Λογοτεχνία

Τί είναι πιο σημαντικό τελικά; Για σένα μιλάω. Τί είναι πιο σημαντικό; Δεν έχεις αποφασίσει και θα πρέπει σύντομα να πάρεις την απόφαση. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ; Σου φωνάζω να ξέρεις. Άκου με. Άκου την φωνή μου. Τρένο που έρχεται μέσα από το τούνελ. Μάυρη γάτα που νομίζεις πως είδες. Για δεύτερη φορά σήμερα. Περνάει ξυστά. Αυτό το αεράκι που σου θυμίζει τους φίλους σου στην εξοχή. Ξέρεις τι ωραία που θα ήταν να τρώγατε καθησμένοι στα χόρτα; Στο πράσινο; Αυτό έχεις χάσει. Μια για πάντα.

Το αίμα συνεχίζει να στάζει. Ναι καλά, νομίζεις τώρα πως με τέτοιες εικόνες θα μας κάνεις να νιώσουμε λες και είμαστε πληγωμένοι. Είσαι πληγωμένος. Αλήθεια. Φωνές για δεύτερη φορά. Μένει να το δεις. Μόνο αν δεις το τραύμα σου μπορείς να το γυατρέψεις. Ξέρεις γιατί οι περισσότεροι τρελοί είναι τρελοί; Γιατί αυτοί κοιτούσαν και παραδεχόντουσαν ενώ οι άλλοι όχι. Κανένας δεν γλύφει την πληγή. Η πληγή ανοίγει Μετά από λίγες ώρες εσύ είσαι η πληγή. Το μικρότερο είναι η πληγή. Το λιγότερο. Η κρίσιμη μάζα εκεί στο 50 - 50 είναι που κάνει την διαφορά. Εκεί είναι που γίνεται ο πραγματικός πόλεμος. Εκεί είναι δυνατός ο εχθρός. Εκεί είσαι και εσύ δυνατός. Έχεις το 100% της ευθύνης σου να νικήσεις. Ούτε περισσότερο, ούτε στάλα λιγότερο.

Δεν με παίρνει ο ύπνος. Αν νομίζεις ότι έχουμε την ίδια ώρα κάνεις λάθος. Αν νομίζεις πως έχεις την λάθος ώρα τότε είσαι στο σωστό δρόμο. Πάντα αργοπορημένος. Μην ανησυχείς. Ποτέ δεν θα ξυπνήσεις τελείως. Όπως και ποτέ δεν θα φτάσεις τελείως. Τα χέρια στον πίνακα δεν ενώθηκαν ποτέ. Η αγάπη τους ποτέ δεν εκπληρώθηκε. Αυτό είναι που την κάνει δυνατή. Αν πιεις ξεχνάς.

Κολλάνε στο σώμα μου σαν βδέλλες. Είναι πολύ παράξενο, πρώτη φορά μου συμβαίνει, πρώτη φορά νιώθω έτσι. Θυμάσαι; Καταλαβαίνεις τι σου λέω; Αν όχι πρέπει να ζήσεις. Και εγώ πρέπει να ζήσω. Να περπατήσω και να τις αφήσω να περπατήσουν πάνω μου. Σε όλο μου το σώμα τώρα που μπορούνε να το κάνουν γιατί μετά ίσως θα είναι αργά. Για μένα. Όλα για μένα.

Ξέρεις, ο ήλιος περιστρέφεται γύρω μου. Πες μου ότι το ξέρεις αυτό καλά. Σε εκλιπαρώ, σε παρακαλώ! Δεν νιώθω ποτέ μόνος γιατί κάνω πάντα παρέα με κάποιον. Δεν τον ξέρω. Δεν βλέπω την εικόνα του αλλά ξέρω ότι είναι εκεί και τουλάχιστον αυτός με ξέρει. Νιώθω για αυτόν και αυτός νιώθει για εμένα. Δεν περιμένω τίποτα λιγότερο από αυτόν εκτός από τα πάντα. Είμαι σίγουρος για αυτό όπως και για όλα.

Μια φορά είχα προσπαθήσει να τον ακουμπήσω. Το έκανα αλλά δεν το ξέρει κανένας. Ούτε θα το μάθει βέβαια γιατί στην ίδια κλίμακα με μένα δεν είναι κανένας άλλος. Είμαι θεός στον κόσμο μου και θεός άλλος κανένας δεν υπάρχει εδώ τριγύρω. Τον έχω αυτό τον φόβο βέβαια για αυτό δεν βγαίνω και πολύ έξω από τα νερά μου. Όπως ένα σκυλί παραμένει στην περιοχή του. Νιώθει ασφαλής. Μόνος, ήσυχος και πάνω από όλα ασφαλής. Πραγματικά - πες μου - υπάρχει τίποτα πάνω από την ασφάλεια; Υπάρχει τίποτα πάνω από την αίσθηση της κοιλιάς της μητέρας σου; Εννοώ της πραγματικής σου μητέρας που σκότωσες μόλις γεννήθηκες. Ίσως ζει ακόμα μέσα σου. Αυτό το ξέρεις μόνο εσύ αν κάποιος το ξέρει.

Καταλαβαίνεις για πια αίσθηση μιλάω; Αρχίζουν να τρώνε από τα μάτια. Είναι το πιο σημαντικό. Μετά δεν μπορείς να δεις. Δεν μπορείς να γράψεις. Δεν μπορείς να ζωγραφίσεις.

Λάθος

Μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά. Να κρίνεις δεν μπορείς. Να διορθώσεις. Κατάλαβες τώρα;

Ένας Δάσκαλος του Ζεν είδε πέντε από τους μαθητές του να γυρνούν από την αγορά πάνω στα ποδήλατά τους. Όταν τα ξεκαβάλησαν, ο δάσκαλος ρώτησε τους μαθητές του:

"Γιατί κάνετε ποδήλατο;"

Ο πρώτος μαθητής απάντησε, "Το ποδήλατο κουβαλάει αυτό το σακί με πατάτες. Είμαι χαρούμενος που δεν χρειάζεται να το κουβαλάω στην πλάτη μου"!

Ο δάσκαλος παίνεψε τον μαθητή, λέγοντας, "Είσαι ένα έξυπνο παιδί. Όταν μεγαλώσεις, δεν θα περπατάς καμπουριάζοντας, όπως κάνω εγώ".

Ο δεύτερος μαθητής απάντησε, "Λατρεύω να βλέπω τα δέντρα και τα λιβάδια που περνάμε καθώς τσουλάω στο μονοπάτι".

Ο δάσκαλος επιδοκίμασε τον μαθητή, "Τα μάτια σου είναι ανοιχτά και βλέπεις τον κόσμο".

Ο τρίτος μαθητής απάντησε, "Όταν κάνω ποδήλατο, ικανοποιούμαι ψέλνοντας, nam myoho renge kyo".

Ο δάσκαλος έδωσε επαίνους στον τρίτο μαθητή, "Το μυαλό σου θα κυλήσει με την ίδια ευκολία όπως ένας καινούριος ευθυγραμμισμένος τροχός".

Ο τέταρτος μαθητής απάντησε, "Κάνοντας ποδήλατο, ζω σε αρμονία με όλα τα όντα"

Ο δάσκαλος ήταν ήταν ευχαριστημένος και είπε, "Διασχίζεις το χρυσό μονοπάτι της μη πρόκλησης βλαβών".

Ο πέμπτος μαθητής απάντησε, "Κάνω ποδήλατο για να κάνω ποδήλατο".

Ο δάσκαλος πήγε και έκατσε στα πόδια του πέμπτου μαθητή, και είπε, "Είμαι μαθητής σου".

http://tvxs.gr/news/biblio/oso-mas-tromazei-i-morfi-toy-teratos-manos-xa...

το κείμενο αυτό από το τρίτο πρόγραμμα της ερτ το '78, πιστεύω ότι είναι σπαραχτικά επίκαιρο, το θυμήθηκα και 'γω από κάποιον άλλο που το αναδημοσίευσε στο tvxs και είπα να το αναμεταδώσω. Ισως οι παλιότεροι το θυμηθούν αλλά να φανεί ενδιαφέρον σε νεότερους...