Λογοτεχνία

Σήκωσε το χέρι του να φυλάξει το πρόσωπό του.
Η καρδιά του χτύπαγε γρήγορα, ο ιδρώτας πάγωσε στο μέτωπό του, τα μάτια του διάπλατα προσπαθούσαν να προλάβουν το χτύπημα.

Ο άλλος ανάσαινε βαρειά με διεσταλμένα ρουθούνια, τα δάχτυλα στα απλωμένα χέρια ανοιχτά σα νύχια αρπακτικού, το στήθος προτεταμένο, γεμάτο οργή, έβραζε. Είχε πλακώσει με τον ίσκιο του τον γονατισμένο στο χωμάτινο πάτωμα άντρα.

Δυό στιγμές ο χρόνος έπηξε αναμεσά τους, τίποτα δεν κινιόταν, το δωμάτιο ήταν μια σταγόνα αίμα, που σε λίγο θα χτυπήσει στο πάτωμα, οι δύο άντρες ήταν ένας Ιανός με τον φόβο στο ένα πρόσωπο και την οργή στο άλλο.

Ξεφύσηξε αργά, τραβήχτηκε πίσω χωρίς όμως να πάρει το βλέμμα του. Ο άλλος δεν κατέβασε το χέρι.

«Θοδωράκη! Έλα μέσα βρε! Έλα, που να πάρει ο διάολος τα κόκκαλά τους, πατήσαν τα βρωμοπόδαρά τους στα χώματά μας τα σκυλιά!».
Αυτή η φωνή ακούστηκε ένα πρωινό του Απριλίου του ’41 να αντηχεί στην οδό Στεφανοπούλου 14 στον Πύργο της Ηλείας, όπου βρισκόταν το μπακάλικο της οικογένειας Μπαρκαλέτου εδώ και 50 χρόνια.

Ο πατέρας παρακολούθησε με τα κουκουλωτά του μάτια τον μικρό Θοδωράκη, μέσα στα κοντά του παντελόνια και τα φαρδειά του παπούτσια που είχε κληρονομήσει από τον μεγαλύτερο αδελφό, τον Χρήστο, να τρέχει να ακολουθήσει την προσταγή του, λίγο τρεμάμενος και λίγο αστειευάμενος, αφού ήξερε πως ο πατέρας ήταν μόνο φωνή και καθόλου χέρι και παράτα τους να λένε πως απ΄τ’ αυλάκι και κάτω είναι όλοι άγριοι...

Αφήγηση του Φινλανδού Seppo Hyvönen από την μάχη του Suomussalmi:

Ήταν το δεύτερο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, γύρω στις 12 Δεκέμβρη για την ακρίβεια, όταν άρχισε η επιχείρηση εγκλωβισμού της 163ης Σοβιετικής ταξιαρχίας στο Suomussalmi κι΄έπρεπε να κινηθούμε γρήγορα για να κόψουμε τον εφοδιασμό των σοβιετικών. Η πρώτη μας, λοιπόν, μεγάλη επιχείρηση ήταν όταν διαταχθήκαμε να ενισχύσουμε την 16-17η TASK FORCE SUSI πριν την επίθεση στην περιοχή ανάμεσα στις λίμνες Alajaervi και Kovajaervi.

Είμαι χαρούμενος. Είσαι χαρούμενος. Είναι χαρούμενος. Λέγε το τρεις φορές την μέρα, κάθε μέρα μέχρι να πεθάνεις αν πεθάνεις. Επίσης πίστεψέ με: αν το κάνεις αυτό δεν θα πεθάνεις ποτέ. Όχι, δεν είσαι καθόλου μεθυσμένος.

Ξέρεις βέβαια μέχρι να συνδέσεις όλες αυτές τις μικρές οθόνες σε μία μεγάλη περνάει ώρα αλλά τελικά το μήνυμα φτάνει. Ο αγγελιοφόρος πεθαίνει μόνο στα έργα, στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνεις το μήνυμά και τον κρατάς για τελευταία δικαιολογία.

Τι ωραία που είναι η ζωή! Τρέχω και γελώ και φωνάζω και ξεχνώ! Όλα από μέσα μου. Συμφωνώ τελικά: όλα είναι μέσα σου. Βρες την λύση. Ξέθαψέ την, σχολίασε την και δοκίμασε την. Τρέξε! Πέρνα και μάθε. Κάνε και ποδήλατο για να ταιριάζουν και λίγο τα χρώματα.