Το ιστολόγιο του/της BookLuv

Ένα σωρό σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της καθώς επέστρεφε σπίτι από τα ψώνια. Πρόσωπα και εικόνες εναλλάσσονταν γοργά, σαν τα τοπία από το παράθυρο του τραίνου.

Πρώτη εφημερία μετά τις διακοπές του Πάσχα. Τα παιδάκια γιορτάζουν την άνοιξη τρέχοντας, φορώντας πρώιμα κοντομάνικα, ανεμίζοντας σακουλάκια στο ελαφρό αεράκι, εν είδει χαρταετού. Η Σόνια παρακολουθεί την κίνηση στο προαύλιο μ ένα χαμόγελο εσωτερικό, τυλιγμένη ακόμα στο πανωφόρι του χειμώνα.
Αγόρια και κορίτσια με αρθρώσεις από λάστιχο τρέχουν πέρα- δώθε στην αυλή, μασουλώντας το περίσσευμα της αγάπης της μαμάς. Σαν ξύλινος άνθρωπος ντυμένος νιώθει η Σόνια μέσα στο μπουφάν, με τους πόνους της αρθρίτιδας να κάνουν κάθε κίνησή της αδέξια και διστακτική.

I see people,
broken people,
talking to themselves.

I see people,
faded, downcast,
dressed in grey.
October people
in dusty streets.

...αλλά ταυτόχρονα γοητευτικό βιβλίο,
''Αριθμός 11'' του Άγγλου Jonathan Coe.
Έξυπνο δέσιμο των επιμέρους ιστοριών και προσώπων μεταξύ τους,
ενδιαφέρουσα γραφή, πολιτικός σχολιασμός της σημερινής Αγγλίας,
και ..ολίγον από γνήσιο εγγλέζικο gothic στοιχείο.
Έτυχε να το διαβάσει κάποιος, να ανταλλάξουμε σκέψεις και εντυπώσεις;