Θεωρώ υποχρέωσή μου να εκφράσω την πιο κάτω απορία: ποδηλάτες που χρησιμοποιούν κούρσες και μάλιστα η μια με καλουπιέδες (!), άρα προχωρημένοι στην κίνησή τους και το ρυθμό τους, με ποδήλατα σεβαστά θα έλεγα, ατσάλινα κλασσικά, δικαιολογούνται να χρησιμοποιούν συρματόσχοινα ή αλυσίδες, για να δένουν τα ποδήλατά τους, που τις λυγάω εγώ σε δεύτερα με το χέρι, πολύ δε μάλλον οι Κουταλιανοί κλέφτες με τα φοβερά τους εργαλεία;
Πορεύτηκα πεζή κάμποσο σήμερα εξ ανάγκης. Με χαρά είδα σωρό ποδήλατα εδώ κι εκεί δεμένα. Να μην πω για τους εν κινήσει. Γινόμαστε κράτος εν κράτει. Μάλιστα έναν συγκεκριμένο τον είδα επί της Βασιλίσσης Σοφίας κι όσο να πάω στα Εξάρχεια ήταν εκεί κι έστριβε το τσιγάρο του. Είπα να τον χαιρετίσω αλλά φοβήθηκα μην παρεξηγηθώ. Είχε γυναικείο ποδήλατο σίτυ. Ωραίος! Χωρίς κανένα ταμπού! Όλα τα δεμένα ήταν κακοδεμένα. Εκείνο που μ’ έκανε όμως μπαρούτι ήταν οι δύο κούρσες που ήταν δεμένες τόσο πρόχειρα...Η μια ήταν Πεζώ. Η άλλη με τους καλουπιέδες αγνώστου ταυτότητας. Με σκελετό βαμμένο (!). Άλλο σημάδι προχωρημένου χρήστη.
Θε να’ρθει ένας καιρός που θα τα κλάψετε σ’ αυτήν εδώ τη γωνιά. Και είναι σαν τα σκυλιά που χάνονται παρά πέντε του χειμώνα γιατί οι άνθρωποί τους δεν τα δένουν για να’ναι ελεύθερα κι αυτά πάντως χάνονται και θα τα φάει το κρύο σε λίγο.
Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;
Αυτό που λές το βλέπω και εγώ καθημερινά που κινούμαι στο κέντρο.
Ποδήλατα δεμένα πρόχειρα, απο τις ρόδες, ακριβά και μη, με "πετονιές" και "καλώδια".
Είναι κρίμα να διαθέτεις ένα σεβαστό ποσό για ποδήλατο (για το καθένα ασχέτως κόστους ποδήλατου είναι σεβαστό) και να τσιγγουνεύεσαι τα 30 - 40 ευρώ ενός έστω mainstream πέταλου. Δεν είπαμε να έχουν όλοι ένα abus granit x plus, έστω ένα σοβαρό πέταλο. Κρίμα ειλικρινά.
Τα περισότερα ποδήλατα ανεξάρτητα κόστους είναι δεμένα με πολύ λεπτά συρματόσχοινα από τα σουπερμάρκετ ή παιχνιδάδικα κυρίως, κόστους 4ων ή 5ευρώ ή λεπτή αλυσίδα από χρωματοπωλείου με κινέζικο λουκετάκι από πάγκο "ό,τι πάρεις 1ευρώ". Και μιλάμε και για ποδήλατα που κοστίζουν μερικές εκατοντάδες ευρώ !!
Βλέπουν μετά το χιλογρατζουνισμένο ποδήλατο μου που το δένω με μια αξιοπρεπή κλειδαριά πέταλο των 13mm (70ευρώ) και με κοιτάνε μερικοί συν-ποδηλάτες σαν να το έχω δέσει με ναυτική αλυσίδα από την άγκυρα του Θωρηκτού Ποτέμκιν ! Άσε που δεν έχουν και φώτα τη νύχτα οι πιό πολλοί....μη μιλήσω για κράνος...
Τα 'πα και ξεθύμανα!
Ρε παιδιά , δεν ξερω αλλα αν ζούσα Αθήνα θα είχα πολυ μεγάλο θεμα στο να κυκλοφορω με ποδήλατο. Εξηγούμαι:
Αν κλέβονται τόσο πολύ , αν είναι να έχω τόσο αγχος να μην μου το κλέψουν , αν πρέπει να κουβαλάω μαζί μου αλυσίδες συρματόσχοινα και πέταλα , να βάζω και να βγάζω τροχούς , να κλειδώνω και να ξεκλειδώνω...ε ποιο πολύ είναι η φασαρία και η έγγνοια του ποδηλάτου παρά η ευχαρίστηση και η εξυπηρέτηση του.
Φυσικα κι εγω μέσα το βάζω και δεν το παρατάω κάπου εκτεθειμένο αλλα στην επαρχία ,παρόλο που καμμιά φορά κλέβουν κι εδώ ,δεν υπάρχει πια τόσο μεγαλο πρόβλημα.
Μερικές φορές βλέπω ποδηλατα παρατημένα εξω για μέρες και δεν τα κλέβει κανείς.
Δεν λεω πως όσοι κλειδαμπαρώνουν το κάνουν κακα , (προφανώς είναι απαραίτητο) , λεω απλα οτι εγω θα βαριόμουν να μπω σε ολη αυτή την διαδικασία του λεγόμενου "σωστου κλειδώματος" και όλων των μέτρων ασφαλείας.
Καλα το ειπες. Αν ζουσες στην Αθηνα. Ευτυχως για σενα ομως, δεν ζεις στην Αθηνα.
Αν ζουσες, η εστω δοκιμαζες να ζησεις εστω για λιγο, τοτε πολυ γρηγορα θα διαπιστωνες, οτι το τελευταιο που θα σε απασχολουσε στην καθημερινοτητα σου, θα ηταν το αγχος του κλειδωσε-ξεκλειδωσε σωστα το ποδηλατο σου.
ΕΕΕ μην το λες , βλέπω οτι το κλειδωσε-ξεκλειδωσε τους απασχολεί σοβαρά αυτούς που ζουν στην Αθηνα.
Εχω ζήσει στο παρελθόν στην Αθήνα αλλα χωρίς ποδήλατο.
Ας δούμε τις εναλλακτικές του "κλείδωνε - ξεκλείδωνε":
ΥΓ> υπάρχει και η λύση μοτοσυκλέτα, αλλά αν και καλύτερο από αυτοκίνητο για την πόλη, ούτε με αυτό γλιτώνεις το κλείδωμα-ξεκλείδωμα, πάρκινγκ, βενζίνες κλπ.
Κι εγώ επαρχία ζω αλλά αυτή η κατάσταση που περιγράφεις σταμάτησε να ισχύει επί Σημίτη.
Τώρα πλέον αν σου πέσει ρούχο απ'το μπαλκόνι, μέχρι να κατέβεις να το μάσεις έκανε φτερά.
Βέβαια η ταλαίπωρη η Αθήνα το είχε και πριν την 'κατοχή' αυτό.
Είμαστε τόσοι πολλοί πια, που και οι κλέφτες τα έχουν χαμένα. Πώς σας φαίνεται αυτό σαν φαεινή ιδέα;
Χτες βρέθηκα κάμποση ώρα στην περιοχή μεταξύ Ακαδημίας και Πανεπιστημίου προς Σϋνταγμα. Αγγίζω τα όρια ψύχωσης. Έφαγα με φίλη σε περιώνυμο στέκι για να μπορέσω να φύγω τρέχοντας μετά προς Βασ. Σοφίας, στην περιοχή κι επί της Πανεπιστημίου. Ας μην κάνω διαφήμιση πού. Όση ώρα τρώγαμε και μιλάγαμε αρκετά σοβαρά και όχι περί ανέμων και υδάτων, εγώ από επαγγελματική διαστροφή μέτραγα ποδήλατα και ποδηλάτες. Κοίταγα τι κάνανε. Πώς το κάνανε κλπ. Διαστροφή. Άβυσσος η συμπεριφορές σε τόσο κεντρικό δρόμο, όπως κι άτοπος για να μην πω εκτός τόπου και χρόνου, ψηλός κι ωραίος νέος, που ποδηλατούσε επι του πεζοδρομίου και ξυστά στα τραπεζάκια, ανέμελα κι εντελώς δικαιωματικά. Δε βαριέσαι. Σιγά μην κατέβαινε στο δρόμο. Κ#@!ε τους τεμπέληδες της έφορης κοιλάδας. Δε μπαϊσυκλς ρουλ!
εγω γι αυτό το λόγο, για να μη με απασχολεί το κλείδωσε ξεκλείδωσε, πήρα ένα πεταλάκι και κάνω τη δουλειά μου ωραία και καλά :)
το άγχος είναι να βρεις σωλήνα να χωράει στο πέταλο
εγω παντως δεν κλειδωνω. Πολυ απλα το παιρνω μαζι παντου αγκαλια. Στον 7ο, σε γραφεια, σε μπαρακια παντου αγκαλια.
Κι εγώ αν δεν έχω ορατότητα του κατακλειδωμένου με ό,τι έχω και δεν έχω, συν συναγερμουδάκι κινέζικο, που τσιρίζει με τον πιο ανεπαίσθητο κραδασμό, πάω με το σπαστό παραμάσχαλα παντού και είναι και άξιο θαυμασμού, αξιοπερίεργο και τι ωραία που κάνετε ποδήλατο μαντάμ και τι ωραίο ποδήλατο μαντάμ. Γκράν! Επιμένω όμως να απορώ, πώς οι τύποι αφήνουν τα κουρσάκια τους στο έλεος.