Λογοτεχνία

''Έλενα'', μου είπες,
''μην πιστεύεις αυτά που λέω''.
Δεν απάντησα.
Μου άρεσε
που είπες τ όνομά μου.

[1991]

Δεν ξέρω ποιος
κάθεται στο τιμόνι.
Το μέσα μου καράβι
τραβάει προς εσένα.

Ποτέ δεν μιλάω για τη δουλειά μου. Η εχεμύθεια άλλωστε είναι ένα σημαντικό της στοιχείο. Όμως εκείνη τη μοναδική φορά ένιωσα να σημαδεύτηκα, να άλλαξα και ποτέ δεν σταμάτησε να με στοιχειώνει, αν κι έχουν περάσει έξι ολόκληρα χρόνια από τότε... Έτσι, κάθε φορά που γεμίζει ακόμα ένας χρόνος, παίρνω μια μπουκάλα ακριβό σκωτζέζικο μαλτ και ξαναζω εκείνες τις στιγμές λεπτό προς λεπτό...

Ρωτάς για την απόλυτη ενότητα.
Αν είναι, τάχα, δυνατό,
ένας ο νους, μία σκέψη, ένα σώμα
οι εραστές-
και δύο να μην υπάρχουν
χωρισμένα.

Δεν έχω να σου δώσω
λύση στην ανάλυση.
Είμαι εδώ
και θα φύγω το ξημέρωμα.
[1991]