Λογοτεχνία

Παράθυρα αδιαπέραστα
τα μάτια των ανθρώπων.
Φιμέ τζάμια,
που καθρεφτίζουν μόνο το έξω.

Πού και πού μονάχα
σ ένα βαθύ, διάφανο βλέμμα,
διαβάζεις την ψυχή.

Κορμιά με δίχως πλευρικά
οι ανθρώποι
στη νύχτα που 'πλασαν
κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν
αρμενίζουν
κι αν τύχει και τρακαριστούν
υπογράφουν φιλικές δηλώσεις
και αποχαιρετιόνται
με τη βλαστήμια κάτ' απ' τη γλώσσα.

-------------------------------------
αφιερωμένο σε όλους

Σπάνια πουλιά το αγέρι είναι γεμάτο,
τα λειβαδια κι οι θαμνοτοποι.
Η Τρέλα εδώ κι εκεί,άγρια μοιάζει
να παραφέρεται
Ο Ποιητής, ο ήρωας κι ο τρελός,
ζουν ο ένας για τον άλλον
και σκέψεις ,δίχως μέτρο
την ψυχή μου ταράζουν.
Η Μοναξιά μου γνέφει
έλα σε μένα...

-------------------------------------

Στην παγωμένη ερημιά
της στάσης,
ζεστή, ολόφωτη πολιτεία
έρχεται να σε πάρει μέσα της.
Βραδινό λεωφορείο.