια ,μου προσφερατε ενα πολυ ομορφο πρωινο κυριακης, με βοηθησατε να ξεφυγω λιγο απο την καθημερινη ρουτινα της δουλειας ,ιδιαιτερη μνεια πρεπει να γινει στο τροφιμα της αγαπητης ρουαλ οουκ ,ειδικα για τη σπανακοπητα και τα παξιμαδακια τα ολικης ,σκραμπλερ ωραιο και περιγραφικο το κειμενο σου ,καθως επισης και οι φωτο ,χρηστο να κανονισουμε για κεινα τα "σιδερα" ,να 'στε καλα...
Λοιπόν, η ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ των "ΠΟΔΗΛΑΤ-ΙΣΣ-ΕΣ" είναι γεγονός.
1. Υπάρχει η δυνατότητα όποιος θέλει, όποτε θέλει να πάει στο Νοσοκομείο Γεννηματάς και να δώσει αίμα. Δηλώνει ότι το αίμα θα πάει για την συγκεκριμένη τράπεζα αίματος (ως εθελοντική αιμοδοσία). Εγγράφεται αυτομάτως μέλος της τράπεζας αίματος.
2. Δημιουργείται μια "καβάτζα" (τράπεζα) με μονάδες αίματος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με δύο μέλη του φόρουμ (είτε RockaRolla/Πέτρο, είτε TKANT/Θοδωρή) και μετά από επικοινωνία ενός εκ των δύο με την μονάδα του Νοσοκομείου.
3. Χρήση μπορεί να κάνει όποιοδηποτε μέλος, για ανάγκες συγγενικού του προσώπου (μέχρι 1ου βαθμού, όπερ μεθερμηνευόμενον: γονείς - αδέρφια - σύζυγοι - παιδιά).... (όσο και αν αγαπώ την θεία Μαρίτσα που φτιάχνει καταπληκτική λεμονπαϊ και με χαρτζιλίκωνε όταν ήμουν φοιτητής και φαντάρος... δεν μπορώ να "χρησιμοποιήσω" αίμα της τράπεζας για λογαριασμό της.... δυστυχώς...). 4. Νομίζω ότι το βασικότερο όμως είναι το παρακάτω: Τρεις φορές το χρόνο, ανα τετράμηνο, θα βγαίνει ανακοίνωση, θα ενημερώνεται όλη η ποδηλατική κοινότητα και θα πηγαίνουμε ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ και ΜΑΖΙΚΑ στην μονάδα, καλή ώρα όπως εχθές, αλλά ΔΕΚΑΠΛΑΣΙΟΙ (χμμμ....χμμ....γκρρρρ.... είπαμε...) και βάλε.
Θα μας ρουφάνε το αίμα.... .. θα τρώμε, θα γελάμε, ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ, θα κάνουμε καλό στον εαυτό μας και στους γύρω συμπολίτες μας.... Απλά πράγματα.
Χωρίς ταλαιπωρία, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς πίεση και άγχος.
Και αν εμφανιστεί εκείνη η δύσκολη - κακή και ψυχρή ώρα - μακρυά από εμας και από όλους - και χρειαστούμε αίμα, θα υπάρχει μια καλή άκρη να κάνουμε τη δουλειά μας.
.
.
.
Για όσους διστάζουν γιατί έχουν ΚΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (δεν θα τις χαρακτηρίσω αλλιώς.... κανονικά χωράει πολύ πράμμα.. αλλά μέρες που είναι...)... του στυλ:
- γιατί να δώσω έτσι γενικά και αόριστα αίμα, και να πάει τσάμπα - σε κάποιον άγνωστο...???
- αν χρειαστεί η μάνα μου αίμα, θα πάω τότε να δώσω, θα καλέσω και 2-3 φιλαράκια....!!! και άλλες τέτοιες ΜΑΛΑΚΙΕΣ...... ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ:
(Α)... το αίμα που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ στην μάνα σου, θα είναι το αίμα που θα έχει μαζευτεί ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ (σαν τη δική μας) και όχι αυτό που θα κληθείς να ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΕΙΣ εκείνη τη στιγμή ("λογιστικά"... δηλαδή: "βάλαμε 3 σακουλάκια στην μάνα σου, πρέπει να μας φέρεις 3 σακουλάκια"...). ΓΚΕΚΕ?
[Αν δεν υπάρχει αίμα, θα της βάλουμε πορτοκαλάδα.... ΟΚ?]
(Β) είσαι σίγουρος ότι ΤΟΤΕ θα μπορείς να ΔΩΣΕΙΣ ΑΙΜΑ? Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Ρωτήστε με να σας πω... και άλλους εθελοντές αιμοδότες. Δεν είναι "άνοιξα την κάνουλα και όλα καλά". Δεν δουλεύει έτσι απλά ο οργανισμός μας (αναφέρομαι στις προϋποθέσεις αιμοδοσίας).
(Γ) το ίδιο ισχύει και για τους φίλους σου.
(Δ) και στο κάτω-κάτω, κάνε ένα καλό για τους συμπολίτες σού και για τον εαυτό σου. Έτσι για να έχεις να το λες και να καμαρώνεις και στη θεία Μαρίτσα....
Sorry αν ακούγομαι πικρόχολος και "κάπως"... αλλά είχα σχετική συζήτηση εδώ στο γραφείο και με πρίζωσαν για τα καλά πρωί-πρωί....
Τα ξεχνάμε όλα αυτά, κρατάμε τα από πάνω, ξανακοιτάμε τις φωττος με τα χαμόγελα, ξαναχαζεύουμε τον πάγκο με τα φαγητά, και ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ότι την επόμενη φορά θα προσπαθήσουμε να δώσουμε.
Αν δεν τα καταφέρουμε ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Το βασικό είναι να έρθουμε, να προσπαθησουμε. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε.
Είναι η μοναδική τράπεζα που δεν θα καεί...ποτέ...άντε πες και η τράπεζα σπέρματος
Αν και οι 2 τράπεζες ρουφάνε αίμα...η δική μας το κάνει για καλό σκοπό...ΚΑΙ όμως στην εποχή μας επιβιώνει το καλό...καλά κρυμμένο βέβαια...και εμφανίζεται όταν πολλά καλά βρεθούν μαζί...και μετά μεταδίδεται στους γύρω... και επιβεβαιώνεται από τα χαμόγελα των διαφόρων που μας κοίταζαν να χασκογελάμε και να πειραζόμαστε και να τρώμε.
Ίσως είναι λίγο σουρέαλ η εικόνα αυτή παραδίπλα από τα ''Επείγοντα Περιστατικά'' και γενικά στο νοσοκομείο = πόνος, στεναχώρια αλλά ένα χαμόγελο φέρνει ελπίδα... έτσι νομίζω δηλαδή.
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ... ΠΟΔΗΛΑΤΗ (γιατι και εμείς παιδιά είστε)
Τι χρειαζεται ενα ωραιο Κυριακατικο πρωινο για να ξεκινησει;
Καλα, ενταξει, ρητορικη ερωτηση.
Οπως ολοι ξερουν, ενα Κυριακατικο πρωινο, δεν μπορει να ξεκινησει χωρις το απαραιτητο στησιμο. Οχι τιποτα ιδιαιτερο, το κλασσικο Ελληνικο παραδοσιακο στησιμο.
Αυτα, για να μη λενε μερικοι-μερικοι οτι τους εστησα χωρις λογο.
Ενα ακαδημαικο τεταρτακι, και φυγαμε!!!
Τι φυγαμε δηλαδη, ετσι λεγαμε στους περαστικους.
Τα παλληκαρια, επρεπε λεει να ειναι ξεκουραστα, για να μην τα κοψουν στις "εξετασεις", και για να ειναι ξεκουραστα, επρεπε να δουλευουν ρελαντι:
Θησειο- Γεννηματα, πρωτη-δευτερα. Μποτιλιαρισμα. Ουτε τα Χαρλευ στις παρελασεις. Αλλα, το πρεπον, πρεπον.
Βαλε και τις τιμητικες παρελασεις, αγηματα, επισημους, κλπ, σωσαμε να φτασουμε και να χτυπησουμε καρτα, κατα τις δωδεκα.
Κι εκει αρχισαν τα δυσκολα.
Οχι για μας, να εξηγουμαστε. Για τις ταλαιπωρες τις κοπελλες στην αιμοδοσια.
Μπηκαν οι υποψηφιοι στη σειρα, να πα να δωσουν αιμα.
Που πας ρε Καραμιχαλε; Καρτα συμπληρωσες; Δωστου ολοι πισω, και δωστου γραφειοκρατια:
Ποιος, που, τι, και ποτε. Χαρτι και καλαμαρι. Αφου τελειωσε κι αυτο, αρχισαν οι εξετασεις:
Πιεση: Επρεπε να εχεις απο 50 μεχρι 110 psi. Αναλογα τα λαστιχα. Αμα ειχες mountain, με 60 περναγες. Με κουρσα, ηθελες απο 90 και πανω.
Ηταν και κατι ταλαιπωροι με trekking, το τι τραβηξανε αυτοι, δε λεγεται! Μια τους λεγανε εισαι πανω απο 60 κοβεσαι, μια τους λεγανε εισαι κατω απο 90, κοβεσαι.
Ευτυχως, Ελλαδα ειμαστε, περισσευανε κατι κεφτεδακια, τα "σπρωξαμε", και το θεμα "διευθετηθηκε".
Και για να μην τα ισοπεδωνουμε ολα, εδω πρεπει να τονισω, οτι χωρις τα κοννε του tkant, δουλεια δε θα γινοτανε. Χωθηκε μεσα κι ο Rockarolla, τους ειπε οτι θα ιδρυσει τραπεζα, και θα αρχισει να ρεει το "ρευστο", και καπου εκει αρχισανε να κανουν κωλοτουμπες.
Η αληθεια ειναι ομως, πως παρα τις υποσχεσεις, δουλεια δεν αρχισε να γινεται, πριν φτασουν τα κεφτεδακια (και κατι εξτρα σπανακοπιτακια) της Royal Oak. Εμ πως! Για τι τους περασατε, πρωταρηδες;
Εν τω μεταξυ, οργανωθηκε και support group αιμοδοτων, οπου αφου επιασε ποστο στον κηπο του νοσοκομειου, αραδιασε και τα "καλουδια", ευγενικη χορηγια του team αιμοδοσιας (κολλ μη Royal Oak), και περιμενε τα παλληκαρια να γυρισουν.
Οργανωθηκε λοιπον, και μια επιτροπη ηθικης υποστηριξης για τους αιμοδοτες, απο αυτους που δεν μπορουσαν να δωσουν αιμα, για να παρεχει ηθικη υποστηριξη λεει, και μπουκαρανε ολοι μαζι στο κεντρο αιμοδοσιας, για να δωσουνε (οι μισοι) αιμα.
(Σοφα οργανωμενο αυτο, βασικα κρατουσε τους χαραμοφαηδες απασχολημενους, μακρια απο τα "καλουδια", οσο οι αλλοι δινανε αιμα).
Και καποια στιγμη, με το καλο, τελειωσε η αιμοδοσια.
Μετα, ποιος ειδε το Θεο, και δε φοβηθηκε.
"Τα σαγονια του καρχαρια", δε θατανε υπερβολη για τιτλος. Θριλλερ κανονικο. Τρομος.
Φφατε, φφατε, φφατε, και δε σταματαγανε. Αλλα ενα περιεργο πραμα. Οσο αδειαζανε οι σακκουλες με τα πορτοκαλια, τοσο εμφανιζοτανε καινουρια τυροπιτακια. Τελειωνανε τα τυροπιτακια; εμφανιζοτανε σπανακοπιτακια! Τελειωνανε κι αυτα; Ερχοταν πατατακια! Τελειωναν τα πατατακια; ερχοταν μπισκοτακια!Τελειωναν τα μπισκοτακια; Ερχοταν σαντουιτσακια! Τελειωναν κι αυτα; Ξανα πορτοκαλια! Και ξανα τυροπιτακια!! Και ξανα, και ξανα!!
Καπου εκει, επεσε πανικος, καποιοι αρχισαν να εκλιπαρουν για ελεος, "φτανει! σταματηστε! δε αντεχουμε αλλο!!", καποιοι αλλοι, κατι αρχισαν να ψιθυριζουν για θαυμα, κι ευλαβικα, αποφασισαν πως ηταν καιρος να αποχωρησουν.
Οι υπολιποι, (τα ρεμαλια δηλαδη), σιγα μη φευγανε. Καποιοι κατι ειπαν για καφεδες (μετα το θαυμα οπως καταλαβαινετε, για μπυρες, ουτε λογος δε μπορουσε να γινει), κι ολοι μαζι συζητησανε για καποιο φιλοποδηλατικο μαγαζακι, που ειχε λεει σχαρες κλειδωματος ποδηλατων και αλλα τετοια, που πολυ τους ιντριγκαρισε, και κινησανε να πανε.
Επειδη ομως αλλιως τα σχεδιαζουμε κι αλλιως τα φερνει η μοιρα, δεν ητανε γραφτο να φτασουνε ποτε σ'αυτο το μαγαζακι.
Στο δρομο τους ετυχε αλλο παρκακι, με δεντρα και λοιπα, και ενα προσκοπικο παζαρι, με ποδηλατικα κι ορειβατικα ειδη, κι εκει φοβηθηκαν ακομα κι εκεινοι που δεν ειχαν λυγισει προηγουμενως στο Μεγαλο Φαγοποτι.
Κι επειδη στο προσκοπικο παζαρι παιζανε και καφεδακια, παγκακια, ψητα καστανα, κουβεντα και λοιπα, οπως μπορει κανεις να φανταστει, με πολυ αγωνα καταφεραμε να διωξουμε τη μερα, και να φερουμε τη νυχτα (και τον ψοφο), οποτε καθε κατεργαρης τραβηξε για τον παγκο του, κι απ'οτι βλεπω κι απο τα παραπανω posts, τελικα τον βρηκε.
Αλλο τιποτα δεν εχω για να πω, φαντασια εχετε, και το μυαλο δουλευει.
Ενα μονο, αν δεν το καταλαβατε. Απο τις ωραιοτερες μερες της φετινης χρονιας, που μας τη φυλαγε εκπληξη, λιγο πριν το τελος της.
Α, ναι. Επιτελους βρηκα και που να φυλαω τις καταθεσεις μου.
Ο Κολόμβος έχει ένα πολυεργαλείο-σουγιαδάκι που είναι σχεδόν ελβετικό αλλά μάλλον τσάηνα-γουωναμπη-σουης. Είναι όμως πολύ καλό γιατί έχει δυό μαχαιράκια, ένα πιο κοντό κι ένα πιο μακρύ. Το πιο κοντό είναι ότι πρέπει για να καθαρίζεις τα δόντια σου, σαν την οδοντογλυφίδα φαντάσου ένα πράμα αλλά -το 'πα πάλι- πιο κοντό. Δηλαδή δεν κάνει για να καθαρίσεις πορτοκάλια. Το πιο μακρύ είναι ότι πρέπει για να καθαρίζεις τα νύχια σου αλλά με λίγη τέχνη και πολύ υπομονή μπορείς να καθαρίσεις ένα πορτοκάλι κι αν είσαι τυχερός δεν θα κόψεις δάχτυλο. Μέχρι εδώ όλα καλά και τι με νοιάζει εμένα θα με πεις αλλά εκτός του σουγιά του ελβετικού στρατού (που μετά κατάλαβα γιατί η ελβετία αποφάσισε να γίνει ουδέτερη χώρα) είχε φέρει και καμιά δεκαριά κιλά πορτοκάλια που πρόθυμα ανέλαβε να καθαρίσει τα μισά για να μας επιδείξει το πολυεργαλείο του. Ετσι έπρεπε να κάνει τη δουλειά με το πιο μακρύ σουγιαδάκι για να τελειώναμε κάπου τ απόγευμα. Όμως για να ανοίξει το πιο μακρύ σουγιαδάκι έπρεπε πρώτα να ανοίξει το πιο κοντό, κάτι σαν ελβετική ασφάλεια με λίγη φαντασία. Έλα όμως που το πιο κοντό ήταν πολύ κοντό για ν' ανοίξει από μόνο του. Έτσι έπρεπε κάθε φορά να ζητάει να του βρούμε ένα πιο μακρύ... μαχαίρι! Μ' αυτό άνοιγε το πιο κοντό σουγιαδάκι που του άφηνε χώρο να ανοίξει το πιο μακρύ που μπορούσε έτσι να καθαρίσει ένα-δυό πορτοκάλια.
Επίλογος: Ευτυχώς που πήγαμε για αίμα και δεν πήγαμε για... χόρτα!
ΥΓ: Νομίζω πως κατόπιν τσίμπαγε τα πορτοκάλια με το πιο κοντό για να τα φάει αλλά ήμουν πολύ ζαλισμένος για να το επιβεβαιώσω!
Παραλείψατε το κλού όλοι. Ο Κολόμβος έφτιαξε by far το γκουρμέ ψωμί με κάρυ, το οποίο έδεσε μιάμ με τα κεφτεδάκια από χοιρινό+μοσχαρίσιο κιμά με κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανό, δυόσμο, γλυκάνισσο, και κρίθινα παξιμάδια αντί ψωμί. Ούτε συνενοημένοι να είμασταν.
Δεν λέω δε τίποτα για τις φρυγανίτσες της Λυδίας και τα αιμάτινα παντζαράκια της. Άσε που Λυδία και Κολόμβος με μυήσανε στα καλά άλευρα σίτου βιολογικής καλλιέργειας, όπως και στον πολύ βοηθητικό κόσμο των αρτοπαρασκευαστών, γιατί εγώ ζω στην εποχή της γιαγιάς μου. Δουλεύει κανονικά χέρι και πλάστες και πρωτόγονα μέσα.
Κυρίες και κύριοι μιλάμε για τρομακτικές ζυμώσεις σε όλα τα επίπεδα, που έγιναν σ’ αυτό το πρώτο αιμοδοτικό πικνίκ. Ποδηλατο-ιατρικο-μαγειρικο-κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικοχαβαλες. Α, και το ωραίο βιβλίο συνταγών που έφτιαξαν συγκεκριμένη ομάδα που μετέχει ο exomail για γεύματα κοινωνικής αλληλεγγύης. Απο σαράντα άτομα και βάλε.
Είπε κανείς πως έπληξε;
Εγώ έχασα τους πρόσκοπους, γιατί έπρεπε να γυρίσω σπίτι. Με τρώει όμως η περιέργεια για την εμπειρία εκεί (είναι θεότρελοι αυτοί οι αιμοδότες;).
Ολα τα μαρτυρήσατε πια!!
Η μήπως όχι;; Υπάρχουν και άλλα πολλά θαυμαστά που συνέβησαν αυτή την ωραία Κυριακή, που σας τα κρατάμε κρυφά ώστε να μπορέσετε να τα ζήσετε και μόνοι σας την επόμενη φορά που θα μαζευτούμε για τον ίδιο σκοπό!
Στο εντωμεταξύ αναρτήθηκε και στην αρχική σελίδα του σαιτ η ανακοίνωση ίδρυσης τράπεζας αίματος...
Μα και 3-4 φορές φώναζα γεια μπροστά σας, εκεί που μίλαγες με τον scrabler.
Στο τέλος λέω οκ, πέρα από τα άλλα προβλήματα, μάλλον έχουν θέμα και με τα αυτιά.
Τι είπες?
O scrabrel φταιει...
Πέρα από την πλάκα, είχα πάρει ήδη το ποδήλατο στα χέρια και δεν μπορούσα να έρθω πιο κοντά εκεί που καθόσασταν, οπότε αρκέστηκα στο να χαιρετώ από μπροστά. Sorry
Να προσθέσω και εγώ δύο μεγάλα μπράβο στην Royal Oak για όσα είχε ετοιμάσει και στον RockaRolla που κανόνισε τα διαδικαστικά για να γίνει η τράπεζα.
Μπορώ να πώ με βεβαιότητα πως το σημερινό εγχείρημα, Φίλοι Ποδηλάτες, ήταν απόλυτα επιτυχές.
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω εσένα Royal Oak όλο τον χρόνο και κόπο που αφιέρωσες στον γαστρονομικό περίπλου που προετοίμασες για όλους εμάς που συμμετείχαμε ενεργά ή μη.
Χάρηκα που γνώρισα νέα πρόσωπα από τους Φίλους και νομίζω πως η επιτυχής υλοποίηση αυτής της αιμοδοσίας ήταν ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα της φετινής χρονιάς, που πλέον πλησιάζει να ολοκληρώσει τον κύκλο της. Εύχομαι να υπάρξουν νέες παρεμφερείς δραστηριότητες τη νέα χρονιά που έχουν σαν επίκεντρο τον ανθρώπινο παράγοντα.
Κλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για μια ακόμη όμορφη μέρα μαζί με τα αγαπημένα μας δίτροχα.
Εγώ πάντως ρε παιδιά χάρηκα για την όλη φάση και πιστεύω πως πλέον θα γίνει κάτι περιοδικό και μόνιμο μιας και δημιουργήθηκε επιτέλους και η πρώτη ποδηλατική τράπεζα αίματος που περισσότερα γι’ αυτό θα σας πει ο τραπεζίτης μας, να-με-λέτε-πλέον-κύριο Rockarolla. Αλλά πιο πολύ χάρηκα όσους κατέβηκαν απλά για το σαπορτ, δηλαδή για να πουν δυό κουβέντες και να μεγαλώσουν την παρέα και να φτιάξουν το κλίμα πιο ζεστό.
Φυσικά το πρωί δεν ήμασταν πάνω από τρία άτομα στο Θησείο στην αυστηρά προκαθορισμένη ώρα. Αλλά ως γνήσιοι ελληνάρες μαζευτήκαμε στο παραπέντε καμιά δεκαριά. Αποφασίσαμε να πηγαίνουμε αργά, όχι για να μην ιδρώσουμε, αλλά γιατί κουβαλάγαμε το πατέρα μας και τη μάνα μας μαζί σε φαγητά. Στο τέλος γυρίσαμε πάααρα πολύ αργά γιατί είχαμε… φουσκώσει!
Ο καιρός ήταν χορηγία του tKant ο οποίος είχε μιλήσει με τον Θεό τον ίδιο και του ‘χε ζητήσει να ‘χαμε μια ευγενική Κυριακή με λίγο ήλιο. Ο Θεός, για κάποιο άγνωστο λόγο, τον ακούει τον tKant. Ο Rockarolla, που ‘χε αναλάβει την διοργάνωση, είχε ειδοποιήσει το επίσημο κράτος, που μας τίμησε μια μικρή παρέλαση 200 τσολιάδων και τη φιλαρμονική του Δήμου την ώρα που περνούσαμε. Συγκινηθήκαμε όλοι πάρα πολύ ενώ σε κάποιους ένα γαλανόλευκο δάκρυ κύλησε στο ζεστό και κόκκινο από το κρύο μάγουλό τους.
Φτάσαμε στο Γεννηματάς κι εκεί και βρήκαμε κι άλλους κι άλλοι άρχισαν να πηγαινοέρχονται και πλάκα πλάκα μαζευτήκαμε καμιά 30αριά και βάλε άτομα. Αφήσαμε τα ποδήλατα στην ομάδα υποστήριξης με την ελπίδα να μη φάνε τα πάντα και ξεκινήσαμε κάμποσοι ν’ αδειάσουμε λίγο το «τεπόζιτο» του οργανισμού μας.
Φυσικά οι ευγενικές κυρίες μας είδαν πολύ χαμογελαστούς, καταλαβαν πως είμαστε ρεμάλια γι’ αυτό μας παρέπεμψαν σε εξετάσεις πρώτα. Μερικοί δεν διάβασαν καλά το βράδυ και κόπηκαν, άλλοι κόπηκαν στο ξύρισμα αλλά ευτυχώς κάμποσοι πέρασαν. Εγώ είχα κάνει σκονάκι τις απαντήσεις, είπα λίγα ψέματα σε όλα αλλά το ‘κανα με τρόπο, έτσι πέρασα –σχεδόν- πρώτος! -ακούς μαμά?
Την ώρα που έκανα το καθήκον μου απέναντι είχαν ξαπλάρει δυο καθάρματα, όπως μπορείτε να δείτε. Ο ένας κοιμόταν κανονικά όμως γιατί είχε φουσκώσει από τα σπανακοτυροπιτάκια ενώ ο άλλος μου πέταγε χαρτάκια από απέναντι, κοροιδεύοντας τις σκερτσόζες κυρίες της αιμοδοσίας.
Κάθισα απόλυτα συγκεντρωμένος και ήσυχος ενώ δεν αντιδρούσα καθόλου όταν προσπαθούσαν να με γαργαλήσουν στις πατούσες. Η ευγενική αιμολήπτρια κατάλαβε πως με κοροιδεύανε οι απέναντι και με έδωκε διπλά αλμυρα σνακ και διπλό χυμό ενώ τους έβαλε και ΤΙΜΩΡΙΑ. Τους ανάγκασε όλους να μείνουν 15 λεπτά με το χέρι σηκωμένο για να πιαστούν και να μην μπορούν να φάνε!
Μετά το τέλος και αφού γυρίσαμε στον παρακείμενο χώρο του πικ νικ, η ομάδα σαπόρτ είχε ήδη στρώσει το τραπέζι. Δυστυχώς ξεχάσαμε να φέρουμε το κόκκινο κρασί κι έτσι τη βγάλαμε μόνο με χυμό και νεράκι, φτωχικά όπως βλέπετε, αλλά δεν μας ένοιαζε γιατί έχουμε μεγάλη καρδιά!
Κατά τις 4 περίπου όσοι ξεμείναμε αποφασίσαμε να πάμε Ζωγράφου για καφέ. Στο δρόμο όμως είδαμε ένα παρκάκι όπου πρόσκοποι έκαναν παζάρι. Αποφασίσαμε να τους ενισχύσουμε κι έτσι μείναμε εκεί μέχρι που έπεσε η νύχτα και το «δαγκώσαμε» αγοράζοντας όμως δεκάδες… τσάντες σε τιμή ευκαιρίας. Ευτυχώς που ήταν ποδηλατικές γιατί αν ήταν γυναικείες και μας έβλεπε ο arxelaos θα μας έλεγε σίγουρα… ντινγκιντάνγκες κι άντε μετά να βγάλουμε τη ρετσινιά!
Κάπως έτσι πέρασε η ματωμένη Κυριακή…
Μόνο ένα τυπικό τσεκάρισμα μου έρχεται στο μυαλό....(είναι πρωί ακόμα
)
Πραγματικά, με χαμόγελα ξεκίνησα, με χαμόγελα γύρισα, με χαμόγελα διαβάζω τα σχόλια σήμερα το πρωί:
- καλός καιρός? ΤΣΕΚ
- καλή παρέα? ΤΣΕΚ
- μέχρι παρέλαση από τσολιάδες πέρασε μπροστά μας... ΤΣΕΚ
- κόσμος αρκετός για 1η εθελοντική αιμοδοσία? ΤΣΕΚ
- κεφάτοι μας περίμεναν άλλοι τόσοι στο Νοσοκομείο? ΤΣΕΚ.
- Γνωριμία - κουβεντούλα - αστεϊσμοί κλπ εκτός μονάδας? ΤΣΕΚ
- ακόμα καλύτερα, θεϊκά σχόλια μέσα στην μονάδα? ΤΣΕΚ
- οργάνωση, χώρος, άνεση για όλους (μέσα και έξω από τη μοναδα)? ΤΣΕΚ
- 10 φιάλες πολύτιμο κατακόκκινο, αγνό, ποδηλατικό, φρεσκότατο ΑΙΜΑ, για όποιον έχει ανάγκη? ΤΣΕΚ (ΚΑΡΑΤΣΕΚ)
- Δημιουργία Τράπεζας Αιματος? ΤΣΕΚ (αυτό θέλει ανάλυση, σε επόμενο σχόλιο / θρεντ)
- Τσιμπούσι "και του πουλιού το γάλα"... "να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει".... "φτάνει να κεράσουμε και τις αγωνίστριες αιμολήπτριες(*)"..... "έχει περισσέψει αρκετό για άλλες 3-4 αιμοδοσίες"....χαχαχα. ΤΣΕΚ (ΚΑΡΑΤΣΕΚ)
- Φωτος.... (οι καλές δεν έχουν αναρτηθεί ακόμα... άσε που περιμένω και σχόλια ΤΚΑΝΤ...). ΤΣΕΚ
Πραγματικά, δεν ξέρω αν περίμενα κάτι παραπάνω να πάει τόσο καλά.
Για εμένα το εγχείρημα ήταν 100% επιτυχές.
Και σε αυτό συνέβαλαν ΟΛΟΙ.
Όλοι όσοι ήρθαν, όλοι όσοι κουβάλησαν τσαντάρες με φαγητά, όλοι όσοι περίμεναν υπομονετικά από έξω, όλοι όσοι μάζεψαν το θάρρος τους και αντιμετώπισαν βελόνες και σακουλάκια (μπρρρρ.... αυτό το πράγμα δεν συνηθίζεται....), όλοι όσοι κράτησαν το θρεντ ψηλά, όλοι όσοι ενημέρωσαν (και θα ξαναενημερώσουν) την ποδηλατική κοινότητα της Αθήνας.... κλπ κλπ
Νομίζω είναι κάτι που μπορεί να οργανωθεί - να συνεχιστεί έτσι απλά και να αποδόσει τα μέγιστα.
ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ (2η) ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ (...stay tuned...)
.
.
.
.
.
.
.
.
(*) νομίζω αξίζουν πολλά ΜΠΡΑΒΟ στις δύο αιμολήπτριες. Κυριακάτικα, πολύς κόσμος, εμφανιστήκαμε και εμείς από το πουθενά...πραγματικά ΤΡΕΧΑΝΕ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ... μιλάμε για δύο άτομα να εξυπηρετούν 6 καρέκλες (σταθμούς αιμοδοσίας) ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ... και να μετρούν αιμοσφαιρίνες σε άλλους δύο (stand by μόλις ελευθερωθεί καρέκλα να κάτσουν...). Πραγματικό τρελοκομείο για αυτές... που όμως τελικά "μεταφραζόταν" σε χαλαρή ατμόσφαιρα και ελαφρά ευχάριστα σχόλια προς όλους εμάς.... Για εμένα ήταν ηρωίδες.
...ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολους σας παιδια ,μου προσφερατε ενα πολυ ομορφο πρωινο κυριακης, με βοηθησατε να ξεφυγω λιγο απο την καθημερινη ρουτινα της δουλειας ,ιδιαιτερη μνεια πρεπει να γινει στο τροφιμα της αγαπητης ρουαλ οουκ ,ειδικα για τη σπανακοπητα και τα παξιμαδακια τα ολικης ,σκραμπλερ ωραιο και περιγραφικο το κειμενο σου ,καθως επισης και οι φωτο ,χρηστο να κανονισουμε για κεινα τα "σιδερα" ,να 'στε καλα...
Γράψε πληροφορίες και για την Τράπεζα, μην φοβάσαι που σε είπε ο Scrabler τραπεζίτη, δεν θα σε χτυπήσουμε.
Στο νοσοκομείο ήταν απλή αιμοδοσία, στους πρόσκοπους ήταν που έγινε η αφαίμαξη (όποιος ήταν εκεί κατάλαβε...)
Λοιπόν, η ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ των "ΠΟΔΗΛΑΤ-ΙΣΣ-ΕΣ" είναι γεγονός.
1. Υπάρχει η δυνατότητα όποιος θέλει, όποτε θέλει να πάει στο Νοσοκομείο Γεννηματάς και να δώσει αίμα. Δηλώνει ότι το αίμα θα πάει για την συγκεκριμένη τράπεζα αίματος (ως εθελοντική αιμοδοσία). Εγγράφεται αυτομάτως μέλος της τράπεζας αίματος.
.. θα τρώμε, θα γελάμε, ΘΑ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ, θα κάνουμε καλό στον εαυτό μας και στους γύρω συμπολίτες μας.... Απλά πράγματα.
2. Δημιουργείται μια "καβάτζα" (τράπεζα) με μονάδες αίματος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με δύο μέλη του φόρουμ (είτε RockaRolla/Πέτρο, είτε TKANT/Θοδωρή) και μετά από επικοινωνία ενός εκ των δύο με την μονάδα του Νοσοκομείου.
3. Χρήση μπορεί να κάνει όποιοδηποτε μέλος, για ανάγκες συγγενικού του προσώπου (μέχρι 1ου βαθμού, όπερ μεθερμηνευόμενον: γονείς - αδέρφια - σύζυγοι - παιδιά).... (όσο και αν αγαπώ την θεία Μαρίτσα που φτιάχνει καταπληκτική λεμονπαϊ και με χαρτζιλίκωνε όταν ήμουν φοιτητής και φαντάρος... δεν μπορώ να "χρησιμοποιήσω" αίμα της τράπεζας για λογαριασμό της.... δυστυχώς...).
4. Νομίζω ότι το βασικότερο όμως είναι το παρακάτω:
Τρεις φορές το χρόνο, ανα τετράμηνο, θα βγαίνει ανακοίνωση, θα ενημερώνεται όλη η ποδηλατική κοινότητα και θα πηγαίνουμε ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ και ΜΑΖΙΚΑ στην μονάδα, καλή ώρα όπως εχθές, αλλά ΔΕΚΑΠΛΑΣΙΟΙ (χμμμ....χμμ....γκρρρρ.... είπαμε...) και βάλε.
Θα μας ρουφάνε το αίμα....
Χωρίς ταλαιπωρία, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς πίεση και άγχος.
Και αν εμφανιστεί εκείνη η δύσκολη - κακή και ψυχρή ώρα - μακρυά από εμας και από όλους - και χρειαστούμε αίμα, θα υπάρχει μια καλή άκρη να κάνουμε τη δουλειά μας.
.
.
.
Για όσους διστάζουν γιατί έχουν ΚΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (δεν θα τις χαρακτηρίσω αλλιώς.... κανονικά χωράει πολύ πράμμα.. αλλά μέρες που είναι...)... του στυλ:
- γιατί να δώσω έτσι γενικά και αόριστα αίμα, και να πάει τσάμπα - σε κάποιον άγνωστο...???
- αν χρειαστεί η μάνα μου αίμα, θα πάω τότε να δώσω, θα καλέσω και 2-3 φιλαράκια....!!!
και άλλες τέτοιες ΜΑΛΑΚΙΕΣ...... ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ:
(Α)... το αίμα που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΒΑΛΟΥΝ στην μάνα σου, θα είναι το αίμα που θα έχει μαζευτεί ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ (σαν τη δική μας) και όχι αυτό που θα κληθείς να ΑΝΑΠΛΗΡΩΣΕΙΣ εκείνη τη στιγμή ("λογιστικά"... δηλαδή: "βάλαμε 3 σακουλάκια στην μάνα σου, πρέπει να μας φέρεις 3 σακουλάκια"...). ΓΚΕΚΕ?
[Αν δεν υπάρχει αίμα, θα της βάλουμε πορτοκαλάδα.... ΟΚ?]
(Β) είσαι σίγουρος ότι ΤΟΤΕ θα μπορείς να ΔΩΣΕΙΣ ΑΙΜΑ? Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Ρωτήστε με να σας πω... και άλλους εθελοντές αιμοδότες. Δεν είναι "άνοιξα την κάνουλα και όλα καλά". Δεν δουλεύει έτσι απλά ο οργανισμός μας (αναφέρομαι στις προϋποθέσεις αιμοδοσίας).
(Γ) το ίδιο ισχύει και για τους φίλους σου.
(Δ) και στο κάτω-κάτω, κάνε ένα καλό για τους συμπολίτες σού και για τον εαυτό σου. Έτσι για να έχεις να το λες και να καμαρώνεις και στη θεία Μαρίτσα....
Sorry αν ακούγομαι πικρόχολος και "κάπως"... αλλά είχα σχετική συζήτηση εδώ στο γραφείο και με πρίζωσαν για τα καλά πρωί-πρωί....
Τα ξεχνάμε όλα αυτά, κρατάμε τα από πάνω, ξανακοιτάμε τις φωττος με τα χαμόγελα, ξαναχαζεύουμε τον πάγκο με τα φαγητά, και ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ότι την επόμενη φορά θα προσπαθήσουμε να δώσουμε.
Αν δεν τα καταφέρουμε ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Το βασικό είναι να έρθουμε, να προσπαθησουμε. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε.
Αυτά από εμένα και καλές γιορτές σε όλους.
Είναι η μοναδική τράπεζα που δεν θα καεί...ποτέ...άντε πες και η τράπεζα σπέρματος
Αν και οι 2 τράπεζες ρουφάνε αίμα...η δική μας το κάνει για καλό σκοπό...ΚΑΙ όμως στην εποχή μας επιβιώνει το καλό...καλά κρυμμένο βέβαια...και εμφανίζεται όταν πολλά καλά βρεθούν μαζί...και μετά μεταδίδεται στους γύρω... και επιβεβαιώνεται από τα χαμόγελα των διαφόρων που μας κοίταζαν να χασκογελάμε και να πειραζόμαστε και να τρώμε.
Ίσως είναι λίγο σουρέαλ η εικόνα αυτή παραδίπλα από τα ''Επείγοντα Περιστατικά'' και γενικά στο νοσοκομείο = πόνος, στεναχώρια αλλά ένα χαμόγελο φέρνει ελπίδα... έτσι νομίζω δηλαδή.
ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ... ΠΟΔΗΛΑΤΗ (γιατι και εμείς παιδιά είστε)
Για να καταλάβετε πώς ήρθε ο vass ή μήπως πως ήρθε το ποδήλατο του Vass?
Ναι ρε μαν μην τρελαίνεσαι...πλακίτσα. Θα μου πεις next time.
Τι χρειαζεται ενα ωραιο Κυριακατικο πρωινο για να ξεκινησει;
Καλα, ενταξει, ρητορικη ερωτηση.
Οπως ολοι ξερουν, ενα Κυριακατικο πρωινο, δεν μπορει να ξεκινησει χωρις το απαραιτητο στησιμο. Οχι τιποτα ιδιαιτερο, το κλασσικο Ελληνικο παραδοσιακο στησιμο.
Αυτα, για να μη λενε μερικοι-μερικοι οτι τους εστησα χωρις λογο.
Ενα ακαδημαικο τεταρτακι, και φυγαμε!!!
Τι φυγαμε δηλαδη, ετσι λεγαμε στους περαστικους.
Τα παλληκαρια, επρεπε λεει να ειναι ξεκουραστα, για να μην τα κοψουν στις "εξετασεις", και για να ειναι ξεκουραστα, επρεπε να δουλευουν ρελαντι:
Θησειο- Γεννηματα, πρωτη-δευτερα. Μποτιλιαρισμα. Ουτε τα Χαρλευ στις παρελασεις. Αλλα, το πρεπον, πρεπον.
Βαλε και τις τιμητικες παρελασεις, αγηματα, επισημους, κλπ, σωσαμε να φτασουμε και να χτυπησουμε καρτα, κατα τις δωδεκα.
Κι εκει αρχισαν τα δυσκολα.
Οχι για μας, να εξηγουμαστε. Για τις ταλαιπωρες τις κοπελλες στην αιμοδοσια.
Μπηκαν οι υποψηφιοι στη σειρα, να πα να δωσουν αιμα.
Που πας ρε Καραμιχαλε; Καρτα συμπληρωσες; Δωστου ολοι πισω, και δωστου γραφειοκρατια:
Ποιος, που, τι, και ποτε. Χαρτι και καλαμαρι. Αφου τελειωσε κι αυτο, αρχισαν οι εξετασεις:
Πιεση: Επρεπε να εχεις απο 50 μεχρι 110 psi. Αναλογα τα λαστιχα. Αμα ειχες mountain, με 60 περναγες. Με κουρσα, ηθελες απο 90 και πανω.
Ηταν και κατι ταλαιπωροι με trekking, το τι τραβηξανε αυτοι, δε λεγεται! Μια τους λεγανε εισαι πανω απο 60 κοβεσαι, μια τους λεγανε εισαι κατω απο 90, κοβεσαι.
Ευτυχως, Ελλαδα ειμαστε, περισσευανε κατι κεφτεδακια, τα "σπρωξαμε", και το θεμα "διευθετηθηκε".
Και για να μην τα ισοπεδωνουμε ολα, εδω πρεπει να τονισω, οτι χωρις τα κοννε του tkant, δουλεια δε θα γινοτανε. Χωθηκε μεσα κι ο Rockarolla, τους ειπε οτι θα ιδρυσει τραπεζα, και θα αρχισει να ρεει το "ρευστο", και καπου εκει αρχισανε να κανουν κωλοτουμπες.
Η αληθεια ειναι ομως, πως παρα τις υποσχεσεις, δουλεια δεν αρχισε να γινεται, πριν φτασουν τα κεφτεδακια (και κατι εξτρα σπανακοπιτακια) της Royal Oak. Εμ πως! Για τι τους περασατε, πρωταρηδες;
Εν τω μεταξυ, οργανωθηκε και support group αιμοδοτων, οπου αφου επιασε ποστο στον κηπο του νοσοκομειου, αραδιασε και τα "καλουδια", ευγενικη χορηγια του team αιμοδοσιας (κολλ μη Royal Oak), και περιμενε τα παλληκαρια να γυρισουν.
Οργανωθηκε λοιπον, και μια επιτροπη ηθικης υποστηριξης για τους αιμοδοτες, απο αυτους που δεν μπορουσαν να δωσουν αιμα, για να παρεχει ηθικη υποστηριξη λεει, και μπουκαρανε ολοι μαζι στο κεντρο αιμοδοσιας, για να δωσουνε (οι μισοι) αιμα.
(Σοφα οργανωμενο αυτο, βασικα κρατουσε τους χαραμοφαηδες απασχολημενους, μακρια απο τα "καλουδια", οσο οι αλλοι δινανε αιμα).
Και καποια στιγμη, με το καλο, τελειωσε η αιμοδοσια.
Μετα, ποιος ειδε το Θεο, και δε φοβηθηκε.
"Τα σαγονια του καρχαρια", δε θατανε υπερβολη για τιτλος. Θριλλερ κανονικο. Τρομος.
Φφατε, φφατε, φφατε, και δε σταματαγανε. Αλλα ενα περιεργο πραμα. Οσο αδειαζανε οι σακκουλες με τα πορτοκαλια, τοσο εμφανιζοτανε καινουρια τυροπιτακια. Τελειωνανε τα τυροπιτακια; εμφανιζοτανε σπανακοπιτακια! Τελειωνανε κι αυτα; Ερχοταν πατατακια! Τελειωναν τα πατατακια; ερχοταν μπισκοτακια!Τελειωναν τα μπισκοτακια; Ερχοταν σαντουιτσακια! Τελειωναν κι αυτα; Ξανα πορτοκαλια! Και ξανα τυροπιτακια!! Και ξανα, και ξανα!!
Καπου εκει, επεσε πανικος, καποιοι αρχισαν να εκλιπαρουν για ελεος, "φτανει! σταματηστε! δε αντεχουμε αλλο!!", καποιοι αλλοι, κατι αρχισαν να ψιθυριζουν για θαυμα, κι ευλαβικα, αποφασισαν πως ηταν καιρος να αποχωρησουν.
Οι υπολιποι, (τα ρεμαλια δηλαδη), σιγα μη φευγανε. Καποιοι κατι ειπαν για καφεδες (μετα το θαυμα οπως καταλαβαινετε, για μπυρες, ουτε λογος δε μπορουσε να γινει), κι ολοι μαζι συζητησανε για καποιο φιλοποδηλατικο μαγαζακι, που ειχε λεει σχαρες κλειδωματος ποδηλατων και αλλα τετοια, που πολυ τους ιντριγκαρισε, και κινησανε να πανε.
Επειδη ομως αλλιως τα σχεδιαζουμε κι αλλιως τα φερνει η μοιρα, δεν ητανε γραφτο να φτασουνε ποτε σ'αυτο το μαγαζακι.
Στο δρομο τους ετυχε αλλο παρκακι, με δεντρα και λοιπα, και ενα προσκοπικο παζαρι, με ποδηλατικα κι ορειβατικα ειδη, κι εκει φοβηθηκαν ακομα κι εκεινοι που δεν ειχαν λυγισει προηγουμενως στο Μεγαλο Φαγοποτι.
Κι επειδη στο προσκοπικο παζαρι παιζανε και καφεδακια, παγκακια, ψητα καστανα, κουβεντα και λοιπα, οπως μπορει κανεις να φανταστει, με πολυ αγωνα καταφεραμε να διωξουμε τη μερα, και να φερουμε τη νυχτα (και τον ψοφο), οποτε καθε κατεργαρης τραβηξε για τον παγκο του, κι απ'οτι βλεπω κι απο τα παραπανω posts, τελικα τον βρηκε.
Αλλο τιποτα δεν εχω για να πω, φαντασια εχετε, και το μυαλο δουλευει.
Ενα μονο, αν δεν το καταλαβατε. Απο τις ωραιοτερες μερες της φετινης χρονιας, που μας τη φυλαγε εκπληξη, λιγο πριν το τελος της.
Α, ναι. Επιτελους βρηκα και που να φυλαω τις καταθεσεις μου.
Ο Κολόμβος έχει ένα πολυεργαλείο-σουγιαδάκι που είναι σχεδόν ελβετικό αλλά μάλλον τσάηνα-γουωναμπη-σουης. Είναι όμως πολύ καλό γιατί έχει δυό μαχαιράκια, ένα πιο κοντό κι ένα πιο μακρύ. Το πιο κοντό είναι ότι πρέπει για να καθαρίζεις τα δόντια σου, σαν την οδοντογλυφίδα φαντάσου ένα πράμα αλλά -το 'πα πάλι- πιο κοντό. Δηλαδή δεν κάνει για να καθαρίσεις πορτοκάλια. Το πιο μακρύ είναι ότι πρέπει για να καθαρίζεις τα νύχια σου αλλά με λίγη τέχνη και πολύ υπομονή μπορείς να καθαρίσεις ένα πορτοκάλι κι αν είσαι τυχερός δεν θα κόψεις δάχτυλο. Μέχρι εδώ όλα καλά και τι με νοιάζει εμένα θα με πεις αλλά εκτός του σουγιά του ελβετικού στρατού (που μετά κατάλαβα γιατί η ελβετία αποφάσισε να γίνει ουδέτερη χώρα) είχε φέρει και καμιά δεκαριά κιλά πορτοκάλια που πρόθυμα ανέλαβε να καθαρίσει τα μισά για να μας επιδείξει το πολυεργαλείο του. Ετσι έπρεπε να κάνει τη δουλειά με το πιο μακρύ σουγιαδάκι για να τελειώναμε κάπου τ απόγευμα. Όμως για να ανοίξει το πιο μακρύ σουγιαδάκι έπρεπε πρώτα να ανοίξει το πιο κοντό, κάτι σαν ελβετική ασφάλεια με λίγη φαντασία. Έλα όμως που το πιο κοντό ήταν πολύ κοντό για ν' ανοίξει από μόνο του. Έτσι έπρεπε κάθε φορά να ζητάει να του βρούμε ένα πιο μακρύ... μαχαίρι! Μ' αυτό άνοιγε το πιο κοντό σουγιαδάκι που του άφηνε χώρο να ανοίξει το πιο μακρύ που μπορούσε έτσι να καθαρίσει ένα-δυό πορτοκάλια.
Επίλογος: Ευτυχώς που πήγαμε για αίμα και δεν πήγαμε για... χόρτα!
ΥΓ: Νομίζω πως κατόπιν τσίμπαγε τα πορτοκάλια με το πιο κοντό για να τα φάει αλλά ήμουν πολύ ζαλισμένος για να το επιβεβαιώσω!
Παραλείψατε το κλού όλοι. Ο Κολόμβος έφτιαξε by far το γκουρμέ ψωμί με κάρυ, το οποίο έδεσε μιάμ με τα κεφτεδάκια από χοιρινό+μοσχαρίσιο κιμά με κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανό, δυόσμο, γλυκάνισσο, και κρίθινα παξιμάδια αντί ψωμί. Ούτε συνενοημένοι να είμασταν.
Δεν λέω δε τίποτα για τις φρυγανίτσες της Λυδίας και τα αιμάτινα παντζαράκια της. Άσε που Λυδία και Κολόμβος με μυήσανε στα καλά άλευρα σίτου βιολογικής καλλιέργειας, όπως και στον πολύ βοηθητικό κόσμο των αρτοπαρασκευαστών, γιατί εγώ ζω στην εποχή της γιαγιάς μου. Δουλεύει κανονικά χέρι και πλάστες και πρωτόγονα μέσα.
Κυρίες και κύριοι μιλάμε για τρομακτικές ζυμώσεις σε όλα τα επίπεδα, που έγιναν σ’ αυτό το πρώτο αιμοδοτικό πικνίκ. Ποδηλατο-ιατρικο-μαγειρικο-κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικοχαβαλες. Α, και το ωραίο βιβλίο συνταγών που έφτιαξαν συγκεκριμένη ομάδα που μετέχει ο exomail για γεύματα κοινωνικής αλληλεγγύης. Απο σαράντα άτομα και βάλε.
Είπε κανείς πως έπληξε;
Εγώ έχασα τους πρόσκοπους, γιατί έπρεπε να γυρίσω σπίτι. Με τρώει όμως η περιέργεια για την εμπειρία εκεί (είναι θεότρελοι αυτοί οι αιμοδότες;).
Ολα τα μαρτυρήσατε πια!!
Η μήπως όχι;; Υπάρχουν και άλλα πολλά θαυμαστά που συνέβησαν αυτή την ωραία Κυριακή, που σας τα κρατάμε κρυφά ώστε να μπορέσετε να τα ζήσετε και μόνοι σας την επόμενη φορά που θα μαζευτούμε για τον ίδιο σκοπό!
Στο εντωμεταξύ αναρτήθηκε και στην αρχική σελίδα του σαιτ η ανακοίνωση ίδρυσης τράπεζας αίματος...