Η εξομολόγηση ενός ποδηλάτη
Υποβλήθηκε από skywalker στις Τρί, 12/02/2008 - 13:35.ΤΑ ΝΕΑ 5/2/2008
Του Γκαζμέντ Καπλάνι gazikap@gmail.com
«Αγαπητέ "Υπάρχουμε... Συνυπάρχουμε;", Επειδή όλοι μιλούν τελευταίως για το περιβάλλον που έχει πάρει την κάτω βόλτα και για την τιμή της βενζίνης που έχει πάρει την πάνω βόλτα, σκέφτηκα να σας στείλω μια σύντομη εξομολόγηση. Εκείνη ενός ποδηλάτη στην Αθήνα. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω παρατηρώ με μεγάλο ενδιαφέρον, σε μια από τις μεγάλες διασταυρώσεις της Αθήνας, τις σκηνές "αγάπης" και κατανόησης που εξελίσσονται ανάμεσα σε διάφορους πρωταγωνιστές της θλιβερής αυτοκινητιστικής μας πραγματικότητας. Κύριοι και κυρίες, μέσα στα αγορασμένα με 40 δόσεις αυτοκίνητα, τζιπ, μηχανάκια να επιδίδονται σε ανταλλαγή χειρονομιών όχι μόνο με αλλήλους αλλά και προς τον δύσμοιρο τον τροχονόμο που απλά έχει παραδοθεί στη μοίρα του... Χαμογελώντας πονηρά αλλά και με λίγη θλίψη, παρατηρώ αυτό το κάδρο και χαίρομαι που δεν συμμετέχω στο θέατρο του παραλόγου. Κάνω μια κίνηση με το πετάλι μου, μπαίνω στα γρήγορα και κόβω δρόμο μέσα από τον Εθνικό Κήπο και σε 5 λεπτά είμαι στο Σύνταγμα.
Ποδηλατώ στην Αθήνα. Δεν είμαι κάτι το περίεργο, αν και μερικές φορές κάποιοι με βλέπουν σαν περίεργο.