Η εξομολόγηση ενός ποδηλάτη

Εκδότης: 
ΤΑ ΝΕΑ

ΤΑ ΝΕΑ 5/2/2008

Του Γκαζμέντ Καπλάνι gazikap@gmail.com

«Αγαπητέ "Υπάρχουμε... Συνυπάρχουμε;", Επειδή όλοι μιλούν τελευταίως για το περιβάλλον που έχει πάρει την κάτω βόλτα και για την τιμή της βενζίνης που έχει πάρει την πάνω βόλτα, σκέφτηκα να σας στείλω μια σύντομη εξομολόγηση. Εκείνη ενός ποδηλάτη στην Αθήνα. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω παρατηρώ με μεγάλο ενδιαφέρον, σε μια από τις μεγάλες διασταυρώσεις της Αθήνας, τις σκηνές "αγάπης" και κατανόησης που εξελίσσονται ανάμεσα σε διάφορους πρωταγωνιστές της θλιβερής αυτοκινητιστικής μας πραγματικότητας. Κύριοι και κυρίες, μέσα στα αγορασμένα με 40 δόσεις αυτοκίνητα, τζιπ, μηχανάκια να επιδίδονται σε ανταλλαγή χειρονομιών όχι μόνο με αλλήλους αλλά και προς τον δύσμοιρο τον τροχονόμο που απλά έχει παραδοθεί στη μοίρα του... Χαμογελώντας πονηρά αλλά και με λίγη θλίψη, παρατηρώ αυτό το κάδρο και χαίρομαι που δεν συμμετέχω στο θέατρο του παραλόγου. Κάνω μια κίνηση με το πετάλι μου, μπαίνω στα γρήγορα και κόβω δρόμο μέσα από τον Εθνικό Κήπο και σε 5 λεπτά είμαι στο Σύνταγμα.
Ποδηλατώ στην Αθήνα. Δεν είμαι κάτι το περίεργο, αν και μερικές φορές κάποιοι με βλέπουν σαν περίεργο.
Γιατί όμως στην Μπογκοτάτης Κολομβίας δεν συμβαίνει αυτό; Εκεί το ποδήλατο το χρησιμοποιούν όλοι. Μέσα από ένα δίκτυο οργανωμένων ποδηλατόδρομων, το οποίο ο δήμαρχός τους δεν τους έφτιαξε στα πάρκα, αλλά στους δρόμους. Αυτός και πολλοί άλλοι δήμαρχοι, στη Βαρκελώνη, στο Παρίσι, στη Βαρσοβία, στη Λευκωσία, στη δική μας Καρδίτσα, σε λίγο και στα Σκόπια. Σκόπιμα δεν αναφέρω το Άμστερνταμ. Γιατί εκείνοι μπορούν κι εμείς όχι; Ας κοιτάμε λοιπόν λίγο την υποβαθμισμένη μας καθημερινότητα και την απλά μη μετακινούμενη κοινωνία μας... Επιλέγω το ποδήλατο γιατί μ΄ αρέσει η ελευθερία κινήσεων, η ανεξαρτησία, το παρκάρισμα όπου θέλω. Μ΄ αρέσει να βλέπω την πόλη και τους ανθρώπους της με άλλα μάτια. Να έχω καλύτερη φυσική κατάσταση. Να σέβομαι τους πεζούς και να μην παρεμποδίζω τον δρόμο τους. Προσπαθώ να βελτιώσω πάνω από όλα τη ζωή μου και το περιβάλλον όπου ζω, να μην σπαταλώ πολύτιμο χρόνο της ζωής μου σε μετακινήσεις που συνήθως είναι περίπου 5 χλμ. γύρω από το σπίτι μου.
Δεν μου αρέσει να συμμετέχω στο φρενοκομείο αυτής της πόλης. Δεν ξοδεύω χρήματα για την πανάκριβη πια βενζίνη. Παρ΄ όλα αυτά το Μετρό με βλέπει ακόμη σαν παράσιτο. Στα εκτενή δίκτυα πολλών Μετρό του κόσμου με αγαπούν. Προφανώς αυτοί δεν ξέρουν τι κάνουν... Το ξέρω ότι οι περισσότεροι οδηγοί δεν με υπολογίζουν. Προσέχω όμως. Και επιμένω. Πληθαίνουμε σιγά σιγά και θα μας συνηθίσουν.
Βιώνω, όπως και ο πεζός, τα σπασμένα πεζοδρόμια, τους ανύπαρκτους πεζόδρομους από τα παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα και διάφορα τραπεζοκαθίσματα, τις λακκούβες. Ξέρω επίσης ότι οι Αρχές και οι τοπικοί άρχοντες δεν θέλουν να με καταλάβουν. Σχέδια έχουν, αλλά είναι στα συρτάρια. Λεφτά, που δεν χρειάζονται πολλά, ξοδεύονται σε ποδηλατικούς γύρους με βραβεία για χορηγούς, σε γιορτές, σε μαγεμένα δάση. Ωραία και αυτά. Αλλά ας κατασκευαστεί και κάτι χρήσιμο, μια αρχική υποδομή για το ποδήλατο. Εγώ το διεκδικώ, το παλεύω, οργανώνομαι με άλλους ποδηλάτες.
Δεν ξέρω αν είμαι μπροστά από την εποχή μου ή αν είμαι ένας τρελός, ρομαντικός ποδηλάτης. Παλεύω όμως για πράγματα τελείως χειροπιαστά: για μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους, για πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, για υποδομές που θα βοηθήσουν πολύ κόσμο να ξυπνήσει τα ποδήλατα που "κοιμούνται" σε μπαλκόνια και αποθήκες. Παλεύω να αλλάξω τα πράγματα, να αφήσω το ποδήλατο να "εισβάλει" στην ασφυκτική ζωή μας...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία Αthenssun Ποδηλάτης »

Αρθρογράφος: 
Γκαζμέντ Καπλάνι
Ημερομηνία: 
Τρίτη, 5 Φεβρουάριος, 2008
Taxonomy upgrade extras: 
Αξιολόγηση: 
0
Η αξιολόγηση σας: Κανένα
0
0 ψήφοι
athenssun
Απών/απούσα

Γεια και χαρά...
Βασικά το κείμενο- επιστολή δεν είναι του Καπλάνι...
Δικό μου είναι απλά ήρθαμε σε συννενόηση και το δημοσίευσε...
Αλλά σιγά.. Κάτι τρέχει στα γύφτικα...
Απλά for the records!!
Bye

Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
contact