Πότε-πότε σε συναντήσεις ποδηλατών με την πολιτεία ακούω κάποιον ποδηλάτη να δηλώνει οτι "δεν θέλουμε να πάρουμε καθόλου χώρο απ' τους πεζούς".
Διαφωνώ με αυτή τη δήλωση. Ορίστε μερικά παραδείγματα που θέλω να "πάρω" χώρο απ' τους πεζούς:
Θέλω να κάνω ποδήλατο στους πεζόδρομους. Οι πεζόδρομοι είναι χώροι πεζών.
Θέλω να διαγραμμιστεί μια λωρίδα ποδηλάτου στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου για να κάνω ποδήλατο πιο άνετα και γρήγορα. Μια λωρίδα ποδηλάτου δεν θα έπαιρνε χώρο απ' τους πεζούς;
Κάνω ποδήλατο στο παραλιακό πεζοδρόμιο, δίπλα από τις γραμμές του Τραμ, παίρνοντας χώρο απ' τους πεζούς. Θα ήθελα μάλιστα να διαγραμμιστεί λωρίδα ποδηλάτου στα σημεία που το πεζοδρόμιο είναι φαρδύ.
Θέλω να μπορώ κλειδώνω το ποδήλατο μου σε πλατείες, πρασιές, πεζοδρόμια και άλλους χώρους πεζών. Προτιμώ όμως να αποφεύγω τα στενά πεζοδρόμια.
Θέλω να μπορώ να βάζω το ποδήλατό μου στο Μετρό, παίρνοντας έτσι χώρο απ' τους πεζούς.
Ο ποδηλατόδρομος Αθήνα-Φάληρο παίρνει χώρο απ' τους πεζούς (καθώς χρησιμοποιεί μέρη του πεζοδρομίου και του πεζόδρομου), αλλά είναι πολύ καλός και συμφωνώ με την υλοποίησή του.
Τα γράφω αυτά γιατί δεν θέλω να ακούω αυτές τις δηλώσεις. Πιστεύω οτι οι πεζοί και οι ποδηλάτες μπορούν να μοιράζονται χώρους μεταξύ τους ώστε να αυξηθούν η ποδηλατική και η πεζή μετακίνηση και να μειωθεί η χρήση του αυτοκινήτου. Προτιμώ να λέμε ξεκάθαρα οτι θέλουμε να πάρουμε χώρο απ' το αυτοκίνητο παρά να λέμε οτι δεν θέλουμε να πάρουμε χώρο απ' τους πεζούς.
ο "αληθινος" ποδηλατης ειναι σε θεση (τεχνικα-κ σωματικα) να ποδηλατει στον δρομο.
οι λοιποι που ανεβαινουν πεζοδρομια,πεζοδρομους κλπ ειναι περιστασιακοι ερασιτεχνες κ ενιοτε επικινδυνοι για τους πεζους,τοσο τεχνικα (οτι ναναι ποδηλατο-απειροι) οσο κ νοοτροπιας πραγμα που πασχουν ολες οι μεριδες αυτου του τοπου,ειτε οδηγοι ειτε πεζοι.
ο ποδηλατοδρομος καλο ειναι να υπαρχει αλλα δεν λυνει κ καποιο ουσιαστικο προβλημα.
η κοινωνια ειναι ανετοιμη γιαυτον,πχ στον παλιο ιπποδρομο μολις τελειωσε κ το τμημα που δεν εχει καγκελα ακομα ειναι παρκιν πλησιων γραφειων.
Από τη μια έχεις δίκιο, από την άλλη νομίζω ότι εάν ποδηλατώ πιο γρήγορα από 13 χμ την ώρα, να μπω στο δρόμο.
Εάν ποδηλατώ στο πεζοδρόμιο, κάθε στιγμή πρέπει να είμαι στη θέση να φρενάρω για να μή ζημιοστεί κανείς.
Πολλές φορές με σταματάνε «υπερασπιστές της τάξης» και με ρωτάνε τι να θέλω στο τρίκυκλό μου. Τους χαιρετώ, τους χαμογελώ κι εξηγώ ότι είναι το συνοδευτικό μου πρόσωπο, δείχνοντας την ταυτότητα του ΑΜΕΑ. Συνήθως απαντάνε· «Εντάξει, αλλά προχωράτε με μεγάλη προσοχή, για να μή ζημιώστε κανέναν.»
* \ / *
Νομίζω ότι δεν υπάρχει ιδανική λύση. Κάποτε ονειρεύομαι για δρόμους όπου όλοι χρήστες κυκλοφορίας μοιράζουν το χώρο για να προχωράμε μαζί --- ή όχι. Καιρός να τελειώσει το προνόμιο τενεκεδούχων να χρησιμοποιόυνται τους δρόμους μοναχοί!
Φαντάζομαι ότι αρκετοί να επιλέξουν άλλο μέσο κυκλοφορίας, όταν βλέπουν ότι π.χ. τα ταξί προχωράνε πολύ γρήγορα. Τι λέτε;
Σας χαιρετώ και σας εύχομαι κάθε καλό
Το νόημα του "δεν παίρνουμε χώρο από τους πεζούς" το βλέπω κυρίως ως προσπάθεια να τονιστεί οτι δεν παίρνουμε χώρο από τις πιο "αδικημένες" ομάδες που είναι οι ήδη ταλαιπωρημένοι πεζοί, αλλά απο τα αυτοκίνητα. Ως αντιπαράθεση δηλ. Δεν νομίζω να χρειάζεται εξήγηση για το ποιός καταλαμβάνει μεγαλύτερο δημόσιο χώρο και ποιο μεταφορικό μέσο θα έπρεπε να περιοριστεί (ΙΧ ή πόδια;;)
Από την άλλη, καταλαβαίνω το νόημα της ερώτησής σου, αν είναι το οτι θα προτιμούσες να μοιράζονται τα πόδια και το ποδήλατο τους ίδιους χώρους και να αφήσουν τους αυτοκινητόδρομους στην ησυχία τους - ή τουλάχιστον σε μέρη που δεν μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις..
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις - όπως στην Αρεοπαγίτου και σε μεγάλες αρτηρίες πεζοδρομήσεων. Σε πεζοδρόμια και στενούς πεζόδρομους, η και σε στενούς ποδηλατόδρομους είναι θέμα χρόνου πότε θα σημειωθούν τα πρώτα ατυχήματα.
Το ποδήλατο ως αθόρυβο μέσο δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό απο τον πεζό, τον οποίο ακόμα και ο προσεχτικός και αργός ποδηλάτης, εύκολα μπορεί να τον χτυπήσει (όλοι έχουμε δει πεζούς να πετάγονται, παιδάκια απο το πουθενά να τρέχουν κατα πάνω μας, ηλικιωμένους να περπατούν με αστάθεια και φόβο μη πέσουν κλπ). Βάλε και την οδική συμπεριφορά των συμποδηλατών μας που είτε δεν ξέρουν να ποδηλατούν σωστά είτε θεωρούν οτι είνα άρχοντες του δρόμου... και θα καταλάβεις πόσο δύσκολη είναι μια τέτοια συμβίωση.
Χθες πχ. δοκίμασα ένα μικρό κομμάτι του νέου ποδηλατόδρομου (;;) στην Αγ.Παρασκευή, ο οποίος είναι τόσο στενός σε μερικά σημεία που οι πεζοί δεν είχαν παρά να κατέβουν στο δρόμο για να περάσω. Ναι μεν είναι καλύτερα έτσι παρά τίποτα αλλά σύντομα κατάλαβα οτι ο μόνος τρόπος να μην ενοχλώ είναι να ποδηλατήσω στο δρόμο...
Οπότε συνοψίζοντας θα έλεγα οτι πεζόδρομος απο΄πεζόδρομο έχει διαφορά και γενικά μιλώντας, θα προτιμούσα το ποδήλατο να μοιράζεται το δρόμο με τα αυτοκίνητα (με κάποια διαχωριστική γραμμή πχ) και μόνο στην ανάγκη να ανεβαίνει σε πεζοδρόμια και μόνο όταν είναι αρκετά φαρδιά. Σε περιπτώσεις όπως η Αρεοπαγίτου, η παραλιακή στη Θεσσ/νίκη ή στην μέλλουσα Πανεπιστημίου, πρόκειται για έργα "συνδυασμένης μετακίνησης" με υποτιθέμενο χώρο για όλους.
Σε κάθε περίπτωση προέχει το να μάθουν οι οδηγοί και των ΙΧ και των ποδηλάτων να οδηγούν με σεβασμό στους άλλους.
Τον χώρο των πόλεων μας των καταλαμβάνουν τα αυτοκίνητα.
Αν δεν υπήρχαν αυτοκίνητα μέσα στις πόλεις και στις γειτονιές θα έφτανε ο χώρος και για τους πεζούς και για τους ποδηλάτες και δεν θα υπήρχαν παράπονα από πουθενά.
Στην παρούσα φάση "μαλώνουμε" για τα απολειφάδια χώρου που μας παραχωρούν οι "προνομιούχοι" ( σε εισαγωγικά γιατί έτσι τους θεωρεί η πολιτεία μας) που έχουν αυτοκίνητα.
Το λάθος είναι ότι αντί να κάνουμε πόλεις για τους κατοίκους τους, κάναμε πόλεις για μηχανήματα στον βωμό τάχα της ελεύθερης και απρόσκοπτης μετακίνησης .. ( και καλά τώρα).
Δεν χρειάζονται πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι. Πρακτικά δεν χρειάζεται καμία αλλαγή . Απλά να μην υπάρχουν αυτοκίνητα στους δρόμους.
Έτσι το βλέπω κι εγώ· ελευθερία για όλες/όλους που κυκλορφορούνε χωρίς «αυτο»κίνητα!
Το να κινούνται από το εαυτό τους είναι ψέμμα· για να κινούνται, θέλουν βενζίνη, και βγάλουν καυσαέρια.
Ο ανίψιός σου θα συμγωνούσε, έτσι;
Σας χαιρετά το ανυπήκοο μαύρο προβατάκι
Νομίζω πως στις τερατουπόλεις, όπως η Αθήνα, με τους πολύ στενούς δρόμους, την τριτοκοσμική παιδεία των πολιτών και την ανύπαρκτη εφαρμογή των (όποιων) νόμων, χώρος για όλους ΔΕΝ υπάρχει...
Είτε θα πάμε σε ακραίες λύσεις όπως της Wicca, που όμως είναι αδύνατον να εφαρμοστούν στα ελλαδικά δεδομένα, είτε οι ποδηλατούντες θα αυτοοργανωθούμε για να ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ την παρουσία μας σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ οδικούς άξονες.
Ας χαράξουμε δηλαδή το δικό μας οδικό δίκτυο, το οποίο να προσπαθήσουμε να προωθήσουμε ούτως ώστε κάποιοι δρόμοι να έχουν συνεχώς πολλά ποδήλατα, αναγκάζοντας τους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου να προσέχουν.
Δεν κατάλαβα γιατί είναι ακραία λύση να μην υπάρχουν αυτοκίνητα στις πόλεις μας αλλά δεν θεωρείται ακραίο το να αναπνέουμε καυσαέρια, να ζούμε υπό διαρκή θόρυβο, να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση μην μας πάρει σβάρνα κάποιος, να μην έχουμε χώρο να περπατήσουμε και όταν το κάνουμε αυτό να είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας που περιμένουν π.χ σε ένα φανάρι πέντε λεπτά για να περάσουν απέναντι.
Αυτά δεν είναι ακραία, δεν είναι παράλογα τάχα;; Μήπως τα θεωρείς και φυσιολογικά;;;
Εκείνο που δεν θα καταλάβω ποτέ, είναι γιατί αυτά που θεωρούνται φυσιολογικές δραστηριότητες για τους ανθρώπους υποβαθμίζονται συστηματικά, ενώ άλλα που είναι επίκτητα τα θεωρούμε δεδομένα και επιθυμητά . Αντί να κάνουμε μετρημένη και συνετή χρήση των ευκολιών που μας δίνουν τα μηχανοκίνητα οχήματα, τα έχουμε αναγάγει σε φετίχ.. Έχουμε αφαιρέσει τον παράγοντα άνθρωπος και έχουμε αφήσει μόνον αυτά.
Ναι είμαι υπέρ του να κλείσουν οι πόλεις για τα ΙΧ αυτοκίνητα. Οι πόλεις φτιάχθηκαν για να ζούνε άνθρωποι σε αυτές και για να ζουν σαν Άνθρωποι. Όχι για τα μηχανήματα που υποτίθεται φτιάχθηκαν για να εξυπηρετούν τους ανθρώπους, αλλά τελικά τους έχουν παραμερίσει.
Για μένα δεν νοείται επίσης μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων ( οι οδηγοί) να έχουν πάντα περισσότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους. Αυτό είναι καθαρή διάκριση.
Και δεν μου αρέσουν τα ημίμετρα όπως η παραχώρηση ελάχιστου χώρου σε οποιονδήποτε δεν κινείται με αυτοκίνητο, έτσι για να έχουμε να λέμε ότι το κάναμε.