The ride of silence Tonight we number many but ride as one In honor of those not with us, friends, mothers, fathers, sisters, sons With helmets on tight and heads down low, We ride in silence, cautious and slow The wheels start spinning in the lead pack But tonight we ride and no one attacks The dark sunglasses cover our tears Remembering those we held so dear Tonight's ride is to make others aware The road is there for all to share To those not with us or by our side, May God be your partner on your final ride - Mike Murgas Ταιριάζει και με την σημερινή ποδήλατοπορεία και το βρήκα στο www.rideofsilence.org μια αντίστοιχη προσπάθεια που γίνεται στην άλλη άκρη του κόσμου. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΕΘΙΣΤΟΡΙΑ Απόσπασμα www.agra.gr/books/0300_0399/book326.html ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ 1880 Από ψηλά περνούσε ο θεός με το ποδήλατο· τα γένια του μπερδεύονταν μέσα στα σύννεφα. "Ο κύριος Υπατίδης", είπα, ότι έλαχε στην ώρα επάνω να διαβάζω για το εμβόλιο ενάντια στον ιό της ηπατίτιδας. Όχι, μου λέει αυτός, εμένα δεν με ξέρουν του κεφαλιού μου οι τρίχες, βούλωσ' το λοιπόν. Τι να 'κανα; σωπαίνω, με κεφάλι να! Γιατί μου φάνηκε πως είχε και μπαστούνι για να χτυπάει την μπάλα· μου 'ρθε κατακούτελα. Κι όπως από τη μύτη μου το αίμα έρρεε και ξωμάκραινε απ' το σώμα μου, εγώ δεν είχα πού να στηριχτώ. Πήγα στο Διάβολο και το και τό. Άκου, μου λέει, σε ξέρω από μικρό, είσαι καλό παιδί, μια συμβουλή σου δίνω: Άμα ξαναπεράσει πάνω σε ποδήλατο πάρε αυτό που βλέπεις το καρφί και τρύπησέ του το να σε θυμάται. Ευχαριστώ και πήρα το καρφί και τρύπησά του τον τροχό του ποδηλάτου κι απ' το πολύ να με θυμάται με κατήντησε να μην μπορώ να σταματήσω - γράφω ποιήματα και πάλι το αίμα ξωμακραίνει από το σώμα μου. Λύση καμιά. Διαβόλου θεραπεία σαν πήγα να γυρέψω, κόβω τα ήπατά μου. Καλά να πάθω, και σας συμβουλεύω - σας ξέρω από μικρούς, σας αγαπώ πανάθεμα - να μ' αποφεύγετε, σαν διάολος το λιβάνι.
Αλεξάνδρα Μπακονίκα https://enalatv.wordpress.com/2014/07/28/αλεξάνδρα-μπακονίκα-βιογραφικό/
ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ
( «Ανοικτή γραμμή» εκδ. Διαγωνίου)
Οι ερωτευμένοι δεν φιλιούνται μόνο
πίσω από τις βάρκες.
Τρέχουν και κρύβονται στα δάση.
Όταν γυρίζουν, μαζεύουν τα ρούχα τους
κι ανεβαίνουν στα ποδήλατα.
Οδηγούν με ορμή κι ευελιξία,
με χαλαρωμένα πρόσωπα και σώματα.
Οι ερωτευμένοι δραπετεύουν από κοινές συνομιλίες
και βαρετές συνήθειες.
winder's edge
Even though the town is snow covered, and the days up in the armpit of the Polar Circle are still lived in below freezing temperatures, the appearance of tarmac from underneath the cold, soft white matter presents a faint promise of something nice to come...
While we all live our lives, eagerly awaiting for the warm summer breeze whistling through the spokes, the caress of the sun on bare skin, the freedom of movement – oblivious of the world around us, we can only remember the past...
Ο Γιάννης Στίγκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε ιατρική. Το 2004 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Η αλητεία του αίματος". Έχει συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά, βουλγάρικα και σέρβικα.
Θα σε περιμένω στην άκρη του λόγου
με μια πέτρα γαλήνια
κι ένα ποδήλατο πιο κίτρινο απ'τις αυτοκτονίες
που κρύβω κάτω απ'το μαξιλάρι
Αν δεν έρθεις εσύ
θα ερωτευτώ το ποδήλατο
--- --- ---- ----
Στο στόμα μου
επείγεται το άλλο φέγγος
αυτό που κατασκοπεύει τον εαυτό του
Τι τούνδρα ο ύπνος
τι τούνδρα ο έρωτας
συντελείται με διαδοχικές αποστάξεις
Πάντως αρχικά είσαι εσύ
τα υπόλοιπα είναι
χημεία τραγική
Θα σου το πω οσο πιο απλα μπορώ:
Στέκομαι στη μέση της γεφυρας
και σε περιμενω
ολο σε περιμενω
Πέμπτη, 20 Ιουνίου 2013
Αναρτήθηκε από Άρης Μπιτσώρης
στις 6/20/2013 10:42:00
π.μ.
Ο ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ
Πολύ ακριβοθώρητος έγινες
φίλε Στέλιο
πεθύμησα το χιούμορ σου και
το βαθύ σου γέλιο.
Άφησες το μπουζούκι σου και
τις βαριές πενιές σου
κι άρχισες με ποδήλατο τις
ορθοπεταλιές σου.
Μπουζούκια και ποδήλατα
Στελάκη είναι ασύμβατα.
Του νου ψάχνεις τ’
αδύνατα
μες των τροχών τα
σύρματα.
Σου ’πε μια ποδηλάτισσα
¨Στέλιο καβάλα κι έλα¨
και συ από το ζόρι σου
συγκάηκες στη σέλα.
Φίλε, αυτή δεν πιάνεται και
πριν γενείς για γέλια
γύρνα ξανά στα άσματα, στου
μπουζουκιού τα τέλια.
Έτσι διασχίζει το ποδήλατο τους στίχους των ποιητών μας. Διαβάστε αυτά τα ποιήματα –είναι επίσης από τα ωραιότερα του είδους– μαζί με τα πέντε που είχε ανθολογήσει η στήλη πέρυσι με την ίδια, όπως σήμερα, αφορμή: τον Ποδηλατικό Γύρο της Αθήνας.
spasmena podilata
.........Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου. Ερμηνεία: Μαρία Κάτηρα
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=19627
https://www.youtube.com/watch?v=qbGwSbYTJk0
the papergirl the bicycle poem
The ride of silence Tonight we number many but ride as one In honor of those not with us, friends, mothers, fathers, sisters, sons With helmets on tight and heads down low, We ride in silence, cautious and slow The wheels start spinning in the lead pack But tonight we ride and no one attacks The dark sunglasses cover our tears Remembering those we held so dear Tonight's ride is to make others aware The road is there for all to share To those not with us or by our side, May God be your partner on your final ride - Mike Murgas Ταιριάζει και με την σημερινή ποδήλατοπορεία και το βρήκα στο www.rideofsilence.org μια αντίστοιχη προσπάθεια που γίνεται στην άλλη άκρη του κόσμου. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΕΘΙΣΤΟΡΙΑ Απόσπασμα www.agra.gr/books/0300_0399/book326.html ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΟΥ 1880 Από ψηλά περνούσε ο θεός με το ποδήλατο· τα γένια του μπερδεύονταν μέσα στα σύννεφα. "Ο κύριος Υπατίδης", είπα, ότι έλαχε στην ώρα επάνω να διαβάζω για το εμβόλιο ενάντια στον ιό της ηπατίτιδας. Όχι, μου λέει αυτός, εμένα δεν με ξέρουν του κεφαλιού μου οι τρίχες, βούλωσ' το λοιπόν. Τι να 'κανα; σωπαίνω, με κεφάλι να! Γιατί μου φάνηκε πως είχε και μπαστούνι για να χτυπάει την μπάλα· μου 'ρθε κατακούτελα. Κι όπως από τη μύτη μου το αίμα έρρεε και ξωμάκραινε απ' το σώμα μου, εγώ δεν είχα πού να στηριχτώ. Πήγα στο Διάβολο και το και τό. Άκου, μου λέει, σε ξέρω από μικρό, είσαι καλό παιδί, μια συμβουλή σου δίνω: Άμα ξαναπεράσει πάνω σε ποδήλατο πάρε αυτό που βλέπεις το καρφί και τρύπησέ του το να σε θυμάται. Ευχαριστώ και πήρα το καρφί και τρύπησά του τον τροχό του ποδηλάτου κι απ' το πολύ να με θυμάται με κατήντησε να μην μπορώ να σταματήσω - γράφω ποιήματα και πάλι το αίμα ξωμακραίνει από το σώμα μου. Λύση καμιά. Διαβόλου θεραπεία σαν πήγα να γυρέψω, κόβω τα ήπατά μου. Καλά να πάθω, και σας συμβουλεύω - σας ξέρω από μικρούς, σας αγαπώ πανάθεμα - να μ' αποφεύγετε, σαν διάολος το λιβάνι.
Αλεξάνδρα Μπακονίκα
https://enalatv.wordpress.com/2014/07/28/αλεξάνδρα-μπακονίκα-βιογραφικό/
ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ
( «Ανοικτή γραμμή» εκδ. Διαγωνίου)
Οι ερωτευμένοι δεν φιλιούνται μόνο
πίσω από τις βάρκες.
Τρέχουν και κρύβονται στα δάση.
Όταν γυρίζουν, μαζεύουν τα ρούχα τους
κι ανεβαίνουν στα ποδήλατα.
Οδηγούν με ορμή κι ευελιξία,
με χαλαρωμένα πρόσωπα και σώματα.
Οι ερωτευμένοι δραπετεύουν από κοινές συνομιλίες
και βαρετές συνήθειες.
WINDER'S EDGE.
winder's edge
Even though the town is snow covered, and the days up in the armpit of the Polar Circle are still lived in below freezing temperatures, the appearance of tarmac from underneath the cold, soft white matter presents a faint promise of something nice to come...
While we all live our lives, eagerly awaiting for the warm summer breeze whistling through the spokes, the caress of the sun on bare skin, the freedom of movement – oblivious of the world around us, we can only remember the past...
.....
mulga bill bicycle
http://vimeo.com/61412170
Ο Γιάννης Στίγκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε ιατρική. Το 2004 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Η αλητεία του αίματος". Έχει συνεργαστεί με διάφορα περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά, βουλγάρικα και σέρβικα.
Θα σε περιμένω στην άκρη του λόγου
με μια πέτρα γαλήνια
κι ένα ποδήλατο πιο κίτρινο απ'τις αυτοκτονίες
που κρύβω κάτω απ'το μαξιλάρι
Αν δεν έρθεις εσύ
θα ερωτευτώ το ποδήλατο
--- --- ---- ----
Στο στόμα μου
επείγεται το άλλο φέγγος
αυτό που κατασκοπεύει τον εαυτό του
Τι τούνδρα ο ύπνος
τι τούνδρα ο έρωτας
συντελείται με διαδοχικές αποστάξεις
Πάντως αρχικά είσαι εσύ
τα υπόλοιπα είναι
χημεία τραγική
Θα σου το πω οσο πιο απλα μπορώ:
Στέκομαι στη μέση της γεφυρας
και σε περιμενω
ολο σε περιμενω
Ποίηση Γιάννης Στίγκας
http://taadelfia.blogspot.gr/2012/05/blog-post_26.html
Πέμπτη, 20 Ιουνίου 2013
Αναρτήθηκε από Άρης Μπιτσώρης
στις 6/20/2013 10:42:00
π.μ.
Ο ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ
Πολύ ακριβοθώρητος έγινες
φίλε Στέλιο
πεθύμησα το χιούμορ σου και
το βαθύ σου γέλιο.
Άφησες το μπουζούκι σου και
τις βαριές πενιές σου
κι άρχισες με ποδήλατο τις
ορθοπεταλιές σου.
Μπουζούκια και ποδήλατα
Στελάκη είναι ασύμβατα.
Του νου ψάχνεις τ’
αδύνατα
μες των τροχών τα
σύρματα.
Σου ’πε μια ποδηλάτισσα
¨Στέλιο καβάλα κι έλα¨
και συ από το ζόρι σου
συγκάηκες στη σέλα.
Φίλε, αυτή δεν πιάνεται και
πριν γενείς για γέλια
γύρνα ξανά στα άσματα, στου
μπουζουκιού τα τέλια.
www.arisbitsoris.blogspot.com/2013/06/blog-post_6100.html
.......ποδήλατο. Εποίησε ΤΑΠΕΙΝΟ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ-ΑΡΕΤΗ. ΠΕΤΑΜΕΝΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ
http://www.anatypo.gr/blog/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B6%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%85/
ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ του ΖΑΧΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
.......εστιχιούργησε η Μεταξία Δρογώση
http://stixo-mythia.blogspot.gr/2012/05/blog-post_03.html
[ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ] της Δέσποινας Μπουμπουχεροπούλου
On 24 May, 2013 by BIBLIOTHEQUE
http://www.bibliotheque.gr/article/21676
Έτσι διασχίζει το ποδήλατο τους στίχους των ποιητών μας. Διαβάστε αυτά τα ποιήματα –είναι επίσης από τα ωραιότερα του είδους– μαζί με τα πέντε που είχε ανθολογήσει η στήλη πέρυσι με την ίδια, όπως σήμερα, αφορμή: τον Ποδηλατικό Γύρο της Αθήνας.
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/bicycle-poems/ ]
..........................με το ποδήλατο σε πρώτο πλάνο.
http://www.ert.gr/eidiseis/politismos/hmerologio-podilatou-tou-lefteri-tiligada/