(μια μυθοπλαστική δοκιμιογραφία για τη διάσωση της ιστορικής μνήμης της Αττικής Ζέβρας)
Όταν ήμουν μικρός ο παππούς μου συνήθιζε να μου λέει ιστορίες για τις ζέβρες, όχι αυτές της Αφρικής που υπάρχουν και σήμερα, για ένα εξαφανισμένο είδος, για την Αττική Ζέβρα (Equus quagga atticus) ένα από τα εκατοντάδες είδη ζώων που εξαφανίστηκαν στον 20ο αιώνα.
Με ρίζωσαν σ’έναν λόφο από γρασίδι. Κάτι σαν το Maiden’s Castle στο Dorset. Ρίζες το ίδιο γέρικες όσο κι οι κλάδοι με τα φυλώματά μου. Κι από κει είδα.
Πέρασαν εύκολα απ’ την αγροτική ζωή στην εκβιομηχάνιση. Ούτε κουβέντα για τον Όλιβερ Τουΐστ. Οι εργάτες αγκομαχούσαν να ανασηκώσουν τις καπνισμένες καμινάδες των εργοστασίων και να ξηλώσουν τα γρασίδια. Κάπου σε μια γωνιά κάτι γυναίκες βάδιζαν με ένα χαρτί στο στήθος τους, που έγραφε vote. Κάποιος κύριος με ημίψηλο απάγγειλε κάτι για το όνειρο, του Shakespeare ήτανε. Ο ίδιος κύριος μετά ενώθηκε με άλλους, πάλι με φράκα και ημίψηλα, που στριφνοί κάνανε νοήματα με τα χέρια δίνοντας ρυθμό στους εργάτες που σηκώνανε τις καμινάδες. Πάλι οι γυναίκες με τα votes κάπου εκεί.
Χωρίς αυτοκίνητο μεγάλε.
Ναι καλά διάβασες. Δεν είχαμε αυτοκίνητο. Διακοπές με νοικιασμένο φορτηγάκι, μέσα όλα τα μπαγκάζια, μετά «άπλωμα» στο μώλο, ήρθε το φέρυ κι έδεσε, μετέφερε στο φέρυ και μετά από το φέρυ μετέφερε στο νοικιασμένο.
Καλά και με την επιστροφή τι γινότανε; Πάλι τα ίδια από την ανάποδη;
Ναι κουμπάρε μου, πάλι τα ίδια. Αλλά τελικά τούτο ήταν το λιγότερο. Δεν είχαμε καθόλου αυτοκίνητο σου λέω και το χρειαζόμαστε το ρημάδι και στη δουλειά. Γιατί εκτός από αυτοκίνητο δεν είχαμε και εμφανιστήριο τσίγκων!
Και καλά ρε μεγάλε και τι κάνατε δηλαδή;
Περίληψη
Στιγμιότυπα από τον αγώνα ποδηλασίας ανωμάλου δρόμου για το Πρωτάθλημα Ελλάδας, ο οποίος διεξάγεται στην περιοχή Παπάγου.
Περιγραφή
http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=1678&thid=7550