Ο ταξιτζής είναι ένας επαγγελματίας.
Ό,τι κι΄αν σημαίνει αυτό για όλους τους κλάδους των επαγγελματιών.
Έχω έναν πολύ απλό τρόπο να ξεχωρίζω μέσα στο μυαλό μου τους επαγγελματίες σε κάθε κλάδο: θέλω πάντα να γυρνάω σε αυτούς για συνδιαλλαγή, συνεργασία, εξυπηρέτηση. Από το μίνι μάρκετ της γειτονιάς μέχρι και τον υπάλληλο της εφορίας, γιατί παντού υπάρχουν επαγγελματίες και το δημόσιο δεν αποτελεί εξαίρεση.
Στο αντιδιαμετρικό σημείο ακριβώς βρίσκεται ο ταρίφας.
Ταρίφες υπάρχουν σε όλους τους χώρους.
Απλούστατα, είναι οι μή επαγγελματίες...
Βάλτε με το μυαλό σας τώρα έναν ταρίφα και το ταξί του.
Αλλά, κάντε έναν κόπο και όταν λέω ταξί, φανταστείτε ταυτόχρονα πως το όχημα είναι η Ελλαδίτσα μας, ενώ ο ταρίφας είναι όλοι αυτοί που μας έφεραν ως εδώ, μικροί μεγάλοι, θηρευτές και παγιδευόμενοι, λαδωτές και λαδωνόμενοι, ψηφοθήρες και ψηφοφόροι, κοντικοί και μακρινοί μας, παραγωγοί και μεταπράτες, ρουσφετάκηδες και βολεμένοι.
Ο ταρίφας, λοιπόν, κατεβαίνει για δουλειά.
Το όχημα είναι σαφώς απεριποίητο.
Τρακαρισμένο και προχειροφτιαγμένο, οι ταπετσαρίες μπαλωμένες με εμφανή τα σημάδια μιας προχειροδουλειάς χαμηλού κόστους, ένα αποσμητικό δεντράκι πασχίζει να καλύψει τις οσμές του χώρου από τσιγάρο, σουβλάκια και απλυσιά, ενώ το κερασάκι στην τούρτα είναιο ρυπαρός και δυσανάγνωστος τιμοκατάλογος. Το ταξίμετρο στοιχειοθετεί μια απειλή μόνο του.
Βαρύς, αξύριστος, το βλέμμα σκοτεινό, αρπακτικού. Η δουλειά πάει εκεί που θέλει αυτός και όχι αυτός σύμφωνα με τις απαιτήσεις τις δουλειάς. Ο άρχων των χιλίων εξακοσίων κυβικών του κόσμου του, είναι και άρχοντας του κόσμου όλου. Βάζει μπροστά και χαρίζει δουλειά στα δέντρα της γειτονιάς, δίνοντάς τους άφθονο καυσαέριο για να φωτοσυνθέσουν και να παράγουν οξυγόνο. Δευτέρα και τρίτη προσπερνώνται ως περιττές ταχύτητες και η μεγαλειώδης τετάρτη εμπλέκεται στο σαζμάν αφήνοντας το όχημα να κινείται με τριάντα χιλιόμετρα στις χίλιες πεντακόσιες στροφές, ενώ μικρά χαριτωμένα συννεφάκια άκαυστου καυσαερίου κοσμούν την διαδρομή.
Παίρνει πελάτη. Κι΄άλλον πελάτη. Κι΄άλλον πελάτη.
Λιτός, σχεδόν δωρικός, έχει κόψει και τη καλημέρα. Αρκεί ο προορισμός, οι περιττές κουβέντες σκεπάζουν τις φωνές του Καρρά, του Ζαζόπουλου και της Κελεκίδου. Να λείπουν.
Τσιμπάει τους προβολείς όποτε δεί κάποιον πεζό να εξέχει ελαφρώς απ΄ το πεζοδρόμιο, ρωτάει με το κεφάλι, συνεχίζει ή διπλοφορτώνει. Παρακάμπτει, συνδυάζει διαδρομές προς δικό του όφελος, τα χρώματα όλα αμβλύνονται προς ένα αμυδρό πορτοκαλί που τού επιτρέπει να περνάει σχεδόν όλα τα φανάρια. Ξεφορτώνει όπου τον βολεύει. Οι παραβάσεις των άλλων, όσο κι΄αν μοιάζουν με τις δικές του, απλώς τον φέρνουν πιό κοντά με τους πελάτες του: «κύττα τον μαλάκα, κύττα πού πάει να περάσει...».
Ζει, και συνεχίζει κάθε μέρα και χειρότερος, αφού το χρήμα πέφτει και έχει κι΄ένα ξαδερφάκι στην τροχαία που τού σβήνει τις κλήσεις, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Τσεπώνει διπλά και τριπλά για διαδρομές που δεν έκανε, για βαλίτσες που δεν σήκωσε, για δώρα που δεν δικαιούται.
Νομίζει πως όλα πάνε καλά.
Αλλά, μάλλον μέτρησε λάθος...
Μόλις τώρα αντιλήφθηκε πως ο πελάτης του ήταν γερμανός. Τώρα καταλαβαίνει πως ο γερμανός, αν κοι τούδινε τα λεφτά του, παρατηρούσε ενδελεχώς τις κινήσεις του και την συμπεριφορά του. Μάθαινε τους τρόπους και τα στέκια, τους γνωστούς και φίλους, τις διαδρομές και τις στάσεις.
Η τελευταία διαδρομή τον έφερε στο Τμήμα και ο πελάτης ζητάει πίσω τα λεφτά του για όλα.
Ο ταρίφας είναι στη γωνιά μόνος του, το φιλαράκι που τούσβηνε τις κλήσεις σφυράει αδιάφορα και όλοι απορούν πώς τόσο καιρό συνέβαινε όλο αυτό.
Ο ταρίφας πλησιάζει το παράθυρο και δείχνει άλλους ταρίφες, πόσες παραβάσεις κάνουν και ΄κείνοι, πόσοι άλλοι κακοί υπάρχουν. Οι αρμόδιοι σημειώνουν τις περιπτώσεις, αλλά, αυτό δεν ελαφραίνει την θέση του ταρίφα, που ξαφνικά έχει μικρύνει, έχει γίνει τοσοδούλης, παρακαλάει για να σώσει ό,τι νομίζει πως σώνεται. Οι αρμόδιοι ψάχνουν την περιουσία του. Το εξοχικό στην Λούτσα, τα αυτοκίνητα της συζύγου και των παιδιών, τις γκαρσονιέρες που νοικιάζει σε ανά δεκάδα αλλοδαπούς, τα μαγαζιά για τα οποία εισέπραξε «μαύρο» αέρα.
Πίσω από κλειστές πόρτες ο ταρίφας διαπραγματεύεται.
Κανείς δεν μαθαίνει λεπτομέρειες, μόνο ξέρουν ότι χρωστάει και κάπως την σκαπούλαρε.
Σε κανονικές συνθήκες η εμπειρία αυτή θα έπρεπε να συνετίσει τον ταρίφα.
Όλοι ξέρουμε όμως, πως μόλις νοιώσει το μάτι των ξένων να φεύγει από πάνω του, θα κάνει τα ίδια και λίγο χειρότερα για να αντισταθμίσει το χαμένο έδαφος, να δείξει αυτός στους κουτόφραγκους...
Μόνο που ελέγχουν και ζητάνε να πληρώσουν και οι επαγγελματίες ταξιτζήδες.
The party is over .
Το κάνανε άλλοι στο δικό μας σπίτι. Φάγανε, ήπιανε, χορέψανε και τώρα πρέπει εμείς να καθαρίσουμε, να μαζέψουμε τα σκουπίδια αλλά να πληρώσουμε και το λογαριασμό.
.......θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω και να συνάγω κατά κάποιο τρόπο με την άποψη του nikomat.
Αφενός ο Γερμανός ζητάει να πληρώσουν και οι επαγγελματίες ταξιτζήδες (αν ο Γερμανός ζήταγε από αυτόν που έκανε τις λαμογιές και τις ταριφιές να πληρώσει, δεν θα υπήρχε απολύτως κανένα πρόβλημα) αφετέρου επειδή ο ταρίφας είναι ιδιοκτήτης, αυτό που κάνει είναι να αυξήσει τα ενοίκια στους υπαλλήλους του για να ξεπληρώσει τα δικά του χρέη. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά επειδή ο Γερμανός έχει γίνει άπληστος αφού κάνει παρέα με τον Αμερικάνο και και είναι γνωστό ότι με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, κάνει και μυστική συμφωνία με τον ταρίφα ότι θα συνεχίσει να τα παίρνει από τους ίδιους τους υπάλλήλους του όσο και από τα παιδιά τους που θα τα βάλει να δουλέψουν το ταξί με 3.60 και χωρίς να πάρουν στο τέλος σύνταξη για να καλύψει όλες τις λαμογιές και τις ταριφιές έκανε τόσα χρόνια.
Στη συνέχεια ο ταρίφας βάζει τους φίλους του τους δημοσιογράφους που τρώγανε μαζί σουβλάκια να υποστηρίξουν ότι ο ταρίφας είναι ένας έντιμος άνθρωπος και να ξετινάξουν όχι μόνο τους δικούς του υπαλλήλους αλλά κάθε υπάλληλο σε κάθε κλάδο ένα ένα κάθε φορά (πως λέμε θα έρθω και θα σας μαμήσω έναν έναν; Έτσι ακριβώς). Πρώτα τους φορτηγατζήδες που είναι και ξαδέλφια, έπειτα τους φαρμακοποιούς που είναι μπατζανάκια και πάει λέγοντας.
Εμείς λοιπόν οι υπόλοιποι αντί να βγούμε στο δρόμο και να πιάσουμε τον ταρίφα από το αυτί και να τον βάλουμε να φέρει τα λεφτά που εισέπραξε με λαμογιές και κακοδιαχείριση του ταξί πίσω, καθόμαστε στον καναπέ και κοιτάμε τους υπουργούς Δημόσιας Διαφώτισης ΤσιμοΤρεμοΠρετεντέρηδες να μας ταίζουν προπαγάνδα του χείριστου είδους που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Γκέμπελς.
Και ένα τραγουδάκι αφιερωμένο σε όλους μας επειδή τον τελευταίο καιρό δεν είμαι και πολύ καλά, τα έχω πάρει στο κρανίο με όλα αυτά που βλέπω γύρω μου http://www.youtube.com/watch?v=u7XqC_U9Als
.... να πάρουμε φόρα και να κάνουμε πράγματα που θα μας καταστήσουν υπόλογους όπως τον ταξιτζή. Ποιος θα σε υπερασπιστεί όταν θα σε κατηγορήσουν ότι έκανες επίθεση στην αστυνομία; Ποιος θα υπερασπιστεί τον τύπο που τσάκισε το Χατζηδάκη; Τι κοινωνική απήχηση έχουν οι πράξεις βίας; Εγώ επειδή πηγαίνω συνέχεια σε διαδηλώσεις έχω καταλάβει ότι αυτές οι πράξεις αποτελούν το άλλοθι για να τις διαλύει η αστυνομία με χημικά. Και να σου πω και κάτι. Συμφωνώ κιόλας να με λούζουν με χημικά, όταν ο διπλανός μου πετάει πέτρες από μάρμαρο και όποιον πάρει ο χάρος. Εδώ μιλάμε για οργανωμένη προσπάθεια μπάχαλου με ειδικές μάσκες, αλοιφές, μπουκάλια, εύφλεκτες ύλες κοκ. Αν υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτό που ζούμε σήμερα, αυτό είναι η ανεξέλεγκτη, τυφλή βία. Εγώ προσωπικά δε νομιμοποιώ κανένα που βαράει ή σπάει, όποιες και να είναι οι αιτίες. Και πιστεύω ότι τα κίτρινα ποδήλατα περνάνε το μήνυμα που θέλει το σύστημα. Για να απομονώσει τις αντιδράσεις, να σπείρει το φόβο στους "νοικοκυραίους" και να περιφρουρήσει ο καθένας το καβούκι του. Γιατί ακόμη και τώρα υπάρχουν πολλά που αξίζει κάποιος να περιφρουρήσει από το υφιστάμενο σύστημα. H ελπίδα βρίσκεται μόνο στην ίδρυση ενός νέου, ανεξάρτητου, αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, πατριωτικού κινήματος που θα τους ενώνει όλους αριστερούς και δεξιούς ενάντια στην οικονομική χούντα της Δύσης. Που θα στείλει όλα τα πουλημένα κόμματα στο σπίτι τους (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ). ΕΝΟΤΗΤΑ, ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΑΓΩΝΑΣ (πολιτικός και όχι αρένα) είναι η απάντηση. Εμένα πολιτικά με εκφράζει αυτό.
Συμφωνώ απόλυτα με τα παραπάνω, αλλά από τον καναπέ παρακολουθώντας τηλεόραση δεν γίνονται. Επίσης με εκφράζει κι εμένα η ομιλία του Bendit αλλά ξέρεις δεν είμαστε όλοι στο Ευρ. κοινοβούλιο και αυτοί που στείλαμε εκεί νοιάζονται περισσότερο για το πως θα περάσουν καλά παρά για το πως θα μεταφέρουν τα αιτήματα που έχουμε ως πολίτες αυτής της χώρας. Σε αντίθετη περίπτωση θα λέγαν αυτά που έλεγε ο Bendit.
Για σκέψου να έλεγες ακριβώς τα ίδια πράγματα στους νέους του '73. Ευτυχώς που τότε υπήρχαν και άνθρωποι νέοι (στην ψυχή) που δεν είχαν τίποτε να χάσουν και μέχρι πρότινος απολαμβάναμε Δημοκρατία (και λέω μέχρι πρότινος επειδή αυτό το καθεστώς που επικρατεί σήμερα δεν θυμίζει και πολύ Δημοκρατία). Αν σκέπτονταν οι νέοι του 73 ότι δεν είναι σωστό να συγκρούεσαι, σήμερα (μέχρι πρότινος πιο σωστά) θα εξακολουθούσαμε να έχουμε χούντα.
Το ότι η αστυνομία οργανώνει προβοκάτσιες, σημαίνει ότι ο κόσμος δεν πρέπει να διαδηλώνει την αντίθεσή του;
Βία, φίλε kathanas, δεν αποτελεί μόνο το σπάσιμο της βιτρίνας. Βία αποτελεί η μείωση του μισθού. Βία αποτελεί το να μην ξέρω τι θα μου ξημερώσει αύριο, βία αποτελεί το να μην ξέρω αν τα παιδιά μου θα βρουν δουλειά, βία είναι να σε απολύουν από τη δουλειά σου για να προσλάβουν δύο τετράωρους χωρίς ασφάλιση, βία είναι να γκρεμίζουν το κράτος πρόνοιας και το εθνικό σύστημα υγείας, βία είναι να κόβουν τη σύνταξη από τους γέρους ανθρώπους που δούλεψαν και πλήρωσαν αδρά για να έχουν σήμερα σύνταξη (μεγαλύτερη ασέβεια από αυτό πάνω σε ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει), βία είναι να καταδικάζεις χιλιάδες ανθρώπους στην ανέχεια και τέλος βία είναι όταν ενώ γίνονται όλα αυτά, οι βουλευτές όχι μόνο να μην προτείνουν μείωση των δικών τους αποδοχών αλλά να αποφασίζουν για την αύξηση του ετήσιου επιδόματος τους επειδή τους πέφτουν λίγα αυτά που τρώνε. Αν είναι να μιλήσουμε για βία να μιλήσουμε για τη βία σε όλες της τις μορφές. Όχι μόνο αυτή που θέλει η κυβέρνηση και η προπαγάνδα της να εμφανίζει σαν τέτοια.
Αν κοίταξες το βίντεο με τον Χατζηδάκη (που παρεμπιπτόντως είχε κλ@σει το μαλλί της αρκούδας και πολύ το ευχαριστήθηκα όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά επειδή όταν εμένα με απολύουν, μου κόβουν το μισθό, τη σύνταξη κλπ, δεν ήρθε κανένας να δει τον τρόμο στο πρόσωπό μου) θα είδες ότι αυτοί που τον βάρεσαν δεν ήταν οργισμένα νιάτα, κουκουλοφόροι και ταραξίες αλλά τιμημένα γηρατειά. Αυτό ξέρεις τι σημαίνει; Ότι ο κόσμος έχει φτάσει στα όριά του. Όχι οι γνωστοί μπαχαλάκηδες αλλά ο κόσμος.
Το συγκεκριμένο τραγούδι εκφράζει το θυμό που νιώθω για όλα αυτά που γίνονται για μένα χωρίς τη συγκατάθεσή μου. Όταν μου κόβουν το μισθό, όταν μου στερούν με περίσσια αδιαφορία τη σύνταξη και πολύ περισσότερο όταν υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μου την ίδια στιγμή που Που αντί να βρούν τρόπο να βουτήξουν τους κλέφτες και τα λαμόγια πολιτικούς και πολιτικάντηδες για να φέρουν πίσω αυτά που λυμαίνονται ή να βάλουν τάξη σε αυτό που λέγεται κράτος, κοιτάνε πως να αφανίσουν τη μεσαία τάξη και στη θέση της να βάλουν πολυεθνικές με εξαθλιωμένους και κακοπληρωμένους υπάλληλους για να οικονομήσουν ακόμα περισσότερα. Στον ΟΤΕ στα ΜΜΜ και στο τέλος σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες.
Μετά σειρά θα έχουν και οι ιδιοκτησίες να μου το θυμηθείτε.
Συμφωνώ ούτως ή άλλως με όσα γράφεις εκτός από ένα. Και γι' αυτό έχασα και το χρόνο μου να σου απαντήσω. Για εμένα η αντίδραση πέφτει σε μία ύπουλη παγίδα: Απαντά στην καλυμμένη βία του κράτους με φανερή βία. Με αυτόν τον τρόπο πέφτει στη συνείδηση της κοινωνίας. ΣΤΗ ΒΙΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΒΙΑ. Γιατί ρίχνουμε το επίπεδο του αγώνα. Σκέψου πώς κέρδισε ο Γκάντι τους αγώνες. Σκέψου τη διδάσκει η θρησκεία μας. Αυτά είναι σοφά πράγματα, αποσταγμένα από πείρα χιλιετηρίδων. Τα υπόλοιπα οδηγούν σε αδιέξοδες, ακόμα πιο επικίνδυνες ατραπούς. Οι αγωνιστές του '73 δε σπάγανε βιτρίνες, ούτε έριχναν μολότωφ. Κατέλαβαν το Πολυτεχνείο και οργάνωσαν ένα τίμιο, φανερό, μαζικό αγώνα εναντίον της Χούντας. Δε διαφωνώ με αυτό. Πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο.
Η μήπως και αυτό είναι ένας κυρίαρχος μύθος; Αυτοί που σου είπανε ψέματα για τόσα άλλα γιατί να σου έχουνε πει την αλήθεια για όλα αυτά;
Πέντε λεπτά μετά τα μεσάνυκτα, ξεκινούν από το Γουδί οι πρώτες φάλαγγες αρμάτων με κατεύθυνση προς το Πολυτεχνείο. Σε ακτίνα τριών χιλιομέτρων γύρω από το Πολυτεχνείο, εξεγερμένοι πολίτες δίνουν μάχη με τις αστυνομικές δυνάμεις. Ολόκληρη η περιοχή μεταξύ των οδών Πειραιώς, Καποδιστρίου, Ηπείρου, Στουρνάρα, Χαλκοκονδύλη και Πατησίων μπροστά στο Πολυτεχνείο, είναι αποκλεισμένη με οδοφράγματα: αυτοκίνητα, λεωφορεία και οικοδομικά υλικά εμποδίζουν την πρόσβαση των χουντικών δυνάμεων καταστολής που αναγκάζονται να καλέσουν γερανοφόρα οχήματα για να μετακινήσουν τα εμπόδια...
...Στις 5.00, τα τανκ αποχωρούν από τον χώρο του Πολυτεχνείου κατευθυνόμενα προς το Πεδίο του `Αρεως. Την ίδια ώρα, δυνάμεις καταστολής περικυκλώνουν το κτίριο της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης που τελεί επίσης υπό κατάληψη. Ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις για την αποχώρηση των φοιτητών ενώ στις 6.00 η Σχολή εκκενώνεται. Οι εξερχόμενοι κακοποιούνται και συλλαμβάνονται. Στο μεταξύ, στην Αθήνα, όσοι είχαν καταφύγει σε σπίτια και πολυκατοικίες για να αποφύγουν την σύλληψη, ξαναβγαίνουν στους δρόμους. Οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις δεν αργούν να αρχίσουν και πάλι. Οι εργάτες, ενωμένοι με τους φοιτητές, στήνουν οδοφράγματα και οι δρόμοι γεμίζουν με νέους νεκρούς και τραυματίες.
Στις 11.00 κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος ενώ στο Σύνταγμα πραγματοποιείται μεγάλη μαθητική διαδήλωση. Οι μαθητές βρίσκουν μπροστά τους τα τανκ. Οι συγκρούσεις συνεχίζονται μέχρι την επόμενη ημέρα και ο αριθμός των νεκρών αυξάνει διαρκώς....
Και για να μην νομίζεις ότι σε παραμυθιάζω προτίμησα να βρω τα γεγονότα από την ΠΑΣΠ Ιατρικής και όχι από το indymedia ή κάτι αντίστοιχο...
http://www.pasp-med.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=126&Ite...
Τι πρέπει να κάνουμε, δεν έχω εύκολες απαντήσεις, τουλάχιστον πραγματοποιήσιμες, αλλά τουλάχιστον ας μάθουμε πρώτα ιστορία, θα βοηθήσει...
κι επειδή εγώ δεν είδα να ζορίζεται καθόλου ο ταρίφας θα έλεγα (μακαρι να μπορούσα να τα γράψω τόσο όμορφα όσο ο οφιός) ότι τόσα χρόνια εκτός πληρώναμε πανάκριβο το κόμιστρο αλλά μας έλεγε ο ταρίφας είναι ακριβό το σέρβις η συντήρηση τα λάδια κλπ, και τσέπωνε τα λεφτά και τώρα που κλάταρε και έχουμε πάει στο συνεργείο, και αυτός και ο συνεργειάς επιμένουν να πληρώσουμε εμείς τον λογαριασμό...
Όποιος ανακαλύψει να έχει περάσει κανένα μέτρο που να μην πληρώνουν μόνο όσοι δεν έχουν, κερδίζει...
Δεν είναι δύσκολο μετά να καταλάβεις τι γίνεται
Καταρχήν το ποιός θα καθορίσει - ή καλύτερα ποιός δικαιούται να καθορίσει - τον 'αγώνα' είναι ένα ερώτημα.
Επίσης, η βία η οποία υπάρχει παντού αλλά η κυριαρχία επιθυμεί και προσπαθεί ποικιλοτρόπως να την έχει σε αποκλειστικότητα, δεν μπορεί να ρίξει τον αγώνα στα μάτια της "κοινωνίας". Για παράδειγμα πέρα από τα ιστορικά της/του exomail2003 μπορεί να φέρει κανείς την Κερατέα, όπου η τοπική κοινωνία ήδη χρησιμοποιεί την βία στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί τόσο τα εδάφη της από την βίαιη αναπτυξιακή λαίλαπα των κυρίαρχων όσο και τα εδάφη των μετέπειτα γενεών αλλά και την γενικότερη περιβαλοντική ισορροπία. Τα παρόμοια παραδείγματα πολλά στον χρόνο.
Η βία που επιθυμεί να ρίξει στα μάτια "της κοινωνίας" τον κάθε αγώνα είναι η βία που ασκείται από την κυριαρχία, στην οποία φυσικά συμπεριλαμβάνεται η μανία της για εγκαθίδρυση της εικονικής πραγματικότητας των ΜΜΕ της.
Ο Γερμανός είναι ο καλός, ο αδιάφθορος και ο δίκαιος κ ο Έλληνας είναι ο βρωμερός, διεφθαρμένος ταρίφας..
Όλα είναι άσπρο/μαύρο δηλαδή, δεν υπάρχουν αποχρώσεις, ούτε ενδιάμεσα.
Απ΄τη στιγμή που σιχαινόμαστε τόσο πολύ τη φάρα μας και έχουμε σε τόση υπόληψη τους βόρειους ευρωπαίους, δε νομίζω να είμαστε και έτοιμοι να εργαστούμε σε συλλογικό επίπεδο για κάτι καλύτερο, για τη χώρα μας.
Τόση απαξίωση πια...
Μπορεί (ή μάλλον σίγουρα γιατί δεν είχα πηγή μετέφερα απλά μία εντύπωση που είχα, διότι στις φωτογραφίες που χαζεύω κάθε χρόνο στο ΕΜΠ δεν είδα μπάχαλα) να έκανα λάθος για τα ιστορικά γεγονότα του Πολυτεχνείου. Υπήρξε βία. Αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτα την προσέγγιση που πιστεύω ότι πρέπει να έχει κάθε αγώνας. Το "οφθαλμός αντί οφθαλμού" η κοινωνία, ακόμα και τα πιο συντηρητικά της στοιχεία, το έχουν απορρίψει. Θέλουμε να επανέλθει; Θα αποτελέσει πρόοδο για την κοινωνία μας; Θα χαρούμε αν ξεγυμνώσουν, μαστιγώσουν, φονεύσουν την Ντόρα τη Μπακογιάννη, το Γιώργο τον Παπανδρέου για να νιώσουν λίγο τον αμέτρητο πόνο και τους πολλούς έμμεσους φόνους που έχουν διαπράξει; Χαρήκατε με τις δολοφονίες της 17Ν; Ποιος είναι άξιος από εμάς να κρίνει αν ένας άνθρωπος αξίζει να ζει, ακόμα και όταν φοράει τη στολή του αστυνομικού; Όταν του πετάς τη μολότωφ ή τη μαρμαρόπετρα δεν είναι απόπειρα δολοφονίας; Εδώ ο άλλος βιάζει το παιδί του, του καταστρέφει τα όνειρα της ελπίδες, το μετατρέπει σε ζόμπι και πάλι τον βάζουμε σε "σωφρονιστικά" ιδρύματα, δε το λιθοβολούμε. "Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτο". Μου προκαλεί εντύπωση που αποτελεί το σύνθημα ενός κόσμου ("βία στη βία της εξουσίας") που εγώ τουλάχιστον τον χαρακτηρίζω προοδευτικό. Πιστεύω δηλαδή ότι οι υπεύθυνοι προοδευτικοί πολίτες πρέπει να αντισταθούμε στο πρότυπο αυτό πάλης που κάποιοι προσπαθούν να περάσουν για τους αγώνες που έρχονται. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση μου κάνει που υπερασπίζονται μία τέτοια στάση ζωής άνθρωποι που έχουν επιλέξει το ποδήλατο για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, δηλαδή με τέτοιες ευαισθησίες που δεν δέχονται να προκαλέσουν καμία βλάβη όχι μόνο στο συνάνθρωπό τους, αλλά και σε όλο το οικοσύστημα που τους θρέφει. Καμία βλάβη στη φύση, φόνος στα όργανα λοιπόν!
Είναι άλλο πράγμα αυθόρμητα σε μία συγκρουσιακή κατάσταση να ΠΑΡΑΣΥΡΕΣΑΙ. (Παρασύρομαι: δεν ενεργώ με βάση τις αρχές μου, αλλά προσωρινά εξαιτίας συναισθηματικής φόρτισης ή επειδή με πείθουν ή επειδή ακολουθώ το γενικό ρεύμα πηγαίνω κόντρα σε αυτές) και άλλο να θεωρούμε, να προβάλλουμε, να προπαγανδίζουμε τη βία ως λύση στα προβλήματα της κοινωνίας!!!!!!!!!
Επειδή αναφέρθηκαν μερικά ονόματα ας θυμηθούμε και κάποια ιστορικά στοιχεία.
Μαχάτμα Γκάντι: Πέθανε έπειτα από δολοφονική επίθεση το 1948.
Χριστός: Πέθανε με βάναυσο τρόπο σε προγραμματισμένη δολοφονία δια της σταυρώσεως γύρω στο 33.
Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Λοιποί θνητοί εν Ελλάδι: Πεθαίνουν καθημερινά όταν αντικρίζουν τις τιμές στο σούπερ μάρκετ και τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ, επίσης όταν πάνε να σπουδάσουν τα παιδιά τους με την δωρεάν παιδεία, όταν πάνε να θεραπευτούν στα δημόσια νοσοκομεία, όταν παίρνουν τις μεγαλειώδεις συντάξεις των 400 ευρώ ή όταν πιάνουν δουλειά με 700 ευρώ χωρίς ασφάλιση σε δημόσιους οργανισμούς σαν συμβασιούχοι.
Αν θανάσιμα αμαρτήματα όπως η απληστία, η λαιμαργία, η αλαζονεία και η οκνηρία που χαρακτηρίζει τους κυβερνώντες (που παρεμπιπτόντως τους έχουμε εκλέξει για να μας εκπροσωπούν και να μας εκφράζουν) αντιμετωπίζονται με διαλογισμό, να μου το πείτε.
+1
Ουτως η αλλως οι ελληνες πολτικοι μας δεξι χερι των ευρωπαιων ειναι. Η απαξιωση που λες παλι δικο τους εργο ειναι.
Ofios. Γράφεις τόσο ωραία να πάρει η ευχή. Το όλο σκηνικό άσχετα απο το αν συμφωνώ ή όχι έχει κάτι απ το καιρό των Τσιγγάνων.. Οι μεταφορές και περιγραφές του αποκτηνωμένου Ελληνάρα ταξιτζή και του αξιοθρηνητου σαράβαλου που τον ακολουθεί είναι οδυνηρά οικείες και πέρα για πέρα αληθινές..
θα συμφωνήσω όμως με τα σχόλια του tkant..
και να προσθέσω πως όποιος ενδιαφέρεται να κατανοήσει την Ευρωπαϊκή και ειδικότερα την Γερμανική πολιτική, δεν έχει παρά να διαβάσει την οικονομική στρατηγική που εφάρμοσε η Ευρώπη στην Αφρική τα τελευταία 50 χρόνια..
Είναι μερικές ζόρικες και συγκλονιστικές αλήθειες για το είδος της πολιτικής που σύντομα θα επιβάλλουν και στον Ευρωπαϊκό νότο...
Ναι, τουλάχιστον εγώ αυτό πιστεύω. Ο κόσμος αλλάζει μέσα από την επικοινωνία με τον εαυτό μας, μέσα από την αυτοκριτική και τη βελτίωση του εαυτού μας. Μέσα από την ΠΡΟΣΦΟΡΑ μας στην ανθρωπότητα και όχι την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. «Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις» όπως είπε ο Γκάντι. Είμαστε εναντίον της βίας, δεν πρέπει τότε να είμαστε βίαιοι, θέλουμε την προστασία του περιβάλλοντος, τότε ας κάνουμε ποδήλατο και ας αφήσουμε στην άκρη τις μηχανές, ας περιορίσουμε την ενεργειακή κατανάλωση στο σπίτι μας. Τα θανάσιμα αμαρτήματα βεβαίως βεβαίως θα συνεχίσουν να βασιλεύουν (και αν γίνουμε βίαιοι ακόμα περισσότερο). Όμως εμείς θα αισθανόμαστε τη ΧΑΡΑ της συμμετοχής και της δημιουργίας και όχι το ΚΕΝΟ της καταστροφής και της βίας.