Ο ELDERLY BIKER ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ! *
...Χάθηκε, ένα όμορφο πρωινό του περασμένου Δεκέμβρη σ' ένα σοκάκι της Αγίας Παρασκευής, όταν σ' ένα τροχαίο ατύχημα με το ποδήλατό του, πυροδοτήθηκε, χωρίς καν να το υποψιαστεί στην αρχή, ένα αυτοάνοσο νόσημα (απαγορευτικό για το ποδήλατο), το οποίο θα του στερούσε τη μοναδική, ίσως, χαρά που του είχε απομείνει στη ζωή του...
Όταν, για μια ολόκληρη ζωή σχεδόν, ήταν τόσο προσεκτικός και συντηρητικός σε ζητήματα υγείας, η καταστροφή ήρθε από εκεί που δεν πήγαινε ο νους του... Από ένα "βίτσιο" του DNA, δηλαδή... Όταν κατά την διάρκεια ενός δυνατού σωματικού σοκ, τα λευκά αιμοσφαίρια στρέφονται ενάντια στα κύτταρα του αρθρικού υγρού -αναγνωρίζοντάς τα ως εχθρικά - με αποτέλεσμα την παραμόρφωση και τελικά, με τον καιρό, την βλάβη των αρθρώσεων...
Καθώς, όλους αυτούς τους μήνες, περνούσε από διάφορα στάδια (βαθιάς κατάθλιψης, αυτολύπησης, παραίτησης, αυτοχειρίας, κλπ) κάποια στιγμή κατάλαβε ότι αυτά τα συναισθήματα δεν του ταιριάζουν και προσπάθησε να μαζέψει τα κομμάτια του σε μια κατάσταση όμως που δεν είναι αντιστρεπτή, από επιστημονική άποψη... Έτσι θα 'πρεπε να το πάρει απόφαση ότι θα περνούσε την υπόλοιπη "ζωή" του σαν ένας Steven Hawking της ποδηλατικής κοινότητας, χωρίς όμως, ούτε την οικονομική δυνατότητα, ούτε την τεχνική υποστήριξη, ούτε την ευφυία του προαναφερθέντος...
...να συνεχίσει να υπάρχει, δηλαδή, (για όσο αυτό είναι δυνατόν) ως το στοιχειωμένο φάντασμα του Elderly biker...
...και να δακρύζει κάθε φορά που θα διαβάζει θέματα όπως αυτό: ΑΘΗΝΑ-ΠΑΤΡΑ-...ΕΛΒΕΤΙΑ!!!, στις ποδηλατοβόλτες...
Έτσι, το μόνο που του απομένει είναι να φωνάξει σε όλους τους ποδηλάτες: "Δεν φαντάζεστε τι χάρισμα έχετε...!!! Εκμεταλευτείτε το, όσο μπορείτε...!!!
(*)Τουλάχιστον, όχι όπως τον ξέρατε...
................
σε περιμένουμε σήμερα στο Halbike
ο Θέμης δεν κατάφερε να κρατήσει το αμοιγώς ποδηλατικό επίπεδο της βόλτας η οποία σχεδόν πάντα καταλήγει σε μπύρες!
Τι ειναι αυτα που λες???
Ετσι απλα?Απο το τιποτα?!!?
Και τωρα?
Πραγματικο σοκ να διαβαζω ενα τετοιο ποστ..
Ειμαι σιγουρος οτι καποια λυση θα βρεθει..εστω και αν χρειαστει να καταφυγεις σε ενα πληρως ηλεκτρικο ποδηλατο (ξερω ποσο τα αντιπαθεις , αλλα τωρα ισως εχει καποιο νοημα η χρηση του) και να ερχεσαι παρεα..
Σαν ποδηλατης παντως εισαι πρότυπο για πολλους απο εμας ...και ειμαι σιγουρος οτι εχεις ακομα πολλα να προσφερεις με την παρουσια σου , διαδικτυακα αλλα και στο δρομο.
Πέτρο, τι διαβάζω?
Τι έγινε? Πότε έγινε?
Έχω μείνει.
Το ότι έγραψες είναι ένα πρώτο καλό βήμα.
Το επόμενο είναι να βρεθούμε, παρέα αρκετοί, από κοντά.
.
.
.
.
ο Yehuda δεν θα το έβαζε έτσι εύκολα κάτω.... τον έχω πετύχει μετά από διάφορα κατάγματα ... να κοιτάει μπροστά... με χαμόγελο....
ε?
δεν το πιστεύω ότι μπορεί να συνέβη σε σένα αυτό.
Δεν μπορεί να μην υπάρχει λύση - οι δυνατές ψυχές βρίσκουν λύσεις εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν να βρουν
Εν τω μεταξύ έχεις για κουράγιο την άλλη μεγάλη χαρά της ζωής που έχω κι εγώ (ξέρεις) και αυτή δεν φεύγει με τίποτε. Δημιούργησε όμορφα για σένα και όλους μας
Θέλω να τα πούμε από κοντά το συντομότερο -
Πολυ ασχημο αυτο το θεμα. Περαστικα.
Οσον αφορα το Αθηνα-Πατρα-Αθηνα, βρες εσυ διπλο και ολο και θα βρεθουν ατομα να κανουν πεταλι :)
Επειδή θέλω να συμμετάσχω στο Αθήνα - Πάτρα - Αθήνα, αλλά δεν μπορώ, λέω να στείλω ως αντιπρόσωπο το ποδήλατό μου να πάρει θαλασσινό αέρα :
http://www.uniqueebike.co.uk/images/1731355.jpg
ο ένας αναβάτης θα είναι ο Elderly biker, ένας ακόμα απομένει (aflo ακούς?)
Μια ιδέα είναι όλα. Περαστικά
αλλά τώρα με έστειλες...
Τον παλιό Elderly biker τον άφησες ήδη πίσω σου αλλά αυτό θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς (πιθανό να μη το καταλάβαινες). Κάθε βράδυ πεθαίνουμε και κάθε πρωί είμαστε καινούργιοι. Εχεις τη φιλοσοφική δύναμη να αποδέχεσαι αλλαγές;
Αν και θα με ενδιέφερε πολύ η περίπτωση (πώς κάτι αυτοάνοσο μπορεί να ξεκινήσει από ένα σοκ, δεν το έχω ξανακούσει αυτό - κάτι άλλο πιο χρόνιο ίσως φταίει και απλά μια σπίθα έγινε φωτιά), θα έλεγα η προσπάθειά σου να είναι να "γυρίσεις πίσω" στη στιγμή εκείνη να την ξεδιαλύνεις και από το σημείο εκείνο να πιάσεις το νήμα από εκεί που το άφησες.
Άσε τα φαντάσματα, μη δακρύζεις με τίποτα (μόνο για καλό), και αυτά που θα ζήσεις αύριο δεν τα φαντάζεσαι. Υπάρχουν πράγματα που ξεπερνάνε κατά πολύ τις απόψεις της επιστήμης. Δες το σα νέα ευκαιρία.
Σου μιλάει καποιος που το είχε πάρει απόφαση ότι θα μείνει στην υπόλοιπη ζωή του ανάπηρος μετά από 2,5 χρόνια κουτσαμάρας, και σήμερα κάνει πράγματα που δεν συνάδουν με την επιστήμη. Πάντα μπροστά. Καλή δύναμη φίλε.
Μας συντρόφευες στα HALBIKE μας, μιλάω για τα τοπικά μας εδώ στα βόρεια και όχι μόνο. Ήσουν πάντα χαμογελαστός, καλόψυχος, πράος αλλά και δυνατός. Φίλε μάζεψε τα κομμάτια σου και προχώρα τη ζωή σου παραπέρα, έστω και ένα βήμα τη φορά. Η ψυχή σου πρέπει να το πιστέψει. Κάνε τη δική σου Αθήνα-Πάτρα-Αθήνα. Με πείσμα φίλε και δύναμη. Όσο κι αν θα πρεπε, δεν σε λυπάμαι. Είσαι θηρίο και ακόμα και το λαβωμένο, επιζεί.
Έλα έστω για μια μπύρα να σε δούμε και να τα πούμε από κοντά.
Θωμάς
ή Thomas69
ή Berry (πλεον)
... ή όπως κι αν με θυμάσαι
Πριν χρονια οταν σε ειχα πρωτογνωρισει μου ειχε κανει εντυπωση η δυναμη και η θεληση της ψυχης σου, γιαυτο δεν θελω να ακουω τετοια απο σενα...
Θυμισου μονο ποσο ομορφα και γρηγορα ειχαμε φτασει στα Μεθανα!!!
''το ποδηλατο δεν μ'αρεσει να μπαινει στο αυτοκινητο'' θυμασαι??
σε περιμενω να παμε καποια εκδρομη...
Kαλησπέρα.
Δεν θα πω ότι αυτό που σου συνέβη είναι κάτι ευχάριστο, αλλά θα πω ότι το έχεις πάρει πιο στραβά από όσο θα έπρεπε.
Ο Hawking, μιας και τον ανέφερες, είναι στην κατάσταση αυτή που τον βλέπουμε, ( ουσιαστικά σε μία σωματική κατάσταση φυτού) εδώ και σαράντα χρόνια.
Δεν μπορεί να κουνηθεί , δεν μπορεί να μιλήσει ( από μόνος του) δεν μπορεί να καταπιεί, ( το φαντάζεσαι ότι δεν τρώει, ότι χάνει την χαρά του φαγητού;; ), δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς την υποστήριξη μηχανημάτων.
Και όμως αυτός ο άνθρωπος, πήρε αυτό που του έμεινε να λειτουργεί καλά ( το μυαλό του δηλαδή) και αυτό χρησιμοποίησε για να ζει μία ζωή τόσο πλήρη όσο και οι υπόλοιποι από εμάς, Παντρεύτηκε και δύο φορές, έκανε και παιδιά, έκανε και επιστημονική καριέρα, έγινε και διάσημος, έγραψε και βιβλία.. τι δεν έχει κάνει; ( μέχρι παραβολική πτήση έχει κάνει το άτομο! )
Ο elderly biker μπόρει να μην υπάρχει πια σαν biker, ( αλλά εδώ ποντάρουμε στο ότι η επιστήμη κάνει και θαύματα έτσι..την αντικατάσταση αρθρώσεων την έχεις σκεφτεί;) αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχασε τα πάντα στην ζωή του, ή ότι δεν μπορεί να κάνει ή να προσφέρει τίποτα σε αυτό που αγαπά, δηλαδή στο ποδήλατο.
Για μένα η αυτολύπηση δεν οδηγεί πουθενα. Δεν ξέρεις τι θα βρεις στην επόμενη στροφή του δρόμου, και δεν ξέρεις τι χαρές μπορεί να σου προσφέρει αυτό που ενδεχομένως θα βρεις.
Σκέψου θετικά και μην αφήνεις τον εαυτό σου να απογοητεύεται.. :)
ξέρεις τι?
το μόνο βέβαιο είναι πως δεν πρέπει να μείνεις αδρανής
ένα πένθος περνάς για την απώλειά σου, όταν περάσεις από την πιο ντάρκ φάση θα δεις ότι υπάρχουν πολλά που σου μένουν να κάνεις και στην τελική το ποδήλατο είναι κάτι παραπάνω για σένα από περιοδική κίνηση μιας άρθρωσης...
1. όταν περάσεις την κρίση και σε αφήσει ο γιατρός σου, κάνε κολύμπι σε πισίνα, έστω χαλαρά. είναι εκπληκτικό το πόσο θα σε κάνει καλύτερα.
2. αν είναι εφικτό από την άποψη της ζημιάς σου και της ευστάθειάς σου, βάλε ηλεκτρική υποβοήθηση ή φουλ ηλεκτρικό μοτέρ σε ποδήλατο, όπως σου είπαν τα παιδιά. θα κρατήσεις έτσι τις πλευρές εκείνες της ποδηλασίας (φύση, ελευθερία, κινητικότητα) που την κάνουν κάτι παραπέρα από πετάλι...
άντε, καλή δύναμη
πριν ενα χρονο γνωρισα εναν ποδηλατη γερο σαν λυκο, που με ατελειωτες δυναμεις κατεπινε χιλιομετρα και διασκεδαζε με την ψυχη του καθε πεταλαρισμα και με καθε λεπτομερια της φυσης
πριν εναν χρονο γνωρισα εναν τοσο δυνατο ανθρωπο που επηρεασε σημαντικα τον τροπο σκεψης μου και με αναγκασε να τον θαυμασω
πριν εναν χρονο γνωρισα εναν δασκαλο που οτι μου ειπε θα θυμαμαι για παντα
πριν εναν χρονο γνωρισα εναν θρυλο
πριν εναν χρονο γνωρισα εναν elderly biker
θυμαμαι ενα δαχτυλο σηκωμενο σε μια πινακιδα που εγραφε 222 χιλομετρα για αθηνα
και αυτος ο τυπος σοβαρολογουσε οτι θα τα καναμε ολα με ποδηλατο ενω ειχαμε 550 στην πλατη και φυσικα επιλογες τυπου προαστιακου αλλα θεωρει πως ειναι χασιμο χρονου και χιλομετρων
θυμαμαι το πεταλι να γυρναει ασταματητα στην κακια σκαλα με 45 βαθμους και με λιγοστα αποθεματα νερου δινοντας μου μεγαααααλη δυναμη να συνεχισω
θυμαμαι εναν απιστευτο τυπο να με τραβαει επι 70 χιλιομετρα σε μερα που δεν τραβαγα χωρις να τον εχω αλλαξει ουτε μια φορα
θυμαμαι εναν απιστευτο τυπο που παρα τα εμποδια της ζωης συνεχιζε με χαμογελο και ορθοπεταλια στο δυσκολο μονοπατι της
εγω αυτον τον απιστευτο elderly biker γνωρισα και αυτον εξακολουθω να βλεπω διαβαζοντας αυτο το μηνυμα
αναγνωριζω εναν πραγματικο λυκο στις λιγοστες αυτες σειρες που γραφει αν και ομολογω πως δακρυζω ασταματητα
ο elderly biker ειναι ενας θρυλος και οι θρυλοι δεν χανονται ποτε απλως γιγαντωνουν
...ειμαστε αρρωστοι και ειναι πια αργα
στην πατρα θα μπουμε με ορθοπεταλια...
η προταση του goldie ισχυει για μενα και μπαινει αμεσα σε εφαρμογη
τα λεμε στους δρομους γερολυκε
Θέλω να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκρισή σας σ' αυτή μου την ανακοίνωση και για τα ζεστά και ελπιδοφόρα λόγια σας.
Καμιά φορά, σε δύσκολες στιγμές, χρειαζόμαστε το κοινωνικό καθρέφτισμα για να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να πετύχουμε. Ειδικά όταν για μια περίοδο είμαστε βουτηγμένοι στην απόγνωση για τη μεγάλη απώλεια ή τα βάζουμε οργισμένοι με τη μοίρα που μας φέρθηκε ύπουλα ή άδικα... Ο πόνος και ο σπαραγμός από την ασθένεια, το στρες και το άγχος για τα άλυτα προβλήματα που τη συνοδεύουν, σε όχι προνομιούχους ανθρώπους όπως εγώ, πολλές φορές συνθέτουν ένα όχι καθαρό μυαλό, με αποτέλεσμα να χάνουμε πρόσκαιρα την ταυτότητά μας και τις ικανότητές μας...
Όλοι σας, ανεξαιρέτως, ο καθένας με τον τρόπο του, μου δώσατε ένα κομμάτι από το παζλ που πρέπει να συνθέσω για να συνεχίσω...
Η ιδέα και η προσφορά του τάντεμ ήταν συγκινητική (Παναγιώτη, μη σου πω ότι είχε περάσει κι απ' το μυαλό μου μια τέτοια ιδέα...)!
Μου θυμίσατε ποιος είμαι...
Με κάνατε να νιώσω δυνατός, όπως παλιά και να βάλω στόχο το "αδύνατο"... (Ακόμα κουδουνίζει στ' αυτιά μου η φράση του γιατρού: "ξέχασέ το το ποδήλατο"...)
Θα το δούμε αυτό...!!!
Βήμα, βήμα...
Σας ευχαριστώ όλους, μέσα απ'την καρδιά μου... αλλά, θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία σ' αυτούς που με άγγιξαν με τις "συναισθηματικές" τους απαντήσεις: Θοδωρής (tkant), Σοφία (god saved the bike), Κώστας (xtravaganzagold), Πέτρος (RockaRolla), Γιώργος (Cyclelife), Παναγιώτης (orck), Goldie, spyrosv, Θωμάς (Berry), Γιάννης (tomac4), και Γιάννης (AfloEydK)... Γιάννη, τα παραλές λίγο... αλλά μου άρεσε...
Παλιόπαιδα..., με συγκινήσατε και με γεμίσατε ενέργεια και ελπίδα...
Δεν θα σας απογοητεύσω...!!!
σε περιμενουμε ξαναααααα οε οε οεεεεεεεεεεεεε :):):)
Ειμαι σιγουρη οτι θα διαψευσεις ολους τους καλοβολεμενους που τοσο ευκολα ψελιζουν 'αχ' οταν σπανε ενα νυχι ή τους φευγει ενας ποντος απο το καλσον,
με τη δυναμη της ψυχης Πετρακη.
Αλλα ακομη και αν δεν φτασεις τα δικα σου παλαιοτερα ορια,παντα δικα σου θα ναι,και αυτο το ξερεις καλα οταν καθε βραδυ που ξαπλωνεις εχεις ζησει αλλη μια μερα γεματη εικονες,ιδρωτα,προσπαθεια,αντιξοοτητες,ZΩΗ!
Choose Life. Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television, choose washing machines, cars, compact disc players and electrical tin openers. Choose good health, low cholesterol, and dental insurance. Choose fixed interest mortage repayments. Choose a starter home. Choose your friends. Choose leisurewear and matching luggage. Choose a three-piece suite on hire purchase in a range of fucking fabrics. Choose DIY and wondering who the fuck you are on a Sunday morning. Choose sitting on that couch watching mind-numbing, spirit-crushing game shows, stuffing fucking junk food into your mouth. Choose rotting away at the end of it all, pishing your last in a miserable home, nothing more than an embarrassment to the selfish, fucked up brats you spawned to replace yourself.
Choose your future.
Choose life.
Αληθεια, τι να κανει ο elderly biker, ηταν μια σκεψη που μου ερχοταν συχνα εδω κι αρκετο καιρο στο κεφαλι, κι ολο ελεγα να σου στειλω pm να σε ρωτησω κι ολο το ανεβαλα... Εφυγα κι απο το φορουμ και τωρα διαβασα αυτο και ξαναγυρισα για λιγακι για να γραψω κι εγω κατι για σενα...Ε, πως να το κανουμε, ανθρωποι ασυνηθιστοι σαν εσενα θελουν ασυνηθιστη μεταχειριση, παραβιαση αυτοεπιβεβλημενων κανονων και υποσχεσεων, παραμερηση πεισματων και λοιπων τετοιων ανθρωπινων και χαζων...
Λοιπον, εγω θυμαμαι πολυ καλα την πρωτη φορα που σε ειδα, σε μια βολτα απογευματινη στα βορεια προαστια. Ειχαμε κανει μια σταση σε μια ωραια παιδικη χαρα και καποιοι απο εμας πηγαμε στο διπλανο αναψυκτηριο να δροσιστουμε λιγακι. Ημουνα με τη φιλη μου τη Γιολαντα και καθησαμε στο τραπεζι που καθοσουν εσυ, ησουν απεναντι μου και λιγο προς τα αριστερα. Φορουσες μαυρα γυαλια ηλιου και ησουν πολυ, μα πολυ, μυστηριος τυπος, με την εννοια οτι σε παρατηρουσα και σε περιεργαζομουν με ενδιαφερον και δε μπορουσα να καταλαβω τι σοι φρουτο εισαι. Μου εδωσες εντυπωση λιγο εκκεντρικου ατομου που ζει με τους δικους του κανονες αλλα δε ηξερα αν μπορουσα να σε καταταξω στην κατηγορια του εκκεντρικου που του εχει λασκαρει η βιδα και εχει γινει ανικανος να συνυπαρξει με τους συνανθρωπους του και μακρια απο δαυτον, ή του εκκεντρικου που η λεξη τον αδικει επειδη μονο εξω απο το κεντρο δεν ειναι, το δικο του και του κοσμου γυρω του.
Περασε ο καιρος, σε γνωρισα καπως καλυτερα, κυριως απο τα γραφομενα σου στο φορουμ που συντομα γινανε απο τα αγαπημενα μου και καταλαβα οτι οχι μονο ανηκεις στη δευτερη ηρωικη κατηγορια αλλα υπερβαινεις κιολας τις περιγραφες και τα κριτηρια της. Γνωρισα εναν ανθρωπο μετριοπαθη, διαυγη, ακεραιο, σοφο, γενναιο, μαγεμενο απο τη ζωη και τον κοσμο γυρω του, με αισθησεις ζωντανες, ανοιχτο νου, εναν ανθρωπο ανοιχτο και μαλακο, φιλο και φιλικο. Παντα διαβαζα τις καταχωρησεις σου, και i kept my eyes on you, επειδη elderly δινεις, δινεις πολλα με τον τροπο που υπαρχεις και εισαι.
Και τωρα σου συμβαινει αυτο. Και η ζωη σου εχει μπει σε μια αλλη φαση. Και ειναι δυσκολο και τρομακτικο. Αλλα ξερεις, elderly, εγω πιστευω οτι θα τη ζησεις κι αυτη τη φαση με το δικο σου μοναδικο και ενδιαφεροντα τροπο, θα δεις ισως την αγαπη, την ζωη, το δωρο μεσα σ' αυτο που συμβαινει. Κι ισως δωσεις και τη λυση σ' αυτο το προβλημα, πολλα θαυματα εχουν συμβει, εκει οπου θεωρητικα και στατιστικα δεν υπηρχε θεραπεια. Εξαλλου, ο Σοπενχαουερ δεν εγραψε, οτι η ζωη ειναι μια κατασταση αθεραπευτη εφοσον οδηγει παντα στον θανατο? Για ολους. Το θεμα ειναι κι αυτο το ισχνο κεφαλαιο που εχει κανεις να μπορει πραγματικα να το εκτιμησει και να το χαρει. Κι εσυ αυτο το κανεις.
Και κατι τελευταιο. Για ολους τους elderly. Τα παιδικα προσωπα τα βλεπω και μελαγχολω, σκεφτομαι τι τα περιμενει και πως θα τα καταντησουν κι αυτα, τα μαρτυρια που εχουν να υποστουν για να ''διαμορφωθουν'', το πετσοκομμα, το καλουπωμα, το ξεριζωμα, τον βαθυ πονο που ποτε δε θα εφραστει, αλλα θα φτιαξει νεκροζωντανους δυστυχισμενους, που θα προκαλεσουν κι αυτοι με την σειρα τους τον ιδιο πονο σε αλλους. Οταν ομως βλεπω ανθρωπους μεγαλους ηλικιακα να ειναι ζωντανοι, ατμητοι, να παλευουν διαρκως να βρουνε την αληθεια τους και να σωσουν και να ενωσουν ολα τα κομματια του εαυτου τους, η χαρα μου ειναι πολυ βαθια, η ελπιδα μου για τον ανθρωπο πολυ μεγαλη. Κι αυτη τη χαρα και την ελπιδα μου τις εχεις δωσει και σ' ευχαριστω.
Elderly, θελω να σου μοιασω..
είσαι ένας όμορφος άνθρωπος.
υπάρχουν πολλοί που θέλουν να σου μοιάσουν.
Κάποιος φίλος μου έλεγε κάποτε ότι άν περάσεις τα 50 και κάποιο πρωί ξυπνήσεις χωρίς να πονάς κάπου, να ανησυχήσεις γιατί μάλλον έχεις πεθάνει...
τα πέρασα τα 50 και μου φαίνεται, είχε δίκιο...
Δεν γνωρίζω πόσο επώδυνη και πόσο δύσκολη είναι η ασθένιά σου αλλά όλοι μας κάτι έχουμε και όλοι μας κατηφορίζουμε πιά...προς δυσκολότερες σωματικές συνθήκες...
Για αντιστάθμισμα έχουμε μόνο την σοφία πού μαζέψαμε όλα αυτά τα χρόνια...πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε σωστά...
Οσοι από μάς επέλεξαν να ζούν μιά ενεργητική ζωή, έχουν όλα αυτα τα χρόνια μάθει και το σώμα τους, πόσο να το ζορίζουν, πόσο να το αγνοούν όταν παραπονιέται, πόσο να το σέβονται...το ξέρουν καλύτερα από κάθε γιατρό...
Αν άκουγα τους γιατρούς θα έκανα μόνο "περπάτημα" και όχι ποδήλατο σε κακοτράχαλα βουνά και 400άρια μπρεβε..
Ξέρεις το σώμα σου ...ζόρισέ το μέχρι εκεί πού έσύ νομίζεις ότι πρέπει...
Τέλος να σου πώ ότι άν τυχόν δέν βολεύει το τάντεμ του Goldie, υπάρχει και άλλο διάθέσιμο...και άν υπάρχει πρόβλημα με την ισορροπία, υπάρχει και τρίτροχο ξαπλωτό για να δοκιμάσεις.
Αν δεν μπορείς να το νικήσεις, διαχειρίσου το... έτσι κάνουμε όλοι μας ... όσοι δεν είμαστε πιά νεαρούληδες...
elderly biker δε γνωριζόμαστε ουσιαστικά. Σε έχω συναντήσει μόνο μια φορά, τότε στην εκδήλωση που είχε γίνει στην πλατεία των Μελισσίων μήπως πεισθούν οι κολλημένοι δημοτικοί σύμβουλοι να υπερψηφίσουν τον ποδηλατόδρομο. Δεν σε ήξερα αλλά είχα διαβάσει με θαυμασμό για σένα στο τόπικ που ανέφερε το ταξίδι σας στην Πάτρα και τη Ζάκυνθο. Σας ζήλεψα πολύ για αυτό το ταξίδι. Είστε πολύ τυχεροί που κάνατε κάτι που πολλοί άνθρωποι (οι περισσότεροι) δεν θα το κάνουν ποτέ στη ζωή τους.
Στενοχωρήθηκα που διάβασα αυτό εδώ το ποστ με τα δυσάρεστα νέα που αναφέρεις. Όμως σε δεύτερη ανάγνωση, αν το σκεφτεί κανείς με πιο «ψυχρή λογική», αναρωτήθηκα «ποια είναι η πιθανότητα μεγαλώνοντας να μη μας βρει η αρρώστια κάποια στιγμή»; Η αρρώστια είναι ένα απρόοπτο συμβάν, με την έννοια ότι δεν ξέρουμε τι αρρώστια θα είναι, αλλά το γεγονός ότι αργά ή γρήγορα κάτι θα συμβεί σε όλους μας είναι μάλλον δεδομένο. Οι εξαιρέσεις είναι πολύ λίγες και μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Εσένα σου έλαχε αυτό που σου έλαχε. Ίσως και να είσαι τυχερός, με την έννοια ότι δεν σου συνέβη κάτι από τα χειρότερα που ακούμε τόσο συχνά γύρω μας.
Η καλή υγεία, η ζωή η ίδια είναι ένα δώρο που μας έχει δοθεί προσωρινά και πιστεύω ότι πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε ευγνώμονες για αυτό, να το χαιρόμαστε όσο το έχουμε και να μη το θεωρούμε δεδομένο. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, μας δόθηκε το δώρο της ύπαρξης αλλά γνωρίζουμε εξαρχής ότι αυτό το δώρο θα μας αφαιρεθεί ξανά. Εσύ, απ’ ότι φαίνεται αυτό το δώρο το χάρηκες στο φουλ και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσεις να το χαίρεσαι, αλλά με νέους τρόπους πλέον που η ζωή θα σε διδάξει. Εύχομαι να βρεις σύντομα τη δύναμη να απολαμβάνεις την ποδηλασία έστω σε μικρότερες αποστάσεις, έστω ένα βήμα τη φορά και εύχομαι να βρεις νόημα και σε άλλα, νέα πράγματα που θα σου χαρίσουν εξίσου χαρούμενες στιγμές... και σύντομα να διαβάσουμε για τα νέα σου κατορθώματα στην ποδηλασία ή αλλού!
Χάρηκα πολύ που σε συνάντησα, έστω και τυχαία, σήμερα το πρωί στο μετρό και τα είπαμε...
Πάντα ο γνωστός Πέτρος, με τη σοφία, την ηρεμία, την ευγένεια, την αυτάρκεια και τη στωϊκότητά του.
Θα χαρώ να τα πούμε από κοντά, όπως όλοι οι φίλοι σου εδώ - και είναι πολλοί - και περιμένω τηλεφώνημά σου για τα περαιτέρω! Και μην ξεχάσεις τη συζήτησή μας!
ΑΥΤΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ.
Πολύ σωστός στις περιγραφές σου jdar.
Εγώ πάντως, αυτήν την περίοδο, δεν νοιώθω... ούτε σοφός, ούτε ήρεμος, μόνο κατά συνθήκην ευγενής, και βεβαίως ούτε αυτάρκης, ούτε στωϊκός...
Λυπάμαι...
...
Πέτρο λυπάμαι πάρα πάρα πολύ για την γκαντεμιά που σε βρήκε. Πάντα σε θεωρούσα πολύ ποδηλάτη. Πως να το πω, σε θεωρούσα "πιο ποδηλάτη" από μένα. Που είμαι κι εγώ... Ελπίζω να λένε βλακείες οι γιατροί οπως συνήθως
Μην το βάλεις κάτω όμως. Δεν πάει έτσι το πράγμα. Όπως έγινες "πολύ ποδηλάτης" θα γίνεις και "πολύ κάτι άλλο". Δεν είναι ότι ήσουνα εξαρχής πλασμένος για την ποδηλασία, είναι η αγάπη και το πάθος που έβαζες σε αυτό που έκανες. Με τον καιρό θα βρεις κάτι άλλο να του δώσεις ότι έδινες στο ποδήλατο και θα δεις. Όπως τα λέει ο Σαββόπουλος γίνεται, όταν θα χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει. Μέχρι τότε τι να κάνεις, μένεις όρθιος και επιμένεις
Ελπίζω να τα ξαναπούμε. Και οπωσδήποτε να περάσεις από την επόμενη πορεία, πιστεύω ότι θα σε βοηθήσει. Πιάσε τον ταύρο απ'τα κέρατα
Πόσο γνώριμα συναισθήματα! Νιώθεις απλά απογοητευμένος γιατί δεν βλέπεις φως στην άκρη του τούνελ και γιατί δεν μπορείς να φανταστείς ότι ίσως μπορεί να υπάρχει κάτι λίγο παρακάτω, όπου θα μπορείς να διοχετεύσεις το πάθος σου, που μέχρι τώρα το διοεχέτευες στην ποδηλασία.
Αυτή δεν είναι μία λάθος προσέγγιση, είναι απλά η προσέγγιση κάποιου που πρώτη φορά του συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν γνωρίζει από την εμπειρία του ότι πάντα υπάρχει αυτό το "κάτι άλλο" που σε περιμένει στην επόμενη γωνία, ειδικά όταν χαλαρώσεις και δεν το περιμένεις καθόλου. ( άκου που σου λέω.. το έχω ζήσει αυτό).
Αυτό που πιστεύεις ότι "πάει.. τελείωσε, δεν θα είναι το ίδιο ποτέ πια ξανά" πίστεψε με, μπορεί να μεταλλαχθεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό, σε μία εντελώς διαφορετική μα το ίδιο ενδιαφέρουσα και παθιασμένη ενασχόληση, που θα σε κάνει να απορείς, πως και δεν την είχες ακόμα υπόψιν σου. ( σε αυτό το θέμα, σου βάζω και στοίχημα άμα θες).
Τυχαίνει καμιά φορά στην ζωή μας, και μου έχει τύχει αυτό, να ζήσουμε κάτι, που μπορεί να μας κάνει να αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα που τα θεωρούσαμε δεδομένα.
Αυτό δεν είναι ντε και καλά κακό. Ανοίγει καινούργιες πόρτες και οδηγεί τον άνθρωπο σε μονοπάτια που δεν θα τα ακολουθούσε σε άλλη περίπτωση γιατί δεν θα ήταν, με τα δεδομένα στα οποία ζούσε, πιθανό να τα συναντήσει.
Ξέρω ότι ακούγομαι αόριστη, αλλά δεν μπορώ να επεκταθώ με λεπτομέρειες για αυτό το θέμα δημοσίως.
Η συμβουλή μου είναι μία και αν θες άκουσε την. Χαλάρωσε, μη στενοχωριέσαι και απογοητεύεσαι, και θα δεις ότι από μόνα τους τα πράγματα θα σε οδηγήσουν σε λύσεις που θα σου προσφέρουν μεγάλη χαρά και καινούργιες εμπειρίες. Θα συμβεί αυτό την στιγμή ακριβώς που θα πάψεις να μεμψιμοιρείς και θα πάψεις να σκέφτεσαι αυτό που σου συνέβη.
Δεν έχω καταλάβει το πως δουλεύει αυτό, ( αλήθεια σου λέω) αλλά απλά συμβαίνει και συμβαίνει από μόνο του..
Και πίστεψε με όταν θα συμβεί θα θεωρήσεις τον εαυτό σου πολύ τυχερό που σου έλαχε να περάσεις ένα τέτοιο κομβικό σημείο..
( αν και πάλι με βρίσκεις πολύ αόριστη, στείλε μου πμ. Θα χαρώ να το συζητήσουμε το θέμα και θα σου λύσω και όσες απορίες έχεις.. )
Θέλουμε να σε δούμε απο κοντά Πέτρο,εγώ προσωπικά σε ένιωθα σαν να είσαι συγγενής μου και άτομο,πολύ οικείο,θέλω να σε δω οπωσδήποτε
Πετρο,περιμενουμε τηλεφωνο σου!