Ω Μαγιακόφσκι,σ όποιον κόσμο κι αν πας
κοίτα μη γίνεις ρεζίλι!θα κρατάς ψηλά
του μπολσεβίκου την κομματική ταυτότητα?.
Πάνω απ τις γέφυρες του Νέβα
στη ράμπα των αστερισμών
είναι γλυκιά η μουσική του Βέρντι
φτερά στον άνεμο και Ρέκβιεμ
όσο κι αν καίει ο ακατόρθωτος έρωτας
Ω Αγκιτάτορα ομοιοκαταληξεων!
Ω Ιππέα ευθύβολου σαρκασμού!
Αφιερωμένο στον φίλο,,, scrabler ,,,
kαι σε,,,εσενα
Εμφανίστηκε μια μέρα στην τεράστια σιδερένια δίφυλλη πόρτα του συνεργείου να κυττάει δειλά το σκοτεινό εσωτερικό που μύριζε μηχανόλαδο και λαμαρίνα. Κράταγε ένα χάρβαλο BMX. Τί ‘ναι ρε; Ο μικρός έμεινε ακίνητος, Ξενάκι είναι, δεν καταλαβαίνει ελληνικά. Καταλαβαίνω, ψέλλισε ο μικρός. Πού μένεις; Ο Αναστάσης πήγε κοντά του σφουγγίζοντας τα χέρια του με ένα στουπί. ‘Δω παρακάτου. Α! Δεν πα’ να παίξεις; Όχι, έγνεψε ο μικρός με μια μεγάλη κίνηση του κεφαλιού. Μπάλα, δεν παίζεις μπάλα; Τς... έγνεψε ο μικρός. Τα μαύρα σγουρά του μαλλιά που τριγύριζαν το πλατύ πρόσωπο ταλαντεύονταν σε κάθε κούνημα του κεφαλιού.
την ώρα πουπε,, να η γραφή
σκοτείνιασε κι η πλάση
δεν ήτανε χαρά,κρυφή
νύχτα να σε σκεπάση
χίλιοι ποδηλάτες φυλάνε
τα φαρδιά-- στενά
χίλιοι στο πέρασμα του
του βγάζουν πρώτα ότι πονά
κι ύστερα τη καρδιά του
Σε νεύματα της θαλασσας και τ ουρανού
γλάροι ,πετούν, υψώνοντε,βουτούν ,
μεσ την γκριζόλευκη ζακέτα τους,
μα γέρνοντας πάντοτε ισορροπούν
πάντα άψογοι στη σιλουέτα τους
Κι η καρδιά σου θα ισορροπούσε
αν ήξερε πως μπορούσε,
γιατί πάντα αυτό γυρεύουν
όλες οι καρδιές που ταξιδεύουν
Να το νησί
εκεί έμαθες κι εσύ
μετά από κάθε απλωτή σου
την πρότερη κατάκτηση σου
Έτσι όμως η καρδιά οξειδώνετε
σε τέτοια ταξίδια ψάχνοντας
την άψογη ισορροπία
μόνο προς τη δική της ευτυχία