Ω Αγαπη ηλιοκαμενη,
τα μαλλια σου ανακλαδιζονται,
σκορπιες γιρλαντες στον οριζοντα
που μαστορευουν μα'ι'στραλια
Αγαπη τα ματια σου σπιθιζουν ,
χυνονται, μεχρι τη Κιννετα και τους Αγιους
Ονομάζομαι Θύμιος Λάντρος και είμαι κλέφτης. Ένας εξαιρετικός, ένας απίθανος κλέφτης! Με αρχές παρόλα αυτά. Δεν έχω κλέψει ποτέ χρήματα, ρούχα ή ηλεκτρικές συσκευές, αφού για διαφορετικούς λόγους το καθένα, μου ήταν άχρηστα. Ξεκίνησα την καριέρα μου περίπου στην ηλικία των δώδεκα. Το πρώτο μου κατόρθωμα ήταν η αρπαγή ενός εικονογραφημένου βιβλίου με τους “Άθλους του Ηρακλέως”. Το βιβλίο συμπτωματικά ανήκε σε έναν συμμαθητή μου που ονομαζόταν Ηρακλής και η κλοπή του ήταν άθλος. Γιατί ο Ηρακλής, ένα μικροκαμωμένο λεπτεπίλεπτο παιδάκι με ψιλή φωνή, είχε έναν σκύλο, τον Φιιιιφίκο (πάντα τραβούσε την πρώτη συλλαβή όταν τον φώναζε), που ήταν ένα εκπαιδευμένο ντόπερμαν, περίπου δυο φορές το ύψος του Ηρακλή και μιάμιση το δικό μου.
Κομμάτια ομορφιάς
ασύνδετα,
θραύσματα από καθρέφτη.
Το πυράκανθο,
κόκκινος κλέφτης
πλάι στα μπάζα.
Καρποί της φωτιάς,
μη εδώδιμοι,
για το θεαθήναι.
Η σουσουράδα
με την κίτρινη κοιλιά,
έκπληξη δίπλα στα σκουπίδια.
Ζυγίζει την ουρά
σαν μπαλαρίνα.
Θα φέρει κρύο.
Είναι ένα απόσπασμα κειμένου από τις ''Μέρες Γ'', εν είδει σκέψεων και ημερολογίου, που έπεσε στα χέρια μου στα φοιτητικά χρόνια, και από τότε με στοιχειώνει, δεν ξέρω γιατί.
Ακολουθώ την παρόρμηση να το μοιραστώ μαζί σας, γνωρίζοντας ότι ο Σεφέρης έγραψε πολύ πιο δυνατές σκέψεις και αποφθέγματα- σκόρπια στο έργο του-που αξίζει να τα ψάξει κανείς.
''Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς. Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ έναν από τους καιρούς της ζωής σου''.
''