Φυσικά δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγα οδηγό να με κορνάρει να κάνω στην άκρη για να περάσει ακριβώς τη στιγμή που βρισκόμαστε 20 μέτρα από κόκκινο φανάρι. Με κόρναρες, έκανα στην άκρη, εσύ βέβαια κόλλησες στο κόκκινο, και (όπως κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις) πέρασα δίπλα από το τζάμι του οδηγού ρίχνοντας μια ματιά με νόημα ενώ σε προσπερνούσα και άνετα έφευγα μπροστά. Ήσουν εντελώς ανέκφραστος. Ή, όπως συνήθως, έτσι έδειξες.
Όμως το ίδιο ακριβώς έκανες και στο επόμενο φανάρι, που κι αυτό ήταν κόκκινο! Πάλι έκανα στην άκρη, για να περάσω πάλι από δίπλα σου ενώ ήσουν κολλημένος στο φανάρι, και να σού ρίξω μια δεύτερη ματιά αυτή τη φορά διαφορετική από την προηγούμενη. Πάλι δεν είχες έκφραση. Ήταν η πρώτη φορά που μού τύχαινε να μου το κάνει κάποιος SUVάτος σε δυο συνεχόμενα φανάρια!
Αφού ήταν η πρώτη φορά που μού έτυχε οδηγός αυτό να μού το κάνει απανωτά σε δύο συνεχόμενα φανάρια... προφανώς ήταν η ΠΡΩΤΗ φορά που είδα οδηγό να το επαναμβάνει και ΤΡΙΤΗ φορά! δηλ. σε τρίτο συνεχόμενο φανάρι! Απλά μαθηματικά είναι αυτά.
Σε προσπέρασα για τρίτη φορά ενώ εσύ ήσουν σταματημένος στο κόκκινο φανάρι, και από το ανοιχτό σου τζάμι, πάνω από την χερούκλα με το τσιγάρο που κρεμόταν όξω, σε είδα πολύ καλά (ναι, σε είδα!) και σού είπα ότι είσαι καλός οδηγός. Εσύ μου απάντησες "το ξέρω".
Ευτυχώς όμως για σένα που δεν ξέρεις κάτι άλλο που ξέρω εγώ, Μπουνταλά της Ασφάλτου. Δεν ξέρω τι διάβολο βαθμό είχες στο σχολείο στα μαθηματικά, αλλά είσαι ένας από τους μεγαλύτερους ηλίθιους που πρέπει να ανέχομαι καθημερινά.
έπρεπε να κάτσεις στη μέση για να το καταλάβει σιγά σιγά το ζώο.
και τα ποντικάκια όταν τα εκπαιδεύεις στο λαβύρινθο θέλει να τα σπρώξεις στη σωστή κατεύθυνση για να μάθουν...