Το ιστολόγιο του/της κωστάνζα

Γεια χαρά, σας καλοσπερίζω.

Μόλις τέλειωσα το να ψήσω το μοσχαρινό που ψώνισα το πρωῖ. Το μαρίναρα για κάποιες ώρες.
Το Σάββατο θα κάνω το τραπέζι για τους φίλους, άρα αρχίζω σχετικά νωρίς.

Λοιπόν, το να ψήσεις από τη μια σημαίνει για μυοπειακά προβατάκια σαν κι εμένα ότι δεν βλέπουν καλά· από την άλλη, τα χέρια έλαβαν κοσμητική θεραπεία.
Αυτό όμως που μου άρεσε το περισσότερο είναι να δίνω την τιμή σε κάθε κομματάκι του κρέατος.
Όταν ερθούνε το Σάββατο, ας το απολαύσουμε όλοι.

Δυο ημέρες αργότερα: μια φίλη ήρθε να γουστάρει, με το σχολιασμό: «Δε θα επιβιώσει μέχρι αύριο.»

Γεια χαρά,

έτσι μας λένε κάθε μέρα στις ντόπιες ειδήσεις. Πράγματι, τα περσασμένα χρόνια είδαμε περισσότερο φώς, κι ο συζυγούλος παραπονιέται ότι δεν βλέπει καθόλου τα χρώματα εάν ταιριάζουνε με τη μακέτα σιδηροδρόμου. «Μήν γκρινιάζεις», του απάντησα, «έλα πάμε για να δούμε τα χρωματισμένα φύλλα των δέντρων! Ας το απολαύσουμε τώρα, το Νοέμβριο μόνο βλέπουμε θωλό γρί...»

Άρα, απορροφώ όλα τα χρώματα που υπάρχουν ακόμη, για να πω στα σκοτεινά βράδυα εδώ και πέρα.

Χτες ανέβαλα το τρίκυκλό μου τις σκάλες, μου ψηθύρισε «μ´αμελείς».

Γεια σας,

μόλις έμαθα ότι η περιοχή Ιωαννίνων ρίχνεται από σεισμούς και τρόμαξα: Ας μήν πάθουν οι ντόποιοι χοντρές ζημιές...

Παρακάλεσα το Θεό να προστατεύει κάθε ψυχή...

Σας εύχομαι κάθε καλό, o Θεός μαζί σας