Οκτώβρη, πέρνα!

Μήν μας βασανίζεις με το σκοτάδι
τον υγρό αέρα
τις θύελλες που μας κάνουν
να πέσουμε χάμα.

Μας άρπασες τα φύλλα
που σκέπασαν τις αηδίες
των γύρω κτιρίων,
μας αρπάζεις το κίνητρο
να σηκωθούμε για να κάνουμε
τις απαραίτητες δουλιές.

Φύγε, πέρνα, μακριά μου,
πάρε την κακιά διάθεση
που δημιουργείς
τέσπα μαζί σου.

Περιμένουμε το ηλιοστάσιο,
όταν ο Ήλιος ξανά λαμπεί.
Μετά, ας γίνει πάγος,
θα το περάσουμε κι αυτό.