Μόνο μια επανάσταση γνωρίζω...

Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι, θα ήταν παράνομες !!

Πικρή αλήθεια που διάβασα παλιότερα σε τοίχο... Μέχρι τους τραμπουκισμούς και το πλιάτσικο όμως, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Να ανοίγουμε τα αφτιά μας σε νέες ιδέες και να μη λέμε "γνωρίζω" όταν εννοούμε "ξέρω αυτά, υπάρχει μήπως τίποτα άλλο?". Επίσης πρέπει να "βασανίζουμε" τις λέξεις που χρησιμοποιούμε, όπως και τους λόγους που μας ωθούν να τις χρησιμοποιήσουμε. Για παράδειγμα πρέπει να δούμε τι σημαίνει δημοκρατική (και για ποιούς), πως ορίζεται μια κοινωνία (και ποιοι είναι οι εχθροί της), τι σημαίνει επανάσταση (και φυσικά πόσων ειδών είχαμε ως τώρα, την ιστορία τους και τα αποτελέσματά τους και άλλα πολλά) και ποιές κάλπες ικανοποιούν τον καθένα (να θυμίσω τις γελοιότητες της δεξιάς για την υποστήριξη του νόμου για τα πανεπιστήμια με διπλές κάλπες και μυστικές ψηφοφορίες για να γλυτώσουν από την οργή των φοιτητών).
Το σύνθημα του Κάρολου Μαρξ για την παρανομία των εκλογών αν μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα (που γράφουν συχνά ακόμα και εχθρικά διακείμενοι στο Μαρξ αναρχικοί σε τοίχους) έχει επιβεβαιωθεί πολλές φορές στην ιστορία, όμως θέλω να προτείνω 3 βιβλία: Κοινοβούλιο ή Δικτατορία, του Σεραφείμ Μάξιμου. Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα, του Παντελή Πουλιόπουλου. ΠΕΡΙ ΦΩΤΙΣΕΩΣ, του Ζοζέ Σαραμάγκου. (googlάρετε και θα τα βρείτε).
Συγκλονιστικό και αρκούντως απαντητικό για το θέμα είναι ένα ολοκαίνουργιο (στα ελληνικά) βιβλίο που διαβάζω τώρα: Η Χαμένη Επανάσταση: Γερμανία 1918-1923, του Chris Harman (Μαρξιστικό βιβλιοπωλείο). Σ' αυτό φαίνεται πόσο λίγη μπορεί να αποδειχτεί η δημοκρατία όταν τη χρειαζόμαστε περισσότερο και πόσο επείγον είναι να οργανώνουμε την επανάσταση γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα τη χρειαστείς και πότε θα είναι η σωστή στιγμή!

Επανάσταση .. επ ανάσταση ή επανα στάση. Την πρώτη εκδοχή της λέξης την χρησιμοποιήσαμε εμείς οι Έλληνες εμπνευσμένοι από τα θεάρεστα διδάγματα της εκκλησίας μας που όταν μπήκε στο παιχνίδι της ανασύστασης του ανύπαρκτου μέχρι τότε ελληνικού έθνους, θεώρησε σκόπιμο να το συνδέσει με τις θέσεις της και ειδικά με την ανάσταση.
Έτσι επανάσταση έγινε η ανάσταση ενός έθνους. ( βέβαια όπως είπαμε είναι λίγο άκυρος ο τρόπος που συντάχθηκε η λέξη αφού ανάσταση έχουμε όταν υπάρχει κάτι σε νεκροφάνεια και όχι όταν δεν υπάρχει τίποτα.)
Στην δεύτερη εκδοχή της ετυμολογίας της λέξης έχουμε τον επαναπροδιορισμό της στάσης. Επανα στάση που προσωπικά θεωρώ ότι έκεί θα έπρεπε να παραπέμπει.
Για πες μου λοιπόν;;.. Σύμφωνα με το βιβλίο στο οποίο μας παραπέμπεις εδώ, τι χρειαζόμαστε;; ανάσταση ή αλλαγή στάσης;
Και αν χρειαζόμαστε κάτι από αυτά τα δύο, γιατί πρέπει να τα οργανώνουμε και να τα έχουμε σε στοκ, κάβα, για όταν τα χρειαστούμε;;

Αν χρειαζόμαστε ανάσταση τότε προφανώς είμαστε σε νεκροφάνεια.. ( δεν σου φαίνεται κακό αυτό;)
Αν χρειαζόμαστε αλλαγή στάσης δεν νομίζω ότι αυτή απαιτεί προετοιμασία.
Μάλλον χρειάζεται θέληση για να υπάρξει συνειδητά αυτή.

Σου φαίνεται λίγη η δημοκρατία;
Για ποια δημοκρατία μιλάς; Δημοκρατία είναι η εξουσία του Δήμου. Δήμος όμως στην Αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν μόνον οι άρρενες ελεύθεροι, Αθηναίοι πολίτες, καταγόμενοι από μάνα και πατέρα γηγενείς Αθηναίους. Όλοι οι υπόλοιποι, δηλαδή ξένοι, μέτοικοι, γυναίκες, παιδιά και δούλοι δεν είχαν δικαίωμα στην Δημοκρατία που ήταν και η λειτουργία του Δήμου.
Λοιπόν.. Πιστεύεις ακόμα πως υπάρχει πολλή και λίγη δημοκρατία; ( μετριέται αυτό;)
Ή μήπως η παραμύθα της δημοκρατίας είναι ένα σύστημα που το ανακάλυψε ξανά ο Διαφωτισμός για να νομιμοποιήσει την εξουσία των λευκών, αρρένων, Χριστιανών κατά προτίμηση Αγγλο-σαξώνων εις βάρος όλων των υπολοίπων. ( δεν θα τους γράψω εδώ. Τους ξέρεις του υπόλοιπους).

Συνεχίζοντας στην απάντηση μου στο blog σου, θα σε συμβούλευα να κοιτάξεις λίγο καλύτερα τις πηγές σου.

Καλά αυτός ο λαός που λέγεται Έλληνας και 10000000000 φόνοι να γίνουν δε τον ενδιαφέρει θα δείς πόσο εύκολα θα ξεχαστεί και στην κάλπη,συγχαρητήρια γι αυτό το πόστ,ψήφο μόνο σε μικρά κόμματα η απόχή,αλλιώς οποιος ψηφίσει το δικομματισμό είναι σαν να σκότωσε αυτός το παιδί,κράτος δεν υπάρχει, διαφθορά, συμφέροντα και άγιος ο θεός

Ναι, ήταν η δημοκρατία εκείνων που έφεραν την ευθύνη της υπεράσπισης των εδαφών της πατρίδας, έφεραν όπλο και έστεκαν δίπλα-δίπλα με τους ηγέτες τους και πολεμούσαν, σε αντίθεση π.χ. με τους Πέρσες των οποίων ο αρχηγός έστεκε παράμερα και παρακολουθούσε την μάχη.

Δεν θα μπορούσαν, λοιπόν, να διαχειρίζονται τις τύχες της πόλης ξένοι, οι οποίοι όμως, ήταν τραπεζίτες, έμποροι, παιδοτρίβες κ.λπ. θέσεις αρκετά σημαντικές.

Η θέση της γυναίκας δεν ήταν τόσο απλή, την στιγμή που διαχειριζόταν έναν "οίκο" με σαράντα-εξήντα άτομα κάτω από τον έλεγχό της, συν τα οικονομικά, άρα, μια απλουστευτική ανάλυση δεν βοηθάει για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα σχετικά με τον ρόλο της γυναίκας.

Στην αθηναϊκή δημοκρατία, άν και οι άρρενες ήταν μόνον 60.000 και οι μέτοικοι και οι δούλοι έφταναν τις 160.000, δεν επαναστάτησε ποτέ κανείς για να ανατρέψει το πολίτευμα.

Επίσης, ήταν ο μόνος τόπος όπου τις αποφάσεις τις έπαιρναν συλλογικά και δεν προέρχονταν από τους άρχοντες.
Ήταν ο μόνος τόπος που είχες το δικαίωμα να σατιρίσεις (Αριστοφάνης)ή να καυτηριάσεις (τραγωδοί) ελεύθερα πρόσωπα και καταστάσεις.
Ήταν ο μόνος τόπος που όχι μόνον υπήρχαν συντάξεις και βοηθήματα, αλλά, όταν οι φτωχοί ήρθαν σε δύσκολη θέση με τα "πανωτόκια" της εποχής, φτιάχτηκε νόμος (σεισάχθεια) για να τους ανακουφίσει.
Ήταν ο μόνος τόπος όπου οι πλούσιοι της εποχής είχαν καθήκον να συντηρούν τριήρεις, αλλά και τον στρατό ανάλογα με το εισόδημά τους.

Και πολλά άλλα με τα οποία δεν θέλω να παρουσιάσω σαν πανάκεια το κράτος του δήμου.
Σημείωσε επίσης με την ευκαιρία ότι, δεν υπήρχαν θρησκευτικοί πόλεμοι.

Αυτό που θέλω, λοιπόν, να πω είναι ότι, δεν μπορούμε με τα σημερινά γυαλιά να κρίνουμε τις τότε καταστάσεις, αλλά, αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε, όπως έλεγε ο Καστοριάδης (η σημασία της δημοκρατίας σήμερα), θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε σπερματικά τις ιδέες της δημοκρατίας και όχι να ψάχνουμε τρόπους και δογματικές για να κατηγορήσουμε την δημοκρατία.

Σημαντικό σχετικό ανάγνωσμα "η γέννηση της δημοκρατίας (Κλωντ Μοσέ)"

Καλημέρα.

Η δημοκρατία δεν είναι το καλύτερο πολίτευμα αλλά είναι το καλύτερο που έχουμε μέχρι σήμερα.

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχουμε οικογενειακή δημοκρατία ή καλύτερα αντιπροσωπική οικογενειακή δημοκρατία από τη στιγμή που έχουμε διαλέξει 2 οικογένειες και μερικούς παρατρεχάμενους τους κυρίως να μας αντιπροσωπεύουν.

Η άποψη μου είναι ότι καθαρή δημοκρατία δεν υπήρξε ποτέ σε αυτό τον τόπο. Υπήρξε όμως πλεόνασμα παπαδοκρατίας. Από τη έναρξη της δημοκρατίας αν λόγου χάρη εγώ και ο Ofios αποφασίζαμε να κάνουμε πόλεμο στον podilatofreak με ακέραιες δημοκρατικές διαδικασίες το μόνο που έμενε ήταν ο χρησμός για να δούμε τι λένε και οι Θεοί. Αν το μαντείο (παπάδες της εποχής) διαφωνούσε ο πόλεμος δεν γινόταν. Ακόμα και αν γινόταν τελικά το ηθικό των φαντάρων θα ήταν καταρρακωμένο.
Δεν είναι ξένα τα φαινόμενα του Βατοπεδίου σε αυτόν τον τόπο. Η φιλήσυχη γιαγιά που πλέκει δίπλα στο τζάκι είναι πάντα έτοιμη να καρφώσει τη βελόνα της στο κωλαράκι κάθε ΜΑΤατζή που θα την εμποδίσει να διαδηλώσει γιατί της έκοψαν το Χ.Ο. από την αστυνομική της ταυτότητα. Και πίστεψε με η γιαγιά δεν μασάει γιατί παίζεται η ψυχή της. Αν της κόψεις τη σύνταξη "την παλεύει" αν της κόψεις το Χ.Ο. απλά δεν υπάρχει καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους. Ο Χριστός συγχωρεί εκείνη όμως όχι.
Η δημοκρατία προστατεύεται από θεσμούς. Η απόφαση για την υπόθεση ζαρντινιέρα έχει ήδη βγει και αθωώνει τους μπάτσους αλλά αποφασίστηκε η αναστολή κοινοποίησης της λόγο των πρόσφατων γεγονότων.
Οι πολιτικοί που αντιπροσωπεύουν την Δημοκρατία στα κανάλια μιλούν λές και ο λόγος τους είναι θέσφατο και τις περισσότερες φορές απάνω από τη φωνή του συνομιλητή τους.
Ξέρω εκ των προτέρων oτι κάποιοι θα πυραυλωθούν και θα με στείλουν στη πυρά αλλά αυτή είναι η άποψη μου. Τους προλαμβάνω λοιπών χρησιμοποιώντας τα λόγια του Γαλιλαίου: " Και όμως γυρίζει"!

Δεν είχαν όμως όλοι δημοκρατικό πολίτευμα στην Αρχαία Ελλάδα. Επίσης μόνος σου αναφέρεις ότι ,
ήταν η δημοκρατία εκείνων που έφεραν την ευθύνη της υπεράσπισης των εδαφών της πατρίδας, έφεραν όπλο και έστεκαν δίπλα-δίπλα με τους ηγέτες τους

άρα δεν ήταν μία δημοκρατία για όλους.
Έχεις όμως δίκιο. Ας μη κρίνουμε με σημερινά δεδομένα την Ιστορία.
Η αναφορά όμως αυτή που έκανα έγινε ακριβώς για να επιστήσω την προσοχή στον sociaclyst ώστε να μην κρίνει ότι η σωστότερη διακυβέρνηση ή η πάλη για επίλυση προβλημάτων βρίσκεται έτοιμη σε βιβλία σαν αυτά που μας πρότεινε.

Υποτίθεται ότι πρέπει να έχουμε κριτική αλλά και συνδυαστική σκέψη. Κριτική ως προς αυτό που διαβάζουμε σε σχέση πάντα, και αν γνωρίζουμε, τα αποτελέσματα που είχε η θεωρία όταν εφαρμόστηκε, και συνδυαστική για να βλέπουμε το δάσος και όχι μόνο το δέντρο.

Το συγκεκριμένο ποστ ήταν συνέχεια ενός άλλου που έκανα στο blog του socyaclist. Αν θες διάβασε και εκείνο. ( δεν ξέρω αν το έχεις κάνει ήδη βέβαια δεν έχω κοιτάξει όλες τις απαντήσεις. )

Η δημοκρατία που έχουμε σήμερα είναι μία αναπροσαρμογή της τότε δημοκρατίας σύμφωνα όμως με το οικονομικό σύστημα που χρησιμοποιούμε τώρα.
Δεν είναι το καλύτερο σύστημα που διαθέτουμε, όχι όμως γιατί υστερεί σε επεξεργασία αλλά γιατί και το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα που έχουμε τώρα χάνει λάδια έτσι και αλλιώς.
Τα προβλήματα μας, πιστεύω ότι ξεκινούν από το γεγονός ότι δεν ξέρουμε ποιοι πραγματικά μας κυβερνάνε, με την έννοια του ποιοι πραγματικά παίρνουν αποφάσεις. Σε πρώτο επίπεδο η υπάρχουσα δημοκρατία δείχνει να εξισώνει αλλά και να δίνει δικαιώματα στους πάντες. Η πραγματικότητα βέβαια είναι διαφορετική, αφού άλλα δικαιώματα και κύρος έχει ας πούμε ο λευκός, άντρας, Χριστιανός , πλούσιος και Αγγλοσάξωνας και άλλα δικαιώματα έχει η μαύρη, γυναίκα, μουσουλμάνα ( ή Βουδίστρια δεν κολλάμε σε αυτό), φτωχή, από το Καμερούν. Άλλα δικαιώματα έχει το παιδί της Σουηδέζας και άλλα δικαιώματα έχει το πιτσιρίκι στο Μπαγκλαντές.

Δεν θα μπω στο τριπ να αναλύσω τα εκάστοτε πολιτεύματα στην κάθε χώρα. Σε έναν πλανήτη που οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων είναι πιο εύκολη παρά ποτέ, δεν νοείται να υπάρχουν τέτοιες ανισότητες.
Σε πρώτο επίπεδο αυτού του είδους οι ανισότητες, αλλά και το μέγεθος της πληροφορίας που είναι σε θέση να έχουν πλέον οι άνθρωποι, δημιουργεί αγανάκτηση σε αυτούς αφού πλέον είναι σε θέση να συγκρίνουν την δική τους θέση με αυτή που έχουν κάποιοι άλλοι σε αυτόν τον κόσμο.

Σε άλλα επίπεδα αποδεικνύεται ότι εκείνο που χρειάζεται όλος ο πληθυσμός αυτού του πλανήτη είναι μία εντελώς άλλη προσέγγιση στο θέμα της επίλυσης των προβλημάτων και φυσικά ισότητα και ίδιους όρους για τους τρόπους με τους οποίους τα προβλήματα θα επιλύονται. Τα προβλήματα δεν είναι πλέον τοπικά. Είναι παγκόσμια.

Αλλά και η υπάρχουσα διακυβέρνηση δεν είναι και αυτή πλέον τοπική. Δεν αφορά ένα λαό μέσα σε κάποια σύνορα αλλά αφορά όλους τους λαούς και όλους τους τόπους.
Δεν γίνεται να πιστεύουμε ότι η μόλυνση π.χ του περιβάλλοντος δεν μας αφορά και ότι αν γίνει πυρηνικό ατύχημα στην Ουγγαρία αυτό δεν θα μας αγγίξει. Τα σύνορα μας δεν είναι κάποιου είδους τοίχος που θα μας προστατέψει από τις συνέπειες του ατυχήματος.
Το ίδιο ισχύει και για όλους τους άλλους τομείς της ζωής μας, ( τομείς που δεν πρέπει να τους βλέπουμε ούτε ξεχωριστά από αυτήν, ούτε σαν μέρη της. Όλα είναι η ζωή μας).

Η οικονομία, η διεθνής οικονομία, μας αφορά όλους. Αν πέσει χολέρα στην Αφρική αυτό αφορά και εμάς, αν γίνει τυφώνας στην Κούβα αυτό αφορά και εμάς, αν εμείς τα κάνουμε πουτάνα στην Ελλάδα αυτό αφορά και τους γείτονες μας, αφορά και τους Ευρωπαίους αφορά τους πάντες.

Τώρα.. σε αυτό που αναφέρθηκες fotonio για την θρησκευτική προσήλωση και για το πως ακόμα αυτή ορίζει και οριοθετεί τις όποιες αλλαγές θα ήταν σε θέση να γίνουν:
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Για μένα η θρησκεία είναι η μεγαλύτερη απάτη όλων των εποχών, ιδιαίτερα από την στιγμή που η θρησκεία χρησιμοποιήθηκε σαν μοχλος πίεσης και σαν μέσο για να επιβάλλεται η εξουσία, οι ιδεολογίες και ο τρόπος ζωής.

Να σας φέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Άπειρες φορές έχω αναρωτηθεί αν τελικά Εβραίος γεννιέσαι ή γίνεσαι. Το να λες ότι είσαι ΕΒραίος είναι δήλωση των θρησκευτικών σου πεποιθήσεων ή δήλωση της εθνικής σου ταυτότητας; Με διάφορους Εβραίους που έχω μιλήσει, απλά μου λένε ότι είναι Εβραίοι. Πάραυτα δεν χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους ιδιαίτερα θρησκευάμενους αλλά επίσης δεν ορίζουν την εθνική τους ταυτότητα ως Ισραηλίτες. Αλλά ούτε και φυλετικά αναφέρονται στον όρο, αφού αν ρωτήσεις κάποιον αν ο όρος είναι φυλετικός προσδιορισμός, θα σου πει ότι δεν το βλέπει έτσι, αφού αυτό θα αποτελούσε διάκριση και διαφοροποίηση.
Το αυτό και για τους Μουσουλμάνους αν και εκείνοι έχουν πιο σαφή εικόνα για την εθνική τους ταυτότητα.

Βλέπουμε λοιπόν πως μία θρησκεία μπορεί να ανακατωθεί τόσο πολύ με όλα τα άλλα στοιχεία που χαρακτηρίζουν, σύμφωνα πάντα με τις υπάρχουσες συνθήκες των σύγχρονων κοινωνιών, την τοποθέτηση των ανθρώπων σε αυτές, που στο τέλος δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε αν τελικά υπάρχει πολιτική, ή ιδεολογία, ή πίστη, ή πεποίθηση, ή οτιδήποτε στον τρόπο που διαμορφώνεται η διακυβέρνηση για να επιλυθούν τα όποια προβλήματα σε τοπικό ή σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δεν νοείται Έλληνας που να μην είναι ορθόδοξος χριστιανός. Αυτό εκτός ότι σημαίνει ότι κάποιοι έχουν προαποφασίσει και εμπλέξει την εθνική μας ταυτότητα με την θρησκευτική μας πεποίθηση, σημαίνει επίσης ότι χωρίς το ένα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει το άλλο.

Το 90% των αποφάσεων που λαμβάνονται για την διακυβέρνηση αυτής της χώρας λαμβάνονται έχοντας υπόψιν και αυτόν τον παράγοντα. Η ελληνική εκκλησία είναι κράτος εν κράτη. Είναι στο απυρόβλητο, είναι παντού, δεν φορολογείται, δεν ψηφίζεται και δεν δίνει λόγο σε κανέναν. Άρα έχει εξουσία, είναι πιο πάνω από τον μέσο πολίτη, και άρα συμβάλει στην διακυβέρνηση αυτής της χώρας.

Και εκεί κολλάει το ερώτημα που έκανα στον sociaclyst στο ποστ που έκανα στο blog του. Ξέρουμε πραγματικά ποιοι μας κυβερνάνε και αν έχουμε δημοκρατία, ποια είναι αυτή η δημοκρατία, ( όπως και αν την έχουμε διαμορφώσει με τα σύγχρονα δεδομένα), που δίνει τέτοια δικαιώματα σε ένα φορέα εις βάρος άλλων; Πόσω μάλλον αν αυτός ο φορέας αυτοχαρακτηρίζει τον εαυτό του και ως Οικουμενικό.

Και αφού πλέον τα προβλήματα δεν είναι μόνο τοπικά αλλά κάνουν apply και σε παγκόσμιο επίπεδο πόσο και σε πιο βαθμό η δική μας "δημοκρατία" αφορά τα παγκόσμιο γίγνεσθαι και ποια είναι η ατομική μας ευθύνη πάνω σε αυτό.
Για να καταλήξω πιστεύω ότι ο καθένας ατομικά πρέπει να συνειδητοποιήσει το τι ακριβώς συμβαίνει και ποιοι παράγοντες εμπλέκονται σε αυτό και μετά, αν θεωρεί τον εαυτό του ενεργό πολίτη κάποιας δημοκρατίας, να πράξει πάλι ατομικά για να επιλύσει τα όποια προβλήματα. Δεν χρειάζονται νόμοι και στρατοί, ή κεραυνοί του θεού από τον ουρανό για να γίνει αυτό.

Χρειάζεται ατομική μόρφωση, παιδεία και καλλιέργεια, εκεί που υπάρχει τώρα αμάθεια, προκατάληψη και φόβος για να αντιληφθούμε κάποια πράγματα και να τα αλλάξουμε.
Το να ρίξεις ένα χαρτάκι στην κάλπη δεν λέει τίποτα. Ειδικά αν το ρίχνεις νομίζοντας ότι έτσι μεταβιβάζεις τις δικές σου ευθύνες στον πολιτικό, που στην τελική δεν ξέρεις αν έχει την μόρφωση και την εμπειρία για να σου λύσει τα προβλήματα.

Αν όμως επιδιώξεις να μάθεις τις αιτίες των προβλημάτων τότε έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες ( συν την ψήφο σου) να τα λύσεις, κυρίως πράττοντας ατομικά και εφαρμόζοντας ο ίδιος αυτό που είναι πιο σωστό και λειτουργικό.
Αυτό εφαρμόζεται παντού. Είναι ουσιαστικά η δική μας στάση που ορίζει την πολιτική και όχι οι πολιτικοί που θα πρέπει να ορίζουν την δική μας στάση.
Και αυτή είναι η βάση. Όλα τα άλλα έπονται.

Συμφωνω απολυτα με την marlene

Για κάποιους γυρίζει και ειναι οκ.
Για κάποιους δεν γυρίζει και είναι οκ.
Για κάποιους γυρίζει δεν γυρίζε ΝΑ! Όπως λέεί και ο Αρκάς.

Και αυτό κυρίες και κύριοι είναι η αρχή της δημοκρατίας!
Τώρα μένει να δούμε ποιοί είναι περισσότεροι. Ποντάρετε όσο προλαβαίνετε...

Ωραίες οι θεωρητικές αναζητήσεις σχετικά με το αν και τι είδους δημοκρατία έχουμε, αλλά εγώ μένω σ' αυτήν που έχουμε.
Η επανάσταση της κάλπης είναι απλή, σύντομη, προσιτή σε όλους, ακίνδυνη και αναίμακτη. Ας κάνουμε πρώτα αυτή κι αν αποτύχει ας κάνουμε και την άλλη.
Εδώ είμαι κι εδώ είστε. Περιμένω μόνο να δω τι θα βγάλουν οι κάλπες στις επόμενες εκλογές, όταν αυτές γίνουν. Και αν το 80% του εκλογικού σώματος ψηφίσει αναφανδόν τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία τα τελευταία 25 χρόνια, αυτό θα σημαίνει ότι είμαστε μια απέραντη παιδική χαρά πλακατζήδων και αυτοί που μιλούν περί κοινωνικής εξέγερσης, μάλλον θα πρέπει να αλλάξουν χώρα, αν όχι ήπειρο, για να την ανακαλύψουν εκ νέου.

Καμία επανάσταση δεν γίνεται στην κάλπη χωρίς να υπάρχουν συνειδητοποιημένοι πολίτες. Αν το 80% του εκλογικού σώματος ψηφίσει αυτούς που λες τότε το πρόβλημα δεν είναι στο αν η διαδικασία της ψηφοφορίας είναι απλή σύντομη και προσιτή αλλά στο τι μυαλά κουβαλάνε όλοι αυτοί που ψηφίζουν.

Εσύ για ποιο λόγο πιστεύεις ότι όλοι αυτοί που ψηφίζουν τα μεγάλα κόμματα εξακολουθούν να το κάνουν; Εγώ λέω ότι τους λείπει η παιδεία για να σκεφτούν μόνοι τους ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Έτσι θα βλέπουμε αέναα να επαναλαμβάνονται τα ίδια φαινόμενα. Δεν είναι και τόσο θεωρητικές οι αναζητήσεις για την δημοκρατία τις οποίες συζητάμε εδώ όταν βλέπεις πως λειτουργεί στην πράξη η δημοκρατία που έχουμε.

Το καλοκαίρι του 2007 κάηκε η μισή Πελοπόννησος. Η Ελλάδα θρήνισε δεκάδες θύματα.

Τον Οκτώβρη του 2007 έγιναν εκλογές.
Αποτελέσματα Νομού Ηλίας: ΠΑΣΟΚ 46,54%, ΝΔ 42,05%
Αποτελέσματα Νομού Μεσσηνίας: ΝΔ 52,29%, ΠΑΣΟΚ 32,16%
(Πηγή: http://ekloges.ypes.gr/pages/index.html)

Η βλακεία του εκλογικού σώματος δεν έχει όρια.

Σήμερα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ στις ειδήσεις.

Δεν είναι επικίνδυνο αυτό που λέω, είναι επικίνδυνο αυτό που γίνεται. Όταν οι πολίτες δεν έχουν κρίση, γνώμη και άποψη είναι πρόβατα στο μαντρί, ζώα που ο βοσκός τους ορίζει που θα πάνε.
Μην συγχέεις την γνώση, την παιδεία και την καλλιέργεια με την πληροφορία." Πουτάνα πληροφορία", λέει ένας φίλος μου ποιητής, " είσαι η τσούλα της Ιστορίας".
Πληροφορίες μπορεί να υπάρχουν πολλές, ή ακόμα και γνώσεις, όμως για να χρησιμοποιηθούν σωστά θα πρέπει να υπάρχει ο τρόπος ( παιδεία), και η αισθητική, (καλλιέργεια).
Δυστυχώς ενώ βλέπω γύρω μου πολύ μορφωμένους και ενημερωμένους ανθρώπους, άλλωστε τα ΜΜΕ στην χώρα μας περνούν την "καλύτερη" φάση τους τα τελευταία χρόνια, βλέπω επίσης ανθρώπους που δεν έχουν κριτική σκέψη, που δεν έχουν, για να στο πω πιο απλά, φίλτρα για να αντιληφθούν κάποια πράγματα ενώ, δεν έχουν κανενός είδους τρόπο για να χρησιμοποιήσουν αυτά που έχουν, και κανενός είδους αισθητική για να φτιάξουν κάτι όμορφο.
Κανείς δεν μίλησε ότι κάποιοι πρέπει να αποφασίσουν για τους υπόλοιπους, ίσα ίσα εγώ είμαι αντίθετη σε αυτό. Πιστεύω ότι καθένας μόνος του πρέπει να διαμορφώνει την γνώμη και την άποψη του.

Όμως επίσης πιστεύω, ότι αυτή την στιγμή γίνεται αυτό που λες: Κάποιοι αποφασίζουν για τι θα δουν, τι θα ακούσουν, τι θα διαβάσουν οι πολίτες, διαμορφώνοντας έτσι την νοοτροπία του πλήθους και του όχλου, την νοοτροπία του ατομικισμού, του ανθρώπου που τον ενδιαφέρει μόνο η επιβίωση και τελικά τον άνθρωπο που γίνεται ζώο που το ορίζει ο βοσκός.

Ο κόσμος δεν είναι ευτυχισμένος με αυτό που ψηφίζει, απλά ψηφίζει γιατί κάποιοι του είπαν ότι είναι δικαίωμα του αυτό και γιατί θεωρεί ότι το να ψηφίσει το καλύτερο από τα χειρότερα είναι κάτι αντί για τίποτα.
Στην φάση που βρισκόμαστε όμως πια, αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Το "κάτι αντί για το τίποτα", ειδικά αν αυτό το κάτι είναι πολύ ευτελές, δεν μας κάνει να κοιτάμε τα καλύτερα αλλά μας κάνει διαρκώς να κοιτάζουμε την ελίτ του χειρότερου και έτσι να μην πηγαίνουμε μπροστά.
Αν το θες το πρόβλημα των Ελλήνων είναι ότι ΔΕΝ πιστεύουν ότι αξίζουν ΠΟΛΛΑ καλύτερα από αυτό που έχουν.
Για να κλείσω είμαι εντελώς ενάντια στην βία και στις καταστροφές.
Πιστεύω ότι οφείλουμε να διατηρήσουμε, έστω και ωφελιμιστικά, αυτά που έχουμε αλλά, και να πιστέψουμε ότι αξίζουμε πολλά καλύτερα και να διεκδικήσουμε.
Αυτό στα σίγουρα δεν γίνεται αν εμμένουμε στην πολιτική που έχουμε, στην θρησκεία που έχουμε, στην οικονομία που έχουμε και στην κοινωνική δομή του.. "πιστεύω ότι κάπως θα την βολέψω".

Ίσα ίσα, (με παρεξήγησες), υποστηρίζω ότι ο ίδιος ο πολύς κόσμος θα πρέπει να επιδιώξει να αναπτύξει γνώμη και άποψη χωρίς να αφήνει κάποιους, που ισχυρίζονται ότι βλέπουν καλύτερα από αυτόν, να του ανοίξει τα μάτια. ( που αυτό άλλωστε αυτό γίνεται τώρα από διάφορους πολιτικούς ή διάφορους wannabe πολιτικούς.)

Το 80% του εκλογικού σώματος δεν είναι τυφλό, είναι απαίδευτο σε σχέση με τις δυνατότητες του και τα δικαιώματα του. Όταν μιλάω για αυτά δεν μιλάω ούτε για τις γνώσεις, ούτε για τα "συνήθη" δικαιώματα του στυλ, "είναι δικαίωμα σου να ψηφίσεις".
Για μένα δικαίωμα του καθένα είναι να ζει καλύτερα.
Δικαίωμα του καθένα είναι να ζει σε όμορφο περιβάλλον.
Δικαίωμα του καθένα είναι να ζει άνετα και ήρεμα.

Στην Ελλάδα έχουμε κόμπλεξ κατωτερότητας που μεταλλάσσεται σε κόμπλεξ ανωτερότητας.
( ακούγεται λίγο αντιφατικό αλλά θα στο εξηγήσω).
Μοιάζει εμείς οι Έλληνες να μην μπορούμε να αντιληφθούμε ότι μας αξίζουν όμορφα και ποιοτικά πράγματα. Ο μπάτσος π.χ έρχεται και μας βρίζει και μας χτυπάει, όμως εμείς τον φοβόμαστε, ενώ παράλληλα εμείς τον πληρώνουμε για να κάνει άλλη δουλειά. Να μας προστατέψει από την παρανομία γενικότερα. Όμως ο μπάτσος γίνεται η προσωποποίηση της παρανομίας και εμείς δεν διεκδικούμε τίποτα. Τον θεωρούμε εξουσία ενώ δεν είναι.
Αυτό είναι κατάλοιπο της τουρκοκρατίας. Ραγιαδισμός του θανατά από όταν ο μπάτσος ήταν εκείνος που επέβαλε την εξουσία του πασά, και όχι ο φορέας που οφείλει να προστατεύει τους πολίτες...

Το κόμπλεξ ανωτερότητας τώρα;
Προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι από όλους. Διατυμπανίζουμε δεξιά και αριστερά ότι είμαστε Έλληνες, Ελληνάρες, απόγονοι των αρχαίων προγόνων μας, πιο πολύ σαν δικαιολογία απέναντι στην μιζέρια και την κακομοιριά που ουσιαστικά βγάζουμε προς τα έξω, όντας ο μοναδικός λαός "ανεπτυγμένης" χώρας που δεν έχει ότι έχουν οι άλλες ανεπτυγμένες χώρες.

Όμως αν θέλαμε να έχουμε ότι έχουν και οι υπόλοιποι, και αφού υπάρχει πλέον και το μέτρο σύγκρισης λόγο πληροφόρησης, θα πρέπει να το διεκδικήσουμε. Και αυτό όχι με διαδηλώσεις αλλά διαμορφώνοντας τις ψηφοφορίες μας οι οποίες όμως για την ώρα λλειτουργούν ως εξής:

Ο αστυνόμος είναι δημόσιος υπάλληλος που έχει προσληφθεί με τους ίδιους τρόπους που προσλαμβάνεται και η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων. Δηλαδή με ρουσφέτι που ανταλλάσσεται με ψήφο.
Όμως και το υπόλοιπο 70 για να μην πω 80% των δημοσίων υπαλλήλων έχει αποδεχτεί αυτήν την ανταλλαγή, δηλαδή την μόνιμη δουλειά για την ψήφο στον πολιτικό που του την έδωσε, ενώ πιθανόν η δουλειά δεν του άξιζε.
Λέμε ότι ο αστυνομικός δεν ήταν κατάλληλος για την δουλειά του. Ποιοι όμως το κρίνουν αυτό; Ένας μεγάλος αριθμός τους είναι οι ίδιοι που βρίσκονται σε πόστα που δεν τους άξιζαν και δεν τα πήραν αξικρατικά. Σε πόστα που τα αντάλλαξαν με την ψήφο τους.
Ένα άλλο μεγάλο ποσοστό είναι εκείνοι που θα ήθελαν κάτι σαν αυτό που έχουν οι πρώτοι.
Ο αστυνόμος είναι φονιάς γιατί πυροβολεί αδιακρίτως επειδή έχει νεύρα, όμως και ο οδηγός του λεωφορείου είναι φονιάς γιατί όταν έχει νεύρα πατάει ποδηλάτες.
Και οι δύο είναι ακατάλληλοι για την θέση τους, αλλά εμείς είμαστε που αποφασίζουμε για το ποια θέση θα έχει ο καθένας εαν και εφόσον δεν αποδεχόμαστε και εμείς οι ίδιοι το deal.
Όταν όμως εμείς μπαίνουμε στον πειρασμό να δεχτούμε την δική μας βολική θέση με αντάλλαγμα την ψήφο, αλλά και δεν αμφισβητούμε τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών όταν γνωρίζουμε τις συνθήκες με τις οποίες διαμορφώνονται είμαστε κυρίως εμείς υπεύθυνοι για ότι συμβαίνει.

Τι πάει να πει αποδεχόμαστε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας εφόσον έγινε με νόμιμο τρόπο; Όταν οι ψήφοι ανταλλάσσονται με θέσεις στο δημόσιο, όταν δεν υπάρχει αξιοκρατία πουθενά, όταν ο αστυνόμος είναι ο μπαμπούλας δημόσιος υπάλληλος, και εμείς το ξέρουμε και όχι μόνο το ανεχόμαστε αλλά και το ζηλεύουμε, το να δεχτείς να ψηφίσεις σε μία τέτοια ψηφοφορία δεν είναι επιεικώς υποκρισία; Το αποτέλεσμα μίας κατά τα άλλα τέτοιας νόμιμης ψηφοφορίας, μήπως γίνεται τελικά μία επίφαση δημοκρατίας; Διαιωνίζουμε ή όχι τον φαύλο κύκλο στην κατάσταση αυτή;

Και από πότε η όποια πλειοψηφία δικαιούται να παραβιάζει τα δικαιώματα της όποιας μειοψηφίας? ψηφίζουμε για να αποφασίσουμε για το ποιός θα κάνει την διαχείρηση του κράτους όχι για να δώσουμε το αλάθητο για να κάνουν ότι θέλουν για 4 χρόνια. Το να ανταλάξει κανείς διορισμούς και χάρες για ψήφους δεν είναι το ίδιο με το να δώσει χρήματα? εκλογική νοθεία δεν αποτελεί? μια πρακτική που χρησιμοποιούν οι δικτάτορες δηλαδη. πρέπει τα κόμματα να σταματήσουν να ανακατεύονται στην δημόσια ζωή, τι δουλειά έχουν τα κόμματα με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια? τι δουλειά έχουν τα κόμματα στα συνδικάτα και τα εργατικά σωματεία? Τι δουλειά έχουν οι βουλευτές καθημερινά στην τηλεόραση? Τα κόμματα και τους βουλευτές θα έπρεπε να τα/τους ψηφίζουμε βάσει των θέσεων τους και όχι με ιδιωτικά κριτήρια και ανάλογα με την προβολή που χαίρει ο καθένας.

Δεν σας πρόλαβα και είπατε σχεδόν αυτά που ήθελα να πω.

Για το προηγούμενο ποστ σου podilatofreak που με ρωτάς τι προτείνω:
Θα σου διευκρινήσω καταρχάς δύο πράγματα. Είμαι κατά της βίας και δεν πιστεύω ότι την δεδομένη στιγμή, ( αλλά και τις υπόλοιπες στιγμές ), υπήρξε κόμμα στην Ελλάδα που ήταν σε θέση να κυβερνήσει αποτελεσματικά.
Τώρα, προσωπικά είμαι ενάντια στα κόμματα γενικότερα.

Τι προτείνω τώρα.

Τα παιδιά που διαμαρτύρονται τώρα στους δρόμους, δεν ψηφίζουν. Περιμένουν από "εμάς", τους γονείς τους, να αλλάξουν κάποια πράγματα. Η οργή τους ξεκινάει από το γεγονός ότι αυτά που βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους, είναι αυτά που έχουν δημιουργήσει οι γονείς τους, οι οποίοι αποφασίζουν πριν από αυτά για αυτά.

Η αιτία είναι ότι αυτά τα παιδιά, βλέπουν ότι είναι ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ. Δηλαδή ότι ανεξάρτητα αν σπουδάσουν, αν πάρουν πτυχία και μεταπτυχιακά, και πάνε και στο εξωτερικό και δεν ξέρω και εγώ που, είναι εργάτες των 700 ευρώ, αναλώσιμοι σε ένα σύστημα που δεν ενδιαφέρεται ούτε καν να αυξήσει τον πληθυσμό του. Με τα τελευταία γεγονότα δε, βλέπουν ότι είναι κατάλληλα και για στόχοι βολής, ενώ λίγο παρακάτω ένας μεγαλοδικηγόρος και δέκα κατίνες, με τις ευλογίες της κοινής γνώμης θα ξεμπλέξουν τον "Κυνηγό κεφαλών" όμορφα και ήσυχα. Οι βία της αστυνομίας είναι απλά μία αφορμή.

Την οργή δεν την προκαλεί μόνο η συνειδητοποίηση της θέσης τους, αλλά το γεγονός ότι βλέπουν, ότι εμμέσως πλην σαφώς οι γονείς τους, τα έβαλαν σε αυτήν την θέση. Όταν τα παιδιά βλέπουν τους γονείς τους κομματικοποιημένους και οπαδούς, ( κυριολεκτικά λέω αυτές τις δύο λέξεις), που ψηφίζουν το κόμμα που καίει την μισή χώρα, ( ενδεικτικό το παράδειγμα), και το κόμμα να δουλεύει σαν παρακλάδι τις Καμόρα, τι συμπέρασμα θα βγάλουν για τις αρχές που έχει η κοινωνία μας, για τους γονείς τους, για τα πάντα;

Σαν κοινωνία έχουμε σαπίσει από μέσα τελικά.
Για να αλλάξουν κάποια πράγματα πρέπει να υπάρξει μαζική αυτόσυνειδητοποίηση. Να καταλάβουμε τι κάνουμε λάθος και να το διορθώσουμε ομαδικά.
Τα κόμματα δεν είναι η λύση μας, γιατί αφενός είναι κατάλοιπο άλλων εποχών και αφετέρου δεν αφήνουν και κάποιους που μπορεί να είναι φιλότιμοι να προσφέρουν κάτι στον τόπο μας.

Σε πρώτο επίπεδο υποστηρίζω ότι πρέπει ο καθένας ατομικά να καταλάβει τι είναι χρήσιμο και να το πράξει ατομικά. Αυτό σημαίνει ότι εμείς οφείλουμε να γίνουμε καλύτεροι πολίτες και να σταματήσουμε να κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας και τον κώλο μας.

Στο επίπεδο των εκλογών, προτείνω για την ώρα και με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο, να δώσουμε μία ευκαιρία στα μικρά κόμματα.

Λίγο παρακάτω, εγώ προσωπικά θα καταργούσα τα κόμματα και τον μισθό των βουλευτών. Όποιος γουστάρει να πολιτευτεί να το κάνει ως λειτούργημα και όχι ως επάγγελμα. Όποιος έχει να προτείνει κάτι που μπορεί να δουλέψει ας δοκιμάσει τις γνώσεις και την τύχη του, αλλά τουλάχιστον, ας έχει μία ευκαιρία. Δεν μπορεί η Βουλή να βρίθει ασχέτων, ενώ βουλευτής να γίνεται όποιος έχει τα περισσότερα λεφτά για δημόσιες σχέσεις, μπάρμπα στην Κορώνη, ή έχει μπει στα ψηφοδέλτια επικρατείας γιατί είναι ωραίος γκόμενος/ γκόμενα.

Διάβασα εδώ στο φόρουμ, που κάποιος ανέφερε την "οικογενειακή δημοκρατία". (συγγνώμη που δεν θυμάμαι ποιος το έγραψε.) Στην Ελλάδα δεν έχουμε οικογενειακή δημοκρατία, έχουμε οικογενειακή δικτατορία σε όλα τα επίπεδα. Οι οικογένειες υποστηρίζουν κατά παράδοση τα κόμματα, και τα κόμματα κυβερνώνται από άλλες οικογένειες, που λόγο οικογενειακής αλληλεγγύης, υποστηρίζουν με την σειρά τους και τον δημόσιο τομέα.

Ε δεν γίνεται να λειτουργήσουμε έτσι άλλο.

Αυτό δεν είναι δημοκρατία σε καμία περίπτωση.
Πάχουμε σε όλους τους τομείς, ότι θέλουμε να κάνουμε πρέπει να το κάνουμε κάτω από το τραπέζι, λαδώνοντας και γλύφωντας για να γίνει, δεν υπάρχει νόμος, δεν υπάρχει παιδεία, υγεία, οικονομία... τίποτα, γιατί απλά όλοι κοιτάνε πως θα την "βολέψουν" οι ίδιοι και όχι τι θα κάνει στο σύνολο του ο τόπος αυτός.

Η πλάκα είναι, ότι οι λύσεις είναι απλές. Αλλά κοστίζουν σε "χρήμα" και μιλάω για το χρήμα που δεν θα αρπάξουν όσοι δεν θα εκλεγούν στις επόμενες εκλογές. Δεν ξέρω τι λέτε, εγώ όμως πιστεύω ότι αυτό μπορεί να αλλάξει αν αλλάξει και η νοοτροπία μας ΣΕ ΑΤΟΜΙΚΟ επίπεδο καταρχάς.

Κρίμα γιατί στην Ελλάδα λέμε ότι έχουμε μία λέξη που δεν έχουν οι άλλοι λαοί. Την λέξη φιλότιμο. Και την έχουμε ξεχάσει μαζικά.

podilatofreak το κριτήριο είναι θεμιτό δηλαδή νόμιμο αλλά το νόμιμο είναι και ηθικό? Δεν νομίζω όμως ότι το να υπόσχεται κάποιος διορισμούς είναι και τόσο νόμιμο. Εσύ βέβαια ξέρεις καλύτερα αφού είναι και το αντικείμενο σου. Αλλά όταν ο νόμος δεν αλλάζει, για να μπορεί να εξυπηρετήσει συμφέροντα είτε της πλειοψηφιάς ή και της μειοψηφίας σε βάρος άλλων, ακόμα και εάν αυτοί οι άλλοι είναι μόλις ένα άτομο, τότε κάτι πάει πολύ λάθος. Οι νόμοι είναι για να αλλάζουν σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας. Θεωρώ λάθος και την βουλευτική ασυλία, όπως και την παραγραφή εγκλημάτων μετά το πέρας της τρέχουσας βουλής. Θα προτιμούσα απλή αναλογική και κυβερνήσεις συνεργασίας, στην Γερμανία δηλαδή πως μπορούν και τα βρίσκουν μεταξύ τους η CDU και η SPD ή πιο πρίν η SPD με τους πράσινους? Το κράτος δεν είναι το κόμμα και δεν είναι η προίκα των εκλογων του κάθε νικητή. Η εκλογική νίκη δεν είναι ανταμοιβή αλλά δημιουργεί ευθύνες και υποχρεώσεις. Το κράτος πρέπει να έχει συνέχεια και οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη λειτουργία και την συνέχεια αυτού. Στα πρόσφατα γεγονότα το κράτος απέτυχε να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή (ο φόνος έγινε από έναν ηλίθιο και όχι από το κράτος) και ύστερα απέτυχε να προστατέψει τις περιουσίες των πολιτών και επέτρεψε να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα φόβου και ανασφάλειας στους πολίτες. Και αυτό είναι η μόνη επίπτωση που βιώνουμε όλοι, αυτό το πάγωμα, αυτή η ανασφάλεια, αυτή η αίσθηση του αβοήθητου. Όλο αυτό δεν το χρωστάω σε κανέναν, όσους ψήφους και να πήρε.

Μάλλον παρεξήγησες αυτό που γράφω. έγραψα αυτό:

Αλλά όταν ο νόμος δεν αλλάζει, για να μπορεί να εξυπηρετήσει συμφέροντα είτε της πλειοψηφιάς ή και της μειοψηφίας σε βάρος άλλων, ακόμα και εάν αυτοί οι άλλοι είναι μόλις ένα άτομο, τότε κάτι πάει πολύ λάθος.

Σήμερα δηλαδή (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων) επικαλούνται τους υπάρχοντες νόμους για να δικαιολογήσουν την όποια παραβίαση των δικαιωμάτων είτε παραβιάζονται τα δικαιώματα των πολλών, των λίγων ή και ενός ατόμου. Η αδυναμία του νομοθέτη να προστατέψει τον πολίτη επικαλούμενος νόμους οι οποίοι δεν ταιριάζουν στις ανάγκες της κοινωνίας μας και με την αδυναμία αυτή της προσαρμογής και της θέσπισης δικαιότερων νόμων, οι νόμοι δεν δουλεύουν για τις ανάγκες των πολιτών και αυτό δεν διαφέρει σε τίποτα με την εφαρμογή της σαρίας η και των βιβλικών νόμων. Επειδή έχουμε έναν νόμο δέν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και σωστός, μπορεί να τους έχει ξεφύγει. Ένα παράδειγμα είναι τα παραθυράκια, όπως οι άδειες για τις καντίνες πχ που γίνονται μετά νυχτερινά κέντρα. καθόλα νόμιμα.

έγραψα επίσης αυτό:

Στα πρόσφατα γεγονότα το κράτος απέτυχε να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή (ο φόνος έγινε από έναν ηλίθιο και όχι από το κράτος) και ύστερα απέτυχε να προστατέψει τις περιουσίες των πολιτών και επέτρεψε να δημιουργηθεί ατμόσφαιρα φόβου και ανασφάλειας στους πολίτες.

Δεν βλέπω από που μπορεί να θεωρείς ότι έχω βγάλει συμπεράσματα για το τι έγινε σε ότι αφορά το περιστατικό και τα γεγονότα που ακολούθησαν? αυτό που γράφω είναι πολύ συγκεκριμένο και είναι και μπορεί να είναι και πολύ προσωπικό. Το αν σε εμέναν σε άλλους 2 σε άλλους 1002 δημιουργήθηκε αίσθημα ανασφάλειας δεν θα το κρίνει κανένας. Εκεί το κράτος απέτυχε να με προστατέψει και ας έρθει κάποιος να μου πεί πως είναι αλλιώς.