Λογοτεχνία

Πρόκληση

(στίχοι: Μαχμούντ Νταρουίς)

Σφίξε μου τα σχοινιά
απαγόρεψέ μου τα όλα
τσιγάρα μολύβια και χαρτιά.
Σφίξε μου τα σχοινιά
απαγόρεψέ μου τα όλα
σβήσε στο χώμα τη φωτιά.

Πουλιά μυριάδες πάνω
στης καρδιάς μου τα κλαδιά
πλάθουνε το τραγούδι μου.

Το τραγούδι είναι το αίμα
το αλάτι του ψωμιού
το νερό του ματιού.
Το τραγούδι είναι το αίμα
γράφεται με τα νύχια
με το λαρύγγι, τη ματιά.

Πουλιά μυριάδες πάνω
στης καρδιάς μου τα κλαδιά
πλάθουνε το τραγούδι μου.

Μέσα από το κρατητήριο
τα συρματοπλέγματα
με χειροπέδες και δεσμά.
Μέσα από το κρατητήριο
κάτω από το μαστίγιο
κάτω απ' τις αλυσίδες.

Πουλιά μυριάδες πάνω
στης καρδιάς μου τα κλαδιά
πλάθουνε το τραγούδι μου.

μάης 2013

η μουσική είναι δική μου..:)

Είχε σκουριάσει το ελλενίτ που σκέπαζε την κουζίνα. Έβλεπε η κουζίνα στην πίσω αυλή. Ο Θεός να την κάνει αυλή, μιά σούδα ήταν, περιτριγυρισμένη από λαμαρίνες σαν κι αυτήν που σκέπαζε το κουζινάκι. Είχε σκουριάσει και η τζαμόπορτα της εξόδου. Της εξόδου έλεγε ο Γρηγόρης. Γιατί δεν έμπαινε ποτέ κανενας, μόνον έβγαινε. Ο Γρηγόρης δηλαδή. Είχε σκουριάσει η πόρτα στα γωνιάσματα. 'Κει πέρα πού 'μενε το νερό κι' έπιανε σκουριά κι' έτρεχε μετά η σκουριά, σα σιδερένια δάκρυα, σαν εκείνα που βλέπεις στα καράβια και στις παληόβαρκες.

Θάθελα νάχα την πανοπλία
που φορούν οι δυνατές.

Πίσω από μαύρα γυαλιά
κρυμμένα
υγρά μάτια.
Κάτω από μέικαπ
σκεπασμένη
η θλίψη.
Μέσα στη μόδα
καμουφλαρισμένη
η ψυχή.

Όμως με τίποτα δεν αλλάζω
το γυάλινο,
το διάφανο
εαυτό μου.

[14/5/2013]

Γειὰ χαρὰ,

και πάλι προσπάθησα να γράψω κάτι στα ελληνικά· ελπίζω να διασκεδάσετε.

Σας εύχομαι κάθε καλό