Πολιτική

Παιδιά χαίρετε,

πριν λίγες ημέρες, ο Πάπας κάλεσε την Ευρώπη «φαγωμένη γιαγιά, η οποία έχασε την ψυχή της».
Τα λόγια του με λυπάνε, μολονότι λέει την αλήθεια.
Μοιάζει με ξεπουπουλιασμένο γαλοπούλα, της οποίας η φωνή δεν ακούγεται λόγω πάχου.

Ονειρευόμουν όλη μου την ζωή ότι θα γίνει η Ευρώπη μεγάλη, να επικοινωνόμασθε μετ´αλλήλους, και να μας ενώνει μια καρδιά.
Κι όμως, εκτός από κραυγές για το ποιούς επιτρέπουμε να ζουνε στις πλουσιότερες χώρες, δε βλέπω
ενότητα.

Χαίρετε. φίλες και φίλοι μου!

χαρούμενα σας βελάζει το μαύρο προβατάκι από τον τόπο του. Έχει αρκετά χόρτα και λιακάδα, όμως αναρωτιέται συνέχεια: Γιατί δεν δέχεται όσους πρόσφυγες είναι δυνατό να δεχθεί η παμπλούσια Γερμανία; Γιατί δεν πρσσπαθεί να δημιουργεί τουλάχιστον μια καλή διάθεση προς αυτούς που δεν είχανε ησυχία για ολόκληρες μήνες; Δεν την πονά να δει παιδιά βαριά τραυματισμένα από τις πυροβολές που ακούνε μέρα-νύχτα; Μάλλον οι κυβερνήτες του είναι βλάκες; Τι νόημα έχει το να κλειδωθεί μέσα σε πλούτο που ούτε θα κρατήσει δυο χρόνια;;;

Γεια χαρα!!!
Ειμαι πολυ μπερδεμενος!
Δε φτανει που εχω σοβαρο προβλημα με τα φωτα,
αφου κανενας κατασκευαστης δεν βγαζει κατι
με αρκετα -για τα γουστα μου- lumen,
δε φτανει που ακομα ψαχνω
ποια ειναι και που πανε τελικα αυτα τα τεσσερα,
δε φτανει που η αλεπου τα κανει Crème à Σταρια (συνταγη),
ξαφνικα καταλαβαινω οτι κατι συμβαινει γυρω μου
στο οποιο μου λενε να συμμετασχω.
Ακου να δεις!!! (με τα αυτια βλεπεις;)
Πρεπει δηλάδη να παω να ψηφισω.
ΟΚ, πηγα την Κυριακη, αφου δεν επαιζε η Παναθα,
αλλα μου λενε να ξαναπαω!!!
Εκατσα. Σκεφτηκα. Διαβασα. Ενημερωθηκα.