Ο διάολος έχει πολλά ποδάρια (λαϊκή παροιμία)
Θυμάμαι από παλιά, σε κάθε συζήτηση περί ναρκωτικών, να έρχεται ο λόγος στο "πετυχημένο παράδειγμα της Ολλανδίας". Παρότι μού φάνηκε κάπως ύποπτη η συχνή αναφορά, κάποια στιγμή μπήκα στον κόπο να ψάξω τι ακριβώς συμβαίνει επιτέλους σε αυτή την Ολλανδία, για να διδαχθώ από το "πετυχημένο παράδειγμα". Προηγουμένως, όμως, να σού πω ότι στο θέμα της απιστίας του Θωμά είμαι με την πλευρά... του Θωμά. Τι σχέση έχει ο άπιστος Θωμάς με την Ολλανδία; Δεν χρειάζεται να έχει σχέση, εμείς μπορούμε να φτιάξουμε μια σχέση, όπως και οποιαδήποτε σχέση, έτσι δεν είναι; Εάν εμείς π.χ. θέλουμε να κάνουμε μία σχέση, θα ρωτήσουμε κανέναν; Επειδή στο βιβλίο εκείνο γράφει ότι ο Ιησούς είπε "μη γίνου άπιστος αλλά πιστός", έχει επικρατήσει ότι ο Θωμάς ήταν άπιστος. Από πού όμως αυτό προκύπτει; Το ότι πάνω στην κουβέντα τον αποκάλεσε άπιστο, πάει να πει ότι ήταν άπιστος; Κάτι δεν ήθελε να πει με αυτό που είπε, αυτός που το είπε; Ποιο λοιπόν έχει μεγαλύτερη σημασία, το εάν ο Θωμάς είναι άπιστος ή όχι ή το τι ήθελε να πει αυτός που μίλησε και είπε αυτό το λόγο; Κοίτα, για να είμαι ειλικρινής και για να σε καθησυχάσω, σήμερα δεν έχω όρεξη να γράψω κάποια πραγματεία περί ηλιθιότητας, ένας απλός και μόνος ποδηλάτης είμαι, απλά όπως και συ ξέρεις δύο δρόμοι υπάρχουν στη ζωή, ο δρόμος του ψάχτη και ο δρόμος του ηλιθίου, γι΄ αυτό και διαβάζεις αυτό το κείμενο, ψάχνεις, πράγμα δηλ. που κάνει κι αυτός που το γράφει. Ε λοιπόν ο Θωμάς κάθε άλλο παρά άπιστος ήταν, άπιστοι ήταν όλοι οι υπόλοιποι που έχαφταν κάτι χωρίς να το ψάξουν. Πραγματικός πιστός είναι αυτός που θέλει να αποκτήσει ο ίδιος εμπειρία μιας γνώσης, και όχι αυτός που επειδή δεν γνωρίζει δίνει πίστη στη γνώση των άλλων. Ο Θωμάς ζήτησε να βάλει το χέρι στον τύπο των ήλων ακριβώς γιατί ήθελε να πιστέψει. Για να πιστέψεις κάτι πρέπει να το διαπιστώσεις ιδίοις όμμασιν. Τότε μόνο το ξέρεις. Μόνο αυτό που ξέρουμε, πιστεύουμε πραγματικά. Επειδή λοιπόν είμαι άπιστος, έψαξα να δω τι συμβαίνει στην Ολλανδία. Η Ολλανδία συνιστά ένα υπόδειγμα κατεσταλμένης κοινωνίας, όπου η καταστολή γίνεται μέσω των ουσιών. Στην πλέον πυκνοκατοικημένη χώρα της Ευρώπης εφάρμοσαν την αρχαιότερη μέθοδο καταστολής και τους έχουν στην εξάρτηση, στην ευδαιμονία της φυγής, της εύκολης ευτυχίας, να κοιμούνται, εξουδετερωμένους, άπραγους, να παίρνουν τη δόση τους και να ησυχάζουν. Αυτή είναι η πραγματική ουσία που κυκλοφορεί ελεύθερα στην Ολλανδία, όχι το χόρτο, αυτό το βρίσκεις εύκολα, την πραγματική ουσία, το πραγματικό νόημα όμως, πρέπει να ψάξεις για να το βρεις, πρέπει να είσαι λίγο ψάχτης.
Ας προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε την ίδια αρχή της αποφυγής της ηλιθιότητος στην περίπτωση του ποδηλάτου. Το ποδήλατο κινείται με το πόδι, το ανθρώπινο πόδι είναι η κινητήριος δύναμη που ωθεί το ποδήλατο. Το ΙΧ αυτοκίνητο κινείται με τη βενζίνη, ένα καύσιμο που το βρίσκεις έτοιμο στα βενζινάδικα. Λοιπόν, από τη στιγμή που είδα τι έγινε στην Ολλανδία, έχοντας γνώση του τι συμβαίνει στις δύο χώρες, Ελλάδα και Ολλανδία, με βασάνισε ένα αδυσώπητο φιλοσοφικό ερώτημα. Διαπίστωσα ότι κατά έναν τρόπο, τον ίδιο ρόλο που παίζει στην κοινωνία της Ολλανδίας το χόρτο παίζει στην κοινωνία της Ελλάδας η βενζίνη. Στην Ολλανδία υπάρχει εξάρτηση από το χόρτο, στην Ελλάδα εξάρτηση από τη βενζίνη. Κόψε τη βενζίνη στον Έλληνα και του έκοψες τα πόδια. Ο Ελληνάρας καβάλα πάει στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάει, όχι όμως καβάλα σε ποδήλατο αλλά καβάλα στο λαμαρινένιο άτι. Επομένως, το δραματικό φιλοσοφικό ερώτημα είναι, το ποιος είναι εξαρτημένος. Είναι ο Ολλανδός, είναι ο Έλληνας, ή είναι και οι δύο; Και αν, όπως φαίνεται, είναι και οι δύο, ποια η ομοιότητα και ποια η διαφορά αυτών των δύο εξαρτήσεων; Κι ακόμα, μήπως κι εγώ, που χρησιμοποιώ διαρκώς το ποδήλατό μου, είμαι εξαρτημένος; Μήπως συνδέεται κι αυτό με κάποια μορφή εξάρτησης; Μα τι ψάχτης που είμαι, ε;
Προχωρώντας προς την καρδιά του προβλήματος ο ψάχτης συναντά το ερώτημα: τι είναι εξάρτηση. Σύμφωνα με τα πορίσματα της ψυχολογίας, εξάρτηση είναι η αυτοθέλητη θυσία ενός κομματιού της προσωπικής ελευθερίας με αντάλλαγμα κάποια προσωπική ευδαιμονία. Το κοινό στοιχείο όλων των εξαρτήσεων είναι η ύπαρξη ενός τυριού και μίας φάκας: το εξαρτημένο άτομο συμβιβάζει την ελευθερία του για κάποια ευδαιμονία και η εξάρτηση έχει τη δύναμη να κρατά το άτομο φυλακισμένο ακόμα και αφού αυτό συνειδητοποιήσει την ύπαρξη της φάκας (εξ ου και το αυτοθέλητο της φυλακής). Το σενάριο περιλαμβάνει τα ακόλουθα στοιχεία:
-μια φάκα: την απαραίτητη φυλακή που θα κρατήσει δέσμιο τον εξαρτημένο,
-ένα νόστιμο τυράκι: αυτό θα παγιδεύσει το θύμα αρχικά και θα το κρατήσει δέσμιο για την αφαίμαξή του και που πρέπει από τη μια να είναι εξαρτησιογόνο και από την άλλη να δίνεται σχετικά εύκολη πρόσβαση στο θύμα (όχι όμως και δωρεάν, μη τα παραλέμε, όπου μπορούν να βγουν λεφτά θα βγουν),
-ένα θύμα: γιατί χωρίς κορόιδο δεν υπάρχει απάτη,
-τον χειριστή της φάκας: αυτόν που θα επωφεληθεί, με διάφορους τρόπους (οικονομικά, ψυχοκοινωνικά κλπ.) από τη μπίζνα.
Έτσι στήνονται όμορφα οι δουλειές. Παράδειγμα Ολλανδίας: η φάκα = η στέρηση της βούλησης, το τυράκι = το χόρτο, το θύμα = ο νέος και γενικά ο κόσμος μιας πολυπληθούς χώρας που πρέπει να εξουδετερωθεί για να μην επαναστατήσει, ο χειριστής = ένα σύστημα αγοράς που εκμεταλλεύεται τα πάντα και τροφοδοτεί με χόρτο τους υπηκόους για να το βουλώνουν. Παράδειγμα Ελλάδας: η φάκα παρούσα, όπως παντού, το τυράκι = η βενζίνη, το θύμα = ο μέσος πολίτης με ανάγκες καθημερινών μετακινήσεων, ο χειριστής = αυτοί που κονομάνε.
Αναλύοντας δηλ. την κατάσταση, τα κοινωνικά συστήματα είναι μεν ίδια στη βασική δομή, διαφέρουν όμως στην εφαρμογή στις συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες. Η δύναμη των εξαρτησιογόνων ήταν γνωστή από τα αρχαία χρόνια στις κοινωνίες της ανατολής, όπου οι ισχυροί έλεγχαν και πλούτιζαν με το εμπόριο του οπίου. Ο άνθρωπος έχει την φυσική τάση να ακολουθεί σε όλα την αρχή της συντομοτέρας οδού: την αρχή της ευκολίας. Γιατί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν εξαρτησιογόνα; - γιατί είναι ένας εύκολος τρόπος να πετύχουν ευδαιμονία. Γιατί ο Έλληνας χρησιμοποιεί ΙΧ περισσότερο από ότι ποδήλατο; - γιατί είναι πιο εύκολο επειδή δεν απαιτεί σωματική προσπάθεια. Γιατί ο Ολλανδός χρησιμοποιεί περισσότερο ποδήλατο από ότι ο Έλληνας; - γιατί είναι πιο εύκολο γι΄ αυτόν από ότι το ΙΧ. Σε κάθε περίπτωση, η σωστή ανάλυση ενός προβλήματος μας κάνει να θέτουμε τα σωστά ερωτήματα, οπότε έτσι καταλήγουμε και σε σωστές απαντήσεις και συμπεράσματα. Αυτό που χρειάζεται είναι η σωστή μεθοδολογία: η ικανότητα να θέτεις σωστά ερωτήματα.
Ξεκινώντας δηλ. από αλλού, φτάνουμε και στην ευκολία. Το επόμενο ερώτημα: καλά, ωραία μέχρις εδώ, ο Ολλανδός χρησιμοποιεί ποδήλατο, ο Έλληνας γιατί χρησιμοποιεί ποδήλατο; Αφού οι συνθήκες στους ελληνικούς δρόμους δεν είναι ευνοϊκές για τον ποδηλάτη, γιατί οι ποδηλάτες και στην Ελλάδα αυξάνονται; Αν αυτά που ειπώθηκαν παραπάνω ισχύουν, τότε αυτό πως εξηγείται; Η εξήγηση έρχεται με την "ευκολία": όλοι ακολουθούν το νόμο της ευκολίας, απλώς από διαφορετική πλευρά. Αυτός που δεν χρησιμοποιεί ποδήλατο, το κάνει επειδή θεωρεί ότι είναι πιο εύκολο να χρησιμοποιεί αυτοκίνητο. Ενώ αυτός που χρησιμοποιεί ποδήλατο, το κάνει επειδή θεωρεί ότι είναι πιο εύκολο γι΄ αυτόν να χρησιμοποιήσει το ποδήλατο. Όλοι ακολουθούν την αρχή του ήσσονος κόπου: ο πρώτος δεν επιλέγει να "του βγαίνει η γλώσσα", ο δεύτερος δεν επιλέγει να υποστεί τα προβλήματα που συνεπάγεται η χρήση του ΙΧ. Ο καθένας από την πλευρά του.
Άρα λοιπόν, για να προχωρά η συζήτηση, φτάνουμε στην επίγνωση του τι είναι εύκολο ή όχι. Πώς καθένας αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει την ευκολία. Κάτι λέγαμε στην αρχή για πίστη και γνώση: πραγματική γνώση είναι η επίγνωση, η προσωπική γνώση που έχει εμπεδωθεί στην πράξη. Ιδού η διαφορά ανάμεσα στον μη-ποδηλάτη και στον ποδηλάτη: ο πρώτος έχει έτοιμη γνώση που τού ήρθε με επιφοίτηση (μήντια), ο δεύτερος έχει επίγνωση. Ο δρόμος του ποδηλάτου είναι ο δρόμος του ψάχτη. Της προσωπικής ευθύνης. Της λογικής. Και της πίστης. Ο ποδηλάτης είναι ο πιστός Θωμάς, αυτός που ξέρει επειδή γνώρισε. Έβαλε το πόδι στο πετάλι, στον τύπο των ήλων, και κάθε μέρα το βάζει, και το γυρνάει, και το γυρνάει, έχοντας επίγνωση όχι της ευκολίας που του πασάρουν αυτοί που πουλάνε την κερδοφόρο εξάρτηση του ΙΧ, αλλά της ευκολίας να αντιστέκεσαι στο εύκολο.
Αυτά τα ολίγα αναγνώστη, και συγγνώμη αν δεν σού έβαλα εύκολα σήμερα, αλλά η απεξάρτηση απαιτεί και τη συναίνεση του χρήστη. Αυτές τις λίγες σκέψεις, εάν τις κρίνεις χρήσιμες, πάρτες και συνέχισέ τες. Ο καθείς και η ευθύνη του. Η λέξη-κλειδί είναι και εδώ η ευθύνη. Η αστική προπαγάνδα για να εξουδετερώσει τον πολίτη προσπαθεί να τον μετατρέψει σε ανεύθυνο παιδαρέλι που δεν αναλαμβάνει ευθύνη και δεν καταπιάνεται με τα σοβαρά, αλλά να χάφτει ό,τι εύκολες λύσεις του πασάρουν βυθισμένος στις πρόσκαιρες ευδαιμονίες που τού έχουν ήδη ετοιμάσει πριν από αυτόν για αυτόν. Δεν θέλουν να συνειδητοποιήσει πόσο πιο εύκολα γίνονται ακόμα και τα πιο δύσκολα πράγματα όταν απλά σηκωθείς από τον καναπέ. Όταν απλά αρχίσεις να χρησιμοποιείς τα δύο ισχυρότερα μέλη του σωματός σου: τα ποδάρια σου.
Συμφωνώ, ο Έλληνας δέχεται (και ανέχεται) πολλά πράγματα, αλλά μην ΑΓΓΙΞΕΙΣ το τουτού του.... είναι σαν_να_τον_ευνουχίζεις_ένα_πράμμα....
... αλλά, θέλοντας να κάνω λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι σε όλο τον υπόλοιπο πολιτισμένο Δυτικό κόσμο, οι συγκοινωνίες, η πολιτεία, οι υποδομές ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΑΨΟΓΑ.
Υπάρχουν ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ και άλλες ΣΩΣΤΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ λύσεις, ώστε το ΙΧ να χρησιμοποιείται ΕΚΕΙ ΠΟΥ (ΚΑΙ ΟΤΑΝ) ΠΡΕΠΕΙ.
Στο Ελλάντα, κάτι τέτοιο θα έθιγε και άλλα συντεχνιακά συμφέροντα, θα χτυπούσε αρκετές κοινωνικές ομάδες, θα είχε επιπτώσεις σε πολλούς ψηφοφόρους / οπαδούς.... και φυσικά κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ... ε?
... οπότε κάποιοι παραμένουμε "γραφικοί / παιδάκια / ανώριμοι που παίζουν" και πεταλάρουμε, και όλοι οι υπόλοιποι προτιμούν την πολυτέλεια του στριμώγματος σε μισό τετραγωνικό λαμαρίνας, που δεν μπορείς ούτε τα πόδια / χέρια σου να απλώσεις.... (αν το καλοσκεφτούμε είναι όντως ΤΟΣΟ ΓΕΛΟΙΟ....).
Άλλωστε όλη η κοινωνία μας έχει φτιάξει να είμαστε "της άνεσης", της ευκολίας, του πρόχειρου και γρήγορου, του οτιδήποτε_χωρίς_κόπο.
Θυμάσαι ακόμα το θρεντ με τα ηλεκτρικά ποδήλατα και τις ηλεκτρικές οδοντόβουρτσες....
... άντε σε λίγο και ηλεκτρικό κ*λ*χαρτο - θα ξετυλίγεται και θα σε σκουπίζει από μόνο του, μην κουραστείς και στην τουαλέτα.....
Νομίζω ότι βάση της πίστης είναι η μη έρευνα, η μη ύπαρξη αποδείξεων. Δηλαδή ο Θωμάς όντως ήταν άπιστος. Για να ήταν πιστός, θα έπρεπε απλά να πιστέψει αυτό που του λέγαν και όχι να αναζητήσει αποδείξεις. Εγώ για παράδειγμα, λέμε "πιστεύω στον Θεό, Ιησού Χριστό Πατέρα Παντοκράτορα" αλλά ποτέ δεν τον είδα, ποτέ δεν είδα κάτι από αυτόν ξεκάθαρα κλπ. Απλά πιστεύω.
Κατ΄ εμέ δεν υπάρχει πιστός με λογική σκέψη.
....για το γιατί ο Έλληνας πήρε ποδήλατο τα τελευταία χρόνια δεν έχει αλλάξει καθόλου.
Το 2009 με αφορμή ένα θέμα για τα διόδια έγραφα σε αυτό το φόρουμ: ".......η μόνη πιθανότητα να βγούνε από τα αμάξια τους κάποιοι είναι να τους πιέσεις το πορτοφόλι. Όπως έγινε και με την επιβολή (υπέρογκων) προστίμων για τη ζώνη και το κράνος. Ως δια μαγείας όλοι φοράνε τώρα ζώνη και κράνος, όχι επειδή συνειδητά προστατεύουν τον εαυτό τους αλλά επειδή προστατεύουν το πορτοφόλι τους"
Με το που ξεπέρασε λοιπόν η βενζίνη το 1.5 ευρώ όλοι άρχισαν να παίρνουν ποδήλατα και να τους αρέσει η γυμναστική που προσφέρει. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια κατάφερε το κράτος να κάνει ότι δεν μπορέσαμε να κάνουμε όλοι οι ποδηλάτες μαζί με εκατοντάδες ποδηλατοπορίες, κινητοποιήσεις κλπ.
Ο μέσος Έλληνας επειδή είναι ακαλλιέργητος, απαίδευτος και ψευτόμαγκας μόνο αυτή τη γλώσσα καταλαβαίνει. Δεν παίρνει χαμπάρι ούτε από ευθύνες, ούτε από αξιοπρέπειες ούτε από τίποτε.
Όσο για τους Ολλανδούς πιστεύω ότι είναι μία από τις πιο πρωτοπόρες και ανεκτικές κοινωνίες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Η μεγάλη κατανάλωση ουσιών οφείλεται περισσότερο στο ναρκοτουρισμό παρά σε εσωτερική κατανάλωση. Εμείς δηλαδή οι βλαχοτουρίστες είμαστε αυτοί που πάμε εκεί κάθε καλοκαίρι και ψάχνουμε τις ουσίες παρά οι ίδιοι οι Ολλανδοί οι οποίοι στην πλειονότητά τους αντιμετωπίσουν το φαινόμενο με αδιαφορία.
Με την αντιμετώπιση τέλος που έχουν απέναντι στα ναρκωτικά, κατάφεραν να μειώσουν τους θανάτους από "σκληρές" ουσίες στο ελάχιστο δυνατό αφού ο εξαρτημένος από βαριά ναρκωτικά πηγαίνει και παίρνει τη δόση του σε αυστηρά ελεγχόμενους χώρους και εάν το επιθυμεί μπαίνει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα οι θάνατοι από καθαρή ή υπερβολικά νοθευμένη πρέζα θερίζει και η αύξηση των χρηστών με αριθμητική πρόοδο αποτελεί αναγκαιότητα τόσο για τους εμπόρους και αυτούς που τους στηρίζουν (γιατροί δικηγόροι μπάτσοι κλπ) όσο και για τους ίδιους τους εξαρτημένους ώστε να μπορέσουν αυτοί που είναι ήδη στο "παραμύθι" να εξασφαλίσουν τη δόση τους πουλώντας σε νέους χρήστες.
Δεν είναι θέμα ψευτομαγκιάς αλλά αθρώπινης φύσης.
Ψάχνω να ξαναβρώ την έρευνα που είχε γίνει στη
Δανία. Τους ρωτούσαν για τα ποδήλατα και οι άνθρω-
ποι είπαν πολύ απλά ότι τα ΜΜΜ και οι βενζίνη έχουν
πάει στο θεό οπότε παίρνουν το ποδήλατο.
Δώσε στον κόσμο άδειους μεγάλους δρόμους, σωστά και
φθηνά ΜΜΜ και απλά τα ποδήλατα θα ξαναμπούν στις
αποθήκες και θα είναι μόνο για χαβαλέ και εκδρομές.
Συμφωνώ με τις σκέψεις σου φίλε μου όσο αφορά τους κατόχους ΙΧ και γενικότερα το σύστημα κερδοφορίας(ή καλύτερα αισχροκέρδειας)..και αυτή η εξάρτηση με το αυτοκίνητο μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά(γνωστός ο πόθος των μανάδων κυρίως..θα πάρω ένα αμαξάκι στο παιδί μου για να μετακινείται..)απλά νομίζω καλό θα ήταν να επισημανθεί στην ανάρτηση σου και η δυνατότητα των χειριστών της φάκας να δημιουργούν νέες φάκες ή αν θες να προσαρμόζουν τις παλιές ανάλογα με τις τάσεις της αγοράς..προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτό το σύστημα εδρεύει δυστυχώς και στην αγορά ποδηλάτου..δεν είναι δυνατόν κάποιος να έχει ένα ποδήλατο των 500Ε και να χαρακτηρίζεται μέτριο ποδήλατο..θα μου πεις ανάλογα με τις ανάγκες κρίνεις το μέτριο ή το καλό...σύμφωνοι αλλά ένα ποδήλατο που στοιχίζει στο ποδηλατάδικο 500Ε για το αγοράσω πόσο κόστος παραγωγής μπορεί να έχει;;Αλλά και γενικότερα όχι μόνο στα ποδήλατα αλλά και στα ποδηλατικά ακσεσουάρ γίνονται τα ίδια και χειρότερα..έχω διαβάσει από ένα παιδί εδώ μέσα για την κατασκευή και το κόστος που έχουν τα κράνη και έφριξα..
To πρόβλημα δεν είναι ότι ένα ποδήλατο των 500
χαρακτηρίζεται μέτριο. Το πρόβλημα είναι ότι
ένα μέτριο ποδήλατο πωλειται 500 Ευρω αντί
για τα 200-300.
Μερικές σκόρπιες σκέψεις και από μένα.
Το πρόβλημα είναι η κρίση. Πολιτική-ηθική-πολιτισμική.
Και τα ελλείμματα. Έλλειμμα παιδείας-υγείας-σκέψης-αναζήτησης.
Μικρή σημασία έχει αν τα ναρκωτικά θα πωλούνται ελεύθερα (και θα εισπράττει φόρους το κράτος) κατά το "πετυχημένο παράδειγμα της Ολλανδίας", ή αν θα πωλούνται "παράνομα" και θα γεμίζουν με μαύρο χρήμα διάφορες τσέπες. Αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι, για ποιο λόγο κάποιος θα είχε την ανάγκη ουσιών για να νοιώσει την ευτυχία, ενώ θα μπορούσε να τη βρει σε ένα μουσικό κομμάτι , ένα θεατρικό έργο, ένα ποίημα. Προσωπικά έχω πραγματικά αγγίξει την ευτυχία όταν με βρήκε καταιγίδα στη μέση μικτού δάσους καστανιάς-βελανιδιάς ή όταν έφτασαν να πονάνε τα δόντια μου από την εξάντληση μετά από "δεν ξέρω πόσες" ώρες πάνω στο ποδήλατο αφού το μυαλό μου ρουφούσε εικόνες χωρίς να είναι σε θέση να ακούσει το σώμα που φώναζε "δεν αντέχω άλλο".
"την πραγματική ουσία, το πραγματικό νόημα όμως, πρέπει να ψάξεις για να το βρεις, πρέπει να είσαι λίγο ψάχτης" Α όχι μη μου λες τέτοια. Μάς πήρε τόσα χρόνια να φτιάξουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα σιδερωτήριο σκέψης, πού δημιουργεί επιστήμονες εξειδικευμένους όπως ακριβώς ζητά η αγορά εργασίας. Δεν πειράζει που δεν ξέρουν ορθογραφία θα γράφουν γκρηκλις, δεν πειράζει που δεν διαβάζουν αρκεί που βλέπουν τηλεόραση. Εκεί θα μάθουν όσα πρέπει να μάθουν και δεν κινδυνεύει να μολυνθεί και το μυαλό από ανθρώπους με κριτική σκέψη αφού αυτοί απομακρύνθηκαν και σώπασαν και τη θέση τους πήραν όμορφα μηδενικά και ασήμαντα τίποτα.
Και έτσι φτάσαμε να δημιουργήσουμε την όμορφη κοινωνία μας όπου ο καθένας μας έχει τη θέση που του αξίζει ανάλογα με το τι ρούχα φορά, το σπίτι και την περιοχή που ζει, το αυτοκίνητο που οδηγεί(να πω και για τη διασκέδαση; άστο άλλη φορά).Σκοπός μας λοιπόν ο εύκολος πλουτισμός και ως γνωστό "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".
Τα υπόλοιπα γνωστά και ας κάνουμε ότι πέσαμε από τα σύννεφα.
"Ο δρόμος του ποδηλάτου είναι ο δρόμος του ψάχτη. Της προσωπικής ευθύνης. Της λογικής. Και της πίστης. Ο ποδηλάτης είναι ο πιστός Θωμάς, αυτός που ξέρει επειδή γνώρισε." Ο δρόμος της κοινής λογικής θα προσθέσω εγώ. Μόνο που αυτή η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή τελικά...και φοβάμαι πως ενώ οι ποδηλάτες αυξάνονται, οι συνειδητοποιημένοι ποδηλάτες παραμένουν λίγοι.
Μακάρι να κάνω λάθος. Άλλωστε και εγώ: "ένας απλός και μόνος ποδηλάτης είμαι"
Υ.Γ.
Οι φάκες θα υπάρχουν πάντα. Ευθύνη δική μας είναι να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα τυριά.
Θυμάμαι κι εγώ από παλιά,σε κάθε συζήτηση περί πίστης να έρχεται ο λόγος στο "πετυχημένο παράδειγμα του ορθού λόγου".
Παρότι μου φάνηκε κάπως ύποπτη η συχνή αναφορά,κάποια στιγμή μπήκα στον κόπο να ψάξω.
Δυστυχώς,μεγάλος είδα σημαντικά πράγματα,όχι σαν τον Thomas αλλά σαν τον Judas.
Το εγώ,μια ιστορική διαδρομή χωρίς μίτο (της Αριάδνης).Απλά θα καείς στην αναζήτηση.
Κάπου λέει: ...Οι βασικές αρχές της λογικής δεν αναιρούνται,από τη στιγμή που δεν πρόκειται για πολλές αλήθειες αλλά για διαφορετικές "πραγματικότητες"... (μια δυνητική πραγματικότητα είναι απλώς η πιο πρόσφατη,δεν αναιρεί τις προηγούμενες,προσθέτει απλώς μια επιπλέον).
Επίσης,μεγάλος γάιδαρος ήμουν πια που είδα πως - Όταν εξετάζουμε τα στοιχεία του φακέλου,βλέπουμε από την μια υπερβολές και από την άλλη,παντελή έλλειψη γνώσης του αντικειμένου.
Τι είναι ο εξαρτημένος;(ο κάθε εξαρτημένος) / απλά ένα πρεζάκι;
Τι είσαι εσύ;(ο κάθε ένας από εμάς).
Τι είναι το εγώ; (?)
Η απάντηση είναι στην ταπείνωση και όχι στην κριτική μαχαιριά.
Αγαπώ Judas γιατί είναι καλύτερος μου.
Σε ένα σημείο ο Regis Debray αποτυπώνει τα εξής:
...Αντίθετα από τους Φαρισαίους,ο [τυπάς] των Ευαγγελίων δεν χρησιμοποιεί πολύπλοκη επιχειρηματολογία και προσπαθεί να μη βγάζει συμπεράσματα ή να μην αναφέρεται σε έννοιες.Δεν είναι γραφέας.Διδάσκει απλά πράγματα στους ανθρώπους του λαού(του),προφορικά,χωρίς ιδιαίτερη μεθοδολογία.Μιλά με παραβολές και γνωμικά για την καθημερινή απλή ζωή...
Όπως επίσης: ...Όταν ο Ένας δεν έχει άλλους γείτονες,προάγεται σε Παν...
...Η έρημος,που είναι ο χειρότερος εχθρός του πλουραλισμού,είναι τόπος που σφύζει από πνευματικότητα,καταπνίγει όμως κάθε προσπάθεια εκπολιτισμού...
Με λίγα λόγια.
Ταπεινότητα (και τρελό καράτε).
Δίνω το χέρι / δεν υψώνω τείχη ή δάκτυλο.
Ψάχτες όλων των πεταλιών, ενωθείτε.
μακάρι να υπήρχε μόνο ένας κόσμος... μια καθαρή λογική και μία πραγματικότητα να ήταν όλα φανερά και διάφανα...για να μην χρειαζόταν ναπασχολούμε και τη φαντασία μας σ'αυτόν... αλλά κάποιος που δεν ήθελε να τον ξεπεράσουμε... μας καταράστηκε...
αγορίνα χαραμίζεσαι στα φόρουμ..διαμαρτύρομαι...
...για διαγραφή....