Αναπαρήγαγα είδηση από το ραδιόφωνο. Μάλλον βιάστηκα πριν την διασταυρώσω. Λάθος μου. Από την άλλη όμως προσωπικά δεν με καλύπτουν οι ποινές τους.
Δεν είναι ξυλοδαρμός συμμοριτών. Είναι ξυλοδαρμός από κρατικά όργανα σε κάποιον που δεν έκανε απολύτως τίποτα. Κατάχρηση εξουσίας και τραμπουκισμός του κερατά. Θα έπρεπε κάποιος ή κάποιοι να σαπίσουν στη φυλακή. Είναι πολύ τυχερό το παιδί που δεν έμεινε στον τόπο ή που δεν έπαθε μόνιμη βλάβη. Όπως θα έπρεπε να σαπίσει και ο δολοφόνος του Καλτεζά. Μόνο που εκείνος δεν είχε για δικηγόρο τον Κούγια αλλά τον Λυκουρέζο που αν και ανέλαβε την υπεράσπιση ενός στυγνού δολοφόνου (ότι ακριβώς κάνει και ο Κούγιας σήμερα δηλαδή) ο λαός τον τίμησε με το αξίωμα του βουλευτή. Να περιμένω αύριο να δω τον Κούγια πρωθυπουργό;
Πραγματικά μου κάνει εντύπωση που δεν αναφέρθηκες στο υπόλοιπο κείμενο μου για την δημοκρατία του κώλου. Να υποθέσω ότι συμφωνείς με τα γραφόμενά μου ή απλά πιάστηκες από το συγκεκριμένο κομμάτι για να δημιουργήσεις εντυπώσεις; Μάλλον το δεύτερο... Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σου επί τις ουσίας και θα ήθελα να σε δω να δέχεσαι αφορισμούς απο τον stroumf όταν ο ίδιος αφορίζεις και παραθέτω και εγώ με τη σειρά μου δικά σου γραμμένα:
Περιμένω μόνο να δω τι θα βγάλουν οι κάλπες στις επόμενες εκλογές, όταν αυτές γίνουν. Και αν το 80% του εκλογικού σώματος ψηφίσει αναφανδόν τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία τα τελευταία 25 χρόνια, αυτό θα σημαίνει ότι είμαστε μια απέραντη παιδική χαρά πλακατζήδων και αυτοί που μιλούν περί κοινωνικής εξέγερσης, μάλλον θα πρέπει να αλλάξουν χώρα, αν όχι ήπειρο, για να την ανακαλύψουν εκ νέου.
Πραγματικά πιστεύω ότι είμαστε ανώριμοι πολιτικά και ότι αν είχες τη δύναμη θα ζητούσες την εξορία μου. Τώρα απλά τη προτείνεις. Πολιτικές βουλήσεις που έστελναν ανθρώπους να αλλάξουν χώρο τις έχουμε ξαναδεί σε αυτόν τον τόπο. Η Μακρόνησος κάποτε έσφυζε από ζωή...
Δεν είναι κακό να είσαι σωβινιστής, όπως δεν είναι κακό και κάποιοι άλλοι να έχουν διαφορετική άποψη με εσένα. Κακό είναι ότι θεωρείς αφόρητη τη συνύπαρξη μαζί τους και καταλήγεις σε ακραίες δηλώσεις.
Η απάντηση που έδωσες στον like my bike δεν παραπέμπει στο αξίωμα Βουλγαράκη: Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό! Φτιάχνεις δικό σου αξίωμα που λέει ότι: Όταν δυο ανήθικοι συναινούν στο να κάνουν κάτι ανήθικο, από τη στιγμή που δεν είναι παράνομο... και από τη στιγμή που το έχει ψηφίσει και η πλειοψηφία... ε και τι να κάνουμε τώρα... αφού ψηφίστηκαν... Αντί να στείλεις αφοριστικά και στον διάολο άμεσα τον ανήθικο πολιτικό σου το κουβεντιάζεις κιόλας και εξισώνεις τις ευθύνες.
Νομίζεις ότι έχω αυταπάτες; Έχεις την παραμικρή εντύπωση πως περιμένω έτσι απλά να αλλάξει ο δικομματισμός; Η νομίζεις πως ο κόσμος έχει επιλογές; Όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε κρύα σκατά και ζεστά σκατά. Στο τέλος σκατά θα πάρεις...
"Αναπαρήγαγα είδηση από το ραδιόφωνο. Μάλλον βιάστηκα πριν την διασταυρώσω. Λάθος μου. Από την άλλη όμως προσωπικά δεν με καλύπτουν οι ποινές τους.
Δεν είναι ξυλοδαρμός συμμοριτών. Είναι ξυλοδαρμός από κρατικά όργανα σε κάποιον που δεν έκανε απολύτως τίποτα. Κατάχρηση εξουσίας και τραμπουκισμός του κερατά. Θα έπρεπε κάποιος ή κάποιοι να σαπίσουν στη φυλακή".
Το σύστημα δικαίου που διαθέτουμε προβλέπει διαβάθμιση των ποινών ανάλογα με τη βαρύτητα του αδικήματος και την συνεκτίμηση λοιπών παραγόντων π.χ. ελαφρυντικές περιστάσεις. Συνεπώς -και ευτυχώς- δεν τιμωρούνται όλα τα αδικήματα με την ίδια ποινή. Ουσιαστικά "στη φυλακή σαπίζει" μόνο όποιος έχει διαπράξει ανθρωποκτονία από πρόθεση. Η επικίνδυνη σωματική βλάβη για την οποία καταδικάστηκαν οι υπαίτιοι του ξυλοδαρμού του φοιτητή αποτελεί πλημμέλημα και όχι κακούργημα και ως εκ τούτου ήταν εκ του νόμου αδύνατον να οδηγηθούν στη φυλακή για "να σαπίσουν". Λέγοντας τώρα εσύ ότι "θα έπρεπε κάποιος ή κάποιοι να σαπίσουν στη φυλακή" τι ακριβώς εννοείς; Ότι θα έπρεπε να δοθεί διαφορετικός χαρακτηρισμός στο αδίκημα; Ίσως π.χ. απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση; Ευτυχώς -ή δυστυχώς (;)- για όλους μας, δεν είσαι εσύ αυτός που θα προσδώσει τον ποινικό χαρακτηρισμό στην πράξη, εφόσον δεν έχεις τη θεσμική εξουσία προς τούτο, αλλά ένα ψύχραιμο δικαστήριο που κέκτηται την αναγκαία επιστημονική κατάρτιση. Εννοείς ίσως ότι δεν αποδέχεσαι την απόφαση; Και τι θα κάνεις; Αυτοδικία; Οπωσδήποτε είσαι ελεύθερος να πιστεύεις στον νόμο της ζούγκλας αλλά όχι να τον επιβάλλεις κιόλας, εκτός κι αν προσεταιριστείς την πλειοψηφία της κοινωνίας. Πάντως εγώ προσωπικά δεν θα πάρω. Κατά τα λοιπά νομίζω ότι, εν αγνοία σου μάλλον, κάνεις μια πολύ ενδιαφέρουσα νομική πρόταση: να θεωρηθούν ιδιάζουσες οι σωματικές βλάβες που προκαλούν αστυνομικά όργανα, ώστε να τυγχάνουν αυστηρότερης μεταχείρισης.
"Πραγματικά μου κάνει εντύπωση που δεν αναφέρθηκες στο υπόλοιπο κείμενο μου για την δημοκρατία του κώλου. Να υποθέσω ότι συμφωνείς με τα γραφόμενά μου ή απλά πιάστηκες από το συγκεκριμένο κομμάτι για να δημιουργήσεις εντυπώσεις; Μάλλον το δεύτερο... Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σου επί τις ουσίας..."
Λυπάμαι αν σε στενοχώρησα που δεν σχολίασα τα γραφόμενά σου στη "δημοκρατία του κώλου", αλλά δυστυχώς δεν βρήκα κάτι άξιο σχολιασμού σε ένα μάλλον συναισθηματικό κείμενο, στο οποίο δεν κατάφερα να διακρίνω κάποιον ειρμό παρά μόνο μεμονωμένες κορώνες. Πραγματικά, το μόνο που ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά μου και με προβλημάτισε ήταν η αναφορά σου στο περιεχόμενο μιας δικαστικής απόφασης που απ' όσο γνώριζα δεν είχε εκδοθεί ακόμα και, δικαίως νομίζω, η σκέψη μου πήγε προς δύο τινά: ή πράγματι γνώριζες κάτι παραπάνω και γι' αυτό σε προσκάλεσα να μου υποδείξεις τις πηγές σου, ή εσκεμμένα ή από πλάνη διέδιδες κάτι ψευδές.
"...και θα ήθελα να σε δω να δέχεσαι αφορισμούς απο τον stroumf όταν ο ίδιος αφορίζεις και παραθέτω και εγώ με τη σειρά μου δικά σου γραμμένα:...
Πραγματικά πιστεύω ότι είμαστε ανώριμοι πολιτικά και ότι αν είχες τη δύναμη θα ζητούσες την εξορία μου. Τώρα απλά τη προτείνεις. Πολιτικές βουλήσεις που έστελναν ανθρώπους να αλλάξουν χώρο τις έχουμε ξαναδεί σε αυτόν τον τόπο. Η Μακρόνησος κάποτε έσφυζε από ζωή... "
Δεν νομίζω ότι έκανα κάποιον αφορισμό, απλά κατέληγα σε κάποιο συμπέρασμα βάσει συλλογισμού. Δυστυχώς επίσης, παρεξήγησες σε τι και σε ποιους αναφερόμουν και ίσως να φταίω εγώ γι' αυτό. Αν προσέξεις, αναφερόμουν σ' εκείνους που "μιλούν" περί κοινωνικής εξέγερσης υπονοώντας σαφώς δημοσιογράφους, πολιτικούς αναλυτές, πολιτικούς, απλούς πολίτες κ.λπ. και όχι εκείνους που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις, τις πορείες κ.λπ. Και φυσικά ούτε κατά διάνοια δεν είχα στο μυαλό μου να... τους εξορίσω!!!!! Απορώ πώς το σκέφτηκες αυτό;; Για να το πω πιο απλά, αυτό που εννοούσα ήταν ότι αν όντως συντελείται κοινωνική εξέγερση αυτό θα φανεί στις κάλπες. Αν η πλειοψηφία ψηφίσει πάλι παραδοσιακά, αυτό θα σημαίνει ότι η εξέγερση αφορά τους λίγους και όχι τον κοινωνικό κορμό που αναδεικνύει κυβερνήσεις και συνεπώς δεν πρόκειται περί "κοινωνικής" εξέγερσης. Οπότε σε μια τέτοια περίπτωση, αυτοί που μιλούσαν για τέτοιου είδους εξέγερση μπορούν να πάνε να την συναντήσουν σε άλλες κοινωνίες με πιο φλέγοντα κοινωνικά προβλήματα από τα δικά μας π.χ. στην Ασία ή την Αφρική, για να δουν πραγματικά από τι προκαλείται και ποια μορφή παίρνει μια κοινωνική εξέγερση. Αυτό είχα κατά νου και λυπάμαι αν δεν ήμουν αρκετά σαφής, ώστε να νομίζεις ότι θέλω να σε εξορίσω...!
"Η απάντηση που έδωσες στον like my bike δεν παραπέμπει στο αξίωμα Βουλγαράκη: Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό! Φτιάχνεις δικό σου αξίωμα που λέει ότι: Όταν δυο ανήθικοι συναινούν στο να κάνουν κάτι ανήθικο, από τη στιγμή που δεν είναι παράνομο... και από τη στιγμή που το έχει ψηφίσει και η πλειοψηφία... ε και τι να κάνουμε τώρα... αφού ψηφίστηκαν... Αντί να στείλεις αφοριστικά και στον διάολο άμεσα τον ανήθικο πολιτικό σου το κουβεντιάζεις κιόλας και εξισώνεις τις ευθύνες".
Η απάντηση που έδωσα στον like my bike σαφώς και δεν παραπέμπει στην εν λόγω ρήση, αλλά αντίθετα αποτελεί την αντίστροφη μορφή της. Ουσιαστικά είπα ότι το να υπόσχεσαι απλώς διορισμό (όχι και να τον κάνεις!) είναι μεν θεμιτό αλλά είναι ανήθικο. Απλώς ανηθικότητα κανείς δεν μπορεί να προσάψει στον άλλον, εφόσον από κοινού πράττουν ανήθικα. Ανήθικα πράττει ο πολιτικός γιατί εκμεταλλεύεται τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα προβλήματα. Πολιτικώς ανήθικα όμως πράττει και ο ψηφοφόρος, γιατί το δικαίωμα ψήφου του δόθηκε όχι για να την προσφέρει (την ψήφο) ως αντάλλαγμα για την επίτευξη προσωπικών ωφελειών αλλά για να την αξιοποιήσει με κριτήριο το κοινό συμφέρον, το συμφέρον της χώρας του. Ο συγκεκριμένος ψηφοφόρος όχι μόνο καθιστά την ίδια τη ζωή του έρμαιο των πολιτικών ανακατατάξεων, αλλά περιφρονεί έμπρακτα τους συμπολίτες του προτάσσοντας τη δική του βόλεψη έναντι της προαγωγής του συλλογικού καλού. Τέλος το ότι αναφέρθηκα σε μια κοινωνική πραγματικότητα, αυτή του ρουσφετιού, δεν σημαίνει ότι την επικροτώ κιόλας. Επανειλημμένα ανέφερα την προσωπική μου θέση που είναι ότι αν η πλειοψηφία (στην οποία δεν δήλωσα αν ανήκω ή όχι) επιθυμεί τη συνέχιση αυτού του πολιτικού παιχνιδιού ψηφίζοντας αυτούς που το ενθαρρύνουν και το αναπαράγουν, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο από το να υποταχθώ στη θέλησή τους ή αλλιώς να φύγω από τη χώρα. Νομίζω ότι είμαι σαφής. Διάβασε και όσα γράφω στη marlene και πιστεύω ότι θα καταλάβεις ποιες είναι οι αρχές μου.
Σε μια δημοκρατική κοινωνία, μόνο μια επανάσταση γνωρίζω: ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ!
Όλα τ' άλλα...
Από τη στιγμή που ένα blog ξεκινάει με έναν τέτοιο τίτλο και από ένα άτομο που γειώνει μονομιάς όποια επανάσταση ή όποιο επαναστατικό κίνημα έχει υπάρξει σε αυτόν τον πλανήτη, που διαχωρίζει μονομιάς, κάθετα και από την αρχή τη θέση του από όποιον αντιφρονούντα, που δεν αναγνωρίζει την δική του ιστορία, την επανάσταση του 21 , την ξένη ιστορία: τον πόλεμο του Βιετνάμ, την Κουβανική επανάσταση του Κάστρο και του Γκεβάρα, την Νικαράγουα των Σαντινίστας, την Χιλή του Αλιέντε, Το Απαρχαϊντ, την Αλγερινή επανάσταση, τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ κατά της δημοκρατικής κοινωνίας της Αμερικής. Και αναγνωρίζει μόνο την κάλπη(ι)κη επανάσταση της Ελλάδας του σήμερα, ήταν σημάδι ότι δεν χρειαζόταν να εμπλακώ σε αυτό το blog.
Θα μπορούσαμε να διαφωνούμε για μήνες. Ίσως και για χρόνια. Θα μπορούσαμε να περνάμε απο το μικροσκόπιο την κάθε λέξη και να γράφουμε τεράστια φυλλοσέντονα. Η επικοινωνία είναι από την αρχή χαμένη και ο κόπος και ο χρόνος άδικος και άκαιρος. Σου αναγνωρίζω νίκη. Παραδέχομαι ότι δεν υπάρχει άλλη επανάσταση από αυτή της κάλπης. Είθε οι φωτισμένοι άνθρωποι που μας κυβερνούν να μας κυβερνούν για πάντα... Mea culpa!
Ξέρεις podilatofreak και εγώ έναν αντίπαλο αναγνωρίζω ως ανίκητο. Την βλακεία. όλα τα άλλα...
πρόσφατες πλειοψηφίες που θα έπρεπε να σεβαστούμε λοιπόν: George W. Bush 2 πόλεμοι (Ιράκ, Αφγανιστάν), Vladimir Putin 3 πολεμοι (2 στην Τσετσενία ένας στην Γεωργία) Μιχάηλ Σακιασβίλη 1 πόλεμος (Οσετία), Αριέλ Σαρόν 1 πόλεμος (Λίβανος). Άλλοι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες που κάνουν ότι γουστάρουν: Hugo Chavez, Silvio Berlusconi et al.
Είναι προφανές ότι και για χρόνια να συζητάμε δεν θα υπάρξει συνεννόηση, όταν αγνοείς το περιεχόμενο και τη σημασία των λέξεων που χρησιμοποιείς, όταν εξισώνεις τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στον ξένο κατακτητή και την αντίσταση κατά δικτατορικών καθεστώτων με μια διαμαρτυρία που την διενέργειά της την επιτρέπει η ίδια η πολιτεία ενάντια στην οποία η διαμαρτυρία αυτή στρέφεται! Και δυστυχώς το να μην "περνάς από το μικροσκόπιο την κάθε λέξη" αλλά αντίθετα χωρίς διάκριση να υπάγεις εμφανώς διακριτές κατά την ουσία τους και τα γενεσιουργά τους αίτια περιπτώσεις υπό τον αυτόν όρο της "επανάστασης" υποδηλώνει τουλάχιστον απαιδευσία. Και αυτή η απροθυμία να βασανίζουμε τις λέξεις για να ανακαλύπτουμε το πραγματικό τους νόημα έχει οδηγήσει σε μεγάλο βαθμό στο σημερινό χυλό των ιδεών και των ιδεολογιών που αποτελεί το ιδανικό πρόπλασμα του φασισμού.
Και κάτι τελευταίο: Εγώ δεν έχω κανέναν αντίπαλο. Ακόμα και τη βλακεία την αποδέχομαι.
Μπους: εκλέχθηκε για 2η τετραετία, με ένα αποτέλεσμα που θεωρήθηκε αμφιλεγόμενο (βλ. Φλόριδα), ωστόσο επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Ο λαός του τον υπέμεινε (;) για τέσσερα χρόνια και όταν ήρθε η ώρα της ΚΑΛΠΗΣ έκανε τη μεγάλη ανατροπή: έφερε στην εξουσία για πρώτη φορά έναν μαύρο (ή παρ' ολίγον μαύρο) ηγέτη. Μια ανατροπή ίσως περισσότερο ψυχολογική παρά ουσίας αλλά ωστόσο ανατροπή που επιτεύχθηκε με καθ' όλα δημοκρατικό τρόπο και από την οποία είναι καιρός να παραδειγματιστούμε κι εμείς.
Πούτιν: εκλέγεται από τον ρωσικό λαό με ποσοστό μεγαλύτερο του 50-60% (στην πραγματικότητα νομίζω με πολύ μεγαλύτερο, αλλά επειδή δεν θυμάμαι ακριβώς αρκούμαι σε κάτι μετριοπαθές).
Τσάβεζ και Μπερλουσκόνι: Βλ. αμέσως παραπάνω με κατά τι μειωμένα ποσοστά.
Για τους υπολοίπους δεν θυμάμαι ακριβή ποσοστά, αλλά είναι αδιάφορο, εφόσον έχουν εκλεγεί νομίμως.
Μετά απ' αυτά, εσένα ποιος σε ρωτάει για το αν θα σεβαστείς τους ηγέτες που ψήφισαν οι λαοί τους; Αρκούμαι να σου θυμίσω ότι οι βομβαρδισμοί στη Σερβία το 1999 και η εισβολή στο Ιράκ το 2003 αποτελούν παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου που διαπράχθηκαν με πρόσχημα την αποκατάσταση της καλώς εννοούμενης δημοκρατίας με τα γνωστά αποτελέσματα.
Χριστίνα, τι εννοείς με το «και εσύ μια από τα ίδια»? γιατί δεν ακούγεται καθόλου ωραίο, πιο πολύ κάποιον που την βρίσκει με debating μου θυμίζεις με αυτό που γράφεις παρά με κάποιον που θέλει να αναπτύξει απλά τις απόψεις του.
Να σου θυμίσω ότι αυτό με την Φλόριντα έγινε με την πρώτη εκλογή Μπους το 2000 και όχι με την επανεκλογή του. Στην ουσία τεκμηριώνεις το επιχείρημα μου, ότι υπάρχουν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις δηλαδή, έστω και εάν τις εκλέξαν άλλοι, γιατί εμάς δεν μας πέφτει λόγος ποιος κυβερνάει στις ΗΠΑ ή την Ρωσική Ομοσπονδία, όπου οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών δεν φέρονται δημοκρατικά, είτε αυτό επηρεάζει τους ίδιους τους τους πολίτες είτε επηρεάζει κάποιους άλλους στην άλλη άκρη της γης. Που στην ουσία είναι το ίδιο με το «εγώ δεν επέλεξα τον Χ Ψ Ω για να κυβερνήσει στην δική μου χώρα, με ποιό δικαίωμα λοιπόν μου παραβιάζει τα βασικά μου δικαιώματα?» και θα μου πεις, δικηγόρος γαρ, ότι «έχεις το σύνταγμα να σε προστατεύει από τους όποιους ‘λάθος’ νόμους » αλλά το σύνταγμα δεν προστάτεψε την ζωή αυτού του παιδιού το προπερασμένο Σάββατο. Τα ανώτατα και τα διοικητικά δικαστήρια δεν προστατεύουν πάντα τους πολίτες από το κράτος, τους λειτουργούς του κράτους ή την αμέλεια/ αδυναμία του κράτους να θεσπίσει δικαιότερους κανόνες για την λειτουργία της κοινωνίας μας. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα το κράτος και όλοι οι μηχανισμοί του είναι ένα υδροκέφαλο τέρας. και δεν το λέω έτσι αυθαίρετα, πιάσε τις αναφορές της Διεθνούς Διαφάνειας ή την ετήσια έκθεση του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης.
Θα σε παρακαλούσα για κάτι, νομίζω τόσο εγώ όσο και ο fotonio ή όποιος άλλος συμμετείχε σε αυτό το thread που άνοιξες, προσπαθήσαμε να αναπτύξουμε τις θέσεις μας χωρίς προσβολές, ο φιλολογικός σνομπισμός ή και ο κλαδικός σνομπισμός αν θέλεις δεν έχουν θέση στα φόρα. αν θεωρείς ότι ο fotonio ή εγώ η οποιοσδήποτε άλλος «κακοποίησε την γλώσσα» ή χρησιμοποιεί λέξεις που δεν γνωρίζει την σημασία τους ή έχει μαγειρέψει τον χυλό των ιδεών που αναφέρεις, θα πρέπει να το δεχτείς χωρίς ειρωνεία, αλλιώς να αφήσουμε το ίντερνετ ολόκληρο στους φιλολόγους, ή για να το παραφράσω λίγο, το δικαίωμα στον λόγο μόνο σε όσους μπορούν και χειρίζονται την γλώσσα σωστά. Δεν πιστεύω ότι αυτό εννοείς, γιατί δεν μου ακούγεται και πολύ δημοκρατικό να σου πω την αλήθεια. Δεν ξέρω αν θυμάσαι την συγχωρεμένη την Μαλβίνα Κάραλη? ίσως όχι γιατί είσαι και σχετικά μικρή, η Κάραλη άνοιγε λεξικά και αποστήθιζε λέξεις για να τις χρησιμοποιεί στις εκπομπές της. Λέξεις που ο κόσμος δεν καταλάβαινε. Το να χρησιμοποιείς ένα λεξιλόγιο που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι δεν σε κάνει εξυπνότερο, σε κάνει απλά ανίκανο στην επικοινωνία. Τι είναι πιο σημαντικό? το να μπορείς να επικοινωνήσεις με επιτυχία με τους άλλους ή το να φτιάξεις μια «πομφόλιδα» όπως πιθανόν να έλεγες, γύρω από το εγώ σου, φουσκωμένη από τις άγνωστες για τους πολλούς λέξεις?
"κι εσύ μια απ' τα ίδια" έχεις δίκιο, ζητώ συγγνώμη, παραφέρθηκα, αλλά με είχε φορτώσει ο προηγούμενος.
Έχεις δίκιο και για τις εκλογές του 2000, αυτές ήταν οι αμφιλεγόμενες, αλλά περνάει τόσο γρήγορα ο χρόνος που μου φαίνεται σαν χθες.
Ως προς τα υπόλοιπα: είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να αμφισβητείς τον ηγέτη μιας ξένης χώρας, στην οποία ως ξένος δεν έχεις δικαίωμα συναπόφασης στα πολιτικά πράγματα, από το να αποτελείς εκλογική μειοψηφία στη δική σου χώρα, όπου θεωρητικά υφίσταται πάντα η δυνατότητα να καταστείς κυβερνητική πλειοψηφία. Η αμφισβήτηση της πολιτικής που ασκεί ένας ξένος ηγέτης είναι φυσικά θεμιτή όταν περιορίζεται στην κριτική. Καθίσταται παράνομη από άποψη διεθνούς δικαίου όμως όταν χρησιμοποιείται ως αφορμή για επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας του. Όταν πάλι η εξωτερική πολιτική που ασκεί ένας ξένος ηγέτης έχει ως συνέπεια την τυχόν έναρξη πολεμικών συγκρούσεων ή διάπραξη εγκλημάτων πολέμου υπάρχουν οι διεθνείς θεσμοί στους οποίους μπορούν να κληθούν για να λογοδοτήσουν τέτοιοι ηγέτες. Εννοείται επίσης ότι αν ο όποιος δημοκρατικά εκλεγμένος Μπους ή Πούτιν αποφασίσει να εισβάλλει στη χώρα σου ή να παραβιάσει με οποιοδήποτε τρόπο τα δικαιώματά σου μέσα σ' αυτήν, έχεις το αναφαίρετο δικαίωμα και την αυτονόητη υποχρέωση να αντισταθείς με κάθε μέσο.
Ως προς το αν οι θεσμοί της χώρας σου λειτουργούν ή όχι καλά, ας αναλάβει πρώτα ο καθένας από εμάς το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί ως πολίτη αυτής της χώρας και ύστερα ας φέρει στην εξουσία εκείνους που νομίζει ότι θα εξασφαλίσουν την καλύτερη λειτουργία των θεσμών, αλλιώς...ας καταργήσει τελείως τους θεσμούς κάνοντας μια πραγματική επανάσταση με τη δύναμη της πλειοψηφίας, καταργώντας δηλαδή το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα και φέρνοντας στη θέση του όποια μορφή πολιτικής οργάνωσης θεωρεί ο ίδιος καλύτερη.
Τέλος, για ποιες άγνωστες λέξεις μιλάς; Η λέξη για την οποία δημιουργήθηκε αμφισβήτηση είναι η λέξη "επανάσταση" -μη μου πεις πως είναι άγνωστη ή δύσκολη-, για την οποία αυτό που απλώς είπα είναι να μην συγχέεται με μια απλή διαμαρτυρία. Ποιες είναι οι... πομφόλυγες που χρησιμοποίησα για να οχυρώσω το εγώ μου;!
Χωρίς να το αντιληφθείς προφανώς, ανέφερες το κυριότερο πρόβλημα που υπάρχει στους πολιτικούς θεσμούς των σύγχρονων δημοκρατικών κοινωνιών. Το πρόβλημα είναι ότι μας κυβερνά η "κυβερνητική πλειοψηφία" και ότι οι υπόλοιποι είναι "κυβερνητική μειοψηφία". Αυτές οι πλειοψηφίες, μειοψηφίες προέρχονται μέσα από κάποιον εκλογικό νόμο που μόνο δίκαιος δεν είναι για τις μειοψηφίες, ενώ από την άλλη οι "μειοψηφίες" της Βουλής στην ουσία δεν μπορούν να κυβερνήσουν ή να περάσουν τις θέσεις τους, αφού συνήθως ή μόνη θέση, για τα εκάστοτε προβλήματα, είναι η θέση της κυβερνούσας πλειοψηφίας που τελικά σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο κάθε άλλο παρά πλειοψηφία είναι.
Ως αιτία για αυτό το πρόβλημα εγώ εντοπίζω τον κομματισμό που στην ουσία ομαδοποιεί υποχρεωτικά τους ψηφοφόρους αλλά και τους Βουλευτές, οι οποίοι οφείλουν να προσαρμόζουν τις θέσεις τους με την εκάστοτε κυβερνητική γραμμή για λόγους πίστης προς το κόμμα.
Αν τώρα αυτό το επεκτείνουμε στα διεθνή πολιτικά τεκταινόμενα, αφού είναι ένα φαινόμενο διεθνές, στην ουσία η κυβέρνηση Μπους, ( ή κάθε άλλου), που αναμειγνύεται στα πολιτικά δρώμενα της κάθε άλλης χώρας, δεν είναι μία κυβέρνηση όλων των Αμερικανών, (εδώ βάλε όποια άλλη χώρα θες, ενδεικτικά αναφέρω τους Αμερικάνους), αλλά στην ουσία η "κυβερνητική πλειοψηφία" κάποιας μειονότητας, σε σχέση πάντα με όλο τον πληθυσμό αυτής της χώρας, που αποφασίζει και επιλέγει πάλι βάση κάποιας κομματικής γραμμής και εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα .
Όπως έχω αναφέρει και σε ένα άλλο μου ποστ, η δημοκρατία στην μορφή που την έχουμε τώρα είναι ένα ατελές σύστημα που εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα. Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι η δημοκρατία που έχουμε είναι "του κώλου" προσωπικά ούτε με σοκάρει ούτε με κάνει να πιστέψω ότι ο άνθρωπος που το λέει είναι φασίστας ή οτιδήποτε άλλο.
Στην τελική δεν πιάνομαι από τις λέξεις, ειδικά αν οι λέξεις αυτές είναι γεμάτες στερεότυπα και κυρίως αν η έννοια τους απέχει μακράν στην πράξη από αυτό που υποτίθεται ότι εκφράζουν.
Ποιος δικαιούται τον τίτλο του δημοκράτη; Η εκάστοτε κυβερνούσα πλειοψηφία που μπροστά στο σύνολο ενός ολόκληρου λαού κάθε άλλο παρά πλειοψηφία είναι;
Γιατί η γνώμη των 35 που λένε το ίδιο πράγμα είναι καλύτερη από την γνώμη των υπόλοιπων 65 που έχουν ιδία άποψη για το κάθε τι;
Γιατί η γνώμη των 65 μετράει λιγότερο; Επειδή δεν είναι κατηγοριοποιημένη και ομαδοποιημένη;
Και στην τελική, αν η κοινωνία μας σαν παιδί του Διαφωτισμού, ασπάζεται την ατομική ελευθερία και το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να σκέφτεται και να ορίζει την ζωή του ελεύθερα, γιατί οι μεμονωμένες απόψεις των 65 δεν έχουν την ίδια αξία απέναντι στις οργανωμένες και συνήθως καθοδηγούμενες απόψεις των υπολοίπων 35. ( τα νούμερα είναι ενδεικτικά... μπορείς να τα προσαρμόσεις αναλόγως την χώρα για την οποία μιλάς.. το μοντέλο πάντως είναι ίδιο).
Γιατί θα πρέπει να αποδεχτώ αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης εφόσον αυτό το μοντέλο δεν κάνει την άποψη μου να ακούγεται, έστω και αν η άποψη μου είναι εντελώς "μειοψηφική";
Όταν μιλάς για "δημοκρατικό πολίτευμα" μιλάς για αυτό σαν να είναι το ιδανικό και το καλύτερο, μία έννοια που είναι a priori σωστή, ενώ στην ουσία έτσι όπως λειτουργεί και στην μορφή που λειτουργεί μιλάμε για μία έννοια που υπηρετεί πάλι μειοψηφίες και συγκεκριμένες απόψεις.
Αυτό κατά την γνώμη μου δεν είναι το "κράτος του δήμου", ( δημοκρατία), δηλαδή η εξουσία του λαού.. Είναι ένα από τα ίδια με τις άλλες "κατάπτυστες" ολιγαρχικές μορφές πολιτεύματος, με την επίφαση όμως της νομιμότητας και εξ ορισμού ορθότητας.
Μήπως τελικά πρέπει να πάψουμε να πιανόμαστε από τις λέξεις;
Και μήπως εν κατακλείδι πρέπει να σκεφτούμε εναλλακτικές λύσεις, άλλων διαδικαστικών μοντέλων λειτουργίας μιας κοινωνίας, υπέρ του ατόμου και του συνόλου ταυτόχρονα;
Τα μονομερή μοντέλα απέτυχαν (καπιταλισμός-ατομικές ελευθερίες/υπαρκτός σοσιαλισμός-δικαιώματα του λαού υπό μορφήν μάζας).
Απέναντι σε όλα όσα μηχανισμοί και θεσμοί έχουν 'κλειδώσει' και περιορίσει στο δικαίωμα της ψήφου, πολύ καλή διεκδίκηση φυσικά για τα τέλη του 19ου-αρχές 20ου αιώνα κι ωφέλιμη η ως εδώ αρνητική και θετική εμπειρία της.
Αλλά ως εδώ!
Η υπόθεση ψήφος πρέπει να αναθεωρηθεί ουσιαστικά και θεμελιακά, χωρίς να σημαίνει πως είναι η πανάκεια για την εξέλιξη και διαμόρφωση της κοινωνικής ζωής στη βάση κάποιων αρχών δικαίου, που θα πρέπει να αναθεωρούνται και να προσαρμόζονται στις εξελίξεις, συνεχώς και με φρέσκο και καθαρό μυαλό.
Πάντως, ζήτω η ανάδειξη της αφύπνισης των συνειδήσεων και ζήτω η εκκλεπτυσμένη συνείδηση, σαν εκείνος ο κυτταρικός πυρήνας, που θα γεννάει συνεχώς τα εχέγγυα μιας κοινωνίας δημιουργίας και αλληλοσεβασμού.
την απάτη της σημερινής δημοκρατίας την περιγράφει γλαφυρά ο Ρουσσώ στο Κοινωνικό Συμβόλαιο: "Ο αγγλικός λαός νομίζει ότι είναι ελεύθερος. απατάται οικτρά. είναι ελεύθερος μόνο κατά τη διάρκεια της εκλογής των μελών του κοινοβουλίου. μόλις εκλεγούν, είναι δούλος, δεν είναι τίποτα".
Δεν ξεκίνησα αυτό το post για να υπερασπιστώ τη μορφή της δημοκρατίας που έχουμε σήμερα ως πανάκεια. Για το ζήτημα της ανεύρεσης του ιδανικού πολιτεύματος έχουν χυθεί τόνοι μελάνης από την αρχαιότητα και θεωρώ τον εαυτό μου εντελώς ανεπαρκή να εισφέρει μια συνολική, λειτουργική, βιώσιμη και αποδέξιμη πρόταση αλλαγής του υπάρχοντος δημοκρατικού κελύφους (ναι, παραδέχομαι ότι ως ένα βαθμό λειτουργεί ως κέλυφος!).
Αφορμή για όσα έγραψα ήταν τα πρόσφατα γεγονότα που κατά την προσωπική μου άποψη δεν μπορούν να θεωρηθούν κοινωνική εξέγερση, πόσο μάλλον επανάσταση και γι' αυτό δεν ήθελα να πάω το ζήτημα τόσο μακρυά ώστε να μιλήσω για το ιδανικό πολίτευμα. Και η θέση μου ήταν ότι εφόσον το πολίτευμα αυτό δεν έχει ανατραπεί και δεν υπάρχει, καθώς φαίνεται, κυρίαρχη βούληση για την ανατροπή του, είμαστε υποχρεωμένοι να συμμορφωθούμε με τις επιταγές του.
Όντως η δημοκρατία μας πάσχει, αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό ευθυνόμαστε κι εμείς οι ίδιοι ως ψηφοφόροι, που αδυνατούμε να διακρίνουμε τις πολιτικές ποιότητες, που εντυπωσιαζόμαστε από τις πολιτικές κληρονομιές και τα ηχηρά ονόματα και δεν έχουμε διαμορφώσει ένα σταθερό κριτήριο ψήφου με βάση το συλλογικό μας συμφέρον, με αποτέλεσμα να μας κυβερνάνε ανάξιοι με εφήμερα οράματα τετραετούς ορίζοντα. Με αυτό ως δεδομένο, δηλαδή την ανάθεση της εξουσίας σε πρόσωπα που υπολείπονται των μέσων δυνατοτήτων του λαού μας, θεωρώ ότι η δημοκρατία μας δεν έχει εξαντλήσει τα όριά της, γιατί δεν της έχουμε δώσει την ευκαιρία προς τούτο. Όταν έρθουν στην εξουσία άνθρωποι αναγνωρισμένα ικανοί και καταδειχθεί ενδεχομένως ότι ούτε και με αυτούς είναι βιώσιμο το δημοκρατικό πλαίσιο, ας το καταργήσουμε. Μπορείτε όμως να μου προτείνετε κάτι πολύ συγκεκριμένο σε αντικατάστασή του για να συμμετέχω κι εγώ στην ανατροπή;
Royaloak, ας μην τα βλέπουμε τόσο μανιχαϊστικά τα πράγματα: η δημοκρατία είναι ευέλικτο πολίτευμα, μπορεί να εμπεριέχει στοιχεία τόσο κομμουνιστικά όσο και φιλελεύθερα. Το πώς δηλαδή λειτουργεί η οικονομία δεν συμπαρασύρει αναγκαστικά και το πολίτευμα προς μια συγκεκριμένη μορφή και το αντίστροφο. Δες π.χ. την σημερινή κομμουνιστική-φιλελεύθερη-δημοκρατική και δεν ξέρω τι άλλο Κίνα.
Προσωπικά δεν πιστεύω πως η ανατροπή είναι προ των πυλών. Άρα μην περιμένεις από μένα να σου προτείνω τις ουτοπίες που μπορεί να ακούγονται γενικά. Ακριβώς, γιατί δεν υφίστανται οι συνειδήσεις, η γνώση και η ψυχραιμία για τέτοια πράγματα.
Αυτό που γίνεται τώρα είναι επικίνδυνο, αλλόγιστο ξέσπασμα απελπισίας. Και δεν μιλώ για τις διαδηλώσεις, αλλά για τις καταστροφές. One thing at a time λένε οι Άγγλοι. Για την ώρα ήταν ευκαιρία να ξεκαθαριστεί το αίτημα, του τι είναι αστυνομία και πώς λειτουργεί. Τολμηρό; Ναι! Αν χρειαζόταν και με τους 'μπρούτους' αστυνομικούς παρέα. Να μια αιχμή που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και να κάνει συσπειρώσεις που κανείς δεν θα περίμενε. Γιατί; Για ποιοτικές αλλαγές, μικρές, σίγουρες και σταδιακές. Πειράματα μέσα στο αδιέξοδο μιας κρίσης. Αντ'αυτού σχηματίζονται ταμπουρωμένες ομάδες κι εμείς καθόμαστε να κοιτάμε μια σύγκρουση επιπέδου βεντέτας, που εκφράζονται με το χουλιγκάνικα σηκωμένο μεσαίο δάχτυλο, να αιωρείται στον αέρα, με ένα επίχρισμα κοινωνικού χαρακτήρα, που όμως δεν οδηγεί πουθενά. .
Αλλά απ' αυτή την υποτιθέμενη ανατροπή ως το ν'ανακηρύσεται επανάσταση ο μηχανισμός της κάλπης, απέχει παρασάγγες... Προσωπικά περιορίζομαι στο να διεκδικώ την καθαρότητα της καθημερινότητάς μου, κρατώντας την αυτονομία μου, ανήκοντας σ'ενα σύνολο που είναι αναγκασμένο να ζει με κώδικες, που εκτείνονται από τις περιοχές της εξουσίας (όπως κι αν αυτή εκφράζεται) ως της αντιεξουσίας (όπως κι αν αυτή εκφράζεται). Οι κώδικες αυτοί με περιορίζουν σαν άνθρωπο και σα δημιουργό. Συχνά με κάνουν και βγάζω πληγές (στην κυριολεξία). Παλεύω σώμα με σώμα όπου μπορώ,χωρις να παράγω χάος για το χάος. Γενικά δεν με πειράζει ο θάνατος αρκεί τα υπολείμματα του νεκρού να θρέψουν νέο σώμα.
Μανιχαϊστικά; Δεν ξέρω τι λές. Αν κάτι με απωθεί είναι οι ταμπέλες. Κίνα; Μπρρρ!!! Πάγωσα. Θαυμάζω το έργο του Μεγάλου Τιμονιέρη, αλλά ως το σημείο που ενέπνευσε ένα λαό να αποτινάξει αυτό που αποτίναξε. Από 'κει και ύστερα όπως όλες οι θρησκείες που κατάληξαν σε δόγματα δεν μ'ενδιαφέρει. Η σημερινή Κίνα είναι κακό παράδειγμα. Κι έπειτα, όταν προσπαθώ να σκεφτώ καθαρά πέρα απ'αυτό που φαίνεται, έχω πάψει να θαυμάζω πρότυπα εδώ κι αιώνες.
χρησιμοποίησα την έκφραση "επανάσταση της κάλπης" μόνο και μόνο για να υποδηλώσω και να υπενθυμίσω ότι δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε ούτε καν αυτήν την ελάχιστη ανατροπή, τη δυνατότητα της οποίας μας παρέχει η περιφρονούμενη ψήφος, και συνεπώς νομίζω ότι είναι γελοίο να μιλάμε μαξιμαλιστικά για κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις.
Κατά τ' άλλα, εκτιμώ ιδιαίτερα την προσωπική προσπάθεια του καθενός ανένταχτου σε συλλογικά σχήματα να διαμορφώσει μια τίμια παρουσία σ' ένα σκηνικό χαοτικών αξιών και πιστεύω στην παραδειγματική επίδραση τέτοιων μονάδων.
Ποιες είναι οι... πομφόλυγες που χρησιμοποίησα για να οχυρώσω το εγώ μου;!
Σημείωσε λάθος, το ότι το κάνουν άλλοι δεν σημαίνει ότι το κάνεις και εσύ. Μακάρι το 2009 να μας βρει όλους δικαιότερους και σοφότερους και να φωτίσει και λίγο τους 300 εκεί μέσα είτε τους επιλέξαμε είτε τους επέλεξαν άλλοι για εμάς, όποιο και να ήταν το κίνητρο τους τελικά.
Προσωπικά σου εύχομαι χρόνια πολλά και κάθε ευτυχία.
Αλλά μάλλον το 2009 πρέπει να φωτίσει εμάς πρώτα για να φωτίσουμε κι εμείς με τη σειρά μας τους 300!
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου! Αντεύχομαι καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά μ' αυτούς που αγαπάς!
Υ.Γ. Η θερμοκρασία είναι ιδανική για διατήρηση ψυχρών σχέσεων, δηλαδή για παγωτό μετά το ποδήλατο..
Είμαι εκτός ποδηλάτου για λίγο, είχα ένα ατύχημα και έσπασα τα χέρια μου, το δεξί είναι οκ τώρα (σχετικά) αλλά το αριστερό το έχω ακόμα σε νάρθηκα/κηδεμόνα. Αλλά ευχαρίστως να σε συναντήσω σε εκείνο το στέκι των τρισεκατομμυριούχων αφότου τελειώσεις την βόλτα σου κάποια μέρα.
Πώς τα κατάφερες να σπάσεις και τα δυο σου χέρια... Περαστικά εύχομαι και γρήγορη επάνοδο στη σέλα!
Των τρισεκατομμυριούχων; Μάλλον έχεις δίκιο... Καλά, την άλλη φορά θα πάμε στο Βάρσο που είναι και παραδοσιακός!
Ευχαριστώ! έτσι δεν λέγεται? zillions? μου αρέσει ο Βάρσος, το τρομερό το παρφέ του! έπεσα από το ποδήλατο ύστερα από φρενάρισμα και επειδή έχω και ψηλά την σέλα πέταξα στην ουσία και προσγειώθηκα πάνω στα δυο τεντωμένα χέρια μου. έσπασαν στο ίδιο σημείο. Αυτά τα πράγματα ούτε στο κινέζικο τσίρκο δεν τα κάνουν!
ayth einai h apanthsh mou pros ton filo pou milhse gia kalpes .o kosmos distyxws den katalabainei oti opoio koma k na bgei den allazei tipota apolitos dioti ola ta komata mazi ta apofasizoun ola pisw apo thn plati mas prin apo mas gia mas
AKYRO APOXH MPAS K DOUME ASPRH MERA
Ναι, νομίζω έτσι λέγεται... Από Βάρσο ξεχωρίζω μόκα: θεϊκό! Το παρφέ μου πέφτει λίγο βαρύ...
Πώς πήγε σήμερα; Πήρες σβάρνα τα τραίνα με το μαγνητοφωνάκι; Δε σε είδα να σε φιλέψω!
χρόνια πολλά και για την γιορτή σου btw. Είχα βγει χτες σε σχήμα με άλλο ένα παιδί στο τρένο και τραγουδάγαμε το «τρία παιδάκια είμαστε» απλά το τρίτο παιδάκι υπέγραψε συμβόλαιο με δισκογραφική και μας την έκανε.
αυτό το νήμα με μια κουβέντα του Κορνήλιου Καστοριάδη:
"Επαναστατική είναι η περίοδος όπου ο καθένας σταματά να μένει σπίτι του, σταματά να είναι αυτό που είναι συνήθως: τσαγκάρης, δημοσιογράφος, εργάτης ή γιατρός, και ξαναγίνεται ενεργός πολίτης που επιθυμεί κάτι για την κοινωνία και τη θέσμισή της και θεωρεί ότι η πραγμάτωση αυτού του κάτι εξαρτάται άμεσα από τον ίδιο και τους άλλους και όχι από μια ψηφοφορία ή από αυτό που θα κάνουν αντ' αυτού οι εκπρόσωποί του. Μια τέτοια επανάσταση δεν είναι βίαια εξ ορισμού, μπορεί να λάβει χώρα χωρίς να χυθεί σταγόνα αίματος" (Η ελληνική ιδιαιτερότητα, τόμος Β΄, σελ. 258-259).
Εδώ, λύθηκαν οι καταλήψεις, μαζεύτηκαν τα πανό, σκουπίστηκαν οι δρόμοι, χτύπησε το κουδούνι ότι τέλειωσε το διάλειμμα, επιστρέψαμε στην ανατομική καρέκλα του γραφείου και πια μαζευτήκαμε γύρω από τις ψητές γαλοπούλες, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τις τσόχες. Άντε και του χρόνου!
Καλή χρονιά!
Αναπαρήγαγα είδηση από το ραδιόφωνο. Μάλλον βιάστηκα πριν την διασταυρώσω. Λάθος μου. Από την άλλη όμως προσωπικά δεν με καλύπτουν οι ποινές τους.
Δεν είναι ξυλοδαρμός συμμοριτών. Είναι ξυλοδαρμός από κρατικά όργανα σε κάποιον που δεν έκανε απολύτως τίποτα. Κατάχρηση εξουσίας και τραμπουκισμός του κερατά. Θα έπρεπε κάποιος ή κάποιοι να σαπίσουν στη φυλακή. Είναι πολύ τυχερό το παιδί που δεν έμεινε στον τόπο ή που δεν έπαθε μόνιμη βλάβη. Όπως θα έπρεπε να σαπίσει και ο δολοφόνος του Καλτεζά. Μόνο που εκείνος δεν είχε για δικηγόρο τον Κούγια αλλά τον Λυκουρέζο που αν και ανέλαβε την υπεράσπιση ενός στυγνού δολοφόνου (ότι ακριβώς κάνει και ο Κούγιας σήμερα δηλαδή) ο λαός τον τίμησε με το αξίωμα του βουλευτή. Να περιμένω αύριο να δω τον Κούγια πρωθυπουργό;
Πραγματικά μου κάνει εντύπωση που δεν αναφέρθηκες στο υπόλοιπο κείμενο μου για την δημοκρατία του κώλου. Να υποθέσω ότι συμφωνείς με τα γραφόμενά μου ή απλά πιάστηκες από το συγκεκριμένο κομμάτι για να δημιουργήσεις εντυπώσεις; Μάλλον το δεύτερο... Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σου επί τις ουσίας και θα ήθελα να σε δω να δέχεσαι αφορισμούς απο τον stroumf όταν ο ίδιος αφορίζεις και παραθέτω και εγώ με τη σειρά μου δικά σου γραμμένα:
Περιμένω μόνο να δω τι θα βγάλουν οι κάλπες στις επόμενες εκλογές, όταν αυτές γίνουν. Και αν το 80% του εκλογικού σώματος ψηφίσει αναφανδόν τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία τα τελευταία 25 χρόνια, αυτό θα σημαίνει ότι είμαστε μια απέραντη παιδική χαρά πλακατζήδων και αυτοί που μιλούν περί κοινωνικής εξέγερσης, μάλλον θα πρέπει να αλλάξουν χώρα, αν όχι ήπειρο, για να την ανακαλύψουν εκ νέου.
Πραγματικά πιστεύω ότι είμαστε ανώριμοι πολιτικά και ότι αν είχες τη δύναμη θα ζητούσες την εξορία μου. Τώρα απλά τη προτείνεις. Πολιτικές βουλήσεις που έστελναν ανθρώπους να αλλάξουν χώρο τις έχουμε ξαναδεί σε αυτόν τον τόπο. Η Μακρόνησος κάποτε έσφυζε από ζωή...
Δεν είναι κακό να είσαι σωβινιστής, όπως δεν είναι κακό και κάποιοι άλλοι να έχουν διαφορετική άποψη με εσένα. Κακό είναι ότι θεωρείς αφόρητη τη συνύπαρξη μαζί τους και καταλήγεις σε ακραίες δηλώσεις.
Η απάντηση που έδωσες στον like my bike δεν παραπέμπει στο αξίωμα Βουλγαράκη: Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό! Φτιάχνεις δικό σου αξίωμα που λέει ότι: Όταν δυο ανήθικοι συναινούν στο να κάνουν κάτι ανήθικο, από τη στιγμή που δεν είναι παράνομο... και από τη στιγμή που το έχει ψηφίσει και η πλειοψηφία... ε και τι να κάνουμε τώρα... αφού ψηφίστηκαν... Αντί να στείλεις αφοριστικά και στον διάολο άμεσα τον ανήθικο πολιτικό σου το κουβεντιάζεις κιόλας και εξισώνεις τις ευθύνες.
Νομίζεις ότι έχω αυταπάτες; Έχεις την παραμικρή εντύπωση πως περιμένω έτσι απλά να αλλάξει ο δικομματισμός; Η νομίζεις πως ο κόσμος έχει επιλογές; Όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε κρύα σκατά και ζεστά σκατά. Στο τέλος σκατά θα πάρεις...
"Αναπαρήγαγα είδηση από το ραδιόφωνο. Μάλλον βιάστηκα πριν την διασταυρώσω. Λάθος μου. Από την άλλη όμως προσωπικά δεν με καλύπτουν οι ποινές τους.
Δεν είναι ξυλοδαρμός συμμοριτών. Είναι ξυλοδαρμός από κρατικά όργανα σε κάποιον που δεν έκανε απολύτως τίποτα. Κατάχρηση εξουσίας και τραμπουκισμός του κερατά. Θα έπρεπε κάποιος ή κάποιοι να σαπίσουν στη φυλακή".
Το σύστημα δικαίου που διαθέτουμε προβλέπει διαβάθμιση των ποινών ανάλογα με τη βαρύτητα του αδικήματος και την συνεκτίμηση λοιπών παραγόντων π.χ. ελαφρυντικές περιστάσεις. Συνεπώς -και ευτυχώς- δεν τιμωρούνται όλα τα αδικήματα με την ίδια ποινή. Ουσιαστικά "στη φυλακή σαπίζει" μόνο όποιος έχει διαπράξει ανθρωποκτονία από πρόθεση. Η επικίνδυνη σωματική βλάβη για την οποία καταδικάστηκαν οι υπαίτιοι του ξυλοδαρμού του φοιτητή αποτελεί πλημμέλημα και όχι κακούργημα και ως εκ τούτου ήταν εκ του νόμου αδύνατον να οδηγηθούν στη φυλακή για "να σαπίσουν". Λέγοντας τώρα εσύ ότι "θα έπρεπε κάποιος ή κάποιοι να σαπίσουν στη φυλακή" τι ακριβώς εννοείς; Ότι θα έπρεπε να δοθεί διαφορετικός χαρακτηρισμός στο αδίκημα; Ίσως π.χ. απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση; Ευτυχώς -ή δυστυχώς (;)- για όλους μας, δεν είσαι εσύ αυτός που θα προσδώσει τον ποινικό χαρακτηρισμό στην πράξη, εφόσον δεν έχεις τη θεσμική εξουσία προς τούτο, αλλά ένα ψύχραιμο δικαστήριο που κέκτηται την αναγκαία επιστημονική κατάρτιση. Εννοείς ίσως ότι δεν αποδέχεσαι την απόφαση; Και τι θα κάνεις; Αυτοδικία; Οπωσδήποτε είσαι ελεύθερος να πιστεύεις στον νόμο της ζούγκλας αλλά όχι να τον επιβάλλεις κιόλας, εκτός κι αν προσεταιριστείς την πλειοψηφία της κοινωνίας. Πάντως εγώ προσωπικά δεν θα πάρω. Κατά τα λοιπά νομίζω ότι, εν αγνοία σου μάλλον, κάνεις μια πολύ ενδιαφέρουσα νομική πρόταση: να θεωρηθούν ιδιάζουσες οι σωματικές βλάβες που προκαλούν αστυνομικά όργανα, ώστε να τυγχάνουν αυστηρότερης μεταχείρισης.
"Πραγματικά μου κάνει εντύπωση που δεν αναφέρθηκες στο υπόλοιπο κείμενο μου για την δημοκρατία του κώλου. Να υποθέσω ότι συμφωνείς με τα γραφόμενά μου ή απλά πιάστηκες από το συγκεκριμένο κομμάτι για να δημιουργήσεις εντυπώσεις; Μάλλον το δεύτερο... Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σου επί τις ουσίας..."
Λυπάμαι αν σε στενοχώρησα που δεν σχολίασα τα γραφόμενά σου στη "δημοκρατία του κώλου", αλλά δυστυχώς δεν βρήκα κάτι άξιο σχολιασμού σε ένα μάλλον συναισθηματικό κείμενο, στο οποίο δεν κατάφερα να διακρίνω κάποιον ειρμό παρά μόνο μεμονωμένες κορώνες. Πραγματικά, το μόνο που ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά μου και με προβλημάτισε ήταν η αναφορά σου στο περιεχόμενο μιας δικαστικής απόφασης που απ' όσο γνώριζα δεν είχε εκδοθεί ακόμα και, δικαίως νομίζω, η σκέψη μου πήγε προς δύο τινά: ή πράγματι γνώριζες κάτι παραπάνω και γι' αυτό σε προσκάλεσα να μου υποδείξεις τις πηγές σου, ή εσκεμμένα ή από πλάνη διέδιδες κάτι ψευδές.
"...και θα ήθελα να σε δω να δέχεσαι αφορισμούς απο τον stroumf όταν ο ίδιος αφορίζεις και παραθέτω και εγώ με τη σειρά μου δικά σου γραμμένα:...
Πραγματικά πιστεύω ότι είμαστε ανώριμοι πολιτικά και ότι αν είχες τη δύναμη θα ζητούσες την εξορία μου. Τώρα απλά τη προτείνεις. Πολιτικές βουλήσεις που έστελναν ανθρώπους να αλλάξουν χώρο τις έχουμε ξαναδεί σε αυτόν τον τόπο. Η Μακρόνησος κάποτε έσφυζε από ζωή... "
Δεν νομίζω ότι έκανα κάποιον αφορισμό, απλά κατέληγα σε κάποιο συμπέρασμα βάσει συλλογισμού. Δυστυχώς επίσης, παρεξήγησες σε τι και σε ποιους αναφερόμουν και ίσως να φταίω εγώ γι' αυτό. Αν προσέξεις, αναφερόμουν σ' εκείνους που "μιλούν" περί κοινωνικής εξέγερσης υπονοώντας σαφώς δημοσιογράφους, πολιτικούς αναλυτές, πολιτικούς, απλούς πολίτες κ.λπ. και όχι εκείνους που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις, τις πορείες κ.λπ. Και φυσικά ούτε κατά διάνοια δεν είχα στο μυαλό μου να... τους εξορίσω!!!!! Απορώ πώς το σκέφτηκες αυτό;; Για να το πω πιο απλά, αυτό που εννοούσα ήταν ότι αν όντως συντελείται κοινωνική εξέγερση αυτό θα φανεί στις κάλπες. Αν η πλειοψηφία ψηφίσει πάλι παραδοσιακά, αυτό θα σημαίνει ότι η εξέγερση αφορά τους λίγους και όχι τον κοινωνικό κορμό που αναδεικνύει κυβερνήσεις και συνεπώς δεν πρόκειται περί "κοινωνικής" εξέγερσης. Οπότε σε μια τέτοια περίπτωση, αυτοί που μιλούσαν για τέτοιου είδους εξέγερση μπορούν να πάνε να την συναντήσουν σε άλλες κοινωνίες με πιο φλέγοντα κοινωνικά προβλήματα από τα δικά μας π.χ. στην Ασία ή την Αφρική, για να δουν πραγματικά από τι προκαλείται και ποια μορφή παίρνει μια κοινωνική εξέγερση. Αυτό είχα κατά νου και λυπάμαι αν δεν ήμουν αρκετά σαφής, ώστε να νομίζεις ότι θέλω να σε εξορίσω...!
"Η απάντηση που έδωσες στον like my bike δεν παραπέμπει στο αξίωμα Βουλγαράκη: Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό! Φτιάχνεις δικό σου αξίωμα που λέει ότι: Όταν δυο ανήθικοι συναινούν στο να κάνουν κάτι ανήθικο, από τη στιγμή που δεν είναι παράνομο... και από τη στιγμή που το έχει ψηφίσει και η πλειοψηφία... ε και τι να κάνουμε τώρα... αφού ψηφίστηκαν... Αντί να στείλεις αφοριστικά και στον διάολο άμεσα τον ανήθικο πολιτικό σου το κουβεντιάζεις κιόλας και εξισώνεις τις ευθύνες".
Η απάντηση που έδωσα στον like my bike σαφώς και δεν παραπέμπει στην εν λόγω ρήση, αλλά αντίθετα αποτελεί την αντίστροφη μορφή της. Ουσιαστικά είπα ότι το να υπόσχεσαι απλώς διορισμό (όχι και να τον κάνεις!) είναι μεν θεμιτό αλλά είναι ανήθικο. Απλώς ανηθικότητα κανείς δεν μπορεί να προσάψει στον άλλον, εφόσον από κοινού πράττουν ανήθικα. Ανήθικα πράττει ο πολιτικός γιατί εκμεταλλεύεται τις ανθρώπινες αδυναμίες και τα προβλήματα. Πολιτικώς ανήθικα όμως πράττει και ο ψηφοφόρος, γιατί το δικαίωμα ψήφου του δόθηκε όχι για να την προσφέρει (την ψήφο) ως αντάλλαγμα για την επίτευξη προσωπικών ωφελειών αλλά για να την αξιοποιήσει με κριτήριο το κοινό συμφέρον, το συμφέρον της χώρας του. Ο συγκεκριμένος ψηφοφόρος όχι μόνο καθιστά την ίδια τη ζωή του έρμαιο των πολιτικών ανακατατάξεων, αλλά περιφρονεί έμπρακτα τους συμπολίτες του προτάσσοντας τη δική του βόλεψη έναντι της προαγωγής του συλλογικού καλού. Τέλος το ότι αναφέρθηκα σε μια κοινωνική πραγματικότητα, αυτή του ρουσφετιού, δεν σημαίνει ότι την επικροτώ κιόλας. Επανειλημμένα ανέφερα την προσωπική μου θέση που είναι ότι αν η πλειοψηφία (στην οποία δεν δήλωσα αν ανήκω ή όχι) επιθυμεί τη συνέχιση αυτού του πολιτικού παιχνιδιού ψηφίζοντας αυτούς που το ενθαρρύνουν και το αναπαράγουν, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο από το να υποταχθώ στη θέλησή τους ή αλλιώς να φύγω από τη χώρα. Νομίζω ότι είμαι σαφής. Διάβασε και όσα γράφω στη marlene και πιστεύω ότι θα καταλάβεις ποιες είναι οι αρχές μου.
Σε μια δημοκρατική κοινωνία, μόνο μια επανάσταση γνωρίζω: ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ!
Όλα τ' άλλα...
Από τη στιγμή που ένα blog ξεκινάει με έναν τέτοιο τίτλο και από ένα άτομο που γειώνει μονομιάς όποια επανάσταση ή όποιο επαναστατικό κίνημα έχει υπάρξει σε αυτόν τον πλανήτη, που διαχωρίζει μονομιάς, κάθετα και από την αρχή τη θέση του από όποιον αντιφρονούντα, που δεν αναγνωρίζει την δική του ιστορία, την επανάσταση του 21 , την ξένη ιστορία: τον πόλεμο του Βιετνάμ, την Κουβανική επανάσταση του Κάστρο και του Γκεβάρα, την Νικαράγουα των Σαντινίστας, την Χιλή του Αλιέντε, Το Απαρχαϊντ, την Αλγερινή επανάσταση, τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ κατά της δημοκρατικής κοινωνίας της Αμερικής. Και αναγνωρίζει μόνο την κάλπη(ι)κη επανάσταση της Ελλάδας του σήμερα, ήταν σημάδι ότι δεν χρειαζόταν να εμπλακώ σε αυτό το blog.
Θα μπορούσαμε να διαφωνούμε για μήνες. Ίσως και για χρόνια. Θα μπορούσαμε να περνάμε απο το μικροσκόπιο την κάθε λέξη και να γράφουμε τεράστια φυλλοσέντονα. Η επικοινωνία είναι από την αρχή χαμένη και ο κόπος και ο χρόνος άδικος και άκαιρος. Σου αναγνωρίζω νίκη. Παραδέχομαι ότι δεν υπάρχει άλλη επανάσταση από αυτή της κάλπης. Είθε οι φωτισμένοι άνθρωποι που μας κυβερνούν να μας κυβερνούν για πάντα... Mea culpa!
Ξέρεις podilatofreak και εγώ έναν αντίπαλο αναγνωρίζω ως ανίκητο. Την βλακεία. όλα τα άλλα...
πρόσφατες πλειοψηφίες που θα έπρεπε να σεβαστούμε λοιπόν: George W. Bush 2 πόλεμοι (Ιράκ, Αφγανιστάν), Vladimir Putin 3 πολεμοι (2 στην Τσετσενία ένας στην Γεωργία) Μιχάηλ Σακιασβίλη 1 πόλεμος (Οσετία), Αριέλ Σαρόν 1 πόλεμος (Λίβανος). Άλλοι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες που κάνουν ότι γουστάρουν: Hugo Chavez, Silvio Berlusconi et al.
Είναι προφανές ότι και για χρόνια να συζητάμε δεν θα υπάρξει συνεννόηση, όταν αγνοείς το περιεχόμενο και τη σημασία των λέξεων που χρησιμοποιείς, όταν εξισώνεις τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στον ξένο κατακτητή και την αντίσταση κατά δικτατορικών καθεστώτων με μια διαμαρτυρία που την διενέργειά της την επιτρέπει η ίδια η πολιτεία ενάντια στην οποία η διαμαρτυρία αυτή στρέφεται! Και δυστυχώς το να μην "περνάς από το μικροσκόπιο την κάθε λέξη" αλλά αντίθετα χωρίς διάκριση να υπάγεις εμφανώς διακριτές κατά την ουσία τους και τα γενεσιουργά τους αίτια περιπτώσεις υπό τον αυτόν όρο της "επανάστασης" υποδηλώνει τουλάχιστον απαιδευσία. Και αυτή η απροθυμία να βασανίζουμε τις λέξεις για να ανακαλύπτουμε το πραγματικό τους νόημα έχει οδηγήσει σε μεγάλο βαθμό στο σημερινό χυλό των ιδεών και των ιδεολογιών που αποτελεί το ιδανικό πρόπλασμα του φασισμού.
Και κάτι τελευταίο: Εγώ δεν έχω κανέναν αντίπαλο. Ακόμα και τη βλακεία την αποδέχομαι.
Μπους: εκλέχθηκε για 2η τετραετία, με ένα αποτέλεσμα που θεωρήθηκε αμφιλεγόμενο (βλ. Φλόριδα), ωστόσο επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο. Ο λαός του τον υπέμεινε (;) για τέσσερα χρόνια και όταν ήρθε η ώρα της ΚΑΛΠΗΣ έκανε τη μεγάλη ανατροπή: έφερε στην εξουσία για πρώτη φορά έναν μαύρο (ή παρ' ολίγον μαύρο) ηγέτη. Μια ανατροπή ίσως περισσότερο ψυχολογική παρά ουσίας αλλά ωστόσο ανατροπή που επιτεύχθηκε με καθ' όλα δημοκρατικό τρόπο και από την οποία είναι καιρός να παραδειγματιστούμε κι εμείς.
Πούτιν: εκλέγεται από τον ρωσικό λαό με ποσοστό μεγαλύτερο του 50-60% (στην πραγματικότητα νομίζω με πολύ μεγαλύτερο, αλλά επειδή δεν θυμάμαι ακριβώς αρκούμαι σε κάτι μετριοπαθές).
Τσάβεζ και Μπερλουσκόνι: Βλ. αμέσως παραπάνω με κατά τι μειωμένα ποσοστά.
Για τους υπολοίπους δεν θυμάμαι ακριβή ποσοστά, αλλά είναι αδιάφορο, εφόσον έχουν εκλεγεί νομίμως.
Μετά απ' αυτά, εσένα ποιος σε ρωτάει για το αν θα σεβαστείς τους ηγέτες που ψήφισαν οι λαοί τους; Αρκούμαι να σου θυμίσω ότι οι βομβαρδισμοί στη Σερβία το 1999 και η εισβολή στο Ιράκ το 2003 αποτελούν παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου που διαπράχθηκαν με πρόσχημα την αποκατάσταση της καλώς εννοούμενης δημοκρατίας με τα γνωστά αποτελέσματα.
Ακριβώς όπως τα λές podilatofreak. Εσυ δεν έχεις κανέναν αντίπαλο...
Χριστίνα, τι εννοείς με το «και εσύ μια από τα ίδια»? γιατί δεν ακούγεται καθόλου ωραίο, πιο πολύ κάποιον που την βρίσκει με debating μου θυμίζεις με αυτό που γράφεις παρά με κάποιον που θέλει να αναπτύξει απλά τις απόψεις του.
Να σου θυμίσω ότι αυτό με την Φλόριντα έγινε με την πρώτη εκλογή Μπους το 2000 και όχι με την επανεκλογή του. Στην ουσία τεκμηριώνεις το επιχείρημα μου, ότι υπάρχουν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις δηλαδή, έστω και εάν τις εκλέξαν άλλοι, γιατί εμάς δεν μας πέφτει λόγος ποιος κυβερνάει στις ΗΠΑ ή την Ρωσική Ομοσπονδία, όπου οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών δεν φέρονται δημοκρατικά, είτε αυτό επηρεάζει τους ίδιους τους τους πολίτες είτε επηρεάζει κάποιους άλλους στην άλλη άκρη της γης. Που στην ουσία είναι το ίδιο με το «εγώ δεν επέλεξα τον Χ Ψ Ω για να κυβερνήσει στην δική μου χώρα, με ποιό δικαίωμα λοιπόν μου παραβιάζει τα βασικά μου δικαιώματα?» και θα μου πεις, δικηγόρος γαρ, ότι «έχεις το σύνταγμα να σε προστατεύει από τους όποιους ‘λάθος’ νόμους » αλλά το σύνταγμα δεν προστάτεψε την ζωή αυτού του παιδιού το προπερασμένο Σάββατο. Τα ανώτατα και τα διοικητικά δικαστήρια δεν προστατεύουν πάντα τους πολίτες από το κράτος, τους λειτουργούς του κράτους ή την αμέλεια/ αδυναμία του κράτους να θεσπίσει δικαιότερους κανόνες για την λειτουργία της κοινωνίας μας. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα το κράτος και όλοι οι μηχανισμοί του είναι ένα υδροκέφαλο τέρας. και δεν το λέω έτσι αυθαίρετα, πιάσε τις αναφορές της Διεθνούς Διαφάνειας ή την ετήσια έκθεση του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης.
Θα σε παρακαλούσα για κάτι, νομίζω τόσο εγώ όσο και ο fotonio ή όποιος άλλος συμμετείχε σε αυτό το thread που άνοιξες, προσπαθήσαμε να αναπτύξουμε τις θέσεις μας χωρίς προσβολές, ο φιλολογικός σνομπισμός ή και ο κλαδικός σνομπισμός αν θέλεις δεν έχουν θέση στα φόρα. αν θεωρείς ότι ο fotonio ή εγώ η οποιοσδήποτε άλλος «κακοποίησε την γλώσσα» ή χρησιμοποιεί λέξεις που δεν γνωρίζει την σημασία τους ή έχει μαγειρέψει τον χυλό των ιδεών που αναφέρεις, θα πρέπει να το δεχτείς χωρίς ειρωνεία, αλλιώς να αφήσουμε το ίντερνετ ολόκληρο στους φιλολόγους, ή για να το παραφράσω λίγο, το δικαίωμα στον λόγο μόνο σε όσους μπορούν και χειρίζονται την γλώσσα σωστά. Δεν πιστεύω ότι αυτό εννοείς, γιατί δεν μου ακούγεται και πολύ δημοκρατικό να σου πω την αλήθεια. Δεν ξέρω αν θυμάσαι την συγχωρεμένη την Μαλβίνα Κάραλη? ίσως όχι γιατί είσαι και σχετικά μικρή, η Κάραλη άνοιγε λεξικά και αποστήθιζε λέξεις για να τις χρησιμοποιεί στις εκπομπές της. Λέξεις που ο κόσμος δεν καταλάβαινε. Το να χρησιμοποιείς ένα λεξιλόγιο που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι δεν σε κάνει εξυπνότερο, σε κάνει απλά ανίκανο στην επικοινωνία. Τι είναι πιο σημαντικό? το να μπορείς να επικοινωνήσεις με επιτυχία με τους άλλους ή το να φτιάξεις μια «πομφόλιδα» όπως πιθανόν να έλεγες, γύρω από το εγώ σου, φουσκωμένη από τις άγνωστες για τους πολλούς λέξεις?
"κι εσύ μια απ' τα ίδια" έχεις δίκιο, ζητώ συγγνώμη, παραφέρθηκα, αλλά με είχε φορτώσει ο προηγούμενος.
Έχεις δίκιο και για τις εκλογές του 2000, αυτές ήταν οι αμφιλεγόμενες, αλλά περνάει τόσο γρήγορα ο χρόνος που μου φαίνεται σαν χθες.
Ως προς τα υπόλοιπα: είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να αμφισβητείς τον ηγέτη μιας ξένης χώρας, στην οποία ως ξένος δεν έχεις δικαίωμα συναπόφασης στα πολιτικά πράγματα, από το να αποτελείς εκλογική μειοψηφία στη δική σου χώρα, όπου θεωρητικά υφίσταται πάντα η δυνατότητα να καταστείς κυβερνητική πλειοψηφία. Η αμφισβήτηση της πολιτικής που ασκεί ένας ξένος ηγέτης είναι φυσικά θεμιτή όταν περιορίζεται στην κριτική. Καθίσταται παράνομη από άποψη διεθνούς δικαίου όμως όταν χρησιμοποιείται ως αφορμή για επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας του. Όταν πάλι η εξωτερική πολιτική που ασκεί ένας ξένος ηγέτης έχει ως συνέπεια την τυχόν έναρξη πολεμικών συγκρούσεων ή διάπραξη εγκλημάτων πολέμου υπάρχουν οι διεθνείς θεσμοί στους οποίους μπορούν να κληθούν για να λογοδοτήσουν τέτοιοι ηγέτες. Εννοείται επίσης ότι αν ο όποιος δημοκρατικά εκλεγμένος Μπους ή Πούτιν αποφασίσει να εισβάλλει στη χώρα σου ή να παραβιάσει με οποιοδήποτε τρόπο τα δικαιώματά σου μέσα σ' αυτήν, έχεις το αναφαίρετο δικαίωμα και την αυτονόητη υποχρέωση να αντισταθείς με κάθε μέσο.
Ως προς το αν οι θεσμοί της χώρας σου λειτουργούν ή όχι καλά, ας αναλάβει πρώτα ο καθένας από εμάς το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί ως πολίτη αυτής της χώρας και ύστερα ας φέρει στην εξουσία εκείνους που νομίζει ότι θα εξασφαλίσουν την καλύτερη λειτουργία των θεσμών, αλλιώς...ας καταργήσει τελείως τους θεσμούς κάνοντας μια πραγματική επανάσταση με τη δύναμη της πλειοψηφίας, καταργώντας δηλαδή το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα και φέρνοντας στη θέση του όποια μορφή πολιτικής οργάνωσης θεωρεί ο ίδιος καλύτερη.
Τέλος, για ποιες άγνωστες λέξεις μιλάς; Η λέξη για την οποία δημιουργήθηκε αμφισβήτηση είναι η λέξη "επανάσταση" -μη μου πεις πως είναι άγνωστη ή δύσκολη-, για την οποία αυτό που απλώς είπα είναι να μην συγχέεται με μια απλή διαμαρτυρία. Ποιες είναι οι... πομφόλυγες που χρησιμοποίησα για να οχυρώσω το εγώ μου;!
Χωρίς να το αντιληφθείς προφανώς, ανέφερες το κυριότερο πρόβλημα που υπάρχει στους πολιτικούς θεσμούς των σύγχρονων δημοκρατικών κοινωνιών. Το πρόβλημα είναι ότι μας κυβερνά η "κυβερνητική πλειοψηφία" και ότι οι υπόλοιποι είναι "κυβερνητική μειοψηφία". Αυτές οι πλειοψηφίες, μειοψηφίες προέρχονται μέσα από κάποιον εκλογικό νόμο που μόνο δίκαιος δεν είναι για τις μειοψηφίες, ενώ από την άλλη οι "μειοψηφίες" της Βουλής στην ουσία δεν μπορούν να κυβερνήσουν ή να περάσουν τις θέσεις τους, αφού συνήθως ή μόνη θέση, για τα εκάστοτε προβλήματα, είναι η θέση της κυβερνούσας πλειοψηφίας που τελικά σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο κάθε άλλο παρά πλειοψηφία είναι.
Ως αιτία για αυτό το πρόβλημα εγώ εντοπίζω τον κομματισμό που στην ουσία ομαδοποιεί υποχρεωτικά τους ψηφοφόρους αλλά και τους Βουλευτές, οι οποίοι οφείλουν να προσαρμόζουν τις θέσεις τους με την εκάστοτε κυβερνητική γραμμή για λόγους πίστης προς το κόμμα.
Αν τώρα αυτό το επεκτείνουμε στα διεθνή πολιτικά τεκταινόμενα, αφού είναι ένα φαινόμενο διεθνές, στην ουσία η κυβέρνηση Μπους, ( ή κάθε άλλου), που αναμειγνύεται στα πολιτικά δρώμενα της κάθε άλλης χώρας, δεν είναι μία κυβέρνηση όλων των Αμερικανών, (εδώ βάλε όποια άλλη χώρα θες, ενδεικτικά αναφέρω τους Αμερικάνους), αλλά στην ουσία η "κυβερνητική πλειοψηφία" κάποιας μειονότητας, σε σχέση πάντα με όλο τον πληθυσμό αυτής της χώρας, που αποφασίζει και επιλέγει πάλι βάση κάποιας κομματικής γραμμής και εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα .
Όπως έχω αναφέρει και σε ένα άλλο μου ποστ, η δημοκρατία στην μορφή που την έχουμε τώρα είναι ένα ατελές σύστημα που εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα. Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι η δημοκρατία που έχουμε είναι "του κώλου" προσωπικά ούτε με σοκάρει ούτε με κάνει να πιστέψω ότι ο άνθρωπος που το λέει είναι φασίστας ή οτιδήποτε άλλο.
Στην τελική δεν πιάνομαι από τις λέξεις, ειδικά αν οι λέξεις αυτές είναι γεμάτες στερεότυπα και κυρίως αν η έννοια τους απέχει μακράν στην πράξη από αυτό που υποτίθεται ότι εκφράζουν.
Ποιος δικαιούται τον τίτλο του δημοκράτη; Η εκάστοτε κυβερνούσα πλειοψηφία που μπροστά στο σύνολο ενός ολόκληρου λαού κάθε άλλο παρά πλειοψηφία είναι;
Γιατί η γνώμη των 35 που λένε το ίδιο πράγμα είναι καλύτερη από την γνώμη των υπόλοιπων 65 που έχουν ιδία άποψη για το κάθε τι;
Γιατί η γνώμη των 65 μετράει λιγότερο; Επειδή δεν είναι κατηγοριοποιημένη και ομαδοποιημένη;
Και στην τελική, αν η κοινωνία μας σαν παιδί του Διαφωτισμού, ασπάζεται την ατομική ελευθερία και το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να σκέφτεται και να ορίζει την ζωή του ελεύθερα, γιατί οι μεμονωμένες απόψεις των 65 δεν έχουν την ίδια αξία απέναντι στις οργανωμένες και συνήθως καθοδηγούμενες απόψεις των υπολοίπων 35. ( τα νούμερα είναι ενδεικτικά... μπορείς να τα προσαρμόσεις αναλόγως την χώρα για την οποία μιλάς.. το μοντέλο πάντως είναι ίδιο).
Γιατί θα πρέπει να αποδεχτώ αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης εφόσον αυτό το μοντέλο δεν κάνει την άποψη μου να ακούγεται, έστω και αν η άποψη μου είναι εντελώς "μειοψηφική";
Όταν μιλάς για "δημοκρατικό πολίτευμα" μιλάς για αυτό σαν να είναι το ιδανικό και το καλύτερο, μία έννοια που είναι a priori σωστή, ενώ στην ουσία έτσι όπως λειτουργεί και στην μορφή που λειτουργεί μιλάμε για μία έννοια που υπηρετεί πάλι μειοψηφίες και συγκεκριμένες απόψεις.
Αυτό κατά την γνώμη μου δεν είναι το "κράτος του δήμου", ( δημοκρατία), δηλαδή η εξουσία του λαού.. Είναι ένα από τα ίδια με τις άλλες "κατάπτυστες" ολιγαρχικές μορφές πολιτεύματος, με την επίφαση όμως της νομιμότητας και εξ ορισμού ορθότητας.
Μήπως τελικά πρέπει να πάψουμε να πιανόμαστε από τις λέξεις;
Και μήπως εν κατακλείδι πρέπει να σκεφτούμε εναλλακτικές λύσεις, άλλων διαδικαστικών μοντέλων λειτουργίας μιας κοινωνίας, υπέρ του ατόμου και του συνόλου ταυτόχρονα;
Τα μονομερή μοντέλα απέτυχαν (καπιταλισμός-ατομικές ελευθερίες/υπαρκτός σοσιαλισμός-δικαιώματα του λαού υπό μορφήν μάζας).
Απέναντι σε όλα όσα μηχανισμοί και θεσμοί έχουν 'κλειδώσει' και περιορίσει στο δικαίωμα της ψήφου, πολύ καλή διεκδίκηση φυσικά για τα τέλη του 19ου-αρχές 20ου αιώνα κι ωφέλιμη η ως εδώ αρνητική και θετική εμπειρία της.
Αλλά ως εδώ!
Η υπόθεση ψήφος πρέπει να αναθεωρηθεί ουσιαστικά και θεμελιακά, χωρίς να σημαίνει πως είναι η πανάκεια για την εξέλιξη και διαμόρφωση της κοινωνικής ζωής στη βάση κάποιων αρχών δικαίου, που θα πρέπει να αναθεωρούνται και να προσαρμόζονται στις εξελίξεις, συνεχώς και με φρέσκο και καθαρό μυαλό.
Πάντως, ζήτω η ανάδειξη της αφύπνισης των συνειδήσεων και ζήτω η εκκλεπτυσμένη συνείδηση, σαν εκείνος ο κυτταρικός πυρήνας, που θα γεννάει συνεχώς τα εχέγγυα μιας κοινωνίας δημιουργίας και αλληλοσεβασμού.
την απάτη της σημερινής δημοκρατίας την περιγράφει γλαφυρά ο Ρουσσώ στο Κοινωνικό Συμβόλαιο: "Ο αγγλικός λαός νομίζει ότι είναι ελεύθερος. απατάται οικτρά. είναι ελεύθερος μόνο κατά τη διάρκεια της εκλογής των μελών του κοινοβουλίου. μόλις εκλεγούν, είναι δούλος, δεν είναι τίποτα".
Δεν ξεκίνησα αυτό το post για να υπερασπιστώ τη μορφή της δημοκρατίας που έχουμε σήμερα ως πανάκεια. Για το ζήτημα της ανεύρεσης του ιδανικού πολιτεύματος έχουν χυθεί τόνοι μελάνης από την αρχαιότητα και θεωρώ τον εαυτό μου εντελώς ανεπαρκή να εισφέρει μια συνολική, λειτουργική, βιώσιμη και αποδέξιμη πρόταση αλλαγής του υπάρχοντος δημοκρατικού κελύφους (ναι, παραδέχομαι ότι ως ένα βαθμό λειτουργεί ως κέλυφος!).
Αφορμή για όσα έγραψα ήταν τα πρόσφατα γεγονότα που κατά την προσωπική μου άποψη δεν μπορούν να θεωρηθούν κοινωνική εξέγερση, πόσο μάλλον επανάσταση και γι' αυτό δεν ήθελα να πάω το ζήτημα τόσο μακρυά ώστε να μιλήσω για το ιδανικό πολίτευμα. Και η θέση μου ήταν ότι εφόσον το πολίτευμα αυτό δεν έχει ανατραπεί και δεν υπάρχει, καθώς φαίνεται, κυρίαρχη βούληση για την ανατροπή του, είμαστε υποχρεωμένοι να συμμορφωθούμε με τις επιταγές του.
Όντως η δημοκρατία μας πάσχει, αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό ευθυνόμαστε κι εμείς οι ίδιοι ως ψηφοφόροι, που αδυνατούμε να διακρίνουμε τις πολιτικές ποιότητες, που εντυπωσιαζόμαστε από τις πολιτικές κληρονομιές και τα ηχηρά ονόματα και δεν έχουμε διαμορφώσει ένα σταθερό κριτήριο ψήφου με βάση το συλλογικό μας συμφέρον, με αποτέλεσμα να μας κυβερνάνε ανάξιοι με εφήμερα οράματα τετραετούς ορίζοντα. Με αυτό ως δεδομένο, δηλαδή την ανάθεση της εξουσίας σε πρόσωπα που υπολείπονται των μέσων δυνατοτήτων του λαού μας, θεωρώ ότι η δημοκρατία μας δεν έχει εξαντλήσει τα όριά της, γιατί δεν της έχουμε δώσει την ευκαιρία προς τούτο. Όταν έρθουν στην εξουσία άνθρωποι αναγνωρισμένα ικανοί και καταδειχθεί ενδεχομένως ότι ούτε και με αυτούς είναι βιώσιμο το δημοκρατικό πλαίσιο, ας το καταργήσουμε. Μπορείτε όμως να μου προτείνετε κάτι πολύ συγκεκριμένο σε αντικατάστασή του για να συμμετέχω κι εγώ στην ανατροπή;
Royaloak, ας μην τα βλέπουμε τόσο μανιχαϊστικά τα πράγματα: η δημοκρατία είναι ευέλικτο πολίτευμα, μπορεί να εμπεριέχει στοιχεία τόσο κομμουνιστικά όσο και φιλελεύθερα. Το πώς δηλαδή λειτουργεί η οικονομία δεν συμπαρασύρει αναγκαστικά και το πολίτευμα προς μια συγκεκριμένη μορφή και το αντίστροφο. Δες π.χ. την σημερινή κομμουνιστική-φιλελεύθερη-δημοκρατική και δεν ξέρω τι άλλο Κίνα.
Ωραία κοπέλλα η επανάσταση, αλλά με χώρισε
Και η δημοκρατία είναι ωραία, αλλά δεν με θέλει.
Προσωπικά δεν πιστεύω πως η ανατροπή είναι προ των πυλών. Άρα μην περιμένεις από μένα να σου προτείνω τις ουτοπίες που μπορεί να ακούγονται γενικά. Ακριβώς, γιατί δεν υφίστανται οι συνειδήσεις, η γνώση και η ψυχραιμία για τέτοια πράγματα.
Αυτό που γίνεται τώρα είναι επικίνδυνο, αλλόγιστο ξέσπασμα απελπισίας. Και δεν μιλώ για τις διαδηλώσεις, αλλά για τις καταστροφές. One thing at a time λένε οι Άγγλοι. Για την ώρα ήταν ευκαιρία να ξεκαθαριστεί το αίτημα, του τι είναι αστυνομία και πώς λειτουργεί. Τολμηρό; Ναι! Αν χρειαζόταν και με τους 'μπρούτους' αστυνομικούς παρέα. Να μια αιχμή που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και να κάνει συσπειρώσεις που κανείς δεν θα περίμενε. Γιατί; Για ποιοτικές αλλαγές, μικρές, σίγουρες και σταδιακές. Πειράματα μέσα στο αδιέξοδο μιας κρίσης. Αντ'αυτού σχηματίζονται ταμπουρωμένες ομάδες κι εμείς καθόμαστε να κοιτάμε μια σύγκρουση επιπέδου βεντέτας, που εκφράζονται με το χουλιγκάνικα σηκωμένο μεσαίο δάχτυλο, να αιωρείται στον αέρα, με ένα επίχρισμα κοινωνικού χαρακτήρα, που όμως δεν οδηγεί πουθενά. .
Αλλά απ' αυτή την υποτιθέμενη ανατροπή ως το ν'ανακηρύσεται επανάσταση ο μηχανισμός της κάλπης, απέχει παρασάγγες... Προσωπικά περιορίζομαι στο να διεκδικώ την καθαρότητα της καθημερινότητάς μου, κρατώντας την αυτονομία μου, ανήκοντας σ'ενα σύνολο που είναι αναγκασμένο να ζει με κώδικες, που εκτείνονται από τις περιοχές της εξουσίας (όπως κι αν αυτή εκφράζεται) ως της αντιεξουσίας (όπως κι αν αυτή εκφράζεται). Οι κώδικες αυτοί με περιορίζουν σαν άνθρωπο και σα δημιουργό. Συχνά με κάνουν και βγάζω πληγές (στην κυριολεξία). Παλεύω σώμα με σώμα όπου μπορώ,χωρις να παράγω χάος για το χάος. Γενικά δεν με πειράζει ο θάνατος αρκεί τα υπολείμματα του νεκρού να θρέψουν νέο σώμα.
Μανιχαϊστικά; Δεν ξέρω τι λές. Αν κάτι με απωθεί είναι οι ταμπέλες. Κίνα; Μπρρρ!!! Πάγωσα. Θαυμάζω το έργο του Μεγάλου Τιμονιέρη, αλλά ως το σημείο που ενέπνευσε ένα λαό να αποτινάξει αυτό που αποτίναξε. Από 'κει και ύστερα όπως όλες οι θρησκείες που κατάληξαν σε δόγματα δεν μ'ενδιαφέρει. Η σημερινή Κίνα είναι κακό παράδειγμα. Κι έπειτα, όταν προσπαθώ να σκεφτώ καθαρά πέρα απ'αυτό που φαίνεται, έχω πάψει να θαυμάζω πρότυπα εδώ κι αιώνες.
χρησιμοποίησα την έκφραση "επανάσταση της κάλπης" μόνο και μόνο για να υποδηλώσω και να υπενθυμίσω ότι δεν έχουμε καταφέρει να κάνουμε ούτε καν αυτήν την ελάχιστη ανατροπή, τη δυνατότητα της οποίας μας παρέχει η περιφρονούμενη ψήφος, και συνεπώς νομίζω ότι είναι γελοίο να μιλάμε μαξιμαλιστικά για κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις.
Κατά τ' άλλα, εκτιμώ ιδιαίτερα την προσωπική προσπάθεια του καθενός ανένταχτου σε συλλογικά σχήματα να διαμορφώσει μια τίμια παρουσία σ' ένα σκηνικό χαοτικών αξιών και πιστεύω στην παραδειγματική επίδραση τέτοιων μονάδων.
Ποιες είναι οι... πομφόλυγες που χρησιμοποίησα για να οχυρώσω το εγώ μου;!
Σημείωσε λάθος, το ότι το κάνουν άλλοι δεν σημαίνει ότι το κάνεις και εσύ. Μακάρι το 2009 να μας βρει όλους δικαιότερους και σοφότερους και να φωτίσει και λίγο τους 300 εκεί μέσα είτε τους επιλέξαμε είτε τους επέλεξαν άλλοι για εμάς, όποιο και να ήταν το κίνητρο τους τελικά.
Προσωπικά σου εύχομαι χρόνια πολλά και κάθε ευτυχία.
Αλλά μάλλον το 2009 πρέπει να φωτίσει εμάς πρώτα για να φωτίσουμε κι εμείς με τη σειρά μας τους 300!
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου! Αντεύχομαι καλά Χριστούγεννα και καλή πρωτοχρονιά μ' αυτούς που αγαπάς!
Υ.Γ. Η θερμοκρασία είναι ιδανική για διατήρηση ψυχρών σχέσεων, δηλαδή για παγωτό μετά το ποδήλατο..
Είμαι εκτός ποδηλάτου για λίγο, είχα ένα ατύχημα και έσπασα τα χέρια μου, το δεξί είναι οκ τώρα (σχετικά) αλλά το αριστερό το έχω ακόμα σε νάρθηκα/κηδεμόνα. Αλλά ευχαρίστως να σε συναντήσω σε εκείνο το στέκι των τρισεκατομμυριούχων αφότου τελειώσεις την βόλτα σου κάποια μέρα.
Πώς τα κατάφερες να σπάσεις και τα δυο σου χέρια... Περαστικά εύχομαι και γρήγορη επάνοδο στη σέλα!
Των τρισεκατομμυριούχων; Μάλλον έχεις δίκιο... Καλά, την άλλη φορά θα πάμε στο Βάρσο που είναι και παραδοσιακός!
Ευχαριστώ! έτσι δεν λέγεται? zillions? μου αρέσει ο Βάρσος, το τρομερό το παρφέ του! έπεσα από το ποδήλατο ύστερα από φρενάρισμα και επειδή έχω και ψηλά την σέλα πέταξα στην ουσία και προσγειώθηκα πάνω στα δυο τεντωμένα χέρια μου. έσπασαν στο ίδιο σημείο. Αυτά τα πράγματα ούτε στο κινέζικο τσίρκο δεν τα κάνουν!
Περαστικά.
Και πώς θα πείς τα κάλαντα;
ευχαριστώ! έχω μαγνητοφωνάκι..
ayth einai h apanthsh mou pros ton filo pou milhse gia kalpes .o kosmos distyxws den katalabainei oti opoio koma k na bgei den allazei tipota apolitos dioti ola ta komata mazi ta apofasizoun ola pisw apo thn plati mas prin apo mas gia mas
AKYRO APOXH MPAS K DOUME ASPRH MERA
Ναι, νομίζω έτσι λέγεται... Από Βάρσο ξεχωρίζω μόκα: θεϊκό! Το παρφέ μου πέφτει λίγο βαρύ...
Πώς πήγε σήμερα; Πήρες σβάρνα τα τραίνα με το μαγνητοφωνάκι; Δε σε είδα να σε φιλέψω!
Θα προτιμούσα 99,99% λευκά!
χρόνια πολλά και για την γιορτή σου btw. Είχα βγει χτες σε σχήμα με άλλο ένα παιδί στο τρένο και τραγουδάγαμε το «τρία παιδάκια είμαστε» απλά το τρίτο παιδάκι υπέγραψε συμβόλαιο με δισκογραφική και μας την έκανε.
Δεν πειράζει, έχεις όλο το μέλλον μπροστά σου! Θα έρθει κι η δική σου η σειρά!
αυτό το νήμα με μια κουβέντα του Κορνήλιου Καστοριάδη:
"Επαναστατική είναι η περίοδος όπου ο καθένας σταματά να μένει σπίτι του, σταματά να είναι αυτό που είναι συνήθως: τσαγκάρης, δημοσιογράφος, εργάτης ή γιατρός, και ξαναγίνεται ενεργός πολίτης που επιθυμεί κάτι για την κοινωνία και τη θέσμισή της και θεωρεί ότι η πραγμάτωση αυτού του κάτι εξαρτάται άμεσα από τον ίδιο και τους άλλους και όχι από μια ψηφοφορία ή από αυτό που θα κάνουν αντ' αυτού οι εκπρόσωποί του. Μια τέτοια επανάσταση δεν είναι βίαια εξ ορισμού, μπορεί να λάβει χώρα χωρίς να χυθεί σταγόνα αίματος" (Η ελληνική ιδιαιτερότητα, τόμος Β΄, σελ. 258-259).
Εδώ, λύθηκαν οι καταλήψεις, μαζεύτηκαν τα πανό, σκουπίστηκαν οι δρόμοι, χτύπησε το κουδούνι ότι τέλειωσε το διάλειμμα, επιστρέψαμε στην ανατομική καρέκλα του γραφείου και πια μαζευτήκαμε γύρω από τις ψητές γαλοπούλες, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα και τις τσόχες. Άντε και του χρόνου!
Καλή χρονιά!