Ο tkant αγκαλιά με τζιπ

Εγώ βρήκα τελικά το τζιπ που μου ταιριάζει
by tkant - 17/11/2009 - 15:27

Την Παρασκευή που μας πέρασε επέστρεφα από τη δουλειά όπου χρησιμοποιώ το ποδήλατο σε καθημερινή βάση. Το σύνηθες δρομολόγιο περιλαμβάνει τον προαστιακό αλλά λόγω κάποιας συνάντησης στο κέντρο της Αθήνας, κατέβηκα με το ποδήλατο τη Μεσογείων πράγμα που συνηθίζω.
Στο ύψος του σταθμού της Εθνικής Άμυνας, ενώ θα πήγαινα με περίπου 35-40 χιλιόμετρα, για κάποιο ανεξήγητο λόγο κι ενώ το φανάρι ήταν πράσινο σταμάτησαν τα μπροστινά μου αυτοκίνητα.
Το μήνυμα φτάνει στον εγκέφαλο και ο εγκέφαλος με τη σειρά του ετοιμάζεται να δώσει εντολή στα χέρια να πατήσουν επειγόντως φρένο.
Κατά διαβολική σύμπτωση όμως, ακριβώς εκείνο το κλάσμα του δευτερολέπτου χτυπάει το τηλέφωνο και μια φωνή ακούγεται στο ακουστικό που έχω μόνιμα στο αυτί.
Ο δικός μου ο εγκέφαλος προτιμάει να λύσει το γρίφο της αναγνώρισης της γυναικείας φωνής παρά να δώσει εντολή στα χέρια να πατήσουν φρένο πρώτα(τρομάρα του). Αφού ασχολήθηκε για αρκετά κλάσματα του δευτερολέπτου με τη γυναικεία φωνή που ακούγεται στο ακουστικό (νομίζοντας ότι είναι πολύ γρήγορος για κάτι τέτοια μικροπράγματα) με σκέφτηκε κι εμένα που έχω μείνει με τα μαλλιά σε πανκ γραμμή και τα μάτια πεταγμένα έξω από τις κόγχες να κοιτούν τη μαύρη λαμαρίνα που έρχεται, και δίνει την εντολή για το αυτονόητο.
Το αποτέλεσμα είναι να σκάσω (στην κυριολεξία όμως) πάνω στο πορτ-παγκάζ του μπροστινού μου τζιπ με τον πιο θεαματικό τρόπο(όπως τα καρτούν πάνω στον τοίχο που γίνονται χαλκομανία και μετά χύνονται στο έδαφος).
Τη συνέχεια τη φαντάζεστε ο μπρους-λη σε νέες περιπέτειες. Τουλάχιστον έτσι ακούγεται στα αυτιά μου η φωνή που βγάζω όταν νιώθω τη λαμαρίνα και το πλαστικό να προσπαθούν να μου αφαιρέσουν τι μία από τις τρεις διαστάσεις μου.
Ευτυχώς η σύγκρουση ήταν η καλύτερη δυνατή επειδή ακούμπησε ο αριστερός γοφός μου στον προφυλακτήρα, το χέρι μου εφάρμοσε στην εσοχή που βρίσκεται ακριβώς από πάνω του και προστάτεψε τα πλευρά μου και το κεφάλι σε μια προεξοχή λίγο πιο πάνω. Με λίγα λόγια η τέλεια εφαρμογή (ταιριάξαμε απόλυτα κάτι σαν την always με φτερά) με αποτέλεσμα η δύναμη να διαμοιραστεί σε ολόκληρη την αριστερή πλευρά.
Εκ των υστέρων είδα ότι στο κράνος που φόραγα είχαν σχηματιστεί δύο σκισίματα αρκετά βαθιά. Αν δεν το φόραγα τα σκισίματα αυτά σίγουρα θα είχαν μεταφερθεί στο κρανίο μου, χώρια που η δύναμη κρούσης θα ήταν πολλαπλάσια.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα ήμουν ζωντανός, αν θα είχα γλυτώσει με μερικά ράμματα ή θα είχα κάποια μόνιμη βλάβη. Αυτό που ξέρω είναι ότι το κράνος (παρ΄όλο που δεν ήταν full face) κατάφερε και με γλύτωσε με μόλις μια μικρή θολούρα αλλά "είμαι mentalist" που προκλήθηκε από την κωδωνοκρουσία και το κλ@σιμο της μέντας από την πρόσκρουση η οποία έφυγε αφού ηρέμησα για μερικά λεπτά.
Μέχρι προχθές πονούσαν και οι 365 μύες του σώματός μου από τη στιγμιαία ένταση του ατυχήματος. Μένει ακόμα ένα μικρό πονάκι στο αριστερό πλευρό και ένα μπλεδάκι στο γοφό.
Πιστεύω ότι γλίτωσα από ένα σοβαρό ατύχημα με το μικρότερο δυνατό κόστος επειδή το ποδήλατο το είχα παραγγείλει μαζί με το κράνος και το φοράω πάντα ακόμα και ένα στενό να πάω.
Να ναι καλά και ο νεαρός που κατέβηκε από το αυτοκίνητο και ενδιαφέρθηκε για την κατάστασή μου. Στη συνέχεια έφυγε αφού τον διαβεβαίωσα ότι δεν είχα τίποτε.
Δεν ξέρω αν το κράνος μπορεί να γλυτώσει όλο τον κόσμο αλλά αυτό που κάνει στα σίγουρα είναι ότι δεν αφήνει τα μικροατυχήματα να γίνουν σοβαρά. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους όσους πιάνουν τιμόνι που δεν είναι στρογγυλό στα χέρια τους.