Βεβαίως .. Περνάω με κόκκινο στάνταρ δύο πεζοφάναρα. Το ένα απέναντι από τον Εθνικό Κήπο στην Αμαλίας και το δεύτερο στην διασταύρωση της Μαρίνου Αντύπα με την Ηλιουπόλεως, όπου η Μαρίνου Αντύπα βγαίνει σε ξεχωριστή δεξιά λωρίδα και το φανάρι σταματάει τα αυτοκίνητα για να περάσουν οι πεζοί, ( διαφορετικά θα ήταν διαρκώς ανοιχτή η διασταύρωση αυτή.. τους κόβει πότε πότε το φανάρι για να περνάει και ο κόσμος).
Επειδή προτιμώ να κινούμαι σε κεντρικούς δρόμους δεν περνάω κανένα άλλο φανάρι με κόκκινο.
Προτιμώ τους κεντρικούς δρόμους δε, γιατί είναι πιο γρήγοροι και σχετικά πιο ασφαλείς, αφού δεν παίζει να σου πεταχτεί κανείς από τα στενά λόγο μεγάλης κίνησης. Εκεί πιάνω δεξιά λωρίδα ( στην μέση της δεξιάς λωρίδας) και φεύγω μαζί με τα αυτοκίνητα.
Και όχι δεν είναι επί προσωπικού. Τα ίδια έχω πει και στον Αιγέα και στον κάθε άλλο που ακολουθεί την ίδια επιλεκτική τακτική σε ότι αφορά τα κόκκινα. Ανέτρεξε σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μου αν έχεις την οποιαδήποτε αμφιβολία.
Θέλω να σε δώ να περιμένεις ν’ ανάψει φανάρι σε νεκρή διασταύρωση, ενώ ο δρόμος είναι άδειος...Ήθελα να ήμουν κάμερα να σε παρατηρώ από ψηλά...
Το κάνω συχνά κάτι μικρές ώρες που γυρνάω στο σπίτι. Επειδή γυρνάω από κεντρικούς δρόμους και είναι ακόμα πιο πολλές οι πιθανότητες να περάσει με χίλια κάποιος που θα εμφανιστεί από το πουθενά. Γιατί τρέχει και την μία στιγμή μπορεί να δεις το τίποτα και ξαφνικά να εμφανιστεί σαν τον φαντομά και να σπάσει τον κινητήρα του για να προλάβει το φανάρι.
Ακόμα χειρότερα Royal το βράδυ.. εκεί είναι που δεν πρέπει να περνάς με την καμία.
Δηλαδή για να καταλάβω,θα αφήσουμε τη ζωή και το μέλλον μας ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ του κάθε οδηγού? Όχι φίλε/η Oak,wicca,manoskas ή οποιοσδήποτε.
Καθημερινά όποιος κυκλοφορεί στους δρόμους συνειδητοποιεί πόσο λάθος κρίση έχει το 80% των οδηγών,μου φαίνεται αδιανόητο να συζητάμε ακόμα αν είναι θεμιτό "να αγνοούμε επιλεκτικά το κόκκινο γιατί ΚΡΙΝΑΜΕ ότι είναι ασφαλές".
Καλώς ή κακώς ο ΚΟΚ υφίσταται για να ΜΗΝ χρειάζεται να χρησιμοποιούμε την κρίση μας σε τόσο καίρια θέματα της κίνησης στο δρόμο.
Είναι λάθος και επικίνδυνο, και ακόμα κι αν το κάνουμε δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να το συζητάμε στα διάφορα φόρα αν έχουμε έστω και ψήγματα αισθήματος ευθύνης.(δεν κινδυνεύουμε μόνο εμείς στο δρόμο, το μηχανάκι ή το αυτοκίνητο που θα κάνει ελιγμό για να μας αποφύγει μπορεί κάλλιστα να σκάσει σε μια κολώνα)
Στο παιδί μου δεν θα έλεγα ποτέ "στο κόκκινο πάντα σταματάμε,εκτός αν κρίνουμε ότι είναι ασφαλές".
Φιλικά
Δεν θα πω σε κανέναν απόλυτο υποστηρικτή του κόκκινου ότι έχει άδικο. Δίκιο έχετε όλοι. Και παίρνω την ευθύνη όλη πάνω μου, κι αν είμαι η αιτία να πάθει κάποιος κάτι σε περίπτωση που περάσω με κόκκινο να καώ στο πυρ το εξώτερον, να γυρίσω πίσω και να ξαναπάω να καώ. Αλλά σόρυ... Στου ελληνικούς δρόμους θεωρώ εξίσου (αν όχι περισσότερο) επικίνδυνο να περάσω ένα πράσινο χωρίς να κοιτάξω τον άλλο δρόμο από το να περάσω ένα κόκκινο έχοντας διπλοτσεκάρει τον άλλο δρόμο.
.....
Καλώς ή κακώς ο ΚΟΚ υφίσταται για να ΜΗΝ χρειάζεται να χρησιμοποιούμε την κρίση μας σε τόσο καίρια θέματα της κίνησης στο δρόμο.
.......
O ManosKas τα λεει πολυ σωστα (μια μικρη διαφωνια εχω στο κομματι που αφησα στην παραθεση και θα εξηγησω παρακατω).
Αφου θελουμε να κυκλοφορουμε στους δρομους ωφειλουμε να ακολουθουμε τους ιδιους κανονες. Τοσο απλα.
Το κοκκινο ειναι κοκκινο. Δεν ειναι κοκκινο λιγο γιατι ο δρομος ειναι ερημος κτλ. Ειναι κοκκινο, τερμα, σταματαω-ω.
Τωρα εαν εγω ειμαι καραγκιοζης και θελω να "πιστολιαζω-φυτιλιαζω" τα κοκκινα ειναι δικο μου θεμα αλλα δεν το κανει τιποτα σωστο ή προσεχω και περναω κτλ κτλ. Οπως δεν πρεπει να το κανω με το αυτοκινητο, με τη μηχανη, με το φορτηγο ετσι δεν πρεπει να το κανω και με το ποδηλατο.
Καμμια δικαιολογια, κανενα ελαφρυντικο.
Για την παραθεση τωρα. Ο ΚΟΚ υφισταται για να θεσει καποιους βασικους κανονες για την αρμονικη παρουσια τοσων διαφορετικων οχηματων και οδηγων στον ιδιο χωρο (δρομους). Την κριση μας πρεπει να την χρησιμοποιουμε παντα και στον δρομο και οπου αλλου κινουμαστε (πχ.περναω κανονικα την διασταυρωση και περναει ο αλλος με κοκκινο και με χτυπαει. Τι θα του πω "ρε φιλε με προστατευε ο ΚΟΚ" ή θα πρεπει να εχω τα ματια μου δεκατεσσερα για να τον δω που θα κανει παπαρια και να κρινω οτι παρολο που εχω πρασινο πρεπει να προσεξω και λιγο).
Δεν θα πω σε κανέναν απόλυτο υποστηρικτή του κόκκινου ότι έχει άδικο. Δίκιο έχετε όλοι. Και παίρνω την ευθύνη όλη πάνω μου, κι αν είμαι η αιτία να πάθει κάποιος κάτι σε περίπτωση που περάσω με κόκκινο να καώ στο πυρ το εξώτερον, να γυρίσω πίσω και να ξαναπάω να καώ. Αλλά σόρυ... Στου ελληνικούς δρόμους θεωρώ εξίσου (αν όχι περισσότερο) επικίνδυνο να περάσω ένα πράσινο χωρίς να κοιτάξω τον άλλο δρόμο από το να περάσω ένα κόκκινο έχοντας διπλοτσεκάρει τον άλλο δρόμο.
Δεν διαφωνω μαζι σου (το αντιθετο μαλιστα) αλλα αυτο δεν το κανει σωστο.
Όχι, δεν είναι. Αλλά με κρατάει ζωντανό. Ο δολοφόνος μου δεν θα έχει σημασία αν έχει παραβιάσει τον ΚΟΚ. Θα με έχει τελειώσει όπως και να έχει :) Οπότε προτιμώ την κρίση μου από το να ακολουθώ πιστά κανονισμούς που ελπίζω ότι θα ακολουθούν και οι υπόλοιποι. Και μην μπλέκετε τα παιδιά στην κουβέντα. Τα παιδιά δεν έχουν αναπτυγμένη κρίση ακόμα (δεν λέω σωστή, γιατί ούτε ένας ενήλικας δεν έχει απαραίτητα σωστή, απλά διαθέτει μια άλφα εμπειρία). Εγώ λέω ότι λέω για εμένα κι εμένα μόνο. Κιντς ντου νοτ τράι δις ατ ρόουντ
Κι εσύ ενήλικα φίλε ποδηλάτη, αν θεωρείς ότι η κρίση σου δεν είναι καθαρή ή είσαι κουρασμένος ή έχεις πιεί μία δυο μπύρες ή δεν βλέπεις καλά, τότε κακό του κεφαλιού σου να περάσεις οποιοδήποτε κόκκινο. Εγώ εκεί κάνω τουμπεκί φυσικά και περιμένω το πράσινο
"Είναι λάθος και επικίνδυνο, και ακόμα κι αν το κάνουμε δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να το συζητάμε στα διάφορα φόρα αν έχουμε έστω και ψήγματα αισθήματος ευθύνης.(“
Αγαπητέ φίλε, τι να αποκρύψουμε ακριβώς. Κάτι που όποιος κινείται στο δρόμο το βλέπει συνέχεια να συμβαίνει;
Έχει ενδιαφέρον πάντως στο πώς εξελίσσεται η συζήτηση. Από το πώς οι άλλοι σε δεδομένες ευκαιρίες, μπορούν να μας στριμώχνουν επι της ουσίας, είτε στο οδόστρωμα, είτε λεκτικά, σε συζήτηση ενοχικής ευθύνης.
Αν αυτό καθησυχάζει, προσωπικά ζητώ συγνώμη που ανέφερα δημόσια σ’ ένα ποδηλατικό φόρουμ, την επιλογή μου να περάσω μια διασταύρωση εξαιρετικά μικρή και απολύτως άδεια από κίνηση στο κάθετο ρεύμα. Το θεωρούσα κοινό τόπο και με τίποτα πάντως παρότρυνση να κάνουν και οι άλλοι το ίδιο. Πώς θα ήταν δυνατόν. Δεν είχα, δεν έχω και δεν θα έχω ποτέ βλέψεις σύνταξης κανόνων κυκλοφορίας για την ποδηλατική κοινότητα...
Εν γένει η στάση και θέση πάντως Helekin μου είναι πιο οικεία και τη θεωρώ πιο κοντά στην τρέχουσα πραγματικότητα.
Ακόμα δεν έχω συνέλθει απ’ το θάνατο του Λεωνίδα Παπαγεωργίου του Τριανόν. Πάνω στη μηχανή του από αυτοκίνητο που έβγαινε στην Αχαρνών παρακαλώ, εκεί που κινείτο ο Λεωνίδας με τη μοτοσυκλέτα του. Προτιμώ να διπλοτσεκάρω στις διασταυρώσεις και να κοιτάζω συνέχεια τα καθρεφτάκια μου, να ελέγχω τα φλας των πίσω μου και τις προθέσεις τους κι ανάλογα να πλασάρομαι ή ακόμα και να σταματώ όπου χρειαστεί...
Αλλά πάλι αυτός είναι ο δικός μου τρόπος, άντε και του/της Helekin, έτσι που το συζητάμε εδώ.
@Royal Oak Να αποφύγουμε να δηλώνουμε γραπτά μια τόσο εξόφθαλμη παράβαση και να δικαιολογούμαστε πίσω απ'την "ορθή κρίση και κυκλοφοριακή παιδεία μας" .
Κι εγώ το περνάω το κόκκινο βρε αδερφέ αλλά ξέρω πόσο λάθος είμαι όταν το κάνω,ακόμα κι αν δεν κυκλοφορεί ψυχή ζώσα στο δρόμο.
Μου φαίνεται απλώς επικίνδυνο να τηρούμε τον ΚΟΚ κατά 99% σύμφωνα με την κρίση μας.Τι μου λέει ότι εσύ/ο τάδε/ο δείνα δεν θα μειώσει ακόμα περισσότερο το ποσοστό "υπακοής" του?
Στο δρόμο με τόσους ανεξέλεγκτους παράγοντες,τουλάχιστον εμείς πρέπει να λειτουργούμε 100% σωστά και τυπικά,έστω και 1% δυσλειτουργίας ή παρατυπίας μπορεί να σημαίνει μια ζωή χαμένη.
"Είναι λάθος και επικίνδυνο, και ακόμα κι αν το κάνουμε δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να το συζητάμε στα διάφορα φόρα αν έχουμε έστω και ψήγματα αισθήματος ευθύνης.(“
Αγαπητέ φίλε, τι να αποκρύψουμε ακριβώς. Κάτι που όποιος κινείται στο δρόμο το βλέπει συνέχεια να συμβαίνει;
Έχει ενδιαφέρον πάντως στο πώς εξελίσσεται η συζήτηση. Από το πώς οι άλλοι σε δεδομένες ευκαιρίες, μπορούν να μας στριμώχνουν επι της ουσίας, είτε στο οδόστρωμα, είτε λεκτικά, σε συζήτηση ενοχικής ευθύνης.
Αν αυτό καθησυχάζει, προσωπικά ζητώ συγνώμη που ανέφερα δημόσια σ’ ένα ποδηλατικό φόρουμ, την επιλογή μου να περάσω μια διασταύρωση εξαιρετικά μικρή και απολύτως άδεια από κίνηση στο κάθετο ρεύμα. Το θεωρούσα κοινό τόπο και με τίποτα πάντως παρότρυνση να κάνουν και οι άλλοι το ίδιο. Πώς θα ήταν δυνατόν. Δεν είχα, δεν έχω και δεν θα έχω ποτέ βλέψεις σύνταξης κανόνων κυκλοφορίας για την ποδηλατική κοινότητα...
Εν γένει η στάση και θέση πάντως Helekin μου είναι πιο οικεία και τη θεωρώ πιο κοντά στην τρέχουσα πραγματικότητα.
[...]
Επειδή το βλέπουμε να συμβαίνει, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και "κοινός τόπος" για όλους. Δεν περνάνε όλοι με κόκκινο, αλλά παρ' όλα αυτά είναι σταμπαρισμένοι συλλήβδην οι ποδηλάτες από τέτοιες συμπεριφορές, κυρίως γιατί κάνουν πολύ κακή εντύπωση.
Τώρα ....το υφάκι του θύματος δεν το κατάλαβα. Ποιοι είναι οι άλλοι στους οποίους αναφέρεσαι;;; Και γιατί το εκλαμβάνεις ως προσωπικό πέσιμο; Εσύ δεν ήσουν τις προάλλες που την έλεγες στον Αιγέα με το βίντεο όπου πέρναγαν τα φανάρια με κόκκινο;
Μήπως θα περίμενες να πω τι κακή που ήταν η κυρία με τον σκαραβαίο που σου την είπε στον δρόμο προς χάριν ποδηλατικής συναδελφικότητας;
Υποστηρίζω όποιον ποδηλάτη έχει δίκιο, απέναντι σε ότι πραγματικά στραβό του συμβαίνει στον δρόμο, αλλά δεν μπορώ να υποστηρίξω κανέναν που προκαλεί την τύχη και μάλιστα το έχει και δικαιολογημένο στο μυαλό του.
“ Τώρα ....το υφάκι του θύματος δεν το κατάλαβα. Ποιοι είναι οι άλλοι στους οποίους αναφέρεσαι;;; Και γιατί το εκλαμβάνεις ως προσωπικό πέσιμο; Εσύ δεν ήσουν τις προάλλες που την έλεγες στον Αιγέα με το βίντεο όπου πέρναγαν τα φανάρια με κόκκινο;”
Ας αρχίσουμε λοιπόν το γραφικό που γίνεται σχεδόν σε όλα τα νήματα με τις παραθέσεις και την βαρετή ανταλλαγή "είπες, λέω, ξαναείπες, ξαναλέω". Προσωπικά δεν το κάνω. Το απεχθάνομαι κι όλα. Μια καλή ανάγνωση των κειμένων αρκεί για να καταλάβει κανείς τι εννοεί κάποιος. Έχω την εντύπωση πως δεν είμαι και τόσο δυσανάγνωστη στο ύφος μου.
Τη φράση “το υφάκι του θύματος" στην επιστρέφω και καλά θα κάνεις να την πάρεις πίσω, για να μπορούμε να μιλάμε χωρίς νήξεις και προσβλητικές αναφορές. Αυτό για αρχή. Οι άλλοι λοιπόν στους οποίους αναφέρομαι είναι αυτοί στους οποίους αναφέρεται εξ αρχής το νήμα. Συνοδοιπόροι στο δρόμο με συσσωρευμένη προκατάληψη για την ύπαρξη του ποδηλάτου στους δρόμους της Αθήνας. Αυτοί είναι οι άλλοι. Δεν ξέρω τι εξέλαβες ως άλλοι και αφού το ξεκαθαρίζω δεν έχει και σημασία.
Κι ας πάμε λοιπόν στο βίντεο των αλητόγατων μια και το αναφέρεις. Η αγωγή των παιδιών στο δρόμο σου είναι γνωστή. Κινούνται στην κόψη του ξυραφιού. ΓΙΑΤΙ επιμένεις να την επικαλείσαι στη δική μου περίπτωση. Δεν έχω σχέση μ’ αυτό. Να δεχτώ ότι εσύ προτιμάς να περιμένεις το κόκκινο να γίνει πράσσινο αν βρεθείς σε μικρό δρόμο με μηδενική κυκλοφορία. Το σέβομαι. Γιατί με ταυτίζεις με τα παιδιά. Τι σχέση μπορεί να έχω σαν οδική συμπεριφορά. Καμμία απολύτως.
Κατά βάση δεν περιμένω να πεις κάτι. Πολύ δε περισσότερο να κακομιλήσεις για την κυρία αν δεν νιώθεις κάτι τέτοιο. Κι επίσης δεν περιμένω να συμφωνείς και μ’ εμένα. Επίσης μπορείς να υποστηρίζεις ό,τι και όποιον θες. Εγώ θα σου πω τι και ποιόν να υποστηρίζεις;
Η παρατήρηση οτι η συζήτηση έχει εκτραπεί σε απονομή ενοχικής ευθύνης, νομίζω δεν είναι και τόσο υποκειμενική μου άποψη.
Μόλις τώρα γύρισα απ’ το κέντρο. Μπροστά μου ακριβώς ήταν ποδηλάτης που όταν μας έπιασε φανάρι στην Ιθάκης έφυγε τρέχοντας και χωρίς καν να το σκεφτεί. Συμπτωματικά ώριμης ηλικίας με τεράστιο σακίδιο στην πλάτη και κράνος κι όλο τον εξοπλισμό του commuter. Άρα συνειδητός κι έμπειρος λέω εγώ. Επί της Τρίτης Σεπτεμβρίου. Οι υπόλοιποι ακινητοποιηθήκαμε.
Το αναφέρω γιατί, ό,τι και να πείτε η συμπεριφορά αυτή είναι καθεστώς. Τεράστιο καθεστώς.
Και πραγματικά, αν η δική μου περιγραφή εδώ, γίνει η αφορμή να σταματήσουν οι ποδηλάτες να περνάνε με κόκκινα σε μεγάλες αρτηρίες, χαλλάλι.
Εγώ στο εξής, θα πήζω περιμένοντας να ανάψει πράσινο στην Αριστοτέλους και Μαγνηγσίας, μετρώντας υπομονετικά τα φανάρια των οίκων ανοχής.
Ακριβώς προς τιμήν της συμβολής αυτής της κουβέντας στον απόλυτο σεβασμό των κόκκινων φαναριών.
Και πραγματικά, αν η δική μου περιγραφή εδώ, γίνει η αφορμή να σταματήσουν οι ποδηλάτες να περνάνε με κόκκινα σε μεγάλες αρτηρίες, χαλλάλι.
Αυτό είναι το όλο point,αν επηρεαστεί κάποιος που διαβάζει αυτήν την κουβέντα(ή ακόμα αν επηρεαστούμε και οι ίδιοι) να είναι μόνο προς το καλύτερο και το ασφαλέστερο!
Οι προσωπικές αντιπαραθέσεις,αν και προκύπτουν στο γραπτό λόγο συχνά,είναι περιττές αφού είναι φανερό πως όλοι στο ίδιο στοχεύουμε-->πιο συνετοί και συνειδητοποιημένοι οδηγοί=ασφαλέστεροι και απολαυστικότεροι δρόμοι για όλους μας.
τι να λεμε τωρα.Προσπερνώ λεωφορείο στην μποτιλιαρισμένη Αλεξάνδρας και άρα κινούμαι στη μεσαία και έχω το νου μου να πάω δεξιά μόλις περάσω το λεωφορείο και από τα δεξιά με περνάει αέρα μηχανάκι ενώ κόβω γιατί έχω μπροστά άλλο μηχανάκι που σκαλώνει στην κίνηση.Σκληρό ροκ
ΥΓ.Δε μπορώ να πω,φρόντισε να προειδοποιήσει μαρσάροντας σαν να μην υπάρχει αύριο
Βεβαίως .. Περνάω με κόκκινο στάνταρ δύο πεζοφάναρα. Το ένα απέναντι από τον Εθνικό Κήπο στην Αμαλίας και το δεύτερο στην διασταύρωση της Μαρίνου Αντύπα με την Ηλιουπόλεως, όπου η Μαρίνου Αντύπα βγαίνει σε ξεχωριστή δεξιά λωρίδα και το φανάρι σταματάει τα αυτοκίνητα για να περάσουν οι πεζοί, ( διαφορετικά θα ήταν διαρκώς ανοιχτή η διασταύρωση αυτή.. τους κόβει πότε πότε το φανάρι για να περνάει και ο κόσμος).
Επειδή προτιμώ να κινούμαι σε κεντρικούς δρόμους δεν περνάω κανένα άλλο φανάρι με κόκκινο.
Προτιμώ τους κεντρικούς δρόμους δε, γιατί είναι πιο γρήγοροι και σχετικά πιο ασφαλείς, αφού δεν παίζει να σου πεταχτεί κανείς από τα στενά λόγο μεγάλης κίνησης. Εκεί πιάνω δεξιά λωρίδα ( στην μέση της δεξιάς λωρίδας) και φεύγω μαζί με τα αυτοκίνητα.
Και όχι δεν είναι επί προσωπικού. Τα ίδια έχω πει και στον Αιγέα και στον κάθε άλλο που ακολουθεί την ίδια επιλεκτική τακτική σε ότι αφορά τα κόκκινα. Ανέτρεξε σε παλαιότερες δημοσιεύσεις μου αν έχεις την οποιαδήποτε αμφιβολία.
Θέλω να σε δώ να περιμένεις ν’ ανάψει φανάρι σε νεκρή διασταύρωση, ενώ ο δρόμος είναι άδειος...Ήθελα να ήμουν κάμερα να σε παρατηρώ από ψηλά...
Το κάνω συχνά κάτι μικρές ώρες που γυρνάω στο σπίτι. Επειδή γυρνάω από κεντρικούς δρόμους και είναι ακόμα πιο πολλές οι πιθανότητες να περάσει με χίλια κάποιος που θα εμφανιστεί από το πουθενά. Γιατί τρέχει και την μία στιγμή μπορεί να δεις το τίποτα και ξαφνικά να εμφανιστεί σαν τον φαντομά και να σπάσει τον κινητήρα του για να προλάβει το φανάρι.
Ακόμα χειρότερα Royal το βράδυ.. εκεί είναι που δεν πρέπει να περνάς με την καμία.
Δηλαδή για να καταλάβω,θα αφήσουμε τη ζωή και το μέλλον μας ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ του κάθε οδηγού? Όχι φίλε/η Oak,wicca,manoskas ή οποιοσδήποτε.
Καθημερινά όποιος κυκλοφορεί στους δρόμους συνειδητοποιεί πόσο λάθος κρίση έχει το 80% των οδηγών,μου φαίνεται αδιανόητο να συζητάμε ακόμα αν είναι θεμιτό "να αγνοούμε επιλεκτικά το κόκκινο γιατί ΚΡΙΝΑΜΕ ότι είναι ασφαλές".
Καλώς ή κακώς ο ΚΟΚ υφίσταται για να ΜΗΝ χρειάζεται να χρησιμοποιούμε την κρίση μας σε τόσο καίρια θέματα της κίνησης στο δρόμο.
Είναι λάθος και επικίνδυνο, και ακόμα κι αν το κάνουμε δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να το συζητάμε στα διάφορα φόρα αν έχουμε έστω και ψήγματα αισθήματος ευθύνης.(δεν κινδυνεύουμε μόνο εμείς στο δρόμο, το μηχανάκι ή το αυτοκίνητο που θα κάνει ελιγμό για να μας αποφύγει μπορεί κάλλιστα να σκάσει σε μια κολώνα)
Στο παιδί μου δεν θα έλεγα ποτέ "στο κόκκινο πάντα σταματάμε,εκτός αν κρίνουμε ότι είναι ασφαλές".
Φιλικά
Δεν θα πω σε κανέναν απόλυτο υποστηρικτή του κόκκινου ότι έχει άδικο. Δίκιο έχετε όλοι. Και παίρνω την ευθύνη όλη πάνω μου, κι αν είμαι η αιτία να πάθει κάποιος κάτι σε περίπτωση που περάσω με κόκκινο να καώ στο πυρ το εξώτερον, να γυρίσω πίσω και να ξαναπάω να καώ. Αλλά σόρυ... Στου ελληνικούς δρόμους θεωρώ εξίσου (αν όχι περισσότερο) επικίνδυνο να περάσω ένα πράσινο χωρίς να κοιτάξω τον άλλο δρόμο από το να περάσω ένα κόκκινο έχοντας διπλοτσεκάρει τον άλλο δρόμο.
O ManosKas τα λεει πολυ σωστα (μια μικρη διαφωνια εχω στο κομματι που αφησα στην παραθεση και θα εξηγησω παρακατω).
Αφου θελουμε να κυκλοφορουμε στους δρομους ωφειλουμε να ακολουθουμε τους ιδιους κανονες. Τοσο απλα.
Το κοκκινο ειναι κοκκινο. Δεν ειναι κοκκινο λιγο γιατι ο δρομος ειναι ερημος κτλ. Ειναι κοκκινο, τερμα, σταματαω-ω.
Τωρα εαν εγω ειμαι καραγκιοζης και θελω να "πιστολιαζω-φυτιλιαζω" τα κοκκινα ειναι δικο μου θεμα αλλα δεν το κανει τιποτα σωστο ή προσεχω και περναω κτλ κτλ. Οπως δεν πρεπει να το κανω με το αυτοκινητο, με τη μηχανη, με το φορτηγο ετσι δεν πρεπει να το κανω και με το ποδηλατο.
Καμμια δικαιολογια, κανενα ελαφρυντικο.
Για την παραθεση τωρα. Ο ΚΟΚ υφισταται για να θεσει καποιους βασικους κανονες για την αρμονικη παρουσια τοσων διαφορετικων οχηματων και οδηγων στον ιδιο χωρο (δρομους). Την κριση μας πρεπει να την χρησιμοποιουμε παντα και στον δρομο και οπου αλλου κινουμαστε (πχ.περναω κανονικα την διασταυρωση και περναει ο αλλος με κοκκινο και με χτυπαει. Τι θα του πω "ρε φιλε με προστατευε ο ΚΟΚ" ή θα πρεπει να εχω τα ματια μου δεκατεσσερα για να τον δω που θα κανει παπαρια και να κρινω οτι παρολο που εχω πρασινο πρεπει να προσεξω και λιγο).
Δεν διαφωνω μαζι σου (το αντιθετο μαλιστα) αλλα αυτο δεν το κανει σωστο.
Όχι, δεν είναι. Αλλά με κρατάει ζωντανό. Ο δολοφόνος μου δεν θα έχει σημασία αν έχει παραβιάσει τον ΚΟΚ. Θα με έχει τελειώσει όπως και να έχει :) Οπότε προτιμώ την κρίση μου από το να ακολουθώ πιστά κανονισμούς που ελπίζω ότι θα ακολουθούν και οι υπόλοιποι. Και μην μπλέκετε τα παιδιά στην κουβέντα. Τα παιδιά δεν έχουν αναπτυγμένη κρίση ακόμα (δεν λέω σωστή, γιατί ούτε ένας ενήλικας δεν έχει απαραίτητα σωστή, απλά διαθέτει μια άλφα εμπειρία). Εγώ λέω ότι λέω για εμένα κι εμένα μόνο. Κιντς ντου νοτ τράι δις ατ ρόουντ
Κι εσύ ενήλικα φίλε ποδηλάτη, αν θεωρείς ότι η κρίση σου δεν είναι καθαρή ή είσαι κουρασμένος ή έχεις πιεί μία δυο μπύρες ή δεν βλέπεις καλά, τότε κακό του κεφαλιού σου να περάσεις οποιοδήποτε κόκκινο. Εγώ εκεί κάνω τουμπεκί φυσικά και περιμένω το πράσινο
"Είναι λάθος και επικίνδυνο, και ακόμα κι αν το κάνουμε δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να το συζητάμε στα διάφορα φόρα αν έχουμε έστω και ψήγματα αισθήματος ευθύνης.(“
Αγαπητέ φίλε, τι να αποκρύψουμε ακριβώς. Κάτι που όποιος κινείται στο δρόμο το βλέπει συνέχεια να συμβαίνει;
Έχει ενδιαφέρον πάντως στο πώς εξελίσσεται η συζήτηση. Από το πώς οι άλλοι σε δεδομένες ευκαιρίες, μπορούν να μας στριμώχνουν επι της ουσίας, είτε στο οδόστρωμα, είτε λεκτικά, σε συζήτηση ενοχικής ευθύνης.
Αν αυτό καθησυχάζει, προσωπικά ζητώ συγνώμη που ανέφερα δημόσια σ’ ένα ποδηλατικό φόρουμ, την επιλογή μου να περάσω μια διασταύρωση εξαιρετικά μικρή και απολύτως άδεια από κίνηση στο κάθετο ρεύμα. Το θεωρούσα κοινό τόπο και με τίποτα πάντως παρότρυνση να κάνουν και οι άλλοι το ίδιο. Πώς θα ήταν δυνατόν. Δεν είχα, δεν έχω και δεν θα έχω ποτέ βλέψεις σύνταξης κανόνων κυκλοφορίας για την ποδηλατική κοινότητα...
Εν γένει η στάση και θέση πάντως Helekin μου είναι πιο οικεία και τη θεωρώ πιο κοντά στην τρέχουσα πραγματικότητα.
Ακόμα δεν έχω συνέλθει απ’ το θάνατο του Λεωνίδα Παπαγεωργίου του Τριανόν. Πάνω στη μηχανή του από αυτοκίνητο που έβγαινε στην Αχαρνών παρακαλώ, εκεί που κινείτο ο Λεωνίδας με τη μοτοσυκλέτα του. Προτιμώ να διπλοτσεκάρω στις διασταυρώσεις και να κοιτάζω συνέχεια τα καθρεφτάκια μου, να ελέγχω τα φλας των πίσω μου και τις προθέσεις τους κι ανάλογα να πλασάρομαι ή ακόμα και να σταματώ όπου χρειαστεί...
Αλλά πάλι αυτός είναι ο δικός μου τρόπος, άντε και του/της Helekin, έτσι που το συζητάμε εδώ.
@Royal Oak Να αποφύγουμε να δηλώνουμε γραπτά μια τόσο εξόφθαλμη παράβαση και να δικαιολογούμαστε πίσω απ'την "ορθή κρίση και κυκλοφοριακή παιδεία μας" .
Κι εγώ το περνάω το κόκκινο βρε αδερφέ αλλά ξέρω πόσο λάθος είμαι όταν το κάνω,ακόμα κι αν δεν κυκλοφορεί ψυχή ζώσα στο δρόμο.
Μου φαίνεται απλώς επικίνδυνο να τηρούμε τον ΚΟΚ κατά 99% σύμφωνα με την κρίση μας.Τι μου λέει ότι εσύ/ο τάδε/ο δείνα δεν θα μειώσει ακόμα περισσότερο το ποσοστό "υπακοής" του?
Στο δρόμο με τόσους ανεξέλεγκτους παράγοντες,τουλάχιστον εμείς πρέπει να λειτουργούμε 100% σωστά και τυπικά,έστω και 1% δυσλειτουργίας ή παρατυπίας μπορεί να σημαίνει μια ζωή χαμένη.
Επειδή το βλέπουμε να συμβαίνει, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και "κοινός τόπος" για όλους. Δεν περνάνε όλοι με κόκκινο, αλλά παρ' όλα αυτά είναι σταμπαρισμένοι συλλήβδην οι ποδηλάτες από τέτοιες συμπεριφορές, κυρίως γιατί κάνουν πολύ κακή εντύπωση.
Τώρα ....το υφάκι του θύματος δεν το κατάλαβα. Ποιοι είναι οι άλλοι στους οποίους αναφέρεσαι;;; Και γιατί το εκλαμβάνεις ως προσωπικό πέσιμο; Εσύ δεν ήσουν τις προάλλες που την έλεγες στον Αιγέα με το βίντεο όπου πέρναγαν τα φανάρια με κόκκινο;
Μήπως θα περίμενες να πω τι κακή που ήταν η κυρία με τον σκαραβαίο που σου την είπε στον δρόμο προς χάριν ποδηλατικής συναδελφικότητας;
Υποστηρίζω όποιον ποδηλάτη έχει δίκιο, απέναντι σε ότι πραγματικά στραβό του συμβαίνει στον δρόμο, αλλά δεν μπορώ να υποστηρίξω κανέναν που προκαλεί την τύχη και μάλιστα το έχει και δικαιολογημένο στο μυαλό του.
“ Τώρα ....το υφάκι του θύματος δεν το κατάλαβα. Ποιοι είναι οι άλλοι στους οποίους αναφέρεσαι;;; Και γιατί το εκλαμβάνεις ως προσωπικό πέσιμο; Εσύ δεν ήσουν τις προάλλες που την έλεγες στον Αιγέα με το βίντεο όπου πέρναγαν τα φανάρια με κόκκινο;”
Ας αρχίσουμε λοιπόν το γραφικό που γίνεται σχεδόν σε όλα τα νήματα με τις παραθέσεις και την βαρετή ανταλλαγή "είπες, λέω, ξαναείπες, ξαναλέω". Προσωπικά δεν το κάνω. Το απεχθάνομαι κι όλα. Μια καλή ανάγνωση των κειμένων αρκεί για να καταλάβει κανείς τι εννοεί κάποιος. Έχω την εντύπωση πως δεν είμαι και τόσο δυσανάγνωστη στο ύφος μου.
Τη φράση “το υφάκι του θύματος" στην επιστρέφω και καλά θα κάνεις να την πάρεις πίσω, για να μπορούμε να μιλάμε χωρίς νήξεις και προσβλητικές αναφορές. Αυτό για αρχή. Οι άλλοι λοιπόν στους οποίους αναφέρομαι είναι αυτοί στους οποίους αναφέρεται εξ αρχής το νήμα. Συνοδοιπόροι στο δρόμο με συσσωρευμένη προκατάληψη για την ύπαρξη του ποδηλάτου στους δρόμους της Αθήνας. Αυτοί είναι οι άλλοι. Δεν ξέρω τι εξέλαβες ως άλλοι και αφού το ξεκαθαρίζω δεν έχει και σημασία.
Κι ας πάμε λοιπόν στο βίντεο των αλητόγατων μια και το αναφέρεις. Η αγωγή των παιδιών στο δρόμο σου είναι γνωστή. Κινούνται στην κόψη του ξυραφιού. ΓΙΑΤΙ επιμένεις να την επικαλείσαι στη δική μου περίπτωση. Δεν έχω σχέση μ’ αυτό. Να δεχτώ ότι εσύ προτιμάς να περιμένεις το κόκκινο να γίνει πράσσινο αν βρεθείς σε μικρό δρόμο με μηδενική κυκλοφορία. Το σέβομαι. Γιατί με ταυτίζεις με τα παιδιά. Τι σχέση μπορεί να έχω σαν οδική συμπεριφορά. Καμμία απολύτως.
Κατά βάση δεν περιμένω να πεις κάτι. Πολύ δε περισσότερο να κακομιλήσεις για την κυρία αν δεν νιώθεις κάτι τέτοιο. Κι επίσης δεν περιμένω να συμφωνείς και μ’ εμένα. Επίσης μπορείς να υποστηρίζεις ό,τι και όποιον θες. Εγώ θα σου πω τι και ποιόν να υποστηρίζεις;
Η παρατήρηση οτι η συζήτηση έχει εκτραπεί σε απονομή ενοχικής ευθύνης, νομίζω δεν είναι και τόσο υποκειμενική μου άποψη.
Μόλις τώρα γύρισα απ’ το κέντρο. Μπροστά μου ακριβώς ήταν ποδηλάτης που όταν μας έπιασε φανάρι στην Ιθάκης έφυγε τρέχοντας και χωρίς καν να το σκεφτεί. Συμπτωματικά ώριμης ηλικίας με τεράστιο σακίδιο στην πλάτη και κράνος κι όλο τον εξοπλισμό του commuter. Άρα συνειδητός κι έμπειρος λέω εγώ. Επί της Τρίτης Σεπτεμβρίου. Οι υπόλοιποι ακινητοποιηθήκαμε.
Το αναφέρω γιατί, ό,τι και να πείτε η συμπεριφορά αυτή είναι καθεστώς. Τεράστιο καθεστώς.
Και πραγματικά, αν η δική μου περιγραφή εδώ, γίνει η αφορμή να σταματήσουν οι ποδηλάτες να περνάνε με κόκκινα σε μεγάλες αρτηρίες, χαλλάλι.
Εγώ στο εξής, θα πήζω περιμένοντας να ανάψει πράσινο στην Αριστοτέλους και Μαγνηγσίας, μετρώντας υπομονετικά τα φανάρια των οίκων ανοχής.
Ακριβώς προς τιμήν της συμβολής αυτής της κουβέντας στον απόλυτο σεβασμό των κόκκινων φαναριών.
Αυτό είναι το όλο point,αν επηρεαστεί κάποιος που διαβάζει αυτήν την κουβέντα(ή ακόμα αν επηρεαστούμε και οι ίδιοι) να είναι μόνο προς το καλύτερο και το ασφαλέστερο!
Οι προσωπικές αντιπαραθέσεις,αν και προκύπτουν στο γραπτό λόγο συχνά,είναι περιττές αφού είναι φανερό πως όλοι στο ίδιο στοχεύουμε-->πιο συνετοί και συνειδητοποιημένοι οδηγοί=ασφαλέστεροι και απολαυστικότεροι δρόμοι για όλους μας.
τι να λεμε τωρα.Προσπερνώ λεωφορείο στην μποτιλιαρισμένη Αλεξάνδρας και άρα κινούμαι στη μεσαία και έχω το νου μου να πάω δεξιά μόλις περάσω το λεωφορείο και από τα δεξιά με περνάει αέρα μηχανάκι ενώ κόβω γιατί έχω μπροστά άλλο μηχανάκι που σκαλώνει στην κίνηση.Σκληρό ροκ
ΥΓ.Δε μπορώ να πω,φρόντισε να προειδοποιήσει μαρσάροντας σαν να μην υπάρχει αύριο
Kangarooing up and down the road...