Εχτές το βράδυ στις 22:30 πήγαμε σε ένα απομονωμένο μέρος που πλέον είναι εγκατελληλημενο για ποδήλατο όπου δίπλα έχει ένα πάρκο. Πήραμε το ρίσκο πήγαμε με τα ποδηλατα αν και υπάρχει έλλειψη φωτισμού και είναι επικίνδυνα. Από μακρυά είδα εναν κύριο με ένα σκύλο που τον είχα ξαναδεί εκει. Ύστερα βλέπω να έρχεται ένας σκύλος κοντά μας (ειμουν με ένα φίλο) και μετά να έρχονται αλλά 2.) Εμείς κάναμε βλακεία και αρχίσαμε να το γκαζονουμε. Αυτά μας κυνήγησαν, γαβγιζαν συνεχώς και βρίσκονταν παράλληλα με εμάς χωρίς να μας δαγκώσουν. Τελικά φτάσαμε στο διπλανό πάρκο που ήταν γεμάτο ανθρωπους και σταμάτησαν να μας κυνηγούν. Και μάλιστα ήρθαν και αυτά στο πάρκο μας είδαν και δεν έκανα τίποτα κουνούσαν την ουρά τους και απλώς μας έγραψαν και εφυγαν. Να φανταστώ τα συγκεκριμένα δεν ήταν άγρια και εάν είχαμε σταματήσει δεν θα μας είχαν επιτεθεί?
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Άγνωστες οι βουλές του σκύλου..!!
Πάντως τα αδέσποτα είναι εντελώς ακίνδυνα.. Σ'αντίθεση με τα «δεσποζόμενα» που ο Θεός να σε φυλάει.
Κι εμένα τώρα τελευταία με κυνήγησε ένας τεράστιος σκύλος ενός τύπου (που ενώ έχει δεχτεί πολλές παρατηρήσεις εξακολουθεί να τον αφήνει να «βόσκει» ελεύθερο), στο παρατσάκ θα με μαζεύαν κομμάτια.....
Και πολύ καλά σας κάνανε!!! Αν κάποιος ερχόταν και στην έπεφτε εσένα δεν θα τον θεωρούσες τουλάχιστον απρόβλεπτο και επικίνδυνο;;;;; Τέλος καλό όλα καλά για εσάς τουλάχιστον, να προσέχετε στις βόλτες σας!!!
... αν και δεν είμαι ειδικός επί συμπεριφοράς αδέσποτων σκύλων:
- το γαυγίζω είναι μάλλον "ΦΩΝΑΖΩ για να φύγεις".
- το γρυλλίζω και δείχνω δόντια είναι μάλλον "ετοιμάσου να νιώσεις τους κυνόδοντες μου στην τρυφερή σάρκα σου"
Είναι ευδιάκριτα.
Λένε ότι καλόν είναι να τα κοιτάς στα μάτια και να κάνεις μετρημένα αργά βήματα υποχώρησης.
Ως ποδηλάτες έχουμε ένα βασικό αμυντικό όπλο, το ποδήλατο, λειτουργεί ως φράγμα μεταξύ του σώματός μας και του επιτιθέμενου σκύλου, και συνήθως και ένα επιθετικό όπλο - παγούρι με νερό. ΨΕΚΑΖΟΥΜΕ μια καλή στη μουσούδα του σκύλου που πλησιάζει απειλητικά. ΣΗΜΑΔΕΨΤΕ ΚΑΛΑ και ρίξτε απότομα και με δύναμη μια ριπή νερού.
Ήσουν τυχερός, είχες και παρέα. Φαντάσου να ήσουν και μόνος σου....
Και η φάση είναι ότι μετά δύο σκυλιά από αυτά πέρασαν λίγα μέτρα δίπλα μας και δεν έκαναν τίποτα. Κάποιοι άλλοι τα χαιδευαν και δεν έκαναν κάτι. Μάλλον μας κυνήγησαν επειδή το γκαζωναμε
Από ό.τι ξέρω και έχω δει μάλλον το ανάποδο είναι.. Να ΜΗΝ τα κοιτάς στα μάτια, είναι σωτήριο γιατι καταλαβαίνουν οτι δεν έχεις εχθρικές διαθέσεις, Το κοίταγμα κατάματα εκλαμβάνεται ως απειλή για το σκύλο (μα και για τους ανθρώπους πολλές φορές).
Οσο για τα συγκεκριμμένα σκυλιά του θέματος, προφανώς θέλανε να παίξουν/κυνηγήσουν/ τρέξουν και βρήκαν ευκαιρία τα ποδήλατα. Αν δεν γκαζώνατε μάλλον θα τα αφήνατε αδιάφορα.
Και κάτι άλλο, τα αδέσποτα δεν είναι πάντα ακίνδυνα εάν δεν ξέρεις πως να συμπεριφερθείς ή αν έχουν κάποια περιοχή υπό την εξουσία τους και εισβάλλεις..
...Υπολογίζω στην ζωή μου να έχω δεχτεί περίπου εκατό (100) επιθέσεις σκύλων (ευτυχώς μόνο ένα δάγκωμα) , και τουλάχιστον οι 99 ήσαν από δεσποζόμενα. Όσον αφορά το τελευταίο περιστατικό ,θυμάμαι ήταν μεσημεράκι και σκέφτηκα να βγω για μια δίωρη βόλτα με το ποδήλατο να ευχαριστηθώ τον ήλιο, όταν εντελώς ξαφνικά μου την πέφτει ένας σκύλος τριπλάσιου μεγέθους από μένα. Με το που τον είδα να έρχεται τρελαμένος κατά πάνω μου, κόντεψα να πάθω έμφραγμα από τον τρόμο. Ενστικτωδώς σηκώνομαι ορθοπέταλο και συνεπικουρούμενης της ελαφράς κατηφόρας, νόμιζα πως του ξέφυγα.. Όμως εκείνη την ώρα κοιτάζω και βλέπω την μουσούδα του ξυστά στο αριστερό μου πετάλι! Εκεί ήταν που κόντεψα να χάσω τον έλεγχο και να πέσω! (πράγμα το οποίο αν συνέβαινε δεν νομίζω να την γλίτωνα)... Κατόπιν έμαθα ποιανού είναι κι ότι έχει δεχτεί πολλές παρατηρήσεις κτλ. Τελικά ο τύπος ευτυχώς λογικεύτηκε και τον μαζέψε. Κάτι είναι κι αυτό. Γενικά οι σκύλοι θέλουν ψυχραιμία*
*αν και για μένα που έχω εκ γενετής φοβία με τα σκυλιά, είναι δύσκολο να την διατηρήσω.
Σε περιοχές όπου τα σκυλιά έχουν μάθει να ζουν με ανθρώπους, ποτέ μην ανησυχήσεις. Το κάνουν και για λίγο γυμναστική, να ξεπιαστούμε μωρέ αδερφέ λιγουλάκι με λίγη τρεχαλίτσα. Εκεί που είναι να φοβάσαι είναι σε περιοχές όπου οι σκύλοι φυλάνε, έχουν δηλαδή το ένστικτο της περιοχής. Και αυτό δυστυχώς, συμβαίνει όπως έχω παρατηρήσει λόγω των ζωόφιλων. Αυτοί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι. Τα ταΐζουν, και αυτά έχοντας το φαΐ μένουν και αποκτάνε ένστικτο φύλαξης, οπότε όποιος ξένος περάσει τον θεωρούν παρείσακτο. Και βέβαια ο ζωόφιλος δεν ξέρει τίποτα... α ξέρεις δεν είναι δικό μου το σκυλί και δεν ξέρω τίποτα εγώ... Έτσι για να τα λέμε όλα.
Eγώ γενικά δε τα φοβάμαι τα σκυλιά όσο είμαι πεζός γιατί είχα πάντα σκυλιά στο σπίτι και τώρα έχω ένα τσοπανόσκυλο για φύλακα. Μέχρι πριν από 5 μήνες θεωρούσα πως δεν αποτελούν κίνδυνο για μένα όσο ποδηλατώ με την κούρσα γιατί μπορώ να επιταχύνω γρήγορα και τους ξεφεύγω ή σταματώ και τα διώχνω εγκαίρως με κάποια πέτρα, νερό κλπ. Όμως σε μια μεσημεριανή χειμωνιάτικη βόλτα με την κούρσα πριν από 5 μήνες κι ενώ έπαιρνα μια κλειστή στροφή με αρκετά χιλιόμετρα βρέθηκα μπροστά σε αγέλη σκύλων που ήταν μες το δρόμο. Θεώρησα εύκολη την αποφυγή αφού είχα είδη αρκετά μεγάλη ταχύτητα, όμως όταν πέρασα αναμεσά τους και ξεκίνησαν κι αυτά να τρέχουν παράλληλα με εμένα γαυγίζοντας ένα από αυτά που ήταν πιο μπροστά δεν κινήθηκε παράλληλα με το ποδήλατο μου αλλά έστριψε το κορμί του και βρέθηκε ακριβώς μπροστά στη ρόδα μου. Απο κει και πέρα δε θυμαμαι τίποτε, έχω ένα κενό μνήμης κάποιων λεπτών αλλά το σίγουρο είναι πως έπεσα, έσπασα το κράνος σε δύο σημεία, καταστράφηκε η σέλα του ποδηλάτου και χτύπησα στο ένα χέρι και τα δύο πόδια στους αστραγάλους (μάλλον από τα κουμπωτά πετάλια). Το μόνο που θυμάμαι είναι πως βρέθηκα μόνος με ένα μπουκάλι νερό στο χέρι (προφανώς κάποιοι σταμάτησαν να βοηθήσουν) σε μια ερημιά και δε θυμόμουν καν πως βρέθηκα εκεί. Αυτά τα γράφω για κάποιους που νομίζουν πως ένα σκυλί στο δρόμο της βόλτας μας είναι πάντα ακίνδυνο και αντιμετωπίσιμο και υπάρχουν συνταγές αποφυγής.
έχουμε ποδηλατίσει (πάντα για γκρουπ μιλάω) σε μακρινά μέρη, όλες τις εποχές και ώρες της ημέρας, και σε μέρη που δεν πολυπερνάει κόσμος. Κάποιες φορές συναντάμε και σκυλιά, που είτε είναι αδέσποτα, είτε με ρόλο φύλακα - τσοπάνου, είτε μεμονωμένα, είτε σε αγέλες.
Το πιο μεγάλο κακό, την μεγαλύτερη βλάβη, την πάθαμε από μεμονωμένο σκύλο, ήρεμο και φιλικό, που απλά αποφάσισε να περάσει την διάβαση της Μεσογείων (χαμηλά προς Μεσόγεια) την ώρα που κατέβαινε με ταχύτητα το πελοτον μας. Ο 1ος και ο 2ος στοίχος την γλίτωσε, ο 3ος από δεξιά την πλήρωσε καλά. Και υλικές ζημιές και σωματικές βλάβες για τον Χρήστο, φίλο και DS της ΜΠΛΕ (χαχχαχχα). Ευτυχώς όχι κάτι πολύ σοβαρό, αλλά όχι και "ΟΚ, φτηνά την γλιτώσαμε". Κάπου στην μεση. Ο δε σκύλος, με, σίγουρα, σπασμένα μπόλικα πλευρά, συνέχισε κλαίγοντας την πορεία του και εξαφανίστηκε.....
... τα γράφω όλα αυτά ως απάντηση στο από πάνω σχόλιο.... ΣΟΥ ΕΛΑΧΕ Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.... αλλά θα την θεωρήσω μεμονωμένο περιστατικό και αρκετά σπάνιο....
Μου έχει τύχει αδέσποτο σκυλί, στον παράδρομο της Αμαλίας (ακριβώς πάνω από σκαλάκια της πλατείας Συντάγματος), που πετάχτηκε επάνω μου, τρόμαξα, ξεκίνησα να πεταλάρω πιο έντονα, με ακολούθησε παράλληλα, και απλά άνοιξε το στόμα του και έβαλε ανάμεσα στα δόντια του το δεξί μηρό μου..... ούτε πίεσε, ούτε τίποτα, ίσα που τα ένιωσα, δεν προξένησε την παραμικρή βλάβη / γρατζουνιά / αμυχή / πληγή / σημάδι.
Προφανώς ήθελε να παίξει.... μετά (αφού χ3στηκα επάνω μου) του πέρασε και πήγε να παίξει με κάποιον πιο "καθαρό" και πιο "μυρωδάτο"..... ΧΧχχαχχαχα
@ StefanosGR: Θα ήταν χρήσιμο να μας πεις σε ποιό πάρκο έγινε το περιστατικό.
Καποιο σκαλωμα τρωνε τα σκυλια με το μεγεθος και το σχημα του ποδηλατου, να εξηγηθω, σκυλι που το ξερω και με ξερει, ειναι της κοπελας μου και εκτος αυτου δεν το εχω ακουσει να γαβγιζει ποτε σε ανθρωπο (Λαμπραντορ). παω να φυγω χαρουλες χαιδεμα κτλ, με το που ανεβαινω στο ποδηλατο (ακινητος ακομα) αρχιζει να γαβγιζει. Κατεβαινω, σταματαει, τα ιδια, ξανανεβαινω χαμος παλι. Χωρις να εχω γνωσεις περι της αντιληψης υποθετω οτι οταν ανεβαινουμε στο ποδηλατο μας εκλαμβανουν σαν εναν ενιαιο μεγαλο και περιεργο ογκο, καποιο παραξενο ζωο, και αισθανονται να απειλουνται, τα σκυλια της πολης ισως λιγοτερο γιατι εχουν συνηθισει, οποτε τρελαινονται.
Εγω εκει που τα ειδα ολα ηταν στην διαδρομη απο τον Προαστιακο στα Οινοφυτα μεχρι το Συκαμινο, απο την μια με τα σκυλια που φυλαγανε κατι αποθηκες και απο την αλλη με τις αγελες αδεσποτων στα χωραφια (η μια μαλιστα με πηρε στο κυνηγι στο τελος μεγαλης ανηφορας οπου ειχα αποφασισει να κανω διαλειμμα και αντ΄αυτου εριξα αλλο ενα ωραιοτατο σπριντ, πως το γλιτωσα το εμφραγμα δεν ξερω).
το λαμπραντόρ της φίλης σου, το έχει από κουτάβι ή το πήρε μεγαλωμένο; αν το δεύτερο, κανείς δεν ξέρει τα βιώματά του και τι το φοβίζει, γιατί στην ουσία είναι φόβος ...
ο δικός μου που είναι δυστυχώς ένα επιφυλακτικό και μάλλον φοβισμένο σκυλί, δεν ξέρω τι έχει περάσει, δεν ανέχεται όσους κάνουν τζόκιγκ καταπάνω μας και μάλιστα στα πεζοδρόμια της Πατησίων (ναι υπάρχουν τέτοιοι κι απ' όλες τις εθνότητες της περιοχής μου), όταν λοιπόν τους βλέπω κι έρχονται, τον ελέγχω απ' την αλυσίδα στο λαιμό του κι όχι μόνο απ' το λουρί και στρέφω το πρόσωπό του να κοιτάξει αλλού ...
και τα σέττερ που είναι ο δικός μου και τα λαμπραντόρ είναι σκυλιά τεράστιας νοημοσύνης και υπέροχα εκλεπτυσμένης συμπεριφοράς ...
και το άλλο σίγουρο με τα αδέσποτα ... δεν τρέχουμε! αν τρέχουμε τους λέμε ορμήξτε!
καλημέρα!
οκτώ σκυλιά σ' όλη τη ζωή μου κανένα δεν ήταν ίδιο με το άλλο ... απρόβλεπτοι ψυχισμοί κι αν δεν είσαι μάτσο να επιβάλεις συμπεριφορές, τότε θέλει μαεστρία να φέρεις το σκυλί σε καλή κοινωνικότητα με τους γύρω του ... εγώ τώρα αυτό κάνω, και τον έχω ήδη πέντε προς έξι μήνες! αν δεν περάσει χρόνος, σκυλιά που ήταν παρατημένα ή κακοποιημένα δεν νιώθουν αρκετή ασφάλεια, θέλουν υπομονή και προσοχή μεγάλη ...
Απο κουταβι το εχει Ρογιαλ.
Το παρατηρησα και με αλλα σκυλια στην περιοχη παντως, γαβγισμα χαμος, με το που κατεβαινα και τους μιλαγα καναν χαρουλες, μολις ξανανεβαινα στο ποδηλατο αρχιζαν τα γαβγισματα παλι. Τι να πω ισως να μην ειναι εξοικειωμενα με τα δικυκλα.
τι να πω ... κάτι φοβούνται
Ain't supesrtisious
...but...
The dogs begin to bark all over my neibourhood