Το ιστολόγιο του/της Pandoheas

Ως εικονογράφος, πολλές φορές στη δουλειά δεν σχεδιάζω το θέμα που θέλω ή το στυλ που θέλω, και αυτό καλλιτεχνικά μου στερεί μια ελευθερία που χρειάζομαι για να συνεχίζω να αγαπάω αυτό που κάνω. Οπότε πριν καποιους μήνες αποφάσισα να ανοιξω έναν λογαρισμό στο ίνσταγκραμ και να ανεβάζω σκιτσάκια που αποθανατίζουν μια καθημερινή στιγμή της ζωής μου (ή και μια σκέψη). Ανάλογα με τον χρόνο καιμε την διάθεση, πειραματίζομαι και βγάζω κάτι στα μάτια μου έχει κάποιο ενδιαφέρον.

Όποιος ενδιαφέρεται να το δει εδώ

Τώρα που ήρθα Αθήνα και δεν έχω φέρει ακόμα τα ποδήλατα αναγκάζομαι να κυκλοφορώ με το μετρό. Η δουλειά μου όμως είναι μερικά χιλιόμετρα από την στάση, τι κάνω λοιπόν; Κουβαλάω μαζί μου σε μία τσάντα ένα μικρό πατίνι και όταν έρθει η στιγμή το πετάω κάτω και φεύγω! Βολικότατο και απολαυστικότατο (θέλει μόνο να αποκτήσεις μια οικειότητα πρώτα).

Μετά από 12 χρόνια ποδηλατοτουρισμού και καθημερινού ποδηλατικού αγώνα στους δρόμους μιας αντι-ποδηλατικής πόλης (περήφανος ΜΗ κάτοχος αυτοκινήτου) , σκέφτηκα πως είναι καιρός να γράψω τους βασικούς κανόνες επιβίωσης έτσι όπως τους έχω αντιληφθεί εγώ από την εμπειρία μου.

Οι 10 βασικοί κανόνες για να επιβιώσει ένας ποδηλάτης στην τσιμεντένια ζούγκλα

Παρατηρω τελευταία τα πρασινα καγκελα στα πεζοδρόμια της Αθήνας με το χρυσό κουκουνάρι από πάνω και αναρωτιέμαι ποιος καλλιτεχνης της κακιάς ώρας τα φιλλοτέχνησε; Επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής όμως θαυμάζω και το πόσο καλή δουλειά έχει γίνει. Μιλάμε είναι ίσως τα πιο στιβαρά κάγκελα που έχουν κατασκευαστεί ποτέ σε πόλη. Βλέπω σε αλλες περιοχές/πολεις κάγκελα, κολωνάκια κοκ τα οποία είτε γέρνουν, είτε τα σπρώχνεις και 'παίζουν', είτε έχουν εξαφανιστεί. Τα κάγκελα ου Αβραμόπουλου στέκονται εκεί ανέ3παφα εδώ και 20 χρόνια!

Το έχετε αναρωτηθεί ποτέ αυτό;