Ακολουθώντας το εξαιρετικό ειρωνικό πνεύμα του όφιου αναλύω:
ο αλάθητος νόμος της αγοράς στον οποίο στηρίζεται ο όφιος, είναι αυτός που ξέρουμε και ανεχόμαστε στη γειτονιά μας. Αν μια μέρα στη λαϊκή πωλούν οι πιο πολλοί ντομάτες κι ελάχιστοι λάχανα π.χ όλοι ξέρουμε τι θα συμβεί. Θα πέσουν οι τιμές της ντομάτας, θ' ακριβύνουν τα λάχανα, οι ντομάτες όσες και να πωληθούν θα περισεύουν πάντα. Θα πεταχτούν στο ρείθρο στο τέλος, προκειμένου να τις μεταφέρει ο πωλητής πίσω, έτσι φτηνές που έχουν καταντήσει, και με δεδομένο, ότι σύντομα θα σαπίσουν. Κάπως έτσι το φαινόμενο των καιρών να μαζεύουν άνθρωποι τα πεταμένα στο τέλος των λαϊκών, θα μεταφερθεί στην αγορά ποδηλάτου. Κι έτσι οι μεν στη χειρότερη περίπτωση θα φάνε μια θρεπτική ντοματόσουπα, ενώ στην περίπτωση του ποδηλάτου θα οδηγηθούμε σ' αυτό που περιγράφει ο όφιος. Στην ανέξοδη εξάπλωση της χρήσης του ποδηλάτου. Κέρδος και στις δύο περιπτώσεις.
Πώς σου φαίνεται αυτή η ανάλυση; Εμένα λίγο πικρόχολη, αλλά την είχα πρόχειρη.
μια ΜΚΟ, να πάρετε και μια σχετική επιδότηση μέσω ΕΣΠΑ, να μην ζητάτε από τους ποδηλάτες να αγοράζουν διαρκώς ποδήλατα (έστω και σε χαμηλή τιμή), αλλά να βγάλετε και κέρδος. Μόνο μην ξεχάσετε να ορίσετε ως υποχρεωτική την αγορά λουκέτου γιατί αλλιώς θα πλήξετε την σχετική βιομηχανία και αυτά δεν αρέσουν καθόλου στην Ε.Ε., οπότε όχι επιδότηση δεν θα δείτε, αλλά θα σας φάει ο μαύρος όφιος.
Άστε με τώρα που φρεσκαρίστηκα με τον Τηνιακό αέρα και πήρα φόρα να σας πω άλλη μια λύση που "επεξεργάστηκα" (..έτσι δεν το λένε και οι διευθυντάδες π.χ. στην ΔΕΗ, όπου είναι και επίκαιρη η τρομακτική επιτυχία του μεγαλομάνατζερ Αθανασόπουλου...):
1. κατεβαίνουμε στην Μενάνδρου και κάνουμε συμφωνία με τους πωςτουςλενεγιαναμηβρωτομπελάμου που έχει ως εξής:
Θα αγοράζουμε κάθε μέρα δέκα ποδήλατα ή και παραπάνω, προς 50 ΕΥΡΩ το καθένα ανεξαρτήτως ποιότητας και είδους, που σημαίνει, ακόμη και παιδικά. Μόνη υποχρέωση, να λειτουργούν και να μην είναι χαλασμένα.
Για κάθε ποδήλατο πάνω από τα δέκα η αμοιβή αυξάνεται κατά 10 ΕΥΡΩ, π.χ. το ενδέκατο ποδήλατο θα αγοραστεί προς 60 ΕΥΡΩ, το δωδέκατο προς 70 ΕΥΡΩ κ.ο.κ.
Αλλά, θα αγοράζουμε ΚΑΘΕ μέρα από ΔΕΚΑ ποδήλατα ή παραπάνω.
Ούτε μέρα παρά μέρα, ούτε εννιά ποδήλατα.
Επιπλέον, εάν σταματήσει για μια μέρα η τροφοδοσία, σταματάει και το deal.
2. τα αγορασμένα ποδήλατα δεν θα τα βάλουμε ξανά στην κυκλοφορία για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Τι προβλέπεται να συμβεί:
1. Θα ξαποληθούν να κλέψουν ό,τι βρουν μπροστά τους και τις πρώτες μέρες θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στην τεχνητή ζήτηση.
Μετά θα αρχίσουν να γίνονται απρόσεκτοι ή και θρασείς.
2. Παράλληλα, πολύς κόσμος θα βρεθεί χωρίς ποδήλατο.
3. Επίσης, θα μπουν στο κλαμπ των πικραμένων και άτομα που μέχρι χτες δεν αποτελούσαν στόχο π.χ. γονείς στις παιδικές χαρές.
4. Κάποια στιγμή δεν θα βρίσκουν πιά ποδήλατα και θα υπάρξει ο φόβος να σταματήσει το deal.
...................βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει...............
Προσπαθώ να βάλω σαν attachment μια φωτογραφία που θέλω να σου αφιερώσω κ. Όφιέ μου και που συγχρόνως θα φέρει στη συζήτησή μας έναν υπέροχο φρέσκο αέρα, αλλά δεν ξέρω πώς... βοηθείστε με
Ομολογώ ότι βρίσκω λίγο ανησυχητική αυτή τη συζήτηση περί κλοπών στο forum. Το χιούμορ εναντίον των μεταναστών που κλέβουν και των υποτιθέμενων οπαδών της πολυπολιτισμικότητας που τους ανέχονται θα είχε περισσότερη πλάκα αν ζούσαμε σε μια χώρα όπου το κράτος εφαρμόζει με άψογο τρόπο πολιτικές κοινωνικής ενσωμάτωσης, και όπου οι κάτοικοι όταν βλέπουν τους ξένους μετανάστες θυμούνται την όχι και τόσο μακρινή εποχή που ξένοι μετανάστες ήταν οι ίδιοι (π.χ. στη Γερμανία, στη περίπτωση των γονιών μου). Επειδή στη δική μας χώρα ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο, αυτό το χιούμορ μου φαίνεται λίγο του συρμού. Εντάξει, σε άλλους μπορεί να αρέσει, περί ορέξεως ...
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρειάζεται λίγη ψυχραιμία. Η εγκληματικότητα αυξάνεται παντού όπου οι πολύ φτωχοί έρχονται απότομα σε επαφή με (συγκριτικά ...) πολύ πλουσιότερους - και ειδικά σε χώρες όπου η τήρηση των νόμων από πολλούς "γηγενείς" θεωρείται προαιρετική. Στην Ιταλία, όπου ζω τους τελευταίους μήνες, συμβαίνουν πολύ χειρότερα. (Χθες: κακοποίηση και ληστεία ζεύγους Ολλανδών τουριστών, και βιασμός της γυναίκας, από Ρουμάνους βοσκούς στη Ρώμη.) Η κλοπή ποδηλάτων είναι εκνευριστική, αλλά μάλλον χαμηλά στην κλίμακα της εγκληματικότητας. Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε η Ελληνική κοινή γνώμη σε ένα αντίστοιχα σοβαρό κύμα εγκληματικότητας με θύτες ξένους. Τουλάχιστον στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι ένα μειοψηφικό αλλά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, που περιλαμβάνει αρκετούς αριστερούς αλλά και πολλούς καθολικούς, αντιδρά στον ρατσισμό. Και δεν πρόκειται για χαζοχαρούμενους οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας, απλώς για ψύχραιμους ανθρώπους που θυμούνται ότι δεν είναι όλοι οι ξένοι κλέφτες, ούτε όλοι οι κλέφτες ξένοι. Εδώ;
Προφανώς πρέπει να κλειδώνουμε καλά τα ποδήλατά μας, προφανώς πρέπει να απαιτούμε από την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της, προφανώς είναι εκνευριστικό να σου κλέβουν το ποδήλατο, αλλά όποιος νομίζει ότι πλακώνοντας στο ξύλο 2-3 κλέφτες θα λύσει κάποιο πρόβλημα, μάλλον έχει πρόβλημα ο ίδιος - και μάλιστα σοβαρό.
Άλλο η στάση μας στο μεταναστευτικό εν γένει κι άλλο το ζήτημα να οργανώνονται αγορές κλοπιμαίων με την ανοχή όλων μας. Νομίζω, ότι αυτή η φιλολογία αποπροσανατολίζει το θέμα της συζήτησής μας. Όσοι ενοχλούμαστε απ' αυτή την ανοχή δεν σημαίνει, ότι πολεμάμε την ύπαρξη ξένων στη χώρα. Μήπως η άποψή σου εθελοτυφλεί ή έχει μια κάπως ελαστική στάση στο θέμα κλοπή εν γένει;
Η αλυσίδα της κλοπής ποδηλάτου δεν νομίζω, ότι αρχίζει και τελειώνει στους νοτιοασιάτες που στήνονται στις γωνίες της Μενάνδρου. Αυτοί μάλλον είναι αυτοί που φαίνονται και μάλιστα μάλλον είναι και προστατευόμενοι αυτών που δεν φαίνονται. Ποιοί δεν φαίνονται; Δεν ξέρω επακριβώς. Είμαι σίγουρη, ότι υπάρχουν.
Αυτά περί Ιταλίας ή άλλης χώρας μας είναι γνωστά και σίγουρα δεν θέλουμε να συμβούν αντίστοιχα εδώ, μπορούμε όμως απλά να αντλούμε εμπειρία.
Εσύ ας πούμε τι θα έκανες κι έλεγες αν άρχιζαν να συμβαίνουν αυτά που περιγράφεις κι εδώ; Δεν αντιλαμβάνομαι από πιά γωνία μιλάς. Όσοι πέρνουμε θέση σ' αυτό το φόρουμ υπέρ του να γίνει κάτι (πάντως όχι πλάκωμα στο ξύλο, αυτό ειπώθηκε σε άλλο φόρουμ) είμαστε σαφείς στις θέσεις μας, κι αν θες σιγά σιγά τις εξελίσουμε. Το χιούμορ του όφιου είναι πολύ χαρακτηριστικό και ήρθε να εμβολίσει τη σημερινή κουβέντα. Αρκετά αδρό και πρωτογενές, ακριβώς για να ταρακουνήσει μ' αυτή την αδρότητα την παθητικότητα που χαρακτηρίζει μερικές στάσεις. Δεν ξέρω ποιούς εννοείς σαν χαζοχαρούμενους οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας κι αν αυτοί είναι ανάμεσά μας. Δεν έχω διαβάσει ούτε μία κουβέντα, που να μου δίνει αυτή την αίσθηση. Ξέχωρα που δεν βρίσκω καμιά χαζή χαρά στο να συνυπάρχουν διαφορετικές κουλτούρες κάτω απ' τον ίδιο ουρανό. Το βρίσκω τεράστια εμπειρία, δύσκολη κι επίπονη, ειδικά για τη χώρα μας, που μέχρι πρίν είκοσι χρόνια ζούσε μεσ' την απόλυτη εθνική καθαρότητα.
Ίσως μας φωτίσεις σχετικά, πού τέλος πάντων ανέγνωσες τη χαζοχαρούμενη πολυπολιτισμικότητα;
Η γνώμη μου είναι να ανοίξουμε άλλο φόρουμ για το θέμα του πώς αντιμετωπίζουμε το μεταναστευτικό, που ίσως εκεί ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Δεν ξεχνάμε τίποτα απ' το παρελθόν και τις επίπονες εμπειρίες αυτής της χώρας.
Η ροή πληθυσμών στη γη είναι σαν το νερό που καταλαμβάνει κενούς χώρους κι επιβάλει την παρουσία του, όπου αυτό το χρειάζεται. Ποιοί είμαστε εμείς που θα σταματήσουμε το νερό; Μπορούμε όμως να προετοιμαστούμε για την έλευσή του, έτσι που να ωφεληθούν όλοι. Αυτό δεν το έκανε η δική μας χώρα. Και είναι αυτό, που ενθαρύνει και την γκετοποίηση, και την εγκληματικότητα και το ανερχόμενο αίσθημα ρατσισμού. Πάντως νάσαι σίγουρος, πως ακόμα κι αυτοί που λένε, πως θα δείρουνε τον κλέφτη, δεν σκέφτονται πως θα δείρουν τον μετανάστη.
Γιατί άραγε όσοι στις κουβέντες περί κλοπής ποδηλάτων κόπτονται, να μην θιγούν οι μετανάστες εμπλεκόμενοι, αντί να ανέχονται την κατάσταση και να τους οικτίρουν, δεν κάνουν κάτι για να τους ξεμπλοκάρουν απ' τα γρανάζια της διαφθοράς που είναι εγκλωβισμένοι; Ή αν κάνουν κάτι, ας μας το πουν, μήπως και καταλάβουμε κι εμείς. Ανοιχτοί είμαστε και δεκτικοί.
Δεν πρόκειται πλέον για χιούμορ. Είναι σκέτος χαβαλές. Αλλά καλύτερα ας το ξεχάσουμε αυτό, αρκετά. Σχετικά με όσα γράφεις δεν υπάρχουν σοβαρές διαφορές μεταξύ των λαών σε σχέση με τους ξένους. Όταν μπορείς οικονομικά να τους αντέξεις, τότε λίγο πολύ βγαίνει μια φιλική εικόνα προς τους ξένους. Όταν τα οικονομικά δυσχεραίνουν τότε βγαίνει η εικόνα του "ρατσισμού" σε πολλές αποχρώσεις βέβαια. Βάζω εισαγωγικά γιατί δεν είναι φυλετικό το θέμα. Ξέρετε πόσο άσχημη αντιμετώπιση είχαν οι Μικρασιάτες όταν έφταναν σαν πρόσφυγες το 22 από τη Μικρασία; Ήταν έλληνες, αλλά ήταν και "ξένοι". Το κυριότερο όμως, η χώρα ήταν οικονομικά εξαθλιομένη. Δες λοιπόν την οικονομική ευχέρεια ενός λαού και θα δεις ότι είναι αντιστρόφως ανάλογη της έντασης ρατσισμού που αναδύει. Δες για παράδειγμα τα κρούσματα ρατσισμού στην πρώην δυτική και ανατολική Γερμανία. Πολύ περισσότερα στην πρώην ανατολική για τους λόγους που προανέφερα. Είναι γνωστά αυτά. Ας το θυμόμαστε όμως, έτσι ως κρατούμενο. Τι είναι αυτό όμως που συνδέει τα δύο αυτά στοιχεία; Οι αρχές μας και οι αξίες μας είναι, που με την σειρά τους οικοδομούν τα κριτήρια αξιολόγησής μας. Πως αξιολογούμε σήμερα τους ανθρώπους και τις πράξεις τους; Πως αξιολογούμε τους κινδύνους και την ασφάλειά μας; Την ξέρετε την απάντηση έτσι; Με ένα μοναδικό σχεδόν κριτήριο: Οικονομικά! Πως αξιολογούμε την επιτυχία; Ανάλογα με τον πλούτο που μαζέψαμε. Και η συνείδηση; Η συνείδηση του ποιός είσαι, γιατί είσαι και που πάς; Πουθενά. Μολύνουμε το περιβάλλον γιατί η προστασία του είναι οικονομικά ασύμφορη. Εξελλισόμαστε ενάντια στον αέρα και το νερό των παιδιών μας. Πως το χαρακτηρίζετε; Ασυνειδησία. Θέλετε κι άλλα; Φτάνουν έτσι; Τι λείπει λοιπόν; Οι αξίες! Στερούμαστε αξιών μάγκες. Τα βάζουμε με τους δημόσιους υπάλληλους, την αστυνομία, την τύχη μας και με ότι μας κατέβει, γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως φτάσαμε σε αυτό το αδιέξοδο. Μα αφού όλοι ενεργούν βάση των πλέον ταπεινών και αρχέγονων ενστίκτων. Να τρώμε ότι βρίσκουμε, να καταναλώνουμε όσο περισσότερο γίνεται και να κοιτάμε την δουλειά μας. Το αν μπορεί να λειτουργήσει έτσι μια κοινωνία, δεν νοιάζει κανένα. Η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, η φιλία, η αγάπη, ο αλτρουισμός είναι εκτός προτεραιοτήτων. Είμαστε ευχαριστημένοι; Αν ναι ας συνεχίσουμε έτσι. Αν όχι ας κάνουμε κάτι. Μη με ρωτήσετε τι, το παράκανα. Μετά ας ξανασυζητήσουμε το πρόβλημα της κλοπής ποδηλάτων από μετανάστες και μη.
Ποιά στάση μας σε ποιό μεταναστευτικό;
Με ποιές δομές και ποιά κοινωνική συνείδηση;
Με ποιές κοινές μνήμες και εκπορευόμενα διδάγματα; του εμφυλίου ή της χούντας;
Με διαδραστικές σχέσεις κομμάτων και ΜΜΕ;
Με κόμματα-αντίλαλους των προσδοκιών μας για μια θεσούλα στο δημόσιο;
Από πού να ξεκινήσουμε και πού να τελειώσουμε;
Από το ότι τώρα προσπαθούμε να φτιάξουμε τις δομές που οι άλλοι είχανε το 1960;
Η Ιταλία δεν έχει κυβέρνηση τα τελευταία τριάντα χρόνια, αγαπητέ manosm, και αυτό δεν έχει την επίδραση που θα είχε στην Ελλάδα του σήμερα.
Βρέθηκα στην Ιταλία φοιτητής το '81. Μακάρι να είχαμε καταφέρει να μοιάσουμε λίγο στην τότε καθημερινότητά τους...
Η ποιότητά τους είναι πρώτα στις σχέσεις τους και ελάχιστα έχει να κάνει με τον πρωινό εσπρέσσο και τα σπαγγέτι αλ ντέντε.
..................................................................................
Φτάνει, αρχίζει και μου θυμίζει αμφιθέατρο πριν από φοιτητικές εκλογές......
Τα ίδια και τα ίδια θέματα, η ίδια και η ίδια διαλεκτική...
Δεν φταίτε εσείς, ίσως είστε νεώτεροι, ίσως έχετε περισσότερο κουράγιο.
Εγώ φταίω που νιώθω ότι, μεγάλωσα και μπορώ μόνο να κάνω χιούμορ για να μην κλάψω για το επί τόπου τροχάδην που κάνουμε τόοοοοοσα χρόνια μετονομάζοντας την σοβαροφάνειά μας σε σοβαρότητα και μάλιστα, κοροϊδεύοντας τους ίδιους τους εαυτούς μας, οικτίρωντας τους άλλους που δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν το μεγαλείο των διανοητικών (και μόνον...) συλλήψεών μας περί τα κοινά...
Αυτό το φόρουμ ξεκινά με την ανακοίνωση κάποιου κατά κάποιο τρόπο δελτίου ειδήσεων Μενάνδρου, λέγοντας τι ποδήλατα κυκλοφορούν, με σκοπό όσοι αναγνωρίσουν το δικό τους να σπεύσουν να το πάρουν πίσω επ' αμοιβή. Επανέρχομαι με την ίδια συγκεκριμένη πρόταση, που έχω κάνει, που προτείνει μιαν άλλη στάση απ' αυτή του αρχικού ποστ:
να μην διεκδικούμε πίσω τα κλεμμένα ποδήλατά μας, πληρώνοντάς τα και να καταγγέλουμε την κλοπή, ώστε να καταγράφεται.
Ενδιαφέρει κανέναν αυτή η πρόταση; Ούτε θέλω να θεωρητικολογώ άσκοπα, ούτε να παρεξηγώ και να παρεξηγούμαι. Μ' ενδιαφέρει η συνειδητή στάση κι όχι η παραφιλολογία, με δεδομένη την κατάσταση, που όλοι περιγράφουμε μελανά. Ο vouros εκφράστηκε πάνω σ' αυτό. Ίσως ν' ακούσουμε κι άλλες γνώμες αρνητικές ή θετικές;
Καλό σας βράδυ.
Καθώς το διαδίκτυο αποτελεί έναν (ακόμα) καθρέφτη της κοινωνίας, έτσι και εδώ φάνηκε καθαρά η "κοινωνική αναποτελεσματικότητα" (συχωρέστε, δεν βρίσκω όρο πιο κατάλληλο) του Νεοέλληνα. Είμαστε μια κοινωνία πίσω από την εποχή μας, και θα μας πάρει χρόνια να κατακτήσουμε πράγματα που για κάποιους άλλους (όχι πολλούς ομολογουμένως) αποτελούν καθημερινότητα.
Φιλικό ζευγάρι πέρσι με τα δυο παιδιά τους είναι στο Άμστερνταμ, μπαίνουν στο τραμ, τους πλησιάζει ο εισπράκτορας, είναι μαύρος (αφρικανός με χρώμα πίσσας), του δίνουν λεφτά για 4 εισιτήρια, αυτός τους επιστρέφει δυο εισιτήρια + τα ρέστα, του λένε μήπως έκανε λάθος, τους λέει τα δυο παιδιά δώρο από μένα, και όχι στα αγγλικά που του μίλησαν αυτοί αλλά στα ολλανδικά.
Η δική μας κοινωνία είναι πίσω, ας μη κρυβόμαστε, ούτε το πρόβλημα με τη Μενάνδρου θα λυθεί, ούτε κανένα με τους μετανάστες, αντιθέτως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να παίρνουμε όσο μπορούμε το ποδήλατό μας μέχρι να μας το κλέψουνε να χαλαρώνουμε μπας και μπορέσουμε να συμμαζέψουμε την κοινωνία που εμείς φτιάξαμε, εμείς και όχι ο γείτονας.
Φτάνει πια αυτή η χωρίς τέλος σύγκριση με το τι γίνεται στο εξωτερικό Ολλανδία, Αυστρία, Ουγγαρία. Και για μένα το λέω. Δεν βγαίνει απολύτως πουθενά. Η σχέση που έχουμε με την Ευρωπαϊκή ήπειρο είναι καθαρά γεωγραφική, απλά υπαγόμαστε σε αυτό το γεωγραφικό διαμέρισμα. Τίποτα δε μας συνδέει έντονα με τους άλλους ευρωπαίους. Δεν το λέω για κακό απλά αυτή είναι η φύση μας. Και κάποια νησιά του Ειρηνικού και της Καραϊβικής είναι Ολλανδικές και Γαλλικές αποικίες, δε σημαίνει όμως ότι έχουν σχέση με την Ευρώπη και τον πολιτισμό της. "τον Έλληνα κι αν εξευρωπαϊζεις, το πετάλι σου χαλάς".
ΟΚ, η συζήτηση μπερδεύτηκε λίγο, και φταίω και εγώ για αυτό.
Το χιούμορ τύπου "κλέφτες ουπς αδικημένοι" φαινόταν να απευθύνεται σε κάποιους οπαδούς μιας χαζοχαρούμενης πολυπολιτισμικότητας, οι οποίοι δήθεν υποτιμούν τα προβλήματα που προκύπτουν από τη μετανάστευση (π.χ. κλοπές ποδηλάτων) κτλ. Αυτό που προσπάθησα να πω είναι ότι τέτοιους δυσκολεύομαι να διακρίνω στη χώρα μας. Αντίθετα, διακρίνω μια χαρά (στο δρόμο, στο σχολείο, στην τηλεόραση κτλ.) πεποιθήσεις που καλύπτουν όλο το φάσμα από την απλή νοσταλγία για το χαμένο παράδεισο μιας Ελλάδας χωρίς ξένους ("ζούμε σαν πολιορκημένοι στην ίδια μας την πόλη") έως τον ξεκάθαρο και εγκληματικό ρατσισμό (π.χ. ξυλοδαρμό των Αφρικανών και Αλβανών που βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν τη νίκη της Εθνικής μας στον τελικό του Euro 2004).
Διαβάζοντας τα σχόλια του forum μου φάνηκε - αλλά μπορεί να κάνω και λάθος - ότι πολλοί βρήκαν απελευθερωτικό το να λέει κανείς τους κλέφτες "κλέφτες", λες και μας καταπνίγει μια έθνικ τρα-λα-λα πολιτική ορθότητα που μας έχει επιβάλει να τους θεωρούμε "αδικημένους", θύματα κτλ. Θυμίζω ότι αν υπάρχει μια πολιτική ορθοδοξία στην Ελλάδα, μάλλον είναι αυτή του "Αλβανέ-Αλβανέ, δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ". Μου φαίνεται πιο γενναίο (και πιο αστείο) να κάνει πλάκα κανείς με τους πολλούς ξενόφοβους παρά με τους λίγους χαζοχαρούμενους πολυπολιτισμικούς. Εντάξει, η πλάκα είναι πλάκα και δεν γνωρίζει όρια, απλώς μου φάνηκε λίγο παράξενη αυτή η έκρηξη οργής για τους κλέφτες ποδηλάτων, Νοτιοασιάτες ή ό,τι άλλο.
Μη νομίζετε ότι μιλάω εκ του ασφαλούς. Στο Μιλάνο όπου βρέθηκα αυτό το εξάμηνο, μου έκλεψαν το ποδήλατο μέσα στις πρώτες 10 μέρες. Παλιό, αλλά όχι αντίκα, ένα απλό σκουριασμένο Mont Blanc του 1970, που με πολύ κόπο είχα κάπως καθαρίσει. Δεν άξιζε τίποτε, απλώς ήταν εκεί, δεμένο με φτηνή κλειδαριά έξω από την πολυκατοικία. Τώρα το κλαίω. Μάλλον ξένοι θα ήταν (δεν βλέπω τη Μαφία ή την Καμόρρα να δείχνει ενδιαφέρον για τέτοια ψιλοπράγματα). Τι να κάνω όμως; Να πάω να το πάρω πίσω με το ζόρι; Από ποιούς; Από τους κλεπταποδόχους; Και εδώ έχει υπαίθρια αγορά κλεμμένων ποδηλάτων, αλλά δεν πήγα. Πήγα όμως να αγοράσω πιο χοντρή κλειδαριά.
Για την πρόταση της Λυδίας δεν ξέρω τι να πω. Ούτε ξέρω τι θα έκανα αν έβλεπα το χαμένο ποδηλατάκι μου στο παζάρι. Θα έμπαινα στον πειρασμό να το αγοράσω, μόνο και μόνο επειδή η συναισθηματική αξία του για μένα θα ήταν σίγουρα μεγαλύτερη από την τιμή του. Αλλά να αρχίσω να πλακώνομαι με τον πωλητή, δεν το βλέπω. Περισσότερο κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν προφύλαξα το ποδήλατό μου περισσότερο, παρά εκείνον που μου το πήρε ...
Όσο για το εάν οι ξένοι που κλέβουν είναι αδικημένοι, γνωρίζω προσωπικά αρκετούς μετανάστες όντως θύματα της παγκοσμιοποίησης που όμως δεν κλέβουν, και πολλούς Έλληνες που κλέβουν (π.χ. την Εφορία - ή αυτό δεν πιάνεται;) χωρίς να είναι καθόλου θύματα. Οπότε ...
Επειδή η κλοπή σαν πράξη προϋπήρχε της εμφάνισης των μεταναστών στην Ελλάδα, για παράδειγμα στα παιδικά μου χρόνια (μετεμφυλιακή περίοδος) στη γειτονιά μου οι νοικοκυρές άπλωναν τα ρούχα τους και η μία φύλαγε τα ρούχα της άλλης από τους κλέφτες (ήταν πολύ συνηθισμένο να κλέβονται οι μπουγάδες). Είναι αστείο, αλλά τότε ακόμα κοιμόμασταν με παράθυρα και πόρτες ανοιχτές και ότι συνέβαινε στο ένα σπίτι το άλλο συμμετείχε. Ρομαντικό; Κι όμως πραγματικό. Δεν πέθαιναν άνθρωποι για να τους βρούν από τη δυσοσμία. Είμασταν εξαιρετικά φτωχοί τότε, αλλά είχαμε αναπνοές. Αυτό το στοιχείο της αλληλεγγύης κι όχι του οίκτου είναι σημαντικό. Ας καταλάβουμε, ότι η στάση μας είναι αυτό που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο στο θέμα της κλοπής ποδηλάτου. Ζω με μετανάστες και μοιράζομαι πράγματα μαζί τους, όπως κάναμε στην παιδική μου γειτονιά, όχι από οίκτο. Σκεφτείτε το στοιχείο του οίκτου. Είναι πολύ κοντά η στάση που δίνει άφεση στο φαινόμενο της κλοπής ποδηλάτου. Κι άλλα πράγματα κοινωνικής ευαισθησίας με ενοχλούν, όπως η επίσημη κρατική κλοπή, η κλοπή των τραπεζών, όπως θέλεις πέστα, μπορώ να σου πω κι άλλα τόσα, αλλά υποτίθεται ότι αυτό το site αφορά στα ζητήματα του ποδηλάτου, ζητήματα όπως το κτηματολόγιο είναι ενδεικτικά, αλλά προσωπικά δεν θα χάλαγα την επικοινωνία μου επι του συγκεκριμένου, για να μιλάω γι' αυτά. Οι κλοπές είναι ένα θέμα, όχι το σοβαρότερο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, αλλά το να το ανεχόμαστε όλοι, για να μη φαλτσάρουμε σε ζητήματα κοινωνικής ευαισθησίας, είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει.
Ένα από τα προβλήματά μας είναι η κλοπή του ποδηλάτου μας. Υπάρχει όμως κάτι που το κάνει χειρότερο. Το κλεμμένο μας ποδήλατο κυκλοφορεί στη συνέχεια στη Μενάνδρου προς πώληση. Δεν μου έχουν κλέψει ποτέ ποδήλατο αλλά καταλαβαίνω εύκολα πόσο βαρύ είναι αυτό. Το θέμα είναι αν μπορεί να γίνει κάτι γι'αυτό. Όχι για να μην το ξαναπάθουμε, γιατί γι'αυτό είμαστε σύμφωνοι νομίζω ότι η λύση είναι μια καλή κλειδαριά, αλλά τι να κάνουμε με τα κλεμμένα. Πάνω σ'αυτό έχουν ακουστεί πολλά. Το θέμα όμως συνεχώς απανατίθεται. Θυμάμαι κάποτε ο vlachos είχε προτείνει να πάμε στον εισαγγελέα δίωξης Αθηνών ή κάτι τέτοιο και να ζητήσουμε ακρόαση καταθέτοντας και υπόμνημα. Αναγκαστικά λέει θα έπρεπε να γίνει έρευνα και να βγεί πόρισμα μέσα σε τεσσερις το πολύ μήνες. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν τότε. Έγινε τίποτα; Δεν ξέρω. Η Royaloak λέει ότι δεν πρέπει να το ανεχόμαστε για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας. Μα το ανεχόμαστε γι'αυτό; Το ανεχόμαστε για τον ίδιο λόγο που ανεχόμαστε και τον ελληνικό τρόπο οδήγησης όπου άμεσα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αντιδρούμε ατομικά απέναντι στον κάθε ανεγκέφαλο. Είναι μια ανοχή συνειδητή. Έχω μείνει πάντως με ένα μεγάλο ερωτηματικό σε σχέση με το τι ακριβώς έχετε κάνει οι παθόντες μετά την κλοπή. Δηλαδή το καταγγείλατε στην αστυνομία, ή επειδή θεωρείτε τους αστυνομικούς εκ προιμίου αδιάφορους είπατε να μην τους ενοχλήσετε κιόλας; Κάποια στιγμή τέθηκε αυτό το θέμα, αλλά δεν απάντησε κανείς. Σημαίνει κάτι αυτό; Θέλω να πω μήπως συζητάμε για να περάσει η ώρα; Όχι οτι είναι κανένα έγκλημα, απλώς να το έχουμε υπόψη μας. Γιατί ήδη έχουμε αρχίσει να θυμίζουμε το τραγούδι της συνέλευσης των ποντικών για την αντιμετώπιση του προβλήματος του γάτου.
Δεν ξέρω πώς νιώθετε εσείς μετά από κάθε τέτοιο διάλογο, εγώ όμως αισθάνομαι φρεσκαρισμένος. Μπαφιάζω καμμιά φορά απ' το κωλομυαλό μου τόσο, που με βαριέμαι και χρειάζομαι μιά σπρωξιά για να ξεκολλήσω. Ε, τις περισσότερες φορές η κουβέντα εδώ μέσα με ξελαμπικάρει, μου δείχνει και με άλλα μάτια τα τριγύρω μου και μαλακώνω.
Ψυχοθεραπεία...
Πιστεύω πως κατά κανόνα, όσοι καταθέτουν την κλοπή με μήνυση κατ' αγνώστου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Εγώ ανήκω σ' αυτούς.
Πήγα πρώτα στο τμήμα της περιοχής μου. Η στάση του αρμόδιου ήταν: τι; κλοπή ποδηλάτου; κανείς δεν καταγγέλει κλοπή ποδηλάτου. Με έστειλε στο τμήμα της περιοχής που κλάπηκε το ποδήλατό μου. Εκεί πήγα με τις αλυσίδες μου, μήπως έπερναν αποτυπώματα. Αυτό ήταν αδύνατον λόγω μεγέθους της αλυσίδας. Ο αστυνομικός που με παρέπεμψαν, με άκουσε κάπως στωϊκά, αλλά από μέσα του ίσως αναρωτιόταν τι έκανα εκεί, ένα μάλλον δύσκολο βράδυ, αν κρίνω απ' τ' απανωτά τηλεφωνήματα εργασιακής φύσεως, προφανώς σοβαρότερα απ' τη δική μου περίπτωση. Αν έχετε δει την κωμωδία η συμμορία των πέντε (Άλεκ Γκίνες, Πήτερ Σέλλερς κ.λ.π.), ένιωσα σαν τη γριούλα που έλεγε τις φαντασιώσεις της στο τμήμα της γειτονιάς. Μάλιστα με προειδοποίησε, πως δεν θα είχε ιδιαίτερα καλή μοίρα η υπόθεσή μου. Εγώ του είπα, πως γνωρίζω, πως δεν θα ξεχυθούν, να ψάξουν για το ταπεινό ποδήλατό μου, στην βεβαρημένη περιοχή που δρούν, αλλά ότι στην περίπτωση, που μέσω άλλων συμβάντων συλλάβουν τον κλέφτη μου, θα ήθελα να ειδοποιηθώ, μήπως βρω το ποδήλατό μου (καραμπινάτη αφέλεια, φαντάζομαι ότι σας έφτιαξα το κέφι). Προσπάθησε να με πείσει για την ματαιότητα της προσπάθειάς μου και μήπως ήθελα να αποφύγω την μήνυση. Έθιξα το θέμα Μενάνδρου άναφέροντας ακριβώς πώς είχα μάθει γι' αυτό κι εδώ μπορείτε να γελάσετε ακόμα πιο πολύ με την αφέλειά μου, γιατί λείποντας σε τακτά χρονικά διαστήματα από τη χώρα ή όντας πολύ άρρωστη για μεγάλο διάστημα και μη μπορώντας να κυκλοφορήσω κανονικά, έχασα πολλά κεφάλαια, από πολλές ραγδαίες εξελίξεις κι αλλαγές, που συμβαίνουν στην πόλη μας.
Την Μενάνδρου μου τη σύστησε την ώρα της ανακάλυψης της κλοπής κάποιος, που τώρα που αρχίζω κάπως να πονηρεύω, ίσως ήταν μάρτυρας την ώρα της κλοπής, ίσως δεν ξέρω τί άλλο, γιατί λέγοντάς μου αυτό μετά εξαφανίστηκε. Ο αστυνομικός επιδοκίμασε την προτροπή του άγνωστου, αλλά μου είπε να προσέχω, γιατί δεν είναι τόσο ευχάριστα εκεί!
Κι αυτή είναι η δική μου ιστορία της πρώτης μέρας της κλοπής.
Άλλος συμποδηλάτης και πιθανόν να το έχετε διαβάσει εδώ, δέχτηκε συμπεριφορά ανώτερου πολιτισμού στο τμήμα του, μια και η πρόθυμη αστυνομικός εκδήλωσε τη διάθεση να πάρει αποτυπώματα! Ένας άλλος πήρε το ποδήλατό του με συνοδία Ζητά, αν κατάλαβα καλά στη Μενάνδρου. Κι άλλος σιχτίριζε τον αστυνομικό που ήταν στη γωνία της Μενάνδρου γιατί του είπε για το ποδήλατό του και να αυτός εκεί είναι που το πουλάει κι αυτός απάντησε εγώ δεν θα μαχαιροθώ για το ποδήλατό σου;
Χιουμοριστικά συμβάντα, με συγχισμένους, απρόσεκτους ποδηλάτες, που προσφέρουν τα ποδήλατά τους για κλοπή και μετά έχουν το θράσος να μιλάνε. Πληρώστε να τα πάρετε πίσω ηλίθιοι και σκάστε ή τώώώώρα; καλά κόλυβα! διαβάζουμε μερικές ευτυχώς ολίγες τοποθετήσεις αυτού του τύπου.
Όπως καταλαβαίνετε όλα είναι θέμα ατομικής πρωτοβουλίας και προσωπικής στάσης. Τίποτα δεν είναι θεσμικό ή συλλογικό. Αυτό προσπαθώ να πω εδώ και πλατιάζουμε σε ατέρμονες θεωρητικές κουβέντες, για να στηρίξουμε την απλούστερη δυνατή πρόταση. Να δουλέψουμε μια κοινή συνειδητή στάση που να έχει αντίκτυπο και να είναι καταγράψιμη όσο και οι μαζικές κλοπές.
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ;
1. Δηλώνει στην αστυνομία την απώλεια και κάνει μήνυση κατ' αγνώστου (επίσημη καταγραφή του συμβάντος).
2. Δεν πέφτει στη λούμπα του να χρηματοδοτήσει το δίκτυο κλοπών (άρα να γίνει κι εκούσια τροφοδότης του).
Θα χαρώ αν κάποιος εξελίξει αυτή την πρόταση, για να οργανωθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Αγνοώ προηγούμενες σκέψεις σαν κι αυτήν, που λέει ο vouros περι vlachos. Όσοι συνποδηλατ-ισσ-ες έχετε ξεκινήσει και είσαστε η πρωτοπορεία αυτής της προσπάθειας, ζυγίστε όλα αυτά που έχουν ειπωθεί. Εγώ είμαι ίσως ουρανοκατέβατη και ομολογώ, πως θα γυρίσω στη σιωπή μου και στο ποδήλατό μου, γιατί όπως λέει κι ο όφιος είμαι μεγάλη πιά και δεν αντέχω πολύ. Ναι αγαπητέ i alli ellada έχεις δίκιο ακριβώς σ' αυτό, θα συγκεντρωθώ στην απόλαυση του ποδηλάτου μου ως την άλλη κλοπή. Αλλά δεν ξέρω, γιατί έμπλεξες τον καημένο τον Αφρικανό εισπράκτορα του Άμστερνταμ και τη γενναιοδωρία του.
Μπορούμε άραγε να κρατήσουμε ειρμό, αν η συζήτηση συνεχίσει να ξαπλώνει στη βάση του άλλο έρως κι άλλο χαρτοπαιξία, όπως έλεγε αγαπημένος φίλος, που μας έχει αφήσει χρόνια ή κοινώς απ' τον Άη Λιά στη Φανερωμένη, όπως έλεγε η γιαγιά μου;
Και κάτι που ξέχασα αγαπητέ vouros. Σου μοιάζει ότι η τόση, μα τόση ανάλυση περί ρατσισμού και φτωχών μεταναστών από την άποψη, που στηρίζει την αποδοχή του φαινομένου που συζητάμε, δεν είναι στη σφαίρα της κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά είναι κάτι όμοιο με την αποδοχή των κακών συνηθειών των νεοελληναράδων;
Μήπως το αμβλύνουμε σαν απλή παθητικότητα, ενώ είναι η γνωστή ιδεολογική στήριξη του τύπου, που δικαιολογεί μια σειρά από εγκληματικότητες κι όχι μόνο την κλοπή ποδηλάτου; Και το ερώτημα το δικό μου είναι: χρειάζεται ιδεολογικό στήριγμα και κοινωνική ευαισθησία η λούμπεν εγκληματικότητα και γιατί; Ας θυμήσω ότι η λογοτεχνία της εποχής του Ηλία Πετρόπουλου είχε να κάνει μ' ενα κόσμο, που η αθωότητά του έχει χαθεί προ πολλού...Κανείς δεν είναι πια αθώος...
Δεν θυμάμαι να αποδέχθηκε κανεις το φαινόμενο. Αδυναμία άμεσης αποτελεσματικής αντίδρασης διαπιστώνεται από την συζήτηση αυτή αλλά και προηγούμενες. Έτσι φαίνεται να το ανεχόμαστε, όπως ανεχόμαστε την ελληνική οδήγηση η οποία δεν είναι μια κακή συνήθεια, αλλά μια βάρβαρη και δυνάμει εγκληματική συμπεριφορά, που τυχαίνει να μας αφορά εμάς τους ποδηλάτες με βαρύτητα σαφώς μεγαλύτερη από την απώλεια του ποδήλατού μας, εφόσον σχετίζεται με την απώλεια της σωματικής μας ακεραιότητας, αν όχι της ζωής μας. Από εκεί και πέρα προσπάθησα να θέσω το ζήτημα των έμμεσων και στοιχειωδών αντιδράσεων, στην ουσία συνδράμοντας την Royaloak.
Αγαπητοί φίλοι, ξανασκεφτείτε ότι υπόθηκε εδώ αλλά και σε προηγούμενα σχετικά forum, ώστε να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα. Αλλιώς οι παρερμηνείες και οι παρεξηγήσεις θα παραμείνουν και το αποτέλεσμα θα είναι μια συζήτηση για να περάσουμε την ώρα μας. Εμένα αυτό με ενοχλεί. Δεν με απογοητεύει, αλλά με ενοχλεί πολύ.
Πέρνοντας υπ' όψιν τη σιωπή που επικράτησε μετά το τελευταίο μήνυμα του vouros, συμπεραίνω, πως κανείς δεν θέλει να δρομολογηθεί κοινή στάση στο θέμα αυτό κι ότι το αφήνουμε ανοιχτό κι ως έχει. Ίσως είναι καλύτερα έτσι(;!)
Επίσης διαβάζοντας όλη τη φιλολογία περί των διαφόρων τύπων ποδηλάτων, απ' αφορμή το τόσο ενδιαφέρον post του vang, αλλά κι όλη την άλλη συζήτηση, περί ελέγχου, του τι γράφεται σ' αυτό το site και πώς γράφεται, θα ήθελα πάλι, σχετικά με το θέμα 'πληρώνω για να πάρω πίσω το κλεμμένο μου ποδήλατο', να εκφράσω μιαν ακόμα σκέψη-πρόταση, που έχει να κάνει με την εικόνα του site προς τα έξω.
Ωραία! ας αφήσουμε τον καθένα να επιλέγει, το πώς θα χειριστεί την υπόθεση του κλεμμένου ποδηλάτου του. Όμως, όσο άκομψο είναι για ένα τέτοιο site, να διαφημίζονται μαγαζιά και μάρκες, άλλο τόσο άκομψο είναι, να υπάρχει δελτίο κλεμμένων ποδηλάτων, που διαπιστώθηκαν με αυτοψία στην Μενάνδρου. Είναι σαν να αποδέχεται, να γίνει κατά κάποιον τρόπο η βιτρίνα των κλεφτών, ενώ η πρόθεση είναι σαφώς άλλη.
Επίσης θεωρώ-αλλά αυτό είναι προσωπική μου άποψη και φυσικά δεν δεσμεύει, το πως το θύμα κλοπής θα συντάξει το κείμενό του σ' αυτό το site-ότι είναι εξαιρετικά λάθος, να δηλώνει κανείς, declaré, την πρόθεσή του να πληρώσει, για να πάρει το ποδήλατό του πίσω.
Εν ολίγοις βλέποντας απροθυμία για δραστική θέση πάνω στο θέμα, προτείνω τουλάχιστον να μην γίνεται αυτό το βήμα, και βήμα για την τροφοδοσία της αγοράς του κλεμμένου ποδηλάτου.
με κάποιους συμφωνω με κάποιους διαφωνώ..σε ένα πραγμα όμως που πστεύω οτι όλοι θα έπρεπε να είναι σύμφωνοι .... να σταματήσουμε να αγοράζουμε κλεμμένα ποδήλατα. Δεν ξέρω πόσο είναι εφικτό γιατί σίγουρα υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι για τον καθένα που θα πάει να αγοράσει το κλεμμένο του ποδήλατο πίσω..αλλά αν πέσει η ζήτηση σίγουρα θα πέσει και η προσφορά κάποια στιγμή.
Προσωπικά όντας πρόσφατο θύμα δεν μπήκα καν στην διαδικασία να κάνω ούτε μια βόλτα απο περιεργεία και μόνο για δω αν θα έβρισκα το ποδηλατό μου στην Μενάνδρου ή σε καποιο στενάκι.Γιατί σε καμία περίπτωση δεν θα πλήρωνα για κάτι που μου ανήκει και μου το κλέψανε και η προσωπική μου άποψη είναι οτι με το να αγοράζεις κάτι κλεμένο-παράνομο- επιβραβευεις τον κλέφτη( δεν με νοιαζει αν θα παρεξηγηθω - στα μάτια μου δεν έχει εθνικότητες-κοινωνικα στρώματα-χρωματα η οτιδηποτε αλλο) και του λες εγω εδω θα είμαι και θα αγοραζω καθε φορά που θα με κλέβεις ή που θα κλέβεις τον δίπλα μου.
Δεν ξεχνώ οτι το οικονομικό είναι ένας πολυ σημαντικός λόγος που οι περισσότεροι κάθονται ώρες στην Μενάνδρου να κοιτούν τα ποδήλατα μήπως και εμφανιστεί το δικό τους, αλλα δεν ξέρω ρε παιδιά όσο τους δίνουμε έδαφος τόσο θα χτίζουν αυτοί πάνω.
ίσως λοιπόν οι πιο έμπειροι, οι πίο οργανωμένοι να καταφέρουν να δώσουν μια κοινή γραμμή και να ακολουθηθεί απο εμάς τους πρωτάρηδες σε όλο αυτό το πανηγύρι.
όπως και να έχει...οτι και να γίνει... εύχομαι καλες πεταλίες σε ολους και με ασφάλεια!!
Εκτιμώντας τη φιλότιμη προσπάθειά σου να συμμεζέψεις κάτι που εκ των πραγμάτων (de facto) αποδεικνύεται ασυμμάζευτο, η απροθυμία αυτή (την οποία επισημαίνεις) σε συνδυασμό με το όντως επίσης αξιοσημείωτο και καταπληκτικό να δηλώνει κάποιος ευθαρσώς και δημοσίως ότι αν βρει το ποδήλατό του θα το αγόραζε πίσω (που και αυτό το επεσήμανες, επιτέλους κάποιος το έθιξε), δεν κάνει άλλο από το να υπογραμμίζει τη νεοελληνική μας φιλοτομαριά, για την οποία άφθονο μελάνι έχει ήδη χυθεί εντός και εκτός των τειχών.
Κάτι που δεν είχε ο Αφρικανός. Όμως δεν είναι αυτό το σημαντικό, και ίσως γι΄ αυτό δεν "έπιασες" το λόγο της συμπεριφοράς του, ο λόγος είναι σημαντικότερος από το γεγονός: εάν ο ίδιος Αφρικανός βρισκόταν κάτω από τις ίδιες συνθήκες στην Ελλάδα θα έκανε το ίδιο; Σκέψου λίγο αυτό το ερώτημα, και βρες μερικά γιατί, κάποιες φορές δεν έχει σημασία το να κάνουμε και λάθος αρκεί να σκεφτόμαστε. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για σένα βέβαια.
Συγνώμη, i alli ellada, δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω απ' τις περιπτώσεις που δεν έχουν συχνά την ευχέρεια να δουν πίσω απ' τις γραμμές κι έτσι, όπως η επικοινωνία εδώ είναι εντελώς άμεση, ναι έχεις τελικά δίκιο σ' αυτό που γράφεις για τη συμπεριφορά μας και το ρόλο του περιβάλλοντος. Καλά ταξίδια νάχεις, λυπάμαι που δεν μου επιτρέπει η ζωή μου να σ' ακολουθήσω.
Επεισόδια με χατζάρες και σπαθιά στην Ομόνοια
Λουκάς Βελιδάκης - Στείλτε e-mail στον συντάκτηΔημοσίευση : 29/08/2008 20:04 - Τελ. ανανέωση : 29/08/2008 21:23
"Αιματηρή συμπλοκή αλλοδαπών με 12 τραυματίες σημειώθηκε το απόγευμα της Παρασκευής στο κέντρο της Αθήνας.
Τα επεισόδια ξεκίνησαν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα όταν περίπου 150 αλλοδαποί από χώρες της Αφρικής συγκεντρώθηκαν στις οδούς Μενάνδρου, Γερανίου και Σοφοκλέους προκειμένου, όπως αναφέρουν πληροφορίες, να λύσουν διαφορές που προς το παρόν παραμένουν αδιευκρίνιστες.
Οι ίδιες πληροφορίες σημειώνουν ότι η πλειονότητα των συγκεντρωμένων ήταν μετανάστες από τη Σομαλία, οι οποίοι έφεραν αιχμηρά αντικείμενα, όπως σπαθιά σαμουράι, τσεκούρια και χατζάρες.
Από τη συμπλοκή τραυματίστηκαν 12 άνθρωποι, ενώ αστυνομικός καταδιώχθηκε από αλλοδαπό- που κρατούσε σπαθί και τσεκούρι- με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσει το υπηρεσιακό του περίστροφο και να τον τραυματίσει στο πόδι. Από τα θραύσματα τραυματίστηκε ένας περαστικός.
Ακολούθησε πανδαιμόνιο, μέχρι να κάνουν την εμφάνιση τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας, που επέβαλαν την τάξη και προσήγαγαν 56 άτομα."
"Έτσι φαίνεται να το ανεχόμαστε, όπως ανεχόμαστε την ελληνική οδήγηση η οποία δεν είναι μια κακή συνήθεια, αλλά μια βάρβαρη και δυνάμει εγκληματική συμπεριφορά, που τυχαίνει να μας αφορά εμάς τους ποδηλάτες με βαρύτητα σαφώς μεγαλύτερη από την απώλεια του ποδήλατού μας, εφόσον σχετίζεται με την απώλεια της σωματικής μας ακεραιότητας, αν όχι της ζωής μας."
Φίλε vouros,
έχεις δίκιο.
Μετά τα τελευταία γεγονότα στη βεβαρημένη περιοχή για την οποία συζητάμε, σκέφτομαι το χώρο, τους ανθρώπους, που ενέχονται στο δίκτυο κλοπής ποδηλάτου. Δεν πρόκειται πιθανόν για το τζίρο της ντρόγκας, όπου οδηγεί στο να σφαγιάζονται με πρωτόγονο τρόπο άνθρωποι με γιαταγάνια (!), είναι όμως μια δράση, που έχει βρεί κι εγκαταστήσει τη φωλιά της στον ίδιο χώρο, πιθανόν κάτω απ' την ίδια αιγίδα. Αναρωτιέμαι, γιατί δεν το βλέπουν οι συνποδηλάτες που έχουν συγκαταβατική και στωϊκή στάση, για να μη χαθεί ένας χώρος, που όποιος θέλει μπορεί να εντοπίζει το χαμένο του ποδήλατο. Αυτό είναι το θέμα; Είναι εξαιρετικά θλιβερό, να ξαναπέρνεις πίσω ένα αντικείμενο, που αγάπησες και χάρηκες μαζί του, ξέροντας ότι άνθρωποι σαν κι αυτούς (δεν δίνω διάρα για την εθνικότητά τους) το έκαναν δικό τους εργαλείο και μάλιστα πληρώνοντας. Τα ποδήλατα κι εμείς μαζί τους δεχόμαστε ένα βιασμό.
Αυτό που με πικραίνει είναι, ότι σ' αυτό τον χώρο, στα ίδια πεζοδρόμια, βεβηλώνονται με την ίδια ευκολία από μια απλή χαρά, όπως είναι το ποδήλατο, έως και το μέγιστο αγαθό, που είναι η ανθρώπινη ύπαρξη με τον το ίδιο εξευτελιστικό τρόπο. Μου είναι παντελώς αδιάφορη η εθνικότητα όλου αυτού του φαινομένου. Βλέπουμε τους στρατιώτες κι όχι τους στρατηγούς. Οι στρατιώτες προφανώς δεν αγόρασαν πολυκατοικία μ' αυτή την ενασχόληση, αντίθετα, πιστεύω πως το φαί τους κερδίζουν.
Έχεις δίκιο φίλε, ότι τους ανεχόμαστε, αλλά μήπως αυτό δεν είναι κι έμμεση, παθητική αποδοχή;
Επειδή δεν είμαι και ο εξυπνότερος άνθρωπος στον κόσμο και ήδη κατηγορήθηκα για χαβαλέ, ας μου εξηγήσει κάποιος τί νόημα έχει βγει απ' όλην αυτήν την, ομολογουμένως, εκτενέστατη, αναλυτικότατη, τεράστια, ατέρμονη συζήτηση...
...σκεφτόμουνα να την τυπώσω να δω πόσα φύλλα θα πιάσει και μετά να την δώσω σε κάποιον να την διαβάσει χωρίς το αρχικό σκέλος και να του ζητήσω να μου βρεί το θέμα...
Έχω διαβάσει όλα όσα έχουν γραφεί για το θέμα των κλοπών. Εντόπισα ένα δύο περιπτώσεις που ήταν κραυγαλέες για ένα τέτοιο site.
Από την πλευρά μου προσπαθώ να προτείνω μια κοινή στάση, ήθους κυρίως. Πράγμα που μπορεί να γίνει άμεσα. ΝΑ ΜΗΝ ΑΒΑΝΤΑΡΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ SITE ΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΛΕΜΜΕΝΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΜΜΕΣΑ.
Την αντίδραση με έργα, για την οποία κι εσύ τόσο πολύ έχεις παλέψει, με ή και χωρίς το χιούμορ σου, νομίζω πως θα έπρεπε να τη συζητήσει κανείς στις συνελεύσεις που γίνονται.
Λυπάμαι που δεν βλέπεις να υπάρχει θέμα σ' όλα αυτά που έχουν ειπωθεί. Σημαίνει ότι έχουμε αποτύχει παταγωδώς, όσοι θέτουμε κάποια ζητήματα, στο να επικοινωνήσουμε όχι τόσο σκέψεις κενές, όπως είπες αλλού, αλλά, αλοίμονο, την προσπάθεια να αντιδράσουμε στο αίσχος.
Προσωπικά δεν έχω πρόθεση, να αντιτίθεμαι με κανέναν. Αντίθετα, πιστεύω πως μ' αυτά που θέτω, είναι προφανές, πως εκφράζω μια γνώμη, για να έχει αυτό το site μια πετυχημένη γενική εικόνα, όσον αφορά το θέμα της διακίνησης του κλεμμένου ποδηλάτου. Το γεγονός, ότι δεν υπάρχει αντίδραση ουσιαστική σ' όσα έχουμε θέσει, είναι ένα σαφές μήνυμα, ότι κανείς πλην ελαχίστων δεν ενδιαφέρεται.
Δεν είχα πρόθεση να δώσω συνέχεια, αν εσύ δεν έριχνες στο καλάθι των αχρήστων, όσα έχουν ειπωθεί. Πιστεύω ότι αντίθετα με το ύφος που χρησιμοποιείται σε άλλες συζητήσεις, εδώ κρατήσαμε ένα λεκτικό πολιτισμό.
Επειδή για μένα είναι βασικό το στοιχείο του ήθους στην επικοινωνία μου με οποιονδήποτε χώρο και τους ανθρώπους του, κάνω γνωστό στους υπεύθυνους αυτού του επικοινωνιακού χώρου, πως θέτω στην διάθεσή τους τα κείμενά μου (μακροσκελή κι ενδεχομένως χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον), να τα διαχειριστούν όπως αυτοί νομίζουν. Το ίδιο ισχύει και για το δικαίωμα συμμετοχής μου. Από την πλευρά μου δεν θα το θεωρήσω λογοκρισία, αλλά διαφύλαξη του ήθους, που αυτοί οι πρωτοπόροι της προσπάθειες εισήγαγαν και θέλουν, να διαφυλάξουν.
Ευχαριστώ για την τόσο ωφέλιμη για μένα φιλοξενία.
Θα σας παρακολουθώ από μακριά. Εύχομαι καλή επιτυχία.
-στηριγμένη σε αλάθητους οικονομικούς νόμους της αγοράς-
Απέδειξε το αλάθητο αυτών των νόμων και θα αλλάξει η ζωή μας - σε ικετεύω!
Ακολουθώντας το εξαιρετικό ειρωνικό πνεύμα του όφιου αναλύω:
ο αλάθητος νόμος της αγοράς στον οποίο στηρίζεται ο όφιος, είναι αυτός που ξέρουμε και ανεχόμαστε στη γειτονιά μας. Αν μια μέρα στη λαϊκή πωλούν οι πιο πολλοί ντομάτες κι ελάχιστοι λάχανα π.χ όλοι ξέρουμε τι θα συμβεί. Θα πέσουν οι τιμές της ντομάτας, θ' ακριβύνουν τα λάχανα, οι ντομάτες όσες και να πωληθούν θα περισεύουν πάντα. Θα πεταχτούν στο ρείθρο στο τέλος, προκειμένου να τις μεταφέρει ο πωλητής πίσω, έτσι φτηνές που έχουν καταντήσει, και με δεδομένο, ότι σύντομα θα σαπίσουν. Κάπως έτσι το φαινόμενο των καιρών να μαζεύουν άνθρωποι τα πεταμένα στο τέλος των λαϊκών, θα μεταφερθεί στην αγορά ποδηλάτου. Κι έτσι οι μεν στη χειρότερη περίπτωση θα φάνε μια θρεπτική ντοματόσουπα, ενώ στην περίπτωση του ποδηλάτου θα οδηγηθούμε σ' αυτό που περιγράφει ο όφιος. Στην ανέξοδη εξάπλωση της χρήσης του ποδηλάτου. Κέρδος και στις δύο περιπτώσεις.
Πώς σου φαίνεται αυτή η ανάλυση; Εμένα λίγο πικρόχολη, αλλά την είχα πρόχειρη.
μια ΜΚΟ, να πάρετε και μια σχετική επιδότηση μέσω ΕΣΠΑ, να μην ζητάτε από τους ποδηλάτες να αγοράζουν διαρκώς ποδήλατα (έστω και σε χαμηλή τιμή), αλλά να βγάλετε και κέρδος. Μόνο μην ξεχάσετε να ορίσετε ως υποχρεωτική την αγορά λουκέτου γιατί αλλιώς θα πλήξετε την σχετική βιομηχανία και αυτά δεν αρέσουν καθόλου στην Ε.Ε., οπότε όχι επιδότηση δεν θα δείτε, αλλά θα σας φάει ο μαύρος όφιος.
Άστε με τώρα που φρεσκαρίστηκα με τον Τηνιακό αέρα και πήρα φόρα να σας πω άλλη μια λύση που "επεξεργάστηκα" (..έτσι δεν το λένε και οι διευθυντάδες π.χ. στην ΔΕΗ, όπου είναι και επίκαιρη η τρομακτική επιτυχία του μεγαλομάνατζερ Αθανασόπουλου...):
1. κατεβαίνουμε στην Μενάνδρου και κάνουμε συμφωνία με τους πωςτουςλενεγιαναμηβρωτομπελάμου που έχει ως εξής:
Θα αγοράζουμε κάθε μέρα δέκα ποδήλατα ή και παραπάνω, προς 50 ΕΥΡΩ το καθένα ανεξαρτήτως ποιότητας και είδους, που σημαίνει, ακόμη και παιδικά. Μόνη υποχρέωση, να λειτουργούν και να μην είναι χαλασμένα.
Για κάθε ποδήλατο πάνω από τα δέκα η αμοιβή αυξάνεται κατά 10 ΕΥΡΩ, π.χ. το ενδέκατο ποδήλατο θα αγοραστεί προς 60 ΕΥΡΩ, το δωδέκατο προς 70 ΕΥΡΩ κ.ο.κ.
Αλλά, θα αγοράζουμε ΚΑΘΕ μέρα από ΔΕΚΑ ποδήλατα ή παραπάνω.
Ούτε μέρα παρά μέρα, ούτε εννιά ποδήλατα.
Επιπλέον, εάν σταματήσει για μια μέρα η τροφοδοσία, σταματάει και το deal.
2. τα αγορασμένα ποδήλατα δεν θα τα βάλουμε ξανά στην κυκλοφορία για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Τι προβλέπεται να συμβεί:
1. Θα ξαποληθούν να κλέψουν ό,τι βρουν μπροστά τους και τις πρώτες μέρες θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στην τεχνητή ζήτηση.
Μετά θα αρχίσουν να γίνονται απρόσεκτοι ή και θρασείς.
2. Παράλληλα, πολύς κόσμος θα βρεθεί χωρίς ποδήλατο.
3. Επίσης, θα μπουν στο κλαμπ των πικραμένων και άτομα που μέχρι χτες δεν αποτελούσαν στόχο π.χ. γονείς στις παιδικές χαρές.
4. Κάποια στιγμή δεν θα βρίσκουν πιά ποδήλατα και θα υπάρξει ο φόβος να σταματήσει το deal.
...................βάλτε την φαντασία σας να δουλέψει...............
Ευχαριστώ,
Νικολό Μακιαβέλλι
Προσπαθώ να βάλω σαν attachment μια φωτογραφία που θέλω να σου αφιερώσω κ. Όφιέ μου και που συγχρόνως θα φέρει στη συζήτησή μας έναν υπέροχο φρέσκο αέρα, αλλά δεν ξέρω πώς... βοηθείστε με
Όφιε προς θεού, αφού σε πειράζει μην πηγαίνεις διακοπές.
δεν θέλω, με αναγκάζουν να κάνω αυτό το κακό στον εαυτό μου...
και το χειρότερο;
αν με ρωτήσεις , θάλεγα πως ναι, θέλω ξανά διακοπές....
Ομολογώ ότι βρίσκω λίγο ανησυχητική αυτή τη συζήτηση περί κλοπών στο forum. Το χιούμορ εναντίον των μεταναστών που κλέβουν και των υποτιθέμενων οπαδών της πολυπολιτισμικότητας που τους ανέχονται θα είχε περισσότερη πλάκα αν ζούσαμε σε μια χώρα όπου το κράτος εφαρμόζει με άψογο τρόπο πολιτικές κοινωνικής ενσωμάτωσης, και όπου οι κάτοικοι όταν βλέπουν τους ξένους μετανάστες θυμούνται την όχι και τόσο μακρινή εποχή που ξένοι μετανάστες ήταν οι ίδιοι (π.χ. στη Γερμανία, στη περίπτωση των γονιών μου). Επειδή στη δική μας χώρα ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο, αυτό το χιούμορ μου φαίνεται λίγο του συρμού. Εντάξει, σε άλλους μπορεί να αρέσει, περί ορέξεως ...
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρειάζεται λίγη ψυχραιμία. Η εγκληματικότητα αυξάνεται παντού όπου οι πολύ φτωχοί έρχονται απότομα σε επαφή με (συγκριτικά ...) πολύ πλουσιότερους - και ειδικά σε χώρες όπου η τήρηση των νόμων από πολλούς "γηγενείς" θεωρείται προαιρετική. Στην Ιταλία, όπου ζω τους τελευταίους μήνες, συμβαίνουν πολύ χειρότερα. (Χθες: κακοποίηση και ληστεία ζεύγους Ολλανδών τουριστών, και βιασμός της γυναίκας, από Ρουμάνους βοσκούς στη Ρώμη.) Η κλοπή ποδηλάτων είναι εκνευριστική, αλλά μάλλον χαμηλά στην κλίμακα της εγκληματικότητας. Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε η Ελληνική κοινή γνώμη σε ένα αντίστοιχα σοβαρό κύμα εγκληματικότητας με θύτες ξένους. Τουλάχιστον στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι ένα μειοψηφικό αλλά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, που περιλαμβάνει αρκετούς αριστερούς αλλά και πολλούς καθολικούς, αντιδρά στον ρατσισμό. Και δεν πρόκειται για χαζοχαρούμενους οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας, απλώς για ψύχραιμους ανθρώπους που θυμούνται ότι δεν είναι όλοι οι ξένοι κλέφτες, ούτε όλοι οι κλέφτες ξένοι. Εδώ;
Προφανώς πρέπει να κλειδώνουμε καλά τα ποδήλατά μας, προφανώς πρέπει να απαιτούμε από την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της, προφανώς είναι εκνευριστικό να σου κλέβουν το ποδήλατο, αλλά όποιος νομίζει ότι πλακώνοντας στο ξύλο 2-3 κλέφτες θα λύσει κάποιο πρόβλημα, μάλλον έχει πρόβλημα ο ίδιος - και μάλιστα σοβαρό.
Άλλο η στάση μας στο μεταναστευτικό εν γένει κι άλλο το ζήτημα να οργανώνονται αγορές κλοπιμαίων με την ανοχή όλων μας. Νομίζω, ότι αυτή η φιλολογία αποπροσανατολίζει το θέμα της συζήτησής μας. Όσοι ενοχλούμαστε απ' αυτή την ανοχή δεν σημαίνει, ότι πολεμάμε την ύπαρξη ξένων στη χώρα. Μήπως η άποψή σου εθελοτυφλεί ή έχει μια κάπως ελαστική στάση στο θέμα κλοπή εν γένει;
Η αλυσίδα της κλοπής ποδηλάτου δεν νομίζω, ότι αρχίζει και τελειώνει στους νοτιοασιάτες που στήνονται στις γωνίες της Μενάνδρου. Αυτοί μάλλον είναι αυτοί που φαίνονται και μάλιστα μάλλον είναι και προστατευόμενοι αυτών που δεν φαίνονται. Ποιοί δεν φαίνονται; Δεν ξέρω επακριβώς. Είμαι σίγουρη, ότι υπάρχουν.
Αυτά περί Ιταλίας ή άλλης χώρας μας είναι γνωστά και σίγουρα δεν θέλουμε να συμβούν αντίστοιχα εδώ, μπορούμε όμως απλά να αντλούμε εμπειρία.
Εσύ ας πούμε τι θα έκανες κι έλεγες αν άρχιζαν να συμβαίνουν αυτά που περιγράφεις κι εδώ; Δεν αντιλαμβάνομαι από πιά γωνία μιλάς. Όσοι πέρνουμε θέση σ' αυτό το φόρουμ υπέρ του να γίνει κάτι (πάντως όχι πλάκωμα στο ξύλο, αυτό ειπώθηκε σε άλλο φόρουμ) είμαστε σαφείς στις θέσεις μας, κι αν θες σιγά σιγά τις εξελίσουμε. Το χιούμορ του όφιου είναι πολύ χαρακτηριστικό και ήρθε να εμβολίσει τη σημερινή κουβέντα. Αρκετά αδρό και πρωτογενές, ακριβώς για να ταρακουνήσει μ' αυτή την αδρότητα την παθητικότητα που χαρακτηρίζει μερικές στάσεις. Δεν ξέρω ποιούς εννοείς σαν χαζοχαρούμενους οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας κι αν αυτοί είναι ανάμεσά μας. Δεν έχω διαβάσει ούτε μία κουβέντα, που να μου δίνει αυτή την αίσθηση. Ξέχωρα που δεν βρίσκω καμιά χαζή χαρά στο να συνυπάρχουν διαφορετικές κουλτούρες κάτω απ' τον ίδιο ουρανό. Το βρίσκω τεράστια εμπειρία, δύσκολη κι επίπονη, ειδικά για τη χώρα μας, που μέχρι πρίν είκοσι χρόνια ζούσε μεσ' την απόλυτη εθνική καθαρότητα.
Ίσως μας φωτίσεις σχετικά, πού τέλος πάντων ανέγνωσες τη χαζοχαρούμενη πολυπολιτισμικότητα;
Η γνώμη μου είναι να ανοίξουμε άλλο φόρουμ για το θέμα του πώς αντιμετωπίζουμε το μεταναστευτικό, που ίσως εκεί ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Δεν ξεχνάμε τίποτα απ' το παρελθόν και τις επίπονες εμπειρίες αυτής της χώρας.
Η ροή πληθυσμών στη γη είναι σαν το νερό που καταλαμβάνει κενούς χώρους κι επιβάλει την παρουσία του, όπου αυτό το χρειάζεται. Ποιοί είμαστε εμείς που θα σταματήσουμε το νερό; Μπορούμε όμως να προετοιμαστούμε για την έλευσή του, έτσι που να ωφεληθούν όλοι. Αυτό δεν το έκανε η δική μας χώρα. Και είναι αυτό, που ενθαρύνει και την γκετοποίηση, και την εγκληματικότητα και το ανερχόμενο αίσθημα ρατσισμού. Πάντως νάσαι σίγουρος, πως ακόμα κι αυτοί που λένε, πως θα δείρουνε τον κλέφτη, δεν σκέφτονται πως θα δείρουν τον μετανάστη.
Γιατί άραγε όσοι στις κουβέντες περί κλοπής ποδηλάτων κόπτονται, να μην θιγούν οι μετανάστες εμπλεκόμενοι, αντί να ανέχονται την κατάσταση και να τους οικτίρουν, δεν κάνουν κάτι για να τους ξεμπλοκάρουν απ' τα γρανάζια της διαφθοράς που είναι εγκλωβισμένοι; Ή αν κάνουν κάτι, ας μας το πουν, μήπως και καταλάβουμε κι εμείς. Ανοιχτοί είμαστε και δεκτικοί.
Δεν πρόκειται πλέον για χιούμορ. Είναι σκέτος χαβαλές. Αλλά καλύτερα ας το ξεχάσουμε αυτό, αρκετά. Σχετικά με όσα γράφεις δεν υπάρχουν σοβαρές διαφορές μεταξύ των λαών σε σχέση με τους ξένους. Όταν μπορείς οικονομικά να τους αντέξεις, τότε λίγο πολύ βγαίνει μια φιλική εικόνα προς τους ξένους. Όταν τα οικονομικά δυσχεραίνουν τότε βγαίνει η εικόνα του "ρατσισμού" σε πολλές αποχρώσεις βέβαια. Βάζω εισαγωγικά γιατί δεν είναι φυλετικό το θέμα. Ξέρετε πόσο άσχημη αντιμετώπιση είχαν οι Μικρασιάτες όταν έφταναν σαν πρόσφυγες το 22 από τη Μικρασία; Ήταν έλληνες, αλλά ήταν και "ξένοι". Το κυριότερο όμως, η χώρα ήταν οικονομικά εξαθλιομένη. Δες λοιπόν την οικονομική ευχέρεια ενός λαού και θα δεις ότι είναι αντιστρόφως ανάλογη της έντασης ρατσισμού που αναδύει. Δες για παράδειγμα τα κρούσματα ρατσισμού στην πρώην δυτική και ανατολική Γερμανία. Πολύ περισσότερα στην πρώην ανατολική για τους λόγους που προανέφερα. Είναι γνωστά αυτά. Ας το θυμόμαστε όμως, έτσι ως κρατούμενο. Τι είναι αυτό όμως που συνδέει τα δύο αυτά στοιχεία; Οι αρχές μας και οι αξίες μας είναι, που με την σειρά τους οικοδομούν τα κριτήρια αξιολόγησής μας. Πως αξιολογούμε σήμερα τους ανθρώπους και τις πράξεις τους; Πως αξιολογούμε τους κινδύνους και την ασφάλειά μας; Την ξέρετε την απάντηση έτσι; Με ένα μοναδικό σχεδόν κριτήριο: Οικονομικά! Πως αξιολογούμε την επιτυχία; Ανάλογα με τον πλούτο που μαζέψαμε. Και η συνείδηση; Η συνείδηση του ποιός είσαι, γιατί είσαι και που πάς; Πουθενά. Μολύνουμε το περιβάλλον γιατί η προστασία του είναι οικονομικά ασύμφορη. Εξελλισόμαστε ενάντια στον αέρα και το νερό των παιδιών μας. Πως το χαρακτηρίζετε; Ασυνειδησία. Θέλετε κι άλλα; Φτάνουν έτσι; Τι λείπει λοιπόν; Οι αξίες! Στερούμαστε αξιών μάγκες. Τα βάζουμε με τους δημόσιους υπάλληλους, την αστυνομία, την τύχη μας και με ότι μας κατέβει, γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως φτάσαμε σε αυτό το αδιέξοδο. Μα αφού όλοι ενεργούν βάση των πλέον ταπεινών και αρχέγονων ενστίκτων. Να τρώμε ότι βρίσκουμε, να καταναλώνουμε όσο περισσότερο γίνεται και να κοιτάμε την δουλειά μας. Το αν μπορεί να λειτουργήσει έτσι μια κοινωνία, δεν νοιάζει κανένα. Η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, η φιλία, η αγάπη, ο αλτρουισμός είναι εκτός προτεραιοτήτων. Είμαστε ευχαριστημένοι; Αν ναι ας συνεχίσουμε έτσι. Αν όχι ας κάνουμε κάτι. Μη με ρωτήσετε τι, το παράκανα. Μετά ας ξανασυζητήσουμε το πρόβλημα της κλοπής ποδηλάτων από μετανάστες και μη.
Ποιά στάση μας σε ποιό μεταναστευτικό;
Με ποιές δομές και ποιά κοινωνική συνείδηση;
Με ποιές κοινές μνήμες και εκπορευόμενα διδάγματα; του εμφυλίου ή της χούντας;
Με διαδραστικές σχέσεις κομμάτων και ΜΜΕ;
Με κόμματα-αντίλαλους των προσδοκιών μας για μια θεσούλα στο δημόσιο;
Από πού να ξεκινήσουμε και πού να τελειώσουμε;
Από το ότι τώρα προσπαθούμε να φτιάξουμε τις δομές που οι άλλοι είχανε το 1960;
Η Ιταλία δεν έχει κυβέρνηση τα τελευταία τριάντα χρόνια, αγαπητέ manosm, και αυτό δεν έχει την επίδραση που θα είχε στην Ελλάδα του σήμερα.
Βρέθηκα στην Ιταλία φοιτητής το '81. Μακάρι να είχαμε καταφέρει να μοιάσουμε λίγο στην τότε καθημερινότητά τους...
Η ποιότητά τους είναι πρώτα στις σχέσεις τους και ελάχιστα έχει να κάνει με τον πρωινό εσπρέσσο και τα σπαγγέτι αλ ντέντε.
..................................................................................
Φτάνει, αρχίζει και μου θυμίζει αμφιθέατρο πριν από φοιτητικές εκλογές......
Τα ίδια και τα ίδια θέματα, η ίδια και η ίδια διαλεκτική...
Δεν φταίτε εσείς, ίσως είστε νεώτεροι, ίσως έχετε περισσότερο κουράγιο.
Εγώ φταίω που νιώθω ότι, μεγάλωσα και μπορώ μόνο να κάνω χιούμορ για να μην κλάψω για το επί τόπου τροχάδην που κάνουμε τόοοοοοσα χρόνια μετονομάζοντας την σοβαροφάνειά μας σε σοβαρότητα και μάλιστα, κοροϊδεύοντας τους ίδιους τους εαυτούς μας, οικτίρωντας τους άλλους που δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν το μεγαλείο των διανοητικών (και μόνον...) συλλήψεών μας περί τα κοινά...
Αυτό το φόρουμ ξεκινά με την ανακοίνωση κάποιου κατά κάποιο τρόπο δελτίου ειδήσεων Μενάνδρου, λέγοντας τι ποδήλατα κυκλοφορούν, με σκοπό όσοι αναγνωρίσουν το δικό τους να σπεύσουν να το πάρουν πίσω επ' αμοιβή. Επανέρχομαι με την ίδια συγκεκριμένη πρόταση, που έχω κάνει, που προτείνει μιαν άλλη στάση απ' αυτή του αρχικού ποστ:
να μην διεκδικούμε πίσω τα κλεμμένα ποδήλατά μας, πληρώνοντάς τα και να καταγγέλουμε την κλοπή, ώστε να καταγράφεται.
Ενδιαφέρει κανέναν αυτή η πρόταση; Ούτε θέλω να θεωρητικολογώ άσκοπα, ούτε να παρεξηγώ και να παρεξηγούμαι. Μ' ενδιαφέρει η συνειδητή στάση κι όχι η παραφιλολογία, με δεδομένη την κατάσταση, που όλοι περιγράφουμε μελανά. Ο vouros εκφράστηκε πάνω σ' αυτό. Ίσως ν' ακούσουμε κι άλλες γνώμες αρνητικές ή θετικές;
Καλό σας βράδυ.
Καθώς το διαδίκτυο αποτελεί έναν (ακόμα) καθρέφτη της κοινωνίας, έτσι και εδώ φάνηκε καθαρά η "κοινωνική αναποτελεσματικότητα" (συχωρέστε, δεν βρίσκω όρο πιο κατάλληλο) του Νεοέλληνα. Είμαστε μια κοινωνία πίσω από την εποχή μας, και θα μας πάρει χρόνια να κατακτήσουμε πράγματα που για κάποιους άλλους (όχι πολλούς ομολογουμένως) αποτελούν καθημερινότητα.
Φιλικό ζευγάρι πέρσι με τα δυο παιδιά τους είναι στο Άμστερνταμ, μπαίνουν στο τραμ, τους πλησιάζει ο εισπράκτορας, είναι μαύρος (αφρικανός με χρώμα πίσσας), του δίνουν λεφτά για 4 εισιτήρια, αυτός τους επιστρέφει δυο εισιτήρια + τα ρέστα, του λένε μήπως έκανε λάθος, τους λέει τα δυο παιδιά δώρο από μένα, και όχι στα αγγλικά που του μίλησαν αυτοί αλλά στα ολλανδικά.
Η δική μας κοινωνία είναι πίσω, ας μη κρυβόμαστε, ούτε το πρόβλημα με τη Μενάνδρου θα λυθεί, ούτε κανένα με τους μετανάστες, αντιθέτως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να παίρνουμε όσο μπορούμε το ποδήλατό μας μέχρι να μας το κλέψουνε να χαλαρώνουμε μπας και μπορέσουμε να συμμαζέψουμε την κοινωνία που εμείς φτιάξαμε, εμείς και όχι ο γείτονας.
Φτάνει πια αυτή η χωρίς τέλος σύγκριση με το τι γίνεται στο εξωτερικό Ολλανδία, Αυστρία, Ουγγαρία. Και για μένα το λέω. Δεν βγαίνει απολύτως πουθενά. Η σχέση που έχουμε με την Ευρωπαϊκή ήπειρο είναι καθαρά γεωγραφική, απλά υπαγόμαστε σε αυτό το γεωγραφικό διαμέρισμα. Τίποτα δε μας συνδέει έντονα με τους άλλους ευρωπαίους. Δεν το λέω για κακό απλά αυτή είναι η φύση μας. Και κάποια νησιά του Ειρηνικού και της Καραϊβικής είναι Ολλανδικές και Γαλλικές αποικίες, δε σημαίνει όμως ότι έχουν σχέση με την Ευρώπη και τον πολιτισμό της. "τον Έλληνα κι αν εξευρωπαϊζεις, το πετάλι σου χαλάς".
ΟΚ, η συζήτηση μπερδεύτηκε λίγο, και φταίω και εγώ για αυτό.
Το χιούμορ τύπου "κλέφτες ουπς αδικημένοι" φαινόταν να απευθύνεται σε κάποιους οπαδούς μιας χαζοχαρούμενης πολυπολιτισμικότητας, οι οποίοι δήθεν υποτιμούν τα προβλήματα που προκύπτουν από τη μετανάστευση (π.χ. κλοπές ποδηλάτων) κτλ. Αυτό που προσπάθησα να πω είναι ότι τέτοιους δυσκολεύομαι να διακρίνω στη χώρα μας. Αντίθετα, διακρίνω μια χαρά (στο δρόμο, στο σχολείο, στην τηλεόραση κτλ.) πεποιθήσεις που καλύπτουν όλο το φάσμα από την απλή νοσταλγία για το χαμένο παράδεισο μιας Ελλάδας χωρίς ξένους ("ζούμε σαν πολιορκημένοι στην ίδια μας την πόλη") έως τον ξεκάθαρο και εγκληματικό ρατσισμό (π.χ. ξυλοδαρμό των Αφρικανών και Αλβανών που βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν τη νίκη της Εθνικής μας στον τελικό του Euro 2004).
Διαβάζοντας τα σχόλια του forum μου φάνηκε - αλλά μπορεί να κάνω και λάθος - ότι πολλοί βρήκαν απελευθερωτικό το να λέει κανείς τους κλέφτες "κλέφτες", λες και μας καταπνίγει μια έθνικ τρα-λα-λα πολιτική ορθότητα που μας έχει επιβάλει να τους θεωρούμε "αδικημένους", θύματα κτλ. Θυμίζω ότι αν υπάρχει μια πολιτική ορθοδοξία στην Ελλάδα, μάλλον είναι αυτή του "Αλβανέ-Αλβανέ, δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ". Μου φαίνεται πιο γενναίο (και πιο αστείο) να κάνει πλάκα κανείς με τους πολλούς ξενόφοβους παρά με τους λίγους χαζοχαρούμενους πολυπολιτισμικούς. Εντάξει, η πλάκα είναι πλάκα και δεν γνωρίζει όρια, απλώς μου φάνηκε λίγο παράξενη αυτή η έκρηξη οργής για τους κλέφτες ποδηλάτων, Νοτιοασιάτες ή ό,τι άλλο.
Μη νομίζετε ότι μιλάω εκ του ασφαλούς. Στο Μιλάνο όπου βρέθηκα αυτό το εξάμηνο, μου έκλεψαν το ποδήλατο μέσα στις πρώτες 10 μέρες. Παλιό, αλλά όχι αντίκα, ένα απλό σκουριασμένο Mont Blanc του 1970, που με πολύ κόπο είχα κάπως καθαρίσει. Δεν άξιζε τίποτε, απλώς ήταν εκεί, δεμένο με φτηνή κλειδαριά έξω από την πολυκατοικία. Τώρα το κλαίω. Μάλλον ξένοι θα ήταν (δεν βλέπω τη Μαφία ή την Καμόρρα να δείχνει ενδιαφέρον για τέτοια ψιλοπράγματα). Τι να κάνω όμως; Να πάω να το πάρω πίσω με το ζόρι; Από ποιούς; Από τους κλεπταποδόχους; Και εδώ έχει υπαίθρια αγορά κλεμμένων ποδηλάτων, αλλά δεν πήγα. Πήγα όμως να αγοράσω πιο χοντρή κλειδαριά.
Για την πρόταση της Λυδίας δεν ξέρω τι να πω. Ούτε ξέρω τι θα έκανα αν έβλεπα το χαμένο ποδηλατάκι μου στο παζάρι. Θα έμπαινα στον πειρασμό να το αγοράσω, μόνο και μόνο επειδή η συναισθηματική αξία του για μένα θα ήταν σίγουρα μεγαλύτερη από την τιμή του. Αλλά να αρχίσω να πλακώνομαι με τον πωλητή, δεν το βλέπω. Περισσότερο κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν προφύλαξα το ποδήλατό μου περισσότερο, παρά εκείνον που μου το πήρε ...
Όσο για το εάν οι ξένοι που κλέβουν είναι αδικημένοι, γνωρίζω προσωπικά αρκετούς μετανάστες όντως θύματα της παγκοσμιοποίησης που όμως δεν κλέβουν, και πολλούς Έλληνες που κλέβουν (π.χ. την Εφορία - ή αυτό δεν πιάνεται;) χωρίς να είναι καθόλου θύματα. Οπότε ...
Επειδή η κλοπή σαν πράξη προϋπήρχε της εμφάνισης των μεταναστών στην Ελλάδα, για παράδειγμα στα παιδικά μου χρόνια (μετεμφυλιακή περίοδος) στη γειτονιά μου οι νοικοκυρές άπλωναν τα ρούχα τους και η μία φύλαγε τα ρούχα της άλλης από τους κλέφτες (ήταν πολύ συνηθισμένο να κλέβονται οι μπουγάδες). Είναι αστείο, αλλά τότε ακόμα κοιμόμασταν με παράθυρα και πόρτες ανοιχτές και ότι συνέβαινε στο ένα σπίτι το άλλο συμμετείχε. Ρομαντικό; Κι όμως πραγματικό. Δεν πέθαιναν άνθρωποι για να τους βρούν από τη δυσοσμία. Είμασταν εξαιρετικά φτωχοί τότε, αλλά είχαμε αναπνοές. Αυτό το στοιχείο της αλληλεγγύης κι όχι του οίκτου είναι σημαντικό. Ας καταλάβουμε, ότι η στάση μας είναι αυτό που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο στο θέμα της κλοπής ποδηλάτου. Ζω με μετανάστες και μοιράζομαι πράγματα μαζί τους, όπως κάναμε στην παιδική μου γειτονιά, όχι από οίκτο. Σκεφτείτε το στοιχείο του οίκτου. Είναι πολύ κοντά η στάση που δίνει άφεση στο φαινόμενο της κλοπής ποδηλάτου. Κι άλλα πράγματα κοινωνικής ευαισθησίας με ενοχλούν, όπως η επίσημη κρατική κλοπή, η κλοπή των τραπεζών, όπως θέλεις πέστα, μπορώ να σου πω κι άλλα τόσα, αλλά υποτίθεται ότι αυτό το site αφορά στα ζητήματα του ποδηλάτου, ζητήματα όπως το κτηματολόγιο είναι ενδεικτικά, αλλά προσωπικά δεν θα χάλαγα την επικοινωνία μου επι του συγκεκριμένου, για να μιλάω γι' αυτά. Οι κλοπές είναι ένα θέμα, όχι το σοβαρότερο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, αλλά το να το ανεχόμαστε όλοι, για να μη φαλτσάρουμε σε ζητήματα κοινωνικής ευαισθησίας, είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει.
Ένα από τα προβλήματά μας είναι η κλοπή του ποδηλάτου μας. Υπάρχει όμως κάτι που το κάνει χειρότερο. Το κλεμμένο μας ποδήλατο κυκλοφορεί στη συνέχεια στη Μενάνδρου προς πώληση. Δεν μου έχουν κλέψει ποτέ ποδήλατο αλλά καταλαβαίνω εύκολα πόσο βαρύ είναι αυτό. Το θέμα είναι αν μπορεί να γίνει κάτι γι'αυτό. Όχι για να μην το ξαναπάθουμε, γιατί γι'αυτό είμαστε σύμφωνοι νομίζω ότι η λύση είναι μια καλή κλειδαριά, αλλά τι να κάνουμε με τα κλεμμένα. Πάνω σ'αυτό έχουν ακουστεί πολλά. Το θέμα όμως συνεχώς απανατίθεται. Θυμάμαι κάποτε ο vlachos είχε προτείνει να πάμε στον εισαγγελέα δίωξης Αθηνών ή κάτι τέτοιο και να ζητήσουμε ακρόαση καταθέτοντας και υπόμνημα. Αναγκαστικά λέει θα έπρεπε να γίνει έρευνα και να βγεί πόρισμα μέσα σε τεσσερις το πολύ μήνες. Κάποιοι ενθουσιάστηκαν τότε. Έγινε τίποτα; Δεν ξέρω. Η Royaloak λέει ότι δεν πρέπει να το ανεχόμαστε για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας. Μα το ανεχόμαστε γι'αυτό; Το ανεχόμαστε για τον ίδιο λόγο που ανεχόμαστε και τον ελληνικό τρόπο οδήγησης όπου άμεσα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αντιδρούμε ατομικά απέναντι στον κάθε ανεγκέφαλο. Είναι μια ανοχή συνειδητή. Έχω μείνει πάντως με ένα μεγάλο ερωτηματικό σε σχέση με το τι ακριβώς έχετε κάνει οι παθόντες μετά την κλοπή. Δηλαδή το καταγγείλατε στην αστυνομία, ή επειδή θεωρείτε τους αστυνομικούς εκ προιμίου αδιάφορους είπατε να μην τους ενοχλήσετε κιόλας; Κάποια στιγμή τέθηκε αυτό το θέμα, αλλά δεν απάντησε κανείς. Σημαίνει κάτι αυτό; Θέλω να πω μήπως συζητάμε για να περάσει η ώρα; Όχι οτι είναι κανένα έγκλημα, απλώς να το έχουμε υπόψη μας. Γιατί ήδη έχουμε αρχίσει να θυμίζουμε το τραγούδι της συνέλευσης των ποντικών για την αντιμετώπιση του προβλήματος του γάτου.
Δεν ξέρω πώς νιώθετε εσείς μετά από κάθε τέτοιο διάλογο, εγώ όμως αισθάνομαι φρεσκαρισμένος. Μπαφιάζω καμμιά φορά απ' το κωλομυαλό μου τόσο, που με βαριέμαι και χρειάζομαι μιά σπρωξιά για να ξεκολλήσω. Ε, τις περισσότερες φορές η κουβέντα εδώ μέσα με ξελαμπικάρει, μου δείχνει και με άλλα μάτια τα τριγύρω μου και μαλακώνω.
Ψυχοθεραπεία...
Πιστεύω πως κατά κανόνα, όσοι καταθέτουν την κλοπή με μήνυση κατ' αγνώστου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Εγώ ανήκω σ' αυτούς.
Πήγα πρώτα στο τμήμα της περιοχής μου. Η στάση του αρμόδιου ήταν: τι; κλοπή ποδηλάτου; κανείς δεν καταγγέλει κλοπή ποδηλάτου. Με έστειλε στο τμήμα της περιοχής που κλάπηκε το ποδήλατό μου. Εκεί πήγα με τις αλυσίδες μου, μήπως έπερναν αποτυπώματα. Αυτό ήταν αδύνατον λόγω μεγέθους της αλυσίδας. Ο αστυνομικός που με παρέπεμψαν, με άκουσε κάπως στωϊκά, αλλά από μέσα του ίσως αναρωτιόταν τι έκανα εκεί, ένα μάλλον δύσκολο βράδυ, αν κρίνω απ' τ' απανωτά τηλεφωνήματα εργασιακής φύσεως, προφανώς σοβαρότερα απ' τη δική μου περίπτωση. Αν έχετε δει την κωμωδία η συμμορία των πέντε (Άλεκ Γκίνες, Πήτερ Σέλλερς κ.λ.π.), ένιωσα σαν τη γριούλα που έλεγε τις φαντασιώσεις της στο τμήμα της γειτονιάς. Μάλιστα με προειδοποίησε, πως δεν θα είχε ιδιαίτερα καλή μοίρα η υπόθεσή μου. Εγώ του είπα, πως γνωρίζω, πως δεν θα ξεχυθούν, να ψάξουν για το ταπεινό ποδήλατό μου, στην βεβαρημένη περιοχή που δρούν, αλλά ότι στην περίπτωση, που μέσω άλλων συμβάντων συλλάβουν τον κλέφτη μου, θα ήθελα να ειδοποιηθώ, μήπως βρω το ποδήλατό μου (καραμπινάτη αφέλεια, φαντάζομαι ότι σας έφτιαξα το κέφι). Προσπάθησε να με πείσει για την ματαιότητα της προσπάθειάς μου και μήπως ήθελα να αποφύγω την μήνυση. Έθιξα το θέμα Μενάνδρου άναφέροντας ακριβώς πώς είχα μάθει γι' αυτό κι εδώ μπορείτε να γελάσετε ακόμα πιο πολύ με την αφέλειά μου, γιατί λείποντας σε τακτά χρονικά διαστήματα από τη χώρα ή όντας πολύ άρρωστη για μεγάλο διάστημα και μη μπορώντας να κυκλοφορήσω κανονικά, έχασα πολλά κεφάλαια, από πολλές ραγδαίες εξελίξεις κι αλλαγές, που συμβαίνουν στην πόλη μας.
Την Μενάνδρου μου τη σύστησε την ώρα της ανακάλυψης της κλοπής κάποιος, που τώρα που αρχίζω κάπως να πονηρεύω, ίσως ήταν μάρτυρας την ώρα της κλοπής, ίσως δεν ξέρω τί άλλο, γιατί λέγοντάς μου αυτό μετά εξαφανίστηκε. Ο αστυνομικός επιδοκίμασε την προτροπή του άγνωστου, αλλά μου είπε να προσέχω, γιατί δεν είναι τόσο ευχάριστα εκεί!
Κι αυτή είναι η δική μου ιστορία της πρώτης μέρας της κλοπής.
Άλλος συμποδηλάτης και πιθανόν να το έχετε διαβάσει εδώ, δέχτηκε συμπεριφορά ανώτερου πολιτισμού στο τμήμα του, μια και η πρόθυμη αστυνομικός εκδήλωσε τη διάθεση να πάρει αποτυπώματα! Ένας άλλος πήρε το ποδήλατό του με συνοδία Ζητά, αν κατάλαβα καλά στη Μενάνδρου. Κι άλλος σιχτίριζε τον αστυνομικό που ήταν στη γωνία της Μενάνδρου γιατί του είπε για το ποδήλατό του και να αυτός εκεί είναι που το πουλάει κι αυτός απάντησε εγώ δεν θα μαχαιροθώ για το ποδήλατό σου;
Χιουμοριστικά συμβάντα, με συγχισμένους, απρόσεκτους ποδηλάτες, που προσφέρουν τα ποδήλατά τους για κλοπή και μετά έχουν το θράσος να μιλάνε. Πληρώστε να τα πάρετε πίσω ηλίθιοι και σκάστε ή τώώώώρα; καλά κόλυβα! διαβάζουμε μερικές ευτυχώς ολίγες τοποθετήσεις αυτού του τύπου.
Όπως καταλαβαίνετε όλα είναι θέμα ατομικής πρωτοβουλίας και προσωπικής στάσης. Τίποτα δεν είναι θεσμικό ή συλλογικό. Αυτό προσπαθώ να πω εδώ και πλατιάζουμε σε ατέρμονες θεωρητικές κουβέντες, για να στηρίξουμε την απλούστερη δυνατή πρόταση. Να δουλέψουμε μια κοινή συνειδητή στάση που να έχει αντίκτυπο και να είναι καταγράψιμη όσο και οι μαζικές κλοπές.
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ;
1. Δηλώνει στην αστυνομία την απώλεια και κάνει μήνυση κατ' αγνώστου (επίσημη καταγραφή του συμβάντος).
2. Δεν πέφτει στη λούμπα του να χρηματοδοτήσει το δίκτυο κλοπών (άρα να γίνει κι εκούσια τροφοδότης του).
Θα χαρώ αν κάποιος εξελίξει αυτή την πρόταση, για να οργανωθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Αγνοώ προηγούμενες σκέψεις σαν κι αυτήν, που λέει ο vouros περι vlachos. Όσοι συνποδηλατ-ισσ-ες έχετε ξεκινήσει και είσαστε η πρωτοπορεία αυτής της προσπάθειας, ζυγίστε όλα αυτά που έχουν ειπωθεί. Εγώ είμαι ίσως ουρανοκατέβατη και ομολογώ, πως θα γυρίσω στη σιωπή μου και στο ποδήλατό μου, γιατί όπως λέει κι ο όφιος είμαι μεγάλη πιά και δεν αντέχω πολύ. Ναι αγαπητέ i alli ellada έχεις δίκιο ακριβώς σ' αυτό, θα συγκεντρωθώ στην απόλαυση του ποδηλάτου μου ως την άλλη κλοπή. Αλλά δεν ξέρω, γιατί έμπλεξες τον καημένο τον Αφρικανό εισπράκτορα του Άμστερνταμ και τη γενναιοδωρία του.
Μπορούμε άραγε να κρατήσουμε ειρμό, αν η συζήτηση συνεχίσει να ξαπλώνει στη βάση του άλλο έρως κι άλλο χαρτοπαιξία, όπως έλεγε αγαπημένος φίλος, που μας έχει αφήσει χρόνια ή κοινώς απ' τον Άη Λιά στη Φανερωμένη, όπως έλεγε η γιαγιά μου;
Καλό σας βράδυ!
Και κάτι που ξέχασα αγαπητέ vouros. Σου μοιάζει ότι η τόση, μα τόση ανάλυση περί ρατσισμού και φτωχών μεταναστών από την άποψη, που στηρίζει την αποδοχή του φαινομένου που συζητάμε, δεν είναι στη σφαίρα της κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά είναι κάτι όμοιο με την αποδοχή των κακών συνηθειών των νεοελληναράδων;
Μήπως το αμβλύνουμε σαν απλή παθητικότητα, ενώ είναι η γνωστή ιδεολογική στήριξη του τύπου, που δικαιολογεί μια σειρά από εγκληματικότητες κι όχι μόνο την κλοπή ποδηλάτου; Και το ερώτημα το δικό μου είναι: χρειάζεται ιδεολογικό στήριγμα και κοινωνική ευαισθησία η λούμπεν εγκληματικότητα και γιατί; Ας θυμήσω ότι η λογοτεχνία της εποχής του Ηλία Πετρόπουλου είχε να κάνει μ' ενα κόσμο, που η αθωότητά του έχει χαθεί προ πολλού...Κανείς δεν είναι πια αθώος...
Δεν θυμάμαι να αποδέχθηκε κανεις το φαινόμενο. Αδυναμία άμεσης αποτελεσματικής αντίδρασης διαπιστώνεται από την συζήτηση αυτή αλλά και προηγούμενες. Έτσι φαίνεται να το ανεχόμαστε, όπως ανεχόμαστε την ελληνική οδήγηση η οποία δεν είναι μια κακή συνήθεια, αλλά μια βάρβαρη και δυνάμει εγκληματική συμπεριφορά, που τυχαίνει να μας αφορά εμάς τους ποδηλάτες με βαρύτητα σαφώς μεγαλύτερη από την απώλεια του ποδήλατού μας, εφόσον σχετίζεται με την απώλεια της σωματικής μας ακεραιότητας, αν όχι της ζωής μας. Από εκεί και πέρα προσπάθησα να θέσω το ζήτημα των έμμεσων και στοιχειωδών αντιδράσεων, στην ουσία συνδράμοντας την Royaloak.
Αγαπητοί φίλοι, ξανασκεφτείτε ότι υπόθηκε εδώ αλλά και σε προηγούμενα σχετικά forum, ώστε να οδηγηθούμε σε κάποια συμπεράσματα. Αλλιώς οι παρερμηνείες και οι παρεξηγήσεις θα παραμείνουν και το αποτέλεσμα θα είναι μια συζήτηση για να περάσουμε την ώρα μας. Εμένα αυτό με ενοχλεί. Δεν με απογοητεύει, αλλά με ενοχλεί πολύ.
Πέρνοντας υπ' όψιν τη σιωπή που επικράτησε μετά το τελευταίο μήνυμα του vouros, συμπεραίνω, πως κανείς δεν θέλει να δρομολογηθεί κοινή στάση στο θέμα αυτό κι ότι το αφήνουμε ανοιχτό κι ως έχει. Ίσως είναι καλύτερα έτσι(;!)
Επίσης διαβάζοντας όλη τη φιλολογία περί των διαφόρων τύπων ποδηλάτων, απ' αφορμή το τόσο ενδιαφέρον post του vang, αλλά κι όλη την άλλη συζήτηση, περί ελέγχου, του τι γράφεται σ' αυτό το site και πώς γράφεται, θα ήθελα πάλι, σχετικά με το θέμα 'πληρώνω για να πάρω πίσω το κλεμμένο μου ποδήλατο', να εκφράσω μιαν ακόμα σκέψη-πρόταση, που έχει να κάνει με την εικόνα του site προς τα έξω.
Ωραία! ας αφήσουμε τον καθένα να επιλέγει, το πώς θα χειριστεί την υπόθεση του κλεμμένου ποδηλάτου του. Όμως, όσο άκομψο είναι για ένα τέτοιο site, να διαφημίζονται μαγαζιά και μάρκες, άλλο τόσο άκομψο είναι, να υπάρχει δελτίο κλεμμένων ποδηλάτων, που διαπιστώθηκαν με αυτοψία στην Μενάνδρου. Είναι σαν να αποδέχεται, να γίνει κατά κάποιον τρόπο η βιτρίνα των κλεφτών, ενώ η πρόθεση είναι σαφώς άλλη.
Επίσης θεωρώ-αλλά αυτό είναι προσωπική μου άποψη και φυσικά δεν δεσμεύει, το πως το θύμα κλοπής θα συντάξει το κείμενό του σ' αυτό το site-ότι είναι εξαιρετικά λάθος, να δηλώνει κανείς, declaré, την πρόθεσή του να πληρώσει, για να πάρει το ποδήλατό του πίσω.
Εν ολίγοις βλέποντας απροθυμία για δραστική θέση πάνω στο θέμα, προτείνω τουλάχιστον να μην γίνεται αυτό το βήμα, και βήμα για την τροφοδοσία της αγοράς του κλεμμένου ποδηλάτου.
με κάποιους συμφωνω με κάποιους διαφωνώ..σε ένα πραγμα όμως που πστεύω οτι όλοι θα έπρεπε να είναι σύμφωνοι .... να σταματήσουμε να αγοράζουμε κλεμμένα ποδήλατα. Δεν ξέρω πόσο είναι εφικτό γιατί σίγουρα υπάρχουν διαφορετικοί λόγοι για τον καθένα που θα πάει να αγοράσει το κλεμμένο του ποδήλατο πίσω..αλλά αν πέσει η ζήτηση σίγουρα θα πέσει και η προσφορά κάποια στιγμή.
Προσωπικά όντας πρόσφατο θύμα δεν μπήκα καν στην διαδικασία να κάνω ούτε μια βόλτα απο περιεργεία και μόνο για δω αν θα έβρισκα το ποδηλατό μου στην Μενάνδρου ή σε καποιο στενάκι.Γιατί σε καμία περίπτωση δεν θα πλήρωνα για κάτι που μου ανήκει και μου το κλέψανε και η προσωπική μου άποψη είναι οτι με το να αγοράζεις κάτι κλεμένο-παράνομο- επιβραβευεις τον κλέφτη( δεν με νοιαζει αν θα παρεξηγηθω - στα μάτια μου δεν έχει εθνικότητες-κοινωνικα στρώματα-χρωματα η οτιδηποτε αλλο) και του λες εγω εδω θα είμαι και θα αγοραζω καθε φορά που θα με κλέβεις ή που θα κλέβεις τον δίπλα μου.
Δεν ξεχνώ οτι το οικονομικό είναι ένας πολυ σημαντικός λόγος που οι περισσότεροι κάθονται ώρες στην Μενάνδρου να κοιτούν τα ποδήλατα μήπως και εμφανιστεί το δικό τους, αλλα δεν ξέρω ρε παιδιά όσο τους δίνουμε έδαφος τόσο θα χτίζουν αυτοί πάνω.
ίσως λοιπόν οι πιο έμπειροι, οι πίο οργανωμένοι να καταφέρουν να δώσουν μια κοινή γραμμή και να ακολουθηθεί απο εμάς τους πρωτάρηδες σε όλο αυτό το πανηγύρι.
όπως και να έχει...οτι και να γίνει... εύχομαι καλες πεταλίες σε ολους και με ασφάλεια!!
Εκτιμώντας τη φιλότιμη προσπάθειά σου να συμμεζέψεις κάτι που εκ των πραγμάτων (de facto) αποδεικνύεται ασυμμάζευτο, η απροθυμία αυτή (την οποία επισημαίνεις) σε συνδυασμό με το όντως επίσης αξιοσημείωτο και καταπληκτικό να δηλώνει κάποιος ευθαρσώς και δημοσίως ότι αν βρει το ποδήλατό του θα το αγόραζε πίσω (που και αυτό το επεσήμανες, επιτέλους κάποιος το έθιξε), δεν κάνει άλλο από το να υπογραμμίζει τη νεοελληνική μας φιλοτομαριά, για την οποία άφθονο μελάνι έχει ήδη χυθεί εντός και εκτός των τειχών.
Κάτι που δεν είχε ο Αφρικανός. Όμως δεν είναι αυτό το σημαντικό, και ίσως γι΄ αυτό δεν "έπιασες" το λόγο της συμπεριφοράς του, ο λόγος είναι σημαντικότερος από το γεγονός: εάν ο ίδιος Αφρικανός βρισκόταν κάτω από τις ίδιες συνθήκες στην Ελλάδα θα έκανε το ίδιο; Σκέψου λίγο αυτό το ερώτημα, και βρες μερικά γιατί, κάποιες φορές δεν έχει σημασία το να κάνουμε και λάθος αρκεί να σκεφτόμαστε. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για σένα βέβαια.
Cheers! σύντροφε της ποδηλατικής ζωής. Καλές πεταλιές και σε σένα. Νάσαι καλά που μπήκες στον κόπο να γράψεις τη γνώμη σου.
Συγνώμη, i alli ellada, δεν βγάζω τον εαυτό μου έξω απ' τις περιπτώσεις που δεν έχουν συχνά την ευχέρεια να δουν πίσω απ' τις γραμμές κι έτσι, όπως η επικοινωνία εδώ είναι εντελώς άμεση, ναι έχεις τελικά δίκιο σ' αυτό που γράφεις για τη συμπεριφορά μας και το ρόλο του περιβάλλοντος. Καλά ταξίδια νάχεις, λυπάμαι που δεν μου επιτρέπει η ζωή μου να σ' ακολουθήσω.
(http://www.cosmo.gr/News/Hellas/210397.html)
Επεισόδια με χατζάρες και σπαθιά στην Ομόνοια
Λουκάς Βελιδάκης - Στείλτε e-mail στον συντάκτηΔημοσίευση : 29/08/2008 20:04 - Τελ. ανανέωση : 29/08/2008 21:23
"Αιματηρή συμπλοκή αλλοδαπών με 12 τραυματίες σημειώθηκε το απόγευμα της Παρασκευής στο κέντρο της Αθήνας.
Τα επεισόδια ξεκίνησαν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα όταν περίπου 150 αλλοδαποί από χώρες της Αφρικής συγκεντρώθηκαν στις οδούς Μενάνδρου, Γερανίου και Σοφοκλέους προκειμένου, όπως αναφέρουν πληροφορίες, να λύσουν διαφορές που προς το παρόν παραμένουν αδιευκρίνιστες.
Οι ίδιες πληροφορίες σημειώνουν ότι η πλειονότητα των συγκεντρωμένων ήταν μετανάστες από τη Σομαλία, οι οποίοι έφεραν αιχμηρά αντικείμενα, όπως σπαθιά σαμουράι, τσεκούρια και χατζάρες.
Από τη συμπλοκή τραυματίστηκαν 12 άνθρωποι, ενώ αστυνομικός καταδιώχθηκε από αλλοδαπό- που κρατούσε σπαθί και τσεκούρι- με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσει το υπηρεσιακό του περίστροφο και να τον τραυματίσει στο πόδι. Από τα θραύσματα τραυματίστηκε ένας περαστικός.
Ακολούθησε πανδαιμόνιο, μέχρι να κάνουν την εμφάνιση τους άνδρες των ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας, που επέβαλαν την τάξη και προσήγαγαν 56 άτομα."
"Έτσι φαίνεται να το ανεχόμαστε, όπως ανεχόμαστε την ελληνική οδήγηση η οποία δεν είναι μια κακή συνήθεια, αλλά μια βάρβαρη και δυνάμει εγκληματική συμπεριφορά, που τυχαίνει να μας αφορά εμάς τους ποδηλάτες με βαρύτητα σαφώς μεγαλύτερη από την απώλεια του ποδήλατού μας, εφόσον σχετίζεται με την απώλεια της σωματικής μας ακεραιότητας, αν όχι της ζωής μας."
Φίλε vouros,
έχεις δίκιο.
Μετά τα τελευταία γεγονότα στη βεβαρημένη περιοχή για την οποία συζητάμε, σκέφτομαι το χώρο, τους ανθρώπους, που ενέχονται στο δίκτυο κλοπής ποδηλάτου. Δεν πρόκειται πιθανόν για το τζίρο της ντρόγκας, όπου οδηγεί στο να σφαγιάζονται με πρωτόγονο τρόπο άνθρωποι με γιαταγάνια (!), είναι όμως μια δράση, που έχει βρεί κι εγκαταστήσει τη φωλιά της στον ίδιο χώρο, πιθανόν κάτω απ' την ίδια αιγίδα. Αναρωτιέμαι, γιατί δεν το βλέπουν οι συνποδηλάτες που έχουν συγκαταβατική και στωϊκή στάση, για να μη χαθεί ένας χώρος, που όποιος θέλει μπορεί να εντοπίζει το χαμένο του ποδήλατο. Αυτό είναι το θέμα; Είναι εξαιρετικά θλιβερό, να ξαναπέρνεις πίσω ένα αντικείμενο, που αγάπησες και χάρηκες μαζί του, ξέροντας ότι άνθρωποι σαν κι αυτούς (δεν δίνω διάρα για την εθνικότητά τους) το έκαναν δικό τους εργαλείο και μάλιστα πληρώνοντας. Τα ποδήλατα κι εμείς μαζί τους δεχόμαστε ένα βιασμό.
Αυτό που με πικραίνει είναι, ότι σ' αυτό τον χώρο, στα ίδια πεζοδρόμια, βεβηλώνονται με την ίδια ευκολία από μια απλή χαρά, όπως είναι το ποδήλατο, έως και το μέγιστο αγαθό, που είναι η ανθρώπινη ύπαρξη με τον το ίδιο εξευτελιστικό τρόπο. Μου είναι παντελώς αδιάφορη η εθνικότητα όλου αυτού του φαινομένου. Βλέπουμε τους στρατιώτες κι όχι τους στρατηγούς. Οι στρατιώτες προφανώς δεν αγόρασαν πολυκατοικία μ' αυτή την ενασχόληση, αντίθετα, πιστεύω πως το φαί τους κερδίζουν.
Έχεις δίκιο φίλε, ότι τους ανεχόμαστε, αλλά μήπως αυτό δεν είναι κι έμμεση, παθητική αποδοχή;
Επειδή δεν είμαι και ο εξυπνότερος άνθρωπος στον κόσμο και ήδη κατηγορήθηκα για χαβαλέ, ας μου εξηγήσει κάποιος τί νόημα έχει βγει απ' όλην αυτήν την, ομολογουμένως, εκτενέστατη, αναλυτικότατη, τεράστια, ατέρμονη συζήτηση...
...σκεφτόμουνα να την τυπώσω να δω πόσα φύλλα θα πιάσει και μετά να την δώσω σε κάποιον να την διαβάσει χωρίς το αρχικό σκέλος και να του ζητήσω να μου βρεί το θέμα...
Έχω διαβάσει όλα όσα έχουν γραφεί για το θέμα των κλοπών. Εντόπισα ένα δύο περιπτώσεις που ήταν κραυγαλέες για ένα τέτοιο site.
Από την πλευρά μου προσπαθώ να προτείνω μια κοινή στάση, ήθους κυρίως. Πράγμα που μπορεί να γίνει άμεσα. ΝΑ ΜΗΝ ΑΒΑΝΤΑΡΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ SITE ΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΛΕΜΜΕΝΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΜΜΕΣΑ.
Την αντίδραση με έργα, για την οποία κι εσύ τόσο πολύ έχεις παλέψει, με ή και χωρίς το χιούμορ σου, νομίζω πως θα έπρεπε να τη συζητήσει κανείς στις συνελεύσεις που γίνονται.
Λυπάμαι που δεν βλέπεις να υπάρχει θέμα σ' όλα αυτά που έχουν ειπωθεί. Σημαίνει ότι έχουμε αποτύχει παταγωδώς, όσοι θέτουμε κάποια ζητήματα, στο να επικοινωνήσουμε όχι τόσο σκέψεις κενές, όπως είπες αλλού, αλλά, αλοίμονο, την προσπάθεια να αντιδράσουμε στο αίσχος.
Προσωπικά δεν έχω πρόθεση, να αντιτίθεμαι με κανέναν. Αντίθετα, πιστεύω πως μ' αυτά που θέτω, είναι προφανές, πως εκφράζω μια γνώμη, για να έχει αυτό το site μια πετυχημένη γενική εικόνα, όσον αφορά το θέμα της διακίνησης του κλεμμένου ποδηλάτου. Το γεγονός, ότι δεν υπάρχει αντίδραση ουσιαστική σ' όσα έχουμε θέσει, είναι ένα σαφές μήνυμα, ότι κανείς πλην ελαχίστων δεν ενδιαφέρεται.
Δεν είχα πρόθεση να δώσω συνέχεια, αν εσύ δεν έριχνες στο καλάθι των αχρήστων, όσα έχουν ειπωθεί. Πιστεύω ότι αντίθετα με το ύφος που χρησιμοποιείται σε άλλες συζητήσεις, εδώ κρατήσαμε ένα λεκτικό πολιτισμό.
Επειδή για μένα είναι βασικό το στοιχείο του ήθους στην επικοινωνία μου με οποιονδήποτε χώρο και τους ανθρώπους του, κάνω γνωστό στους υπεύθυνους αυτού του επικοινωνιακού χώρου, πως θέτω στην διάθεσή τους τα κείμενά μου (μακροσκελή κι ενδεχομένως χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον), να τα διαχειριστούν όπως αυτοί νομίζουν. Το ίδιο ισχύει και για το δικαίωμα συμμετοχής μου. Από την πλευρά μου δεν θα το θεωρήσω λογοκρισία, αλλά διαφύλαξη του ήθους, που αυτοί οι πρωτοπόροι της προσπάθειες εισήγαγαν και θέλουν, να διαφυλάξουν.
Ευχαριστώ για την τόσο ωφέλιμη για μένα φιλοξενία.
Θα σας παρακολουθώ από μακριά. Εύχομαι καλή επιτυχία.