Η Μαγεία των Άδειων Δρόμων

18 σχόλια / 0 νέα/ο
Τελευταία δημοσίευση
Filopodaros
Εικόνα Filopodaros
Απών/απούσα

Μεταφράζω αποσπάσματα από το άρθρο "The Magic of Empty Streets - The New York Times".  Κοιτάξτε και τις φωτογραφίες.

"Η Μαγεία των Άδειων Δρόμων.  Η κοινωνική απόστασιοποίηση μας δίνει μια σπάνια ευκαιρία να διορθώσουμε τις πόλεις"

Οι προσπάθεια να καμφθεί η εξάπλωση του κορωνοϊού μας έχει δώσει ένα σπάνιο πείραμα:  Μπορούμε να δούμε τις πόλεις μας για πρώτη φορά χωρίς ασφυκτική κίνηση, βρώμικο αέρα και συνεχή κορναρίσματα που τόσο συχνά τις έχουν κάνει ανυπόφορες.  Την περασμένη Δευτέρα (6 Απριλίου), το Λος Άντζελες είχε τον καθαρότερο αέρα από οποιαδήποτε μεγαλούπολη στον κόσμο.

Είναι ενθαρρυντικό να βλέπεις πόσοι πολλοί άνθρωποι προσαρμόζονται, μετατρέποντας την πόλη σε παράδεισο για τους πεζούς.  Οι δρόμοι είναι γεμάτοι όχι με αυτοκίνητα, αλλά με ανθρώπους -- και ανάλογα, ο αριθμός των τροχαίων θυμάτων πεζών έχει κατακρημνιστεί.  Οι δρόμοι είναι πιο ήσυχοι.  Οι ουρανοί είναι πιο μπλέ από ποτέ.  Οι άνθρωποι ανακαλύπτουν επιτραπέζια παιχνίδια και μαγειρική.

Το να κρατάς δύο μέτρα απόσταση για να τηρήσεις τις οδηγίες κοινωνικής απόστασης είναι σχεδόν αδύνατο στα περισσότερα πεζοδρόμια.  Γι' αυτό πολλές πόλεις βλέπουν πιο θετικά την ιδέα οτι θα μπορούσαν προσωρινά να κλείσουν λωρίδες κυκλοφορίας για να τις δώσουν στους πεζούς -- μια λύση που απαιτεί μόνο μερικούς κώνους/πλαστικά κολωνιάκια ή αλλα φθηνά, εύκολα διαθέσιμα εμπόδια.

Πολεοδόμοι έχουν επιχειρηματολογήσει εδώ και καιρό οτι περισσότεροι δρόμοι θα μπορούσαν να κλείσουν για να δημιουργήσουν βιωσιμότερους χώρους, αλλά οι κυβερνήσεις πάντα αντιστέκονται θεωρόντας το μη πρακτικό ή αδύνατο.  Μόλις απέδειξαν οτι μπορεί να συμβεί -- και θα πρέπει να το συνεχίσουν μετά από αυτή την κρίση.

Αν οι δρόμοι γίνονται τόσο πιο ασφαλείς, αν η ποιότητα του αέρα μπορεί να αλλάξει τόσο πολύ σε μόλις μερικές εβδομάδες, μπορούμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι για την προσπάθειές μας να καταπολεμήσουμε την κλιματική αλλαγή;

Υποστηρικτές των δικαιωμάτων των πεζών έχουν προτείνει να μετατραπούν φωτεινοί σηματοδότες σε STOP τεσσάρων κατευθύνσεων, έτσι ώστε να μην συνωστίζονται οι πεζοί σε ομάδες περιμένοντας το πράσινο φως.  Υπάρχει ακόμα μια κίνηση να απενεργοποιηθούν τα "κουμπιά της ζητιανιάς", αυτά τα πράγματα που τα πατάς για να ζητιανέψεις το πράσινο φως για να διασχίσεις το δρόμο σε διαβάσεις.  Δεν πρέπει να τα αγγίζουμε τώρα, προφανώς, αλλά πιο γενικά, δεν είναι σχεδιασμένα για την ασφάλεια των πεζών, αλλά για να εξυπηρετούν τους οδηγούς.  Οτιδήποτε βάζει τους πεζούς πρώτα και τα αυτοκίνητα δεύτερα, θα έχει μεγάλη επίπτωση στην ποιότητα ζωής στην πόλη, και τελικά στο κλίμα.

Ποδηλατολωρίδες επείγουσας ανάγκης διαγραμίζονται σε πόλεις όπως η πόλη του Μεξικού και η Μπογκοτά της Κολομβίας.  Διαπλατύνονται σε πόλεις όπως το Βερολίνο.  Πολλές πόλεις παρέχουν δωρεάν τα κοινόχρηστα ποδήλατα.  Οι επιπτώσεις του Covid-19 στην δημόσια συγκοινωνία είναι ήδη ολέθριες, με την επιβατική κοίνηση να πέφτει 80% ή περισσότερο.  Αλλά βραχυπρόθεσμα, οι άνθρωποι αρχίζουν να βλέπουν οτι το αυτοκίνητο μπορεί να είναι το εναλλακτικό μέσο στο περπάτημα, το ποδήλατο και τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Ο σαφής σχεδιασμός της πληροφόρησης είναι κλειδί.  Στο Δουβλίνο, έχουν βάλει σε δρόμους πάρκων προσωρινές διαγραμίσεις για να υπενθυμίζουν στον κόσμο την απόσταση που πρέπει να τηρούν.  Βελτιωμένη σήμανση στους δρόμους μπορεί να δείξει στον κόσμο οτι αποστάσεις που παλιότερα τις οδηγούσαν, είναι στην πραγματικότητα περπατήσιμες -- και μετά την Covid-19, περισσότεροι θα μπορούσαν να επιλέξουν να περπατήσουν μισό χιλιόμετρο στο σχολείο ή στο κατάστημα αντί να μπουν στο αμάξι.

Τελικά αυτο που πραγματικά χρειαζόμαστε να βρούμε είναι πώς ο κόσμος μας θα ξανα-συναρμολογηθεί.  Η καινούργια  Covid-19 πραγματικότητα δείχνει οτι συμπεριφορές αλλάζουν.  Κάνει όμως τρανταχτά φανερό πόσο φτωχά έχουν λειτουργήσει τα υπάρχοντα συστήματα (και χώροι) για τους περισσότερους.  Ο χρόνος και η τραγωδία δημιουργούν ευκαιρίες -- και σ' αυτή την περίπτωση την ευκαιρία να λειτουργήσουν για όλους.

 

Αξιολόγηση: 
0
Η αξιολόγηση σας: Κανένα
5
Μέση αξιολόγηση: 5 (6 ψήφοι)
didotou
Εικόνα didotou
Απών/απούσα

Θα μου λείψουν οι άδειοι δρόμοι, οι μυρωδιές από τα δένδρα που ανθίζουν, η ησυχία, η απουσία των αυτοκινήτων, ο ήχος των πουλιών, οι ομιλίες ανθρώπων που ακούγονται από μακρυά, οι γαλάζιοι ουρανοί.

Θα μου λείψει επίσης η ησυχία του μυαλού, η συγκέντρωση και η αίσθηση του ότι ο χρόνος μας φτάνει για πρώτη φορά ίσως στη ζωή μας.

Θα θυμάμαι για πάντα την άδεια Συγγρού, το τρέξιμο στη μέση του δρόμου στην Πειραιώς και στην Ομόνοια και στη Σταδίου και στο Σύνταγμα. Θα μου λείψει η απουσία των τρελαμένων κάγκουρων, των αγχωμένων σερβιτόρων, των γεμάτων τραπεζοκαθισμάτων, των ανούσιων φλύαρων βιτρινών με τις εκέστοτε εποχιακές μπούρδες, του λεφουσιού από τους αλλοπρόσαλλους τουρίστες.

Θα μου λείψει επίσης αυτή η αίσθηση ότι δεν "πρέπει" ούτε "χρειάζεται οπωσδήποτε" να πας κάπου μόνο και μόνο για να μετακινείσαι. Ότι μπορεί να είναι μέρος της ζωής και το διάβασμα.

Θα θυμάμαι τα ωραία μαγειρέματα, τον καφέ στο μπαλκόνι με συνοδεία (και συνωδία) κελαϊδισμάτων, τους γρύλλους το βράδυ μέσα στην πόλη, τις ελεύθερες από τα αυτοκίνητα γάτες να παίζουν στους δρόμους, τα φουντωμένα με μολόχες παρτέρια.

Τι είδους είναι άραγε αυτή η κανονικότητα στην οποία καιγόμαστε να επιστρέψουμε ;

 

 

Marios90
Εικόνα Marios90
Απών/απούσα

didotou πόσο συμφωνώ μαζί σου!!!

Τι είδους είναι άραγε αυτή η κανονικότητα στην οποία καιγόμαστε να επιστρέψουμε ;

lyhadj
Εικόνα lyhadj
Απών/απούσα

@didotou 

Ακριβως οπως τα περιγραφεις ειναι!!!

ilias
Απών/απούσα

Έχετε προσέξει πως όλοι οι οδηγοί είναι ευγενείς;

Περιμένουν υπομονετικά να περάσεις και σου χαμογελούν.

Ε όχι, λοιπόν. Εγώ θέλω να μου κορνάρουν. Βαρέθηκα!

ilias
Απών/απούσα

Πάντως κι εδώ υπάρχει μια πρωτοβουλία από τον Γενικό Γραμματέα, τον Θύμιο Μπακογιάννη για κάτι αντίστοιχο με ό,τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε αρκετές άλλες πόλεις του κόσμου.

Ας ελπίσουμε...

https://www.monopoli.gr/2020/04/21/stin-poli/384870/ta-aytokinita-feygoun-ta-podilata-menoun/

Vasscott
Εικόνα Vasscott
Απών/απούσα

Ήταν μια μοναδική ευκαιρία για να συνειδητοποιήσουν (και να αγαπήσουν) τα παιδιά την ελευθερία που μπορεί να σου χαρίσει το ποδήλατο, αλλά και να μάθουν πως μπορούν να κυκλοφορούν με ασφάλεια στους δρόμους. Ήταν κάτι που προσπάθησα να αξιοποιήσω αυτές τις μέρες. Φοβάμαι όμως ότι θα επιστρέψουμε στην “κανονικότητα” πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι ελπίζουμε…

bleach
Εικόνα bleach
Απών/απούσα

Συντάσσομαι με τους προλαλήσαντες/τις προλαλήσασες. Ήταν μια φοβερά δημιουργική περίοδος στο σπίτι και ξέγνοιαστη στο δρόμο! Ακόμη και η βόλτα στην Αθήνα έμοιαζε με εκδρομή! wink Με την εξαίρεση ότι έπρεπε να ειδοποιήσεις ή αποδείξεις ότι "δικαιούσαι" να είσαι έξω από τους 4 τοίχους και ότι έπρεπε να περιοριστείς στη δημοτική σου περιφέρεια. Τώρα θα θέλει διπλή προσοχή στο δρόμο γιατί θα βγουν όλοι ξεσαλωμένοι.

@lyhadj, πολλούς χαιρετισμούς! smile

ilias
Απών/απούσα
morgoth
Απών/απούσα

Μισο θα φτιαξουν ποδηλατολωριδες στις λεωφορους που αναφερει το αρθρο? Και για ποσο καιρο θα ισχυουν? Αφου την Δευτερα η καραντινα σταματαει.

didotou
Εικόνα didotou
Απών/απούσα

Αισθάνομαι ότι η καραντίνα ήταν μια περίοδος κατά την οποία προβλήθηκε στο παρόν μια εικόνα ουτοπίας.
...
Η ουτοπία μιας άλλης πόλης όπου μπορούσες επιτέλους να περπατήσεις, να τρέξεις, να κάνεις ποδήλατο στη μέση του δρόμου. Να ακούσεις τα πουλιά ή τα μακρυνά σκυλιά να γαβγίζουν. Να μυρίσεις τα δέντρα.
...
Σαν αρχιτέκτονας ένιωσα για πρώτη φορά στην ζωή μου την αξία της έννοιας της τομής των δρόμων στην Αθήνα. Ναι. Αυτών των γνωστών Αθηναϊκών δρόμων με τα μπαλκόνια, τις τέντες και τα ελάχιστα δέντρα.
Και αισθάνθηκα να μου αρέσουν! Αισθάνθηκα τους δρόμους ωραίους. Κι όχι σε κάποια από τις ωραίες περιοχές. Όχι. Στον Νέο Κόσμο. Έδώ που μένω. Στην γειτονιά μου. Ένιωσα τον πλάγιο απογευματινό ήλιο να λούζει με σκιές τα πεζοδρόμια. Τους ανθρώπους να μιλάνε από τα απέναντι μπαλκόνια τους.
...
Σαν δρομέας ένιωσα την χαρά να τρέχω το βράδυ στη μέση των κεντρικών δρόμων.
Να τρέχω στα φαρδιά πεζοδρόμια του κέντρου και στο λιθόστρωτο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου χωρίς την πολυκοσμία, χωρίς τα διπλοπαρκαρισμένα, χωρίς τους μικροπωλητές και τον συνωστισμό.
...
Όμως δεν είναι αυτή η πόλη μας.
Αυτή θα μπορούσε να είναι αν την κατοικούσαν άλλοι άνθρωποι.
Και οι πόλεις δεν είναι μόνο τα κτίρια και οι δρόμοιυ τους. Είναι και οι άνθρωποι που τις κατοικούν.
Οι ανθρωποι και οι σχέσεις τους με τον χώρο.
Σχέσεις που στην λεγόμενη κανονικότητα τους, είναι αρρύθμιστες, αυθαίρετες, πανικόβλητες, αγχωμένες, ακανόνιστες. Χωρίς κανόνες. Χωρίς σχήμα. Άσχημες.
Για λόγους που ξεπερνάνε αυτό το φόρουμ. Τα έχουμε πει. Κοινωνικούς, ιστορικούς, πολιτικούς, πολιτισμικούς, εθιμικούς. Ανθρωπολογικούς τελικά.
Και αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να επιστρέψουν στην  κανονικότητά τους.
...
Αισθάνομαι τυχερός που έζησα αυτήν την περίοδο.
Έστω και λόγω αυτής της αρρώστιας.
Έστω κι έτσι.
...
Τουλάχιστον τώρα αποκτήσαμε μια εικόνα γι αυτό που θα θέλαμε. γι αυτό που θα μπορούσαμε να έχουμε στην πόλη μας.
Ας την κρατήσουμε στην μνήμη μας.
Ας μην την ξεχάσουμε.
 

 

ilias
Απών/απούσα
μανιακος
Εικόνα μανιακος
Απών/απούσα

Εγώ απλά αντιλήφθηκα από αυτά που είδα πως όλοι ήταν σαν αγρίμια! Ποδηλάτες που άμα τους βγάλεις σε σε κίνηση με αμάξια στο 15λεπτο θα χτυπήσουν! Γιατί ακόμα είναι στο μυαλό τους πως είναι απλά ένα παιχνίδι χωρίς να ξέρουν τα βασικά, Για να κινηθούν ασφαλές και για τους ίδιους και για τους υπόλοιπους!

Δεν θα ξεχάσω την στιγμή που ποδηλάτης μπροστά μου έκανε αναστροφή καπάκια στην Τατοϊου για συνέχιση ανάποδα, κ κόντευεα να καρφωθώ στο αριστερό διάζωμα με ταχυτητα! ( Να μου πεις μπορούσε να γίνει κ με αμάξι! Ναι αλλά το αμάξι θα το αντιληφθείς πιο γρήγορα  από ότι το ξαφνικό ενός ποδηλατη) είδα  ποδηλάτες σε πεζόδρομους μέσα στον κόσμο που περπατάει με παιδιά σκυλιά γατιά!

Πεζοί σε κεντρικούς δρόμους μέσα στην μέση και να κάνουμε ελιγμούς για να μην χτυπήσουμε κανέναν κ βρούμε κ τον μπελά μας!  Και να σε βλέπουν πως έρχεσαι και να μην κουνιέται κανένας!

φάνηκε πως δεν έχουμε καμία παιδιά  ούτε σαν οδηγεί ούτε σαν πεζοί! και με  αυτοκίνητα και χωρίς! απλά ήμασταν ξέφρενο αμπέλι! 

Κάγκουρες που βλέπανε άδειο δρόμο και φανταζόντουσαν πώς τρέχανε στο need for speed underground 2  κάνοντας κόντρα με τον φανταστικό τους αντίπαλο δίχως αύριο και αυτή! Και ήταν η φάση που έλεγες από πού και πώς και ποιος θα μου έρθει καταπάνω μου!

Το μόνο που χάρηκα ήταν που άκουγα φωνές παιδιών που τα έβλεπα να παίζουν να κάνουν ποδήλατο! Που παίζανε μπάλα κάτω στη γειτονιά μου στον πεζόδρομο! Ήμουνα η τελευταία γενιά που έπαιξε σε αυτό τον πεζόδρομο! Είχα  πολλά χρόνια ν ακουσω παιδιά σε πλατιές κ αλανες!

Δεν θέλω αυτοκίνητα, γουσταρα που άκουγα όλους τους ήχους της φύσης έβλεπα οικογένειες μαζί βόλτα! Αλλα το να πας από νέα Ιωνία γλυκά νερά ήμασταν 3 φορές στην τσίτα από ότι με κίνηση! Γιατί εκεί που ο πεζός περπάταγε στο πεζοδρόμιο δια μαγείας βρισκόταν μπροστά σου! Εκεί που πέρναγες μια μικρή διασταύρωση πεταγόταν η από στοπ η με κόκκινο  ένας ποδηλάτης ένας πεζός ένα παιδι (που η μαμά του καθόταν στο κινιτο κ πέρα βρέχει) μπροστά σου!και πάει στα κομμάτια Μ ποδήλατο είμαι αν ήταν κανένα αμάξι τι θα γινόταν? 

Πιο πολύ σε πρόσεχαν τα αυτοκίνητα παρά οι πεζοί τους ποδηλάτες και οι ποδηλάτες τους πεζούς!

Συγνώμη, αλλά είναι η άλλη όψη του νομίσματος που λόγο εργασίας το ζούσα κάθε μέρα! Ιδικά στα γλυκά νερά σπρώχνοντας έφτανα με το ποδήλατο στη δουλειά!

Σαν να ήμουνα στην λαϊκή ένιωθα που κανείς παρκούρ πάνω από τα καροτσάκια των γιαγιάδων που αλλου κοιτάνε αλλου μιλάνε αλλού προχωράνε!

Τέτοιοι πράγμα δεν θέλω!προτιμώ αμάξι καυσαέριο και κίνηση παρά αυτό που έζησα! Η χώρα  μας όπως έχει αποδειχθεί πολλά χρόνια τώρα δεν κάνει  και δεν θέλει  να βάλει στην ζωή του το ποδήλατο! Και φταίμε κ εμείς κ το κράτος που ο Έλληνας δεν ξέρει οδηγική συμπεριφορά και ποδηλάτου και οχημάτων και σαν πεζοί! 

Δεν φτάνουν μόνο τα έργα ποδηλατοδρόμων και όλα τα υπόλοιπα! Γτ απλά ο Έλληνας δεν πρόκειται ποτέ να τα σεβαστεί! Όσους ποδηλατόδρομος έχουμε, βλέπουμε να περπατάνε πάνω, να κάνω τζόκινγκ, να αφήνουν τα παιδιά τους να παίζουν να έχουν χύμα τα σκυλάκια τους!  Μεγάλο παράδειγμα ο ποδηλατόδρομος τον Αγίων Αναργύρων! Που έχει μαζί λωρίδα και για πεζούς και για ποδήλατα! πόσοι τα τηρούν?όλο το θέμα ξεκινάει από εμάς το ποσό σεβόμαστε έστω κ λίγο αυτά που εχουμε και πόσο μαθαίνουμε στα παιδιά μας να τα σέβονται! 

Και από Δευτέρα ένα πολύ μικρό ποσοστό θα ψάχνει για το τι εστί ποδήλατο τα υπόλοιπα αποθήκες!

Αυτά είχα να πω και ζητώ συγνώμη αλλά δεν ήταν όλα τόσο ρόδινα!

novanna
Απών/απούσα

ψήφισα.

Εζησα να δω την ημέρα που σε καφετέρια στην Ελλαδα δεν καπνιζουν. Δεν μπορει, θα ζήσω να δω και ποδηλατοδρόμους σαν της Ολλανδίας. :)

Ιπτάμενο Μυρμήγκι (χωρίς επαλήθευση)

Θα συμφωνήσω με το πνεύμα της συζήτησης. Και πολύ ωραία τα περιέγραψε ο didotou.

Ακόμη κ εγώ που δεν ζω στην ζούγκλα της πρωτεύουσας αλλά στην ηρεμία της μικρής επαρχιούπολης, λάτρεψα αυτό που είδα στους δρόμους την περίοδο της καραντίνας.

Αλλά όσο ωραία κ αν ήταν αυτη η εικόνα, δεν μπορώ να τη δω αποσπασματικά από το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο εντασσόταν.
Και το οποίο δεν ήταν ακριβώς “ουτοπικό”, αλλά θα μπορούσα να πω μέχρι κ τρομακτικό.

Η εικόνα των πόλεων, είναι ένα κομμάτι μόνο όλου αυτού που έγινε. Έστω κ αν εφήμερη, κ ανεξάρτητα από τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν, την απολαύσαμε.
Και πέρα από αυτή την πρακτική της χρησιμότητα, θα μπορουσε να επιτελέσει κ μία άλλη λειτουργία. Αυτήν της προβολής στο μέλλον κ της πρακτικής εφαρμογής ιδεών, σκέψεων, προτάσεων, επιθυμιών, που πολλοί έχουμε για τις πόλεις μας.

Όμως μαζί με αυτήν την ωραία εικόνα, είδαμε κ κάποια αλλά, όχι ωραία, πράγματα να συμβαίνουν. Πράγματα που, ας μου επιτραπεί, είχαν μια δόση χούντας. Απαγορεύσεις, περιορισμοί, άδειες, επιλεκτικό κλείσιμο χώρων, έξοδοι με δόσεις κ με αναφορά… Πράγματα που δείξανε (με εναν διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά) τον αυταρχισμό της εξουσίας.

Και όπως εμείς μεσω αυτής της συγκυρίας είδαμε για λίγο στην πράξη κάτι από την πόλη που ονειρευόμαστε, έτσι κ κάποιοι άλλοι είχαν την ευκαιρία να δουν στην πράξη κάτι από αυτό που μας επιφυλάσσουν για το μέλλον (αν κ όταν χρειαστεί) κ που στην σκέψη της εξέλιξής του, μου προκαλεί τρόμο κ μου φέρνει στο μυαλό μια μελλοντική κοινωνία οργουελικού τύπου.

didotou
Εικόνα didotou
Απών/απούσα

Φίλε "μανιακέ" και φίλε "Ιπτάμενο Μυρμήγκι" προφανώς και έχετε δίκιο και οι δυο σε αυτά που προσθέτετε στην εικόνα στην οποία εστίασα.
Είναι η άλλη της πλευρά.
Η δυστοπία της πανδημίας, του φόβου για τις κοινωνικές επαφές και των απαγορεύσεων.
Εικόνα που προφανώς προκαλεί τρόμο.
Με χίλιους τρόπους.
Ιατρικούς, ψυχικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς όπως λέτε.
...
Βέβαια εδώ θα δω λίγο διαφορετικά αυτό που λέει το Ιπτάμενο Μυρμήγκι για την εικόνα Χούντας. Δεν θα το έθετα απαραίτητα έτσι γιατί άλλωστε υπήρχε μια κοινή πολιτική αποδοχή της καμπάνιας "Μένουμε σπίτι".
Ας μην τείνουμε να χρησιμοποιούμε έννοιες που έχουν τελείως διαφορετική έκκταση περιεχομένου.
...
Παρόλα αυτά πάντως, προσωπικά, εστιάζω στα όποια θετικά αυτής της περιόδου.
Και στην γόνιμη πλευρά της προσωπικής ανάπαυλας ή του χρόνου για διαλογιμό και ενδοσκόπηση μαζί με μια μοναδική ευκαιρία να δούμε στην πράξη την πόλη με το μάτι του πεζού, του ποδηλάτη, του περιπατητή, του δρομέα.
Να δούμε την αξία των δρόμων πέραν από την εμπορική τους χρήση. Πέραν από την λογική τους ως πεδία εξάκησης των κανόνων και των νόμων της αγοράς και της εκμετάλλευσης του χώρου αλλά σαν Δημόσιους Χώρους όπως πραγματικά τους αξίζει.
...
Από τη μια λοιπόν ήταν όλα αυτά τα περιοριστικά στα οποία εστιάζει το Ιπτάμενο Μυρμήγκι και οι δυσλειτουργίες στις οπίες εστιάζει ο φίλος μανιακός αλλά από την άλλη ο Δημόσιος χώρος απελευθερώθηκε από την καταδεινάστευση του αυτοκινήτου, του τραπεζοκαθίσματος, του κάγκουρα και του εκτεταμένου μικρεμπορίου.
Και έμειναν τα λιθόστρωτα, οι αναλογίες των κτιρίων, το φως του ήλιου, οι ήχοι των πουλιών, οι μυρωδιές των δέντρων.

Αυτό θα μου λείψει.

 

Ιπτάμενο Μυρμήγκι (χωρίς επαλήθευση)

Και εγώ τα θετικα επιλέγω να κρατήσω. Ξες πόσες φορές έπιασα τον εαυτό μου κατά τη διαρκεια της βόλτας να μονολογεί "γιατί να μην είναι πάντα έτσι"; Το ότι υπήρχε κ κάτι άλλο, δεν αναιρεί την όμορφη εικόνα των δρόμων.

Ερέθισμα για την τοποθετηση μου ήταν αυτό το σχόλιο:

didotou wrote:
Αισθάνομαι ότι η καραντίνα ήταν μια περίοδος κατά την οποία προβλήθηκε στο παρόν μια εικόνα ουτοπίας.

Όταν όμως μιλάμε για ουτοπία κ επειδή στον δικό μου κώδικα αυτή η έννοια είναι βαριά, δεν μπορώ παρά να δω ολοκληρωμένα την όποια προοπτική.
Δεν μπορώ λοιπόν να δω αυτήν την εικόνα στο μέλλον όπως λες και να τη θεωρήσω ουτοπία, χωρίς να λάβω υπόψη όλο το υπόλοιπο πλαίσιο με το οποίο ήταν συνδεδεμένη σε αυτήν την πρώιμη μορφή της που τώρα ζήσαμε κ την επίσης εξέλιξη του στο μέλλον.
Ουτοπία είναι κάτι πιο ολοκληρωμένο,που ενσωματώνει κ τα πιο ουσιώδη. Και ουτοπία δεν είναι αυτό που δεν μπορεί να γινεί κ ως εκ τούτου δεν ασχολούμαστε μαζί του. Είναι αυτό που θέλουμε, που ονειρευόμαστε, που δεν παζαρεύουμε κ αυτό που παλεύουμε να γίνει πραγματικότητα.

ilias
Απών/απούσα

Καλημέρα

Ένα άρθρο της Ευρυδίκης (Μπερσή) στο The press project με τίτλο:

Ποδηλατόδρομοι. Ή τώρα ή ποτέ

κι ένα δικό μου σκίτσο

 

contact