Meet Market @ Saturday Night

Θέλω να τα «πω» αλλά επειδή τις τελευταίες μέρες το φόρουμ κόλλησε τρολλίαση θα ρίξω μια «μπλοκιά»! Εδώ φαντάζομαι μπορώ να γράψω ότι διάβολο μου καίει τα σωθικά χωρίς να φοβάμαι μήπως κάποιος παρεξηγηθεί. Το λοιπόν το θέμα που αντιμετωπίζω είναι σοβαρό και είναι γκομενικό.

Μη βιαστείς να αποστρέψεις το βλέμμα σου σοβαροφανούλη διότι –αν δεν το γνωρίζεις- ΟΛΑ τα θέματα είναι γκομενικά στη ζωή μας. Και καθότι κοινωνικοποιημένοι πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, τα μόνα ένστικτα που έχουν απομείνει να κυριαρχούν είναι το σεξ και η εξουσία, τα οποία με την σειρά τους είναι απόρροια του αρχέγονου ένστικτου της επιβίωσης που είχε ο πρώτος άνθρωπος που πάλευε ακόμα για τη ζωή του.

Εμείς λοιπόν που γνωρίζουμε πως το είδος μας θα διαιωνιστεί (αυτή την ματαιοδοξία πάντα την είχαμε) μένει να σκεφτούμε ποιόν θα πηδήξουμε κι αφού τα ζώα και την φύση εξουσιάσαμε (θεωρούμαστε κάτι σαν αυτάρεσκοι αυτοκόλακες) μένει να εξουσιάσουμε ο ένας τον άλλον! Και βέβαια είναι δύσκολο να πεις αν το σεξ περιέχει την εξουσία ή το ανάποδο, κάτι σαν το κλασσικό ερώτημα για το αυγό και την κότα.

Κι έτσι έφτασε ήρθε το Σάββατο κι άκρη στα φιλοσοφικά μου δεν βρήκα γι' αυτό σκέφτηκα να πάω καλύτερα να βρω μια γκόμενα. Το λοιπόν καβάλησα το προοδευτικό μου δίτροχο (το ποδήλατο ντε! Θες και μετάφραση?) και ροβόλησα ίσα πέρα προς το κέντρο. Λεφτά δεν είχα μία κι έτσι δεν πήγα Εξάρχεια, όπως συνηθίζω και σαπίζω στις μπύρες, αλλά αποφάσισα να τη πέσω στο σύγχρονο καλλιτεχνικό γκομενογεγονός του Σαββατοκύριακου όπου ήξερα πως θα ‘ταν η τέλεια γκομενοπαγίδα!

MEET MARKET: Ελάτε να ανακαλύψετε νέες ιδέες και δημιουργίες από σχεδιαστές, καλλιτέχνες, DJs, και ανεξάρτητους δημιουργούς. Ένα οπτικουακουστικό μπαζάρ με κάτι για τον καθένα, ρούχα, αξεσουάρ, vintage & retro αντικείμενα, καλλιτεχνικές δημιουργίες, οργανικά προϊόντα υγιεινής, βιολογικές τροφές, δίσκοι, βιβλία και διαδραστικά παιχνίδια, πολλά δώρα, DJ sets και μια πανυγηρική ατμόσφαιρα!

Όπως αντιλαμβάνεστε όπου υπάρχει market υπάρχουν και γκόμενες κι όπου υπάρχει meet υπάρχω εγώ! Φόρεσα τα «καλά» μου για να ταιριάζω στην περίσταση, δηλαδή ένα πέτσινο του ’80, ξεβαμμένο cult σωλήνα 25ετίας, ορειβατικά από ebay και το σούπερ καπέλο μου (όπου μέσα κρύβω φυστίκια ώστε αν τύχει και χτυπήσω κανα κουτάκι χάινεκεν από περίπτερο να παίξει «μεζές») και βουρ για τη ζημιά!

Φτάνοντας στην Τεχνόπολη είδα –πάλι- εκείνα τα σταντ που αφήνεις τα ποδήλατα ΕΞΩ αλλά τους έγραψα στις παλιές μου τις αρβύλες επειδή όλοι αυτοί οι κάγκουροι που αφήνουνε μηχανακια κι αυτοκινητα παντου σ ολη τη πολη βάζουνε χέρι σε μένα να μη περάσω το ποδήλατο στο προαύλιο της Τεχνόπολης, ρε δε πατε να ΓΑ...λουχηθείτε σε καμιά κοπεγχάγη λέω εγώ! Μας έχετε πρήξει το... σηκώτι με την υπερβολή σας και την πολιτικαλυ κορρεκτ ιδιοτροπία σας!

Να μη τα παραπολυλογώ (αν κι επειδή είναι μπλογκ μπορώ να τ' «ανοίγω» το φύλο όσο θέλω, στη χειρότερη να με διαβάζω μόνο εγώ όταν προσπαθώ να κοιμηθώ και τελειώνουνε τα ρημάδια τα πρόβατα) παρκάρω μέσα, τριπλοκλειδώνω ναρκοθετώντας μισό μέτρο γύρω από το ποδήλατο, βλέπω κι ένα ζευγαράκι που κανε ένα μπάφο παραδίπλα και τους κερνώ και ένα αμιτα ενερτζυ μπαρ που ‘χα πάνω μου για τις δύσκολες ποδηλατοστιγμές (δεν ξέρω αν το ‘χετε παρατηρήσει αλλά εμείς οι ποδηλάτες έχουμε ένα βασικό κοινό με τους γελαστάκηδες, το γλυκάκι «μετά» είναι δεδομένο!) με τη συμφωνία να ρίχνουνε κανα βλέφαρο στο χαλαρό, όταν δεν πολυμανουριάζονται βέβαια, και μπουκάρω μέσα.

Ουάου μεγάλε! Το ‘ξερα πως μια μέρα θα κυριαρχήσω στο κόσμο. Το μόνο κακό είναι πως ο κόσμος δεν με ξέρει και με αγνοεί! Παρόλα αυτά κάνω προσπάθεια για να μη φωνάξω. Τρελό γκομενοπανυγήρι! Θυμάμαι ένα παρόμοιο μόνο, στην Αγιά Μαρίνα την εκλησσία στα Καμμενα Βούρλα πριν 25 χρόνια που 'χε κανονικό πανυγηρι (αυτά που 'χουν και μαλλί της γριάς) κι έσκασαν από τύχη 3 πούλμαν τίγκα στις ιταλίδες φοιτητριες που περνούσαν εκδρομή! Ήμουνα όμως μικρός και άβγαλτος και δεν μπορούσα να τις καταφέρω όλες, σάστισα μέσα σε τόσο πλήθος, δεν είχα πολύ χρόνο και δεν ήξερα γρυ ιταλικά, με άλλα λόγια τραυματική εμπειρία! Τώρα όμως είχα την εμπειρία συσσωρευμένη και τη διάθεση να το φέρω βόλτα το γυναικομάνι!

Επειδή δεν είμαι και της ξεπέτας αλλά τη γουστάρω τη τέχνη, όπου βρεθώ κι όπου σταθώ τη ρουφάω ασύστολα. Ήθελα λοιπόν λίγο χρόνο να κοζάρω, να αφομοιώσω το γεγονός. Όμως αυτό που έβλεπα δεν ήταν παρά μόνο ένα φλου παζάρι με διάφορα vintage και retro, καινούργια ή σεκοντ χαντ, πάντως χαντ μεηντ τα περισσότερα αλλά… ρε παιδιά… ΤΟΥ ΜΑΤΣ! Άρχισα να νιώθω πως ART σημαίνει ΤΡΕΝΤΥ! Κι όσο κοίταγα τα παλιακά να τα πουλάνε μια περιουσία… ξέρω γω… μου ‘ρχότανε να βγάλω το πετσινο σε πλειστηριασμό, θα χτύπαγα κανα 200άρι στο νερό, είχε και τα σημάδια από τις μάχες (και μάλιστα τα αυθεντικά!) αλλά πάλι… αυτή η ρημαδοστεναχώρια… τέλος πάντων, έδωσα τόπο στην οργή και προχώρησα μέσα στο νυφοπάζαρο.

Μα… λίγο πιο κει… ήλπιζα να μη με γελούσαν τα μάτια μου… ποδήλατα! Ψιλοχάρηκα να σε πω, θα ‘μπαινα εκεί μέσα, ανάμεσα στα πολύχρωμα τρεντυ βιντατζ αρτ σαικο μπιλυ ρετρο και θα χάζευα τα ποδήλατα! Πλησιάζω και βλέπω 3-4 φιξάκια. Πολύχρωμα, μακιγιαρισμένα, τεκνοτρεντυ και... απλησίαστα... μια μαλακία και μισή. Τα χρησιμοποιούσαν μάλλον για ντεκορ. Κάποιος που ρώτησε δίπλα μου γι’ αυτά πήρε την απάντηση: «…ναι, αλλά δεν ξέρω λεπτομέρειες να σου πω, περίμενε μέχρι να έρθει το άλλο το παιδί…», πάντως το ένα ήταν fidusa, έδειχνε να έχει πλάκα αλλά, το ξαναλέω, ντρεπόσουν να τ' ακουμπήσεις. Ωραία η τέχνη αλλά αν την κλείνεις σε βιτρίνα (πραγματική ή νοητή) είναι απλά εμπόρευμα.

Τζίφος λοιπόν τα ποδήλατα, πήγα να πουλήσω μούρη στα βινύλια, εκεί όμως δεν παίζανε γκόμενες, ήτανε και κάτι τύποι που δείχνανε να ξέρανε καλυτερα απο μενα θεωρία του πενταγράμμου οπότε είπα να μην ανακατευτώ και γίνω εδώ ρόμπα γι' αυτό ανέβηκα στον επάνω όροφο όπου είχε κάτι χαντ μεηντ σουπερ τρεντυ πολυχρωμα διακοσμητικά στολίδια, απίστευτα άχρηστα πράγματα, από αυτά που δώσανε οι λευκοι στους Ινδιάνους της Αμερικής και αυτοί μας έδωσαν ολόκληρη την ήπειρο, λες τώρα εδώ να παιζότανε η γκλομπαλ αντίσταση στον καπιταλισμό?

Έπαθα λοιπόν πάλι ακόμα μια μικρή τεχνοήττα γι’ αυτό και αναθάρρησα ακολουθώντας για λίγο μια αιφνίδια περαστική και υπέροχα λικνιστική τρέντυ ξανθοκοκκινομάλα νιου-προγκρεσιβ-εητζ-ημο επειδή νόμισα πως μου χαμογέλασε (στην πραγματικότητα ήταν επειδή μιλαγε σ ένα μικρό μπλου τουθ και την πείραζε ο γκόμενος αλλά που διαβολο να το καταλαβω εγώ!). Κι όταν με κατάλαβε που τη γυρόφερνα σταμάτησε και με ρώτησε «τρέχει τίποτα μωρό μου?», έχασα τα λόγια μου προς στιγμή αλλά κατάφερα να ψελλίσω μετά βίας «χέη μάμα, αη τζαστ νταηντ ην γιουρ αρμς τουναητ».

Με έκπληξη βλέπω να σκάει χαμόγελο και για λίγο μου πέρασε από το μυαλό πως σήμερα δεν θα μέτραγα προβατάκια όπως τις άλλες μέρες κι επιτέλους θα χρησιμοποιούσα εκείνα τα ρημάδια τα προφυλακτικά που είχα αγοράσει με προσφορά 30 ευρώ τα δυο κουτιά και δώρο ένα τρίτο με άρωμα αμερικάνικου πεύκου από το πιτσμπουργκ (pitch pine) τέλη του 2009 και κοντεύουν να λήξουν. Δυστυχώς όμως οι εξυπνάκηδες συνεχίζουν να παίζουν με την καρδιά αθώων ανθρώπων όπως εγώ, ακόμα κι αν λικνίζονται με χάρη. «Ιτ μαστ χαβ μπην σαμθινγκ γιου σεντ» απαντά η ξανθοκοκκινομάλα δίνοντάς μου τα… παπούτσια από το η-μπέυ στο χέρι καθώς εξαφανιζόταν στο πλήθος των σούπερ τρέντυ ανεγκέφαλων κατανωλωτών εκείνου του Σαββατόβραδου.

Βγαίνοντας έξω παρατήρησα πως το ζευγάρι δίπλα στο ποδήλατό μου είχε στρίψει κι άλλο μπάφο. Ξεκλειδώνοντας τους ζήτησα τζούρα, ψιλοστράβωσαν είναι η αλήθεια κι έκαναν πως δεν άκουσαν αλλά ας μην έπαιρναν το ενερτζυ μπαρ πριν για να ‘μουνα πιο διακριτικός. Επέμεινα ξαναζητώντας, μου δώσανε και τράβηξα μια γερή. Είναι που έχω κόψει και το τσιγάρο κανα μήνα τώρα κι είμαι σαλταρισμένος. Γύρισα μόνο από τα πεζοδρόμια, χορεύοντας με τους πεζούς που ‘χουν γίνει χειρότεροι από λύκοι στις μέρες μας μα τα προβατάκια σπίτι μου ήταν ακόμη εκεί. Σαν καλός τσοπανος κοπανισα μια πράσινη που ‘χα ξεχασμενή στο ψυγείο κι αποφασισα να σωσω τον κόσμο κάποια άλλη νύχτα… 1, 2, 3, 4, 5, ...

[DeUCeD]