Μαρλένα, κάνε το πείραμα να πάρεις μια σακούλα κροκέτες, πάρε το ποδήλατο και πήγαινε προς τα κει. Άραξε το ποδήλατο μόλις τους δεις να έρχονται και ακούμπα κάτω τις κροκέτες. Στάσου ακίνητη μιλώντας τους όσο πιο ήρεμα μπορείς, σα να μιλάς στο σκύλο σου. Αυτό που λένε μερικοί για το κοίταγμα στα μάτια είναι τόσο κενό. Κοίτα τα στα μάτια και μίλα τους όσο πιο γλυκά μπορείς. Αυτό σημαίνει ότι θα τους δώσεις μια εναλλακτική σχέση απ' αυτή που ξέρουν. Δηλαδή, "άνθρωπος με αυτοκίνητο με χτυπάει και σπάει το πόδι μου=κάθε άνθρωπος ειδικά σε αυτοκίνητο είναι εχθρός". Το τσούρμο αυτό το ξέρει και γι' αυτό η όλη φάση έχει γίνει πολεμική. Τα σκυλιά έχουν αγριέψει γιατί οι άνθρωποι τα αγρίεψαν. Δεν έχουν τι άλλο από το να κυνηγάνε όποιον περνάει. Καθαρός μηχανισμός άμυνας.
Θα πάω στον αντίποδα για να επιχειρηματολογήσω, ότι όλα είναι θέμα εμπειρίας. Μήπως αυτό δεν ισχύει και για τους ανθρώπους, που έχουν περάσει οδοστρωτήρες από πάνω τους; Είμαι με το ποδήλατο στην Πλάκα. Σκύλος τεράστιος, φυσικά αδέσποτος είναι ξαπλωμένος ανάσκελα με τα πίσω πόδια όρθια και τα εμπρός μαζεμένα. Το κεφάλι τεντωμένο προς τα πίσω με το ένα αυτί όρθιο και το άλλο πεσμένο. Μάτια σε απόλυτη γλάρα. Αυτό κρατάει άπειρη ώρα. Περνάνε τουρίστες και τον φωτογραφίζουν, διάφοροι του κάνουν μούτς μούτς, αυτός νεκρός. Καμία κίνηση. Οι μισοί αναρωτιούνται αν "πεθαίνει" κι όσοι ξέρουν καταλαβαίνουν, ότι ο τύπος έχει πιάσει ότι είναι το επίκεντρο τόσου πλήθους, του αρέσει τρελά, γιατί όσοι έχουμε σκύλους ξέρουμε ότι η στάση αυτή είναι στάση απόλυτης χαλάρωσης κι ευδαιμονίας, όπως είναι και στάση "σου παραδίνομαι άνευ όρων". Πήγα από πάνω του και άρχισα να του μιλάω τους στυλ πονηρούλη που κάνεις τον πεθαμένο. Το ένα μάτι από γλαρό μου κόβει στιγμιαία λοξή ματιά και μετά ξαναγυρίζει στη γλάρα...Είναι φανερό ότι ο συγκεκριμένος σκύλος έχει υιοθετήσει τις κατάληλες τακτικές που του διασφαλίζουν φαγητό, νερό και χάδια...Και τι άλλο θέλει ένας σκύλος...
Ναι αλλά δεν είναι οι ίδιοι σκύλοι κάθε φορά.. Αλλάζει η δομή της ομάδας. Οπότε και αυτούς να καλοπιάσω με φαί στην επόμενη βόλτα άλλους θα βρω. ( να έχει και εκατό σκύλους η παραλία.. μη σου πω και παραπάνω).
Τα ταΐζω τα σκασμένα όταν έχω φαγητό, συνήθως όταν πάω να πάρω φαγητό για τα δικά μου. Αλλά οι κροκέτες είναι πρόβλημα για αυτά, γιατί δεν έχουν μετά που να πιουν νερό. ( αυτό που το βάζεις. Θα έπρεπε τουλάχιστον να είχαν προβλέψει να έχουν νερό αυτά τα ζώα. Αφού δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να τα πάρουν από τον δρόμο τουλάχιστον θα έπρεπε να έχουν, το λιγότερο, νερό- αν και φαγητό πάντα βρίσκουν. Κάτι από τις ταβέρνες, κάτι από τα σκουπίδια).
Ο σκύλος που λες πρέπει να είναι μεγάλο μούτρο. Τα ξέρω αυτά τα κόλπα τους και έχουν πολύ πλάκα.
Αλλά θα σας πω μία περίπτωση να σκάσετε στα γέλια. Τις προάλλες είχαμε πάει για μπάνιο. Σκάει λοιπόν μύτη μία ομάδα σκύλων οι οποίοι έχουν πάθει παράκρουση και κυνηγούν μία σκύλα που είναι σε οίστρο.
Αράζουν λοιπόν στην παραλία όλοι μαζί, κάποιοι τσακωνόντουσαν για την σκύλα κάποιοι άλλοι ήταν ψόφιοι από την κούραση.
Σε κάποια δόση ξεκόβει ένας από αυτούς από την ομάδα, έρχεται κατά το μέρος μας και τι κάνει.. Αρχίζει ένα μουρμουριτό, έτσι σαν κλάμα που κάνουν οι σκύλοι, πέφτει πάνω μας με την πλάτη του, μας εκτοπίζει από τις πετσέτες που είχαμε στρωμένες στην παραλία και αρχίζει να κυλιέται πάνω τους.. Μουρ μουρ μουρ, μας έστειλε πέντε μέτρα πιο κάτω και μετά.. την άραξε κανονικά πάνω στις πετσέτες μας και κοιμήθηκε. Χα χα χα..
Και μετά που θέλαμε να φύγουμε, όσο και αν τραβάγαμε τις πετσέτες, (μήπως και τον κάνουμε να σηκωθεί)... τίποτα. Είχε αράξει και δεν έφευγε με τίποτα. Προφανώς το μουρμούρισμα ήταν γιατί είχε γκρίνια.. Νύσταζε ο κοπριτάκος δηλαδή!!! Χα χα χα..
Το 1992 ταξίδεψα στην Ασκόνα της Ελβετίας για μια έκθεση που συμμετείχα. Το εντυπωσιακό πέρα από το ότι η πόλη ανήκει σε μια περιοχή που είναι τα θέρετρα των Ελβετών, είχε το εξής καταπληκτικό: βρύσες για τους σκύλους σε μορφή πηγής με γούρνα ειδική απο κάτω...
Με ενοχλεί φοβερά να βλέπω τα πεντακάθαρα περιστέρια να πλένονται στα λασπόνερα στα ρείθρα των δρόμων. Κανείς δεν δίνει σημασία. Μαρτυρίες λένε πως η Αθήνα ήταν γεμάτη από τέτοιες βρύσες. Τις τάπωσαν. Όπως και τα ρέματα και όλα. Η Φωκίωνος ήταν ρέμα με πάπιες. Και τα λοιπά χιλιοειπωμένα...
Βάλτε στα μπαλκόνια σας και τους κήπους σας bird feeders και birds baths. Στο Μαρούσι και σε μάντρες με κεραμικά θα βρείτε ωραία και φτηνά δοχεία που μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο. Έρχεται χειμώνας...Δεν πειράζουν και λίγες κουτσουλιές. Φτυαρίστε τις και βάλτε τις στις γλάστρες για λίπασμα, όπως και τα κακά των ζώων σας, το τσάϊ και τον καφέ που πίνετε.
Τέλος πάντων πάλι με παρέσυρε το πάθος μου...Συγνώμη.
Δεν αναφέρεται σ' εσένα και στα όσα λες εδώ, τα οποία συνυπογράφω στο έπακρο. Μάλλον μεταφέρεις τα δεδομένα μιας άλλης διαφορετικής συζήτησης σ' αυτήν εδώ. Έχω να απολογηθώ σε κάτι; Εξ άλλου ζήτησα συγνώμη για το πλάτυασμα, απ' αφορμή τα όσα ανταλλάξαμε με την Μαρλένα για τους σκύλους της περιοχής της. Κάθε θέμα έχει τα όριά του και δεν νομίζω, οτι εμπλέκεται η εκτροπή της συζήτησης ενός περιστατικού με σκύλους σε γενικολογία περί οικόσιτων και μη ζώων, με το κατά πόσο το φόρουμ είναι σαν οίκος ανοχής ή όχι. Άλλο ζήτημα το ένα κι άλλο το άλλο. Αλλά εν πάσει περιπτώσει δεκτή η κριτική σε κάθε περίπτωση, για να τελειώσει ελπίζω εδώ η μεταφορά από συζήτηση σε συζήτηση μιας συγκεκριμένης διαφωνίας. Δεν θέλω να είμαι εγώ αυτή που θα σέρνω τις ίδιες διαφωνίες σε όλες τις συζητήσεις. Τι άλλο να πω; Σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Χροοοονια πριν εκανα χαλαρη βολτα (μικρη ταχυτητα) σε ηρεμη γετονια της αθηνας. Δεξια στον δρομο. Σκυλος μεσα σε μαντρα, για καποιον αγνωστο λογο χωρις καποιου τυπου "προειδοποιηση", τρεχει,χτυπαει στην μεγαλη μεταλλικη πορτα προκαλωντας εναν γιγαντιαιο κροτο και αμεσως μετα αρχιζει τα δυνατα γαυγισματα. Ομολογω οτι δεν το περιμενα καθολου, τρομαξα και εχασα τον ελεγχο με αποτελεσμα να βρεθω κατω και ενας ντελιβερας που εμφανιστηκε γκαζωτος απο πισω εσκασε πανω σε μενα και το ποδηλατακι μου.
Το μακρυ:... Ειμαι εναντιον των φιλανθρωπων και των φιλοζωων γιατι και τα δυο, αν τα εξετασουμε στην ουσια τους ειναι ακριβως το αντιθετο απο το φαινεσθαι τους.
Η φιλανθρωπια, ελεηομοσυνη και παει λεγοντας κυριο στοχο και μονο ουσιαστικο αποτελεσμα εχει το μασαζ του εγωισμου και της συνηδεισης του φιλανθρωπου. Η ανθρωπινη δυστηχεια δεν αντιμετωπιζεται με ημιμετρα ατομικα και περιορισμενα ανα περιπτωση που στοχο εχουν οχι τα αιτια αλλα μερικες, σε τελικη αναλυση , ασημαντες προκειμενες. Απαντηση στην ανθρωπινη δυστηχια ειναι η συλλογικη δραση γα την αλλαγη των δομων της κοινωνιας. Η με τα λογα του Λεανδρου δεν καταπολεμας την λευχαιμια με ασπιρινες....
Για τους φιλοζωους τωρα.... 1674 προβληματα, ΤΣΕ ΒΑΛΕ! Το κυριοτερο προβλημα ειναι η ιδιοκτησια και ο εξουσιασμος ενος εμβιου οντος. Ανεξαρτητα απο το ποσο αγαπας το σκυλακι σου, οταν εισαι ιδιοκτητης του ΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙΣ. Μπορεις να το ταισεις η να μην το ταισεις, να τους δωσεις εντολες,να το εκπαιδευσεις,να παιξεις μαζι του αλλα το σημαντικο ειναι οτι εισαι ο απολυτος αρχων του. Η σχεση αφεντη,ιδιοκτητη - ζωου, ειναι μια ΑΝΙΣΗ και εξουσιαστικη σχεση. Μια σχεση που κανενας πραγατικα ελευθερος ανθρωπος δεν θα επρεπε να νιωθει την αναγκη να συντηρησει. Τοσο απλα. Με την ιδια ακριβως λογικη που η ανθρωποτητα προσπαθει με δειλα δειλα βηματα και πισωγυρισματα να καταργση του δουλεία ετσι ελπιζω πως μια μερα η ιδιοκτησια και ο εξουσιασμος εμβιων οντων για την "διασκεδαση" και την καλυψη των κοινωνικων αναγκων του ιδιοκτητη θα αποτελεσει παρελθον. Ο ιδιοκτητης ανεξαρτητα απο το ποση στοργη η υπηρεσιες νομιζει οτι προσφερει στο ζωο δεν αντιλαμβανεται οτι ολες αυτες τις "προσφορες" για τις οποιες ειναι τοσο υπερηφανος τις αντιλαμβανεται μεσα απο την δικια του οπτικη και σκεψη η οποια ειναι ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ διαφορετικη (προφανως) απο του ζωου. Για καποιο λογο δεν νομιζω οτι τα πουλια απολαμβανουν τα κλουβια τους, τα σκυλια τα φανελακια, τα πεντικιουρ και τις στειρωσεις, ενω οι γατες μπορει να μην λατρευουν τα whiskas τους που τα παραγει μια μεγαλη πολυεθνικη εταιρια με αγαπη κτρομεροςαι μερακι προφανως και οοουχι εχωντας σαν αποκλειστικο σκοπο το κερδος. Εδω καλα καλα οι περισοτερο ανθρωποι δεν ειναι σε θεση να διαχεριστουν τον εαυτο τους, να καταλαβουν τα παιδια τους, και τις σχεσεις τους με το κοινωνικο συνολο, αλλα ειναι καλη ιδεα να ειναι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ σκυλων?
Ας αφησουμε την φυση να υπαρχει και ας υπαρχουμε και μεις (σαν μερος της που ειμαστε..) αρμονικα μαζι της....
Και για το επιμυθιο: χρονια πριν στον μαγευτικο (τοτε) καιφα καμπινγκ. Ατομο στην παρεα φερνει τον σκυλο του μαζι που προφανως ειναι υπακουος, γλυκος, δεν δημιουργει προβληματα κλπ κλπ κλπ. Δεν εχω ακουσει ποτε και κανεναν να μιλαει ασκημα για μια ιδιοκτησια του παντως εκτος αν σκοπευει να την αλλαξει.To cut a long story short καποιοι γειτονες εχασαν τον δρομο στο δασος μες την νυχτα, περασαν απο τις σκηνες μας, και μετα απο ενα ομορφο τελετουργικο μαρκαρισμα και γαυγισμα το σκυλι, προφανως, δαγκωσε μια κοπελα στο ποδι πολυ ασχημα με αποτελεσμα να μην μπορει να κανει μπανιο 1,5 μηνες και να πρεπει να την πηγαινουε καθημερινα στο ιατρικο κεντρο για αλλαγη στην πληγη, εξεταση και δεν ξερω εγω τι αλλο. Ο γιατρος ειχε ψιλοτρομαξει μολις ειδε την πληγη δηλαδις.... Τωρα φταιω εγω που πιστευω οτι φταει ο ΛΑΛΑΚΑΣ ιδιοκτητης που τα βλεπει ολα το συμπαν και την υπαρξη μεσα απο τον δικο του εγωισμουλη?
Τα ενλογα ζωα ας καταλαβουν επιτελους οτι πρεπει να ζουν δ-ι-α-φ-ο-ρ-ε-τ-ι-κ-α...
ένα λιοντάρι αδέσποτο στο δρόμο τι θα κάνατε?? Μήνυση στο ζωολογικό κήπο ή στο τσίρκο? Πριν βιαστείτε να απαντήσετε δείτε ΟΟΛΛΛΟΟΟ το βίντεο μέχρι τέλους.. http://www.youtube.com/watch?v=eWkLqlhxJuw ....
...
.......αυτόν θα παίρνουμε μαζί όταν βγαίνουμε βόλτες με το ποδήλατο.
Χροοοονια πριν εκανα χαλαρη βολτα (μικρη ταχυτητα) σε ηρεμη γετονια της αθηνας. Δεξια στον δρομο. Σκυλος μεσα σε μαντρα, για καποιον αγνωστο λογο χωρις καποιου τυπου "προειδοποιηση", τρεχει,χτυπαει στην μεγαλη μεταλλικη πορτα προκαλωντας εναν γιγαντιαιο κροτο και αμεσως μετα αρχιζει τα δυνατα γαυγισματα. Ομολογω οτι δεν το περιμενα καθολου, τρομαξα και εχασα τον ελεγχο με αποτελεσμα να βρεθω κατω και ενας ντελιβερας που εμφανιστηκε γκαζωτος απο πισω εσκασε πανω σε μενα και το ποδηλατακι μου.
Το μακρυ:... Ειμαι εναντιον των φιλανθρωπων και των φιλοζωων γιατι και τα δυο, αν τα εξετασουμε στην ουσια τους ειναι ακριβως το αντιθετο απο το φαινεσθαι τους.
Η φιλανθρωπια, ελεηομοσυνη και παει λεγοντας κυριο στοχο και μονο ουσιαστικο αποτελεσμα εχει το μασαζ του εγωισμου και της συνηδεισης του φιλανθρωπου. Η ανθρωπινη δυστηχεια δεν αντιμετωπιζεται με ημιμετρα ατομικα και περιορισμενα ανα περιπτωση που στοχο εχουν οχι τα αιτια αλλα μερικες, σε τελικη αναλυση , ασημαντες προκειμενες. Απαντηση στην ανθρωπινη δυστηχια ειναι η συλλογικη δραση γα την αλλαγη των δομων της κοινωνιας. Η με τα λογα του Λεανδρου δεν καταπολεμας την λευχαιμια με ασπιρινες....
Για τους φιλοζωους τωρα.... 1674 προβληματα, ΤΣΕ ΒΑΛΕ! Το κυριοτερο προβλημα ειναι η ιδιοκτησια και ο εξουσιασμος ενος εμβιου οντος. Ανεξαρτητα απο το ποσο αγαπας το σκυλακι σου, οταν εισαι ιδιοκτητης του ΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙΣ. Μπορεις να το ταισεις η να μην το ταισεις, να τους δωσεις εντολες,να το εκπαιδευσεις,να παιξεις μαζι του αλλα το σημαντικο ειναι οτι εισαι ο απολυτος αρχων του. Η σχεση αφεντη,ιδιοκτητη - ζωου, ειναι μια ΑΝΙΣΗ και εξουσιαστικη σχεση. Μια σχεση που κανενας πραγατικα ελευθερος ανθρωπος δεν θα επρεπε να νιωθει την αναγκη να συντηρησει. Τοσο απλα. Με την ιδια ακριβως λογικη που η ανθρωποτητα προσπαθει με δειλα δειλα βηματα και πισωγυρισματα να καταργση του δουλεία ετσι ελπιζω πως μια μερα η ιδιοκτησια και ο εξουσιασμος εμβιων οντων για την "διασκεδαση" και την καλυψη των κοινωνικων αναγκων του ιδιοκτητη θα αποτελεσει παρελθον. Ο ιδιοκτητης ανεξαρτητα απο το ποση στοργη η υπηρεσιες νομιζει οτι προσφερει στο ζωο δεν αντιλαμβανεται οτι ολες αυτες τις "προσφορες" για τις οποιες ειναι τοσο υπερηφανος τις αντιλαμβανεται μεσα απο την δικια του οπτικη και σκεψη η οποια ειναι ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ διαφορετικη (προφανως) απο του ζωου. Για καποιο λογο δεν νομιζω οτι τα πουλια απολαμβανουν τα κλουβια τους, τα σκυλια τα φανελακια, τα πεντικιουρ και τις στειρωσεις, ενω οι γατες μπορει να μην λατρευουν τα whiskas τους που τα παραγει μια μεγαλη πολυεθνικη εταιρια με αγαπη κτρομεροςαι μερακι προφανως και οοουχι εχωντας σαν αποκλειστικο σκοπο το κερδος. Εδω καλα καλα οι περισοτερο ανθρωποι δεν ειναι σε θεση να διαχεριστουν τον εαυτο τους, να καταλαβουν τα παιδια τους, και τις σχεσεις τους με το κοινωνικο συνολο, αλλα ειναι καλη ιδεα να ειναι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ σκυλων?
Ας αφησουμε την φυση να υπαρχει και ας υπαρχουμε και μεις (σαν μερος της που ειμαστε..) αρμονικα μαζι της....
Και για το επιμυθιο: χρονια πριν στον μαγευτικο (τοτε) καιφα καμπινγκ. Ατομο στην παρεα φερνει τον σκυλο του μαζι που προφανως ειναι υπακουος, γλυκος, δεν δημιουργει προβληματα κλπ κλπ κλπ. Δεν εχω ακουσει ποτε και κανεναν να μιλαει ασκημα για μια ιδιοκτησια του παντως εκτος αν σκοπευει να την αλλαξει.To cut a long story short καποιοι γειτονες εχασαν τον δρομο στο δασος μες την νυχτα, περασαν απο τις σκηνες μας, και μετα απο ενα ομορφο τελετουργικο μαρκαρισμα και γαυγισμα το σκυλι, προφανως, δαγκωσε μια κοπελα στο ποδι πολυ ασχημα με αποτελεσμα να μην μπορει να κανει μπανιο 1,5 μηνες και να πρεπει να την πηγαινουε καθημερινα στο ιατρικο κεντρο για αλλαγη στην πληγη, εξεταση και δεν ξερω εγω τι αλλο. Ο γιατρος ειχε ψιλοτρομαξει μολις ειδε την πληγη δηλαδις.... Τωρα φταιω εγω που πιστευω οτι φταει ο ΛΑΛΑΚΑΣ ιδιοκτητης που τα βλεπει ολα το συμπαν και την υπαρξη μεσα απο τον δικο του εγωισμουλη?
Τα ενλογα ζωα ας καταλαβουν επιτελους οτι πρεπει να ζουν δ-ι-α-φ-ο-ρ-ε-τ-ι-κ-α...
αλλά θα βρεθεί απάντηση.. κάποιος σίγουρα σε προηγούμενη ζωή ήτανε σκύλος οπότε λίαν συντόμως θα έχουμε απάντηση..
Και μην ξεχνάς: τα πάντα είναι σχετικά εδώ.. μπορεί να έχει να κάνει με κβαντομηχανική, θα δούμε.
Το 1992 ταξίδεψα στην Ασκόνα της Ελβετίας για μια έκθεση που συμμετείχα. Το εντυπωσιακό πέρα από το ότι η πόλη ανήκει σε μια περιοχή που είναι τα θέρετρα των Ελβετών, είχε το εξής καταπληκτικό: βρύσες για τους σκύλους σε μορφή πηγής με γούρνα ειδική απο κάτω...
Με ενοχλεί φοβερά να βλέπω τα πεντακάθαρα περιστέρια να πλένονται στα λασπόνερα στα ρείθρα των δρόμων. Κανείς δεν δίνει σημασία. Μαρτυρίες λένε πως η Αθήνα ήταν γεμάτη από τέτοιες βρύσες. Τις τάπωσαν. Όπως και τα ρέματα και όλα. Η Φωκίωνος ήταν ρέμα με πάπιες. Και τα λοιπά χιλιοειπωμένα...
Βάλτε στα μπαλκόνια σας και τους κήπους σας bird feeders και birds baths. Στο Μαρούσι και σε μάντρες με κεραμικά θα βρείτε ωραία και φτηνά δοχεία που μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο. Έρχεται χειμώνας...Δεν πειράζουν και λίγες κουτσουλιές. Φτυαρίστε τις και βάλτε τις στις γλάστρες για λίπασμα, όπως και τα κακά των ζώων σας, το τσάϊ και τον καφέ που πίνετε.
Τέλος πάντων πάλι με παρέσυρε το πάθος μου...Συγνώμη."
Το πιό κιτς θέαμα είναι τα μπαλκόνια με τα CD και τις σακούλες σουπερμάρκετ να ανεμίζουνε απειλητικά και καλά.
Τα μπαλκόνια μ' αυτή την ιδιόρυθμη διακόσμηση είναι κατά 99.9% γυμνά από λουλούδια. Γιατί όποιος έχει λουλούδια, έχει και μια σχετική περιποίηση και καθαριότητα, που ούτως ή άλλως πρέπει να κρατάει καθημερινά, οπότε τα περιστέρια, οι δεκαοκτούρες, τα κοτσύφια και οι κοκκινολαίμηδες για παράδειγμα, που σκάβουν τις γλάστρες μου συνεπέστατα κάθε απόγευμα μετά το πότισμα, για να φάνε σκουληκάκια, που αναδύονται με το νερό του ποτίσματος, ε! είναι μέσα στο πρόγραμμα...
Είναι η πάστρα που βαριούνται να κάνουν έτσι κι αλλιώς, γιατί αυτά τα μπαλκόνια καθαρίζονται αργά και που, γι' αυτό και η έλλειψη λουλουδιών και η ιδιόμορφη "δίωξη" των πτηνών...
Παρεμπιπτόντως και συγνώμη ξανά για το πλάτυασμα, αλλά αξίζει να το μεταφέρω για όποιον έχει κέφι να το κάνει. Τα σπουργίτια του Αρκά μένουν στον ακάλυπτό μας χώρο. Μεγάλες οικογένειες μιλάμε που φωλιάζουν στους σωλήνες των απορροφητήρων, που εξέχουν απ' τους όχι και τόσο καλαίσθητους τοίχους των γύρω πολυκατοικιών (9 στο αριθμό μέτρησα στο google map). Έχω εφεύρει μια πατέντα που ονομάζω "μπιφτέκια σπουργιτιών". Αναμιγνύω αλεύρι, νεράκι, λίγο μέλι και σπόρους για καναρίνια. Τα πλάθω σε πλακέ σχήμα μπιφτεκιού, περνώντας κάθετα χοντρό σπάγγο. Όπως κάνουμε στα κεριά. Τα αφήνω να ξεραθούν εντελώς κι όταν είναι σαν πέτρα πιά, μ' αυτό τον σπάγγο δένω τα μπιφτέκια στο σύρμα του απλώματος των ρούχων. Δεν φαντάζεται κανείς το τιτίβισμα των σπουργιτιών που έρχονται, γαντζώνονται στα μπιφτέκια και τα τσιμπολογάνε ευτυχισμένα... Τα φυλάω σε σακουλάκια στην τροφοθήκη μου και τα βγάζω λίγα λίγα. Το καθένα κρατάει πάρα πολύ γιατί αυτά τα κακόμοιρα τρώνε...σαν πουλάκια...
δεν καταλαβαινω γιατι μας τα λες αυτα...
δεν ειμαστε φιλοζωικο φορουμ ειμαστε ποδηλατικο φορουμ (δεν κρυβω οτι θεωρω τα περιστερια εστια βρωμιας)
για τους αστεγους που σου ζητανε κερματα στα φαναρια τι φτιαχνεις; η τα περιστερια ειναι πιο σημαντικα απο τους ανθρωπους; υποκρισια η οχι;
για τους αστεγους που σου ζητανε κερματα στα φαναρια
Eίναι άστεγοι ή γρανάζια ενός καλά οργανωμένου συστήματος παραοικονομίας?Η μήπως συχνά άεργοι?[δεν μιλάω για τους ανθρώπους που σιτίζονται απο το δήμο και μένουν στο δρόμο.]
orck wrote:
υποκρισια η οχι;
Κατα τη γνώμη μου όχι.Στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπάρχουν τέτοια ποσοστά επετείας γιατί κανείς δεν δίνει.Δίνοντας ενισχύεις το σύστημα παραοικονομίας...
Δεν ξέρω τι είναι το φόρουμ,πάντως νομίζω απο τις διαστάσεις που έχει πάρει η κουβέντα,έχει κάποια σχέση με ζώα..
Είναι τόσο ενοχλητικό όταν κάποιος παραθέτει μέσα στην κουβέντα κάποια βιώματα και μάλιστα με τόση φαντασία και θετική ενέργεια?
Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί όλες οι κουβέντες του φόρουμ πρέπει να έχουν μία φόρμουλα 'πονάει πόδι?-κόψει πόδι!'?
Κάποιοι αρέσκονται σε μυρωδιές ζωης...
Κι εδώ για να μην το κάνουμε μελό, γιατί το σιχαίνομαι κάτι τέτοιο, είναι δικό μου θέμα τι κάνω ακριβώς με τους ανθρώπους. Με τους άστεγους των φαναριών δεν έχω ιδιαίτερη τριβή, αφού δεν έχω αυτοκίνητο. Σχεδόν πάντα αγοράζω λουλούδια απ' το φανάρι της Κατεχάκη και Κηφισίας, όπου πάω στη γιατρό μου και της τα προσφέρω. Όσοι έχουν συχνότερο συχνωτισμό με τους ανθρώπους των φαναριών, κάντε ό,τι μπορείτε.
Εγώ περιορίζομαι σε ό,τι με περιβάλει. Γύρω μου έχω γείτονες, γέρους μόνους, παιδιά που μεγαλώνουν μόνα (όπως μεγάλωσα κι εγώ και ξέρω τι εστί), άστεγους, μετανάστες που στήνουν τα σπιτικά τους απ' το τίποτα. Εγώ στη ζωή μου ωφελήθηκα από ανθρώπους που ήταν σε καλύτερη θέση από μένα, χωρίς να νιώσω ότι μου παρείχαν φιλανθρωπία. Έτσι απλά, με το να ζω και να μοιράζομαι μαζί τους μια σειρά από πράγματα. Υλικά και πνευματικά. Δεν υπάρχει πιο σιχαμερό και ταπεινωτικό απ' το να δίνεις στον διπλανό σου ως φιλάνθρωπος!!! Σε φιλανθρωπική οργάνωση δεν είμαι, όπως δεν είμαι και σε φιλοζωϊκή οργάνωση. Σ' αφήνω να υποθέσεις και το γιατί.
Αντιμετωπίζω όμως το περιβάλλον μου σαν τον εαυτό μου. Σάρκα απ' τη σάρκα μου. Και δεν θα διατυμπανίσω τι κάνω με τους ανθρώπους. Ούτε για τα ζώα θα το έκανα. Απλά έρχεται μια κουβέντα και με κάνει να μιλώ, επειδή ανήκουν σε έναν αθώο κι ανυπεράσπιστο κόσμο που δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να υπερασπίσει τον εαυτό του...
Πάντως γενικά βρίσκω πολύ φτηνό το στόρυ για τους φιλόστοργους με τα ζώα, αλλά τσιγγούνηδες με τους ανθρώπους...Όσοι αγαπούν τα ζώα, δηλαδή κατα κανόνα δεν αγαπούν τους ανθρώπους και τα τοιαύτα... Πολύ φτηνό!!!
Όσο για τη συνταγή "μπιφτεκάκια πουλιών", γράψε φάουλ...Ουδείς αλάνθαστος. Την έγραψα για όσους, ίσως, ενδιαφέρονται κι επειδή σήμερα το πρωΐ χάρηκα πραγματικά τα πουλιά να γευματίζουν στο πίσω μου μπαλκόνι.
Αν συνεχιζεις να πιστευεις πως λεω οτι οι σκυλοι ειναι Τεχνη
Κάποιος συμπεριφέρεται ρατσιστικά στα μπουζούκια! :P
Κατά τα άλλα, όλα έχουν μια χρησιμότητα, αλλιώς δεν θα υπήρχαν. Όσον αφορά τα περιστέρια, και ο Mr Monk (το είδωλό μου!) τα θεωρεί εστία βρωμιάς, τα αποκαλεί μάλιστα "φτερωτά ποντίκια". Αλλά αυτός πάλι φοβάται και το γάλα, σε κάποια πράγματα μου είναι κομματάκι δύσκολο να ταυτιστώ μαζί του...
Σχετικά με το αν τα περιστέρια είναι πιο σημαντικά από τους ανθρώπους, νομίζω πως εξαρτάται από το περιστέρι. Είχα διαβάσει παλιά ένα βιβλίο, θα το κατέτασα στον σουρεαλισμό, που έλεγε για ένα περιστέρι και ένα πνεύμα... Αυτό το συγκεκριμένο περιστέρι, νομίζω πως διαφέρει από τα υπόλοιπα.
Αν τώρα πάρω στα σοβαρά κάποιες απαντήσεις, και μπω στην λογική "ζητιάνος ή περιστέρι", θα προτιμούσα περιστέρι, μπορεί να με κόβει λόρδα, αλλά τουλάχιστον θα πετάω... Τώρα, "τι θα γίνουν οι τετράποδοι φίλοι μας σε καιρό πείνας", θα σας απαντήσω πως θα γίνουν φρικασέ. Αλλά σε εκείνους τους καιρούς πάλι, τώρα που το σκέφτομαι, δεν θα υπάρχουν άνθρωποι, παρά μονάχα κάτι πεινασμένα ζώα και ως τέτοια θα συμπεριφέρονται.
Επειδή όμως ΔΕΝ είμαστε σε τέτοιους καιρούς, καλό θα ήταν να είμαστε άνθρωποι τώρα που μπορούμε... Όσο προλαβαίνουμε δηλαδή...
ελληνική ταινία με τραγελαφικά στοιχεία, όπου ο Λογοθετίδης λίγο μετά την απελευθέρωση απ' τους Γερμανούς, κατά τη διάρκεια μιας σύντομης σιέστας στην αυλή του, βλέπει μια σειρά εφιάλτες, με δεδομένο ότι οι Γερμανοί είχαν ξαναγυρίσει, μεταξύ αυτών κι ότι ο Φλόξ, το σκυλάκι τους, μαγειρεύτηκε με πατάτες στο φούρνο...
τον "ανθρώπισμό" τον έβαλες τώρα σαν σπόντα για μπείς εντός θέματος?
Μπορείς σε παρακαλώ να με διαφωτίσεις για το άλλο μισό που ονομάζεις Τέχνη που συσχετίζεται με τούς αδέσποτους σκύλους?
Να κάνω copy paste τι έγραψα εγώ και τι απάντησες εσύ?
Οκ, ας το παμε αλλη μια
Η ΤΕΧΝΗ θεωρειται οτι δεν εχει καμια χρησιμότητα
εσυ ειπες οτι τα σκυλια δεν εχουν καμια χρησιμοτητα
Αν κατι λοιπον δεν εχει χρησιμότητα για τον ανθρωπο ή για σενα συγκεκριμενα σημαινει οτι πρεπει να μην υπάρχει?
Αν συνεχιζεις να πιστευεις πως λεω οτι οι σκυλοι ειναι Τεχνη, δεν μπορω να κανω κατι αλλο για αυτο
Αυτό με την τέχνη δεν καταλαβαίνω πως προκύπτει, είναι κάποια κοινή διαπίστωση από εκπροσώπους της τέχνης?το είπε κάποιος καθηγητής σε κάποια σχολή?είναι γραμμένο σε κάποιο βιβλίο με κύρος το οποίο αναφέρεται στην τέχνη?είναι δική σου σκέψη?
οι απαντήσεις στις ερωτησεις σου ειναι:
δεν υπάρχουν κοινες και εγκεκριμενες απο ολους διαπιστώσεις στη Τεχνη ουτε στη ζωή, σιγουρα ναι, οπωσδηποτε ναι,
...και οχι δεν το σκεφτηκα μονη μου
Αν θες να το δουμε ιστορικά, νομίζω οτι την σκεψη την ξεκίνησε ο Oscar Wilde
με το "All art is quite useless" (Tο πορτραιτο του Dorian Grey).
Γενικά το θεμα ειναι πως την αντιλαμβάνεσαι αυτη την προταση.
Οπως και το τι απανταει κανεις στο "τι ειναι Τέχνη'
Σίγουρα η Τέχνη δεν εχει καμια χρησιμότητα οπως πχ εχει η τεχνολογία και η επιστήμη. Αν η Τέχνη ειχε καποια χρησιμότητα, τοτε θα ηταν design, κατι δηλαδή που εχει εναν ειδους σχεδιασμό για ενα συγκεκριμενο σκοπό.
Παρολα αυτα, σιγουρα ο Οσκαρ οταν τα ελεγε αυτα δεν ειχε σκοπό να μειώσει την Τέχνη. Το αντίθετο μαλλον.
Σε εναν πλανήτη που ο,τι δεν μπορουμε να φάμε, να πηδήξουμε ή να κάνουμε μεζονέτα, μας φαίνεται άχρηστο... η υπάρξη της Τέχνης ως ανάγκη δείχνει πως έχουμε μια ελπίδα για μια πνευματική εξέλιξη.
Βεβαια μην ξεχναμε και τους ανθρώπους που θεωρουν την Τεχνη χρησιμη (ως επένδυση) ή για να την συνδυάσουν με τις κουρτίνες της μεζονέτας τους.
Θα σου έλεγα και για τους Ρώσους Κονστρουκτιβιστές αλλα μπορει και να σε κάλυψα.
Εγω υποστηρίζω το αντίθετο, πως τα πάντα μπορούν να γίνουν τέχνη και πως αυτή είναι μέρος του εαυτού μας, νοιώθουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε τέχνη (σε διάφορες μορφές) αφού η συναισθηματική ικανοποίηση είναι βασική μας λειτουργία.
Για παράδειγμα, η μουσική, είναι τέχνη, σωστά? Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ανάγκη τη μουσική, ακόμα και αυτοί που απλώς ανοίγουν ένα ράδιο και δεν πολυασχολούνται, χρειαζόμαστε την ψυχική ανάταση και τη χαλαρώτητα που μπορεί να μας προσφέρει.Δεν γίνεται να ζήσουμε χωρίς μουσική.
Η ο λόγος, μια συζήτηση μπορεί να είναι τόσο επικοδομητική που να μας αφήσει θετικά συναισθήματα, και χωρίς τη χρήση της ύλης, μόνο παραμένοντας στη μνήμη μας, δεν χρειάζεται ένα είδος τέχνης για ένα ποιοτικό διάλογο? (κοίτα ποιός μιλάει :P)
Οscar Wilde? Εφυής αλλά και αυτοκαταστροφικός, ίσως ήθελε να πληγώσει τον εαυτό του, είναι απίθανο?
Νομιζω πως μιλώντας για ART εννούσε περισσότερο τις εικαστικές τέχνες.
Ο Λόγος δεν θεωρειται τέχνη, παραδόξως ακόμα και η λογοτεχνία δεν κατατάσσεται στις Τεχνες
Εχεις ακουσει την εκφραση "οι Τέχνες και τα γράμματα"?
Τα γραμματα ειναι απέξω ίσως γιατι ολοι μαθαινουμε να γραφουμε.
Βεβαια, άλλο αυτος που εχει μαθει να γραφει και να διαβαζει
και αλλο αυτος που μπορει πραγματικά να γραψει και τον διαβαζουν οι αλλοι.
Ναι, τα πάντα μπορουν να γινουν Τέχνη.
Αυτο πιστευε και ο Marcel Duchamp
που πήρε εναν ουρητήρα τον έβαλε ανάποδα και τον ονόμασε συντριβάνι.
Θα μου πεις, μπορει εσυ να μην θεωρεις το συγκεκριμένο έργο τέχνη, αλλοι το θεωρούν. Γενικα γυρω απο το ποιος-που-ποτε και γιατι στην Τεχνη υπάρχει ένα μεγάλο ατελειωτο ντημπέητ.
Ο Οσκαρ, για να επιστρεψουμε σε αυτον, ειχε πει οτι αν ενα εργο κάνει τους κριτικούς να διαφωνούν σημαινει οτι αξίζει (καπως ετσι το ειχε πει)
Ηταν εκπληκτικά ευφυης σίγουρα αλλα αυτοκαταστροφικός δεν νομίζω πως ηταν.
Η καταστροφή του ήταν εκεινος ο γκομενος με τον εκδικητικό πατέρα
και η βικτωριανή κοινωνία που ηταν ολο υποκρισία και δυσώδη καθωσπρεπισμό
Πάντως παρ'ολες αυτες τις θεωρίες και τις κατατάξεις
νομίζω πως η ιδια η ζωη μπορει να γινει Τέχνη.
Αν όχι όλη μας η ζωή, τουλάχιστον κάποιες στιγμές της
Τώρα αυτό το θέμα με τα γράμματα είναι κάπως λεπτό , αφού τα γράμματα δημιουργήθηκαν πάλι απο καλλιτέχνες αλλά μείνανε σταθερά σε κάποια χρονική στιγμή και αποκτήσανε ενα εντελώς πρακτικό χαρακτήρα, μόνο για επικοινωνία και για γραφιστική , και πάλι, η εξέλιξη τους δεν είναι σημαντική αφού οι αρχικές φόρμες παραμένουν ίδιες.Οι εντυπώσεις και τα συναισθήματα που μας προκαλουν τα γράμματα είναι εδώ και αμέτρητα χρόνια καθιερωμένα, πρίν απο κάποιες χιλιάδες χρόνια όμως, αυτός που δημιούργησε ένα γράμμα σίγουρα εντυπωσίασε τον περίγυρό του.
Πλέον τα έχουμε συνιθίσει , οπότε δεν μας προκαλούν κάποια έκπληξη.
Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στις εικαστικές τέχνες αφού με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορούμε να δημιουργήσουμε εικόνες πολύ πιο ευκολα και σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με κάποιες εποχές που το μέσον ήταν ένα πινέλο και το αποτέλεσμα ήθελε πολύ περισσότερο χρόνοι και ήταν κάτι σπάνιο για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Εκτός το γεγονός με έναν σκύλο που με δάγκωσε μια μέρα πριν την asterimarp
στη Σκουφά λίγο πριν το Κολωνάκι (πήραν θάρρος λόγω της Ημέρας των Ζώων την Κυριακή 5/10)
έχω να δηλώσω ότι
α. τα περιστέρια μου έχουν κάνει το ποδήλατο χάλια και του άλλαξα θέση στάθμευσης το πρωί, το βράδυ εντάξει, κοιμούνται. Όταν κοίταξα ψηλά να δω τι γίνεται πάνω απ΄το ποδήλατό μου, κανονίσανε και μένα. Κάτι δεκαοχτούρες είναι, πολύ αναιδείς και ερωτύλες.
β. Για τις γάτες δεν ειπώθηκε τίποτα. Προσοχή στις κολοβές γάτες! Διότι ένα βράδυ πήγαινα βόλτα με μια φίλη που αγόρασε πρόσφατα ποδήλατο, και σταμάτησα ξαφνικά να δω που πέρασε από μπροστά μου μια κολοβή γάτα. Παραλίγο να μείνω και γω κολοβή, γιατί η φίλη μου που ερχόταν από πίσω ίσα που πρόλαβε να σταματήσει.
Συμπεράσματα: Κανονικά έπρεπε να έχουν φάει οι γάτες, κολοβές ή μη, τα πουλιά και οι σκύλοι τις γάτες. Μετά θα στέλναμε τους χορτάτους σκύλους στην Κίνα που τους εκτιμούν ως έδεσμα. Τότε θα είχε λυθεί το πρόβλημα. Δυστυχώς οι σκύλοι άρχισαν να τρώνε ποδηλάτες, οι γάτες τεμπελιάζουν και οι δεκαοχτούρες ερωτοτροπούν ασύστολα. Είναι μια από τις παρενέργειες του αστικού περιβάλλοντος πάνω στα άγρια ένστικτα!
Υποσημείωση: είχα σκύλο που κυνηγούσε τις γάτες αλλά ποτέ δεν έπιασε καμμία...
τώρα έχω γάτα που έχει τρομοκρατήσει σκύλους...
α! για την τέχνη και τα γράμματα δεν έχω να πω κάτι
Ναι αλλά δεν είναι οι ίδιοι σκύλοι κάθε φορά.. Αλλάζει η δομή της ομάδας. Οπότε και αυτούς να καλοπιάσω με φαί στην επόμενη βόλτα άλλους θα βρω. ( να έχει και εκατό σκύλους η παραλία.. μη σου πω και παραπάνω).
Τα ταΐζω τα σκασμένα όταν έχω φαγητό, συνήθως όταν πάω να πάρω φαγητό για τα δικά μου. Αλλά οι κροκέτες είναι πρόβλημα για αυτά, γιατί δεν έχουν μετά που να πιουν νερό. ( αυτό που το βάζεις. Θα έπρεπε τουλάχιστον να είχαν προβλέψει να έχουν νερό αυτά τα ζώα. Αφού δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να τα πάρουν από τον δρόμο τουλάχιστον θα έπρεπε να έχουν, το λιγότερο, νερό- αν και φαγητό πάντα βρίσκουν. Κάτι από τις ταβέρνες, κάτι από τα σκουπίδια).
Ο σκύλος που λες πρέπει να είναι μεγάλο μούτρο. Τα ξέρω αυτά τα κόλπα τους και έχουν πολύ πλάκα.
Αλλά θα σας πω μία περίπτωση να σκάσετε στα γέλια. Τις προάλλες είχαμε πάει για μπάνιο. Σκάει λοιπόν μύτη μία ομάδα σκύλων οι οποίοι έχουν πάθει παράκρουση και κυνηγούν μία σκύλα που είναι σε οίστρο.
Αράζουν λοιπόν στην παραλία όλοι μαζί, κάποιοι τσακωνόντουσαν για την σκύλα κάποιοι άλλοι ήταν ψόφιοι από την κούραση.
Σε κάποια δόση ξεκόβει ένας από αυτούς από την ομάδα, έρχεται κατά το μέρος μας και τι κάνει.. Αρχίζει ένα μουρμουριτό, έτσι σαν κλάμα που κάνουν οι σκύλοι, πέφτει πάνω μας με την πλάτη του, μας εκτοπίζει από τις πετσέτες που είχαμε στρωμένες στην παραλία και αρχίζει να κυλιέται πάνω τους.. Μουρ μουρ μουρ, μας έστειλε πέντε μέτρα πιο κάτω και μετά.. την άραξε κανονικά πάνω στις πετσέτες μας και κοιμήθηκε. Χα χα χα..
Και μετά που θέλαμε να φύγουμε, όσο και αν τραβάγαμε τις πετσέτες, (μήπως και τον κάνουμε να σηκωθεί)... τίποτα. Είχε αράξει και δεν έφευγε με τίποτα. Προφανώς το μουρμούρισμα ήταν γιατί είχε γκρίνια.. Νύσταζε ο κοπριτάκος δηλαδή!!! Χα χα χα..
Το 1992 ταξίδεψα στην Ασκόνα της Ελβετίας για μια έκθεση που συμμετείχα. Το εντυπωσιακό πέρα από το ότι η πόλη ανήκει σε μια περιοχή που είναι τα θέρετρα των Ελβετών, είχε το εξής καταπληκτικό: βρύσες για τους σκύλους σε μορφή πηγής με γούρνα ειδική απο κάτω...
Με ενοχλεί φοβερά να βλέπω τα πεντακάθαρα περιστέρια να πλένονται στα λασπόνερα στα ρείθρα των δρόμων. Κανείς δεν δίνει σημασία. Μαρτυρίες λένε πως η Αθήνα ήταν γεμάτη από τέτοιες βρύσες. Τις τάπωσαν. Όπως και τα ρέματα και όλα. Η Φωκίωνος ήταν ρέμα με πάπιες. Και τα λοιπά χιλιοειπωμένα...
Βάλτε στα μπαλκόνια σας και τους κήπους σας bird feeders και birds baths. Στο Μαρούσι και σε μάντρες με κεραμικά θα βρείτε ωραία και φτηνά δοχεία που μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο. Έρχεται χειμώνας...Δεν πειράζουν και λίγες κουτσουλιές. Φτυαρίστε τις και βάλτε τις στις γλάστρες για λίπασμα, όπως και τα κακά των ζώων σας, το τσάϊ και τον καφέ που πίνετε.
Τέλος πάντων πάλι με παρέσυρε το πάθος μου...Συγνώμη.
Εσένα, αγαπητή Royaloak, σου επιτρέπεται να σε παρασύρει το πάθος σου...
...σε μας τους ταπεινούς "υπόλοιπους", τις "μωρές παρθένες" και τους "αφελείς μεγαλόκαρδους"... όχι!
:))
Δεν αναφέρεται σ' εσένα και στα όσα λες εδώ, τα οποία συνυπογράφω στο έπακρο. Μάλλον μεταφέρεις τα δεδομένα μιας άλλης διαφορετικής συζήτησης σ' αυτήν εδώ. Έχω να απολογηθώ σε κάτι; Εξ άλλου ζήτησα συγνώμη για το πλάτυασμα, απ' αφορμή τα όσα ανταλλάξαμε με την Μαρλένα για τους σκύλους της περιοχής της. Κάθε θέμα έχει τα όριά του και δεν νομίζω, οτι εμπλέκεται η εκτροπή της συζήτησης ενός περιστατικού με σκύλους σε γενικολογία περί οικόσιτων και μη ζώων, με το κατά πόσο το φόρουμ είναι σαν οίκος ανοχής ή όχι. Άλλο ζήτημα το ένα κι άλλο το άλλο. Αλλά εν πάσει περιπτώσει δεκτή η κριτική σε κάθε περίπτωση, για να τελειώσει ελπίζω εδώ η μεταφορά από συζήτηση σε συζήτηση μιας συγκεκριμένης διαφωνίας. Δεν θέλω να είμαι εγώ αυτή που θα σέρνω τις ίδιες διαφωνίες σε όλες τις συζητήσεις. Τι άλλο να πω; Σηκώνω τα χέρια ψηλά.
Το κοντο:...
Χροοοονια πριν εκανα χαλαρη βολτα (μικρη ταχυτητα) σε ηρεμη γετονια της αθηνας. Δεξια στον δρομο. Σκυλος μεσα σε μαντρα, για καποιον αγνωστο λογο χωρις καποιου τυπου "προειδοποιηση", τρεχει,χτυπαει στην μεγαλη μεταλλικη πορτα προκαλωντας εναν γιγαντιαιο κροτο και αμεσως μετα αρχιζει τα δυνατα γαυγισματα. Ομολογω οτι δεν το περιμενα καθολου, τρομαξα και εχασα τον ελεγχο με αποτελεσμα να βρεθω κατω και ενας ντελιβερας που εμφανιστηκε γκαζωτος απο πισω εσκασε πανω σε μενα και το ποδηλατακι μου.
Το μακρυ:... Ειμαι εναντιον των φιλανθρωπων και των φιλοζωων γιατι και τα δυο, αν τα εξετασουμε στην ουσια τους ειναι ακριβως το αντιθετο απο το φαινεσθαι τους.
Η φιλανθρωπια, ελεηομοσυνη και παει λεγοντας κυριο στοχο και μονο ουσιαστικο αποτελεσμα εχει το μασαζ του εγωισμου και της συνηδεισης του φιλανθρωπου. Η ανθρωπινη δυστηχεια δεν αντιμετωπιζεται με ημιμετρα ατομικα και περιορισμενα ανα περιπτωση που στοχο εχουν οχι τα αιτια αλλα μερικες, σε τελικη αναλυση , ασημαντες προκειμενες. Απαντηση στην ανθρωπινη δυστηχια ειναι η συλλογικη δραση γα την αλλαγη των δομων της κοινωνιας. Η με τα λογα του Λεανδρου δεν καταπολεμας την λευχαιμια με ασπιρινες....
Για τους φιλοζωους τωρα.... 1674 προβληματα, ΤΣΕ ΒΑΛΕ! Το κυριοτερο προβλημα ειναι η ιδιοκτησια και ο εξουσιασμος ενος εμβιου οντος. Ανεξαρτητα απο το ποσο αγαπας το σκυλακι σου, οταν εισαι ιδιοκτητης του ΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙΣ. Μπορεις να το ταισεις η να μην το ταισεις, να τους δωσεις εντολες,να το εκπαιδευσεις,να παιξεις μαζι του αλλα το σημαντικο ειναι οτι εισαι ο απολυτος αρχων του. Η σχεση αφεντη,ιδιοκτητη - ζωου, ειναι μια ΑΝΙΣΗ και εξουσιαστικη σχεση. Μια σχεση που κανενας πραγατικα ελευθερος ανθρωπος δεν θα επρεπε να νιωθει την αναγκη να συντηρησει. Τοσο απλα. Με την ιδια ακριβως λογικη που η ανθρωποτητα προσπαθει με δειλα δειλα βηματα και πισωγυρισματα να καταργση του δουλεία ετσι ελπιζω πως μια μερα η ιδιοκτησια και ο εξουσιασμος εμβιων οντων για την "διασκεδαση" και την καλυψη των κοινωνικων αναγκων του ιδιοκτητη θα αποτελεσει παρελθον. Ο ιδιοκτητης ανεξαρτητα απο το ποση στοργη η υπηρεσιες νομιζει οτι προσφερει στο ζωο δεν αντιλαμβανεται οτι ολες αυτες τις "προσφορες" για τις οποιες ειναι τοσο υπερηφανος τις αντιλαμβανεται μεσα απο την δικια του οπτικη και σκεψη η οποια ειναι ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ διαφορετικη (προφανως) απο του ζωου. Για καποιο λογο δεν νομιζω οτι τα πουλια απολαμβανουν τα κλουβια τους, τα σκυλια τα φανελακια, τα πεντικιουρ και τις στειρωσεις, ενω οι γατες μπορει να μην λατρευουν τα whiskas τους που τα παραγει μια μεγαλη πολυεθνικη εταιρια με αγαπη κτρομεροςαι μερακι προφανως και οοουχι εχωντας σαν αποκλειστικο σκοπο το κερδος. Εδω καλα καλα οι περισοτερο ανθρωποι δεν ειναι σε θεση να διαχεριστουν τον εαυτο τους, να καταλαβουν τα παιδια τους, και τις σχεσεις τους με το κοινωνικο συνολο, αλλα ειναι καλη ιδεα να ειναι ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ σκυλων?
Ας αφησουμε την φυση να υπαρχει και ας υπαρχουμε και μεις (σαν μερος της που ειμαστε..) αρμονικα μαζι της....
Και για το επιμυθιο: χρονια πριν στον μαγευτικο (τοτε) καιφα καμπινγκ. Ατομο στην παρεα φερνει τον σκυλο του μαζι που προφανως ειναι υπακουος, γλυκος, δεν δημιουργει προβληματα κλπ κλπ κλπ. Δεν εχω ακουσει ποτε και κανεναν να μιλαει ασκημα για μια ιδιοκτησια του παντως εκτος αν σκοπευει να την αλλαξει.To cut a long story short καποιοι γειτονες εχασαν τον δρομο στο δασος μες την νυχτα, περασαν απο τις σκηνες μας, και μετα απο ενα ομορφο τελετουργικο μαρκαρισμα και γαυγισμα το σκυλι, προφανως, δαγκωσε μια κοπελα στο ποδι πολυ ασχημα με αποτελεσμα να μην μπορει να κανει μπανιο 1,5 μηνες και να πρεπει να την πηγαινουε καθημερινα στο ιατρικο κεντρο για αλλαγη στην πληγη, εξεταση και δεν ξερω εγω τι αλλο. Ο γιατρος ειχε ψιλοτρομαξει μολις ειδε την πληγη δηλαδις.... Τωρα φταιω εγω που πιστευω οτι φταει ο ΛΑΛΑΚΑΣ ιδιοκτητης που τα βλεπει ολα το συμπαν και την υπαρξη μεσα απο τον δικο του εγωισμουλη?
Τα ενλογα ζωα ας καταλαβουν επιτελους οτι πρεπει να ζουν δ-ι-α-φ-ο-ρ-ε-τ-ι-κ-α...
.......αυτόν θα παίρνουμε μαζί όταν βγαίνουμε βόλτες με το ποδήλατο.
αλλά θα βρεθεί απάντηση.. κάποιος σίγουρα σε προηγούμενη ζωή ήτανε σκύλος οπότε λίαν συντόμως θα έχουμε απάντηση..
Και μην ξεχνάς: τα πάντα είναι σχετικά εδώ.. μπορεί να έχει να κάνει με κβαντομηχανική, θα δούμε.
"Νεράκι...
by Royaloak - 12/10/2009 - 23:02
Το 1992 ταξίδεψα στην Ασκόνα της Ελβετίας για μια έκθεση που συμμετείχα. Το εντυπωσιακό πέρα από το ότι η πόλη ανήκει σε μια περιοχή που είναι τα θέρετρα των Ελβετών, είχε το εξής καταπληκτικό: βρύσες για τους σκύλους σε μορφή πηγής με γούρνα ειδική απο κάτω...
Με ενοχλεί φοβερά να βλέπω τα πεντακάθαρα περιστέρια να πλένονται στα λασπόνερα στα ρείθρα των δρόμων. Κανείς δεν δίνει σημασία. Μαρτυρίες λένε πως η Αθήνα ήταν γεμάτη από τέτοιες βρύσες. Τις τάπωσαν. Όπως και τα ρέματα και όλα. Η Φωκίωνος ήταν ρέμα με πάπιες. Και τα λοιπά χιλιοειπωμένα...
Βάλτε στα μπαλκόνια σας και τους κήπους σας bird feeders και birds baths. Στο Μαρούσι και σε μάντρες με κεραμικά θα βρείτε ωραία και φτηνά δοχεία που μπορούν να παίξουν αυτό το ρόλο. Έρχεται χειμώνας...Δεν πειράζουν και λίγες κουτσουλιές. Φτυαρίστε τις και βάλτε τις στις γλάστρες για λίπασμα, όπως και τα κακά των ζώων σας, το τσάϊ και τον καφέ που πίνετε.
Τέλος πάντων πάλι με παρέσυρε το πάθος μου...Συγνώμη."
Τι, δηλαδή να ξεκρεμάσουμε τα cds;;;
Το πιό κιτς θέαμα είναι τα μπαλκόνια με τα CD και τις σακούλες σουπερμάρκετ να ανεμίζουνε απειλητικά και καλά.
Τα μπαλκόνια μ' αυτή την ιδιόρυθμη διακόσμηση είναι κατά 99.9% γυμνά από λουλούδια. Γιατί όποιος έχει λουλούδια, έχει και μια σχετική περιποίηση και καθαριότητα, που ούτως ή άλλως πρέπει να κρατάει καθημερινά, οπότε τα περιστέρια, οι δεκαοκτούρες, τα κοτσύφια και οι κοκκινολαίμηδες για παράδειγμα, που σκάβουν τις γλάστρες μου συνεπέστατα κάθε απόγευμα μετά το πότισμα, για να φάνε σκουληκάκια, που αναδύονται με το νερό του ποτίσματος, ε! είναι μέσα στο πρόγραμμα...
Είναι η πάστρα που βαριούνται να κάνουν έτσι κι αλλιώς, γιατί αυτά τα μπαλκόνια καθαρίζονται αργά και που, γι' αυτό και η έλλειψη λουλουδιών και η ιδιόμορφη "δίωξη" των πτηνών...
Παρεμπιπτόντως και συγνώμη ξανά για το πλάτυασμα, αλλά αξίζει να το μεταφέρω για όποιον έχει κέφι να το κάνει. Τα σπουργίτια του Αρκά μένουν στον ακάλυπτό μας χώρο. Μεγάλες οικογένειες μιλάμε που φωλιάζουν στους σωλήνες των απορροφητήρων, που εξέχουν απ' τους όχι και τόσο καλαίσθητους τοίχους των γύρω πολυκατοικιών (9 στο αριθμό μέτρησα στο google map). Έχω εφεύρει μια πατέντα που ονομάζω "μπιφτέκια σπουργιτιών". Αναμιγνύω αλεύρι, νεράκι, λίγο μέλι και σπόρους για καναρίνια. Τα πλάθω σε πλακέ σχήμα μπιφτεκιού, περνώντας κάθετα χοντρό σπάγγο. Όπως κάνουμε στα κεριά. Τα αφήνω να ξεραθούν εντελώς κι όταν είναι σαν πέτρα πιά, μ' αυτό τον σπάγγο δένω τα μπιφτέκια στο σύρμα του απλώματος των ρούχων. Δεν φαντάζεται κανείς το τιτίβισμα των σπουργιτιών που έρχονται, γαντζώνονται στα μπιφτέκια και τα τσιμπολογάνε ευτυχισμένα... Τα φυλάω σε σακουλάκια στην τροφοθήκη μου και τα βγάζω λίγα λίγα. Το καθένα κρατάει πάρα πολύ γιατί αυτά τα κακόμοιρα τρώνε...σαν πουλάκια...
Οκ, ας το παμε αλλη μια
Η ΤΕΧΝΗ θεωρειται οτι δεν εχει καμια χρησιμότητα
εσυ ειπες οτι τα σκυλια δεν εχουν καμια χρησιμοτητα
Αν κατι λοιπον δεν εχει χρησιμότητα για τον ανθρωπο ή για σενα συγκεκριμενα σημαινει οτι πρεπει να μην υπάρχει?
Αν συνεχιζεις να πιστευεις πως λεω οτι οι σκυλοι ειναι Τεχνη, δεν μπορω να κανω κατι αλλο για αυτο
δεν καταλαβαινω γιατι μας τα λες αυτα...
δεν ειμαστε φιλοζωικο φορουμ ειμαστε ποδηλατικο φορουμ (δεν κρυβω οτι θεωρω τα περιστερια εστια βρωμιας)
για τους αστεγους που σου ζητανε κερματα στα φαναρια τι φτιαχνεις; η τα περιστερια ειναι πιο σημαντικα απο τους ανθρωπους; υποκρισια η οχι;
Eίναι άστεγοι ή γρανάζια ενός καλά οργανωμένου συστήματος παραοικονομίας?Η μήπως συχνά άεργοι?[δεν μιλάω για τους ανθρώπους που σιτίζονται απο το δήμο και μένουν στο δρόμο.]
Κατα τη γνώμη μου όχι.Στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν υπάρχουν τέτοια ποσοστά επετείας γιατί κανείς δεν δίνει.Δίνοντας ενισχύεις το σύστημα παραοικονομίας...Δεν ξέρω τι είναι το φόρουμ,πάντως νομίζω απο τις διαστάσεις που έχει πάρει η κουβέντα,έχει κάποια σχέση με ζώα..
Είναι τόσο ενοχλητικό όταν κάποιος παραθέτει μέσα στην κουβέντα κάποια βιώματα και μάλιστα με τόση φαντασία και θετική ενέργεια?
Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί όλες οι κουβέντες του φόρουμ πρέπει να έχουν μία φόρμουλα 'πονάει πόδι?-κόψει πόδι!'?
Κάποιοι αρέσκονται σε μυρωδιές ζωης...
Κι εδώ για να μην το κάνουμε μελό, γιατί το σιχαίνομαι κάτι τέτοιο, είναι δικό μου θέμα τι κάνω ακριβώς με τους ανθρώπους. Με τους άστεγους των φαναριών δεν έχω ιδιαίτερη τριβή, αφού δεν έχω αυτοκίνητο. Σχεδόν πάντα αγοράζω λουλούδια απ' το φανάρι της Κατεχάκη και Κηφισίας, όπου πάω στη γιατρό μου και της τα προσφέρω. Όσοι έχουν συχνότερο συχνωτισμό με τους ανθρώπους των φαναριών, κάντε ό,τι μπορείτε.
Εγώ περιορίζομαι σε ό,τι με περιβάλει. Γύρω μου έχω γείτονες, γέρους μόνους, παιδιά που μεγαλώνουν μόνα (όπως μεγάλωσα κι εγώ και ξέρω τι εστί), άστεγους, μετανάστες που στήνουν τα σπιτικά τους απ' το τίποτα. Εγώ στη ζωή μου ωφελήθηκα από ανθρώπους που ήταν σε καλύτερη θέση από μένα, χωρίς να νιώσω ότι μου παρείχαν φιλανθρωπία. Έτσι απλά, με το να ζω και να μοιράζομαι μαζί τους μια σειρά από πράγματα. Υλικά και πνευματικά. Δεν υπάρχει πιο σιχαμερό και ταπεινωτικό απ' το να δίνεις στον διπλανό σου ως φιλάνθρωπος!!! Σε φιλανθρωπική οργάνωση δεν είμαι, όπως δεν είμαι και σε φιλοζωϊκή οργάνωση. Σ' αφήνω να υποθέσεις και το γιατί.
Αντιμετωπίζω όμως το περιβάλλον μου σαν τον εαυτό μου. Σάρκα απ' τη σάρκα μου. Και δεν θα διατυμπανίσω τι κάνω με τους ανθρώπους. Ούτε για τα ζώα θα το έκανα. Απλά έρχεται μια κουβέντα και με κάνει να μιλώ, επειδή ανήκουν σε έναν αθώο κι ανυπεράσπιστο κόσμο που δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να υπερασπίσει τον εαυτό του...
Πάντως γενικά βρίσκω πολύ φτηνό το στόρυ για τους φιλόστοργους με τα ζώα, αλλά τσιγγούνηδες με τους ανθρώπους...Όσοι αγαπούν τα ζώα, δηλαδή κατα κανόνα δεν αγαπούν τους ανθρώπους και τα τοιαύτα... Πολύ φτηνό!!!
Όσο για τη συνταγή "μπιφτεκάκια πουλιών", γράψε φάουλ...Ουδείς αλάνθαστος. Την έγραψα για όσους, ίσως, ενδιαφέρονται κι επειδή σήμερα το πρωΐ χάρηκα πραγματικά τα πουλιά να γευματίζουν στο πίσω μου μπαλκόνι.
Αν αυτό είναι υποκρισία, ξανά τι να πω...
Συγνώμη ποδηλάτες και ποδηλάτισσες!!!
Κάποιος συμπεριφέρεται ρατσιστικά στα μπουζούκια! :P
Κατά τα άλλα, όλα έχουν μια χρησιμότητα, αλλιώς δεν θα υπήρχαν. Όσον αφορά τα περιστέρια, και ο Mr Monk (το είδωλό μου!) τα θεωρεί εστία βρωμιάς, τα αποκαλεί μάλιστα "φτερωτά ποντίκια". Αλλά αυτός πάλι φοβάται και το γάλα, σε κάποια πράγματα μου είναι κομματάκι δύσκολο να ταυτιστώ μαζί του...
Σχετικά με το αν τα περιστέρια είναι πιο σημαντικά από τους ανθρώπους, νομίζω πως εξαρτάται από το περιστέρι. Είχα διαβάσει παλιά ένα βιβλίο, θα το κατέτασα στον σουρεαλισμό, που έλεγε για ένα περιστέρι και ένα πνεύμα... Αυτό το συγκεκριμένο περιστέρι, νομίζω πως διαφέρει από τα υπόλοιπα.
Αν τώρα πάρω στα σοβαρά κάποιες απαντήσεις, και μπω στην λογική "ζητιάνος ή περιστέρι", θα προτιμούσα περιστέρι, μπορεί να με κόβει λόρδα, αλλά τουλάχιστον θα πετάω... Τώρα, "τι θα γίνουν οι τετράποδοι φίλοι μας σε καιρό πείνας", θα σας απαντήσω πως θα γίνουν φρικασέ. Αλλά σε εκείνους τους καιρούς πάλι, τώρα που το σκέφτομαι, δεν θα υπάρχουν άνθρωποι, παρά μονάχα κάτι πεινασμένα ζώα και ως τέτοια θα συμπεριφέρονται.
Επειδή όμως ΔΕΝ είμαστε σε τέτοιους καιρούς, καλό θα ήταν να είμαστε άνθρωποι τώρα που μπορούμε... Όσο προλαβαίνουμε δηλαδή...
Καλό μεσημέρι σε όλους!
ελληνική ταινία με τραγελαφικά στοιχεία, όπου ο Λογοθετίδης λίγο μετά την απελευθέρωση απ' τους Γερμανούς, κατά τη διάρκεια μιας σύντομης σιέστας στην αυλή του, βλέπει μια σειρά εφιάλτες, με δεδομένο ότι οι Γερμανοί είχαν ξαναγυρίσει, μεταξύ αυτών κι ότι ο Φλόξ, το σκυλάκι τους, μαγειρεύτηκε με πατάτες στο φούρνο...
Αυτό με την τέχνη δεν καταλαβαίνω πως προκύπτει, είναι κάποια κοινή διαπίστωση από εκπροσώπους της τέχνης?το είπε κάποιος καθηγητής σε κάποια σχολή?είναι γραμμένο σε κάποιο βιβλίο με κύρος το οποίο αναφέρεται στην τέχνη?είναι δική σου σκέψη?
οι απαντήσεις στις ερωτησεις σου ειναι:
δεν υπάρχουν κοινες και εγκεκριμενες απο ολους διαπιστώσεις στη Τεχνη ουτε στη ζωή, σιγουρα ναι, οπωσδηποτε ναι,
...και οχι δεν το σκεφτηκα μονη μου
Αν θες να το δουμε ιστορικά, νομίζω οτι την σκεψη την ξεκίνησε ο Oscar Wilde
με το "All art is quite useless" (Tο πορτραιτο του Dorian Grey).
Γενικά το θεμα ειναι πως την αντιλαμβάνεσαι αυτη την προταση.
Οπως και το τι απανταει κανεις στο "τι ειναι Τέχνη'
Σίγουρα η Τέχνη δεν εχει καμια χρησιμότητα οπως πχ εχει η τεχνολογία και η επιστήμη. Αν η Τέχνη ειχε καποια χρησιμότητα, τοτε θα ηταν design, κατι δηλαδή που εχει εναν ειδους σχεδιασμό για ενα συγκεκριμενο σκοπό.
Παρολα αυτα, σιγουρα ο Οσκαρ οταν τα ελεγε αυτα δεν ειχε σκοπό να μειώσει την Τέχνη. Το αντίθετο μαλλον.
Σε εναν πλανήτη που ο,τι δεν μπορουμε να φάμε, να πηδήξουμε ή να κάνουμε μεζονέτα, μας φαίνεται άχρηστο... η υπάρξη της Τέχνης ως ανάγκη δείχνει πως έχουμε μια ελπίδα για μια πνευματική εξέλιξη.
Βεβαια μην ξεχναμε και τους ανθρώπους που θεωρουν την Τεχνη χρησιμη (ως επένδυση) ή για να την συνδυάσουν με τις κουρτίνες της μεζονέτας τους.
Θα σου έλεγα και για τους Ρώσους Κονστρουκτιβιστές αλλα μπορει και να σε κάλυψα.
Καταλαβαίνω την τοποθέτηση σου.
Εγω υποστηρίζω το αντίθετο, πως τα πάντα μπορούν να γίνουν τέχνη και πως αυτή είναι μέρος του εαυτού μας, νοιώθουμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε τέχνη (σε διάφορες μορφές) αφού η συναισθηματική ικανοποίηση είναι βασική μας λειτουργία.
Για παράδειγμα, η μουσική, είναι τέχνη, σωστά? Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ανάγκη τη μουσική, ακόμα και αυτοί που απλώς ανοίγουν ένα ράδιο και δεν πολυασχολούνται, χρειαζόμαστε την ψυχική ανάταση και τη χαλαρώτητα που μπορεί να μας προσφέρει.Δεν γίνεται να ζήσουμε χωρίς μουσική.
Η ο λόγος, μια συζήτηση μπορεί να είναι τόσο επικοδομητική που να μας αφήσει θετικά συναισθήματα, και χωρίς τη χρήση της ύλης, μόνο παραμένοντας στη μνήμη μας, δεν χρειάζεται ένα είδος τέχνης για ένα ποιοτικό διάλογο? (κοίτα ποιός μιλάει :P)
Οscar Wilde? Εφυής αλλά και αυτοκαταστροφικός, ίσως ήθελε να πληγώσει τον εαυτό του, είναι απίθανο?
Νομιζω πως μιλώντας για ART εννούσε περισσότερο τις εικαστικές τέχνες.
Ο Λόγος δεν θεωρειται τέχνη, παραδόξως ακόμα και η λογοτεχνία δεν κατατάσσεται στις Τεχνες
Εχεις ακουσει την εκφραση "οι Τέχνες και τα γράμματα"?
Τα γραμματα ειναι απέξω ίσως γιατι ολοι μαθαινουμε να γραφουμε.
Βεβαια, άλλο αυτος που εχει μαθει να γραφει και να διαβαζει
και αλλο αυτος που μπορει πραγματικά να γραψει και τον διαβαζουν οι αλλοι.
Ναι, τα πάντα μπορουν να γινουν Τέχνη.
Αυτο πιστευε και ο Marcel Duchamp
που πήρε εναν ουρητήρα τον έβαλε ανάποδα και τον ονόμασε συντριβάνι.
Θα μου πεις, μπορει εσυ να μην θεωρεις το συγκεκριμένο έργο τέχνη, αλλοι το θεωρούν. Γενικα γυρω απο το ποιος-που-ποτε και γιατι στην Τεχνη υπάρχει ένα μεγάλο ατελειωτο ντημπέητ.
Ο Οσκαρ, για να επιστρεψουμε σε αυτον, ειχε πει οτι αν ενα εργο κάνει τους κριτικούς να διαφωνούν σημαινει οτι αξίζει (καπως ετσι το ειχε πει)
Ηταν εκπληκτικά ευφυης σίγουρα αλλα αυτοκαταστροφικός δεν νομίζω πως ηταν.
Η καταστροφή του ήταν εκεινος ο γκομενος με τον εκδικητικό πατέρα
και η βικτωριανή κοινωνία που ηταν ολο υποκρισία και δυσώδη καθωσπρεπισμό
Πάντως παρ'ολες αυτες τις θεωρίες και τις κατατάξεις
νομίζω πως η ιδια η ζωη μπορει να γινει Τέχνη.
Αν όχι όλη μας η ζωή, τουλάχιστον κάποιες στιγμές της
Εν μέρει συμφωνώ.
Τώρα αυτό το θέμα με τα γράμματα είναι κάπως λεπτό , αφού τα γράμματα δημιουργήθηκαν πάλι απο καλλιτέχνες αλλά μείνανε σταθερά σε κάποια χρονική στιγμή και αποκτήσανε ενα εντελώς πρακτικό χαρακτήρα, μόνο για επικοινωνία και για γραφιστική , και πάλι, η εξέλιξη τους δεν είναι σημαντική αφού οι αρχικές φόρμες παραμένουν ίδιες.Οι εντυπώσεις και τα συναισθήματα που μας προκαλουν τα γράμματα είναι εδώ και αμέτρητα χρόνια καθιερωμένα, πρίν απο κάποιες χιλιάδες χρόνια όμως, αυτός που δημιούργησε ένα γράμμα σίγουρα εντυπωσίασε τον περίγυρό του.
Πλέον τα έχουμε συνιθίσει , οπότε δεν μας προκαλούν κάποια έκπληξη.
Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί και στις εικαστικές τέχνες αφού με τη βοήθεια της τεχνολογίας μπορούμε να δημιουργήσουμε εικόνες πολύ πιο ευκολα και σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με κάποιες εποχές που το μέσον ήταν ένα πινέλο και το αποτέλεσμα ήθελε πολύ περισσότερο χρόνοι και ήταν κάτι σπάνιο για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
:)
εσυ το πηρες κυριολεκτικά
στην εκφραση "Τεχνες και τα Γραμματα"
οπου γραμματα βαλε: λογοτεχνια και την ποιηση
ειναι εκφραση, οπως:
οι ανθρωποι των Τεχνών και των Γραμματων...
Καταλαβαίνω την έκφραση, απλώς έχω την τάση να προσπαθώ να καταρρίπτω κάτι δεδομένο.
Eμ αυτό είδες εσύ μέσα στο κείμενο με το πανέμορφο πριγκηπόπουλο;
Εγώ είδα-εστίασα σε άλλα... θα σε ρωτήσω από κοντά...
Εκτός το γεγονός με έναν σκύλο που με δάγκωσε μια μέρα πριν την asterimarp
στη Σκουφά λίγο πριν το Κολωνάκι (πήραν θάρρος λόγω της Ημέρας των Ζώων την Κυριακή 5/10)
έχω να δηλώσω ότι
α. τα περιστέρια μου έχουν κάνει το ποδήλατο χάλια και του άλλαξα θέση στάθμευσης το πρωί, το βράδυ εντάξει, κοιμούνται. Όταν κοίταξα ψηλά να δω τι γίνεται πάνω απ΄το ποδήλατό μου, κανονίσανε και μένα. Κάτι δεκαοχτούρες είναι, πολύ αναιδείς και ερωτύλες.
β. Για τις γάτες δεν ειπώθηκε τίποτα. Προσοχή στις κολοβές γάτες! Διότι ένα βράδυ πήγαινα βόλτα με μια φίλη που αγόρασε πρόσφατα ποδήλατο, και σταμάτησα ξαφνικά να δω που πέρασε από μπροστά μου μια κολοβή γάτα. Παραλίγο να μείνω και γω κολοβή, γιατί η φίλη μου που ερχόταν από πίσω ίσα που πρόλαβε να σταματήσει.
Συμπεράσματα: Κανονικά έπρεπε να έχουν φάει οι γάτες, κολοβές ή μη, τα πουλιά και οι σκύλοι τις γάτες. Μετά θα στέλναμε τους χορτάτους σκύλους στην Κίνα που τους εκτιμούν ως έδεσμα. Τότε θα είχε λυθεί το πρόβλημα. Δυστυχώς οι σκύλοι άρχισαν να τρώνε ποδηλάτες, οι γάτες τεμπελιάζουν και οι δεκαοχτούρες ερωτοτροπούν ασύστολα. Είναι μια από τις παρενέργειες του αστικού περιβάλλοντος πάνω στα άγρια ένστικτα!
Υποσημείωση: είχα σκύλο που κυνηγούσε τις γάτες αλλά ποτέ δεν έπιασε καμμία...
τώρα έχω γάτα που έχει τρομοκρατήσει σκύλους...
α! για την τέχνη και τα γράμματα δεν έχω να πω κάτι