Γενικώς, απ' όσο έχω καταλάβει, οι περισσότεροι στο site είστε ποδηλάτες πόλης, ας πούμε αστικοί ποδηλάτες.
Ως εκ τούτου, τα περισσότερα παράπονα και οι ανησυχίες, αφορούν την συμπεριφορά των μη ποδηλατών προς εσάς.
Μην παρεξηγήσετε το ότι βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω, αλλά, θεωρώ ότι, δεν έχω εμπειρία στην μετακίνηση μέσα στην πόλη, και πατάω άσφαλτο παρά μόνον όσο χρειάζεται για να φτάσω να πατήσω χώμα, στην χειρότερη περίπτωση στον λόφο του Φιλοπάππου. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν εκφέρω ποτέ γνώμη σε ανάλογα θέματα.
Φαντάζεται, λοιπόν, κανείς ότι, στο βουνό δεν μπορείς να καυγαδίσεις, δεν υπάρχουν λόγοι, υπάρχει άφθονος χώρος για όλους και οι άνθρωποι εκεί δεν βγάζουν τον χειρότερό τους εαυτό εξ' αιτίας της πίεσης που ασκεί ο αστικός ιστός.
Να σας περιγράψω λοιπόν, δεκατρία χιλιόμετρα στο δάσος του Υμηττού μαζί με τους τέσσερεις καυγάδες που προέκυψαν:
ΚΑΥΓΑΣ 1ος: με το παλλικάρι με το MOTO CROSS, που αλώνιζε τον Υμηττό, κακώς γιατί απαγορεύεται η είσοδος σε μηχανές, αλλά και γιατί, έκοβε δρόμο εκεί που δεν υπήρχε, ξηλώνοντας στην κυριολεξία ό,τι υπήρχε στο διάβα του.
Ασφαλώς, δεν είχε πινακίδα και το μόνο που πέτυχα, ήταν ένας γερός καυγάς χωρίς κανένα νόημα, αφού ποσώς τον ένοιαζαν τα νεροφαγώματα που θα γίνουν σε κάθε ροδιά του με την επόμενη βροχή και πολύ λιγότερο η ζημιά που άφηνε πίσω του.
ΚΑΥΓΑΣ 2ος: με τον "ζωόφιλο" με τα τέσσερα σκυλιά του, ένα από τα οποία μου τράβηξε μια γερή δαγκιά χωρίς λόγο στο πόδι και που θεωρούσε ότι, η φύση είναι για όλους, αλλά, για ορισμένους είναι και λίγο περισσότερο.
Δεν υπήρχε τρόπος μεσ΄τη μέση του βουνού να πάρω τα στοιχεία του για τα περαιτέρω και έτσι, μείναμε σ' ένα χοντρό χεσίδι από την μεριά μου για την ανευθυνότητά του και για το ότι, δεν αισθάνθηκε ούτε αυτός, αλλά, ούτε και η έγκυος γυναίκα του, την ανάγκη να πουν μια απλή συγγνώμη, σε αντίθεση με τις δέκα φορές που είπαν "εντάξει, και τώρα τί θες να γίνει".
ΚΑΥΓΑΣ 3ος: με τον υπάνθρωπο, που κυκλοφορούσε με παραλλαγή και αεροβόλο στον ώμο, πού, στον Υμηττό!!! Επειδή όμως από τέτοια ζώα όλα τα περιμένει κανείς, περιορίστηκα στην παρατήρηση πως αν τον πιάσουν θα βρει τον μπελά του. Με κύτταξε με το βλέμμα του καρχαρία και συνέχισε την βόλτα του.
ΚΑΥΓΑΣ 4ος: με τον ανεγκέφαλο, που είχε αράξει και κάπνιζε το τσιγαράκι του στο μπαλκόνι στο Φραγκομονάστηρο και μόλις τελείωσε, έδωσε μία και έστειλε την γόπα να χαθεί κάτου 'κει στο παληόδασος. Όπως με δίδαξε "φιλαράκο, για να ξέρεις, τέτοια εποχή και να θες να βάλεις φωτιά στο δάσος, δε γίνεται!"
Μετά απ' αυτά δεν ασχολήθηκα ούτε με την μηχανή που με προσπέρασε στο CARAVEL και έκοψε απότομα δεξιά μου, ούτε με τον ταρίφα που σε όλο το μήκός της Βασιλίσσης Σοφίας με πέρναγε απλώς επειδή στα φανάρια του έβγαινα μπροστά, ούτε με το μηχανάκι στον πεζόδρομο της Ακρόπολης που ερχόταν προκλητικά κατά πάνω μου, ούτε με τα παρκαρισμένα στον πεζόδρομο του Θησείου μπροστά στα μάτια των πολύ-κουρασμένων-παλλικαριών της δημοτικής αστυνομίας.
Μου φάνηκαν απολύτως φυσιολογικά.
Φιλε συμφωνώ μαζί σου,στα βουνά τις Αττικής που κάνω k εγώ ποδήλατο επικρατεί το αδιανόητο.
50 χρονων κυρια να κόβει έλατο 40 πόντων για να το βάλει στην αυλή της!
Της λες τώρα αυτηνής να το βάλει εκεί που ξέρει?
Τι να πω,οι παραβιάσεις που γίνονται στα βουνά ειδικά το Σάββατο k την Κυριακή είναι για να τραβάς τα μαλλιά σου.
K τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό?
Στο τέλος ισα ισα να φάμε τις πέτρες από τον κρoσα,να καταλήξουμε με κανένα μολύβδινο σφαιρακι στον γλουτό και να γίνουμε οι βαρετοί τύποι που καταγγέλλουν στους αρμοδιους φορείς όλα αυτά.
Πάντως μπορούμε να κάνουμε μια συντονισμένη κίνηση μια Κυριακή,να κλείσουμε την είσοδο από κάποιο βουνό(υμηττός) k να σηκώσουμε 3-4 πάνω ώστε ο οικογενειάρχης που δήθεν δεν φταίει σε κάτι k ήρθε στο βουνό με την οικογένεια k τα σκυλιά του με σκοπό να πάρει k κανένα ελατάκι για κειμήλιο,να γνωρίζει γιατί περιμένει τόσες ώρες στο αμάξι του!
Ο καθένας με τον πόνο του (και την τρέλα του).
Φωτογραφική μηχανή δεν είχες μαζί σου? να τραβήξεις μια φωτογραφία - ανέφερε και τις μαγικές λέξεις Πυροσβεστική - Αστυνομία - Αρχές (λέμε τώρα) μήπως και χεστεί κανείς....
Περί φωτογραφικής μηχανής δεν έχεις άδικο, αλλά, τί να βγάλω φωτογραφία;
Τον ηλίθιο και τον πανηλίθιο και να αναρτήσω τισ φωτογραφίες στο πλησιέστερο τμήμα;
Εχέσθησαν έτσι κι΄αλλιώς.
Περί τρέλλας και πόνου, ναι, όταν καταστρέφεται βουνό-κληρονομιά.
Πότε θαρθεις να σε πάρω μια βολτίτσα στα μονοπατάκια;
Και μην φανταστείς τίποτε extreme, απλά, όμορφα περάσματα και, όπου χρειάζεται, αλλαξοκαβαλιές, το ποδήλατο από πάνω και ο αναβάτης από κάτω.
Είναι κάτι που έχω αναφέρει και σε άλλο σημείο του φόρουμ. Υπάρχει ο Σύνδεσμος Προστασίας Ανάπτυξης Υμηττού. Έχει τύχει να γνωρίζω και να έχω συνεργαστεί με κάποιους (όχι πολλούς) από τους ανθρώπους που εμπλέκονται με αυτόν τον φορέα. Μου έχουν φανεί ειλικρινείς και με διάθεση προσφοράς.
Ξέρω ότι χρειάζονται πάρα πολλά περισσότερα από ένα τηλεφώνημα, πάντως αν θέλεις μπορείς να καλέσεις το 2109945594 και να πεις τα όσα περιγράφεις εδώ. Εγώ θα τα πω με την πρώτη ευκαιρία κατ' ιδίαν. Θεωρώ ότι για τέτοια θέματα είναι καλό να διαμαρτυρόμαστε και να τα αναφέρουμε και προτίθεμαι να το κάνω.
>χαχαχαχαχαχα τι παλικαρι!!!! Και γαμω τις βολτες ''καυγατζη του υμηττου'' μακαρι να μου καθονταν και εμενα τετοια ''πακετα'' που ειναι ασχημα μεν αλλα σπανε τη μονοτονια και τη ρουτινα οποτε παω εγω δεν εχω ουτε ενα ζωον να μου φτιαξει τι μερα.
ο άλλος ο Special Forces με το αεροβόλο??? ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!! Πάρε την επόμενη φορά καμιά φωτογραφική ή καμιά κάμερα.. μας χρειάζεται το γέλιο!!!
Εδώ κοτζάμου μαντροσκυλο μου άνοιξε τρεις τρούπες στο πόδι και ούτε ένα σχόλιο επί του προκειμένου!!!
Τί άνθρωποι είστε ΄σεις, ρε!!!
@automation: ευχαριστώ για την πληροφορία, θα επικοινωνήσω.
Παρεμπιπτόντως, μπας και βολτάρεις κατά Υμηττό μεριά καμμιά φορά;
Αν ναι, χτύπα κανένα post.
Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα.
Δυστυχώς στον Υμηττό έχουμε πάει μόνο μία φορά. Τους παρακαλάω (τους βόρειους) να ξαναπάμε αλλά για την ώρα δεν βλέπω φως. Πιο πιθανό βλέπω να ξαναπηγαίνουμε στην Πάρνηθα. Αν παρ' όλα αυτά υπάρξει κάποια εξέλιξη, τότε φυσικά θα σε ενημερώσω.
Αγαπητέ ofios σε καλημερίζω,
Εδώ και καιρό παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα γραφόμενά σου στο παρόν ιστολόγιο. Ομολογώ ότι δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ενθουσιασθεί, σχεδόν ταυτιστεί με αυτά που λες. Πιστεύω δε, ότι κάποια από τα γραπτά/καταχωρήσεις σου θα μπορούσαν να βρουν τη θέση τους και σε έντυπη μορφή. Δεν σε γνωρίζω προσωπικά, αυτό το τονίζω για να μην παρεισφρήσουν καυστικά ή μειωτικά σχόλια εις βάρος κανενός.
Αφορμή στάθηκε η βόλτα σου στον Υμηττό και οι παρατηρήσεις που έκανες για αυτά που σού συνέβησαν. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον θυμό, την αγανάκτηση που σού προκάλεσαν οι τέσσερις «agents provocateurs», το μηχανάκι οργώματος, το αεροβόλο με τον ηλίθιο κάτοχό του, το τσιγαράκι του μαλακοπίτουρου, μέχρι και την περίπτωση του ζευγαριού που άφησε τα σκυλιά λυτά χωρίς καμιά μέριμνα για τους άλλους, πεζούς ή εποχούμενους.
Έως εκεί όμως. Η τελευταία περίπτωση όπως την αναφέρεις, είναι κάπως τραβηγμένη. Δεν υπερασπίζομαι την αμεριμνησία των ανθρώπων αυτών, υπερασπίζομαι τη δυνατότητα να χειριστώ (μιλάω για μένα-για εμάς όλους) κατά τρόπο ασφαλή την αντιμετώπιση ενός τέτοιου κινδύνου. Σε πληροφορώ ότι δεν είναι λίγες οι φορές που έχω κάνει αλύπητο ορθοπέταλο για να ξεφύγω από την κυνηγετική μήνι αυτών των «τεράτων».
Αυτά συνέβαιναν μέχρι που απέκτησα κι εγώ σκυλάκο. Από τον καιρό που, σταδιακά, λίγο-λίγο τη φορά, άρχισα να μαθαίνω τη γλώσσα του σώματος, αλλά και… αυτά που ήθελαν να μού πουν (ας μη ξεχνάμε ότι τα σκυλιά έχουν ενίοτε φοβερή αίσθηση του χιούμορ – ποδήλατο = καιρός να κάνουμε πλάκα= πώς αντιδρά ο τύπος; - τσιμπάει;) σε διαβεβαιώνω ότι βρήκα την απάντηση και τον τρόπο για να γλιτώνω από τέτοιου είδους κακοτοπιές.
Το γνωρίζω πόσο είναι δύσκολο να ζεις σε μια ασφυκτικά γεμάτη, σε μια τραγικά σχιζοφρενική πόλη. Έχω ζήσει στην Αθήνα πέντε δύσκολα χρόνια από την ζωή μου. Έχω κάνει όμως τόσο απίστευτες βόλτες με το ποδηλατάκι μου, ξεκινώντας από το Περιστέρι μέχρι Κέντρο, Πετράλωνα, Πειραιά, Τουρκοβούνια, Κηφισιά σχεδόν μέσα από την Χελιδονού (!)… Απίστευτες διαδρομές. Κι όλα αυτά με τον Γιγαντάκο μου τον ταπεινό.
Αλλά ας μην παρασύρομαι άλλο.
Η ζωή στην επαρχία δεν είναι η χαλαρή κατηφόρα των παιδικών ονείρων με τραπουλόχαρτα στις ακτίνες και τα πόδια στο τιμόνι. Δεν έχω τέτοιες αυταπάτες.
Εδώ, αγαπητέ φίλε, τα σκυλιά εξολοθρεύονται μαζικά, χωρίς καμία ελπίδα επιβίωσης.
Τα αδέσποτα σκυλιά της πόλης. Αυτή η μεγάλη μάστιγα. Παρατημένα από καλούς ανθρώπους. Ανυπεράσπιστα.
Έχω δει και αλλού αντίστοιχες εικόνες, αλλά αυτό που είχα δει στην Αθήνα, τι να πω, καλοκαίρι του 2004, ένα σκυλί τουμπανιασμένο από την ζέστη και την αποσύνθεση με μαύρα εντόσθια χυμένα στη μέση του δρόμου λίγο πριν την Λυκόβρυση, εν μέσω Ολυμπιακών Αγώνων, μέχρι που έλιωσε και έγινε ένα με την άσφαλτο.
Σκέφτομαι μόνο ότι αυτή την μικρή ζωή που μας αναλογεί, οφείλουμε να την υπερασπιζόμαστε, παρά την ανοησία τη δική μας και των άλλων.
Περαστικά σού εύχομαι για τα δαγκώματα.
Και μακριά από τσοπανόσκυλα – δεν θέλεις να ξέρεις…
Ρίξε και μια ματιά σε αυτό αν θέλεις...
http://www.youtube.com/watch?v=LT65qP-61kg&eurl=http://peravre.blogspot....
Τα καλά σχόλια πάντα με φέρνουν σε αμηχανία, οπότε, δεν έχω τί να πω.
Δεν έχω αντίρρηση για τα σκυλιά, αρκεί αυτός που τα έχει να είναι υπεύθυνος.
Εάν δεν μπορεί να τα ελέγξει, απλούστατα, δεν είναι υπεύθυνος.
Εάν ήταν αδέσποτο ήξερα πάρα πολύ καλά να το χειριστώ, αλλά, από δεσποζόμενο ζώο περιμένω άλλη συμπεριφορά και δεν παίρνω προφυλάξεις.
Τώρα βέβαια, ο ανεγκέφαλος με είδε και είδε επίσης ότι, το ζώο του κινείται κατά πάνω μου και μάλιστα, τού φώναξε "be nice!" γνωρίζοντας προφανώς ότι, το ζώο είναι επιθετικό, απλώς, εγώ δεν προφτασα να κατέβω και να βάλω το ποδήλατο ανάμεσα σε μένα και το σκυλί. Τέλος πάντων.
Αντίστοιχη συμπεριφορά δική μου ως ποδηλάτη θα ήταν να κατεβαίνω με χίλια τον χωματόδρομο και να πέσω πάνω στην έγκυο γυναίκα του, να μην είμαι δηλαδή, υπεύθυνος για την στάση μου και για τις πράξεις μου.
Τέλος, όταν κατάλαβα με τα δικά μου οικιακά ζώα ότι δεν μπορούσα πλέον να είμαι συνεπής απέναντί τους, αλλά ούτε και προς τους γείτονες, τα αποχωρίστηκα.
...σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Σε τέτοιο σημείο μάλιστα, που λίγο έλειψε να πάρω φόρα και να πέσω επάνω σε αυτή την αρειμάνια συγκαταβατικότητα των "κατόχων".
Αλλά πάντοτε συγκρατούμαι.
Σκοπός μου άλλωστε δεν ήταν να κρίνω τη στάση σου στο συγκεκριμένο περιστατικό.
Καλές πεταλιές.
Γράφω επιθετικά ο άτιμος και τους κάνω όλους να νομίζουν πως τα πήρα.
Όχι bikeinhead, κατάλαβα το ύφος σου, απλώς μίλησα όπως σκέφτηκα εκείνη την στιγμή.
Επίσης καλές πεταλιές και λέω τώρα που θα ανοίξει ο καιρός, να κανονίσουμε μια ¨κατάληψη¨ στο κλειστό καφενεδάκι του Λουμπαρδιάρη όλοι μαζί και να τα πούμε.
Να κάνω ανάβαση να τα δίνω όλα στην ανηφόρα και ξαφνικά να βλέπω ένα VITARA να έρχεται κατά πάνω μου, πως τους επιτρέπετε να τα βάζουν στο βουνό για να κάνουν την πλάκα τους δεν σέβονται ούτε το βουνό άλλα ούτε και τους ανθρώπους τι να πω.
Ευχάριστη η αλλαγή να βλεω τέτοιους προβληματισμούς!
Και ναι, και τα τζιπ(άκια); Έτσι που αράζουν μέσα σε αυτά, θα χωράνε μια χαρά να μπουν εκεί που θά 'πρεπε!
Άντε γιατί με αυτά που διαβασα εδώ, τα πήρα πάλι κρανίο!!!