DIY - Εξάρτηση ενός τρέιλερ (βάρους) σε ένα ποδήλατο

Το νόημα της ιστορίας

Παρουσιάζω μια τεχνική λύση στο πρόβλημα της εξάρτησης τρέιλερ σε ποδήλατο που θεωρώ ως την καλύτερη. Αυτό το λέγω έχοντας μελετήσει διάφορα τρέιλερς του εμπορίου και γνωρίζοντας όλα τα συστήματα εξάρτησης που υπάρχουν, και έχοντας ο ίδιος κατασκευάσει και χρησιμοποιήσει τρέιλερς για χρόνια, και σε συνθήκες καθημερινής χρήσης στη λογική "προσπαθώ να αποφύγω τη χρήση αυτοκινήτου" μεταφέροντας βάρη, και σε συνθήκες ταξιδιού και μεγάλων αποστάσεων σε άσχημους δρόμους.

Οι φωτογραφίες είναι από ένα τρέιλερ φτιαγμένο για μεγάλο όγκο και βάρος, που έχει δοκιμαστεί σε μεγάλες διαδρομές και με απαιτητικές συνθήκες. Σημειωτέον ότι οι φωτογραφίες δεν είναι καθόλου "τέλειες" σκόπιμα, δηλ. έχω ακόμα την ίδια την κατασκευή που ξεκίνησα για πειραματισμό με τα ίδια κομμάτια να χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά έτσι ή αλλιώς, και όμως αυτό το ίδιο φτωχό απλό πράγμα δουλεύει άψογα μετά από όλα αυτά τα χρόνια και εξακολουθεί να με υπηρετεί αγόγγυστα. Αυτό το σύστημα εξάρτησης αποδείχτηκε σκυλί μαύρο, συνδυάζοντας αντοχή και ευκολία (βάλε-βγάλε), και είναι απλό στην κατασκευή και στη διόρθωση αν κάτι χαλάσει στο δρόμο (π.χ. ένα χτύπημα), πράγμα που έχει μεγάλη σημασία για να πεις ότι ένα αντικείμενο είναι τελικά πρακτικό και χρήσιμο. Στα πλεονεκτήματα της όλης ιστορίας θέλουμε και τα εξής δύο: το μικρό κόστος και την ευκολία στην κατασκευή. Ένα τέτοιο αντικείμενο μπορεί να το κατασκευάσει κυριολεκτικά ο καθένας, και στο σπίτι του, και με πολύ βασικά εργαλεία, και με απλά υλικά, και με ελάχιστα χρήματα.

Η χρήση ενός τρέιλερ επεκτείνει πάρα πολύ τις δυνατότητες αξιοποίησης του ποδηλάτου για όλες τις πιθανές και δυνατές χρήσεις που μπορούμε να φανταστούμε. Χρησιμοποιώντας τρέιλερ για πολλά χρόνια, πραγματικά απορώ γιατί η χρήση τρέιλερ στο ποδήλατο δεν είναι διαδεδομένη στην καθημερινή χρήση κυρίως μέσα στην πόλη. Εύχομαι αυτό το άρθρο να παρακινήσει τους ποδηλάτες και ειδικά όσους πιάνουν λιγάκι τα χέρια τους να φτιάξουν μόνοι τους ένα τρέιλερ. Είναι πανεύκολο. Για το ποδήλατο ρε γαμώτο, σε τελική ανάλυση. Ένα τρέιλερ που θα φτιάξεις μόνος σου θα υπερέχει σε τρία σημεία από κάτι που θα αγοράσεις έτοιμο κι αυτά τα τρία πλεονεκτήματα είναι τυπικά και τα ξέρουν όλοι όσοι αγαπάνε τις custom κατασκευές:
-μικρότερο κόστος,
-καλύτερη ποιότητα, και
-καλύτερο αποτέλεσμα με προσωπική σφραγίδα και χαρακτηριστικά προσαρμοσμένα στις δικές σου ανάγκες ακριβώς.

Η κατασκευή λοιπόν

Ένα μονόροδο τρέιλερ αποτελείται από δύο μέρη, τη φέρουσα κατασκευή πίσω που σηκώνει το βάρος και το μπροστινό μέρος ("πιρούνι") που κοτσάρει τη φέρουσα κατασκευή στο ποδήλατο. Με τη φέρουσα κατασκευή δεν ασχολούμαι, γιατί εκεί είναι πιο απλά τα πράγματα (δες π.χ. τι έκανε ο φίλος μας ο Πάνος: α, β), γιατί πρόκειται για κομπάκτ κατασκευή που μπορεί να φτιαχτεί με πολλούς τρόπους και με διάφορα υλικά. Εδώ θα περιγράψω το μπροστινό κομμάτι που είναι το πιο κρίσιμο για την αντοχή του συστήματος, και είναι αυτό που πρέπει να έχει και αντοχή αλλά ταυτόχρονα και να μπαινοβγαίνει εύκολα.

Ξεκινάμε από τον άξονα της πισινής ρόδας. Το βασικό που συνιστώ σε όποιον θέλει μια πραγματικά σοβαρή κατασκευή, είναι να καταργήσει το μπλοκάζ εάν έχει και να βάλει άξονα με εξωτερικές βίδες. Όμως χρειάζεται μια μικρή μόντα. Επάνω στο κάθε εξωτερικό παξιμάδι, κολλάμε, με απλή ηλεκτροκόλληση, μια βίδα Μ8 (8 χιλιοστά) να βγάζει προς τα έξω. Σε αυτές τις δυο βίδες θα πιάσει το τρέιλερ. Φυσικά αυτές τις δυο καινούργιες βίδες αν θέλεις δεν τις φοράς μόνιμα, αλλά μόνο όταν έχεις το τρέιλερ.

Πάμε τώρα στο επίμαχο μέρος, το "πιρούνι" του τρέιλερ, αυτό που θα συνδέσει το βάρος με το ποδήλατο.

Χρειαζόμαστε 9 κομματάκια απλό κούφιο στραντζαριστό σιδεροσωλήνα, το 1 15χιλ. τα 8 10χιλ. πάχος. Το 15άρι θα είναι το κάθετο κομμάτι πίσω ΑΒ, πιο γερό, για να δέσουν πάνω του οι δύο μεντεσέδες. Μεγάλη ακρίβεια δε χρειάζεται, τα κομμάτια κολλάνε με ηλεκτροκόλληση και με το μάτι, χωρίς καλίμπρα. Επειδή το σίδερο είναι εύκαμπτο, αυτό βολεύει γιατί με λίγο στράβωμα με το χέρι θα έρχεται και θα κάθεται ακριβώς στο άνοιγμα του άξονα στην πίσω ρόδα, ίσως και σε διαφορετικά ποδήλατα, χωρίς να χρειάζεται άλλη άρθρωση. Το πίσω κομμάτι ΑΒ δένει στη φέρουσα κατασκευή με δυο μεντεσέδες αλουμινίου που χρησιμοποιούνται στα παράθυρα αλουμινίου, και είναι φτηνοί και εύκολα αντικαθιστώνται (λέω όμως ότι έχω τους αρχικούς 6 χρόνια και είναι άθικτοι, λίγο λαδάκι θέλουν κάπου κάπου). Μπροστά το "πιρούνι" καταλήγει σε δυο κολλημένα λαμάκια που θα κάτσουν στον άξονα.

Πάμε τώρα στο δέσιμο στον άξονα. Εδώ θέλουμε δυο σημαντικά πράγματα: πρώτα σταθερότητα, σιγουριά στο δέσιμο, και δεύτερον ευκολία στο βάλε-βγάλε. Ας δούμε την κάθε λάμα.

Η λάμα κάθεται στην 8άρα βίδα με μια κάθετη εντομή 8χιλ. Αφού η λάμα κάτσει εκεί, αυτό που μένει είναι να μη μπορεί να φύγει προς τα πάνω. Αυτό το αναλαμβάνει ένα έξτρα κομματάκι λάμας, το λευκό στις εικόνες, που μπορεί να περιστρέφεται στο κάθετο επίπεδο, δεμένο με μια βιδούλα 4χιλ. και παξιμάδι ασφαλείας λίγο χαλαρά για να γυρνάει άνετα με το χέρι. Επίσης στη λάμα δένει με τον ίδιο τρόπο, επίσης χαλαρά με παξιμάδι ασφαλείας, ένα κομμάτι σκληρό ατσαλόσυρμα που θα λειτουργήσει ως κοπίλια για να κρατήσει το άσπρο λαμάκι στη θέση που πρέπει. Αυτό το σκληρό σύρμα το φτιάχνουμε από μια φουρκέτα ασφαλείας για παξιμάδια/βίδες που βρίσκεις εύκολα παντού. Το σύρμα στην άκρη το στραβώνουμε με μια γερή πένσα για να πιάσει στην τρύπα 2χιλ. που ανοίγουμε στο άσπρο λαμάκι στην κάτω άκρη του για αυτό το λόγο, και το στραβώνουμε επίτηδες στη μέση για να του δώσουμε έξτρα ελαστικότητα και τη δυνατότητα να το φέρνουμε με στράβωμα ακριβώς στο μήκος που θέλουμε.

Αυτό ήταν όλο. Τοποθετείς το τρέιλερ στον πίσω άξονα, κατεβάζεις το λαμάκι συγκράτησης, σηκώνεις με τα δυο δαχτυλάκια το σύρμα και το αφήνεις στην τρύπα του, και το τρέιλερ δεν πάει πουθενά. Το συγκεκριμένο λαμάκι συγκράτησης είναι από αλουμίνιο (μαλακό) και όμως έχει ήδη κάνει πολλή δουλειά. Με αυτή τη μέθοδο λοιπόν κουβάλησε ότι θέλεις... το μόνο όριο θα είναι τα πόδια σου. Πιο απλή κατασκευή από πολλά σοφιστικέ και πολυδιαφημισμένα και καλοπληρωμένα συστήματα συγκράτησης που βλέπεις στο διαδίκτυο και στις μεγάλες εταιρείες. Είπαμε, απλότητα, ευχρηστία, σιγουριά, ασήμαντο κόστος. Τέλος - και αρχή για άλλα...

Σύνδεσμοι: η συγκεκριμένη φέρουσα κατασκευή, πού έχει πάει α, β, γ, δ.