Πριν απο περίπου μια εβδομάδα(+) εξαφανίστηκε απο το metro (αιγάλεω) ποδήλατο gt agressor χρωμόλη με πηρουνι για downhill και amoeba τιμόνι. χαρακτηριστικό του είναι το μπλέ χρώμα (σκελετός, τιμόνι, σέλα)και το ανομοιογενές στυλ( διαφορετική ρόδα το πίσω απο το μπροστά,διαφορετικές μανέτες), επίσης είναι ποδήλατο σίγουρα οκταετίας . Αν κάποιο άτομο το δεί δεμμένο κάπου ας έχει υπόψιν του ότι το ποδήλατο αυτό είναι αδέσποτο και του αρέσει να διανύει αποστάσεις, οπότε ασ σκεφτεί οτι μπορεί να το ελευθερώνει παίρνοντας το μαζί του ή οτι μπορεί να το διεκδικήσει λεκτικά ως δικό του(για αυτή την περίπτωση ένα μικρό hint, το μπροστινό στεφάνι είναι δίπατο mavic).Αυτά, καλή συνέχεια.
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
καθημερινα παρκαρω το ποδηλατο μου στο μετρο που εχασε ο φιλοσ το δικο του
παντα φοβαμαι μηπως γυριζοντας απο την δουλεια δεν το δω εκει
ειναι αρκετα φθηνο αλλα αρκετα πιασαρικο στο ματι ενος κλεφτη που δεν ξερει και πολλα απο ποδηλατα
κατ αρχην να πω πως τοσους μηνες ξερω τα ποδηλατα που αραζουν εκει και εχω δει και μερικους απο τους αναβατες τους
χθες λοιπον βγενοντας απο το μετρο εβρεχε της πουτανας
παω να ξεκλειδωσω το ποδηλατο μου απο το κολωνακι που το ειχα δεσει
εκεινη την ωρα ξεκλειδωνε το ποδηλατο του ενα παληκαρι
του λεω και τωρα τι κανουμε?
τωρα την γαμησαμε μου λεει
συνεχιζοντας την παπαρολογια μου λεει
ειμαι και επιλειπτικος και πρεπει να παω στο νοσοκομειο γιατι δεν νιωθω καλα
τρεμουν τα χερια μου
κοιτοντας τα χερια του βλεπω πως αντι για κλειδια προσπαθει να ανοιξει την κλειδαρια με εναν μικρο κοφτη ο οποιος δεν μποορουσε να κοψει με τιποτα το συρματοσχοινο
του λεω τι εγιναν τα κλειδια σου?
τα εχασα μου λεει στο μετρο
εκεινη την ωρα περναγανε πολλα απο το μυαλο μου
του λεω παρε ενα λεωφορειο και πηγαινε σπιτι
δεν μου απαντουσε
του ξαναλεω,φιλε δεν εισαι καλα,παρε καποιον να σε παρει και γαμα το ποδηλατο ή παρε λεωφορειο
μουρμουριζε κατι ακαταλαβηστικα
του λεω,με αυτον τον κοφτη δεν θα καταφερεις τιποτα
η ολη συζητηση κρατησε κανα δυο λεπτα,ικανα να μας κανει ομως η βροχη μουσκεμα μεχρι το σοβρακο
δεν μπορουσα να κατσω αλλο και εφυγα με τις εξης αμφιβολιες στο μυαλο μου
αφησα εναν ανθρωπο αβοηθητο?
ή αφησα εναν ασχετο κλεφτη ποδηλατων να κανει την αρχη του?
για την ιστορια το ποδηλατο ηταν χρωματος πορτοκαλι με διαφορα κοντερακια επανω
αναλογικα και ψηφιακα
οσοι ειναι ποδηλατες εκει θα το ξερουν
κοιταξα σημερα για το ποδηλατο και δεν το ειδα εκει
οποτε ή αρρωστησε απο την βροχη ή το ποδηλατο καποιου εκανε φτερα
ενιωσα πολυ ασχημα που δεν μπορουσα να κανω κατι
πολυ φοβαμαι πως αλλοι ποδηλατες δεν θα εκαναν ουτε αυτην την συζητηση με τον επιδοξο κλεφτη αν καποιος προσπαθουσε να κλεψει το δικο μου ποδηλατο
ποσο μαλλον ενας απλος περαστικος
ελπιζω να κανω σε ολα λαθος και να ειναι μια χαρα το παιδι
μετα απ ολα αυτα αποφασισα πως ειμαστε εντελως απροστατευτει και το μονο που μας σωζει ειναι ενα καλο πεταλο
Επιληπτικός που καβαλάει ποδήλατο; Κοματάκι μούσι. Για άλλο λόγο έτρεμαν τα χέρια του. Έχουμε ηρωϊνομανή στην πολυκατοικία μας. Συχνά όταν κατεβάζω το ποδήλατό μου στο υπόγειο, μου λέει, κλείδωνέ το καλά. Έχω γνωστό που κλέβει στα Βόρεια Προάστεια. Λυπάμαι που το λέω αλλά είναι ξεκάθαρο ποιός μου ξήλωνε το δυναμό και τα φωτάκια μου, όταν παρκάριζα το παλιό μου ποδήλατο κάτω απ' τη σκάλα. Λυπάμαι που στο λέω, αλλά ήσουν μάρτυρας στην κλοπή ενός ποδηλάτου και άθελά σου με την ανθρωπιά σου ευαισθητοποιήθηκες αντίστροφα.
Aστα να πανε! Καθε μερα βλεπω εδω μεσα για 2-3 καινουριες κλοπες και λεω οπου να ειναι ερχετε και η σειρα μου....
Σε νιώθω απόλυτα και μπορώ να σου πω ότι το τωρινό μου ποδήλατο δεν το χαίρομαι όσο θέλω ακριβώς από φόβο. Το προπερασμένο Σ/Κ αν κάποιος είδε μια παράξενη σ' ενα μαύρο ποδήλατο με ένα καναρίνι στο κλουβί του πίσω ήμουν εγώ. Στάθηκα στο μαγαζί που είναι Αθηνάς και Σοφοκλέους, για να πάρω τροφές για τα πουλιά μου. Έψαχνα στήριγμα, που να είναι στο μέγεθος του πέταλού μου και δεν εύρισκα με τίποτα εκεί μπροστά. Ευτυχώς, γιατί σε κλάσμα δευτερολέπτων περιστοιχίστηκα από καμιά δεκαριά μελαψούς, που με κοιτούσαν σαν ξερολούκουμο. Ή μάλλον κοιτούσαν να δουν τι θα κάνω με το ποδήλατο. Το κατάλαβα και όταν παρακάλεσα τον τύπο του μαγαζιού να μου δώσει ό,τι χρειαζόμουνα χωρίς να μπω στο μαγαζί, γιατί φοβόμουνα για το ποδήλατο, αυτός αμέσως και χωρίς δεύτερη κουβέντα πήρε το ποδήλατο και μου το έβαλε μέσα στο μαγαζί. Η παρέα εξαφανίστηκε αμέσως. Έτσι πήρα το καινούργιο κόκκινο κανάρι μου για να μου φτιάξει τη διάθεση που είχε γίνει... να μην πω.