Βλέπω τους Πρωταγωνιστές του Θεοδωράκη στο Mega. Ανατριχιάζω.
Εκτός από μιαν αναφορά στον κόσμο της περιοχής για την οποία συχνά μιλάμε λόγω της κλοπής ποδηλάτου, μιλάει για το προπερασμένο Σάββατο και τα γεγονότα στην περιοχή Δημαρχείου-Ομόνοιας. Δείχνει μετανάστες διαφόρων προελεύσεων, που κατοικούν στο παλιό Εφετείο της Σωκράτους, χτυπημένους, να κραυγάζουν θυμωμένοι και απελπισμένοι. Φυσικά μια ομάδα αντιρατσιστές στέκονται στο πλευρό τους. Εκείνες τις ώρες γυρνούσα από τη βόλτα μου στην Αίγινα. Μας εξέτρεψαν στην αρχή της Αθηνάς, λέγοντας ότι πέφτει ξύλο. Έτσι απλά. "Πέφτει ξύλο". Δεν έμαθα μέχρι σήμερα τι ακριβώς παιζόταν. Ούτε όταν στην ποδηλατοπορεία την επόμενη μέρα ρωτούσα τους γύρω μου, ξέρανε κάτι περισσότερο.
Το μάτι της κάμερας λοιπόν καταγράφει, με την ανοχή της αστυνομίας, τους χρυσαυγίτες να βγαίνουν μπροστά, με τις γνωστές τους επιθετικές συμπεριφορές, που μας παγώνουν το αίμα.
Σκέφτομαι πώς κάθε φορά, που πολεμάω να γράψω τις σκέψεις μου για τα κλεμμένα ποδήλατα, να πω μια άποψη, όσο γίνεται κοντά στη δεοντολογία μιας ευνομούμενης κοινωνίας από όλους και προς όλους, γνωρίζοντας τη σάπια κοινωνική συνθήκη, που υποθάλπει όλα αυτά, πόσο τρομακτικά δύσκολο είναι, να καταφέρω αυτή μου η στάση, να μην συνθλιβεί στα γρανάζια της μιας ή της άλλης ακραίας εκδοχής αυτών των κοινωνικών τραγωδιών.
Κι εννοώ ότι μισώ την ιδεολογία και τη δράση των οιονδήποτε μονάδων βίαιης εκκαθάρισης. Μου φαίνεται αφόρητη μια κοινωνία που η αστυνομία της, αφήνει για μια φορά ακόμα μετά τον περασμένο Δεκέμβρη να "καθαρίσει" για πάρτη του κράτους, μια φασιστική ομάδα.
Απ'την άλλη δεν κατανοώ, πώς η προστασία των παράνομων δράσεων αυτών των ομάδων μπορεί να κρύβεται πίσω από το βέλο της αντιρατσιστικής στάσης. Η "αντιρατσιστική" ανοχή των εγκληματικών ενεργειών αυτών των ανθρώπων τους σκλαβώνει κάθε μέρα περισσότερο. Δεν τους ελευθερώνει. Δεν του οδηγεί στη σωτηρία που ονειρεύονταν, όταν άφηναν το όποιο σπίτι τους.
Και πιστεύω, πως κανείς άλλος δεν θα λυτρώσει καλύτερα αυτούς τους παγιδευμένους ανθρώπους, παρά αυτός που διεκδικεί τη σωστή τους θέση στην κοινωνία μας. Και γι'αυτό δεν χρειάζεται βία. Χρειάζεται θέληση, για να οριοθετηθούν τα πράγματα γύρω απ'την μετανάστευση, αλλά πάνω απ'όλα, να διασφαλιστεί η αξιοπρέπεια της καθημερινής, βασικής ύπαρξης όσων νεκροζώντανων μεταναστών, ήδη, προσπαθούν να επιβιώσουν στα νεκρωμένα κύτταρα της πόλης μας.
Κάθε φορά που διαβάζω κειμενό σου,σε οποιοδήποτε θέμα,για την εσωτερική σου ισορροπία.
Εύχομαι εαν σου τύχει κάτι το οποίο στιγμιαία μπορεί να αλλάξει τις απόψεις σου,να είναι μιά σκέψη που θα περάσει χωρίς να σε ακουμπήσει.
Μακάρι να σκέφτονταν αρκετοί περισσότεροι έτσι,αλλά με φοβίζει η φράση 'καθένας όπως μάθει απο το σπίτι του'.
Αυτοί οι οποίοι αφήνουν τις τηλεοράσεις να κυλίσουν και να ριζώσουν μέσα τους,αυτοί που θέτουν όρια σε χρώματα,έθνη,επιλογές,αυτοί που ξεχνούν οτι μία οργανωμένη κοινωνία που σέβεται τον άνθρωπο και ο άνθρωπος αυτή,είναι ένα σύνολο απο χαλίκια που κάνουν την στίβα,που αποτελούν αδιαμφισβήτητα ένα κομμάτι της κοινωνίας το οποίο έχει κάθε δικαίωμα ύπαρξης,αλλά η ελευθερία του πρέπει να σταματάει εκεί που δεν βλάπτει τους γύρω τους.
Με φοβίζει επίσης το ταμπεραμέντο του Έλληνα.Θα σου πώ πιο κάτω γιατι...
Οι οικονομικοί μετανάστες,οι ανεξίθρησκοι,οι άνθρωποι με άλλες συνήθειες δεν βλάπτουν κανέναν.Βλάπτουν τον ίδιο τους τον εαυτό πρώτα και μετά το σύνολο στο οποίο κινούνται,όταν δεν αφομοιώνονται σωστά.Και τελικά αυτό γίνεται αν αναλογιστείς οτι κάποιοι τελικά αποζητούν εμμέσως το κέρδος.Να πατήσουν ο ένας πάνω στον άλλο για να μπούν περισσότερα στις τσέπες.
Και αν αυτό λέγεται άνθρωποι,ας τους πατήσουμε και αυτούς.
Δεν έχει χρώμα,θρησκεία,ρόδες ή πόδια.
Εκεί έρχεται το αγαπημένο ταμπεραμέντο του Έλληνα.
Το ταμπεραμέντο του 'ξέρεις ποιος είμαι εγώ?' [το οποίο έχω ακούσει τουλάχιστον 3 φορές στο τρένο τον τελευταίο μήνα].
Το ταμπεραμέντο του'έλα μωρέ,αφού θα το κάνει αυτός,γιατί να ασχοληθώ εγώ?'[συναδελφική αλλυλεγγύη],
το ταμπεραμέντο του να μπαίνεις απο το πλάι στην ουρα επειδή βιάζεσαι.Λές και όλοι οι άλλοι περιμένουν για να πιούν τον καφέ τους.
Εγώ τα σπάω,εγώ πληρώνω δεν λένε τα βράδυα στα μπουζούκια?
Εμείς τα κάναμε έτσι,εμείς τα πληρώνουμε τώρα...Με την σιωπή μας και την ανοχή μας.
Αναρωτιέμαι τελικά ποιός χρειάζεται πραγματικά καθάρισμα...
Περίεργο που δεν έμαθες μέχρι χθες τίποτα για τα γεγονότα. Υπήρξαν αναλυτικές αναφορές στον τύπο. Σχετικά με την άποψή σου για την χρησιμοποίηση των χρυσαυγητών, θα διαφωνήσω. Οι χρυσαυγήτες δεν χρησιμοπιούνται για να καθαρίσουν την περιοχή από τους μετανάστες. Αν ήθελαν την περιοχή καθαρή από τους μετανάστες και τα εμπόρια τους, θα μπορούσαν εύκολα να το σταματήσουν εν τη γενέση του. Μιλάμε για το κέντρο της Αθήνας και όχι κάποιο περιθώριο κάποιας απομακρυσμένης συνοικίας, όπου κάποιος υποτίμησε αρχικά το πρόβλημα, δεν το παρακολούθησε και αυτό ταχύτατα διογκώθηκε και βγήκε εκτος ελέγχου. Την συγκεκριμένη περιοχή κάποιοι την θέλουν έτσι και οι υπόλοιποι δεν θέλουν να τους αντιρρήσουν. Και μένουν μόνοι τους κάτοικοι και επαγγελματίες να παλεύουν με όσο κουράγιο τους μένει, μέχρι να πουλήσουν σε πολύ χαμηλές τιμές τα ακίνητά τους και να φύγουν. Οι χρυσαυγήτες λοιπόν χρησιμοποιούνται για να καθαρίσουν την εικόνα της αστυνομίας από τους λεκέδες της απάθειας και της συννενοχής. Ταυτόχρονα βεβαίως με τέτοια γεγονότα διατηρούν ενεργές αυτές της ομάδες, τις οποίες μπορεί να μην ξέρουν πότε και πως ακριβώς θα χρησιμοποιήσουν, αλλά είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα χρειαστούν. Ελέγχεις σκέφτονται καλύτερα τα πράγματα αν παίζεις σε διπλό ταμπλό, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Μεχρι εκεί πάει το μυαλό τους. Ως συνήθως δεν σχεδιάζουν και πολύ μακροπρόθεσμα. Μόνο το άμεσο συμφέρον κοιτάζουν και αν παρουσιαστούν επιπλοκές θα τις αντιμετωπίσουν. Άλλωστε όλοι εμείς τους έχουμε κάνει να πιστέψουν πως δεν θα αντιδράσουμε ποτέ. Σε λίγο που τα οικονομικά μας θα αρχίσουν να δέχονται τα πρώτα σοβαρά πλήγματα, με πιο σοβαρό την ανεργία, τότε να δεις γεγονότα. Κράτα επαφή με τα πράγματα και θα τα ξαναπούμε σύντομα
την απόλυτη γνώση των πραγμάτων, αφού δεν είμαι 100% οργανικό τους μέρος και δεν μπορώ να γίνω. Όσον αφορά τον τύπο, εδώ και πολύ καιρό δεν τον διαβάζω. Χειρίζομαι μια σειρά από ενημερωτικά μέσα, όχι σαν αγόμενη και φερόμενη, αλλά σαν εργαλεία, που θα μου επιτρέψουν να τοποθετηθώ μέσα από τις αρχές μου σαν άτομο σ'αυτό που συμβαίνει. Δεν είναι λοιπόν, ότι δεν έμαθα για το σκηνικό ακριβώς. Αυτό που έγραψα χτες το βράδυ ήταν οι πρώτες εντυπώσεις και σκέψεις για μια εικόνα ενός επιτόπιου ρεπορτάζ, που ήταν τρομακτικό. Αυτό ακριβώς εγώ δεν είχα τη δυνατότητα να το βιώσω και μου το μεταβίβασε ωμά το ρεπορτάζ.
Αυτόματα προσπάθησα, να δω την άποψή μου για την κλοπή ποδηλάτου αποδεσμευμένη από τη φόρτιση των χτεσινοβραδυνών εικόνων. Θεώρησα ανάγκη μου, να εκφράσω σε όλους σας αυτές τις σκέψεις, γιατί στο θέμα της κλοπής ποδηλάτων νομίζω, ότι χανόμαστε όλοι κάθε φορά σε υποθετικές συμπεριφορές και στάσεις, όταν κι εφόσον κλαπούν τα ποδήλατά μας, όταν πιάσουμε επ'αυτοφόρω τους κλέφτες ή κατευθύνοντας τέλος πάντων την αντίδρασή μας στην εξουσία ή στα τσιράκια της μεμονομένα (βλέπε το στόρυ με τη δημοτική αστυνομία και το Δήμο στο θέμα της κατάσχεσης κλεμμένων αντικειμένων και ειδικά ποδηλάτων), ανάλογα με την ιδεολογικοπολιτική μας προσέγγιση. Αναποτελεσματική κατανάλωση κατ'εμέ και καυγάς αναμεταξύ μας, που δεν οδηγεί πουθενά.
Μπορούμε να μπούμε σε επι μέρους κουβέντα για το τι σημαίνει, ότι στο κέντρο της πόλης έχει δημιουργηθεί ένα καταπιεστικό για τους παλιούς κάτοικους κι εργαζόμενους εκεί γκέτο. Εκείνο που εμένα με συγκλονίζει, είναι ότι οι άνθρωποι αυτού του γκέτο μισούν τη χώρα μέσα στην οποία είναι εγκλωβισμένοι. Θέλουν να τους πετάξουν έξω και μάλιστα όχι πίσω στο σπίτι τους, αλλά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που κατά τα λεγόμενά τους θεωρούν πιο δημοκρατικές απ'τη δική μας. Οι καημένοι! Δεν ξέρουν σε τι αδιέξοδο τούνελ ταξιδεύουν. Όσο με ανατρίχιασε η ασπίδα και το στυλιάρι-σημαία που τα χτυπούσαν τα χέρια των χρυσαυγητών, άλλο τόσο και για διαφορετικό λόγο με τρόμαξε η εικόνα δυό άνθρωποι, να σηκώνουν μια τάβλα γεμάτη κοτρώνες για να αμυνθούν. Ο τρόμος μου λοιπόν είναι το μίσος που θεριεύει. Μ'αυτό δεν μπορώ να συμβιβαστώ.
Η ανάλυσή σου vouros δεν μ'αφήνει ασυγκίνητη. Δεν χρειαζόμουν τις χθεσινοβραδυνές σκηνές για να την έχω υπ'όψιν.
Το κακό είναι ότι όλα αυτά πνίγουν ανθρώπους όπως εγώ, που εκ φύσεως προσπαθούμε να είμαστε ψύχραιμοι κι αποτελεσματικοί στην επίλυση των ζητημάτων, που δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μας η βίαιη αντίδραση κι απ'την άλλη δεν δεχόμαστε και την απλή παθητική στάση και συζήτηση των κακοδαιμονιών.
Επίσης υπογραμμίζω, πως οι στάσεις των πάσης φύσεως επίσημων πολιτικών φορέων, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, μ'αφήνουν παγερά αδιάφορη, καθώς δεν αναγνωρίζω σ'αυτές τίποτα, που να μου εγγυάται τη δημιουργία εχέγγυων για μια ουσιαστική, δημιουργική συμβίωση ανάμεσα στα ανομοιογενή στοιχεία της μεγαλοαστικής μας κοινωνίας.
ούτε κι εγώ έχω ολοκληρωμένη γνώση του παρασκηνίου της κατάστασης στο υπό δημιουργία γκέτο. Όμως δεν είναι απαραίτητο, γιατί αν για να βγάλουμε συμπεράσματα για ένα θέμα, πρέπει να γνωρίζουμε τα πάντα από πρώτο χέρι, τότε βεβαίως δεν θα συμπεραίναμε τίποτα. Κατάλαβα τα κίνητρα του post σου, το διάβασα προσεκτικά. Κατανοώ τον φόβο σου για την παρερμηνεία και την κακομεταχείριση των σκέψεών σου μέσα σε συζητήσεις που οδηγούνται σε πόλωση, αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν μπορείς να κάνεις και πολλά για να το αποφύγεις. Τελικά μπορείς είτε να εξακολουθήσεις να γράφεις, είτε να σταματήσεις να γράφεις, κάτι που είναι επίσης μια υπεύθυνη θέση. Και ανεξάρτητα αν μπορείς να συμβιβαστείς με την πραγματικότητα, οφείλεις να την αναγνωρίσεις και να την εξηγήσεις, εφόσον βεβαίως επιθυμείς να προχωρήσεις. Είμαι αριστερός με την έννοια ότι αρνούμαι να φανταστώ μια κοινωνία να προοδεύει με κανόνες που γράφουν και τροποποιούν ανεξέλεγκτα οι κατέχοντες την ισχύ, αδιαφορώντας για την συνοχή και τις βασικές ανάγκες των μελών της που ως άτομα είναι ευάλωτα και ανίσχυρα. Και σε καταστάσεις πόλωσης στενεύει το πεδίο αντίληψης των ευάλωτων ατόμων και οδηγούνται στα άκρα χειραγωγούμενα με χαρακτηριστική ευκολία. Έτσι γινόταν και έτσι θα γίνεται πάντα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις γι'αυτό είναι να το δεχτείς και να προχωρήσεις πιο πέρα. Να εξηγήσεις την πραγματικότητα και αν έχεις το κουράγιο, να την κάνεις γνωστή και σε άλλους ώστε να διευρύνεις την αντίληψή τους. Μόνο έτσι θα αποδυναμώσεις τα άκρα.
Πολλές φορές υπερτιμήθηκε εδώ στο site το πρόβλημα των κλοπών των ποδηλάτων. Το πρόβλημα υπάρχει, αλλά στο δικό μου μυαλό μπορεί να αγνοηθεί, απλώς προσέχοντας λίγο περισσότερο, μέχρι να συμφωνήσουμε οι περισσότεροι ότι αντιλαμβανόμαστε με παρόμοιο τρόπο την πραγματικότητα και να κάνουμε κάτι καλύτερο. Εν τω μεταξύ άλλα προβλήματα γίνονται ασφυκτικά και δεν μπορούν να περιμένουν. Γι'αυτό και δίκαια σε πνίγουν όπως λες. Και βέβαια οι πολιτικοί φορείς, από τα δεξιά έως τα αριστερά, συντηρητικοί ανεξαιρέτως, δεν θα μπορέσουν να προτείνουν λύση, όσο θα καθοδηγούνται στην καλύτερη περίπτωση από αμφίβολες δημοσκοπήσεις και όχι από τις ανάγκες και τα προβλήματα της κοινωνίας.
Συγνώμη για την πολυλογία. Αμφιβάλω αν κατάφερα να εκφράσω τα μισά από αυτά που θα ήθελα.
"Το γκέτο του ρατσισμού" του Προκόπη Δούκα (δημοσιογράφου-κάτοικου της περιοχής). Αντιγράφω από την τελευταία παράγραφο, λεγόμενα του Σταύρου Θεοδωράκη, που κατά το άρθρο έμεινε δύο μέρες μέσα στο παλιό Εφετείο κινηματογραφώντας για την εκπομπή του:
"Πολλά στελέχη ζουν σε μια Disneyland. Δεν ξέρουν ούτε τι σημαίνει οδός Γερανίου στις 9μμ, ούτε Σωκράτους στις 6πμ. Κι αυτό αφορά ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος-όχι μόνο του κυβερνητικού. Όταν τους πας στις περιοχές αυτές (σε προστατευμένες συνθήκες φυσικά)είναι σαν να κάνουν ζάπινγκ σε κάποια κανάλια, που δεν θέλουν να δουν. Γι' αυτό ή δεν ακούς τίποτα από το στόμα τους ή ακούς βλακείες-όπως η πρόταση να γίνει επίσημα κέντρο υποδοχής μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Όταν βάζεις τους μετανάστες στο γκέτο είναι σαν να τους περνάς από ΙΕΚ παρανομίας, εγκληματικότητας και ναρκωτικών. Κανένας αριστερός πολιτικός σε ευρωπαϊκή πόλη δεν θα πρότεινε μέσα σ'ένα γκέτο να φυτέψεις ένα επίσημο γκέτο."