Μετά από πολύ σκέψη (στην πραγματικότητα φοβόμουν τη γκρίνια της γυναίκας μου) μπήκα και γώ στον.... πως το λένε...α ναι ... στον κόσμο της κούρσας. Πριν κανένα μήνα, αφού επι δύο χρόνια είχα πρήξει τον ποδηλατά μου με ερωτήσεις αγόρασα μια κούρσα μεταχειρισμένη από το car.gr. Ήταν η Orbea Aqua T23. Μου αρέσουν βέβαια πολύ περισσότερο οπτικά τα παλιά ατσαλάκια. Αφού μετρήθηκα με τα διάφορα εργαλεία στο νετ βρήκα ότι θέλω 57αρα. Ήξερα ότι θέλω κάτι ξεκούραστο και ότι δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα η ταχύτητα και το βάρος αλλά περισσότερο το να κάθομαι πολύ ώρα στη σέλλα χωρίς να με πονάνε χέρια, μέση, γόνατα κ.τ.λ. Γιατί με το καρδιοαναπνευστικό πάω καλά αλλά με το μυοσκελετικό έχω θεματάκια. Έτσι κατέληξα στην Aqua T23 που μου έκατσε γάντι. Καταλυτική επιρροή στο να αγοράσω το συγκεκριμένο ποδήλατο σχεδόν αμέσως και να απορρίψω τον αρχικό μου σκοπό, να δοκιμάσω μερικά ακόμη ποδήλατα που είχα δει, είχε η κοπέλα που μου έφερε το ποδήλατο στη δουλειά και ήταν μια κούκλα.
Οι πρώτες οδηγηκές εμπειρίες ήταν φοβηστικές. Συνηθισμένος από το ΜΤΒ με τα άμεσα φρένα κόντεψα δύο φορές να σκάσω πίσω σε Ι.Χ. με τον πίσω τροχό μπλοκαρισμένο να φεύγει στο πλάϊ. Σιγά σιγά όμως συνήθισα.
Εκτός από την πόλη η πρώτη μου εξόρμηση στην Σαλαμίνα ήταν σκέτη απογοήτευση. Από Σελίνια για Κακή Βίγλα τη ανηφόρα δεν την έβγαλα. Το τελευταίο κομμάτι πήγα με τα πόδια. Μετά ήθελα να πάω στα Κανάκια και πάλι δεν μπόρεσα. Με της πτώτες ανηφόρες με άφησαν οι δυνάμεις μου και γύρισα πίσω. Με πληγωμένο τον εγωισμό μου αλλά και με αρκετή περηφάνια ώστε να μην το δείξω έκανα μια βόλτα μέχρι τη Φανερωμένη.
Ακολούθησε ένα διάστημα όπου πήγαινα με την κούρσα στη δουλειά και μια κυρικάτικη βόλτα 80 χιλιομέτρων στην παραλιακή.
Την μετά από μια εβδομάδα ξανά επιχείρησα τη Σαλαμίνα. Με υπομονή και σε ρυθμούς βόλτας έβγαλα την ανηφόρα για Κακή Βιγλα, πήγα στα Κανάκια μετά πήγα περιστέρια και μετά Φανερωμένη. Συνολικά 70κμ.
http://ridewithgps.com/routes/8202450
Και ας έρθω στο ουσιαστικό ερώτημά μου:
Επειδή όταν ποδηλατώ δεν ακούω μουσική σκέφτομαι πολύ πάνω στο ποδήλατο και μου δημιουργούνται διάφορες απορίες. Αυτή τη φορά αναρωτήθηκα, άραγε υπάρχει τρόπος να δώ τις γάμπες μου την ώρα που ποδηλατώ; Βλέπω ότι άλλοι ποδηλάτες όταν ποδηλατούν μπροστά μου εγώ μπορώ να δώ τις γάμπες τους, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσω να δω τις δικές μου την ώρα που ποδηλατώ και έτσι δεν θα ξέρω αν φαίνονται γυμνασμένες.
Υ.Γ.
Τον τελευταίο καιρό διάβαζα στις αγγελίες του φόρουμ πολλούς που ζητούσαν συμβουλές για αγορά κούρσας και μπλέκονταν με μάρκες, σειρές, βάρος, πολλά λεφτά και άλλα. Η δική μου εμπειρία λέει μέχρι στιγμής ότι για να απολαύσεις και να χαρείς την ποδηλασία ως ερασιτέχνης χομπίστας θέλει το σωστό μέγεθος ποδηλάτου.
Άλλωστε το λένε και πολλοί από τους θαμώνες το φόρουμ.
Ωραιος ! Εβαλες κατι συναρπαστικο στη ζωη σου , Την Παρασκευη ερχεται και εμενα η πρωτη μου κουρσα με πεταλια spd . Xaxa φοβερο συναισθημα να περιμενεις την κουρσα σου και οσα θα περασετε μαζι......
Νομίζω το πιο σημαντικό είναι το μέγεθος της κοπέλας που σου φέρνει το ποδήλατο. Εμένα από την αρχή δεν με βόλεψε. Για το άλλο με τις γάμπες μην ανησυχείς, είναι ζήτημα χρόνου να αποκτήσεις ευλυγισία και να τις δεις. Αλλά όταν καταφέρεις να μπορείς να τις δεις, τότε δεν θα τις βλέπεις επειδή θα γυρίζουν τα πετάλια με 1024 στροφές το λεπτό. Με άλλα λόγια καλύτερα να επικεντρωθείς στις γάμπες της κοπέλας που φέρνει ποδήλατα κι εδώ ήθελα να σε ρωτήσω: φέρνει κι άλλες μάρκες?
άκου τις συμβουλές του σοφού γέροντα από πάνω.
Ξέρει αυτός....
Επίσης, που στο καλό έχετε δει να γράφουν ότι όταν ξεκινάμε με κούρσα ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΗΦΟΡΕΣ?????????
Που το έχετε δει γραμμένο, που το έχετε ακούσει?
Πόσες φορές έχουμε γράψει ότι οι ανηφόρες θα έρθουν ΜΕΤΑ, πολύ μετά. Αφού πρώτα συνηθίσουμε τα ΒΑΣΙΚΑ.
Και τα βασικά - όταν πρωτοκαβαλάς κούρσα - είναι:
πως φρενάρουμε
πως αλλάζουμε ταχύτητες
πως καθόμαστε
πως σηκωνόμαστε
ΠΩΣ ΣΤΡΟΦΑΡΟΥΜΕ
... δεν 'πα να 'χες 143 ποδήλατα ΜΤΒ - τρεκιν - πόλης - μονοτάχυτα - μονόροδα - πατίνια..... Οταν πρωτοκαβαλάς κούρσα, πρέπει να ΣΥΝΗΘΙΣΕΙΣ ολα τα παραπάνω πρώτα.
Μετά έρχονται οι ανηφόρες.
Όταν με το καλό πάρεις τον αέρα της κούρσας, βρες μια κουρσο-παρέα και κόλλησε. Θα δεις - θα ακούσεις - θα μάθεις πολλά.
Γάμπες, γυμνασμένες / ξυρισμένες / ηλιοκαμένες..... κλπ κλπ..... ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ, στην παραλία..... (... πρόσεχε τι γράφεις, εδώ που φοράμε κολάν, ρωτάμε για αποτριχώσεις, τραβομαλιόμαστε για γραμμάρια κλπ.... θέλει λίγη προσοχή τι γράφουμε και πως το γράφουμε.... γκουχ-γκουχ...)
Μην σε αποθαρρύνει η δυσκολία στην ανηφόρα με την κούρσα, αλλά να σε γεμίζει πείσμα.
Ξεκίνησα με ένα trekking να ανεβαίνω Υμηττό και Πεντέλη πριν λίγα χρόνια και μετά αγόρασα μία κούρσα για τις ίδιες διαδρομές και όχι μόνο. Την πρώτη φορά που πήγα να ανέβω Υμηττό με την κούρσα (ενώ ήδη είχα κάνει τη διαδρομή καμιά 15αρια φορές ως τα ραντάρ), ήταν λες και έκανα πρώτη φορά ποδήλατο...
Υπομονή λοιπόν, προπόνηση και πάθος για πετάλι... Η βελτίωση θα έρθει βόλτα με τη βόλτα...
diopan με γεια και καλες βολτες.
μια ερωτηση:
Τι φταιει η κουρσα; Δεν ειναι θεμα σχεσεων;
Αλλο δεν ειναι να πας να ανεβεις με κανενα 52/39 και 11/21 πισω, κι αλλο δεν ειναι να πας με τριπλετα 50/39/30 και 11/32;
Και εμενα ισιο δρομο μου προτειναν για αρχη και παλμους καρδιας 120 με 160 .
Καλώς ήρθες,καλορίζικο και καλές βόλτες.Εκτός από τα παραπάνω για χαλαρά στην αρχή,όχι μεγάλες ανηφόρες κλπ.Αν το ποδήλατο σου είναι το παρακάτω θα μπορούσες να βάλεις πίσω μια κασέτα με το μεγαλύτερο δόντι να είναι 30.Εγώ είχα βάλει μια 11-30 και βοήθησε πολύ στις ανηφόρες.Κόστος 8-12 ευρώ.Μέχρι 30 δόντια την παίρνει μην ακούσεις αν σου πει κάποιος το αντίθετο η επειδή η shimano λέει μέχρι 28 δόντια νομίζω για το ντεραγιέ αυτό.Το έχω κάνει εγώ και άλλοι και δουλεύει άψογα.
http://www.bikepedia.com/quickbike/BikeSpecs.aspx?year=2011&brand=Orbea&...
Λόγω της σχετικής μυθολογίας που συνοδεύει την κλασική κούρσα, οι σχέσεις είναι σημαντικά βαρύτερες, οπότε αυτός που έχει μάθει με τα τριπλά και τις βολτίτσες σοκάρεται με τα βαριά πατήματα. Η κούρσα είναι πιο απαιτητική από αθλητική άποψη, πολλοί τρυματίζονται χωρίς μερικές φορές να το καταλαβαίνουν κιόλας με ζημιές που βγαίνουν αργότερα, και απαιτεί να υπάρχει ήδη κάποια δύναμη, και επίσης πολύ σημαντικό, ο τρόπος που βάζεις τη δύναμη, συγκεκριμένα να συμμετέχει και το άνω σώμα στην κίνηση, δηλ. χέρια-ώμοι, θέλει προσοχή ο τρόπος που τραβάς με τα χέρια σε συντονισμό με το σπρώξε-τράβα των ποδιών. Στην αρχή, ήπια, μη σκοτώνεσαι!
Καλή αρχή. Κάνε πολλά πολλά πολλά πολλά επίπεδα χιλιόμετρα
με βασικό στόχο να κρατάς σταθερό ρυθμό (έστω και χωρίς με-
τρητή cadence). Σε αυτά τα πολλά πολλά πολλά χιλιόμετρα θα
βγουν και όλα τα "στραβά" που θα χρειστούν διόρθωση.
Αν παραλείψεις αυτό το στάδιο θα ζοριστείς άσχημα στις ανη-
φόρες και δεν εννοώ ότι θα κουραστείς αλλά ότι μπορεί να
κάνεις ζημιά στα πόδια σου. Όταν λέμε επίπεδα χιλιόμετρα
εννοούμε χωρίς μεγάλες διαφορές στην κλίση και χωρίς πα-
ρατεταμένες ανηφόρες.
Για το γρανάζωμα, αν έχεις όντως 8άρα κασέτα δεν μπορείς να
κάνεις και πολλά. Είτε θα διαλέξεις σφικτή κλιμάκωση με μι-
κρά κενά ανάμεσα στα γρανάζια, είτε θα πας σε κασέτα mountain
όπου ναι μεν θα έχεις 28/30/32 γρανάζι αλλά θα έχεις μεγάλα
κενά ανάμεσα στα γρανάζια.
Είναι από της λίγες περίπτώσεις όπου θα κοίταζα για custom
Miche κασέτα ώστε να το φέρω ακριβώς εκεί που θέλω. Κάτι σε
14-29 θα μου έδινε και τελικές (γύρω στα 40χλμ στις 90 στρο-
φές) και ανηφόρες με το 29άρι και όλα αυτά με πολύ μικρότερα
κενά από μια 8άρα mountain 11-30.
Για τα φρένα, να τα ρυθμίσεις καλά, να καθαρίσεις τα στεφάνια,
να βάλεις τακάκια της προκοπής, να αλλάξεις ντιζοκαλώδια. Εαν
μετά από όλα αυτά η πέδηση εξακολουθεί να χωλαίνει, τότε κοι-
τάς για καλύτερο φρένο (τουλάχιστον το μπροστινό).
Καλη αρχη ρε συ!
Αν θες να ανεβαινεις τις ανηφορες
οπως εμεις οι pro,
ριξε μια ματια
Κι αν επιλέγεις τις συχνά κοντές σχέσεις στη ζωή σου
με τις κοπέλες που φέρνουν ποδήλατα στη δουλειά
όπως εμείς οι pro,
ρίξε μια ματια
Λογικο ειναι ρε συ, ξερεις εκει που ανεβαινεις την Κατεχακη απο την μερια της Μεσογειων με το 15κιλο τρεκκιν και σου εχει φτασει η σπληνα στο στομα στα πρωτα 100 μετρα, η μονη σου παρηγορια ειναι η σκεψη "ε ρε και να ειχα μια κουρσα, αερα θα ανεβαινα", φυσικα οταν εισαι ενα 130κιλο αγυμναστο τσουβαλι σαν εμενα δεν πα'να χες την καλυτερη κουρσα τα @@ μου θα επαιρνες αλλα αυτη η σκεψη ειναι η μονη παρηγορια, ε λογικο και εγω αν ποτε καταφερνα να παρω κουρσα σε ανηφορα θα πηγαινα να την δοκιμασω
.
Με γεια και καλά χιλιόμετρα! Με κάλυψε ο RockaRolla εμένα. Ξεκίνα με flat διαδρομές και εστίασε στη συχνότητα, όχι απλά στη διάρκεια. Αυτό που θες να βλέπεις τις γάμπες σου όταν ποδηλατείς δεν το πολυκατάλαβα...
παιδιά ευχαριστώ για τις τα καλορίζικα και τις συμβουλές. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν ήθελα να ανοίξω θέμα με την έννοια, ποίος νοιάζεται τώρα αν εγώ πήρα ή δεν πήρα κούρσα. Όμως προέκυψαν πολύ χρήσιμες συμβουλές για μένα.
@scrabler εσύ εντυπωσιάστηκες από την κοπέλα, έτσι;
για να μην την εκθέτω και μια και δεν ξέρω αν διαβάζει εδώ μέσα, το ποδήλατο δεν ήταν δικό της, απλά το πούλαγε κάποιος φίλος, συγγενείς, γνωστός της και εκείνη ανέλαβε και μου το έφερε στη δουλεία μια και έμενε πάρα πολύ κοντά. Μάλιστα η ίδια ήταν και πολύ έμπειρη ποδηλάτησα και το ποδήλατο παρόλο που ήταν πολύ μεγαλύτερο από ότι θα μπορούσε να οδηγήσει το έφερε ορθοπέταλο στη δουλειά μου.
ακριβώς αυτό είναι. Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Αν και προς το παρόν δεν σκοπεύω να αλλάξω τίποτα στο ποδήλατο εκτώς από ταινία τιμονιού και να δώ τι γίνεται με τα φρένα. Πρώτα θα αλλάξω ντίζες όπως είπες Eaglos.
Λίγο με έβαλαν σε σκέψεις αυτά που είπατε RockaRolla, i.alli.ellatha. eaglos. H αλήθεια είναι ότι δεν το ήξερα. Εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ οι ανηφόρες. Επίσης έτυχε η κούρσα που πήρα να μου ταιριάξει τόσο καλά που δεν μου προκάλεσε το παραμικρό πρόβλημα. Ισα ίσα που ήταν πάρα πολύ άνετη αντίθετα με το μέχρι τώρα ποδήλατό μου ΜΤΒ/ΑΤΜ δεκαετίας ΄90 που κατα διαστήματα όλο και που δημιουργούσε θεματάκια.
Τα λίγο πιο βαριά πατήματα δεν μου δημιούργησαν πρόβλημα μια και το ποδήλατο είναι πιο ελαφρύ και δεν χάνει ταχύτητα, Η στάση του σώματος πα΄νω στο ποδήλατο δεν μου δημιούργησε κανένα θέμα οι ταχύτητες καμία δυσκολία, ούτε το πως να κάθομαι ούτε το πώς να σηκώνομαι. Όλα αυτά μου φαίνονται πανεύκολα σε σχέση με το προηγούμενο ποδήλατό μου (το οποίο το αγαπώ ακόμα το έχω από το 98ή99). Για όλους αυτούς του λόγους θεώρησα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα με την κούρσα και να πάρω τα βουνά μια και μου αρέσουν οι ανηφόρες.
Τη δεύτερη φορά που πήγα σαλαμίνα τη διαδρομή την έβγαλα με σχετική ευκολία. Αργά και με υπομονή πέρασα τις ανηφόρες χωρίς κανένα πρόβλημα.
πουθενά, γι αυτό το έκανα. Απλή άγνοια.
Οπότε μάλλον χρήσιμη η συμβουλή σας να μην το κάνω λόγω πιθανών τραυματισμών χωρίς καν να το καταλάβω.
Από την άλλη αυτό με το γρήγορο στροφάρισμα στις ευθείες πράγματι δεν το πολυκαταφέρνω. Πάντα έχω μια τάση να βάζω πιο βαριές σχέσεις ώστε τα πόδια μου να γυρνάνε πιο αργά από τους τροχούς.
Τι εννοείτε δηλαδή με στροφάρισμα. πόσο γρήγορα πρέπει στροφάρω. Αν και τώρα που μπαίνου τέτοιοι κανόνες δεν μου αρέσει καθόλου.
Πήγα να κάνω χιούμορ
@ghandee αν δεν βοηθήσουν τα παραπάνω θα ακολουθήσω το παράδειγμά σου στο video
Εδώ κάνεις πλάκα πάλι, ελπίζω! Έχεις καβαλήσει ποδήλατο όπου τα πόδια γυρνάνε γρηγορότερα από τους τροχούς;
Στροφάρισμα πρώτα είναι να βάλεις στόχους και όρια:
-σε ανηφόρα ποτέ
Η i.alli.ellatha στα γράφει σωστά. Η ανηφόρα εκτός από δύναμη είναι και τεχνική. Θέλει σωστό στροφάρισμα, στην αρχή γρήγορο και ελαφρύ για να συνηθίσουν τα πόδια και μετά σιγα-σιγά με τον καιρό λίγο πιο βαρυ. Το μυστικό πέραν της δύναμης είναι ο ρυθμός. Την ανηφόρα πρέπει να την ανεβαίνεις με τον ρυθμό σου (έστω και αργός) και να μην αποκλίνεις απο αυτον. Αν πας να το πιέσεις το πράγμα στην αρχή, θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα στη συνέχεια. Ένας απλός τρόπος εκγύμνασης για ανηφόρες είναι τα μικρά σετ επανάληψης. Διαλέγεις ένα τμήμα ανηφόρας 200-300 μέτρα και δίνεις ότι έχεις και δεν έχεις. Ξανακατεβαίνεις και δώστου απο την αρχή. Κάνεις 5-10 σετ επαναλήψεων ή όσο αντέχεις. Την επομένη δεν κάνεις ανηφόρες, πας ευθείες για αποθεραπεία. Σε 1 χρόνο δεν θα πιάνεσαι...
Η κούρσα είναι πλανέφτρα. Επειδή σε βάζει σε αεροδυναμική στάση, επειδή καταπίνει χλμ, επειδή είναι γρήγορη, επειδή είναι πανάλαφρη - σε σύγκριση με άλλους τύπους ποδηλατων, μπορεί να σε πλανέψει.
Και αν το σώμα δεν έχει μάθει, δεν έχει συνηθίσει, μπορεί να πάθεις ζημιά αν κάνεις του κεφαλιού σου.....
ΟΚ, ακραίες ίσως περιπτώσεις, αλλά έχουν τύχει.
πχ, είχες την σύνεση να μην ξεκινήσεις τα άγρια πλαγιάσματα κατεβαίνοντας τον Υμηττό.....
αλλά είχες την κάψα να δοκιμάσεις να ανέβεις μια καλή ανηφόρα.
Λογικό είναι να το θέλεις, αλλά όχι σωστό.
Για να σου δώσω να καταλάβεις τι εννοώ. Όταν ξανα-πρωτοξεκίνησα με κούρσα, κάπου το 2008 (ΟΚ στην αρχή ως φίτνες, μετά καθαρόαιμη κούρσα), είχα τριπλό 30-39-50 μπροστά και κασέτα 12-25 πίσω.
Για κανα χρόνο και βάλε ήμουν με αυτο το γρανάζωμα. Μετά πήγα σε κομπακτ 34-50 μπροστά.
Ε, ένιωσα ότι έπρεπε να "ξαναμάθω" να στροφάρω. Το "νέο" 34αρι απήχε πολύ και από το 30αρι και από το 39αρι. Οι παλιοί "δουλεμένοι" συνδυασμοί ΔΕΝ έβγαιναν με την καμία. Η μετάβαση ήταν εύκολη, αλλά υπήρξε περίοδος ξανα-μανά προσαρμογής και "αναζήτησης".
Φαντάσου τώρα κάποιον που είχε μάθει μια ζωη πχ σε ΜΤΒαδικο 22-32-44 και ξαφνικά βρήκε μπροστά του 39-53..... !!!!!
...
κοιτα δεν θεωρω οτι ειμαι κανενας γνωστης ειδικα στα περι κουρσας (μιας και θεωρω τον εαυτο μου πιο πολυ δρομεα παρα ποδηλατη) αλλα εκεινο που λεμε γενικα σε καθε αθλητικη δραστηριοτητα (και στα λεει και ο i.alli.ellatha και ο RR) ειναι το πρωτο: "Την ανηφόρα πρέπει να την ανεβαίνεις με τον ρυθμό σου(έστω και αργός)"
...
το αλλο που λες ( "δίνεις ότι έχεις και δεν έχεις") ειναι το ακριβως αντιθετο και μπερδευει.
...
οταν λεμε "ρυθμος" ειναι αυτη η κατασταση στην οποια βρισκεται το ανθρωπινο σωμα οπου ασκουμε το σωμα μας ακριβως λιγο πριν το κατωφλι του λαχανιασματος. (Πριν το αναεροβιο κατωφλι) Τοσο οσο να μας φτανει ακομη το οξυγονο που αναπνεουμε. Αν περασουμε αυτο το κατωφλι και "δωσουμε ο,τι εχουμε" τοτε μετα απο κανενα χιλιαρι μετρα,(και πολλα λεω) οι δυναμεις μας θα μας εγκαταλειψουν.(Θα τελειωσει το γλυκογονο στους μυες).
...
Οι ανθρωποι που ανεβαινουν ορθοπεταλο την Παρνηθα ειναι αφοσιωμενοι αθλητες που εχουν φερει το μυοσκελετικο και το αναπνευστικο τους συστημα σε μια τετοια κατασταση (με την συνεχη και συνεπη και προσεκτικη καθημερινη προπονηση) που το κανουν χωρις να λαχανιαζουν. Οπως οι δρομεις μεγαλων αποστασεων. Δεν βλεπεις ποτε τον Γκεμπρεσελασιε να λαχανιαζει. Τον Μπολτ τον βλεπεις. Και εχει κανει μονο ενα κατοσταρι.
...
Χοντρικα: Λαχανιασες; Τελειωσες. θελεις διαλειμμα για να ανακτησεις δυναμεις.
...
Αυτο που περιγραφεις σαν 200-300 μετρα ανηφορα και μετα κατω, και ξανα, σε μορφη "πακετου", ειναι μια καλη διαλειμματικη προπονηση που μπορει να την κανει κανεις μονος του, με στοχο την ενδυναμωση, που μπορει να γινεται παραλληλα αλλα με προσοχη για τους τραυματισμους, καθιστος στη σελλα (οπως αναφερεται και στο βιντεο του ghandee) και χωρις να περνας το κατωφλι. Χωρις δηλαδη να "δινεις ο,τι εχεις και δεν εχεις". Αντιστοιχει με τα "πακετα" με βαρη στα γυμναστηρια. Αυτο που θελει κανεις να αποφυγει σε αυτη τη φαση ειναι οι τραυματισμοι στις αρθρωσεις σου και στους συνδεσμους.
...
Απο εκει και περα αρχιζει η σοβαρη αθλητικη ενασχοληση και θελει προπονητη και προγραμμα.
Καλά τα λες. Η άσκηση που λέω με τα πακέτα αφορά την ενδυνάμωση. Το να ανεβαίνει κάποιος με τον ρυθμό του (χωρίς αυξομειώσεις στην ένταση δλδ) αφορά την σωστή διαχείριση της ανηφόρας. Αν ανέβεις με σταθερό ρυθμό μία ανηφόρα θα την ανέβεις πιο γρήγορα από το να ξεκινήσεις με ορθοπέταλο και στα μισά να τα φτύσεις βάζοντας στη συνέχεια το μικρότερο γραναζι.
όλα αυτά τα κόλπα και τα τερτίπια και οι συγκεκριμένες ασκήσεις προπόνησης ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΜΕΤΑ και καλόν είναι να γίνονται ΔΟΜΗΜΕΝΑ, ΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ και με συνοδεία καρδιοσυχνόμετρου.
Θεωρώ ότι λίγο-πολύ εδώ μέσα είμαστε όλοι χομπίστες, αθλούμενοι, κάνουμε το κέφι μας, ερασιτέχνες (εραστές της τέχνης της ποδηλασίας ή/και του ποδηλάτου).
Αν κάποιος είναι αθλητής, μάλλον είναι σε λάθος φόρουμ, ή όταν έρχεται εδώ, καλύτερα ας φοράει "άλλο καπέλο".
ε όπως προείπε και ο προλαλήσας...
)
κάποιος που είναι προχωρημένος αθλητής ΞΕΡΕΙ ήδη τι να κάνει.
(Γιατί αν δεν ξέρει, την έβαψε......
Αν αναφέρεσαι σε μένα, όχι δεν ειμαι αθλητής το χόμπι μου κάνω. Την άσκηση αυτή δεν την έχω κάνει ποτέ, την έχω όμως διαβάσει σε άρθρο περιοδικού ποδηλασίας και την ανέφερα επειδή ειπώθηκε το πρόβλημα με τις ανηφόρες αλλιώς δεν θα την πρότεινα. Βέβαια δεν είμαι απλός χομπίστας, γράφω 7.000-8.000 χλμ τον χρόνο σε ιδιαίτερα δύσκολες διαδρομές, αλλά όχι με πρόγραμμα εκγύμνασης, δεν είμαι αθλητής.