Όταν ο άνθρωπος είναι πολλές ώρες κλεισμένος σε έναν χώρο και δεν ποδηλατεί αρκετά αρχίζει και «παρατηρεί» πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα παρατηρούσε. Όπως όταν πας να κοιμηθείς και μένεις αρκετή ώρα ξύπνιος παρατηρώντας αρκετή ώρα τον απέναντι σαγρέ τοίχο διαπιστώνεις ότι τα σχέδια πάνω του δεν είναι τυχαία. Ανακαλύπτεις βουνά, πρόσωπα γέρων, σύννεφα, ζώα φανταστικά κ.ο.κ. έτσι και γω σήμερα παρατήρησα κάτι περίεργο.
Είχα να ξεσκονίσω κάτι ράφια. Ήμουν μεταξύ δύο επιλογών. Ή θα έπαιρνα ρολό κουζίνας και άζαξ ή θα επέλεγα την πιο φιλική προς το περιβάλλον μέθοδο του βρεγμένου πανιού και της λεκανίτσας με νερό για ξέβγαλμα του προαναφερθέντος πανιού. Αυτό που παρατήρησα λοιπόν ήταν η διαδικασία στυψίματος του πανιού αυτού.
Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ πρακτικό αν ο καρπός του χεριού μου είχε την ικανότητα να περιστρέφεται συνεχώς προς μία κατεύθυνση χωρίς περιορισμό. Έτσι θα έστυβα το πανί με μια κίνηση και χωρίς κόπο. Θα υπήρχε όμως και ο κίνδυνος να ασκήσω πάνω στο πανί τέτοια δύναμη ώστε αυτό να κοπεί και να χαλάσει υπό την υπερβολική πίεση που θα ασκούταν πάνω του. Όμως η φύση επέλεξε να μας σχεδιάσει ανατομικά έτσι χωρίς να προβλέψει ότι εμείς θα μπορούσαμε να έχουμε την επιθυμία να στύψουμε ένα πανάκι μονοκοπανιά.
Βέβαια αυτό είναι υπέρ του πανιού. Και αυτό γιατί όταν το ζορίζω πολύ και έχω φτάσει στο σημείο όπου ασκώ τη μέγιστη δύναμη πάνω του είμαι αναγκασμένος να το αφήσω για να το ξαναπιάσω από την αρχή με την σωστή λαβή και να επαναλάβω λίγο αργότερα την ίδια περιστροφική κίνηση ώστε να το ξεζουμίσω ακόμη περισσότερο και να του αφαιρέσω και την τελευταία σταγόνα νερού που αυτό κατάφερε να συγκρατήσει.
Στο μεσοδιάστημα που μεσολαβεί μεταξύ των δύο ή και περισσότερων στυψιμάτων, το πανάκι έχει λίγο χρόνο να εκτονωθεί και να ξεκουραστεί νομίζοντας ότι θα μπορέσει να επανέλθει στην αρχική του απλωμένη κατάσταση. Εγώ βέβαια δεν το επιτρέπω αυτό γιατί πάντα φροντίζω με το άλλο χέρι μου και με τη θέση που το κρατάω να μην μου ξεφύγει και να μην ξετυλιχτεί τελείως ώστε το δεύτερο, τρίτο, πολλοστό στύψιμο να είναι πιο αποτελεσματικό από τα προηγούμενα και έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η προσωρινή εκτόνωση του πανιού του δημιουργεί την ελπίδα και την ψευδαίσθηση ότι αυτό θα μπορούσε να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση.
από τις σκέψεις που θα μπορούσε να έχει το πανάκι μας στο μεσοδιάστημα μεταξύ δύο στυψιμάτων θα μπορούσαν να είναι οι εξής:
«Ο δείκτης καταναλωτικής εμπιστοσύνης στην Ελλάδα, που καταρτίζει το ΙΟΒΕ, βρίσκεται κοντά στο υψηλό διετίας. Ελληνικές επιχειρήσεις μπόρεσαν να εκδώσουν ομόλογα στις αγορές κεφαλαίων. Η κυβέρνηση προβλέπει την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος στον προϋπολογισμό φέτος και την επιστροφή στην ανάπτυξη το 2014», σημειώνει η κ. Τόσι.
«Αυτά [τα στοιχεία] έχουν επιτρέψει στην Ελλάδα να συμμετάσχει στο ράλι “ανάληψης κινδύνων” τους τελευταίους μήνες», αναφέρει η αναλύτρια, η οποία θυμίζει ότι οι αποδόσεις των 10ετών ελληνικών ομολόγων έχουν υποχωρήσει πλέον πολύ του 10%.
Στις θετικές εξελίξεις προσθέτει, επίσης, την αναβάθμιση του αξιόχρεου της Ελλάδας από τον οίκο Standard & Poor's στην κατηγορία B- με σταθερή προοπτική, από την κατηγορία της επιλεκτικής χρεοκοπίας.
Επιπλέον, την περασμένη εβδομάδα, ο οικονομολόγος Γουίλεμ Μπούιτερ, ο οποίος είχε εισάγει τον όρο «Grexit», δήλωσε ότι μία έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί, δεν περιλαμβάνεται πλέον στο βασικό του σενάριο.
Ωστόσο, η αρθρογράφος σημειώνει ότι είναι γεγονός πως η αγορά εργασίας παραμένει αδύναμη. «Στο τέλος του 2012, το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε στο 24%, το οποίο σαφώς υπονομεύει την ανάκαμψη της εγχώριας ζήτησης. Ωστόσο, το μέσο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος υποχώρησε 14% από το υψηλό επίπεδο του 2009. Το αποτέλεσμα αυτής της υποχώρησης, σε συνδυασμό με την ασθενή εγχώρια ζήτηση, ήταν μία συνεχής βελτίωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το οποίο μειώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 στο 5% του ΑΕΠ από 16% που ήταν το 2009», αναφέρει η κ. Τόσι.
«Εάν το ονομαστικό ΑΕΠ της Ελλάδας αυξηθεί σύμφωνα ή περισσότερο από τις εκτιμήσεις, το δημοσιονομικό έλλειμμα θα μηδενισθεί σταδιακά τα επόμενα χρόνια», καταλήγει η αρθρογράφος, προσθέτοντας ότι «δεν πρέπει να υποβαθμίζουμε τους κινδύνους, που παραμένουν σημαντικοί, αλλά αυτό που προκύπτει είναι ότι μερικές φορές η πραγματικότητα είναι καλύτερη από αυτή που υπονοούν οι δραματικοί τίτλοι των ειδήσεων».
όλα τα παραπάνω φυσικά ισχύουν και για το σφουγγάρισμα.
να σου πώ ότι, θά ήσουν πολύ καλός δάσκαλος!
αλήθεια;
Και να σκεφτείς ότι κάθε φορά που πάω να διαβάσω την κόρη μου, η γυναίκα μου φέρνει αντιρρήσεις για τον τρόπο που πάω να τις εξηγήσω κάποια πράγματα.
Γιατί θεωρείς ως δεδομένο ότι ο georgevr αναφέρεται σε παιδιά?
Τίνω να συμφωνήσω με τη γυναίκα σου.
Κατά τ'άλλα η ανάλυση είναι πολύ καλή... η χρησιμότητα της μελέτης με προβληματίζει λίγο. Από την άλλη, τα περισσότερα οικονομικά papers που έχω διαβάσει έχουν αντίστοιχα χαρακτηριστηκά.
αυτό το λές γιατί δεν έχεις δει πως γίνανε τα ράφια μου. Περνάς από πάνω με το δάχτυλο και τρίζουν από καθαριότητα.
η ανάλυση έχει όντως ένα πρόβλημα. Το πανάκι δεν έχει καμιά δυνατότητα να αλλάξει ή έστω να επηρεάσει την κατάσταση. Ελπίζω η Ελλάδα να μην έχει φτάσει στο επίπεδο του σφουγγαρόπανου, αλλά ίσως να μπορέσουμε να εμποδίσουμε κάποια στιγμή τα στυψίματα και να βγούμε από αυτή την κατάσταση έστω και φθαρμένοι αλλά τουλάχιστον ελεύθεροι από όλα αυτά που συμβαίνουν.
έτσι το νιώθω κι εγώ
Θα συμφωνούσα, αν ταυτόχρονα είχες κάνει την ίδια μελέτη και με χαρτί κουζίνας ώστε να μπορούσες να έχεις συγκριτική ανάλυση αποτελεσμάτων!!!
το πόνημα λέει κάτι για την διαδικασία του στυψίματος (κάτι, όχι πολλά) αλλά δεν λέει τίποτα για τον... στύφτη!
Δεν μπορω να φανταστω τι θα διαβαζα αν ησουν στην θεση του
http://www.newsbomb.gr/blogs/story/301029/vinteo-styvontas-ena-vregmeno-...
ο στίφτης .. ξέρει πρώτα να χαλκεύει
ο στύφτης.... σκληρός, άκαρδος, βάρβαρος, θα χρησιμοποιήσει το πανάκι να καθαρίσει τις βρομιές του και θα το στύψει ξανά και ξανά, αδιαφορώντας αν αυτό αντέχει. Τον ενδιαφέρει μόνο να αντέξει αρκετά ώστε αυτός να τελειώσει το καθάρισμα. Μετά θα το πετάξει.