Ψαχνοντας την σημασια της φρασης "road nazi" που ο Rockarolla ανεφερε σε καποιο πιο ...πολιτικοποιημενο νημα, επεσα επανω στην ...επομενη μαγικη αμερικανικη φρασουλα: "road nigger".
http://www.urbandictionary.com/define.php?term=road%20nigger
...
αυτο με εκανε να σκεφτω την ερωτηση του θεματος:
Γιατι κανουμε ποδηλατο;
Τι μας κανει εθελοντες road niggers;
Τι μας κανει να ανεβαινουμε,την Ιερα Οδο, την Κηφισιας,τη Θηβων, τη Λιοσιων ή την Βουλιαγμενης, την Σταδιου και την Ακαδημιας, υπομονετικα στη δεξια μας λωριδα;
γεματη λακουβες,
γεματη τρελους που συνεχεια θελουν να στριψουν δεξια ακριβως επανω μας;
...
Τι μας κανει αστικους ποδηλατες;
...
Μην ειναι η ευγενεια των φιλων αυτοκινητιστων;
Μην ειναι οι ματιες γεματες θαυμασμο των φιλων μηχανοβιων;
Μην ειναι οι εξατμησεις;
Μην ειναι τα τρολλεϋ και τα λεωφορεια;
Μην ειναι ολοι αυτοι που ... αχ μωρε δεν μας ειδαν...;
Μην ειναι τα υπεροχα κι αξεχαστα ταξι;
Μην ειναι τα παρκαρισμενα και τα τραπεζοκαθισματα ή τα σκουπιδια και τα ...κλαδεματα πανω στους ελαχιστους ποδηλατοδρομους;
Μην ειναι τα ψηλα βουνα;
...
Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!
Τι ειναι αυτο το κατι που 'χουμε δηλαδη μες στη καρδια;
Τι λαμπει αθωρητο σαν ηλιου ακτινα;
Τι κραζει μεσα μας: Εμπρος παιδια;
...
Γιατι παρ'ολ'αυτα βγαινουμε "με τα ποδηλατακια", σ'αυτους τους δρομους;
Μηπως ειμαστε τρελοι πραγματικα;
...
Τι ζορι τραβαμε τελικα;
Σε κάθε τι αρνητικό που αναφέρεις παραπάνω,υπάρχει και το αντίστοιχο θετικό - ωραίο.
Και είναι τα θετικά που μας κάνουν να καβάλαμε κάθε νέα μέρα.
Οταν λεει οτι ειναι αυτοι που χρησιμοποιουν δημοσιους δρομους, για να στεκει αυτος ο χαρακτηρισμος θα πρεπει να υπαρχει και η επιλογη του ποδηλατοδρομου. Αν υπαρχει μονο ο δημοσιος δρομος τοτε δεν καταλαβαινω πως μπορει να προκυψει αυτη η κατηγορια, απλα δεν υφισταται. Ειναι σαν να μην υπαρχουν πεζοδρομια και να λες αυτη η κατηγορια πεζων χρησιμποιει τον δρομο. Ακυρο τελειως για τα Ελληνικα δεδομενα.
Αν υπαρχει ποδηλατοδρομος παντου το road nigger θα επρεπε να λεγοταν stupid bicyclists
http://www.youtube.com/watch?v=MDMiUPcZst8
καλο!
...
μηπως ομως αυτο που "κραζει μεσα μας: Εμπρος παιδια"
ειναι ακριβως αυτα τα παρα πολυ "ωραια" πραγματα που συνανταμε στο δρομο μας;
...
μηπως χωρις αυτα δεν θα τη βρισκαμε και τοσο;
...
ορισμενοι ας πουμε, ειναι κατα των ποδηλατοδρομων, διοτι θα χαθει η τρελα του πραγματος.
...
μηπως βγαινουμε επειδη ειναι τοσο χαλια τα πραγματα;
Θα διαφωνήσω. Τα διάφορα "χάλια" που βιώνοουμε είναι ανασταλτικός παράγοντας, και για μας αλλά περισσότερο για τους αρχάριους ή υποψήφιους ποδηλάτες. Εγώ ξανάρχισα το ποδήλατο μετά από 25+ χρόνια, όταν το 2009 στην Βιέννη πήρα ένα δημόσιο ποδήλατο και έκανα βόλτες με ασφάλεια. Αλλά δίσταζα να πάρω ποδήλατο στην Αθήνα, λόγω αυτών των προβλημάτων. Τελικά πήρα, και δεν το μετάνοιωσα.
Ακόμη και σήμερα όμως, πολλές φορές όταν θέλω να πάω "με το ποδήλατο στην δουλειά" σκέφτομαι τους κινδύνους στην διαδρομή που θα πρέπει να κάνω, και συχνά δεν παίρνω το ποδήλατο. Οταν βέβαια πρόκειτα για βόλτα το πράγμα αλλάζει, δεν μου επιβάλλει κανείς την διαδρομή/προορισμό, οπότε διαλέγω ήσυχους και ασφαλείς δρόμους.
Αν λοιπόν είχαμε, για οποιονδήποτε προορισμό, μιαν ασφαλή διαδρομή, θα έπαιρνα το ποδήλατο για δουλειά πολύ πιο συχνά. Ισως τότε οι διάφορες βόλτες που διοργανώνονται (freeday, halbike, περιστεροπεταλιές, CMR κλπ) που έχουν, λιγότερο ή περισσότερο, και χαρακτήρα διεκδίκησης, αλλά και την προστασία από τα αυτοκίνητα μέσα στο πλήθος των ποδηλατων, να μην είχαν τέτοια διάδοση. Οχι ότι δεν μου αρέσουν οι βόλτες αυτές, αλλά θα προτιμούσα να ΜΗΝ χρειάζεται να διεκδικούμε τα αυτονόητα για την ασφαλή μετακίνησή μας με ποδήλατο.
Πάντως, έστω και με τους κινδύνους, δεν το αφήνω το ποδήλατο. Αυτόν τον μήνα βέβαια ο γιατρός μου το απαγόρεψε, λόγω μιας ισχιαλγίας. Και μου λείπει!
...
Συμφωνω, ειναι πολυ σωστο αυτο που λες.
Για τα θετικα καβαλαμε προφανως.
Ομως εδω προκειται για μαχη.
Δεν ειναι παιξε-γελασε.
...
Εκεινο που υποπτευομαι παντως, ειναι οτι μεσα σ'άυτα τα θετικα - ωραια, συμπεριλαμβανεται η αισθηση οτι δεν κανεις απλα ποδηλατο, πηγαινοντας ας πουμε "με ποδηλατο στη δουλεια", αλλα κανεις εναν κοινωνικο αθλο σε συγκοινωνιακο επιπεδο.
Γινεσαι ηρωας δηλαδη στα ιδια σου τα ματια, αλλα και στα ματια πολλων αλλων.
...
Και ισως ετσι οπως ειναι τα πραγματα να χρειαζονται ηρωες.
...
Η διεκδικηση μιας πολης με πιο ανθρωποκεντρικη πολεοδομια δηλαδη, ειναι ριζωμενη μεσα σε καθε μικρη ή μεγαλη διαδρομη που κανει κανεις με το ποδηλατο του, μεσα σ'αυτες τις συνθηκες.
...
Τι ειναι ομως αυτο που κινει, το κινητρο που ωθει εναν ανθρωπο να ριχτει με το ποδηλατακι σ'αυτη τη μαχη;
...
η απελπισια;
η φτωχια; (δεν εχει χρηματα να παρει παπι ή αμαξι;)
η ελπιδα για ενα καλυτερο οικολογικοτερο συγκοινωνιακο αυριο;
η "απλη" ορεξη να βγει εξω "ετσι" και να κανει ποδηλατακι διπλα σε νταλικες;
Δεν το έχεις νοιωσει;
Το σώμα μου ζητάει να καβάλησω το ποδήλατο,σαν πρέζα -ναρκωτικό θέλει και όλο περισσότερο.
Ολες οι αισθήσεις μου ζητάνε να ανεβώ στο ποδήλατο και να δω τον κόσμο,να μύρισω τον κόσμο,να αγγίξω τον αέρα,να ακούσω τον κόσμο.
Εγώ οδηγώ ποδήλατο,ο αδερφός μου φορτηγό μετακομίσεων δεν βλέπω κάτι κακό,συνυπάρχουμε.
Οι νταλίκες,οι λακουβές,τα σκουπίδια υπάρχουν για όλους είτε είσαι πεζός είτε οδηγός είτε ποδηλάτης.
πρώτα είναι η ανεξαρτησία.. οι ηρωισμοί έπονται.. γιαυτό και πολεμιόμαστε με μανία... η ζήλια προς αυτούς που ζουν με λιγες ως καθόλου εξαρτήσεις είναι το φυσικό επακόλουθο σε μια κοινωνία που δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς σχεσεις αλληλεξαρτησης σε όλα τα επίπεδα .. και το δικαίωμα αυτό να βρισκόμαστε στο δρόμο... δεν το ζητάμε από κανεναν, ούτε το διαπραγματευόμαστε... γιατί το θεωρούμε αυτονοητο και αναφαίρετο δικαίωμά μας...
...
ναι δεν εχεις κι αδικο οσον αφορα την ελλειψη ποδηλατοδρομων.
...
ομως και ακυρο δεν το λες απο την αλλη διοτι ... λογω της ελλειψης τους γινομαστε υποχρεωτικα ολοι road niggers!
...
προφανως και το νιωθω καθημερινα και γω, γι'αυτο αναρωτιεμαι.
και επισης δεν ειναι αναγκη ο αδελφος σου να ειναι οδηγος αυτοκινητου.
Τις πιο πολλες φορες ειμαστε εμεις οι ιδιοι που εναλλασσομαστε σ'αυτους τους ρολους.
...
τωρα για την συμβιωση που λες εχω κααααποιες αμφιβολιες.
...
αν βαλεις να ζησουν μαζι λυκοι και προβατα δεν ξερω αν το λες ακριβως συμβιωση.
...
οσον αφορα τα παρκαρισμενα, τα σκουπιδια και τα τραπεζοκαθισματα ή τα ...κλαδεματα, με συγχωρεις αλλα ας φανταστουμε τι θα γινοταν αν αντι για ποδηλατακια κλεινανε και ενοχλουσαν κυριους και κυριες με τουτου και νταλικουλες!
...
αρα για τον laou laou ειναι η συμβιωση το ζητουμενο
για τον Ainastro η ανεξαρτησια και η ελευθερια απο τις εξαρτησεις.(καταλαβαινω απο τις εξαρτησεις τις οικονομικες, τις υλικες, τις ενεργειακες, τις εμπορικες κλπ)
και για την Wicca ειναι αυτο που το λενε αγαπη που ολα τα νοηματοδοτει "και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!"
...
Μαζευονται σιγα σιγα οι εννοιες που ψαχνουμε
και που μας ωθουν με ή χωρις το κρανακι μας
με ή χωρις το φωσφοριζον γιλεκακι μας
στην δεξια ακρη του μεγαλου μας αστικου δρομου
να μας προσπερνανε βριζοντας
χιλιοι διαβολοι
...
τι ωραια!
http://www.youtube.com/watch?v=B1c5miAmAeg
Κατ'αρχήν, το ότι κάποιο (και) κυκλοφοριακά λοβοτομημένο αμερικανάκι σκέφτηκε τους αστικούς ποδηλάτες σαν road-niggers, δεν σημαίνει ότι υπάρχει λογός να χρησιμοποιήσουμε στη συζήτησή μας αυτό τον όρο.
Οπότε, η απάντηση στο "τι μας κάνει αστικούς ποδηλάτες" είναι αυτονόητη. Όποιος ποδηλάτης ζει σε πόλη, υποχρεωτικά θα ποδηλατήσει στην πόλη του, και άρα θα είναι αστικός ποδηλάτης.
Καταλαβαίνω όμως ότι η ερώτηση που θέλεις να κάνεις είναι "τι μας κάνει ποδηλάτες", ακόμα και αν ζούμε σε πόλη, και ειδικά αν ζούμε στην Αθήνα. Έχουν ήδη αναφερθεί πολλοί λόγοι. Θα μπορούσα να προσθέσω ακόμα περισσότερους, και αν σφιχτούμε όλοι μαζί μπορούμε να τους κάνουμε πραγματικά πάρα πολλούς. Δεν πιστεύω όμως ότι αυτό έχει νόημα.
Η δικιά μου απάντηση είναι γιατί έτσι μου αρέσει. Δεν προκύπτει από κάποιο συλλογισμό, είναι αποτέλεσμα της ιστορίας μου. Θα θεωρήσω εκλογίκευση το να αναφερθώ αποσπασματικά σε κάποιες αιτίες, ακόμα και αν αυτές είναι πράγματι σημαντικές πινελιές στην γενική εικόνα.
Αν αφήσουμε στην άκρη το προαναφερθέν λοβοτομημένο αμερικανάκι, θα δούμε ότι και εμείς οι αστικοί ποδηλάτες φέρνουμε στο μυαλό μας διαφορετικές εικόνες όταν σκεπτόμαστε τον "αστικό ποδηλάτη". Εγώ για παράδειγμα δεν αναγνωρίζω πουθενά τον εαυτό μου "στην δεξια ακρη του μεγαλου μας αστικου δρομου να μας προσπερνανε βριζοντας χιλιοι διαβολοι", γιατί συνήθως κινούμαι με τα μηχανάκια. Άλλος δεν θα έβλεπε τον εαυτό του "στην Ιερα Οδο, την Κηφισιας,τη Θηβων, τη Λιοσιων..." γιατί πάει από παράπλευρους δρόμους μικρότερης κυκλοφορίας.
Και για να καταθέσω αυτο που πιστεύω, οι λόγοι που μας έκαναν αστικούς ποδηλάτες είναι οι ιστορίες μας, που μπορεί να μοιάζουν αλλά και να διαφέρουν μεταξύ τους, και οι τρόποι που είμαστε αστικοί ποδηλάτες απορρέουν επίσης από την ιστορία μας, και μπορούν επίσης να μοιάζουν ή και να διαφέρουν. Τέλος, επειδή οι ιστορίες μας ευτυχώς δεν τέλειωσαν, πολλά από όσα κάνουμε μπορεί να αλλάξουν.
Τελευταία το ποδήλατο είναι για μένα η υπέρτατη ευχαρίστηση. Για να γίνω σαφής. Είμαι λίγο λόγω υποχρεώσεων έγκλειστη. Μόλις όμως ανέβω πάνω του τι γίνεται; Χωρίς καμμία ανάλυση κι αναγωγή, θα περιγράψω μια πολύ απλή λειτουργία. Το σώμα και το πνεύμα ταυτόχρονα με το που αρχίζει η κίνηση ουρλιάζουν, “αμάν κυρά μου, επι τέλους εξόντωσέ μας, δόσ’ μας να καταλάβουμε, μη μας λυπάσαι, τρέξε παντού κι απο δω κι απο κει, μας πέθανες με τη στατικότητα του τελευταίου ενάμισυ σχεδόν χρόνου”.
Κι εγώ απαντώ, "μάλιστα αφέντες μου, ό,τι διατάξατε". Και μετά πέφτω ξερή από ευτυχισμένη κούραση...ΑΑΑΑΑΑΧ!
commutist ο didotou μιλαει για μετακίνηση στους δρόμους της πόλης .. δεν χρειάζεται να εξεταζουμε τον όρο "αστική ποδηλασία" κυριολεκτικά ή φιλολογικά για να μιλήσουμε γιαυτή..είτε είσαι στη δεξιά λωρίδα είτε στην αριστερη μοιραζεσαι τον δρόμο της πόλης για την μετακίνηση σου ..και μάλλον όλοι το γουσταρουν για να το κανουν..περα από αυτό;..οι προσωπικές μας ιστορίες μας βγάλανε στους δρόμους πιστεύεις ; γιατί καποια χρόνια πριν ήταν πολύ σπάνιο να δεις ποδηλατο στους δρόμους..τότε δεν το γουσταραμε; ή είναι πολύ λίγοι αυτοί που το γουσταρουν πραγματικά και είναι μόνο οι αγνοί ποδηλατες που τους αρεσει εδώ και χρόνια;
Ainastre, δεν θα έλεγα ότι η προσωπική ιστορία του καθενός τον έκανε να οδηγεί αυτοκίνητο, γιατί, έτσι όπως ζούμε, δεν χρειάζεται να το επιλέξει κανείς, έρχεται σαν αυτονόητο βήμα. Αντίθετα, το να γίνει κανείς ποδηλάτης προϋποθέτει την ύπαρξη κάποιας προσωπικής στιγμής στην οποία κάνει την παράδοξη(*) επιλογή να βάλει το ποδήλατο στη ζωή του. Και επειδή (όχι χωρίς εξαιρέσεις φαντάζομαι, αχ βρε παλιομισοφόρια), κανείς δεν του επιβάλει την ποδηλασία, λέω ότι το κάνει επειδή γουστάρει, επειδή ταιριάζει στο είναι του.
Σήμερα είναι περισσότεροι οι ποδηλάτες για δύο λόγους νομίζω. Πρώτος ο αυτοτροφοδοτούμενος βρόγχος της αύξησης των ποδηλατών. Δηλαδή, όσο περισσότεροι είμαστε, ακόμα περισσότεροι γινόμαστε, για λόγους παραδείγματος, μόδας, και ό,τι άλλου. Και δεύτερος, η οικονομική κατάσταση. Το να γίνει κάποιος ποδηλάτης εξακολουθεί όμως να είναι παράδοξη επιλογή, είμαστε ακόμα μικρή μειοψηφία.
Με αυτά που γράφω σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ ότι είναι το ίδιο πιθανό για τον οποιοδήποτε να γίνει ποδηλάτης.
Όταν εσύ, που σε βρήκα εύκαιρο λίγο πιο πάνω, έχεις τη στάση ζωής που υπονοείται από τα γραφόμενά σου, έχεις σαφώς περισσότερες πιθανότητες να γίνεις ποδηλάτης από όσες έχει ο mpampis7pireas για παράδειγμα. Το ποδήλατο όμως, αν και έχει γίνει προέκτασή σου, δεν είναι ο χαρακτήρας σου, είναι έκφρασή του. Άλλος Ainastros, σε άλλον ουρανό, μπορεί να μην βρεθεί ποτέ πάνω σε ποδήλατο, αλλά οι χαρακτήρες σας θα είναι πάνω κάτω οι ίδιοι. (Για να το χοντρύνω, αν βρισκόταν σε καμια χώρα περίπου σαν αυτή που μας περιγράφουν για β.κορέα, μπορεί και να αγωνιζόταν για το ιχ του.)
Από την άλλη, η ποδηλασία θα τρίψει τον χαρακτήρα του ποδηλάτη με περίπου συγκεκριμένο τρόπο, και, σε ακόμα έναν αυτοτροφοδοτούμενο βρόγχο, θα τον κάνει περισσότερο ποδηλάτη. Αλλά και πάλι, τον δρόμο θα τον είχε πάρει ακόμα και χωρίς το ποδήλατο. Πρέπει να το 'χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες.
Όσον αφορά στους αγνούς, παλιούς ποδηλάτες, όχι δεν το βλέπω καθόλου έτσι. Δεν το θεωρώ σημαντικό και δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα, πάντως για μένα αρκεί να είναι κανείς πάνω σε ένα ποδήλατο και να το 'χει βάλει σκοπό να το κάνει μέσο μεταφοράς για να τον θεωρήσω απλά και σκέτα ποδηλάτη. Πιστεύω ότι από το προηγούμενό μου ποστ κιόλας άφησα να εννοηθεί ότι κάθε τρόπου ποδηλάτης, για μένα ποδηλάτης είναι.
Προσπαθώντας να συνοψίσω: Είναι κυρίως το γούστο, που πηγάζει από τη στάση ζωής του καθενός, αλλά και από συμπτώσεις, που θα τον φέρει στην ποδηλασία. Κάποιες στάσεις ζωής κάνουν πιο πιθανή την ποδηλασία από κάποιες άλλες, αλλά δεν υπαρχει σχέση αιτίου - αιτιατού. Κάποιοι ποδηλάτες μοιάζουμε περισσότερο μεταξύ μας, αλλά και όσοι δεν μας μοιάζουν πάλι ποδηλάτες είναι.
(*) στατιστικά ελάχιστα πιθανή (για όποιους λόγους, οι οποίοι μπορούν και να είναι διαφορετικοί ανάλογα με την συγκυρία, όπως παραδειγμάτων, κοινωνικής αποδοχής, ευκολίας, συνήθειας, κλπ)
Η ποδηλατικη περηφανια
(αλλο ενα συναισθημα που "λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!"
...
και δανεισμενο απο σχολιο του ntimitris στο νημα του tasakos10 (http://www.podilates.gr/node/28793#comment-239833 για το ποδηλατο που ...δεν πουλησε τελικα):
https://www.youtube.com/watch?v=uyrlEE9AV58
...
ολα
οι σουζες
τα βλεματα των "αλλων"
οι σφηνες
τα εντο στα φαναρια
αλλα και "τα ασπαρτα ψηλα βουνα"
με "ποδηλατακια" 90's
...
the dark side of the moon
για να μην νιωθουμε road-niggers, κρυβουμε μεσα μας -ο καθε ενας μας- εναν περηφανο road-actvist.
Γιατί ποδηλατώ κάθε μέρα?
λίγα σκόρπια σχόλια / σκέψεις της ώρας....:
1. απλά καθαρίζω το μυαλό μου. Το πρωί ετοιμάζομαι για την μάχη της ημέρας στη δουλειά. Το απόγευμα "καθαρίζω" το μυαλό μου από ότι έχω τραβήξει / ακούσει μέσα στην ημέρα. Τα ΣΚ απλά φορτίζω μπαταρίες, γεμίζω ενδορφίνες, περνάω ουσιαστηκές ώρες με καλή παρέα καβάλα στο πανέμορφο άτι μου....
2. Νιώθω ότι έχω τον έλεγχο. Ξέρω ότι αν δεν μου τύχει κάτι, σε χχ λεπτά θα είμαι "εκεί" που θέλω να πάω. Αν μου τύχει κάτι, θέλω χχ+ψψ λεπτά και πάλι θα είμαι εκεί. Και εκείνο το ψψ (εκτός από 2 φορές που με χτύπησε ΙΧ και άλλη μια που σαβουριάστηκα άσχημα μόνος μου) είναι σχεδόν "καλώς ορισμένο".
3. Φτάνω στον προορισμό μου χωρίς άγχος, με χαμόγελα και με όρεξη. Το έχω γράψει 142 φορές, φτάνω στο γραφείο και είμαι όλο ζωντάνια. Ταυτόρονα με εμένα έρχεται και άλλος συνάδελφος, σέρνοντας αργά - βασανιστικά τα βήματά του, πετάει την τσάντα στο γραφείο (λες και ξεφορτώνεται το βάρος όλης της γης) και ψελίζει "καφέεε" με σβηστή φωνή..... το πρωί... πριν καν ξεκινήσει η μάχη....
4. Θεωρώ το ποδήλατο σαν μια πρωτης τάξης μηχανή, σαν μια εξαιρετική εφεύρεση, από τις αρτιοτερες του ανρθώπου. Και έχω την ευτυχία να έχω φέρει τα ποδήλατά μου 90-100% στα μέτρα μου (τουλάχιστον το καθημερινό μου είναι 101%). Νιώθω ότι συμπληρώνει το σώμα μου.
Δυστυχώς λόγω σωματικών προβλημάτων (βλ. μέση) το παρατεταμένο περπάτημα είναι δύσκολο, το τρέξιμο είναι επώδυνο. Αλλά το ποδήλατο είναι απλά ΑΝΕΤΟ, χωρίς σκέψη, χωρίς κανένα προβληματισμό, έτσι απλά.
5. Έχω θέμα με το παρκιν, ως κάτοικος του κέντρου της Αθήνας, το να ξεπαρκάρω, να πάω κάπου, να παρκάρω, μετά να γυρίσω και φτου να ξαναψάχνω για πάρκιν... είναι για εμένα ΚΟΛΑΣΗ, το νιωθω τεράστιο μαρτύριο, χαμένο χρόνο, με φορτίζει με αρνητική ενέργεια, με αγχώνει τρομερά, ανεβάζω πίεση, με σακατεύει πραγματικά σωματικά και ψυχικά.....
Προτιμώ την άκρη του δρόμου, εκεί στη γωνιά που διεκδικώ και παλεύω να μου αφήσουν ελεύθερη. Με το δίτροχό μου, με το ρυθμό μου, με τα πόδια μου και το κέφι μου.
6. Παλιά ήταν δύσκολα. Έπεφτε η κόρνα σύννεφο. Έπεφτε μούτζα, πέφτανε δάκτυλα και άκουγες διάφορα. Τώρα έχουν αλλάξει, αρκετά....
Βέβαια παλιά άκουγες και κουδουνάκι όποτε διασταυρωνόσουν με άλλο ποδήλατη. Πλέον έχει πέσει μούγκα... Γίναμε πολλοί. Αλλά ίσως είναι καλύτερα. Τουλάχιστον μας "βλέπουν". Οι περισσότεροι....
7. και όταν τα χλμ γίνονται πιο πολλά, όταν βγαίνουμε λίγο πιο έξω, απλά απολαμβάνω το ανάγλυφο και τις ιδιαίτερες εικόνες της διαδρομής και του τοπίου που ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΕΣΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ.
http://www.urbandictionary.com/define.php?term=Road%20Cyclist
1.
Road Cyclist
4 up, 1 down
amazingly talented sports people. They have great endurance and have a special talent of pissing off anyone else who is on the road.
"Man that road cyclist is really pissing me off"
"Ten points if you hit that annoying road cyclist"
annoying faggots dicks pissing off talented fuckwits
...
τι θελω να πω;
οτι ακριβως η επιγνωση αυτων των "ορισμων" μας κανει ακομα πιο ...τσιμεντο!
Για την αίσθηση ελευθερίας που μου δίνει κάθε φορά που το καβαλάω
Για την έκπληξη και τις επευφημίες των μαθητών μου όταν με βλέπουν πάνω σε αυτό
Για να κάνω -μέσα μου τουλάχιστον- τη μικρή μου επανάσταση
Γιατί δε θέλει 10€ βενζίνη κάθε 100 χλμ
Γιατί με κάνει να αισθάνομαι πιο ζωντανός και υγιής
Γιατί γουστάρω να μπαίνω στο μάτι όσων πιστεύουν ότι το αυτοκίνητο είναι μονόδρομος
Γιατί είναι από τα λίγα αγνά πράγματα που έχουν απομείνει
Γιατί πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει την κοινωνία προς το καλύτερο
Γιατί "ο καθένας καβαλάει τα κυβικά που του λείπουν" (σύνθημα σε τοίχο)
Γιατί συμπυκνώνει για μένα τις περισσότερες αξίες που -θέλω να- έχω
Γιατί οι ποδηλάτες είναι πολύ καλά παιδιά
Πριν 4 χρόνια + ... είχε τεθεί κάποια ανάλογη ερώτηση στο φόρουμ: Τι σας αρέσει περισσότερο ενώ ποδηλατείτε; http://www.podilates.gr/node/3830 με απολαυστικές απαντήσεις.
Και για να πω κι εγώ κάτι: στις περισσότερες αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις που θέλω να μετακινηθώ, οποιοδήποτε άλλο μέσο μου φαίνεται απολύτως εφιαλτικό.
Δεν είναι δηλ. μόνο το οτι αισθάνεσαι όλα τα ωραία και όμορφα που λένε τα πιο πάνω σχόλια, αλλά είναι και οτι μόνο η σκέψη του να βρίσκομαι μέσα σε ένα αυτοκίνητο, κατά πάσα πιθανότητα μποτιλιαρισμένο, και για να το κάνω ακόμα πιο φρικτό, να βρίσκομαι σε σαρδελοποιημένο λεωφορείο, με άγνωστους και "μυρωδάτους" συνεπιβάτες, ή σε ένα άλλο ΜΜΜ, περιμένοντας με αυτό το χαζό ύφος της αναμονής του προορισμού και του χαμένου χρόνου... μόνο η σκέψη λοιπόν αυτή, με κάνει να βλέπω το δρόμο με τα αυτοκίνητα να με προσπερνούν όταν ποδηλατώ, σαν παράδεισο!
Επίσης ξέρω οτι αν κάποια φορά, κάποιος συγκεκριμένος δρόμος μου φαίνεται βαρετός ή αντιπαθής, με το ποδήλατο έχεις ΠΑΝΤΑ τη δυνατότητα να δραπετεύσεις και να βρείς άλλες διαδρομές, ενδιαφέρουσες, πρωτόγνωρες και όπως τις θέλεις.
Και εμένα ένα από αυτά που με φτιάχνουν, είναι το γεγονός ότι με το ποδήλατο δεν κολλάς ποτέ στην κίνηση. Τις προάλλες ανέβαινα στην Ν. Ερυθραία και από το φανάρι της Κηφισιάς, ( εκεί στην πλατεία), μέχρι το φανάρι της Ν. Ερυθραίας δύο χιλιόμετρα πιο πάνω, ήταν όλα τα αυτοκίνητα κοκαλωμένα. Δεν πηγαίνανε βήμα. Δύο χιλιόμετρα ουρά.
Τους πέρασα και έφυγα, αλλά σκέφτηκα εκείνη την στιγμή τι φρίκη θα είχα πάθει αν ήμουν τώρα εκεί πίσω από το τιμόνι να περιμένω να περάσω. Χάσιμο χρόνου, σπάσιμο νεύρων για αποστάσεις της πλάκας στο ίσιωμα.. ( να είχε και καμία ανηφόρα να έλεγα πήραν τα αυτοκίνητα γιατί δεν την παλεύουν).
Μετά σου λένε ο κόσμος είναι κατσούφης και γρουσούζης.. Ε μία δύο φορές την μέρα να πάθει κανένα τέτοιο κάποιος, μετά τι διάθεση δηλαδή θέλετε να έχει;
εμενα παλι μου συνεβει ακριβως το αναποδο
ημουν πηγμενος στην παραλιακη στο φαληρο μεσα στο αυτοκινητο και σκεφτομουν το κειμενο της lyhadj
...
καλα να παθω
...
ψοφησα στη ζηλεια για τους κουρσαδες που χωνοντουσαν αναμεσα και εξαφανιζονταν...
Όλα τα παραπάνω, αλλά ...
ΖΩ
για την στιγμή που τραγουδάω άσχετα πορνό στιχάκια,
προσπερνώντας τζιπολίγουρα που πήρε φόρα για να πατήσει
1ος αυτός φρένο στο μποτιλιάρισμα που ξεκινάει στα 30 μέτρα
Υπαρχει και η ιστορια με το δασκαλο του Ζεν:
Ένας Δάσκαλος του Ζεν είδε πέντε από τους μαθητές του να γυρνούν από την αγορά πάνω στα ποδήλατά τους. Όταν τα ξεκαβάλησαν, ο δάσκαλος ρώτησε τους μαθητές του:
"Γιατί κάνετε ποδήλατο;"
Ο πρώτος μαθητής απάντησε, "Το ποδήλατο κουβαλάει αυτό το σακί με πατάτες. Είμαι χαρούμενος που δεν χρειάζεται να το κουβαλάω στην πλάτη μου"!
Ο δάσκαλος παίνεψε τον μαθητή, λέγοντας, "Είσαι ένα έξυπνο παιδί. Όταν μεγαλώσεις, δεν θα περπατάς καμπουριάζοντας, όπως κάνω εγώ".
Ο δεύτερος μαθητής απάντησε, "Λατρεύω να βλέπω τα δέντρα και τα λιβάδια που περνάμε καθώς τσουλάω στο μονοπάτι".
Ο δάσκαλος επιδοκίμασε τον μαθητή, "Τα μάτια σου είναι ανοιχτά και βλέπεις τον κόσμο".
Ο τρίτος μαθητής απάντησε, "Όταν κάνω ποδήλατο, ικανοποιούμαι ψέλνοντας, nam myoho renge kyo".
Ο δάσκαλος έδωσε επαίνους στον τρίτο μαθητή, "Το μυαλό σου θα κυλήσει με την ίδια ευκολία όπως ένας καινούριος ευθυγραμμισμένος τροχός".
Ο τέταρτος μαθητής απάντησε, "Κάνοντας ποδήλατο, ζω σε αρμονία με όλα τα όντα"
Ο δάσκαλος ήταν ήταν ευχαριστημένος και είπε, "Διασχίζεις το χρυσό μονοπάτι της μη πρόκλησης βλαβών".
Ο πέμπτος μαθητής απάντησε, "Κάνω ποδήλατο για να κάνω ποδήλατο".
Ο δάσκαλος πήγε και έκατσε στα πόδια του πέμπτου μαθητή, και είπε, "Είμαι μαθητής σου".
Πηγη
...
προφανεστατα
...
κι αμα εχεις γυρισει οπως λες και απο Αυστρια οι συγκρισεις ειναι επικινδυνες για το ...καρδιοαναπνευστικο!
...
απλα εκεινο που σκεφτομουν οταν ποσταρα το πρωτο ποστ ειναι επειδη ειναι ακριβως ετσι τα πραγματα, δεν μπορει κατι αλλο ειναι που μας κινει.
...
και αυτο το κατι ειναι μεσα μας και μας κανει να αψηφουμε καθημερινα Τους Λαιστρυγονας και τους Κυκλωπας.
...
γιατι αυτο το παληκαρι γυρισε απο την Αγγλια με το ποδηλατο;
(γμτ γμτ δεν το βρισκω - ο φιλος που ειχε ποσταρει το blog του ας το ξαναβαλει παρακαλω)
Ειναι γεννημενος road nigger;
Δηλαδη looser; (για να μιλησουμε την mainstream εταιρικη διαλεκτο).
...
τι σημαινει αραγε να εισαι στο mainstream;
οτι εισαι συνεχως ... πνιγμενος;
...
περαστικα με την ισχιαλγια και βουρ!
...
τα πες ολα ρε φιλε
...
the Stathis Psaltis Generation rules!
(ξερει ο CanisMinor τι λεω...)
...
αυτη ειναι η αρρωστια μας ρε γμτ
θα γινουμε καλα γιατρε;
Φαντάσου να ξεκινάς τη μέρα, ας πούμε 8.00πμ, με 52 παλμούς και πίεση 10 με 6, ενώ τη νύχτα έκανες 120 και πίεση 19 με 17 μαζί με γαστροοισοφαγικές παλινδρομήσεις...να καβαλάς και μόλις αρχίζεις το πετάλι, μέσα στην κίνηση, όχι σε τίποτα παρκάκια (η εγρήγορση στο έπακρο), να γίνεται μια αυτορύθμιση πρώτης ποιότητας και να ισορροπείς, σαν κινέζος ακροβάτης και μόλις όμως κατεβαίνεις απ’ το ποδήλατο, κοινός θνητός. Δηλαδή, δόσ’ του πάλι σφιγμοί και πίεση στο ναδίρ, να πέφτεις τ’ ανάσκελο και να μην μπορείς να σηκωθείς.
Αυτό το φαινόμενο ζω τους τελευταίους μήνες. Δύο καρδιολόγοι, ένας φίλος κι ένας άγνωστος, σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Ψέλισαν κάτι για το δύστροπο γαστρεντερικό μου, μη καβαλάς ποδήλατο ώσπου να δούμε πού το πάει. Μόνο ο ομοιοπαθητικός συνέστησε ποδήλατο, τρέχοντας κι όλας.
Royal Oak, δεν γνωρίζω για τα υπόλοιπα, αλλά έχεις αποκλείσει
ως αίτια για το θέμα με το χέρι, τη χρήση ποντικιού/πληκτρολογίου, τηλεόραση στον καναπέ κλπ.;
Είμαι 30+ χρόνια καπνιστής και δεν γυμναζόμουν ποτέ μέχρι πριν λίγα χρόνια.
Όταν όμως άρχισα ποδήλατο είδα μόνο σαφείς βελτιώσεις σε διάφορα κουσούρια της υγείας μου, με θεαματικότερη αυτή του αναπνευστικού -έτσι πιστεύω ότι κάνει καλό και στο καρδιαγγειακό.
Χωρίς να είμαι γιατρός και με σκεπτικισμό για την ομοιοπαθητική, δε νομίζω ότι είναι καλό να το κόψεις "μαχαίρι".
Λαο Τσε (ενδεκατος στιχος):
Τριαντα ακτινες συναντιωνται στο κεντρο,
αλλα ο αδειος χωρος αναμεσα τους
ειναι η ουσια του τροχου.
Δοχεια φιαχνονται απο πηλο
αλλα ο αδειος χωρος μεσα του
ειναι η ουσια του δοχειου.
Τοιχοι με παραθυρα και πορτες φιαχνουν το σπιτι
αλλα ο αδειος χωρος μεσα του
ειναι η ουσια του σπιτιου.
...
το τι θα γεμισει τις κατασκευες
αυτο εχει νοημα
το νοημα που ψαχνουμε
αυτο που κανει τους τοιχους σπιτια
και τους τροχους διαδρομες
...
ο λογος που κανει κανεις τα πραγματα που κανει
ομολογω οτι για μενα ειναι απο τις πιο μεστες και κατασταλαγμενες απαντησεις.
το εχουμε νιωσει ολοι απο την καλη και απο την ...αναποδη.
...
ομως καααατι λειπει απο το παζλ
...
κατι που εχει να κανει ας πουμε με τις εξης ερωτησεις:
"μα καλα ολα αυτα δεν ειναι τα χαρακτηριστικα του μοτοσυκλετιστη;"
ή
"αν ο λογος που χωνομαστε μεσα σ'αυτην την συγκεκριμενη αστικη πραγματικοτητα με το ποδηλατο, ειναι μονο το οτι δεν αντεχουμε τα ΜΜΜ ή τα αυτοκινητα, τοτε γιατι δεν περνουμε ενα παπι;"
(το οποιο δεν χρειαζεται να πω οτι μπορει να βρεθει σε τιμη ιδια ή κατωτερη πολλων απο τα διαφορα καμαρια μας)
...
και μιλαω μονο για το τι μας κανει αστικους ποδηλατες και οχι αθλητες ή αθλουμενους, τουρισταδες, μαουντεναδες, χομπιστες, κουρσαδες, συλλεκτες ή ΒΜΧαδες.
...
Ακουω ηδη απαντησεις οικολογικου τυπου, energy saving, planet saving, global warming κλπ.
ΟΚ.
Συμφωνω.
ΑΡΑ δεν ποδηλατουμε μονο για πρακτικους λογους στον αστικο ιστο, αλλα και για λογους statement.
...
Δηλαδη βαζουμε το κεφαλι μας στον τορβα που λεγανε και οι πιο παλιοι
ή τελος παντων θετουμε τον εαυτο μας στο ρολο του "κοινωνικου επιταχυντη"
(στην περιπτωση μας μηπως "κυκλοφοριακου - πολεοδομικου επιταχυντη;")
αλλα οχι μονο για να μετακινηθουμε πιο ευκολα ή για να κανουμε γυμναστικη ή meditation ή να "δραπετευσουμε", αλλα για κατι πολυ πιο σημαντικο, που αξιζει πολυ περισσοτερο.
Γιατι ετσι γινομαστε εμεις οι ιδιοι η εξελιξη που θελουμε να φερουμε.
Γιατι ετσι φερνουμε εξελιξεις στην πολη αλλα και στα μυαλα των κατοικων της .
...
και αυτο μας μεταμορφωνει στο μυαλο μας καθημερινα απο Road Niggers σε συγχρονους θετικους ηρωες και μαχητες!
...
αυτο νομιζω πρεπει να μην το χασουμε.
...