Με μια έννοια, το αντίθετο του μπάτε σκύλοι αλέσετε και αλεστικά μη δίνετε.
Μια συνεισφορά στους συνάδελφους ποδηλάτες... στη μάχη κατά των σκύλων. Αχρείαστη να΄ ναι, και καλές σφεντονιές.
Categories:
Αξιολόγηση:
0 ψήφοι
Φύγετε σκύλοι τρέχοντας...
Μακάρι να δουλεύει στην πράξη, αλλά θα το απέφευγα να το χρησιμοποιήσω για λόγους νομικούς. Επειδή ο κόσμος έχει σαλέψει με την κρίση και προσπαθεί να βρεί υποκατάστατο στην σκυλοφιλία, υπάρχει πολύς κόσμος με τσιτωμένα νεύρα και άπειρο χρόνο λόγο αεργίας (όχι δεν έκανα λάθος, χωρίς ν) με αποτέλεσμα να έχουμε τέτοιες καταδίκες:
http://www.iefimerida.gr/news/347623/2-hronia-fylaki...
http://www.iefimerida.gr/news/311502/serres-synelava...
"φύγετε σκύλοι τρέχοντας, κρατάω την σφεντόνα, που έτσουξε τα οπίσθια....(του Ντιέγκο...Μαραντόνα) "!
θέλω να πω δηλαδή που και που, και ο Άγιος φοβέρα θέλει. Εννοείται πως αν ακούσουν οι ζωοφιλικές θα αρχίσουν πάλι με τις υπέρευαισθησίες τους, ήμαρτον! Με μιά απλή πετρούλα, ή και την κίνηση έστω, που βλέπουν οτι σκύβεις για να πάρεις πέτρα εξαφανίζονται, ή αλλάζουν γνώμη.Βέβαια άλλο είναι να βλέπεις τσοπανόσκυλα... Υπάρχουν και περιπτώσεις έξω απο αυλή ή κήπο δεσποζόμενου σκύλου, να υπάρχουν αδέσποτα, τα οποία ταΐζοντάς τα ένας ιδιοκτήτης, τα εντάσσει έμμεσα στο δυναμικό του, με σκοπό να νιώσει καλύτερα, εν μέσω φόβου για κλέφτες, διαρρήκτες και λοιπά.
Δεν μπορείς να πιάσεις έναν-έναν τους ιδιοκτήτες και να τους καταγγείλεις, ή να τους εξηγήσεις οτι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό. Ή έχεις σκύλο, ή δεν έχεις. Όπως λέει και ο Arxarios, αν σε δουν να σημαδεύεις, μπορεί και να τα πάρουν στο κρανίο νομίζοντας οτι η επόμενη σφεντονοπετριά θα πάει στο δεσποζόμενό τους σκύλο. Τώρα κάποιος θα πει τι θα γινόταν αν άθελά μας βγάζαμε το ματάκι του ζώου....Ε αυτό είναι μιά άλλη συζήτηση, μάλλον εξαίρεση απο τον κανόνα του ialliellatha
Πριν τους νομικούς λόγους, το σημαντικό είναι να μη γίνει ζημιά στο ζώο. Για άλλους δεν μπορώ να πω, αλλά για μένα σίγουρα είμαι και τα δύο, και φιλόζωος και φιλάνθρωπος, και γι΄ αυτό θεωρώ ηθικό μου καθήκον να προστατέψω τον εαυτό μου. Και πριν την κρίση η ζωοφιλική ψυχοπαθολογία είχε μελετηθεί. Φαντάσου τη σκηνή: δικαστής στην έδρα, ο χριστούλης κρεμασμένος πίσω, γυαλιά 5 βαθμούς μυωπία, συντηρητικούρα, και ανύπαντρος. Ο "ιδανικός" σκυλόφιλος με τον κατηγορούμενο έτοιμη μπουκιά μπροστά του. Τυπική περίπτωση εκμετάλλευσης ψυχοκοινωνικού φαινομένου για να εφαρμοστεί στην πράξη το διαίρει και βασίλευε.
Υπάρχει απάντηση. Από καταβολής κόσμου, η στοιχειώδης ηθική της άμυνας, ότι η ευθύνη για ό,τιδήποτε συμβεί ανήκει στον επιτιθέμενο. Αν δεν ήθελε να διακινδυνεύσει ένα μάτι, να μην επιτίθονταν. Ο αμυνόμενος έχει κάθε δικαίωμα επιλογής όπλου μέσου τρόπου, και ο επιτιθέμενος δεν δικαιούται να βγάλει κιχ. Ας πρόσεχε, ήταν στο χέρι του.