Ερώτηση προς οικιακούς παραγωγούς ελαιολάδου

Μέχρι και 1 δοχείο το δέντρο μπορεί να βγάλει, αλλά για ποτιστικό δέντρο ή με κάποιο νερό, και κατάφορτο, γιατί λες όχι για κλαδεμένο αλλά ελεύθερο, δηλ. αν μείνει το δέντρο για κάμποσα χρόνια θα γίνει σίγουρα θεόρατο. Και φυσικά παρακάτω αν είναι ξερικό.

Δεν είναι όλες ίδιες... π.χ, τι ποικιλία είναι και που βρίσκονται? (ευρύτερη περιοχή )
Είναι ποτιστικές?
Αν υποθέσουμε ότι αναφέρεσαι σε ξερικές μανακιές μπολιασμένες από αγριελιές στην Πελοπόννησο υπολόγισε αρκετά χονδρικά 250-300 κιλά λάδι στην καλή σοδειά... να τονίσω εδώ ότι μιλάμε ίσως για το πιο νόστιμο λάδι ( μανάκι)

Αν μιλάς για κορονιές ποτιστικές σε συστηματική καλλιέργεια (κλάδεμα-λίπασμα-ράντισμα κ.τ.λ) τότε μπορεί να πλησιάσεις χονδρικά τα 700-800 ίσως και τον τόνο αν μιλάμε για καλά ανεπτυγμένα δένδρα.

Αυτά σε γενικές γραμμές..

Ειναι αρκετα παραγωγική ποικιλία απλα θέλουν το νεράκι τους το καλοκαίρι. Αν δεν ποτιστούν πέφτει αρκετα η απόδοση τους. Επίσης μεγαλο ρόλο παίζει και το σωστό κλάδεμα καθως έχουν τα μυστικά τους σε σχέση με τις υπόλοιπες που μπορει και συγχωρούν λάθος. Άλλο ενα σημαντικό ειναι οτι θέλουν ενα πέρασμα με χαλκό μετά το μάζεμα και μόλις τις κλαδέψεις. Ολα αυτά αν δεν γίνουν πέφτει η παραγωγή αρκετα απο τα πρώτα νούμερα που σου είπα.

Η ελιά επηρεάζεται πολύ από τις κλιματολογικές συνθήκες. Αν είχε ξηρασία το φθινόπωρο, δε θα έδεσε πολύς καρπός και θα μίκρυνε η σάρκα. Αν πάλι έβρεξε πολύ τελευταία μπορεί να βάρυναν και να έπεσαν περισσότερες από συνήθως.
Να έχεις υπόψιν σου ότι το λάδι που παράγει κάθε ελιά δεν εξαρτάται από το μέγεθος του καρπού, γιατί μπορεί να είναι όλο νερό και στο τέλος το λάδι να είναι πολυ λίγο.
Πάντως, αν ρωτάς για το αν αξίζει ο κόπος να τις μαζέψεις, η απάντηση είναι αναντίρρητα καταφατική! Αν έχεις τη δυνατότητα πήγαινε να τις μαζέψεις. Μην κρίνεις μόνο πόσο λάδι θα βγάλεις ή πόσα ευρά θα κερδίσεις αλλά πόσο θα αξιοποιήσεις τον φυσικό πλούτο που σου έχει δοθεί χωρίς να κοπιάσεις και περιμένει από σένα μόνο να τον κερδίσεις!
Η αίσθηση του λαδιού που τρέχει από το καζάνι του ελαιοτριβείου μετά από μια κουραστική μέρα λιομαζώματος δε συγκρίνεται με τίποτε. Αν μάλιστα έχεις και ένα κομμάτι ψωμί και το βουτήξεις στο ζεστό λάδι και το φας εκείνη την ώρα, είναι όλα τα λεφτά! Αυτό που λένε οι κοινωνιολόγοι ως σύνδεση της εργασίας με το παραγόμενο αποτέλεσμα. Και οι ψυχολόγοι συμποληρώνουν ότι αυτό είναι η πρώτη πηγή ευτυχίας για τον άνθρωπο, να απολάμβάνει τους καρπούς του κόπου του.
Αν θες βοήθεια του χρόνου, μετά χαράς να έρθω να συμβάλω. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα κατάλυμα και λίγο φαγητό.
Αν πάντως θέλεις να βοηθήσεις κι εσύ (αλλά και όποιος άλλος) στην Αργυρούπολη μάζεύουμε τις ελιές στα πεζοδρόμια και τις πλατείες και βγάζουμε λάδι και βρώσιμες ελιές για τα συσσίτια και το κοινωνικό παντοπωλείο. Περισσότερα στο www.eliestoudromou.wordpress.com η στο Facebook: Ομάδα Δράσης Αργυρούπολης.

SpyrosV wrote:

Κλάδεμα σίγουρα ναι, πότισμα όχι, λίπασμα-ράντισμα ίσως όχι. (δεν ξέρω τι κάνει αυτός ο ντόπιος που "τις έχει αναλάβει")

...που τις έχει αναλάβει τις έχει ήδη μαζέψει και μάλλον τρώει φρεσκότατη σαλάτα με αγνό παρθένο ελαιόλαδο...

gts2013 wrote:

Η ελιά επηρεάζεται πολύ από τις κλιματολογικές συνθήκες. Αν είχε ξηρασία το φθινόπωρο, δε θα έδεσε πολύς καρπός και θα μίκρυνε η σάρκα. Αν πάλι έβρεξε πολύ τελευταία μπορεί να βάρυναν και να έπεσαν περισσότερες από συνήθως.
Να έχεις υπόψιν σου ότι το λάδι που παράγει κάθε ελιά δεν εξαρτάται από το μέγεθος του καρπού, γιατί μπορεί να είναι όλο νερό και στο τέλος το λάδι να είναι πολυ λίγο.
Πάντως, αν ρωτάς για το αν αξίζει ο κόπος να τις μαζέψεις, η απάντηση είναι αναντίρρητα καταφατική! Αν έχεις τη δυνατότητα πήγαινε να τις μαζέψεις. Μην κρίνεις μόνο πόσο λάδι θα βγάλεις ή πόσα ευρά θα κερδίσεις αλλά πόσο θα αξιοποιήσεις τον φυσικό πλούτο που σου έχει δοθεί χωρίς να κοπιάσεις και περιμένει από σένα μόνο να τον κερδίσεις!
Η αίσθηση του λαδιού που τρέχει από το καζάνι του ελαιοτριβείου μετά από μια κουραστική μέρα λιομαζώματος δε συγκρίνεται με τίποτε. Αν μάλιστα έχεις και ένα κομμάτι ψωμί και το βουτήξεις στο ζεστό λάδι και το φας εκείνη την ώρα, είναι όλα τα λεφτά! Αυτό που λένε οι κοινωνιολόγοι ως σύνδεση της εργασίας με το παραγόμενο αποτέλεσμα. Και οι ψυχολόγοι συμποληρώνουν ότι αυτό είναι η πρώτη πηγή ευτυχίας για τον άνθρωπο, να απολάμβάνει τους καρπούς του κόπου του.
Αν θες βοήθεια του χρόνου, μετά χαράς να έρθω να συμβάλω. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα κατάλυμα και λίγο φαγητό.
Αν πάντως θέλεις να βοηθήσεις κι εσύ (αλλά και όποιος άλλος) στην Αργυρούπολη μάζεύουμε τις ελιές στα πεζοδρόμια και τις πλατείες και βγάζουμε λάδι και βρώσιμες ελιές για τα συσσίτια και το κοινωνικό παντοπωλείο. Περισσότερα στο www.eliestoudromou.wordpress.com η στο Facebook: Ομάδα Δράσης Αργυρούπολης.

ταπεινά σέβη απο μένα, υπάρχουν εκτάσεις που μένουν αναξιοποίητες(ΤΕΙ Πειραιά, περιοχή Ελαιώνας, Θηβών, Αιγάλεω, κατάφυτη ολάκερη η Ελλάδα)
οπου ο "ιδιοκτήτης" ατομικά ή συλλογικά, αδιαφορεί για τη παραγωγή, και πάνε χαμένοι τόνοι ελιάς ή λαδιού.
Το έγκλημα κρατάει εδώ και πολλά χρόνια, οι νεοΈλληνες σφυρίζουμε αδιάφορα
http://www.geoapikonisis.gr/?option=com_content&view=article&id=146&Item...
ούτε που ξέρουν οι σημερινοί νέοι πώς γίνεται το ξεπίκρισμα, η συγκομιδή, η παραγωγή γενικά.

Πήγαινε, προσκύνησέ τις, κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς και θα σου ανταποδώσουν πολλαπλάσια ωφέλη.
Βάφτισέ τις κι΄ όλας, η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, θα σου δώσει ανεξάντλητες ρίζες: Aνέμω, Λάχεσι, Κλωθώ.. αλλα και Κάρπω, Διαλεχτή,
Κορώνα(για την πιό ...παραγωγική απο όλες!)
Το ταξίδεμα καί ο προορισμός σου, θα σου δώσουν μοναδικές απολαύσεις, ενώ και όσο περισσότερους ντόπιους γείτονες ρωτήσεις παππούδες γιαγιάδες
τόσο περισσότερα χρήσιμα θα μάθεις.
Άντεε.....τυχεράκιαα!