Και αν καταφερω και μαθω να βγαζω εν κινησει απο την πισω τσεπη
δηλαδη θες να μου πεις οτι μπορεις να κανεις 150χλμ αλλα δεν εχεις την ισορροπια ουτε για αυτο το βασικο ? αρχισε πρωτα απο αυτα τα απλα. καλη ειναι η γυμναστικη. δεν διαφωνω σε αυτο. δυναμωσε τους μυες σου αλλα βελτιωσε και την ευλυγισια σου. εαν εχεις μονο το ενα απο τα δυο δεν θα πας και πολυ μακρια.
Εσύ πόσο πιο μακριά πας; Έχεις κάνει brevet; Και αν ναι, με πόσα υψομετρικά; Άσε τον άνθρωπο να χαρεί το ποδήλατο που αγόρασε βρε αδερφέ.
πωπω.... τι είστε ρε σεις...
Μην πέσει κάτι κάτω..... τίποτα δεν αφήνετε.... πωπω....!!!!
1ον. Αφήστε τον άνθρωπο να κάνει ποδήλατο, να το χαρεί, να τριφτεί, να "κολλήσει". Και να το κάνει όπως γουστάρει, με τσαντάκια, με τσέπες, με γιλεκο, με μαγιό, με σουβλάκια στο χέρι... με ότι γουστάρει....
2ον. Το έχω γράψει και εγώ ως συμβουλή. Καλόν είναι - σε μακρυνές διαδρομές τύπου brevet - όταν ο ρυθμός μας είναι χαλαρός - ΣΤΡΩΤΟΣ, να μάθουμε να πίνουμε νερό καβάλα και να τσιμπάμε και καμιά μπουκιά που_και_που.
Το "γιατί" είναι απλό. Ειδικά τώρα το Χειμώνα - που θέλουμε παραπάνω θερμίδες, κανονικά θα πρέπει να μασουλάμε καμιά μπουκιά κάθε 25-30 λεπτά. Και σε μακρυνές βόλτες θέλουμε και καμιά γουλιά νερό κάθε 30 λεπτά.
Αν πρέπει να σταματάω 3 φορές κάθε 60 λεπτά, έστω για 1 λεπτό κάθε φορά, προσωπικά πιστεύω (χωρίς να είναι απόλυτο και να ισχύει για όλους) ότι το σώμα θα ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ. Στις πχ 12 ώρες μιας τέτοιας "βόλτας" μιλάμε για πάρα πολλές στάσεις.
Το να σταματώ μια φορά κάθε πχ δύο ώρες και να μασαμπουκιάζω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΛΥΣΗ. Οι θερμίδες πρέπει να "πέφτουν" λίγες-λίγες, τακτικά, ώστε να μην ενοχληθεί το στομάχι.
Ειδικά αν μιλάμε για ποδηλάτη_οργανισμό που δεν έχει συνηθίσει τέτοιου είδους πολύωρες δοκιμασίες.
Αυτό είναι μια συμβολυή, δεν είναι κανόνας. Και δεν πρέπει να είναι ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ για το αν θα πρέπει κάποιος να δοκιμάσει μια πολύωρη μακρυνή διαδρομή.
Προσωπικά ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ. Παλαιότερα το έκανα. Ανετότατα.... και μετά μια φορά έφαγα τα μούτρα μου.... και πλέον ΑΔΥΝΑΤΩ να το ξανακάνω (είναι στο μυαλό). Αλλά με το ένα χέρι (και τα δόντια όπου χρειαστεί) άνετα τρώω, πίνω, ξετυλίγω, ανοίγω, πιάνω και γενικά "εξυπηρετούμε" πάνω στη σέλα.
Μην "μασάτε". Βγείτε έξω και ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ, ΠΡΟΠΟΝΗΘΕΙΤΕ σε όλα.
Από το να ανοίγετε ένα φερμουάρ στην μπλούζα, μέχρι να πιάνετε την μπανάνα από την πίσω τσέπη και το παγούρι από την θήκη του.
... και αν δεν το 'χετε δεν πειράζει. Απλά κανονίστε το ρυθμό σας, βάλτε πρόγραμμα στο μυαλό, κάντε τις στάσεις σας και μείνετε συγκεντρωμένοι.
ΑΝ ΔΕΝ δοκιμάσετε, ΠΟΤΕ ΔΕΝ θα μάθετε αν το 'χετε.
2ον. Το έχω γράψει και εγώ ως συμβουλή. Καλόν είναι - σε μακρυνές διαδρομές τύπου brevet - όταν ο ρυθμός μας είναι χαλαρός - ΣΤΡΩΤΟΣ, να μάθουμε να πίνουμε νερό καβάλα και να τσιμπάμε και καμιά μπουκιά που_και_που.
Το "γιατί" είναι απλό. Ειδικά τώρα το Χειμώνα - που θέλουμε παραπάνω θερμίδες, κανονικά θα πρέπει να μασουλάμε καμιά μπουκιά κάθε 25-30 λεπτά. Και σε μακρυνές βόλτες θέλουμε και καμιά γουλιά νερό κάθε 30 λεπτά.
Αν πρέπει να σταματάω 3 φορές κάθε 60 λεπτά, έστω για 1 λεπτό κάθε φορά, προσωπικά πιστεύω (χωρίς να είναι απόλυτο και να ισχύει για όλους) ότι το σώμα θα ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ. Στις πχ 12 ώρες μιας τέτοιας "βόλτας" μιλάμε για πάρα πολλές στάσεις.
Το να σταματώ μια φορά κάθε πχ δύο ώρες και να μασαμπουκιάζω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΛΥΣΗ. Οι θερμίδες πρέπει να "πέφτουν" λίγες-λίγες, τακτικά, ώστε να μην ενοχληθεί το στομάχι.
Ειδικά αν μιλάμε για ποδηλάτη_οργανισμό που δεν έχει συνηθίσει τέτοιου είδους πολύωρες δοκιμασίες.
Αυτό είναι μια συμβολυή, δεν είναι κανόνας. Και δεν πρέπει να είναι ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ για το αν θα πρέπει κάποιος να δοκιμάσει μια πολύωρη μακρυνή διαδρομή.
εδω εχει δικιο και μαλλον και εγω δεν το εγραψα σωστα και μπορει να παρω και καποιον στον λαιμο μου. Συνηθως στην πισω τσεπη μου εχω κατι που μπορω να φαω με μια μπουκια δλδ βαζω χερι στην τσεπη το παιρνω το χλαπακιαζω και τερμα. Την μπανανα ή το μισο τοστ κτλ ανα 2-2.30 ωρες οποτε με παιρνει και για μια σταση. Γι'αυτο δεν καθομαι να ασχοληθω με το πως με το ενα χερι και οδηγωντας θα καθαρισω την μπανανα κτλ κτλ.
Αν και τωρα που το σκεφτομαι συνεχεια κατι μασουλαω. Μαλλον τρωω και κανω λιγο ποδηλατο και οχι κανω ποδηλατο και τρωω κατι εν κινησει.
Για το νερο και τα υγρα υπαρχουν λυσεις εαν δεν μπορεις να βγαλεις το παγουρακι και να πιεις.
2ον. Το έχω γράψει και εγώ ως συμβουλή. Καλόν είναι - σε μακρυνές διαδρομές τύπου brevet - όταν ο ρυθμός μας είναι χαλαρός - ΣΤΡΩΤΟΣ, να μάθουμε να πίνουμε νερό καβάλα και να τσιμπάμε και καμιά μπουκιά που_και_που.
Το "γιατί" είναι απλό. Ειδικά τώρα το Χειμώνα - που θέλουμε παραπάνω θερμίδες, κανονικά θα πρέπει να μασουλάμε καμιά μπουκιά κάθε 25-30 λεπτά. Και σε μακρυνές βόλτες θέλουμε και καμιά γουλιά νερό κάθε 30 λεπτά.
Αν πρέπει να σταματάω 3 φορές κάθε 60 λεπτά, έστω για 1 λεπτό κάθε φορά, προσωπικά πιστεύω (χωρίς να είναι απόλυτο και να ισχύει για όλους) ότι το σώμα θα ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ. Στις πχ 12 ώρες μιας τέτοιας "βόλτας" μιλάμε για πάρα πολλές στάσεις.
Το να σταματώ μια φορά κάθε πχ δύο ώρες και να μασαμπουκιάζω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΛΥΣΗ. Οι θερμίδες πρέπει να "πέφτουν" λίγες-λίγες, τακτικά, ώστε να μην ενοχληθεί το στομάχι.
Ειδικά αν μιλάμε για ποδηλάτη_οργανισμό που δεν έχει συνηθίσει τέτοιου είδους πολύωρες δοκιμασίες.
Αυτό είναι μια συμβολυή, δεν είναι κανόνας. Και δεν πρέπει να είναι ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ για το αν θα πρέπει κάποιος να δοκιμάσει μια πολύωρη μακρυνή διαδρομή.
εδω εχει δικιο και μαλλον και εγω δεν το εγραψα σωστα και μπορει να παρω και καποιον στον λαιμο μου. Συνηθως στην πισω τσεπη μου εχω κατι που μπορω να φαω με μια μπουκια δλδ βαζω χερι στην τσεπη το παιρνω το χλαπακιαζω και τερμα. Την μπανανα ή το μισο τοστ κτλ ανα 2-2.30 ωρες οποτε με παιρνει και για μια σταση. Γι'αυτο δεν καθομαι να ασχοληθω με το πως με το ενα χερι και οδηγωντας θα καθαρισω την μπανανα κτλ κτλ.
Αν και τωρα που το σκεφτομαι συνεχεια κατι μασουλαω. Μαλλον τρωω και κανω λιγο ποδηλατο και οχι κανω ποδηλατο και τρωω κατι εν κινησει.
Για το νερο και τα υγρα υπαρχουν λυσεις εαν δεν μπορεις να βγαλεις το παγουρακι και να πιεις.
Και εννοείτε μαζί με όλα τα παραπάνω που καλώς έθιξαν οι συνποδηλάτες φίλοι ότι ποτέ ΔΕΝ πετάμε στο δρόμο τη φλούδα της μπανάνας ή τη συσκευασία από το τσέλ ή το τόστ.
.....
Αν και τωρα που το σκεφτομαι συνεχεια κατι μασουλαω. Μαλλον τρωω και κανω λιγο ποδηλατο και οχι κανω ποδηλατο και τρωω κατι εν κινησει.
.....
ΣΩΣΤΟΣ.
... σε παλαιότερα τέτοια θέματα, είδικά στο "δίπλα" φόρουμ, όταν γράφαμε τις "αναμνήσεις μας μετά", συνήθως βάζαμε και λίστα: "τι φάγαμε, τι ήπιαμε".
Ε, σε αρκετές φορές ακολουθούσαμε ΠΙΣΤΑ αυτό που λέει ο Κώστας.....
χαχχαχαχα
.
.
.
.
λοιπόν τα μυστικά είναι τρία: να έχεις ανοίξει από πριν τις συσκευασίες, να ξέρεις που_έχεις_τι, και φυσικά να έχεις το μικρό_θαυματουργό_τσαντάκι_στον_οριζόντιο_σωλήνα.
πχ μπαρίτσες, σοκολατολιχουδιές κλπ κλπ ανοίγω (σχίζω λίγο), από πριν, την μικρή πλευρά της συσκευασίας. Μετά είναι πολύ εύκολο.
Τοστάκι, κομμένο στα δύο, σε δύο ξεχωριστά κομμάτια αλουμινόχαρτο. Πανεύκολο.
Η μπανάνα μου πέφτει και αυτή εύκολη (λίγο δοντάκι, και όλα εντάξει)
Ξηροκάρπια ανάμικτα (αμύγδαλα, φουντούκια, κάσιους, σταφίδες, ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΠΝΙΓΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.... δεν το γράφω για πλάκα....) σε σακουλάκι polybag, ΕΥΚΟΛΑΚΙ.
Νερό στα δύο παγούρια.
Στις "μαζικές στάσεις" του γκρουπ (πχ στάση για κατούρημα, πιθανό φουίτ, στάση για σφράγισμα σε κοντρολ, στάση για να διαβάσουμε το roadbook / να δούμε ταμπελες, στάση για φωτογραφίες, στάση για να χαζέψουμε την ωραία θέα....) είναι καλές ευκαιρίες για να φας κάτι και να πιείς δυο καλές γουλιές με ηρεμία.
Οι 3 πίσω τσέπες πρέπει να είναι οργανωμένες. πχ εκεί που έχεις τρόφιμα - κατ 'εμε - ΔΕΝ πρέπει να έχεις τίποτα άλλο. πχ έχω δει πολλές κάρτες να πέφτουν από χέρια που ψαχουλεύουν τσέπες. Εκεί που έχω κλειδιά, κινητό, κάρτα, χρήματα, ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Στην συγκεκριμένη τσέπη βάζω χέρι μόνο ΕΝ ΣΤΑΣΗ και συνήθως και χωρίς γάντι. Είναι μία, είναι πάντα η ίδια. Οι άλλες δύο πίσω τσέπες είναι για επιπλέον ρουχισμό και τρόφιμα.
Το τσαντάκι είναι σούπερ λύση. Είναι σε στρατηγική θέση, χωράει αυτά που πρέπει να χωρέσει, πιάνει ελάχιστο χώρο, αν το στηρίξεις σωστά ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ καθόλου στο ορθοπέταλο (έχουν παραπονεθεί κάποιοι .... απλά θέλει τρόπο).
Ναι ακριβώς.Σε ποδηλατικά έχω βρει το παρακάτω,ακριβότερο βέβαια: http://www.tsirikosbikes.gr/bike-accessories/bike-tools-and-stands/mini-...
Θα κοιτάξω για κανένα φθηνότερο σε μαύρο σε κανένα σούπερ μάρκετ κλπ.και βλέπουμε.
Μια χαρά είναι το τσαντάκι κι με είχε βολέψει απλά αυτή την εποχή δεν μου πολυαρέσει η εικόνα του εκεί.
Τίποτα στο συγκεκριμένο θέμα δεν είναι σωστό η λάθος.
Ότι αρέσει και βολεύει τον καθένα κάθε φορά.
Μολις εκλεισα αισιως τους 4 μηνες με την...Μερίδα μου και τα χλμ εχουν φτασει τα 840.
Θα ηθελα να ειναι ακομα περισσοτερα, αλλα λιγο η δουλεια, λιγο ο μπομπιρας μου που ειναι 3,5 χρονων, ....δεν μπορω να βγαινω οποτε θελω.
ΠΑΝΤΩΣ:
Την μοτοσυκλετα την εχει φαει η πυλωτη και μαζευει αραχνες.
Το αυτοκινητο....καλα αυτο ειναι μονο μπομπιρομεταφορεας μετα ποδηλάτου.
Το παπι παραμενει ο κλασσικος "μουλος" για πηγαινε ελα δουλεια, αλλα εχει φαει και αυτο πολλες φορες "Χ" για να καβαλησω το ποδηλατο μεχρι την δουλεια και πισω.
Γενικοτερα οταν εχει κwl0καιρο ξενερωνω που δεν μπορω να βγω για πεταλι.
Πλεον μια χαρα πινω απο το μπουκαλι εν κινησει. Εχασα και ενα μπουκαλι εν κινησει στο Ελληνικο νομιζοντας οτι το εβαλα στη θηκη αλλα δεν....Δεν πειραζει αν δεν παθεις δεν θα μαθεις που λενε.
Φαι ακομα δεν το εχω κυνηγησει για εν κινησει. Δεν με χαλαει η μια σταση που χρειαζομαι για μια μπαρα, ακομα και μεχρι Σουνιο και πισω. Την υπολοιπη διαδρομη την βγαζω με ηλεκτρολυτες με μελι για να εχω υδατανθρακα να καιω.
Με την "μαμα" σελα ακομα δεν χωρισα. Οντως με την μυτη λιγο προς τα κατω και ψαξιμο το μπρος πισω και το υψος, μου φαινεται οτι τα βρηκαμε. Αλλιως .....δεν γ@μιεται ....εχω κανει ηδη ενα γιο, ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!
Εχω βρει (μαλλον) και την αισθηση του κυκλικου πεταλαρισματος με υψηλο cadence και πλεον βλεπω την μεση ωριαια μου να εχει ανεβει λιγακι και το σημαντικοτερο, να κουραζομαι λιγοτερο.
Παρεα για βολτες δεν εχω και ολοι με κοιταζουν σαν το τρελο οταν τους λεω οτι "λιγοτερα απο 60χλμ δεν ειναι χορταστικη βολτα" αλλα δεν γ@μι3ται...πιο καλη μοναξιααα!!!!
Εσύ πόσο πιο μακριά πας; Έχεις κάνει brevet; Και αν ναι, με πόσα υψομετρικά; Άσε τον άνθρωπο να χαρεί το ποδήλατο που αγόρασε βρε αδερφέ.
πωπω.... τι είστε ρε σεις...
Μην πέσει κάτι κάτω..... τίποτα δεν αφήνετε.... πωπω....!!!!
1ον. Αφήστε τον άνθρωπο να κάνει ποδήλατο, να το χαρεί, να τριφτεί, να "κολλήσει". Και να το κάνει όπως γουστάρει, με τσαντάκια, με τσέπες, με γιλεκο, με μαγιό, με σουβλάκια στο χέρι... με ότι γουστάρει....
2ον. Το έχω γράψει και εγώ ως συμβουλή. Καλόν είναι - σε μακρυνές διαδρομές τύπου brevet - όταν ο ρυθμός μας είναι χαλαρός - ΣΤΡΩΤΟΣ, να μάθουμε να πίνουμε νερό καβάλα και να τσιμπάμε και καμιά μπουκιά που_και_που.
Το "γιατί" είναι απλό. Ειδικά τώρα το Χειμώνα - που θέλουμε παραπάνω θερμίδες, κανονικά θα πρέπει να μασουλάμε καμιά μπουκιά κάθε 25-30 λεπτά. Και σε μακρυνές βόλτες θέλουμε και καμιά γουλιά νερό κάθε 30 λεπτά.
Αν πρέπει να σταματάω 3 φορές κάθε 60 λεπτά, έστω για 1 λεπτό κάθε φορά, προσωπικά πιστεύω (χωρίς να είναι απόλυτο και να ισχύει για όλους) ότι το σώμα θα ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ. Στις πχ 12 ώρες μιας τέτοιας "βόλτας" μιλάμε για πάρα πολλές στάσεις.
Το να σταματώ μια φορά κάθε πχ δύο ώρες και να μασαμπουκιάζω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΛΥΣΗ. Οι θερμίδες πρέπει να "πέφτουν" λίγες-λίγες, τακτικά, ώστε να μην ενοχληθεί το στομάχι.
Ειδικά αν μιλάμε για ποδηλάτη_οργανισμό που δεν έχει συνηθίσει τέτοιου είδους πολύωρες δοκιμασίες.
Αυτό είναι μια συμβολυή, δεν είναι κανόνας. Και δεν πρέπει να είναι ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ για το αν θα πρέπει κάποιος να δοκιμάσει μια πολύωρη μακρυνή διαδρομή.
Προσωπικά ΔΕΝ ΑΦΗΝΩ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ. Παλαιότερα το έκανα. Ανετότατα.... και μετά μια φορά έφαγα τα μούτρα μου.... και πλέον ΑΔΥΝΑΤΩ να το ξανακάνω (είναι στο μυαλό). Αλλά με το ένα χέρι (και τα δόντια όπου χρειαστεί) άνετα τρώω, πίνω, ξετυλίγω, ανοίγω, πιάνω και γενικά "εξυπηρετούμε" πάνω στη σέλα.
Μην "μασάτε". Βγείτε έξω και ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ, ΠΡΟΠΟΝΗΘΕΙΤΕ σε όλα.
Από το να ανοίγετε ένα φερμουάρ στην μπλούζα, μέχρι να πιάνετε την μπανάνα από την πίσω τσέπη και το παγούρι από την θήκη του.
... και αν δεν το 'χετε δεν πειράζει. Απλά κανονίστε το ρυθμό σας, βάλτε πρόγραμμα στο μυαλό, κάντε τις στάσεις σας και μείνετε συγκεντρωμένοι.
ΑΝ ΔΕΝ δοκιμάσετε, ΠΟΤΕ ΔΕΝ θα μάθετε αν το 'χετε.
http://www.podilates.gr/node/40122
εδω εχει δικιο και μαλλον και εγω δεν το εγραψα σωστα και μπορει να παρω και καποιον στον λαιμο μου. Συνηθως στην πισω τσεπη μου εχω κατι που μπορω να φαω με μια μπουκια δλδ βαζω χερι στην τσεπη το παιρνω το χλαπακιαζω και τερμα. Την μπανανα ή το μισο τοστ κτλ ανα 2-2.30 ωρες οποτε με παιρνει και για μια σταση. Γι'αυτο δεν καθομαι να ασχοληθω με το πως με το ενα χερι και οδηγωντας θα καθαρισω την μπανανα κτλ κτλ.
Αν και τωρα που το σκεφτομαι συνεχεια κατι μασουλαω. Μαλλον τρωω και κανω λιγο ποδηλατο και οχι κανω ποδηλατο και τρωω κατι εν κινησει.
Για το νερο και τα υγρα υπαρχουν λυσεις εαν δεν μπορεις να βγαλεις το παγουρακι και να πιεις.
Και εννοείτε μαζί με όλα τα παραπάνω που καλώς έθιξαν οι συνποδηλάτες φίλοι ότι ποτέ ΔΕΝ πετάμε στο δρόμο τη φλούδα της μπανάνας ή τη συσκευασία από το τσέλ ή το τόστ.
ΣΩΣΤΟΣ.
... σε παλαιότερα τέτοια θέματα, είδικά στο "δίπλα" φόρουμ, όταν γράφαμε τις "αναμνήσεις μας μετά", συνήθως βάζαμε και λίστα: "τι φάγαμε, τι ήπιαμε".
Ε, σε αρκετές φορές ακολουθούσαμε ΠΙΣΤΑ αυτό που λέει ο Κώστας.....
χαχχαχαχα
.
.
.
.
λοιπόν τα μυστικά είναι τρία: να έχεις ανοίξει από πριν τις συσκευασίες, να ξέρεις που_έχεις_τι, και φυσικά να έχεις το μικρό_θαυματουργό_τσαντάκι_στον_οριζόντιο_σωλήνα.
πχ μπαρίτσες, σοκολατολιχουδιές κλπ κλπ ανοίγω (σχίζω λίγο), από πριν, την μικρή πλευρά της συσκευασίας. Μετά είναι πολύ εύκολο.
Τοστάκι, κομμένο στα δύο, σε δύο ξεχωριστά κομμάτια αλουμινόχαρτο. Πανεύκολο.
Η μπανάνα μου πέφτει και αυτή εύκολη (λίγο δοντάκι, και όλα εντάξει)
Ξηροκάρπια ανάμικτα (αμύγδαλα, φουντούκια, κάσιους, σταφίδες, ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΠΝΙΓΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.... δεν το γράφω για πλάκα....) σε σακουλάκι polybag, ΕΥΚΟΛΑΚΙ.
Νερό στα δύο παγούρια.
Στις "μαζικές στάσεις" του γκρουπ (πχ στάση για κατούρημα, πιθανό φουίτ, στάση για σφράγισμα σε κοντρολ, στάση για να διαβάσουμε το roadbook / να δούμε ταμπελες, στάση για φωτογραφίες, στάση για να χαζέψουμε την ωραία θέα....) είναι καλές ευκαιρίες για να φας κάτι και να πιείς δυο καλές γουλιές με ηρεμία.
Οι 3 πίσω τσέπες πρέπει να είναι οργανωμένες. πχ εκεί που έχεις τρόφιμα - κατ 'εμε - ΔΕΝ πρέπει να έχεις τίποτα άλλο. πχ έχω δει πολλές κάρτες να πέφτουν από χέρια που ψαχουλεύουν τσέπες. Εκεί που έχω κλειδιά, κινητό, κάρτα, χρήματα, ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Στην συγκεκριμένη τσέπη βάζω χέρι μόνο ΕΝ ΣΤΑΣΗ και συνήθως και χωρίς γάντι. Είναι μία, είναι πάντα η ίδια. Οι άλλες δύο πίσω τσέπες είναι για επιπλέον ρουχισμό και τρόφιμα.
Το τσαντάκι είναι σούπερ λύση. Είναι σε στρατηγική θέση, χωράει αυτά που πρέπει να χωρέσει, πιάνει ελάχιστο χώρο, αν το στηρίξεις σωστά ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ καθόλου στο ορθοπέταλο (έχουν παραπονεθεί κάποιοι .... απλά θέλει τρόπο).
Ναι ακριβώς.Σε ποδηλατικά έχω βρει το παρακάτω,ακριβότερο βέβαια:
http://www.tsirikosbikes.gr/bike-accessories/bike-tools-and-stands/mini-...
Θα κοιτάξω για κανένα φθηνότερο σε μαύρο σε κανένα σούπερ μάρκετ κλπ.και βλέπουμε.
Μια χαρά είναι το τσαντάκι κι με είχε βολέψει απλά αυτή την εποχή δεν μου πολυαρέσει η εικόνα του εκεί.
Τίποτα στο συγκεκριμένο θέμα δεν είναι σωστό η λάθος.
Ότι αρέσει και βολεύει τον καθένα κάθε φορά.
Υ.Γ. Έχουμε τις ίδιες παγουροθήκες.
Μολις εκλεισα αισιως τους 4 μηνες με την...Μερίδα μου και τα χλμ εχουν φτασει τα 840.
Θα ηθελα να ειναι ακομα περισσοτερα, αλλα λιγο η δουλεια, λιγο ο μπομπιρας μου που ειναι 3,5 χρονων, ....δεν μπορω να βγαινω οποτε θελω.
ΠΑΝΤΩΣ:
Την μοτοσυκλετα την εχει φαει η πυλωτη και μαζευει αραχνες.
Το αυτοκινητο....καλα αυτο ειναι μονο μπομπιρομεταφορεας μετα ποδηλάτου.
Το παπι παραμενει ο κλασσικος "μουλος" για πηγαινε ελα δουλεια, αλλα εχει φαει και αυτο πολλες φορες "Χ" για να καβαλησω το ποδηλατο μεχρι την δουλεια και πισω.
Γενικοτερα οταν εχει κwl0καιρο ξενερωνω που δεν μπορω να βγω για πεταλι.
Πλεον μια χαρα πινω απο το μπουκαλι εν κινησει. Εχασα και ενα μπουκαλι εν κινησει στο Ελληνικο νομιζοντας οτι το εβαλα στη θηκη αλλα δεν....Δεν πειραζει αν δεν παθεις δεν θα μαθεις που λενε.
Φαι ακομα δεν το εχω κυνηγησει για εν κινησει. Δεν με χαλαει η μια σταση που χρειαζομαι για μια μπαρα, ακομα και μεχρι Σουνιο και πισω. Την υπολοιπη διαδρομη την βγαζω με ηλεκτρολυτες με μελι για να εχω υδατανθρακα να καιω.
Με την "μαμα" σελα ακομα δεν χωρισα. Οντως με την μυτη λιγο προς τα κατω και ψαξιμο το μπρος πισω και το υψος, μου φαινεται οτι τα βρηκαμε. Αλλιως .....δεν γ@μιεται ....εχω κανει ηδη ενα γιο, ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!
Εχω βρει (μαλλον) και την αισθηση του κυκλικου πεταλαρισματος με υψηλο cadence και πλεον βλεπω την μεση ωριαια μου να εχει ανεβει λιγακι και το σημαντικοτερο, να κουραζομαι λιγοτερο.
Παρεα για βολτες δεν εχω και ολοι με κοιταζουν σαν το τρελο οταν τους λεω οτι "λιγοτερα απο 60χλμ δεν ειναι χορταστικη βολτα" αλλα δεν γ@μι3ται...πιο καλη μοναξιααα!!!!
Ωραίος, σε χαίρομαι, το ποδήλατο είναι μικρόβιο αν κολλήσεις δύσκολα ξεκολλάς είσαι στο πρώτο στάδιο της αρρώστιας :) Καλές βόλτες!