Από ΤΑ ΝΕΑ:
Βλέπω να αναπτύσσεται το δίκτυο ποδηλατοδρόμων στο Χαλάνδρι και στα Βριλήσσια, όπου μετακινούμαι σχεδόν καθημερινά και με πιάνει... κρύος ιδρώτας. Ένα πέρα για πέρα αναγκαίο μέτρο, το οποίο έχει ανακουφίσει πολλές πόλεις του πλανήτη μας και εξαπλώνεται με ταχύτητα, ενδέχεται να εξελιχθεί στην ελληνική εκδοχή του σε καρικατούρα και- στη χειρότερη περίπτωση- σε εφιάλτη. Κανένας από τους συμμετέχοντες στην κυκλοφοριακή αλυσίδα στη χώρα μας δεν έχει μάθει να συμβιώνει με το ποδήλατο, δεν έχει εκπαιδευθεί στους κανόνες προτεραιότητας και δεν αντιλαμβάνεται τις ιδιαιτερότητες αυτού του μέσου, κυρίως μέσα στις πόλεις. Οι εικόνες των νέων ποδηλατοδρόμων αποτυπώνουν εύγλωττα αυτή την κατάσταση. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα- είτε επί ώρες είτε για να... πεταχτεί ο οδηγός μέχρι το περίπτερο-, πεζοί που χρησιμοποιούν τους ποδηλατόδρομους ως πεζοδρόμια, πινακίδες με σήμανση που καλούμαστε να αποκρυπτογραφήσουμε, αφού δεν τις έχουμε διδαχθεί σε καμία σχολή οδήγησης, οχήματα που στρίβουν χωρίς να υπολογίζουν τα ποδήλατα και την προτεραιότητά τους, αποτελούν μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση ο Έλληνας ποδηλάτης. Βεβαίως και ο ίδιος δεν είναι εξοικειωμένος στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, γι΄ αυτό και είναι υποχρεωμένος να συμπεριφέρεται άκρως αμυντικά, να υπολογίζει και να προβλέπει το... απρόβλεπτο. Ακόμη όμως κι έτσι, ζει επικίνδυνα! Πολύ περισσότερο, αφού οι πιο πολλοί ποδηλατόδρομοι καλύπτουν μόνο μικρές αποστάσεις και δεν οδηγούν πουθενά. Δεν μπορείς δηλαδή να ξεκινήσεις από το σπίτι σου με το ποδήλατο και να φτάσεις στη δουλειά σου ή στην κεντρική πλατεία π.χ. για κάποια αγορά, αφού ο ποδηλατόδρομος ολοκληρώνεται έπειτα από μερικές εκατοντάδες μέτρα και αναγκάζεσαι να χρησιμοποιήσεις κανονικά τον δρόμο μαζί με τα μηχανοκίνητα οχήματα. Το είχα γράψει στο παρελθόν και επιμένω. Ναι στο ποδήλατο, ναι στους ποδηλατόδρομους, αλλά με όσο γίνεται μεγαλύτερη ασφάλεια. Οι χαοτικές συνθήκες κυκλοφορίας στους ελληνικούς δρόμους αποτρέπουν τους περισσότερους συμπολίτες μας από τη χρήση του ποδηλάτου, γι΄ αυτό εξάλλου και βλέπουμε ελάχιστους ποδηλάτες να χρησιμοποιούν τους ποδηλατόδρομους. Αν θέλουμε να προωθήσουμε το ποδήλατο, ας μετατρέψουμε ορισμένους ήδη υπάρχοντες δρόμους σε ποδηλατόδρομους αποκλείοντας τα υπόλοιπα οχήματα και δημιουργώντας έτσι ένα πραγματικό δίκτυο, που θα ενώνει μεταξύ τους κομβικά σημεία σε διάφορους δήμους (π.χ. το δημαρχείο, την κεντρική αγορά, τα σχολεία, τους χώρους άθλησης, κ.λπ.). Να γίνουν καμπάνιες ενημέρωσης των οδηγών και των πεζών, και να καθιερωθεί το μάθημα της Κυκλοφοριακής Αγωγής στα σχολεία, όπου θα εκπαιδεύονται οι μαθητές στο ποδήλατο. Έτσι θα αποκτήσουν οι ποδηλατόδρομοι πραγματικό νόημα και δεν θα φτιάχνονται απλά και μόνο για να εξαντλήσουμε τα προβλεπόμενα κοινοτικά κονδύλια.
ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥΠΙΤΣΙΝΗ email:ppitsinis@dolnet.gr
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=27&ct=17&artid=4560961
Πολυυ καλα τα λεει.Ας ευχηθουμε οτι θα τα ακουσουν και τα ωτα των μη ακουωντων κυβερνησεων...
Xαοτικες συνθηκες ναι.Φοβερες ταχυτητες εχουν τα αμαξια το πρωι !!!!!!!!!
Το θέμα περί ασφάλειας των αστικών ποδηλατιστών είναι δίκοπο μαχαίρι και θέλει προσεκτική προσέγγιση. Ναι μεν να επισημένεται ο κίνδυνος και η κατάσταση η οποία πρέπει να αλλάξει αλλά με προσοχή έτσι ώστε να μην τρομοκρατείται και να μην αποθαρρύνεται ο υποψήφιος νέος ποδηλάτης.
Προσοχή ναι λοιπόν, κλίμα τρομοκρατίας όχι.
Και μιά προσέγγιση ακόμα σε ένα blog το οπόιο προσωπικά εκτιμώ.
http://www.enfo.gr/index.php?page=article&article=414
Παρεπιπτόντως χαίρομαι ιδιαίτερα που τα παιδιά κατάφεραν και ξεπέρασαν όλα τα προβλήματα και "σήκωσαν" πάλι το site. Παιδιά ευχαριστούμε.
Το μηχανοκίνητο δίκυκλο είναι πολλαπλάσια πιο επικίνδυνo απ' το ποδήλατο. Στην Ολλανδία ο κίνδυνος θανάτου με μηχανάκι/μοτοσυκλέτα είναι 5.5 φορές μεγαλύτερος από ποδήλατο ανά χιλιόμετρο. Στην Αγγλία είναι 3.5 φορές ανά χιλιόμετρο και 11 φορές ανά ώρα. Ορίστε τα στοιχεία:
http://www.swov.nl/uk/research/kennisbank/inhoud/00_trend/10_risico/risk...
http://www.dft.gov.uk/adobepdf/162469/221412/221549/227755/rcgb2007.pdf
Εκτός αυτού το όφελος του ποδηλάτη απ' τη γυμναστική αντισταθμίζει τον κίνδυνο από τα Ι.Χ. Αυτός που οδηγεί αυτοκίνητο έχει πολύ περισσότερη πιθανότητα να σκοτωθεί από καρδιοπάθεια απ' ότι ο ποδηλάτης.
Αρκετά κατατοπιστικά τα στοιχεία.
Να συμπληρώσω ότι η χώρα μας έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Όπως πχ η συμπεριφορά των οδηγών, η κατάσταση των δρόμων κα.
Η προσωπική μου εμπειρία -μιας και κυκλοφορώ με παπάκι στην πόλη αρκετά χρόνια αλλά και με ποδήλατο τα τρία τελευταία- είναι η εξής.
Κανένα από τα δύο οχήματα δεν έχει κερδίσει τον χώρο του -περισσότερο το ποδήλατο- στην αντίληψη των οδηγών ΙΧ. Τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν με ευθύνη των αυτοκινητιστών, τα λιγότερα με ευθύνη των μοτοσυκλετιστών και σχεδόν κανένα με ευθύνη των ποδηλατών.
Για κανέναν οδηγό δικύκλου -ποδηλάτου και μοτοσυκλέτας- δεν υπάρχει υποδομή.
Στην Ελλάδα δηλαδή δεν έχουμε αποδεχθεί καν την ύπαρξη των μοτοσυκλετιστών. Πόσο μάλλον των ποδηλατών. Θα έλεγα ότι προσπαθούμε ακόμη να αποδεχθούμε την ύπαρξη και άλλων οδηγών.
Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν όμως ότι καθόμαστε σπιτάκι μας και χρησιμοποιούμε το αμαξάκι μας για να είμαστε περισσότερο ασφαλείς.
Η χρήση του ποδηλάτου είναι τρόπος ζωής και προσφέρει πολλά περισσότερα από το Χ ή Ψ ελάχιστο ποσοστό κινδύνου παραπάνω ως πιθανότητα ατυχήματος.
Αν αμφιβάλετε, απλά κοιτάξτε πόσο δραματικά μεγαλύτερο είναι το ποσοστό "ατυχήματος" από το τσιγάρο που καπνίζουμε ή από τη διατροφή μας.
Θα πρότεινα λοιπόν, σε όσους φοβούνται το ποδήλατο, απλά να κόψουν το κάπνισμα ή να βελτιώσουν την διατροφή τους. Σε αυτά θα τους βοηθήσει και το ποδήλατο.
Απευθύνθηκα σ' αυτούς που φοβούνται το ποδήλατο αλλά χρησιμοποιούν μηχανάκι.
Τα μηχανάκια/μοτοσυκλέτες είναι 20% των οχημάτων στην Ελλάδα (ΕΣΥΕ).
Γι' αυτό έθεσα το θέμα της συγκριτικής ασφάλειας. Αν υπάρχει διαδεδομένη αντίληψη αποφυγής του ποδηλάτου λόγω επικινδυνότητας, τότε πως 20% επιλέγουν τη μοτοσυκλέτα, που είναι το πιο επικίνδυνο μέσο;
Τα προτερήματα του ποδηλάτου είναι πολλά. Το προτέρηματα του μηχανοκίνητου δίκυκλου είναι μόνο οτι πας γρήγορα.
..ειναι και λιγο φλωρος ο τυπος !
Αν , οταν οδηγει το ποδηλατο του στην κινηση , νιωθει σαν να κανει αποβαση στην Νορμανδια ..
Θελει και λιγο θαρρος και τολμη στο δρομο , ανεξαρτητως μεσου , για να σταθεις με αξιοπρεπεια , οπως και στη ζωη γενικοτερα