Χωρίς τροχούς λοιπόν κατέβηκα στη Επίδαυρο να δω τη σύμπραξη άγγλων και αμερικανών γνωστών ηθοποιών πάνω σε ένα σαιξπηρικό έργο. Δεν είναι αυτό όμως το ζήτημα. Λίγο καιρό πριν αποπειράθηκα μάταια να δω την παράσταση της Φαίδρας του Ρακίνα από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας. Εκείνη τη φορά κατάφερα να φύγω για να μη συμμετέχω στο κοσμικό από κάθε άποψη γεγονός που είχε καταντήσει η βραδυά. Σήμερα λόγω του ότι πήγα μόνη και με πούλμαν δεν είχα αυτή την ελευθερία. Ο θεατής που βρίσκεται στις 8.15 περίπου καθισμένος στις κερκίδες του υπέροχου αυτού αρχαίου θεάτρου θάπρεπε να στέκεται σιωπηλός τουλάχιστον όσο να δύσει ο ήλιος πίσω απ' τα καταπράσινα με πεύκα βουνά που πλαισιώνουν την ορχήστρα του θεάτρου. Οι 14000 περίπου θεατές της αρχαιότητας σίγουρα θα μεθούσαν μ' αυτό το δέος.
Εμείς πάλι όχι. Γιατί γύρω μου το σκηνικό παιζόταν με τα δέοντα γαστριμαργικά μικρογεύματα και ποτά, τσιγάρα και πούρα αμα λάχει, κυρίως όμως με συζητήσεις που κυμαίνονταν από το τι φοράει η σύζυγος του τάδε που μόλις μπαίνει, πόσο μπανάλ είναι ο δείνα ή ακόμα καλύτερα πώς δεν μας κάθησε η γκόμενα που "ταΐσαμε χτές βράδυ", μια και ξοδέψαμε ολόκληρο γεύμα κι ολόκληρο βράδυ χωρίς να την ρίξουμε στο κρεβάτι.
Μάταια η κοπέλα από τα μεγάφωνα συνέστησε, όχι φαγητό και πιοτό, όχι κάπνισμα, όχι φωτογράφιση, αλλά κυρίως όχι κινητά. Γιατί "τα κάνουμε όλα" στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου;
Επί πλέον κι αυτό αφορά τους διοργανωτές, ως πότε θα μας παρέχουν τουαλέτες της κακομοιριάς και ουρές τρομακτικές κάθε φορά;
Η αποχώρηση όλου αυτού του πλήθους ήταν μια μικρή ακόμα κόλαση. Έφαγα μια καλή γλύστρα στα σκαλοπάτια που δεν φωτίζονταν καλά και είναι και "αρχαία". Δεν έχουν την πατίνα του Ηρωδείου, ας πούμε, γιατί τα μάρμαρα είναι χιλιοπατημένα και γλυστράνε και ο υποφωτισμένος χώρος κάνει την κατάβαση μια περιπέτεια.
Σήμερα δε συνέβη και το απίστευτο. Εμφανίστηκε τύπος στο άνω διάζωμα που καθόμασταν, που βούτηξε την τσάντα μιας κοπέλλα και την "έκανε" σαν κύριος. Η κοπέλλα απόμεινε να σκούζει "αστυνομία-αστυνομία".
Μήπως κάποτε πρέπει ν' αφήσουμε τα αρχαία θέατρα στην ησυχία τους και να τα έχουμε ανοιχτά μόνο σε όσους θέλουν να τα προσκυνήσουν; Ίσως ανήκω στην κατηγορία των λοξών, αλλά φέτος έπαθα το σύνδρομο "όπου φύγει φύγει", ενώ βρισκόμουν σε ένα χώρο απ' τη φύση του ποιητικό κι εντελώς ανεξάρτητα από τα καλλιτεχνικά δρώμενα που λάβαιναν χώρα εκεί.
Δεν μου κανει εντιπωση.καποιοι θεωρουν πως πρεπει να πανε σε τετοιες εκδυλωσεις μονο και μονο για να φανουν,"ειναι πολυ στυλατο".θυμαμε πριν λιγα χρονια που πηγα στο ηροδιο και ελεγαν
"μην πετατε τσιχλες καταστρεφουν τα μαρμαρα".και φυσικα στο τελος εβλεπες χαρτακια , τσιχλες,κερματα διασπαρτα στο χωρο....
Το Ηρώδειο τη γλύτωσε απ' τους φαν της Βίσση. Όταν όμως ήρθε ο Μπαρεμπόϊμ με την ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου, πίσω μου ακριβώς (είχε πεθάνει ο Μάϊκλ Τζάκσον την προηγούμενη) δύο πιτσιρίκες μιλούσαν για την μόδα του χειμώνα με γραμμή Ναπολεόν (βλέπε τα τζάκετ του Μάϊκλ) και πόσο χάλια ήταν τα ντυσίματα όσων έμπαιναν...
Ίσως πρέπει να γίνει μια κίνηση για τα αρχαία θέατρα. Θα μου πει κανείς τι λέω τέτοια μέρα που καίγεται ο τόπος και μας παίρνουν και τις τελευταίες πηγές οξυγόνου που έχουν απομείνει γι' αυτόν τον απάνθρωπο τόπο...
Ας λέμε όμως μήπως κάποτε μείνει κάτι...ή για να γίνω ελπιδοφόρα, γίνει κάτι...
Ως παιδι πηγεναμε με το σχολειο εκδρομες σε μουσεια ,αρχαιολογικους χωρους κτλπ
θυμαμε ενα πραγμα...οτι ποτε δεν μας ειπαν "παιδια εκει δε παμε για βολτα ,θα δουμε αυτο που ηταν τοτε και γηνοταν αυτο τοτε για τον λογο αυτο"πηγεναμε λεγανε καποια βασικα και τελος.ειμαι 20 χρονων και ο τροπος δηδασκαλιας ειναι ο ιδιος(η χειροτερος?) δεν πλησιαζουν το παιδι με εδιαφερον το να μαθει και να ασχολιθει για την ιστορια αλλα να παρει μια γνωση που θα την ξεχασει καθως ΔΕΝ ειναι(δεν την κανουν...) εδιαφερον για αυτο.
Αυτοι ειναι οι πολητες συμερα που λενε/κανουν τετοια πραγματα,αυτοι που κανεις δεν τους εδωσε να καταλαβουν τι ειναι αυτο που βλεπουν.Μπορει να ειναι υπερβολη αλλα εγω πυστευω στις βασεις, αν κανεις την αρχη καποια στιγμη θα τα καταφερεις.
ειχα διαβασει σε εφυμεριδα για εναν κυριο(πολυ διαβασμενο) στην ακροπολη που πηγε βολτα επιασε συζητιση με τον κοσμο και κατελυξε να εχει 10 ατομα κοινο και να μιλαει για την ακροπολη,οι υπευθηνοι τον απομακριναν (οταν τον πειραν χαμπαρη)γιατι οπως του ειπαν "εδω καποιοι δουλευουν..." οποιος καταλαβε καταλαβε :)
Elladistan
Ποτέ από τη Λεωφόρο, πάντοτε απ την Ατραπό
Περνάει ο Δρόμος που οδηγεί στο σ αγαπώ.
Στο δρόμο για το Φέγγον Όρος
εθελουσίως ασκητές.
Έτσι γαμεί η Λεωφόρος
Έτσι αγαπάν οι ποιητές.
Του Ο.Περίδη
Από δω και πάνω να δρώ. Ή να το βουλώνω.
Έχω μαύρη γεύση στο στόμα. Εικάζω πως όλοι.
Φίλοι μου ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ από δω και πάνω.
Σκέφτομαι οτι σιχάθηκα πια τόσα χρόνια να ρημάζουν όλα σιγά σιγά και σταθερά κι αναρωτιέμαι πού θα καταλήξει η άγρια φύση, η άγρια τέχνη, κάθε τι πρωτογενές που μόνο του έχει αναπτυχθεί σε απαράμιλη ομορφιά, μέσα μας και γύρω μας. Σκέφτομαι ότι ίσως το μέσα μας πρέπει να το κρατήσουμε κρυφό για να μην το ρημάξουν κι αυτό...Στοχεύουν το θάνατό μας ψυχικό και σωματικό, ουσιαστικό και μεταφορικό, για να χτίσουν ανενόχλητοι τα δικά τους οράματα των τεσσάρων τοίχων και των σκοτεινών συνομιλιών. Δυστυχώς όμως ήδη η σαπίλα τους κυλάει στους δρόμους με διάφορες μορφές, είτε καταφανείς, είτε υπόγειες. Να είμαστε σε εγρήγορση πρέπει. Να χτίσουμε κι εμείς αργά και σταθερά τις εναλλακτικές μας λύσεις κι επειδή ο χειμώνας έρχεται και τα ξεσπάσματα θα γίνουν στους δρόμους, ας αναλογιστούμε, ΠΩΣ το ξέσπασμα δεν θα μείνει ξέσπασμα και πίσω του θα ξεπηδάει η νέα δημιουργία. Αυτά από ένα γέρικο κόκαλο...
Μαζί σου!
Και δε δίνω δυάρα για τους κύκλους των κοκκάλων που μαρτυρούν την ηλικία. Τα μάτια! τα μάτια να μη μαζεύουν πατωσιές πάνω τους τη σκόνη και τη στάχτη. Και όλα τ άλλα προικιά και δώρα στο Χάρο τα κρατάμε από γέννησής μας, έννοια σου, νεώτεροι τε και πιο σιτεμένοι. Τί να λέει....άσε!
cu στη γύρα
Η παράσταση ήταν κάτω του μετρίου πάντως κατά την άποψη μου (την είδα και εγώ αν και δεν τρελαίνομαι για θέατρο)...
Γελούσα με τον κόσμο και το στυλάκι... "τι γίνεται τώρα δε καταλαβαίνω; Σας αρέσει τώρα αυτό;" έως το αποθεωτικό: "θα δούμε Σεξ Σπύρο"...
...αντίστοιχα γελούσα στο ελ. κάμπινγκ με κάποιους πολύ αλτέρνατιβ που έκραζαν τα ιστιοπλοϊκά που άραζαν στον κόλπο (γιατί "υπάρχουν όρια" με τους καπιταλιστές) αλλά δεν έκραζαν τα τουρκικά ιστιοπλοϊκά (γιατί "δεν υπάρχουν σύνορα")...
Όταν το κούλ αμπέχονο έγινε γκούτσι, σε μάμιση μέρα.
Ή μήπως είναι οι ίδιοι με άλλα ρούχα;
Καλό απο-καλόκαιρο.
Μαζί σου σε όλα shaft. Καλό απο-καλόκαιρο και σε σένα, εγώ πλέω αύριο στο νησί μου ως τα μέσα του Σεπτέμβρη!!! Ψάχνοντας τις καινούργιες ισορροπίες όπως μπορώ...