Μαθαίνοντας τα παιδιά ποδήλατο σε ένα απόγευμα!
Ως γονιός είχα μια έγνοια για το πώς θα μάθουν ποδήλατο τα παιδιά μου.
Θυμόμουν τον πατέρα μου να τρέχει πίσω από εμένα "παρέχοντας" την απαιτούμενη ώθηση και παρόλο που είναι όμορφες αναμνήσεις τώρα πια που ήρθα στην θέση του δεν καλοέβλεπα το "τρέξιμο".
Το forum να είναι καλά και την βρήκα την λύση. Η μέθοδος μικρή κατηφόρα με μικρή κλίση και στην συνέχεια πλάτωμα είναι εντυπωσιακά αποτελεσματική.
Απογευματάκι Σαββάτου έκανα ένα δροσερό καφεδάκι και ετοιμάστηκα για το "μάθημα". Τα παιδιά ενθουσιασμένα και ....... πάμε.
Πριν προλάβω να τελειώσω τον καφέ μου, η κόρη μου οκτώ ετών αλλά και ο γιος μου έξι τα είχαν καταφέρει. Στο επόμενο μισάωρο είχαν κάνει "πίστα" την μικρή αυλή και έκοβαν βόλτες γύρω-γύρω, ήταν απίστευτο. Η κόρη μάλιστα απαίτησε να βγουν οι βοηθητικές και από το δικό της το ποδήλατο το μεγάλο, μιας και το μάθημα έγινε με του "μικρού" και τα κατάφερε αμέσως και με το μεγάλο ......
Ως γονιός είμαι ευτυχής, νιώθω ότι "έγραψα" κάτι στις αναμνήσεις έστω και αν δεν ζορίστηκα καθόλου :)
ΥΓ. το μόνο μειονέκτημα είναι ότι δεν υπολόγισα την αποτελεσματικότητα της μεθόδου και δεν είχα έτοιμη την κάμερα για να αποθανατίσω την στιγμή ..... :(
πάντα τέτοια...όταν κάνω και εγώ παιδιά, θα στα φέρω
Ευχαρίστως ....
Eγω πριν ενα μηνα εμαθα τον μικρο του φιλου μου. 4ων χρονων.
Μαθαμε ποδηλατο μεσα σε 20 λεπτα!! Ουτε εγω δεν το πιστευα!
Ηιστορια εχει ως εξης:
Δεδομενου οτι δεν μπορουν να κανουν κυριως λογω φοβου πηρα το ποδηλατο του χωρις βοηθητικες με το αμαξι και πηγα και τον πηρα απο τον παιδικο σταθμο.
Τον βαζω πανω και του λεω θα παμε σπιτι με το ποδηλατο! Χαρα ο μικρος!
Μπες επανω του λεω και εγω θα σε κραταω πισω απο το μπουφαν. Διστασε στην αρχη αλλα του αρεσε τοσο που θα απει σπιτι με το ποδηλατο που δεχτηκε.
Ξεκινησαμε και στην συνεχεια του μιλουσα για διαφορα για να μην εχει τον νου του στο χερι μου. Μετα απο λιγο και σιγα σιγα χαλαρωνα το χερι, χωρις να του το πω βεβαια, να δω πως παει. Στην τεταρτη προσπαθεια μου και ενω μου ελεγε τι φαγανε στο σχολειο, ειδα με εκπληξη πως πηγαινε μονος του, αλλα τον ξαναπιανα μην φοβηθει. Στην επομενη τον αφησα και παλι πηγαινε μια χαρα πιστευοντας οτι τον κραταω.
Το γελιο ηταν οταν αντιληφθηκε κατι υποπτο, με ρωταει: δεν με κρατας? Οχι του λεω και αμεσως αρχισε να κανει οχταρια χαχα. Αλλα αυτο ητανε, μολις καταλαβε οτι μπορουσε να κανει χωρις να τον κτραταω. Το απογευμα βολταρε μονος του και μαθαιναμε πως να ξεκιναει και να σταματαει μονος του.
Μετα του ελεγα: Βρε οταν σου ελεγα να βγαλουμε τις βηθητικες να μαθεις χωρις αυτες μου ελεγες οτι δε θελεις. Να με ακους αλλη φορα.
Ε μα δεν ηξερα οτι ηταν τοσο ωραια χωρις τις βοηθητικες, μου λεει!!
Εγώ εφάρμοσα την μέθοδο να περπατάω δίπλα του και να τον πιάνω. Για να μην πάθω λουμπάγκο από το σκύψιμο του φόρεσα ένα ski harness που έχει χερούλι γερό πίσω, στο ύψος της ωμοπλάτης. Άνετο και για μένα και για τον μικρό και πολύ σίγουρο και σταθερό.
Πολυ κουραγιο μου δινετε, εχω στο προγραμμα να μαθω την 6χρονη ανηψουλα μου χωρις βοηθητικες και το χα λιγο αγχος!!! Σκεφτομαι τα Ολυμπιακα Ακινητα στο Φλοισβο γι αυτο το λογο, τι λετε, καλο μερος?? (για τις κλισεις που λετε, γιατι πλατωμα εχει σιγουρα...)
Μια πολύ αποδοτική μέθοδος είναι να ξεκινήσει το παιδί από πολύ μικρό (2-3 ετών) με ένα balance bike (ποδήλατο χωρίς πετάλια).
Μαθαίνει σταδιακά μόνο του να ισορροπεί και σχεδόν χωρίς καμία παρέμβασή από μεγαλύτερο.
Το σημαντικό είναι ότι στηρίζεται στον εαυτό του από την αρχή και κάνει τα βήματα του σταδιακά ανάλογα με τη σιγουριά που αισθάνεται το ίδιο.
Εναλλακτικά για μεγαλύτερα παιδάκια (5-6-7 ετών) ή λύση που έχει ξαναγραφτεί και εδώ είναι να αφαιρεθεί η πεταλιέρα αρχικά από το ποδήλατο μέχρι να μάθουν ισορροπία.
Η μεγάλη διαφορά από τη χρήση βοηθητικών τροχών είναι ότι εδώ πρώτα μαθαίνει το παιδί να ισορροπεί και στη συνέχεια να κάνει πετάλι ενώ με τις βοηθητικές αρχικά μαθαίνει πετάλι και μετά όταν αφαιρεθούν ξαναμαθαίνει στην ουσία να ισορροπεί.