Γεια χαρα σε ολους σας.
Τα παλια τα χρονια ,που δεν ειχαμε ps2-3,pc,psp,ds Κλπ κλπ ,θυμαμαι τον εαυτο μου συνεχως καβαλα σε ενα Carraro, 12ταχυτο τοτε και μετα σε ενα Mercier που γυρισα ολη την Αθηνα,το μπαρουταδικο στο Αιγαλεω,την μονη Δαφνιου,Πειραια,κεντρο Αθηνας κλπ κλπ.
Μετα η ιστορια ειναι γνωστη.Μεγαλωνεις,πιανεις δουλεια,παιρνεις αμαξι,παντρευεσαι παιρνεις ps1-2,μετα pc και καπου εκει τα παιδια σου ερχονται ξαφνικα και σου λενε την μαγικη προταση: "μπαμπα θελω ποδηλατο"..
..και τοτε σε δευτερολεπτα παιρνεις την αποφαση."ΘΑ ΠΑΡΩ ΚΙ ΕΓΩ!" φερνοντας στην μνημη σου ποσο ανεμελος ησουν πανω στο ποδηλατο σου και ποσο το αγαπουσες.
Μετα ερχεται η ωρα να πας να παρεις ποδηλατο και σου ερχεται η "σφαλιαρα"..παλια υπηρχαν τα 'αγωνιστικα" που λεγαμε εμεις,κατι αλλα που εμοιαζαν σαν τσοπερ μηχανες, και τα Bmx..τωρα??μπλεκεις καπου τα μπουτια σου αναμεσα στις "νεες" ορολογιες trekking,mountain,28αρι,26αρι,fitness,ηλεκτρικα(!),διαβαζεις -ρωτας και πας και παιρνεις αυτο που σου κανει κλικ με την πρωτη ματια.
Ετσι εκανα κι εγω και πριν 2-3μερες εγινα κατοχος του ποδηλατου που μου εκανε "κλικ".
Τι σχεση εχει ο τιτλος τωρα με ολα αυτα;
Ειναι πργματικοτητα πως πονεσε ο κ***ς αλλα απ οτι καταλαβα δεν εχω ρυθμισει σωστα το υψος της σελας.
καλησπερα και καλη επανοδο στο ποδηλατο μην ανησυχεις αυτο συμβαινει σχεδον σε ολους μετα απο μακροχρονια απουσια το ιδιο συναιβει και σε εμενα μετα απο δυο τρεις βολτες ηταν ολα ενταξει
... και μην το αφήσεις ξανα! Τώρα πια ξέρεις. Ιδανικά θα ήταν να το χρησιμοποιείς για να πηγαίνεις στην δουλειά σου κάποιες ημέρες -Είτε απευθείας ή σε συνδυασμό με ΜΜΜ-
Κάπως παρόμοια με την δικιά σου και η δικιά μου ιστορία. Το ποδήλατο το άφησα στα 20 κάτι, το ξανάρχισα στα 35 ενώ είχα ήδη ενα παιδί.
Σήμερα πήγα με τον γιό μου στην πλατεία και κάναμε και οι δυο ποδήλατο.
Ο μικρός (4 ετών) για κάποιο λόγο φοβόταν την ποδηλασία αλλα σήμερα ξεθάρρεψε αρκετά και έφαγε τις τούμπες τις ζωής του! Αλλα είναι απο αυτές τις περιπτώσεις όπου η πρωτόγνωρη αίσθηση της ελευθερίας που προσφέρει το ποδήλατο σε ένα παιδί, του δίνει τόσο μεγάλη χαρά που ούτε δυο ματωμένα γόνατα και άλλοι τόσοι αγκώνες απο τις πτώσεις δέν μπορούν να την μετριάσουν!
Δέν είναι άλλωστε τυχαίο πως μια απο τις παιδικές αναμνήσεις που μένουν πάντα ζωντανές στο πέρασμα του χρόνου, είναι η πρώτη φορά που μαθαίνουμε να κάνουμε ποδήλατο!
Σήμερα χάρηκα σαν να ξαναζούσα την δική μου πρώτη φορά μέσα απο τα μάτια του γιού μου...
Σωστή ρύθμιση σέλας: http://cyclist.gr/article.php?id=1227
Με τόσα χρόνια αποχής είναι λογικός ο πόνος αφού δεν είσαι ακόμα κωλοπετσωμένος
. Συνήθως οι μαμίσιες σέλες που έχουν τα ποδήλατα δεν είναι και πολύ καλές και είναι από τα πρώτα πράγματα που αλλάζονται. Σημαντική βελτίωση στην άνεση επίσης θα δεις αν αγοράσεις ένα ποδηλατικό κολάν με μαξιλαράκι. Καλές βόλτες!
Ευχαριστω για την βοηθεια,πολυ ωραιο to link