CMR

CMR σημαίνει Critical Mass Ride και η χθεσινή κρίσιμη μάζα ποδηλάτων βγήκε στους δρόμους της Αθήνας για ακόμη μία φορά με σκοπό να αποδείξει ότι το ποδήλατο είναι το Μέσο. Η ποδηλατοπορεία διοργανώνεται κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα και το σημείο συνάντησης είναι το Σύνταγμα. Ακόμη και τώρα με τους αγανακτισμένους η συνάντηση εξακολουθεί να είναι στο ίδιο μέρος. Τι σημαίνει είναι οι αγανακτισμένοι εκεί; Και λοιπόν; Επειδή υπάρχει επανάσταση δεν θα κάνουμε εμείς το CMR μας; Τι λες καλέ; Εμείς ήμασταν πρώτοι εκεί. Η επανάσταση ήρθε μετά. Να περιμένει τη σειρά της.

Τη χθεσινή μου συμμετοχή, έπειτα από ομολογουμένως αρκετό καιρό, θα τη θυμάμαι μέχρι να την ξεχάσω αφού με το που πήγα στο χώρο συνάντησης με πλάκωσε στα χαστούκια η...........Μαρλέν επειδή πριν από μερικά χρόνια άφησα στη μέση το μεταπτυχιακό μου στην ψυχανάλυση. Τη γλύτωσα φτηνά με μερικούς μώλωπες.

Η υποστήριξη ήρθε από τη Λιβαδειά με τον Kwstis34 (που πάει στα 36 τώρα πια) να προσφέρει ζεστό ρυζόγαλο για να καλμάρουν τα νεύρα. Μαζί με την άφιξη του kwstis34 καταφτάνει και το ιππικό με τον Scrabler πάνω στο άτι με το διπλό στάντ.

Η πορεία αυτή τη φορά αποδείχτηκε μακρινή αφού φτάσαμε μέχρι τους Αγίους Αναργύρους και επιστρέψαμε από Νέα Φιλαδέλφεια.

Με την Ελένη συζητήσαμε τις ομορφιές του καπιταλισμού, τους δρόμους που ανοίγει και τις ευκαιρίες για αλλαγή καριέρας σε όλους όσοι απολύονται από τη δουλειά τους ή κλείνουν το μαγαζί τους επειδή δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Ο καπιταλισμός είναι βεβαιωμένο ότι σπάει τη ρουτίνα που σου παρέχει η ανθρώπινη ανάπτυξη.

Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής πιτσιρίκια κοίταζαν με έκπληκτα και γουρλωμένα μάτια, χαιρετούσαν με φωνές και χειρονομίες, και πήδαγαν από τη χαρά τους που έβλεπαν ότι μπορούν και οι μεγάλοι να κάνουν, κάτι που κάνουν τα μικρά παιδιά.

Στο τέλος της διαδρομής δεν στάθηκε δυνατό να πάμε σπίτια μας αφού μας περίμεναν κάτι άδειες καρέκλες στο "Παγκάκι". Όταν φτάσαμε βέβαια εκεί τις είδαμε πιασμένες, και επειδή βαριόμασταν να τους κάνουμε μασάζ, ξεκινήσαμε προς αναζήτηση κάποιου μαγαζιού για να μπορέσουμε να πιούμε μια μπύρα σαν άνθρωποι. Από την επιλογή της πιτσαρίας μας γλύτωσε ο Kwstis34 (ή 35) που μας τράβηξε από το αυτί και μας πήγε στο μαγαζί ονόματι "κηφήνας". Το επιχείρημά του ήταν ατράνταχτο: "Παιδιά, δεν μπορούμε να κάτσουμε εδώ, το παρακάτω μαγαζί λέγεται "κηφήνας".

Στην τρελοπαρέα υπήρχαν όλες τις ηλικίες ανθρώπων. Από νεαρές κορασίδες μέχρι τον παλαοντολογίξ που επειδή ο γιατρός του είχε απαγορέψει το οινόπνευμα μας κοίταζε ζηλόφθονα και έτρωγε τα πατατάκια της μπύρας για να μας εκδικηθεί.

Με τον Columbus αποφασίσαμε να προβούμε σε μια τρομοκρατική ενέργεια που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά στις αστικές συγκοινωνίες. Θα πάμε ένα βράδυ με κατσαβίδια και κλειδιά και θα αφαιρέσουμε από το τελευταίο βαγόνι των τραίνων τα καθίσματα για να μπορούν να μπαίνουν μέσα με την άνεσή τους όλα τα ποδήλατα και να μη μας σπάνε τα @@ οι καλοντυμένοι και δήθεν μικροαστοί.

Όπως όλοι γνωρίζουμε ο αριθμός των μπουκαλιών της μπύρας που πίνει κάθε άνθρωπος έρχεται σε αντίστροφη αναλογία με τη διαύγεια του εγκεφάλου. Ο Scrabler είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη που κατάφερε όχι μόνο να καταρρίψει αυτό το φυσικό νόμο αλλά και να τον αντιστρέψει με αποτέλεσμα όσο πιο πολλές μπύρες να πίνει τόσο περισσότερη διαύγεια να έχει.

Τον Shaka τον γνώρισα εχθές και είναι ακριβώς όπως τον φαντάζεστε από το avatar του. Ψηλός, γεροδεμένος, μαύρος (από την περιποίηση που προσφέρει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη), με μούσι και φοράει αυτή την προβιά από λεοπάρδαλη που τον κάνει να μοιάζει τόσο πολύ με τον Ηρακλή σε βαθμό που τον μπερδεύουν οι θαμώνες με το μυθικό ήρωα. Οπότε από σήμερα αλλάζει και το ψευδώνυμό του σε Shaka-Ηρακλής.
Μου εκμυστηρεύτηκε ότι στην αρχή είχε μπει στο φόρουμ των ποδηλατών με το γνωμικό "θα σας γ@μήσω όλους", ενώ σήμερα έπειτα από τη σταδιακή ωρίμανση που του προσφέρει ο διάλογος, έχει αλλάξει το παιδικό αυτό γνωμικό σε "θα σας γ@μήσω όλους, αλλά από λίγο". Ψηλός και θεριεμένος όπως σας είπα, ήρθε στην παρέα μαύρος από το ξύλο που είχε φάει το διήμερο των πολιτιστικών εκδηλώσεων των ΜΑΤ στην πλατεία, ενώ όταν σου μίλαγε τσούζανε τα μάτια σου από τα χημικά που είχε καταπιεί.

Η γυναίκα-Shaka-Ηρακλή ξαδέρφη του Μπακούνιν εξαπέλυε μύδρους κατά των playmobil και των γνωστών τους τακτικών να συλλαμβάνουν τον άντρα της για ψύλλου πήδημα μέχρι να του προτείνει την φαεινή ιδέα να παίξει με τα στερεότυπα των μπάτσων και να βγαίνει βόλτα με κιλτ και ποδήλατο μαύρο με ροζ βούλες. Έκτοτε περνάει ανάμεσα στις διμοιρίες των ΜΑΤ σαν να φοράει τη μπέρτα του Harry Potter.

Άλλη μια νέα γνωριμία είναι η Έλενα που συστήθηκε δύο φορές στον καθένα μας για να είναι σίγουρη, έκανε ένα μεγάλο άθλο να κατέβει από τη Θεσσαλονίκη με ποδήλατο μαζεύοντας με αυτό τον τρόπο χρήματα για την περίθαλψη ενός νεαρού που πάσχει από κάποια σπάνια ασθένεια. Τον άθλο για τον οποίο μιλάμε όμως, δεν τον έκανε η Έλενα, ο καθένας μπορεί να κατέβει από τη Θεσσαλονίκη με το ποδήλατο, κατηφόρα είναι άλλωστε (κι αν δεν με πιστεύετε κοιτάξτε και το χάρτη), αλλά οι συνοδοί τους που ακολουθούσαν από πίσω με το ασθενοφόρο τα ποδήλατα και έκαναν το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη - Αθήνα με 20 χλμ την ώρα.
Για να καταφέρουν αυτό τον άθλο είχαν πάρει μαζί τους από την Αθήνα ότι ηρεμιστικά χαπάκια βρήκαν στο φαρμακείο του νοσοκομείου και δυόμιση κιλά φούντα από την καλή.
Η βόλτα μας έληξε τις πρώτες πρωινές ώρες με την Έλενα, ντοπαρισμένη ακόμη από τη διαδρομή Θεσσαλονίκη Αθήνα, να προσπαθεί να πατήσει τα αμάξια που περνάγανε κανονικά με πράσινο τις διασταυρώσεις και είχαν κάνει το λάθος να βρεθούν στο διάβα του ποδηλάτου της.

(Αν σε αυτό το σημείο νομίζετε ότι θέλετε να νιώσετε και την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην παρέα, μπορείτε να ακούσετε αυτό. )

http://tkant.wordpress.com

* Κάνοντας σεβαστή την επιθυμία φίλου συνποδηλάτη που δεν επιθυμεί τα φώτα της δημοσιότητας, αφαίρεσα το τμήμα που τον αφορούσε.

Με κείμενα αυτής της μορφής (που πρωταγωνιστές είναι πραγματικά πρόσωπα) σκοπός μου είναι να πειράξω καλοπροαίρετα τους ανθρώπους που γνωρίζω και θεωρώ φίλους μου, και σε καμία περίπτωση να θίξω ή να προσβάλλω. Αν όμως κάποιος ενοχλείται από τα ευθυμογραφήματα μου, πράγμα, που είναι απόλυτα σεβαστό, ζητώ συγνώμη και επανορθώνω.