Πόλη

Οι αξέχαστες μελωδίες του μεγάλου συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι αντηχούν στους δρόμους της γενέτειράς του, της Ξάνθης, σχηματίζοντας μαζί με τα ποδήλατα μια τέλεια σύνθεση.

 
Γεώργιος Βρούτος (1843-1909)
«Ο έρωτας σπάζει το τόξο» ή «Έρωτας» ή «Έρωτας τοξοθραύστης»
Το αγαπημένο μου άγαλμα!... συνάμα με Canova και Rodin. (κήπος Ζαππείου)

 
Sarah Kane, Crave
Σάρα Κέην, Λαχταρώ (Δίψα), Μτφρ. Τζένη Μαστοράκη

(ένα απόσπασμα)
Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου...
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,
και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,
και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου,
και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.

Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,

i am looking for a city type of bike around 200 euro. any suggestions or secondhand bike out there?

cell: 695 7919668

"οι πόλεις τις Ελλάδας ποδηλατούν" συνέχεια. Μετά από 37 πόλεις ήρθε έστω και καθυστερημένα η σειρά του Μεσολογγίου, μιας πόλης που κινείται πραγματικά σε δυο ρόδες. Παρά το έντονο ιστορικό παρελθόν της πόλης και τα πολλά στοιχεία που θα μπορούσα να βρώ για να σχεδιάσω την αφίσα, αποφάσισα να στραφώ προς το υγρό στοιχείο που χαρακτηρίζει επίσης έντονα την περιοχή. Θάλασσα, λιμνοθάλασσα, αλιείς και πολλά ψάρια συνθέτουν ένα "άρωμα" εξίσου δυνατό με τη μυρωδιά από το μπαρούτι του παρελθόντος. Έτσι έπλασα μια χιουμοριστική εικόνα στην οποία τα ψάρια της λιμνοθάλασσας αναζητούν τη δική τους "έξοδο" ...με ποδήλατο!. Κινούνται σε αγέλες σε σχήμα τροχού και μετατρέπουν τις πετονιές σε σκελετό ποδηλάτου ενώ οι ανυποψίαστοι ψαράδες απορούν για το τι συμβαίνει και καθυστερεί να τσιμπήσει το δόλωμα...