Ποδηλατείς σε ανηφόρα μιας λωρίδας, με παρκαρισμένα αμάξια δίπλα και αναγκαστικά πας στη μέση του δρόμου. Ο κάγκουρας με τη χρισοκίτρινη bmw του '90 όμως, έχει κολλήσει πίσω σου και βιάζεται... και ΚΟΡΝΑΡΕΙ. Και πολλές φορές είναι και τσαμπουκάς, βγαίνει απ' τ' αμάξι, βρίζει κ τέτοια...
Τι κάνετε σε τέτοιες περιπτώσεις;
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Μια που του εξηγείς πως έχετε ίδια δικαιώματα στο δρόμο με όμορφο τρόπο και τον παρακαλείς να μη μιλάει άσχημα και μία που του σκας το μπουκέτο στη μάπα, γιατί θα συνεχίσει!!
Τον αράπη κι αν τον πλύνεις, το σαπούνι σου χαλάς!
... εσύ όμως κύριος, δε πέφτεις στο επίπεδο του και δε βρίζεις!
χαχα... απλό.
Του λές κατά λέξη & ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ:
"Καλημέρα, με 1.70 το λίτρο η βενζίνη υποθέτω ότι πρέπει να νιώθετε ΜΕΓΑΛΟ ΘΥΜΑ....."
και συνεχίζεις την πορεία σου ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ....
αν συνεχίζει τα δικά του απλά επαναλαμβάνεις ρυθμικά: "ΘΥΜΑ - ΘΥμα - θυΜΑ.... στον ρυθμό της πεταλιάς σου....
(ΟΚ, μπορείς εναλλακτικά να πεις "μπλα μπλα....ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΡΟΪΔΟ"
.... ανάλογα με τα κέφια σου, εγώ τα χρησιμοποιώ εναλλάξ....)
Το μυστικό είναι ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ, ο σταθερός τόνος στη φωνή και η ΕΙΡΩΝΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ... μέχρι σήμερα δεν έχουν βρει να μου απαντήσουν κάτι άξιο λόγου.... (άλλωστε οι αναθυμιάσεις από τη βενζίνη στον κλειστό χώρο του ΙΧ δημιουργούν εγκεφαλική καθυστέρηση σε τέτοιες περιπτώσεις... χαχαχα).
Καλές πεταλιές.
Εμένα σήμερα μου έτυχε κατι αστείο στο λιμάνι του Πειραιά(έξω απο τον ηλεκτρικό).Ποδηλατώ στην λεωφορείολωριδα αμέριμνος και ξαφνικά απο πίσω μου φωνές κόρνες κτλπ γνωστά.Γυρίζω και ήταν ένας ταξιτζής.Μου λέει πάρε δρόμο με την μ@λ@κια σου μέσα στη μέση και κατεβαίνει απο το ταχι του.Σταματάω να το συζητήσω και μου λέει αν δε φύγω θα καλέσει την αστυνομία (>.
έχουν τρελαθεί ρε!
σήμερα είχε και τον αέρα που με τσάντιζε είχα και τους παπαρες να κορνάρουν! ΣΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣΕ!
"καλά κουφέτα κουμπάρο"
Υπομονή και μια μικρή δόση αδιαφορίας θέλει νομίζω το συγκεκριμένο θέμα :)
Και μία πρέζα ειρωνεία όπως προείπε ο φίλος πιο πάνω.
Δε μπορω να διαφωνησω με τους προηγουμενους στο θεμα της "δυναμικης" αντιδρασης, απλα σε φαναρι και σε stop τους πλευριζω (γιατι φυσικα τους προφταινω) τους λεω: "Μη ζηλευεις. Παρε και 'συ ενα (ποδηλατο)"
Τους σκας και κανενα χαμογελακι του στυλ "εχεις πηξει στους δρομους ενω εγω ειμαι super cool" και τους στελνεις κατευθειαν για Valium και Stedon
Πριν 2 ημερες ημουν στο φαναρι βουλιαγμενης και αλιμου γωνια…και ξαφνικα ακουω ένα σπιναρισμα…
Ένα αμαξι ερχοταν κατά πανω μου…με ελιγμους με απεφυγε και όταν περασε από διπλα μου με κοιταξε πολύ υποτιμητικα. Μετα από λιγο που τον εφτασα…(κωλησε ο κακομοιρης στην κινηση), τοΝ κοιταζα και με κοιταζε , εως που εβγαλε την ζωνη του και με ρωταει…ΜΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ? του απάντησα ότι Όχι δεν σε γουστάρω. Και μου λεει αν δεν σταματησεις σαν με κοιτας θα κατεβω κατω και θα σου σπασω τα μουτρα πιστιρικι. Κιαι εβαλε μπροστα και εφυγε. Μετα από 300 μετρα τον ξαναφτανω…με οιταει τον κοιταω και φευγει..μετα από 200 μετρα τον ξαναπιανω..με κοιταει τον κοιταω και φευγει.Στην ολη στοιχομυθεια ημουν ευγενικος και εκεινος πολύ εκνευρισμενος. Αν απαντούσα ασχημα σιγουρα θα ειχαμε επεισοδιο.
ΕΙμαι αθλητης muay thai και boxing εδώ και πολλα χρονια. Δεν φοβαμαι το ξυλο, εχω φαει πολύ και εχω δωσει πολύ.
Αν κατεβαινε από το αυτοκίνητο και τον χτυπουσα ,πιθανοτατα να του εκανα μεγαλη ζημια. Προσπαθω να αποφευγω γεγονότα ασχημα, δεν οδηγουν πουθενα...
"ΕΙμαι αθλητης muay thai και boxing εδώ και πολλα χρονια. Δεν φοβαμαι το ξυλο, εχω φαει πολύ και εχω δωσει πολύ.
Αν κατεβαινε από το αυτοκίνητο και τον χτυπουσα ,πιθανοτατα να του εκανα μεγαλη ζημια. Προσπαθω να αποφευγω γεγονότα ασχημα, δεν οδηγουν πουθενα..."
χαχα
χαμογελο παιδια μην ασχολειστε, εμενα σημερα ενας μου κορναρε και με εβριζε και τελικα τον βρισανε αλλοι περαστικοι. Εννοειτε οτι ειμαι πρωταθλητης σογκουν! και τον ειχα για πλακα!!!!
γενικα δε λεει να σου χαλαει η διαθεση πανω στο ποδηλατο, αδιαφορια και χαμογελο και γελιο στις νευρασθενικες αντιδρασεις των αλλων οδηγων.
ναι ναι κι εγω συμφωνω με τους cool προλαλήσαντες... ηρεμια και χαμογελάκι, ευγένια και όχι εκνευρισμός... βασικα επειδη εμενα το χαμογελο δεν μου βγαινει και θελω να τους ριξω καμια χρστπνγ απλα ειμαι αλλου.. αδιαφορω. Στην αρχη την πατουσα και ηθελα να τσακωθω αλλα καταλαβα οτι αυτο ειναι μαθημενο καταλοιπο απο τα πολλα χρονια οδηγησης αυτοκινητου στην αθηνα που εχω περασει... κι επειδη δεν γουσταρω αλλο τον εαυτο μου ετσι γι΄αυτο ειμαι πλεον και ποδηλατης και αποφευγω το αυτοκινητο σαν το διαολο το λιβανι...οποτε "ποτε βουδας ποτε κουδας" παιδες αλλιως γινομαστε σαν τα τζανκια της βενζινης που κοροιδευουμε.
Εμένα πάλι δεν με έχουν ενοχλήσει για την ταχύτητα παρά μία δύο φορές στις οποίες δεν ασχολήθηκα ούτε για ένα μιλισεκοντ.
Πιστεύω ότι η αδιαφορία του ποδηλάτη προς στα κορνίδια είναι η καλύτερη απάντηση, εσύ αξιοπρεπής και αυτός να βράζει στο ζουμί του (στη βενζίνη του!!).
......και έτσι σκέφτομαι για πολλή ώρα την επόμενη κίνησή μου.
Στο τέλος βαριέται να κορνάρει και σταματάει.
Πρωταθλητής στο Judo όπου έμαθα ότι αν σε σπρώχνει τράβα τον, αν σε τραβάει σπρώξε. Έτσι λοιπόν όταν κορνάρει του βαράω κι εγώ το κουδουνάκι μου ενώ του χαμογελάω και καμιά φορά τον χαιρετάω.
Πρωταθλητής γάμου* με γυναίκα και κόρη έχω μάθει να αδιαφορώ όταν γκρινιάζει κάποιος και να μην τα παίρνω όλα τοις μετρητοίς, έτσι τους αφήνω να κορνάρουν όσο νομίζουν ότι είναι καλό για αυτούς.
Πρωταθλητής στο Fifa τη δεκαετία 80-90 (ξύλινο ποδοσφαιράκι το λέγαν τότε) έμαθα να παίζω γρήγορα, οπότε αν βρω μεγάλο κενό από παρκαρισμένα του κάνω νόημα να περάσει και μπαίνω μέσα.
Πρωταθλητής στο παιχνίδι με τα αυτονόητα τους χαμογελάω και τους φέρνω σε δύσκολη θέση, αμηχανία και δεν ξέρουν τι να απαντήσουν ή να κάνουν. (ένα σχετικό βίντεο για τα αυτονόητα εδώ)
Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει από πρωταθλητισμό και ευγενή άμιλλα, απλά βγάζω το κομπιουτεράκι, που έλεγε και το ανέκδοτο με τον κρητικό, και γίνονται αμέσως συνεργάσιμοι και προθυμοποιούνται να σταματήσουν τα κορναρίσματα πάραυτα.
*Είναι αυτός που θα περάσει μία επταετία γάμου χωρίς να χωρίσει. Μετά περνάει στη δεύτερη πίστα.
που συνήθως είμαι κοντά στη μέση της δεξιάς λωρίδας και ελέγχω από το καθρεφτάκι τι γίνεται πίσω...αν δω κανα σουμάχερ...τον προλαβαίνω και του κορνάρω εγω (από μπροστά
) και μετά γυρνάω και τον αγριοκοιτάω και καλά πρόσεχε τι θα κάνεις.
)
Δεν έχει γίνει ακόμα κάτι και δεν ειμαι πρωταθλητής σε κάποιο άθλημα (μπορεί στο βαθύ ύπνο σε ντετε χρόνο...zzzzz (είδατε?
αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να είμαι τόσο ήρεμος όπως οι περισσότεροι σας. Νομίζω ότι για αρχή θα την πληρώσει ο καθρέφτης του. Μετά δεν εχω σκεφτει.
Ελπίζω, να ηρεμήσω και εγώ γιατί όντως όλα αυτα είναι κατάλοιπα του αυτοκινητου.
Πολλοι τσαντιζονται επειδη ο ποδηλατης δειχνει ανετος, γουσταρει, το χαιρεται. Και ολα αυτα με 400 - 500 ευρω γαμω τημ π........α μου; Ε οχι!
Ειναι οπως τσαντιζοντε φραγκατοι επιχειτηματιας, που πανε απο το πρωι μεχρι το βραδυ απο ραντεβου σε ραντεβου και meeting σε meeting, και βλεπουν τις καφετριες και τις παραλιες γεματες με ανθρωπακια της σειρας να λιαζοντε με χαμογελο.
AΠΑΙΚΤΟΣ
Εγώ τα καταπίνω όλα, άντε μια μικρή ματιά να δώσω. Βαριέμαι πολλές φορές και να μιλήσω. Τι να πεις στον κάγκουρα; Όλοι αυτοί δυστυχώς μόνο τον νόμο του ισχυρού κατανοούν. Οπότε ελπίζω ο μετά από καιρό, αυτός που θα είναι ο τυχερός για να τα βγάλω όλα πάνω του, να έχει κάνει όλες τις ασφάλειες και κυρίως να αντέχει το σοκ της ξαφνικής συνειδητοποίησης του μη ισχυρού.
δυστυχως ειμαι νευυρικος κ καποια στιγμη θα ανοιξω κανα κεφαλι με το παλουκοσελο :(
Χαχαχαχαχχα
Πραγματικά η κορυφαία πνευματική τελείωση. Μπροστά σε αυτή τη δοκιμασία όλα φαντάζουν πλάκες. Έχεις το απόλυτο, tkant!
Με έξι χρόνια γάμου και δύο κόρες δικαιούμαι και εγώ τον τίτλο;
Στο θέμα μας:
Νομίζω κλειδί για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών είναι η κατανόηση του άλλου. Όλοι οδηγούμε και ξέρουμε την τεράστια νευρικότητα στην οποία μας οδηγεί η αντικοινωνική εκτίμηση ότι μπορούμε σε τρία λεπτά να διασχίσουμε την πόλη. Ο οδηγός αυτοκινήτου για κάποιο μυστηριώδη λόγο παρ' όλο που έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που εμφανίστηκε η κυκλοφοριακή συμφόρηση στην Αθήνα, νομίζει ότι όταν θα μετακινηθεί δε θα παρεμβληθεί τίποτα στη μετακίνησή του. Και όταν αυτό συμβαίνει, νευριάζει. Δεν είναι μόνο οι ποδηλάτες. Εμένα χθες μου κόρναρε μία επειδή δεν διέσχιζα με βήμα ταχύ τη διάβαση!!! Δεν πρέπει να χάνουν ούτε δευτερόλεπτο! Άσε δε να τους τύχει κάποιος οδηγός που δεν βιάζεται μπροστά τους.... Αν δεν οδηγεί στο 100 % λες και συμμετέχει στο alleycar είναι ένας υπάνθρωπος που αξίζει να θαφτεί ζωντανός! Ένας απόλυτος παροξυσμός!! Τι διάολο, Βάζουν τίποτα οι Σιωνιστές και στα αυτοκίνητα;; Εγώ και με το αυτοκίνητο, επειδή κάνω οικολογική οδήγηση (πάω σαν κότα όπως πιστεύω θα λέει το 99 % όσοι είναι πίσω μου), κάνω στην άκρη, ώστε στο κόκκινο που σε 10 μέτρα θα συναντήσουν να είναι ακριβώς μπροστά μου!
Αφού λοιπόν έχουμε κατανοήσει πώς σκέφτεται ο άλλος και γιατί νευριάζει, νομίζω η καλύτερη αντίδραση είναι (όποτε υπάρχει κενό) να κάνουμε στην άκρη να περάσει και απλά στην ουρά που θα συναντήσουν στα 5 μέτρα εμείς να τους προσπεράσουμε ατάραχοι και χωρίς να τους δώσουμε καμία σημασία. Το καλύτερο μάθημα είναι το παράδειγμα. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και το χειρότερο, αν ξεκινήσουμε διάλογο πολύ πιθανό να μας χαλάσει η διάθεση και να αποσπάσουμε την πολύτιμη φαιά ουσία μας σε μάταιες σκέψεις.
Αντίλογος: Αν νευριάσουμε φθάνουμε σε χρόνο dt στον προορισμό μας.
Το κρυφό χαρτί του ποδηλάτη είναι το απρόβλεπτο. Ο γιωταχής τελεί υπό προπαγάνδα: θεωρεί ότι το ΙΧ του δίνει ένα πλεονέκτημα και εάν εσύ αυτό το πλεονεκτημα τού το τσακίσεις αλλά με έναν τρόπο που ΔΕΝ τού δίνεις λαβή, τον έχεις λιώσει.
Είμαι 50 μέτρα από φανάρι κόκκινο, πλησιάζω σιγά, πίσω μου ακούω οδηγό να τραυλίζει "στο διάλο ρε φύγε απ΄ τη μέση" με πολύ κτηνώδη τρόπο. Κάνω αμέσως στην άκρη, κόβω, έτσι που το αμάξι περνάει, κολλάει στο φανάρι, και περνώ δήθεν αδιάφορα δίπλα στον οδηγό και βλέπω. Μέσα δυο τσιγγάνοι με απίστευτες φάτσες, απίστευτο βλέμμα, έτοιμοι να ακούσουν τι θα πω για να τραβήξουν πιστόλια. Με ένα επίσης απίστευτο χαμόγελο (σίγουρα!) περνώ αργά κοιτώντας, φέρνω το αμάξι γύρω, περνώ το φανάρι χωρίς να βιάζομαι καθόλου μα καθόλου, ενώ αυτοί ακόμα είναι κολλημένοι πίσω από τον άλλον.
Όταν κάποιος έχει πρόβλημα ορμονικό, πνίγεται στην τεστοστερόνη του και θέλει καβγά για να εκσπερματώσει, αυτό πού του χρειάζεται είναι να μην μπορέσει να το κάνει. Κάνε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που περιμένει και άσε τον στα κρύα του λουτρού...
Συμπληρώνοντας θεωρώ πως η γενική συμβουλή που δίνεται στους αρχάριους ποδηλάτες να πηγαίνουνε στη μέση της λωρίδας δεν πρέπει να είναι κανόνας μιας και εξαρτάται από τον δρόμο, την κλίση, την ταχύτητά αλλά και την ταχύτητα των άλλων οχημάτων. Είναι αστείο και λάθος -κατά την άποψή μου βέβαια- να βλέπω ένα ποδηλάτη να παραπαίει ισορροπώντας πηγαίνοντας με 5 στη μέση της μοναδικής ανηφορικής λωρίδας και πίσω του μια μηχανοκίνητη αρμάδα λεωφορείων, ταξί και ΙΧ να μουτζώνουν. Το θέμα είναι να μην συνεισφέρουμε στον κυκλοφοριακό παροξυσμό.
Σε ανηφορικά και στενά κομμάτια μιας λωρίδας, που η ταχύτητά μου είναι μικρή, "γλύφω" δεξιά τα παρκαρισμένα για να δώσω όσο χώρο μπορώ (αν είναι γάτος θα περάσει γρήγορα) κι ενίοτε μπορεί και να σταματήσω για λίγα δεύτερα αν τύχει και αντιληφθώ πίσω μου μεγάλο όχημα να ακολουθεί (που σημαίνει πως πίσω του είναι η αρμάδα που λέγαμε). Μπορεί να το κοροιδεύουμε αλλά υπάρχουν φορές που πρέπει να σκεφτόμαστε και κάποιους που 'ναι κλεισμένοι σ' ένα "κουτί" ανίκανοι ακόμα και να τεντωθούν και τα 'χουν παίξει τα νεύρα τους. Άλλωστε στην επόμενη κατηφόρα θα περάσω χαμογελαστός δίπλα τους (μιας και η "διήθηση" είναι πολλές φορές ηδονιστική!) κι ίσως έτσι να κάνω κάποιους να "ζηλέψουν" και να δοκιμάσουν.
ΥΓ1: Θαυμάζω τους πρωταθλητές βαρέων βαρών μιας που κι εγώ έκανα ένα σύντομο πέρασμα στο άθλημα αλλά δεν κατάφερα να καθιερωθώ όπως ο tkant (sic) παρόλο που κέρδισα ένα όμορφο χρυσό μετάλλιο. Επιπλέον να αναφέρω πως είμαι άριστος χειριστής bordo αλλά δεν έχω κάνει χρήση της ποτέ πέραν αυτής που προτείνει ο κατασκευαστής της!
ΥΓ2: Τώρα που το σκέφτομαι δεν θα 'ταν καθόλου κακή ιδέα, αντί να ζητάμε ποδηλατόδρομους, να ζητήσουμε να φτιαχτούν περισσότερες... κατηφόρες!
[edit]
Εμένα μ'ενοχλεί η νοοτροπία "φύγε από μπροστά μου ρε" κάτι τύπων που δε νομίζουν απλά ότι τους ανήκει ο δρόμος αλλά ότι είναι παράνομο να είσαι εσύ στο δρόμο (μου το χουν "διδάξει" και αυτό) και σε κορνάρουν μόνο και μόνο επειδή σε βλέπουν κι ας μην πηγαίνεις αργά. Μ'έχουν κορνάρει και βρίσει ενώ ο μόνος λόγος που δεν πήγαινα πιο γρήγορα ήταν το αυτοκίνητο 3 μέτρα μπροστά μου, έχουν αποπειραθεί να με στριμώξουν στη μεσαία λωρίδα ενώ πήγαινα αρκετά γρήγορα για να προσπερνάω λεωφορείο, ακόμα και επειδή προσπέρασα οδηγό που πήγαινε σταθερά για ώρα και μετά επιτάχυνε και άρχισε να με κορνάρει. Άλλες φορές βγήκα στο αντίθετο ρεύμα να προσπεράσω οδηγό και άρχισε να επιταχύνει, και μάλιστα τόσο αργά που με έβαλε σε κίνδυνο γιατί πλησίαζε αυτοκίνητο από απέναντι και δεν ήταν σαφές αν ήταν καλύτερα να επιταχύνω κι άλλο και να επιμείνω ή να φρενάρω και να μπω πίσω του. Δεν πλησίαζα ποτέ στο να πάθω ατύχημα αλλά μερικοί τύποι κάνουν ό,τι μπορούν για να σου συμβεί.
Eίμαι αρκετά οξύθυμος και αν ανοίξω το στόμα μου στάνταρ θα πλακωθούμε και δε με νοιάζει κι αν το σουλούπι του άλλου είναι τέτοιο που φαίνεται ότι εγώ θα το φάω το ξύλο (σ'αυτό έχω συνηθίσει ;-)). Παρόλ'αυτά δεν ασχολούμαι ό,τι κι αν μου πουν γιατί σκέφτομαι ότι αν κάθομαι να απαντάω στον κάθε μαλάκα που κορνάρει, βρίζει ή μου κάνει παρατηρίσεις ενώ έχει άδικο, θα κάνω αυτό το πράγμα δέκα φορές τη μέρα. Απλώς τους αγνοώ και φεύγω ή κάνω κάτι λεπτά ειρωνικό. Πχ στην περίπτωση του παιδιού που έγραψε το τόπικ με την ανηφόρα που δε χωράνε να σε προσπεράσουν, αν μπορεί να περάσει ο οδηγός, στο πρώτο κενό που θα βρω χώνομαι δεξιά για να βοηθήσω, αν και συνήθως δεν παίρνουν φωτιά για να προσπεράσουν. Αν όμως δε χωράει ό,τι και να κάνω, φυσικά και στέκομαι στη μέση του δρόμου για να τους αποθαρρύνω κι όταν μου κορνάρουν, πάω μισό μέτρο δεξιά σα να λέω "να, πήγα δεξιά, μπορείς να περάσεις".
Αλλά καμιά φορά θέλει προσοχή. Πριν λίγους μήνες πχ έφτανα σε μεγάλη διασταύρωση και βγήκα στην αριστερή λωρίδα για να στρίψω αριστερά. Το φανάρι μου ήταν κόκκινο και είχα κατηφόρα, αλλά αντί να κυλάω έκανα πετάλι με τρίτο δίσκο μέχρι να φτάσω στη διασταύρωση. Καμια τριανταριά μέτρα πριν φτάσω στο φανάρι όμως, ένας ψυχοπαθής πίσω μου άρχισε να κορνάρει θεωρώντας ότι δεν πήγαινα αρκετά γρήγορα (ενώ πήγαινα τόσο γρήγορα που αν ήμουν αμάξι δε θα λεγε τίποτα) μια και ήθελε να προλάβει το πράσινο που έπεφτε για ίσια. Μόνο που αντί να ήταν στη σωστή λωρίδα (δεξιά), ήρθε στη δική μου για να προσπεράσει κάποιον από δεξιά και ενοχλήθηκε που βρήκε ποδήλατο εκεί κι ας ήταν στη σωστή λωρίδα και αυτός στη λάθος. Ε λοιπόν αυτό το ζώο μόλις είδε ότι έχασε το φανάρι, ενώ αυτός που βγήκε να προσπεράσει το πέρασε μια και δε φρέναρε για τη διασταύρωση, δεν ξέρω πως του τη βάρεσε, αλλά πήγε και χτύπησε επίτηδες την πίσω ρόδα μου. Αυτή σηκώθηκε στον αέρα και δεν μπορώ καν να περιγράψω τι ακριβώς έκανα και δεν έφαγα τούμπες, πάντως δεν έπεσα κι όταν σταμάτησα, είδα ότι είχε κατεβεί και κάτω να μου πουλήσει τσαμπουκάδες. Μπορείτε να φανταστείτε ότι όσο λαπάς και να ήμουν είχα εξοργιστεί τόσο που έτσι όπως ήμουν ζεστός από το φουλ πετάλι, είχα κάθε διάθεση να του σπάσω το κεφάλι, αλλά ευτυχώς κατέβηκαν άλλοι δύο, μπήκαν στη μέση και του είπαν να σηκωθεί να φύγει και ότι θα είναι τυχερός αν δεν του κάνω καμιά μήνυση.
Μάλλον ο καθένας πρέπει να κρίνει πως αντιδρά ανάλογα με το πόσο σωστά φέρεται στο δρόμο, με την αυτοπεποίθησή του ή και τον τσαμπουκά του, αλλά προσωπικά θεωρώ ότι είναι καλό να προσπαθείτε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας, θα ζήσετε παραπάνω, με τον ένα τρόπο η με τον άλλο :-)