"εν πάση περιπτώσει"!
εν + δοτική
η πάσα, της πάσης, τη πάση, κ.λπ.
η περίπτωσις, της περιπτώσεως, τη περιπτώσει, κ.λπ.
Άρα: "εν πάση περιπτώσει"!
Χωρίς παρεξήγηση, σόρρυ και για το άσχετο του θέματος, σόρρυ και αν γίνομαι σπαστική, αλλά έχω μια ευαισθησία με τον σωστό συνδυασμό των φωνηέντων στη συγκεκριμένη έκφραση!
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
εγώ ξέρω το σωστό αλλά δεν λέω
:P
αγνόησε τον γνώστο ανόητο.
Δεν κατάλαβαίνω αν ρωτάς για την σωστή γραφή της έκφρασης,ή την επισημαίνεις.
Την επισημαίνω! Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν! :-))
Συγνωμη αλλα που,πως και γιατι ?
Τι νοημα ειχε αυτο το θεμα ?
Να το επισημανεις σε καποιον συγκεκριμενο ή εφαγες flashia και ειπες να το πεταξεις εδω ετσι για το γαμωτο ?
Δε νομίζω ότι το είπε για το "γαμώτο". Απλά μετα τη νιοστή επανάληψη τυχαίων συνδυασμών φωνηέντων είπε να το γράψει η κοπέλα.
με κάλυψε ο προλαλήσας abyss! :-)
?
Συμφωνώ καί ἐπαυξάνω. Ἐπιτέλους πρέπει νά σταματήσουμε νά γράφουμε λανθασμένα.
Ἐπιχειρώ νά γράψω στό πολυτονικό. Ἄς μέ συγχωρήσουν οἱ "ΠΑΣΟΚοι" ἀλλά αὐτό πού μᾶς κάνατε τό 1982 μέ τήν αὐθαίρετη ἐπιβολή τοῦ μονοτονικοῦ, χωρίς νά ὑπάρξει προηγουμένως ΚΑΝΕΝΑΣ διάλογος, ἀποτελεῖ ἕνα πραγματικό ἔγκλημα τό ὁποίο πληρῶνουν οἱ νέοι σήμερα. Τό "παιδί" δέ τοῦ μονοτονικοῦ εἶναι ἡ βαρβαρότητα τῶν greekglish, ἡ ἀδυναμία ἔκφρασης καί ὅλα τά συναφή μέ αὐτά.
Υ.Γ.: Πιστέψτε με, ἀλλά δέν εἶμαι καθόλου συντηρητικός. Οὔτε δεξιός εἶμαι. Οὔτε προγονολάτρης ἤ ἀρχαιολάτρης. Οὔτε κάν ὑποστηρίζω τήν ἐπιστροφή τοῦ πολυτονικοῦ. Ἀπλά αὐτό πού ἔγινε τότε, ἀποτελεῖ ἕνα τεράστιο ἀτόπημα μέ τόν τρόπο πού ἔγινε.
Δεν καταλαβαίνω που αναφέρεται ο spskark7.
Σχετικά με τα λεγόμενα του automation, απλά καταθέτω ότι θεωρώ ανεπαρκή την απόδοση των βαρβαροτήτων και των σολοικισμών που διαβάζουμε καθημερινά στο μονοτονικό.
Παρεπιπτόντως, πήγαινα Β' Δημοτικού όταν επιβλήθηκε το μονοτονικό, επομένως κατ' ουσία δεν έχω διδαχθεί τη γλώσσα με το πολυτονικό. Δε γράφω όμως με greeklish :)
Η πλειοψηφία όμως; Πώς γράφει;
Γράφει Ελληνικά όπως γράφει greekglish. Πόσες φορές δεν έχω δει λέξεις όπως "ενςνς", γιατί από συνήθεια γράφουν αντί του Ω το W στο οποίο βρίσκεται το τελικό σίγμα.
Η πλήρης εξάλειψη των τόνων, η αντικατάσταση του Ελληνικού ερωτηματικού που είναι το " ; " και ΟΧΙ το " ? " πού οφείλεται; Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων σήμερα δεν γράφει σωστά και μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι' αυτό φέρει η επιβολή του μονοτονικού, με τον τρόπο που έγινε. Αυτή είναι η άποψή μου, δεν ισχυρίζομαι ότι εγώ γράφω σωστά, δεν αποτελώ εξαίρεση στα θύματα της κατάστασης αυτής.
Θέλω να τονίσω πάντως ότι από όσα διαδικτυακά "φόρουμ" έχω συμμετάσχει ή συμμετέχω, τα καλύτερα Ελληνικά τα έχω δει στο podilates.gr
Αυτό ίσως κάτι λέει για τους ποδηλάτες.
[quote=abyss]Δεν καταλαβαίνω που αναφέρεται ο spskark7.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΤΟΝ STROUF ΚΑΙ ΣΤΟΝ PLANNET!
Ο κύριος λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι Έλληνες είναι ανορθόγραφοι είναι το γεγονός ότι ανέκαθεν άλλη γλώσσα μίλαγαν και άλλη γλώσσα διδάσκονταν στο σχολείο. Το μονοτονικό σύστημα το οποίο καθιερώθηκε το 1982, όταν πήγαινα τρίτη γυμνασίου, ήταν όχι η πρώτη ορθογραφική αλλαγή που επιβλήθηκε αλλά μία από τις πολλές. Για την ακρίβεια το 1974 που πήγα στην πρώτη δημοτικού διδασκόμασταν καθαρεύουσα, μετά απλή καθαρεύουσα πολυτονική, μετά απλή δημοτική πολυτονική και από το 82 και μετά δημοτική μονοτονική.
Άρα στην καριέρα μου ως μαθήτρια άλλαξα ορθογραφία, αλλά και γραμματική αφού σταδιακά καταργήθηκαν και άλλα πράγματα, 4 φορές.
Τώρα περί πολυτονικού συστήματος:
Το πολυτονικό σύστημα καθιερώθηκε κατά την ελληνιστική περίοδο από τους "ακαδημαϊκούς" της εποχής με στόχο να διευκολύνει τους ανθρώπους της εποχής που μιλούσαν την ελληνική γλώσσα ως διεθνή γλώσσα επικοινωνίας, να αντιληφθούν πως θα έπρεπε να μιλιέται πιο σωστά η ελληνιστική κοινή, η οποία είχε συγκεκριμένους κανόνες προφοράς. Δηλαδή μακρά και βραχέα φωνήεντα. Οι τόνοι μπήκαν στην γλώσσα για να ορίζουν την προφορά της και όχι για κάποιο άλλο λόγο που εξυπηρετούσε την ορθογραφία.
Στα χρόνια της ίδρυσης του νέου ελληνικού κράτους ο πληθυσμός δεν μιλούσε πλέον την ελληνιστική κοινή. Βασικά δεν μιλούσε για την ακρίβεια ούτε καν κάτι που να πλησιάζει αυτήν την γλώσσα, αφού μακρά και βραχέα φωνήεντα και το όλο τραγουδιστό μέρος της προφοράς της γλώσσας είχε εκλείψει μακράν. ( η πιο κοντινή έκδοση του πως ακουγόταν η αρχαία ελληνική γλώσσα και η ελληνιστική κοινή είναι η προφορά που έχουν τώρα οι Κύπριοι, οι Πόντιοι και οι Τσάκωνες αν και οι τελευταίοι μιλάνε διάλεκτο).
Η κεντρική ιδέα λοιπόν που είχε προτείνει και ο Αδαμάντιος Κοραής ήταν να καθιερωθεί ως επίσημη γλώσσα που θα διδασκόταν και στα σχολεία η δημοτική, δηλαδή η γλώσσα που μίλαγε ο κόσμος, χωρίς ενίοτε να είναι απαραίτητοι οι τόνοι, που όπως είπαμε εφαρμόζονταν στον γραπτό λόγο για να δείξουν την προφορά της ομιλούμενης γλώσσας.
Για πολλούς και διάφορους λόγους τελικά, ( πολιτικούς, εθνικιστικούς κτλ) και παρόλο που το σύστημα της διδασκαλίας της δημοτικής εφαρμόστηκε για κάποια λίγα χρόνια, καθιερώθηκε η καθαρεύουσα.
Το γεγονός ότι επί δεκαετίες, για να μην πω αιώνες, διδασκόμασταν άλλη γλώσσα στο σχολείο και άλλη μιλούσαμε στο σπίτι, με τις όποιες αλλαγές έγιναν στην πορεία θεωρώ ότι είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο ο κόσμος είναι ημιμαθής και ανορθόγραφος.
Τέλος πιστεύω ότι η γλώσσα και κατ' επέκταση η ορθογραφία, πρέπει αν προσαρμόζεται στις ανάγκες της εποχής και επικοινωνίας του πληθυσμού από τον οποίο χρησιμοποιείται. Αν οι ανάγκες τις εποχής επιβάλλουν απλοποίηση της ορθογραφίας τότε αυτό είναι σωστό με την προϋπόθεση πάντα ότι αυτό θα διδάσκεται στα παιδιά βάση κανόνων. (δεν θα είχε άλλωστε νόημα να γράφει ο καθένας με δικής του έμπνευσης ορθογραφία).
Πολλοί θεωρούν το ζήτημα της ορθογραφίας ασήμαντο και αυτούς που εμμένουν σ’ αυτή τυπολάτρες, υποστηρίζοντας ότι σημασία έχει τι γράφεις και όχι πώς το γράφεις. Η αντίληψη αυτή όμως είναι εσφαλμένη. Ένας σωστά ορθογραφημένος λόγος έχει την ιδιότητα να μεταφέρει όχι μόνο νοήματα αλλά και εικόνες καθιστώντας έτσι πληρέστερη την πρόσληψη του μηνύματος. Οι εικόνες αυτές προκύπτουν μέσα από την ιστορία κάθε λέξης, η οποία αναδεικνύεται μέσα από την ετυμολογία της, η οποία με τη σειρά της αποτυπώνεται στην ορθογραφία της. Αυτά τα αντιλαμβάνεται και τα συνειδητοποιεί κανείς λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με την καλλιέργειά του και την επαφή του με τα κείμενα της γλώσσας του. Ένα πολύ απλό παράδειγμα, προσιτό σε όλους: Η υπέροχη λέξη «νοσταλγία» (νόστος + άλγος = πόνος λόγω του πόθου της επιστροφής στην πατρίδα). Πόσα ιστορικά και λογοτεχνικά συμφραζόμενα δεν συγκαθορίζουν το νόημα αυτής της λέξης; Όλα αυτά δεν χάνονται αν γράψω «νωσταλλγεία»;
Πέραν από αυτό όμως, η σωστή ορθογραφία των λέξεων είναι και ζήτημα βαθύτατα πολιτικό. Η μη ορθή χρήση της γλώσσας σε ορθογραφικό και γραμματικοσυντακτικό επίπεδο πλήττει τον πυρήνα της επικοινωνίας, επιφέρει αλλοίωση του νοήματος των λέξεων, με μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση του κόσμου. Πόσο ανερμάτιστη δείχνει η λέξη «δημοκρατία» αν τη γράψω «δοιμωκρατύα»; Ποιος θα αντλήσει από τις ιστορικές καταβολές της λέξης για να συλλάβει το πραγματικό νόημά της αν τη γράψω έτσι;
Νομίζω, όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό, ότι η ορθή γραφή των λέξεων αποτελεί πολιτική πράξη και καθένας από μας φέρει προσωπική ευθύνη για τον τρόπο που χειρίζεται τη γλώσσα.
Κι εγώ γυμνάσιο πήγαινα όταν μας επέβαλλαν την φρίκη του μονοτονικού, και φυσικά τότε, κάναμε πανηγύρια γιατί θα γλιτώναμε από τους τόσους κανόνες....ωστόσο τώρα νιώθω τύψεις για τα τότε πανηγύρια αφού οι τόνοι έδιναν την ταυτότητα την γλωσολογική της ελληνικής γλώσσας! Ακόμα μαζί με άλλες φρικτές καταργήσεις, όπως αυτήν της γραμματολογικής ανάλυσης, της ορθογραφίας και την παράλυση της έκθεσης σιγά-σιγά παρέλυσε όλη η εκμάθηση της γλώσσας μας!! Διαφώνω απόλυτα μαζί σου ως προς την γραμματολογική προσαρμογή στα δεδομένα της καθημερινής χρήσης της γλώσσας! Και στην Ιταλία ακόμα και σήμερα άλλη γλώσσα μιλάνε σπίτι τα παιδιά και άλλη γλώσσα μαθαίνουνε στο σχολείο, ωστόσο κανείς δεν διανοήθηκε να σμπαραλιάσει την Ιταλικη με τον ιδιο τρόπο που σμπαραλιάστηκε η ελληνική, κι αν κάτι τέτοιο τους επέβαλλαν με τον τρόπο που επεβλήθει το μονοτονικό σε εμάς, οι ιταλοί ήξεραν να απαντήσουνε αρνητικά (το λέω γιατί έγινε έτσι επι Adreotti,ξέρω ιταλικά και παρακολουθώ τα δρώμενα) χρησιμοποιόντας τους κανόνες που ξέρανε και σώζωντας την πανέμορφη και πλούσια γλώσσα τους από σωστό μακελειό!!!! Η γλώσσα μας είναι ο πλούτος μας, κι αν δεν τον υπερασπιστούμε ΕΜΕΙΣ κανένας δεν θα βρεθεί να το κάνει. Οπως σμπαραλιάστηκαν όμως τόσα και τόσα στην Ελλάδα με την άδειά μας έτσι έγινε και με την γλώσσα μας!!! Συμφωνώ και επαυξάνω πάντως σε αυτά που λέει η προλαλήσασα Podilatofreak!
Πυροβολίστε μας τότε επειδή δε γράφουμε σωστά,αυτό είναι το λιγότερο υπάρχουν άλλα τόσα προβλήματα εκεί έξω,είναι σαν να λεέτε οτι οποιος δεν ξέρει να γράφει πρέπει να φύγει απο το φόρουμ,ο καθένας είναι αποδεκτός νομίζω όσες γνώσεις και αν έχει.
Προσωπικά το μόνο που θα ζητούσα από κάποιον που δε γράφει σωστά είναι μια προσπάθεια και όχι την αδιαφορία του "ε, και τι έγινε;" ή αυτά τα άθλια greeklish. Αλλά και σε αυτές τις περιπτώσεις, δε θα ζητούσα να φύγει κάποιος από το forum, αλλά σίγουρα θα αγνοούσα τα γραφόμενά του.
Σχετικά με αυτό που έγραψε η Νεφέλη, ότι δηλ. οι τόνοι έδιναν τη γλωσσολογική ταυτότητα της γλώσσας, θα διαφωνήσω. Όπως έγραψε παραπάνω και η Marlene (Μαρλένα ή Μαριλένα το λέμε;), απλά εισήχθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως βοήθημα προφοράς στους ελληνιστικούς χρόνους. Δεν είναι κάποιο δομικό στοιχείο της ελληνικής.
Δε διαφωνώ με την εισαγωγή του μονοτονικού. Αν γινόταν καλή δουλειά στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών, τότε ουδέν πρόβλημα δε θα υπήρχε με την έλλειψη των τόνων.
Ποιος είναι πραγματικά ο στόχος;;
Να διατηρήσουμε μία παρωχημένη μορφή ορθογραφίας για να διατηρήσουμε τις πατροπαράδοτες και παραδοσιακές αξίες μας μέσα από αυτήν ή να έχουμε σωστά μορφωμένους και όχι ημιμαθείς πολίτες;
Η ελληνική γλώσσα δεν σμπαραλιάστηκε γιατί άλλαξε η ορθογραφία, αλλά γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας είναι ένα σύστημα το οποίο δίνει βάση στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα και πρακτική χρήση των γνώσεων που προσπαθεί να δώσει.
Τι θέλω να πω με αυτό.
Για μένα δεν έχει νόημα να διδάξω σε ένα παιδί πολυτονικό σύστημα όταν αυτό το σύστημα τόνων και πνευμάτων δεν έχει κάποια εφαρμογή, μα ούτε και χρησιμοποιείται,στην γλώσσα που αυτό το παιδί μιλάει.
Αν τα πνεύματα και οι τόνοι είχαν κάποια πρακτική αξία στην σημερινή εποχή θα συμφωνούσα να χρησιμοποιούνται. Πρακτική αξία είναι, όπως ανέφερα και πριν, ο προσδιορισμός της προφοράς της ομιλούμενης γλώσσας ( άλλωστε για αυτό μπήκαν στην γλώσσα. Οι αρχαία ελληνική γλώσσα γραφόταν χωρίς πνεύματα και τόνους.)
Σε μία γλώσσα που έχει απολέσει εδώ και αιώνες την αρχική της προφορά, η επιβολή της εκμάθησης και χρήσης των σημείων που την επισημαίνουν, αν δεν είναι πλεονασμός, είναι τουλάχιστον ματαιοπονία ίσως και σαδισμός.
Τα παιδιά μας δεν μιλούν με μακρά και βραχέα φωνήεντα.. ποιος ο λόγος λοιπόν στην γραφή τους να επισημαίνουν το που υπήρχαν αυτά;
Περί ορθογραφίας τώρα:
Ο ορθογραφημένος λόγος σαφώς και δείχνει το βαθμό μόρφωσης κάποιου ανθρώπου. Όμως άλλο η μόρφωση και άλλο η καλλιέργεια.
Το να πιστεύουμε ότι απλά η ορθογραφία θα μας σώσει από την αποδόμηση της γλώσσας μας είναι λάθος. Δεν αρκεί η σωστή ορθογραφία για να υπάρξει καλλιέργεια. Είναι κάτι σαν τον Πυγμαλίωνα, ( μιλάω για το θεατρικό έργο). Η κυρία Ντούλιτλ μαθαίνει να μιλάει κόσμια και με σωστή φωνή αλλά δεν έχει καμία αίσθηση του τι είναι αυτό που λέει.
Μιλάει πρόστυχα με κόσμιο τρόπο και σωστή φωνή.
Άρα τα προβλήματα καλλιέργειας που υπάρχουν στον πληθυσμό μας δεν εξαρτώνται από την ορθογραφία, αλλά κυρίως από αυτά που διδάσκονται με τον τρόπο που διδάσκονται είτε στο σχολείο, είτε στην καθημερινή ζωή.
Αν η ελληνική κοινωνία πάσχει όσον αφορά την κουλτούρα της, σε αυτό δεν φταίει η ορθογραφία που έπαψε να είναι πολυτονική, αλλά άλλοι παράγοντες που δεν είναι του παρόντος νήματος να αναφέρω.
αλλά για την ορθογραφία γενικώς! Αυτή ήταν που καταργήθηκε, άσε που σε πολλές περιπτώσεις οι τόνοι σε καθοδηγούσαν το ποιο ο ή ω και στο πιο από τα πάνπολλα ι,η ,ει,οι,υ πρέπει να πέσεις!! Αυτά όλα κάνουν πλούσια αλλά και πολύπλοκη την γλώσσα μας, ωστόσο συμφωνώ πως αν ως λαός δεν ανεχτήκαμε λιγο περισσότερο κόπο στην σωστή εκμάθηση της γλώσσας μας πολύ περισσότερο θα ανεχόμασταν τον κόπο να εξερευνήσουμε τον υπέροχο κόσμο της λογοτεχνίας, της ποίησης και κάθε άλλης μορφής τέχνης και πολιτισμού! Γι αυτό οι έστω λίγο νεώτεροι απο εμάς φρικάρουν με τον Καβάφη, τον Καρκαβίτσα και τον Παπαδιαμάνντη! Ομως όταν είμαστε πιστοί στα μικρά πράγματα και τους μικρούς κόπους θα αξιολογούμε καλύτερα και θα ακολουθουμε πιστότερα οτι οδηγεί σε μια βαθύτερη καλιέργεια!! Κανέναν δεν περιφρονούμε site για το πως γράφει, αφού ουσιαστικά ίσως δεν είναι καν υπεύθυνος γι αυτό! Απλά παραθέτουμε κάποια λυπηρή πραγματικότητα!
αν και ίσως είμαι ο πιο ανορθόγραφος εδώ μέσα
συμφωνώ απόλυτα
είναι πολλές φορές που θέλω να γράψω κάτι και αναγκάζομαι να το γράψω με τελείως διαφορετικές λέξεις γιατί δεν μπορώ να συντάξω το σωστό νόημα :D
βεβαία δεν κρίνω κάποιον από την ορθογραφία του μιας και δεν ξέρουμε τι κρύβετε από πίσω :D
"Περί ορθογραφίας τώρα:
Ο ορθογραφημένος λόγος σαφώς και δείχνει το βαθμό μόρφωσης κάποιου ανθρώπου. Όμως άλλο η μόρφωση και άλλο η καλλιέργεια.
Το να πιστεύουμε ότι απλά η ορθογραφία θα μας σώσει από την αποδόμηση της γλώσσας μας είναι λάθος. Δεν αρκεί η σωστή ορθογραφία για να υπάρξει καλλιέργεια.
Άρα τα προβλήματα καλλιέργειας που υπάρχουν στον πληθυσμό μας δεν εξαρτώνται από την ορθογραφία, αλλά κυρίως από αυτά που διδάσκονται με τον τρόπο που διδάσκονται είτε στο σχολείο, είτε στην καθημερινή ζωή."
Κανείς δεν είπε Μαριλένα ότι η ορθογραφία είναι δείκτης καλλιέργειας, αλλά ότι η συμβάλλει στην καλλιέργεια του ανθρώπου, με την έννοια ότι του επιτρέπει να αντιληφθεί σε ένα πρώτο επίπεδο το βάθος των λέξεων.
Παραβλέπεις επίσης ότι γλώσσα=σκέψη, άρα αποδομημένη γλώσσα=αποδομημένη σκέψη.
Οι δύο λειτουργίες είναι αλληλένδετες, καμμιά δεν έχει το προβάδισμα έναντι της άλλης, άρα θα πρέπει να καλλιεργούνται εξίσου και ταυτόχρονα.
Όσο για τη διαμάχη μονοτονικού/πολυτονικού είναι πια πολύ αργά για να ασχοληθούμε μαζί της. Για λόγους ρεαλισμού δεν είμαι υπέρ της επαναφοράς του πολυτονικού. Ωστόσο για να μην καταντήσει μουσειακό είδος, νομίζω ότι θα πρέπει να ενθαρρύνονται κάποιοι ρομαντικοί εκδότες να εκδίδουν βιβλία με τη μορφή αυτή. Και κυρίως να εκδίδονται ως πολυτονικά τα κείμενα που εξ αρχής είχαν γραφεί έτσι.
Επίσης, θεωρώ λάθος τον ολοσχερή εξοβελισμό του πολυτονικού από τη γλώσσα των δημοσίων εγγράφων. Θα έπρεπε να υπάρχει κάποια "ανεξιγλωσσία" στο θέμα αυτό (δικός μου όρος, δεν ξέρω αν υπάρχει!). Όποιος θέλει δηλαδή να χρησιμοποιεί το τονικό σύστημα που τον βολεύει είτε γράφει ως ιδιώτης είτε ως εκπρόσωπος της Πολιτείας. Για τους γονείς και τους παππούδες μας ήταν πραγματικά αδύνατο να απαρνηθούν με το ζόρι το πολυτονικό σε τόσο μεγάλη ηλικία. Είναι κι αυτό μια μορφή βίας...
@george: Μην τα παίρνεις όλα προσωπικά. Και πίστεψέ με, το θέμα της γλώσσας είναι πιο σημαντικό απ' όσο φαντάζεσαι!
Αγαπητή Μαριλένα
Από τα όσα περιέγραψες συμπεραίνω ότι είμαστε περίπου συνομήλικοι. Πολλοί χάρηκαν το 1982 όταν ο "λαοπρόβλητος" Ανδρέας Παπανδρέου ξεκίνησε την (κατά την ταπεινή μου άποψη) ισοπέδωση της παιδείας.
Επέβαλλε (επιμένω στη λέξη) το μονοτονικό. Εν μία νυκτί, κανείς δεν μπόρεσε να φέρει αντιρρήσεις, δεν υπήρξε μεταβατική περίοδος, δεν υπήρξε διάλογος. Το περίφημο σύνθημα του '81 περί κατάργησης των πανελληνίων εξετάσεων και καθολικής εισαγωγής στα πανεπιστήμια κατέληξε σε αποθέωση της παραπαιδείας και πλήρη απαξίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Τους ισχυρισμούς ότι οι τόνοι και τα πνεύματα δεν έχουν καμία πρακτική αξία και άρα πρέπει να καταργηθούν, τους άκουγα και τότε. Όλη η επιχειρηματολογία σου είναι περίπου τα όσα ισχυριζόντουσαν και τότε οι πολέμιοι του πολυτονικού.
Σήμερα, 27 χρόνια μετά πες μου αν έχουμε κέρδη από την εφαρμογή των ισχυρισμών αυτών. Πιστεύεις ότι ΜΟΝΟ άλλοι παράγοντες παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στα χάλια της σημερινής παιδείας και η κατάργηση του πολυτονικού δεν έχει καμία απολύτως επίδραση, παρά μόνο θετική;
Περίεργο δεν είναι ότι συμπίπτει χρονικά η έναρξη της ποιοτικής καθόδου της παιδείας με την επιβολλή του μονοτονικού; Το αναρρωτιέται αυτό ένας μηχανικός που όμως αγαπά τα αρχαία κι ας μη τα καταλαβαίνει καλά. Ίσως φταίει η σκέψη των μηχανικών που με ωθεί σε αυτά τα συμπεράσματα. Για εμάς πάντοτε 1 + 1 κάνει 0...και κρατούμενο 1.
Το ότι το συνειδητοποιείς και το παραδέχεσαι είναι προς τιμήν σου! Πλην όμως κάνε ένα βήμα παραπέρα, μην είσαι τεμπελάκος! :-) Τι πιο εύκολο από ένα ορθογραφικό λεξικό τσέπης που θα σου δίνει τη λύση στη στιγμή! Κι όσο για τα προβλήματα σύνταξης, άρχισε να διαβάζεις βιβλία ή έστω εφημερίδες, βοηθάνε! :-)
Αχ! Η γλώσσα. Σφάχτηκαν παληκάρια στην ποδιά της. Τ'ακούτε Γιώργηδες αγόρια μου; Υπήρξε εποχή που η γλώσσα ταυτιζόταν με τους ταξικούς αγώνες.
Τώρα όλα flat και σ'αυτό ακόμα.
Αλλά μιλάτε, γράφετε ακόμα κι ανορθόγραφα. Όχι greeklish. Ελληνικά κι όπου χρειάζονται λατινικοί χαρακτήρες, με λατινικούς χαρακτήρες. Όμως εκφραστείτε ακόμα και λάθος. Αλλιώς θα αφήσουμε τους σοφούς και ορθογραφημένους να μιλάνε μόνο για μας. Σκεφτείτε τον Μακρυγιάννη και τόσους άλλους΄, που εξέφρασαν ανορθόγραφα τα πιο σημαντικά πράγματα της νεοελληνικής πραγματικότητας.
Γιώργηδες όλου του κόσμου, εγώ σας αγαπώ κι ελπίζω σε σας...ακόμα κι ανορθόγραφα...
Βαγγελιώ, συγγνώμη, αλλά αυτό που λες είναι λαϊκισμός. Κανείς δεν απαγορεύει σε κανέναν να μιλάει επειδή είναι ανορθόγραφος. Ούτε είναι ελιτίστικο να έχεις την αξίωση να διαβάζεις ορθογραφημένο λόγο. Η ορθογραφία δεν είναι μια απόκρυφη γνώση προσιτή στους λίγους, ώστε να δημιουργούνται ταξικές προστριβές εξαιτίας της! Και θεωρώ ότι καθένας μας φέρει ατόφια προσωπική ευθύνη για τον τρόπο που γράφει και δεν πρέπει να επιρρίπτονται όλα στο εκπαιδευτικό σύστημα, δηλαδή στο κράτος.
Ας υπήρχαν 500 Μακρυγιάννηδες σ' αυτή τη χώρα, κι ας πήγαινε στο διάολο η ορθογραφία...
Σημασία έχει ότι το πιστεύω και δεν το λέω για να γίνω 'αρεστή' σ'ένα νέο άνθρωπο.
Χριστίνα μου, όπως θάπρεπε να καταλάβεις στην ουσία παροτρύνω και προσεύχομαι, να γεννηθούν Μακρυγιάννηδες, αφού η υπόθεση γλώσσα είναι αφ'ενός μεν μια 'ζωντανή' μορφή έκφρασης, αφ'ετέρου δε ακόμα μια τραυματισμένη υπόθεση σ΄ αυτή τη χώρα και δεν διαφωνώ σ'όσα λέτε. Ίσα-ίσα. Τα προσυπογράφω μέχρι κεραίας. Κι εγώ η ίδια συγκαταλέγομαι στα θύματα, μια και ξεκίνησα με δημοτική, πήγα στην απλή καθαρεύουσα, μετά στην αρχαϊζουσα καθαρεύσουσα, μετά στη δημοτική του Τριανταφυλλίδη και μετά στη σημερινή κατάσταση. Ομολογώ ότι δεν ξέρω να γράφω σωστά κι έχω παραιτηθεί της προσπαθείας. Ο άντρας μου γελάει, όταν μου ξεφεύγουν 'καθαρευουσιάνικες εκφράσεις'. Όμως μου φτάνει, να καταλαβαίνει ο απέναντι, τι ακριβώς εννοώ και πώς νιώθω. Κι αυτό είναι το σημαντικό.
Άρα είναι φορές που οι κανόνες δεν μπορεί να φιμώνουν την έκφραση. Αυτό λέω και πιστεύω. Η ιδιαιτερότητα της προσωπικής έκφρασης ποτέ δεν ήταν κάτι σκοτεινό. Μέσα στην ιδιομορφία της έχει ικανοποιητική σαφήνεια και μειωμένο ρίσκο παρερμηνείας.
Royaloak οπως και να έχει ευχαριστώ για την αφιέρωση,σίγουρα ξέρεις περισσότερα μιας και έχεις ζήσει περισσότερα,δεν είπα φυσικά να χαθεί η γλώσσα απλα μισώ κάθε είδους ρατσισμό
Αν η γνώμη μου περί πρακτικής χρήσης της γραπτής γλώσσας συμπίπτει με αυτήν του λαοπρόβλητου ηγέτη... ας είναι και έτσι... αν και δεν γνώριζα ότι αυτά ήταν τα επιχειρήματα του. Το τι έκανε με το θέμα της παιδείας είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο στο οποίο θα αναφερθώ πιο κάτω.
Η παιδεία, μάλλον η συνολική δομή του εκπαιδευτικού μας συστήματος, έχει πολύ λίγο να κάνει με τους τόνους. Άλλωστε είπαμε.. Δεν έχει σημασία πως γράφεις, αλλά τι λέει αυτό που γράφεις.
Όπως είπα και στη προηγούμενη δημοσίευση πιστεύω ότι ο γραπτός λόγος πρέπει να συμπίπτει με τον προφορικό και αυτό βασίζεται σε αυτό που λέει η podilatofreak, ( αλλά το εννοεί διαφορετικά ). Ότι δηλαδή οι λειτουργίες της ομιλίας και της γραφής, της γραφής και της σκέψης είναι αλληλένδετες.
Διάσταση μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου, μοιραία επιφέρει και διάσταση ή κενά στον τρόπο σκέψης, διάσταση και κενά στο τρόπο εκπαίδευσης και στο πλείστο των περιπτώσεων διακοπή των σπουδών. ( των όποιων σπουδών). Από προσωπική εμπειρία δε, γνωρίζω πάρα πολλούς ανθρώπους, τώρα σε ηλικίες 70+, που έμειναν με ελλιπείς γνώσεις, που παράτησαν το σχολείο και ότι μπορούσε να τους προσφέρει αυτό λόγω της απόστασης που είχε αυτό από την δική τους πραγματικότητα. (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
Αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι και η μεγάλη αρρώστια του εκπαιδευτικού μας συστήματος ( για να επεκταθώ λίγο και σε αυτό). Έχουμε μία τεράστια πολιτισμική παράδοση πίσω μας, που θεωρούμε ότι πρέπει να την διδάξουμε ώστε να την διαιωνίσουμε, αλλά δεν έχουμε τους τρόπους να το κάνουμε αυτό. Είναι τόση σε μέγεθος που δεν μπορούμε να την διευθετήσουμε.
Ίσως τελικά να μην καν είναι απαραίτητο να το κάνουμε, για όλους τους κατοίκους της χώρας αυτής.
Το εκπαιδευτικό μας σύστημα λειτουργεί ως βάση δεδομένων. Ζητάμε από τους μαθητές μας να μάθουν τα πάντα με λεπτομέρειες, να βγάλουν ύλη, δηλαδή ποσότητα, αντί να ζητάμε από τους μαθητές μας να μάθουν τα πολύ σημαντικά και να μάθουν να σκέφτονται και να βρίσκουν τρόπους να αναζητήσουν την γνώση για αυτά που τους ενδιαφέρουν προσωπικά.
Το αποτέλεσμα είναι φυσικά το εντελώς αντίθετο. Μαθητές, ( που εκτός του ότι είναι ανορθόγραφοι - αυτό είναι και το λιγότερο), είναι τόσο πιεσμένοι από τον όγκο και την μονοτονία των μαθημάτων, που στο τέλος δεν ενδιαφέρονται για τίποτα και δεν μαθαίνουν τίποτα.
Και αν ο Παπαδιαμάντης είχε και κάτι να τους πει, τον έχουν σιχαθεί από την πρώτη στιγμή γιατί είναι στο ίδιο μάθημα με όλους τους Έλληνες συγγραφείς από αρχής κόσμου.
Και αν η Ιστορία είχε κάτι να τους διδάξει, δεν θα το πλησιάσουν ποτέ, γιατί η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία μας είναι τόμοι και τόμοι άχρηστων λεπτομερειών που πρέπει να τις αποστηθίσουν για να δώσουν εξετάσεις κτλ κτλ κτλ (τα ξέρετε τα υπόλοιπα.. ).
Γιατί υπάρχει παραπαιδεία; Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει παιδεία. Το παιδί μας πάει φροντιστήριο για να μάθει αυτά που θα έπρεπε να μάθει στο σχολείο. Το σχολείο δίνει την ύλη, το φροντιστήριο φροντίζει να κατανοηθεί, ο μαθητής πρέπει ούτως ή άλλως να αποστηθίσει. Και στις τρεις περιπτώσεις η μπάλα είναι χαμένη με πιο μεγάλο χαμένο τον μαθητή που στο τέλος λειτουργεί ως βάση δεδομένων. Συγκέντρωση πληροφοριών για μία δεδομένη χρήση, delete μετά το τέλος του task.
Delete και στην ορθογραφία φυσικά, αφού μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά...
Αγαπητή Μαριλένα
Συμφωνώ με τα όσα είπες. Πέρασα με τη δεύτερη φορά. Την πρώτη δεν πέρασα. Ο μαθηματικός του φροντιστηρίου μού είχε πει "μα καλά ΙΔΙΑ άσκηση είχαμε λύσει και στο φροντιστήριο". Δεν μου είπε πως με είχε μάθει να σκέφτομαι πως να λύνω ασκήσεις της ΙΔΙΑΣ κατηγορίας, αλλά κακώς δεν είχα απομνημονεύσει την ΙΔΙΑ άσκηση που είχαμε λύσει και στο φροντιστήριο.
Τη δεύτερη χρονιά τους έριξα 5 φάσκελα. Διάβασα μόνος μου και τους φώναξα για 2-3 ιδιαίτερα λίγο πριν τις εξετάσεις. Τα πήγα μια χαρά και θα τα πήγαινα καλύτερα αν είχα πιστέψει περισσότερο σ' αυτό που έκανα. Όλα αυτά πριν από 22 χρόνια.
Στη σχολή συνάντησα μία ομάδα ανθρώπων που είχαν πάθος και όραμα. Το "βάλε μου ένα 5 δάσκαλε" δεν το είπα και δεν το άκουσα ποτέ.
Σήμερα που ισχύει το "έλα μωρέ και τι έγινε που είναι ανορθόγραφο, το καταλαβαίνεις έτσι κι αλλιώς" τα πράγματα έχουν γίνει καλύτερα; Δεν διαφωνώ στα όσα λες στο τελευταίο σου μήνυμα, όμως χρονικά η πτωτική πορεία της παιδείας ξεκινά από το 1982. Οι άνθρωποι των 70 ετών δεν μπόρεσαν να σπουδάσουν διότι το σχολείο ήταν μακρυά ή δεν πρόλαβαν τη δωρεάν παιδεία του "Γέρου της Δημοκρατίας".
Κανείς τους δεν θα πει ότι τους έφταιξε το πολυτονικό. Σήμερα τι δικαιολογία έχουμε;
Mμμμ.. Κάποιοι 70+ μπορεί να μην είχαν κοντά τους σχολείο ή να μην πρόλαβαν την δωρεάν παιδεία αλλά η πλειοψηφία των 70+ έμειναν ημιμαθείς γιατί διδάχτηκαν σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα τόσο στεκάμενο και οπισθοδρομικό που δεν τους έμαθε ποτέ να σκέφτονται.
Αλλά αυτό δεν ισχύει μόνο για τους 70+ του παραδείγματος. Ισχύει και για ένα σωρό άλλες ηλικιακές ομάδες αφού το ίδιο στεκάμενο εκπαιδευτικό σύστημα ισχύει ακόμα και τώρα. Και για αυτό δεν υπάρχουν δικαιολογίες..
Για αυτό βγαίνουν τα πιτσιρίκια και μας κράζουν στον δρόμο. (μας κράζουν όλους αλλά καλά να πάθουμε). Γιατί σε ένα κόσμο γεμάτο πληροφορίες, τα δικά μας πιτσιρίκια κάνουν ακόμα προσευχή το πρωί, σηκώνονται στον πίνακα να πουν μάθημα, δίνουν εξετάσεις για να περάσουν την τάξη, το γυμνάσιο, το λύκειο, για να περάσουν στο πανεπιστήμιο γιατί άλλη είναι η "επίσημη " γνώση που διδάσκονται στο σχολείο τους και άλλη η ανεπίσημη, η οποία μάλιστα ανεπίσημη, εντελώς "τυχαία" ( άραγε;;), είναι και αυτή που μαθαίνει ο υπόλοιπος κόσμος.
Δηλαδή για άλλη μία φορά έχουμε απόσταση από αυτό που συμβαίνει γύρω μας με αυτό που διδασκόμαστε στο σχολείο μας. Έτσι το ς γίνεται w και τούμπαλιν.
Και τα παιδιά μας που υποτίθεται ότι ζουν στην χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, είναι πίσω σε σχέση με τον τρέχοντα πολιτισμό. Το σίγουρο είναι ότι μπερδεύονται και το ακόμα σιγουρότερο είναι ότι είναι ημιμαθή, για να μην πω αμαθή. Από εκεί που πρέπει να πάρουν πληροφορίες για τον κόσμο τους, παίρνουν λάθος πληροφορίες ή άχρηστες σε πρακτικό επίπεδο. Παράλληλα παίρνουν πολλές πληροφορίες αλλά άσχετες με αυτό που θα τους χρειαστεί. Δεν μαθαίνουν π.χ τι θέλει να πει η Ιστορία, μαθαίνουν γεγονότα της Ιστορίας αλλά δεν μπορούν να τα συνδυάσουν μεταξύ τους για να βγάλουν κάποιο συμπέρασμα.
Ξεστραβώνονται δε, μόλις αφήσουν τον σχολείο, αν καταφέρουν να μπουν σε κάποιο πανεπιστήμιο ή να φύγουν στο εξωτερικό, αλλά και πάλι είναι αργά, γιατί τα καλύτερα και πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής τους, τα χρόνια που μπορούν να μάθουν να σκέφτονται, δεν σκέφτονται αλλά παπαγαλίζουν, κάτι που λίγο παρακάτω θα τους είναι άχρηστο και θα το ξεχάσουν.
Ποιος στα αλήθεια, από όλους εμάς εδώ, θυμάται κάτι που το έμαθε στο σχολείο;
Όχι κάτι που το ξαναδιάβασε λίγο παρακάτω.. κάτι που πραγματικά το έμαθε στο σχολείο και το θυμάται από τότε.
Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι ΤΙΠΟΤΑ. Ειλικρινά δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε τα μαθήματα που έκανα στο λύκειο, ( που ήταν και λίγο πιο κοντά χρονικά). Αδυνατώ να θυμηθώ τι στο διάολο έκανα τρία χρόνια στο λύκειο. Είναι αυτό που σου είπα πριν.. Delete μετά το τέλος του task. :(
Λοιπόν αυτή η παιδεία που πας να τη βγάλεις τόσο άχρηστη έβγαλε ένα Θοδωράκη, ένα Χατζηδάκι, ένα Ρίτσο, ένα Τσαρούχη, ένα Μινωτή, ένα Ελύτη, ένα Σεφέρη και και και και τόσους άλλους.
Δεν θα το πιστέψεις αλλά όλοι αυτοί έκαναν προσευχή το πρωί. Πάμε να ρωτήσουμε το Θοδωράκη (όχι το Σταύρο) να μας πει αν το μετάνοιωσε; Γιατί σε δηλώσεις του έχει πει καθαρά πως δεν το μετάνοιωσε.
Θα μιλήσω σαν τον χαζο-Λιακόπουλο: στη βαρβαρική αυτό λέγεται "I rest my case".
Επιστρέφω στις "Βόλτες στα βόρεια προάστια" από όπου δεν έπρεπε ούτε κατά διάνοια να ξεμυτίσω και ούτε να πω τίποτε άλλο πέρα από τις "Βόλτες στα βόρεια προάστια". Όχι γιατί είμαι "υπεράνω" ή επειδή τα γνωρίζω όλα. Τη "στραβομάρα" μου γνωρίζω. Απλά διατηρώ το δικαίωμα να αποχωρώ όταν θλίβομαι.